Kamer van Niels en Sophia

Niels grijnsde even en beet kort op zijn onderlip. 'Hm, dus in elke manier.' Toen ze zichzelf bekeek in de wagen en streek hij even langs haar wang. Zachtjes knikte hij en voelde een zachte kus op zijn lippen. 'Die gaat heus niet weglopen denk ik. En ophouden met plagen? Ik doe toch niets?' Glimlachte hij droogjes naar haar en voelde een zachte streling langs zijn arm gaan en sloot even zijn ogen. Al gauw zette ze een stap weg van hem waardoor hij zijn armen weer naast zich liet vallen. Hij keek naar haar puillipje en voelde zijn hart even smelten. 'Je maakt het me wel moeilijk hoor lieverd.' Zachtjes drukte hij een kusje op haar lippen en dacht even na. Wat konden ze nu gaan doen? Hij keek even naar de grond en zuchte eventjes. 'Ik heb geen idee wat we gaan doen. Je hebt me dit keer echt gebrainwasht met al die charmes van je.' Met een glimlachje keek hij haar aan en opende even de deur van zijn auto en zette zich even neer op de passagierszetel. Even keek hij naar wat rommel dat verderop lag, vast van een paar jongens ofzo. 'Trouwens, zie jij dat ik vanavond let op wat ik drinken ga. Ik wil niet helemaal vol met alcohol zitten want ik moet ook nog rijden en ik wil niet dat we verongeluken of wat dan ook.' Mompelde hij even en duwde zich weer recht waardoor zijn hoofd kort tegen de bovenkant van de deur aankwam. 'Hm auw?' Even glimlachte hij. Weer een bult erbij, veel maakte het hem eigenlijk niet uit. Niels moest gewoon beter uitkijken als hij uit zijn wagen kwam. Maar dat kwam dan vooral omdat hij hogere auto's gewoon was.

"Je plaagt me wél!", protesteerde ze en gaf hem enkele porren in zijn zij. "Mag niet", mompelde ze treurig en liet een pruillipje en grote ogen zien. Dat ze hem het moeilijk maakte? En hij dan? Ze kon hem lekker plagen. Haar beurt. Een klein kusje werd op haar mond gedrukt en een glimlachje verscheen op haar lippen. "Mijn charmes?", het meisje schoot in de lach en haalde haar schouders lachend op. Ze strekte haar hand uit en haalde die kort door zijn haren. "Maar ik gebruik ze wel graag, moet ik toegeven", mompelde ze fijntjes en streelde kort over zijn wang. Ondertussen dacht ze na over wat ze konden gaan doen. Toen hij wat zei over drinken, keek ze even op. Hij zat op de passagierszetel, had zelfs de deur open gedaan. Damn, het was wel erg aanlokkelijk om hem gewoon in de auto neer te duwen en hem te gaan overladen met alles wat ze ook maar kon bedenken om hem gek te maken. "Nee, ik hou je wel in de gaten", grijnsde ze liefjes. Toen hij rechtkwam en hij zijn hoofd stootte, lachte ze even en wreef ze met haar hand over de plek waar hij zich gestoten had. "Arm grootje", grijnsde ze en drukte er een kusje op. Ze duwde hem met beide handen op zijn schouders weer omlaag en ging eens de jongen zat, in de auto op zijn schoot zitten. Kort streelde ze glimlachend met haar vingertoppen over zijn nek. "Je zit op m'n plek", mopperde ze glimlachend en streelde kort lachend over zijn onderbuik, waarna ze hem een kusje in zijn nek drukte. Niels was best grappig, vond ze, boven al hetgene dat eerst macho was, was hij een echt geweldig schatje.

'Maar ik doe het niet.' Protesteerde hij. Hij kruiste zijn armen koppig en keek haar een tijdje aan. Al gauw vertelde ze dat ze haar charmes wel graag gebruikte waardoor hij zijn beide wenkbrauwen even optrok. 'Ow, dus zo zit dat. Zolang je ze alleen maar loslaat op mij ben ik blij.' Grijnsde hij even. Zachtjes voelde hij haar hand dor zijn haren gaan en het zachte kusje op zijn hoofd deed hem weer helemaal goed. Plots werd hij neergeduwd door haar waardoor hij met een plofje in de stoel terecht kwam. Ze ging op zijn schoot zitten waardoor hij even zijn ogen sloot toen de door zijn nek streelde. 'En wat ga je daar aan doen?' Vroeg hij plagend. Hij zat er niet aan te denken om nu op dit moment van plaats te gaan veranderen, dat leek hem niet nodig. Nu ging zij hem weer beginnen plagen door hem over zijn onderbuik te strelen en hem in zijn nek een kusje te geven. Hij plaatste zijn hoofd op haar schouder en legde zijn handen op haar benen. 'Ik ga niet van plaats veranderen het is maar dat je het weet hoor.' Fluisterde hij zacht tegen haar schouder aan en drukte daar een zachte kus op en keek haar vervolgens weer dood normaal aan na dat hij natuurlijk zijn hoofd weer van haar schouder te hebben afgenomen. Zacht streek hij over haar benen heen en glimlachte eventjes. 'Dus wat nu? Ik wil niet weg gaan van jouw plaats en jij wilt hier zitten. Er zal dus toch wel iemand moeten weg gaan lijkt me.' Vragend keek hij haar aan, al was er een klein plezierig glimlachje toch nog te zien op zijn gelaat.

"Ik zal ze nooit op iemand anders loslaten, schatje", grijnsde ze lief naar de jongen en ze beet even kort op haar lip eens ze op zijn schoot zat. Wat ze daar aan ging doen? Zoveel mogelijk. Wat haar de beste manier leek om hem van de plaats af te krijgen, was ervoor zorgen dat hij zo hunkerde om haar aan te raken, dat hij haar zou achterna komen zodra ze uit de wagen liep en ze zo, met de nodige afleiding, haar plaats kon heroveren. "We'll see', glimlachte ze en gaf hem een kusje op zijn onderlip. Een speelse grijns sierde haar gezicht terwijl ze haar benen langs zijn weerskanten zette en ze haar gewicht tegen hem aan drukte. Ze glimlachte terwijl ze even opzij keek en achter zich keek om te zien of er niet al te veel volk hen in de gaten had. Goedzo, er was weinig volk en ze hadden geen besef van hen. Ze keek weer voor zich en keek deze keer wat op hem neer. Ze was wat groter dan hem nu ze op zijn schoot zat en bracht haar lippen naar zijn oor, beet zachtjes en zijn oorlel en liet het topje van haar wijsvinger van zijn oor langs zijn nek over zijn borst glijden. Ondertussen bracht ze haar lippen rakelings langs zijn kaaklijn - ze blies zachtjes haar warme adem ertegen - naar zijn lippen. Ze blies ook zachtjes tegen zijn mond en liet haar tong zachtjes tussen zijn lippen door glijden. Ze duwde haar lippen tegen de zijne en streelde even met haar tong over zijn tanden terwijl ze met haar vrije hand met zijn haren begon te spelen.

'Braaf van je.' Grijnsde hij even en keek haar droogjes aan toen ze echter een antwoord gaf op zijn vraag. Zo dus ze zou hem wat gaan verassen? Daar kon hij wel mee leven. Zijn lippen trilde heel zachtjes toen ze zijn onderlip echter kuste. Ze legde haar benen langs hem heen, daardoor plaatste hij zijn handen op haar heupen en glimlachte even. Een tijd lang keek hij haar aan terwijl zij echter haar even had omgedraaid. Nu snapte hij het pas. Maar ja er was waarschijnlijk geen terugweg meer aangezien zij letterlijk op hem zat, ach erg vond hij het nu niet zo zeer. Toen ze zich weer omdraaide en dichter kwam sprak hij nog net deze woorden: 'Ik heb je door.' Dan klemde haar tanden zich om zijn oorlel en begon het gehele spelletje. Hij sloot zijn ogen en ademde even diep in. Ze ging het hem dus moeilijk maken. Door de streling in zijn nek ontstonden er daar kleine bobbetjes beter bekend als kippenvel. Dit ging echt te ver, maar hij zou zich niet laten kennen. Haar lipen gleden over zijn kaaklijn, terwijl Niels probeerde alle gevoelens die hij in zich voelde te herleiden naar ergens anders. Hij moest zijn hoofd kalm houden, zichzelf kalm houden en tot nu toe lukte hem dat. Hun lippen raakten elkaar, en meteen ging zij over in een tongzoen. Hij bracht zijn hand naar haar wang en beantwoorde de kus. Zacht streek hij met zijn duim over haar wang en kon het niet laten om even te glimlachen. Dit kon nog wel eens leuk gaan worden.

"Oh, écht?", prevelde ze nog zachtjes tegen zijn lippen voor ze aan een zalige tongzoen begon. De vingertop die over zijn borst- jammer genoeg bedekt met zijn shirt- gleed, bereikte langzaamaan het einde van zijn shirt en tijdens de kus verscheen er, voor zover dat mogelijk was, een speelse glimlach op haar gezicht. Ze streelde met haar vinger net boven de rand van de broek die de jongen aan had, maar wel op zijn blote huid. Zachtjes liet ze zijn lippen los en verplaatste die langs zijn huid, over zijn nek. Opnieuw beet ze erin, zachtjes, bijna zijn huid niet eens aanrakend. Maar ze glimlachte even tegen zijn nek aan en begon er dan kleine kusjes in te drukken. Dit kon de jongen best wel wat tintelingen geven, zodat hij misschien, hoogstwaarschijnlijk zéker zin zou hebben om haar meer aan te raken, om naar haar te verlangen. Ze drukte haar lippen weer op de zijne en kroop ondertussen van hem af, heel terloops, alsof hij het niet zou merken. Haar vinger streelde nog zachtjes een laatste keer over zijn onderbuik, waarna ze - haar voeten stonden alweer op de begane grond - hem volledig losliet, en weer recht ging staan, grijnzend, terwijl ze hem aan bleef kijken en enkele stappen naar achteren zette. "Ik stop", grijnsde ze plagerig en keek dan om zich heen alsof er niets aan de hand was. Toch speelde er een fijne, stiekeme glimlach op haar gezicht. Ze keek even naar het afval wat verderop alsof het haar enorm fascineerde. En in zich zelf probeerde ze langzaam af te tellen.

Haar vinger gleed zachtjes over zijn huid en hij wist niet wat hij nog meer kon doen om zijn gevoelens op te houden. Hij trok haar iets dichter tegen zich aan terwijl hun lippen nog niet van elkaar waren losgeraakt. Maar toch liet ze uiteindelijk los om dan aan zijn nek te beginnen. Een korte beet deed hem echter rillen. 'Hm,' Mompelde hij om de woorden die ze had gesproken. De kusjes in zijn nek deden hem nog steeds goed, en ja hij kreeg ergens ook veel meer zin om haar gewoon heel dicht tegen zich aan te voelen. Zijn hart sloeg enkele tellen sneller en ditmaa kwam het door haar. Een kus werd weer op zijn lippen gedrukt en ditmaal legde hij zijn hand in haar nek. Tot hij haar opeens niet meer opzich voelde hij keek haar beteuterd aan en snoof. 'En dan zeg jij dat ik je plaag?' Mompelde hij met een pruillip en kruiste zijn armen over elkaar. Alsof het echter een aantrekkingskracht was leek hij op te staan maar bedacht zich dan nog net dat zou blijven zitten no matter what. Met een zelgenoegen grijns zette hij zich weer neer en keek haar droogjes aan. 'Dus je dacht dat ik ging opstaan? Nou pech, ik zei toch dat ik je door had.' Hij stak zijn tong uit en keek haar met een speelse glimlach aan. Kort streek hij door zijn haren en legde die meteen weer goed. Even keek hij op zijn horloge en fronste. Ze waren al een kwartier verder als eerst. 'De tijd vliegt wel hoor.' Grijnsde hij plezierig. Haar plannetje was mislukt. Hij had haar kunnen doorzien, en hij had haar charmes kunnen weerstaan. 'Ik ben trots op mezelf.' Lachte hij dom.

Zijn beteuterde blik deed haar glimlachen, omdat het leek dat haar plannetje gelukt was. Ze kreeg zelfs meer hoop toen hij een pruillip trok en zijn armen over elkaar kruiste, hij zou het niet lang gaan volhouden. Hij leek op te gaan staan, en daardoor wilde ze de zege al binnen halen - maar, wat? Hij bleef zitten? Haar mond viel een beetje open toen ze haar blik op hem wierp en hem niet-begrijpend aankeek. Ze gromde even toen hij zei dat hij haar door had en kruiste haar armen over elkaar, koppig een blik op de grond werpend. Een klein pruillipje waar ze zich niet bewust van was, verscheen op haar gezicht. En dan was hij nog trots op zichzelf! Ja, natuurlijk, wie haar plannetjes doorzag en kon weerstaan, was inderdaad een uitzondering . Ze had nog nooit meegemaakt dat het zo echt mislukte en leek het niet meteen te kunnen begrijpen. "Niehiehiels", mompelde ze fluisterend en wreef even met haar handen over haar bovenarmen, alsof ze het koud had. De tijd vloog, hoe laat zou het zijn? Voor haar leken het misschien maximum vijf minuten die voorbij waren gegaan. Ze kreunde even mompelend dat hij de eerste was die haar charmes weerstond en dat ze zich nu een complex over haar charmes begon eigen te maken. Hm, het leek best wel duidelijk, echt, vooral dat pruillipje waar ze zich nu wel van bewust was, werd groter , net als haar ogen. Laatste optie? Ze beet even aarzelend op haar lip en gebruikte dan maar even een zwijg-behandeling.

Niels keek haar met een gijnsje aan. Winnen was toch zo leuk. Toen hij haar wat hoorde fluisteren keek hij haar met een lieve glimlach aan. Aangezien ze niets deed zette hij zich maar goed en keek haar een tijdje aan. Ze zei niets meer. Eens kijken wie het langst kon zwijgen. Kalm legde hij zijn hoofd tegen de hoofdsteun en sloot zijn ogen even. 'Zullen we er een wedstrijdje van maken. Wie het langst kan zwijgen?' Tuurlijk kon hij nog altijd in slaap vallen. Dat was dan ook net wat hij van plan was. Terwijl zij eigenlijk toch wel beter moest weten. Het gewoon vragen zou ook al kunnen helpen maar ja hij besloot zijn mond maar te houden. Dit was best grappig. Zijn hormonen waren weer normaal geworden en de jongen raakte al vrij snel in een lichte slaap. Alleszins zo leek het want hij was werkelijk nog klaar wakker. Zolang hij zijn ogen niet open deed zou het zwijgen wel lukken en aners was er nog de fysieke manier van praten. Kort grijnsde hij. Ja, dit was leuk. Heel leuk. Een perfect tijdverdrijf eigenlijk en als je dan nog eens indutte dan zou de tijd voorbij vliegen. Plus hij kon ook even helemaal helder nadenken. En nu was hij gewoon aan het nadenken over haar, over hem, maar merendeels over hun relatie die nog niet zo lang bestond maar toch al zo sterk was als een koppel dat al een maand samen was. Dat bracht hem dan weer bij iets anders. Hoe zou het tussen hen lopen als zij een maand samen waren? Hun band was nu al zo sterk, en dat zou waarschijnlijk nog maar sterker gaan worden. Even streek hij door zijn ogen en nog steeds stond die glimlach op zijn gezicht die er nog voor een tijdje zou op blijve staan als het aan hem lag.

Ze begreep het niet.. De jongen was haar niet meer aan het plagen, nee, hij was haar aan het pésten! Als een klein kind had ze zin om even met haar voeten op de grond te stampen en kwaad in een hoekje te gaan staan. Toen hij er een spelletje van besloot te maken - om ter langst zwijgen- voelde ze zich koppiger worden dan eerst en beet ze op de binnenkant van haar wang. Haar vingers persten zich even rond haar arm en ze bleef Niels - die het blijkbaar leuk vond om te gaan slapen - ononderbroken aankijken. Hetgene waar ze nu aan dacht, om hem wel van de plaats af te doen gaan, was best gemeen. Het zou best gemeen zijn om haar stressgedoe even te gebruiken in deze situatie, en ze sloot het idee dan ook meteen uit haar gedachten en besloot een iets minder pijnlijk ideetje te gebruiken toen haar oog viel op een jongen die alleen langs kwam lopen. Ze moest maar zwijgen tegen hem, maar wie zegt dat ze hem niet uit zijn tent.. of eerder.. zijn wagen kon lokken, zo? Ze draaide zich om richting de jongen die passeerde zodat ze tegen hem aanliep. "Oh, sorry", mompelde ze glimlachend en keek de jongen, die wel een stukje ouder bleek te zijn dan haar, aan. 'Geeft niet, hoor', mompelde de jongen glimlachend naar haar en bleef even staan. 'Ik kan je wel iets trakteren? Zin om mee te gaan naar het stadscafé? Of heb je al andere plannen?', vroeg de jongen haar en leek haar even afwachtend aan te kijken, terwijl hij zich leek af te vragen waarom ze zo gekleed was. Sophia grijnsde even en wilde haar mond opentrekken om de jongen glimlachend aan te kijken. "Ehm, laat me even denken", sprak ze luid genoeg, zodat het ook Niels' oren kon bereiken.

Sophia bleef stil. Met een grijnsje bleef hij liggen. Toen hij echter wat hoorde zeggen door een jongen sperde hij zijn ogen open en keek regelrecht naar de jongen met enige woede in zijn ogen. Hij stapte uit zijn wagen en deed hiervan de deur toe en keek kort naar Sophia, dat ze het zo ging spelen had hij niet verwacht. Dit was helemaal niet leuk meer. Hij kon er niet tegen dat een ander haar mee zou vragen, tenzij het een vriend was maar dat leek hem dus niet zo in dit geval. Uiteindelijk liep hij simpeltjes op hen af wanneer hij zijn kalmte weer had terug gevonden en keek de jongen even aan. 'Ze heeft al plannen dus lazer op.' Sprak hij lichtjes geirriteerd door die wandelende aap. Niels keek weer naar Sophia en fronste even. 'Goed jij wint dit keer.' Mompelde hij zo zacht dat het amper hoorbaar was. Vervolgens legde hij zijn hand op de hare en wachte op haar tot ze mee zou vertrekken naar de auto. Wie weet ging meneer aap daar zo zijn bek nog wel open trekken. Of hij zich dan echter zou kunnen inhouden om hem geen klap te geven wist hij niet echt, de helderheid was uit zijn hoofd verdwenen door de woorden die hij net had gehoord van de jongen. Een lange tijd keek hij naar de grond met een steenharde blik. Op zijn gezicht was niets van emotie meer te lezen op dit moment. Dit vond hij helemaal niet meer leuk. Tja, hem uit zijn wagen jagen was dus echt wel gelukt maar ze had hem ook op zijn paard gekregen door dit.

Hm.. het werkte.. De jongen was van zijn plaats gekomen en bijna meteen hoorde ze Niels' stem achter zich, naast zich. Ze glimlachte even heilig naar de jongen en klakte met haar tong. "Oeps, sorry, ik ga niet uit met vreemden", glimlachte ze even en keek naar de jongen zijn gezicht toen die wat afkeurend zijn schouders ophaalde en verder wandelde. Ze draaide zich om naar Niels, dit alles beschouwend als een grapje, maar zag plots zijn emotieloze blik, waardoor ze een vlaag van schuldgevoel door zich heen kreeg. Goed, ze won, maar dat was niet meteen belangrijk. Ze wist niet meteen wat zeggen en fronste. Ze voelde zijn hand op de hare en krulde haar vingers in de zijne, er een kneepje in gevend. "Niels..", sprak ze en kwam dichter bij hem staan. "Kom op", zuchtte ze even en keek hem onderzoekend aan. "Je weet best dat dit een grapje was, liefje, wind je niet zo op", vervolgde ze aarzelend en ging vlak bij hem staan. "Schatje, schatje, schatje toch", mompelde ze en nam zijn kin tussen beide vingers om zijn blik wat naar boven te kunnen brengen. Ze ademde even diep in en legde haar hand dan zachtjes op zijn wang. "Oh, nu voel ik me zo ontzettend schuldig!", jammerde ze en trok een pruillipje naar hem. "Ik zal het nooit meer doen!", vervolgde ze en streelde met haar duim over zijn onderlip. Ze kreeg echt wel een stroom schuldgevoel over zich heen en dat maakte haar gek; op een negatieve manier dan. Ze wilde Niels niet kwetsen, hiermee, wat had haar bezield??

Niels wachte tot hij weg was en zuchtte even. Een zachte kneep werd in zijn hand gegeven en vervolgens hoorde hij zijn naam, ze kwam dichter staan dat voelde hij al snel. Hij liet haar maar praten, hij gaf er wel om maar toch nog steeds vond hij het niet grappig. Zachtjes werd zijn kin vastgenomen en omhoog gedrukt hij keek haar aan en legde vervolgens zijn hand op de hare en voelde nog zacht haar duim over zijn onderlip gaan. 'Dat is je geraden ook, je had het ook gewoon kunnen vragen hoor of je mocht zitten dan had je de moeite niet moeten doen om die aap aan te spreken.' Glimlachte hij kort en trok haar vervolgens dicht tegen zich aan en gaf haar een knuffel. 'Ik weet dat het een grapje was, ik reageerde alleen helemaal fout erop. Het spijt me.' Mompelde hij zachtjes in haar oor en drukte even een kus op haar wang en streek even over haar rug heen. Kort sloot hij zijn ogen en liet haar vervolgens wat losser en keek haar met een kleine glimlach aan. Zachtjes nam hij haar hand vast en streek daar even over met zijn duim. Kwaad was hijniet, eerder geirriteert aan de jongen en ergens een heel klein miniscuul beetje aan haar door wat haar idee was om hem uit de wagen te halen. 'Kom nu maar, ik denk dat het bijna tijd is om te gaan eten lief.' Zachtjes drukte hij nog een kus op haar wang en begon dan heel rustig te wandelen naar zijn auto. Ze zou vanzichzelf wel gaan volgen. Alleszins dat hoopte hij toch maar.

Sophia keek hem bezorgd door zichzelf aan en beet nog steeds op de binnenkant van haar wang. Zijn hand werd op de hare gelegd en het meisje glimlachte even aarzelend naar haar vriendje. Ze knikte even naar hem en beet kort op haar onderlip. "Hm, ja, inderdaad, dan had ik zeker niet tegen hem aan moeten knallen, ik knal liever tegen jou aan.", grijnsde ze, in een poging hem wat op te vrolijken toen hij haar tegen zich aantrok en haar een knuffel gaf. Ze sloeg haar armen om hem heen en krulde haar mondhoeken even omhoog. "Je kan misschien wél iets minder serieus reageren, maar ik begrijp het wel", grijnsde ze even toen ze zijn warme adem in haar oor had gevoeld. "Maar het spijt mij ook. Ik had beter moeten nadenken voor ik deze actie ondernam", mompelde ze even tegen zijn nek aan, waarna ze zachtjes haar hand over zijn ruggenwervel liet glijden. Tijd om te gaan eten, ja, natuurlijk. Ze knikte even en liet de jongen met tegenzin los, om even om te kijken, maar de jongen die ze daarnet had aangesproken was, gelukkig, nergens meer te bespeuren. Een voldane glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze langzaam achter hem aan liep, weer naar de auto. "Je mag best op die plaats gaan zitten, hoor", mompelde ze even, waarna een speelse grijns op haar gezicht verscheen. "Dat zou wel betekenen dat ik je auto in de prak zou kunnen rijden", beloofde ze hem lachend en legde haar hand even op zijn schouder toen ze aan de auto waren aangekomen. Ja, want haar rijexamen had ze nooit gehaald. Maar nooit geprobeerd ook. Ze had al haar lessen gehad, maar kwam er niet aan toe om haar examen te halen. En het probleem was dan ook wel dat ze hier links reden..

'Tja dat is mijn jaloerse kant. Die kan ik soms nogal moeilijk onderdrukken.' Kort knikte hij op haar woorden dat ze beter had moeten nadenken. Kort fronste hij op haar woorden, zo dus ze wou rijden? 'Ik zou mijn auto nog wel heel willen hebben, op een verlaten weg boeit het me niet maar mijn wagen heeft teveel gekost. En dat betekent dus dat jij een ongeluk zou hebben en dat je gewond raakt en dat wil ik niet liefje.' Zachtjes draaide hij zich naar haar om en drukte een kus op haar voorhoofd. Hij opende alvast de deur zodat zij zou kunnen instappen. Zachtjes streek hij lang haar wang en keek even naar de lucht. 'Dus ik denk dat ik beter rijd, voor jou veiligheid.' Niels sloot voor een korte tijd zijn ogen en ademde eventjes diep in. 'Maar goed, laten we maar vertrekken.' Glimlachte hij vrolijk en liet haar vervolgens los en stapte vervolgens op zij zodat hij kon weg wandelen naar de andere kant van de wagen. Zo wandelde hij naar zijn kant en opende vervolgens zijn deur en stapte in. Niels bedacht zich eigenlijk dat het altijd gevaarlijk rijden was als zij met twee in de wagen zaten. Want dan moest hij nog altijd uitkijken dat hij geen plotse aanrakingen maakte bij haar. Al wist hij bijna zeker dat dt nog zou gebeuren zo meteen, gewoon omdat hij wist dat hij zichzelf niet zou kunnen bedwingen. Kort glimlachte hij en starte de motor maar al maar zodat hij niet zou gaan lopen nadenken daar over. Kort trommelde hij op zijn stuur en wachtte rustig af.

"No issue", grijnsde ze liefjes naar hem en glimlachte liefjes naar de jongen toen hij haar rijmethode leek te interpreteren. Nja, de jongen in de waan laten dat ze niet goed kon rijden, zou het verrassingseffect als ze het eens zou laten zien best wel vergroten. Maar haar rijbewijs hier halen, zou door het linksrijden best wel eens een probleempje kunnen worden. Het deed even pijn toen hij het voorstel afsloeg en zei dat hij zijn auto nog wilde heel hebben. Hm,op een verlaten weg.. dan zou ze hem lekker eens kunnen laten zien dat ze wél kon optrekken en wél kon rijden. Maar niet voor nu. Nee, ze zou niet aandringen. "Ja hoor, voor jouw veiligheid ook, lief", grijnsde ze, haar eigen spelletje meespelend. Een kusje op haar voorhoofd had haar even doen glimlachen, de jongen beurde haar zonder dat hij er besef van af, goed op. Kort knikte ze op zijn woorden en zag dat hij de deur voor haar al geopend had. Misschien had hij dat gedaan terwijl ze diep aan het nadenken was geweest. Toen de jongen haar losliet, en rond de wagen liep, mompelde ze even een onverstaanbare en onhoorbare 'Ik laat je nog wel eens wat zien', waarna ze in de wagen stapte en de deur zachtjes toesloeg. Ze keek glimlachend opzij naar de jongen en sloeg haar benen over elkaar heen. Een klein spelletje spelen.. hoe lang zou hij het kunnen laten om haar aan te raken? Als zij hem nu eens niet aanraakte? Hm, nog iets om uit te zoeken, iets wat haar zelfzekerheid best wel een boostje zou kunnen geven, want bij Niels voelde ze zich speciaal, maar niet helemaal zeker van zichzelf, van wat ze deed of van wat ze hoorde te doen.

Niels keek haar met een glimlachje aan en kwam even dichter naar haar toe met enkel zijn bovenlichaam en drukte haar een zoete kus op de lippen. Daarna boog hij weer terug in zijn zetel en keek droogjes naar voren. Vervolgens reed hij achteruit om zo te draaien en vooruit te schieten de weg op. Uiteindelijk moest hij wel even halt houden, er moest iemand over steken. Met een glimlach keek hij even naar Sophia en voelde zijn hartslag weer toenemen. Just by looking at her. Ineens zag hij in dat dit echt wel het raarste ooit was. Het raarste, maar ook het plezierigste. De jongen drukte weer op het gaspedaal zodat de wagen weer bewoog en even keek hij naar haar onder het rijden door en voelde de drang weer aan nemen waardoor hij al gauw genoeg weer naar de weg keek en zich daarop focuste. Op de radio speelde een vrij oud liedje. Bleeding love van Leona Lewis. Kort tokkelde hij mee met het ritme van de muziek vvoor zover dat dan echter mogelijk was bij dit liedje. Voor een moment trapte hij heel hard op zijn gaspedaal waardoor de snelheidsmeter meteen de hoogte in schoot. Wel had hij nog besef wat hij deed dus langzaam liet hij gaspedaal weer los waardoor ze niet meer zo heel snel gingen. Nog stees reed hij op een openbare weg met andere voertuigen om zich heen dus ja. Dan was dit wel geen moment om hier een vrolijk de hoogste snelheid die je wagen aankon uit te proberen. Al was het natuurlijk wel veel leuker rijden zo, maar ja de boete die hij achteraf kreeg wou hij niet eens zien dus daarom zou hij maar normaal gaan blijven rijden. Moest hij dan toch een drang krijgen om haar aan te raken was het ook gelijk een stuk veiliger voor hun beide dat hij traag reed. 'Jij moet maar zeggen wanneer ik moet afslaan hoor, want ik ben nog nooit in dat resaurant geweest.'

En ze begon te tellen. Eén.. Twéé.. Dr.. Haar gedachten werden gesmoord toen ze plots de jongen zijn lippen op de hare voelde, waardoor er bijna meteen een glimlach op haar gezicht verscheen. Goed dan.. Ze mocht wel érg zelfzeker zijn.. de jongen hunkerde even erg naar haar aan te raken als zij deed naar hem aan te raken. Ze keek deugdzaam naar voren en besefte dat de jongen wellicht de eerste was die ooit zo snel en goed reageerde op deze test. Ze had niet eens door dat de wagen naar voren schoot omdat ze nog enkele seconden naar de jongen was blijven kijken. Maar zodra ze dit besefte, keek ze weer naar voren en richtte haar blik op de weg. Niels liet een voetganger oversteken en terwijl het meisje de veertiger bestudeerde om het pak dat hij aan had en de bloemen die hij bij had - die waarschijnlijk voor zijn nog steeds goed uitziende veertigsterdate had gekocht, merkte ze dat de jongen naar haar keek omdat ze zijn zoete blik op haar lichaam voelde strelen, bijna. Onbeschrijfelijk. Sophia richtte haar blik op de jongen, keek hem even diep in de ogen terwijl hij naar haar keek, terwijl ze op haar handen ging zitten om de jongen niet te storen met aanrakingen onder het rijden. De jongen richtte zijn blik weer op de weg, en net op dat moment deed zij hetzelfde. De drang om het liedje op de radio mee te zingen, was erg groot, maar ze zou het niet gaan doen, zeker niet op dit moment, één omdat ze niet zeker was van haar eigen stem twéé omdat Niels door haar kattengejank best wel eens zijn concentratie kon verliezen, en dat was wel het laatste wat ze wilde. De auto versnelde even, een leuk gevoel ging door haar huid, maar al snel vertraagde de auto weer en verdween het gevoel dan ook, aangezien de liefde voor Niels weer begon uit te dijen. Ze keek even opzij toen hij wat zei en knikte aarzelend, richtte haar blik op de weg en zag toen plots dat ze de eerstvolgende straat moesten nemen, die nog maar een vijftien meter was, nogal krapjes om op deze snelheid in te draaien, maar als je een beetje talent had om auto te rijden, zoals Niels, was dit een nipt eitje. "Hierin, links", sprak ze luid en duidelijk, haar ogen strak op de weg gericht.

Niels keek haar voor een moment aan en toen ze echter zei dat hij deze straat in moet ging hij kort op zijn rem staan en draaide met een ruk aan het stuur waardoor de achterkant van de wagen naar links vloog gevolgd door de snuit. Toen hij echter bang was dat zijn koffer tegen een paal ging vliegen zette hij zijn voet weer op de gaspedaal zodat de auto weer recht kwam en ze heel rustig voort reden. Met een grijnsje keek hij even naar haar en haalde even zijn hand van de versnellingspook en streek heel kort over haar hand. Vervolgens keek hij weer voorzich en liet zijn hand voor een paar seconden op de hare. Een vogel schoot heel dichtbij langs de raam waardoor hij kort fronste. Hij hoopte maar dat hij het diertje niet geraakt had. Eigenlijk vroeg hij zich een ding wel af. Ze had gezegd dat het daar duur was. Maar hoe duur? Tuurlijk had hij geld bij, maar of het echter genoeg was wist hij dus helemaal niet. Voor even haalde hij zijn hand door zijn haren waardoor het bij sommige punten nu even heel raar stak, maar het stond eigenlijk nog wel bij hem. Enkele auto's hingen voor hem waardoor hij nu nog trager moest gaan rijden dan hij al deed. Kort bromde hij wat en snoof geirriteert. Mensen die niet door rijden, daar had hij de pest aan. Zeker op momenten wanneer hij ergens op tijd moest zijn.
[Sorry ]

Sophia keek net op het moment dat Niels naar haar keek even naar de jongen en zag zijn geconcentreerde blik. Ze volgde zijn blik weer naar de weg en voelde hoe hij op zijn rem ging staan, en de auto wat verder uitzwaaide met zijn achterhand; de adrenaline schoot even door haar lichaam en ze beet kort op haar lip. Bang was ze niet, dit vond ze gewoon gewéldig. Haar broer had haar dàt nog wel kunnen leren voor ze samen vertrokken waren, naar amerika. Hij had haar wat de grote lijnen van het driften geleerd, maar alles kende ze er niet van.Ze had haar hand op haar knie gelegd toen de wagen weer recht was gekomen en grijnsde even aar de jongen, waarna ze zijn hand op de hare voelde. Automatisch draaide ze haar hand om en vlocht ze haar vingers in de zijne. Een glimlach verscheen op haar gezicht terwijl haar mondhoeken omhoog krulden. De jongen liet de auto vertragen, en Sophia fronste even door de auto's voor hen. Maar.. waarom er iets negatiefs van maken? Meer kans om Niels aan te raken, toch? Ze liet zijn hand los en bracht die naar zijn nek, terwijl ze even begon te spelen met zijn haren, en hem zo wat probeerde te kalmeren, omdat hij geirriteerd was en hij wat gebromd had. Een plezierige glimlach verscheen op haar gezicht. "Het is toch niet zo ver meer, liefje, daar aan de rechterkant", wees ze even met haar andere hand en boog even voorover om hem een kusje op zijn wang te geven. "Dus..", mompelde ze even en grijnsde liefjes naar hem.
[Same]