Kamer van Niels en Sophia

Zijn hand sloot zich om de hare en Ze hield even haar adem in toen de jongen dicht bij haar kwam staan en ze zijn adem in haar oor voelde. "bedankt", bracht ze even licht blozend en glimlachend uit, waarna ze een kus op haar lippen voelde en met hem mee naar de deur wandelde, haar hand in de zijne. Ze keek de jongen lief aan en kuste hem even snel op de lippen eens ze in de gang waren, waarna ze even benieuwd de gang in keek. Ah, jammer, geen irritante meisjes.. Ze grijnsde even en kneep zachtjes in zijn hand toen ze bij hem stond, waarna ze zijn hand kort losliet om de deur te ssluiten. Ze volgde de jongen naar buiten en zag meteen zijn auto staan; ze was vergeten waar Niels die geparkeerd had gisterenavond, misschien omdat ze vooral met haar gedachten bij haar Niels was geweest. Toen ze buiten kwam, glimlachte ze even toen ze de frisse wind in haar haren voelde blazen; terwijl ze tot naast Niels liep en met hem mee verder wandelde naar zijn prachtige wagen. Hij blonk nog steeds; echt geweldig mooi was de auto, maar Niéls bleef de mooiste. Van allemaal, van alles. Ze grijnsde even gelukzalig en ging wat dichter tegen Niels aanlopen, hem een kus op de wang gevend. Eenmaal aan zijn wagen bleef ze even staan, tot hij zijn gitaren - die ze overigens best eens wilde bewonderen - uit de koffer zou nemen. Ze moest er wel voor uitkijken dat de gitaren niet zouden vallen moest er een meisje in de hal komen; al was ze er zeker van dat de dozen hen wel zouden beschermen.

Niels wandelde rustig mee en hield goed in het oog dat er geen meiden de gang op kwamen. Het was al bijna acht uur dus als ze naar binnen gingen zouden er misschien al wel mensen op de gang zijn, daar was hij zeker van. Toen ze buiten waren verschenen er kleine bobbeltjes op zijn lichaam, net zoals eerst. Uiteindelijk kwamen ze bij zijn wagen aan en liet hij haar hand met een lichte tegenzin los. Kort liet hij zijn blik over de wagen gaan, mooi, geen krasje te bespeuren. Met een glimlach liep hij naar de koffer en die opende hij dan ook meteen om de twee draagkoffers uit de wagen te halen en even op de grond te zetten. Zijn blik ging langs de boksen die in de koffer geinstalleerd waren ook zat er een schermpje in, dat als je de motor moest starten er dan hoogstwaarschijnlijk wat beelden op zouden verschijnen ach dat moest hij nog eens nakijken. De jongen deed de koffer toe en tilde de twee koffers weer op en drukte zachtjes een kus op haar zijdezachte lippen. Een paar mensen kwamen naar buiten, de drukte was dus begonnen. Het was acht uur stipt nu. 'Wel, ik hoop maar dat je trucjes gaan werken want de mensen zijn wakker geworden.' Grijnsde hij droogjes naar haar en wachte mooi tot ze zou vertrekken met hem. Uiteindelijk was hij het toch die alweer richting het gebouw aan het lopen, ditmaal kon hij haar hand niet vast houden door de twee gitaren in zijn handen. Toen hij aan de deur was wachte hij op haar, gewoon omdat hij niet zonder haar naar binnen wou gaan. Dan gingen die mensen daar hem opeten ofzo.

De jongen liet haar hand los, die ze , om het niet koud te krijgen, bijna meteen in de zakjes van haar jurkje stak. Ze keek de jongen glimlachend aan toen hij de draagkoffers uit de wagen haalde en keek even rustig om zich heen. Niet erg veel volk op straat; maar wel al redelijk veel voor dit 'vroege' uur. Ze kon even een kleine geeuw niet onderdrukken en sloeg snel haar hand enkele seconden voor haar mond, waarna ze die weer in haar zakken stak en wachtte op Niels. Ze voelde een zachte kus op haar lippen en liep naast hem mee naar het gebouw. "Ik zei dat ik mijn éne trucje zou toepassen bij irritante meisjes, lieverd, niet bij alle mensen, al vrees ik dat je dat best zou willen", grijnsde ze even, het laatste er achteraan mompelend. Ze duwde de deur voor hem open zodat hij met zijn koffers zou kunnen passeren en negeerde even de blikken van twee jongens die haar pad net kruisten toen ze verder wilde gaan. Niels was de hare, ze hoefde geen andere blikken. Ze keek om om te zien waar hij bleef en wandelde dan verder met hem, de gang tegemoet. Haar fijne hakjes tikten ritmisch maar niet irriterend op de grond, terwijl ze op een volgens haar te grote afstand van Niels afliep, maar het was de kleinste afstand die mogelijk was tussen die draagkoffer. Ze beet even kort op haar lip en hoopte dat er nog irritante meisjes zouden komen; want eigenlijk.. heel erg veel zag ze niet op tegen haar trucje. Ze glimlachte even bij de gedachte aan haar actie, die hopelijk wel zou lukken, en was ergens benieuwd naar de reactie van Niels erop. Die van de meisjes zou ze dan wel kennen.

Niels grijnsde even droogjes en volgde haar al gauw door de deur en keek even naar de twee jongens die naar Sooph aan het staren waren. Met een geirriteerde blik ging hij weer naast haar lopen en vervloekte zichzelf even om de gitaarkoffer in zijn hand, want hij wou haar gewoon tegen zich aan voelen. Rustig wandelde hij met haar de trap op, ditmaal zonder er echter af te vallen. 'Weetje, misschien kunnen we vandaag naar het strand ofzo gaan.' Glimlachte hij vrolijk naar haar. Toen er een deur open ging huiverde hij even. Het was het zelfde meisje als eerst alleen liep er ditmaal een ander meisje naast haar. Meteen wende hij zijn blik af naar de grond, toen ze echter doodleuk bleven stilstaan mompelde hij iets tegen zichzelf en keek even naar Sophia. Kort beet hij op zijn onderlip en ademde even huiverend in. Waarom bleven die kippen nu staan? Konden ze niet opzouten of zo. 'Mooi vriendje heb je wel hoor, hij zoent zo maar andere meiden.' Sprak het ene meisje vals daarmee duidend op haar vriendin die hem met rode ogen aankeek. Niels knokels kleurde langzaam maar zeker wit door het feit dat hij zijn vuisten had gebald. Hij wou opkijken en beginnen roepen naar hen, maar dat had toch geen nut en alsnog zou hij de mensen die nog sliepen wakker maken. Toch gunde hij ze ditmaal wel een blik, een woedende blik. Toch vloog zijn blik ook even naar Sooph, maar deze was dan weer eerder hulpzoekend op haar gericht.

Ze wandelde met hem de trap op en knikte even en toverde een glimlach op haar gezegd bij zijn voorstel. "Ja, lijkt me leuk", klonk het vrolijk, waarna ze hem kort aankeek; maar voor een moment zijn blik wat zag veranderen. Ze keek naar voren en zag twee meisjes, het ene met rode ogen en het andere liep er als een trooster bij. Ze kregen Niels in de gaten en bleven staan - was het meisje met rode ogen het meisje dat Niels had gekust? Kon niet anders -, iets wat ze erg irritant vond. Toch wandelde ze gewoon verder een stopte pas toen ze wat dichter bij de meisjes stond. Ze glimlachte even en keek de meisjes onschuldig aan, waarna ze haar blik op de trooster van het moment wierp. "Mooie vriendin heb je, die gewoon een jongen die bezet is zoent", sprak ze even kortaf met haar ene wenkbrauw - niet echt onder de indruk - opgetrokken, en glimlachte toen weer. "Mijn vriendje vertelt de waarheid, misschien zou je beter de eerlijkheid van je vriendin in twijfel trekken, want hij was zéker niet degene die hàar kuste.", vervolgde ze, hen met een zelfzekere gezichtsuitdrukking aankijkend, waarna ze haar schouders ophaalde en even Naar Niels keek. "Het spijt me voor je", mompelde ze tegen het half huilende meisje, waarna ze haar blik weer op Niels richtte. "Maar hij is al van míj", grijnsde ze naar Niels, waarna ze beide koffers uit zijn handen nam, die op de grond zette en legde haar beide handen om zijn blote rug, waarna ze hem enkele kusjes op de mond gaf en daarna even omkeek naar de meisjes. "Staar zo niet en ga ergens anders huilen", beet ze hen toe, waarna ze haar gezicht weer naar Niels toedraaide en ze wachtte tot de meisjes traag begonnen weg te wandelen. "Ik weet het, misschien wel een beetje te hard aangepakt, maar ze moeten niet over je gaan liegen..", prevelde ze zachtjes tegen zijn lippen; waarna ze uit haar ooghoeken zag dat de meisjes omkeken. Dit was haar kans. Ze duwde Niels zachtjes tot tegen de muur en liet haar handen wat naar boven glijden. Haar lippen raakten de zijne weer; zacht maar doelbewust, en openden zijn mond zachtjes, waarna ze haar tong naar binnen liet glijden en geduldig de zijne zocht. De meisjes wandelden verslagen verder, en eigenlijk was haar manoeuvre geslaagd toen ze uit het zicht verdwenen, waar ze kuste hem gewoon verder; haar ogen gesloten en haar handen gleden verkennend over zijn bovenlichaam.

Niels keek naar zijn parel en luisterde naar de woorden die ze sprak. De jongen besloot zich maar heel kalm te houden tegenover de twee meiden. Toen Sooph zich echter tot hem wende keek hij haar recht aan, de koffers werden uit zijn hand genomen en meteen voelde hij haar zachte handen over zijn huid gaan. De jongen legde zijn armen om haar heen en trok haar wat tegen zich aan terwijl hij de kusjes kreeg. 'Maakt me helemaal niets uit.' Mompelde hij zacht. De jongen werd tegen de muur aan geduwd, zachte handen gleden verder over zijn lichaam, en toen raakte hun lippen elkaar weer. Niels beantwoorde de kus meteen en liet zijn handen door haar haren gaan. Zachtjes bewoog hij zijn tong om de hare heen en sloot uiteindelijk zijn ogen ook. Haar zachte handen gleden over zijn bovenlichaam en het voelde goed aan. Heel voorzichtig liet hij zijn hand naar haar been gaan en streek zo voorzichtig over haar been om haar vervolgens op te tillen door zijn andere hand op haar andere been te leggen. Even streek hij over de zachte stof van het kleedje om dan over haar been te strijken. Meerdere mensen kwamen in de gang nu en even keken ze naar hen maar liepen daarna al grinikkend verder, al trok hij zich daar niets van aan. Hij was nu te druk bezig met zijn vriendin te beminnen. Even leek hij te aarzelen om verder te doen, maar zij zou het hem wel duidelijk maken wanneer hij moest ophouden toch? Niels zijn hand gleed even naar haar rug om haar beter te kunnen vasthouden en haar toch nog steun te kunnen bieden moest ze iets naar achteren leunen met haar lichaam. Voorzichtig streek hij met zijn duim over haar onderrug, hoe zeer hij het ook probeerde om zich nu in te houden lukte het hem amper, maar hij wist wel nog wat hij wel en niet mocht doen alleen leek hij daar amper rekening mee te houden hoewel dat niet zo was.

Natuurlijk reageerde Niels zoals ze had verwacht; ze glimlachte even toen ze voelde hoe hij haar kus beantwoordde en ze zijn handen door haar haren voelde gaan. Onbewust kreeg ze het enorm warm toen hij haar benen aanraakte en haar optilde: een vlaag van opwinding daalde even over haar heen, waardoor ze hem wat sneller begon te kussen, haar lippen sneller bewoog op de zijne. Ze sloeg haar benen om hem heen en liet haar handen over zijn onderrug glijden; tot stemmen en wat gefluister en gegrinnik door haar doordrong. Het bracht haar weer op aarde en bijna abrupt brak ze de kus af, opende ze haar ogen en keek ze even in die van Niels. Er huisde enige vorm van angst, misschien paniek, of eerder ongerustheid in haar ogen. "Stop", fluisterde ze zachtjes en beet kort op haar lip. Waarom liet ze zich zo gaan? Ze liet haar benen zakken en voelde al snel de grond weer onder haar voeten. Ze keek opzij, en zag mensen fluisteren, kijken en grinniken. Ze keek de andere kant op en de mensen hadden hen blijkbaar ook opgemerkt. Tenslotte keek ze even naar Niels en verbrak elke vorm van fysiek contact met hem; terwijl ze kort met een emotieloze blik om zich heen keek. "Niet hier", mompelde ze even, bijna onverstaanbaar; terwijl ze een vage hoofdpijn voelde opkomen en haar handen zachtjes begonnen te trillen. Ze keek de jongen opnieuw met een lichte vorm van paniek in haar ogen aan en voelde het bloed vliegensvlug uit haar hoofd wegtrekken. 'Het innemen van een pil enkele keren overslaan of later doen, kan gevolgen hebben. Je gaat sneller een negatieve reactie krijgen van je lichaam, en die kan ook op slag gebeuren. Als je je teveel opwind, je bang bent, je kwaad bent of gewoon een overvloed van emoties ineens krijgt. Neem daarom je pillen altijd op tijd in, Sophia'; had de therapeut gezegd. Het ging dus niet om Niels; gewoon omdat ze haar pillen onregelmatig nam. Haar handen begonnen harder te trillen en ze beet even op haar lip, terwijl ze Niels aankeek. "Ligt niet aan jou, Niels. Mijn pillen", mompelde ze even terwijl ze zich bekeken voelde door de mensen. Haar hoofd begon te bonzen en haar handen harder te trillen. Ze moest er één hebben, nu. Maar ze wilde niet alleen blijven, niet alleen gaan. Bang dat ze ook alleen zou zijn moest er iets gebeuren.

Abrupt werd de kus afgebroken waardoor hij even naar de grond keek. Ze maakte zichzelf los van hem. Niels zuchte even en zette zichzelf weer recht en keek even naar de mensen die naar hen staarde. 'Ga ergens anders lopen heen staren.' Gromde hij kwaad naar hen. Meteen viel zijn oog op haar handen, ze had haar pillen nodig. Zonder aarzelen nam hij haar hand vast en rende naar hun kamer, hij duwde de deur open en trok haar mee naar de badkamer daar liet hij haar hand los en staarde even naar haar. 'Sooph, waar staan ze?' Vroeg hij bezorgd aan haar en opende het kastje bij de spiegel en fronste even toen hij naar de doosjes keek die er in stonden. Hij begon ze er een voor een uit te halen en zette ze neer op de gootsteen. Bezorgdheid nam vat over hem, hij moest haar helpen voor het te laat was. Zijn hart sloeg enkele malen sneller dan het normaal hoorde. Even staarde hij naar de doosjes die hij er al uit gehaald, allemaal herkende hij ze en allemaal wist hij waarvoor die pillen doen. Uiteindelijk stond er nog een doosje in, dit herkende hij niet. 'Is dit het?' Zijn stem klonk zacht, maar ze was perfect hoorbaar voor haar. Hij reikte haar het doosje aan en draaide zich weer met zijn lichaam naar haar toe en nam voorzichtig haar hand vast voor moest ze op hem willen steunen. Ergens dacht hij dat het door hem kwam, gewoon omdat hij toch verder was gegaan, maar zij had gezegd dat het aan de pillen lag. Toch vond hij dat hij wat normaler had mogen doen maar ja, als hij dat vertelde aan haar zou ze hem toch gaan tegenspreken daar was hij zeker van.

Ze hoorde een vaag gegrom van Niels toen hij wat zei naar de mensen toe en voelde dan hoe haar hand vast werd genomen en liet haar gewillig meetrekken naar de kamer, de badkamer, waarna ze even verdwaasd opkeek toen hij haar vroeg waar ze stonden. Ze hoorde zijn stem alsof hij tien meter van haar afstond en wilde wat zeggen; maar er kwam geen geluid uit haar mond. Toen de jongen vaag wat fluisterde en ze naar het doosje keek, dat omgeven werd door zwarte vlekken, knikte ze even en greep ze naar het doosje, wat ze onrustig probeerde open te doen. En eens dat gelukt was, probeerde ze een pil op haar hand te laten vallen uit het doosje. Het werden er meer - een stuk of drie - omdat ze haar handen niet zo goed meer onder controle kon houden, en verwoed slikte ze ze in, zonder water; maar ze waren binnen. Net op tijd; want ze voelde hoe hij haar hand vast had genomen en sloeg haar armen om hem heen, legde haar hoofd op zijn borst en sloot haar ogen. Ze trilde alsof het min vijftien was en ze in haar bikini buiten stond; maar de warmte van zijn lichaam leek haar op te warmen. De greep die eerst nogal zwak was, verstevigde zich na enkele minuten en de zwarte vlekken voor haar ogen verdwenen stilaan. Zelfs in deze situatie kon ze een droge, luchtige opmerking niet voor zich houden. Ze glimlachte even en zuchtte zachtjes. "That was close", sprak ze hees; waarna ze de jongen even aankeek en hem zachtjes een kus op zijn lippen drukte; waarna ze haar hoofd weer tegen zijn borst legde. "Nareactie van gisteren", mompelde ze zachtjes tegen hem. "Als je een pil één keer wat later neemt, en de volgende dag ze gewoon vergeet; dan krijg je dit. En dan heeft een overvloed van opwinding daar nog bij geholpen", grinnikte ze luchtig, maar beet daarna op haar lip. Ze had echt geluk gehad dat Niels bij haar was.

Niels keek haar aan toen ze het doosje pakte en enkele pillen in slikte. Vervolgens legde ze haar armen om hem heen en haar hoofd op zijn borst. Hij legde zijn armen bezorgd om haar heen en voelde haar nog steeds trillen in zijn armen, maar zodra hij haar greep voelde versterken nam hij haar iets beter in zijn armen en streek opgelucht door haar haren. Hij knikte op haar woorden en kreeg een zachte kus op zijn lippen waarna zij haar hoofd weer tegen hem aan legde. Zijn greep om haar versterkte zelf ook, dit was even shoquerend voor hem. 'Volgende keer gewoon op tijd nemen zoet.' Fluisterde hij in haar oor en haalde even opgelucht adem. 'Ik dacht even echt serieus dat je naar het ziekenhuis moest, trouwens sorry voor die meiden buiten.' Glimlachte hij. Kalm tilde hij haar even op en liep met haar weer terug naar hun kamer en zette haar vervolgens neer op het bed en wandelde naar de deur. Deze opende hij en voelde meteen iemand op zijn borst kloppen kort grijnsde hij naar de jongen. Die excuseerde zich meteen en reikte hem de twee koffers waar hij hem natuurlijk voor bedankte en de deur weer achter zich sloot en vervolgens de twee gitaren rustig neerzette tegen de muur en weer naar haar toe liep. 'Gaat het al wat beter met je? En kan ik iets voor je nemen drinken ofzo?' Dit was dan weer een nareactie van hem. Even overbezorgd wezen, eigenlijk normaal eender ander persoon zou dat ook geweest zijn. Kalm zette hij zich naast haar neer en legde een arm om haar heen en glimlachte even scheef naar haar. Voor hem waren de voorbije momenten moordend geweest, hij dacht haar te verliezen aan die stressdingen van haar.

Ze glimlachte even toen de jongen zei dat hij gedacht had dat ze naar het ziekenhuis moest. "Ach Niels, zo erg was het niet", loog ze, klein leugentje om eigen bestwil omdat zij heus wel gedacht had dat ze naar het ziekenhuis had moeten gaan. Ze had zo'n nareactie nog niet veel gekregen en wist ook niet hoe ze ze moest onder controle krijgen. "En die meiden zijn gewoon enorm dom. Ze hebben geen hersenen", glimlachte ze even, waarna ze zich voelde opgehoffen worden, ze voelde hem dicht tegen zich aan; waardoor ze even een pruillipje trok toen zehet bed voelde en hij van haar weg wandelde. Zijn gitaren; juist ja, helemaal verdwenen. Wat een geluk dat er nog eerlijke vinders op de wereld waren. Ze keek Niels even aan toen hij weer naar haar kwam en bezorgde vragen begon te stellen. "Hé, ik ben oké, het tovermiddeltje helpt me bijna meteen", stelde ze hem gerust en ze schudde haar hoofd. "Van daarnet", begon ze daarna, aarzelend, en legde haar hoofd op zijn schouder toen hij een arm om haar heen had geslagen. "Ik ben eigenlijk niet echt eerlijk bezig", verweet ze zichzelf. "ik vraag aan jou om je in te houden, en ik kan het zélf niet eens. Misschien wil ik het ook gewoon niet. Ik weet niet hoe ik zou reageren moesten we..", sprak ze verder en liet even een korte pauze tussen haar onafgemaakte zin en haar volgende woorden. "Maar ik wíl het wel.", sprak ze daarna, terwijl ze haar hoofd even ophief en hem aankeek; kort op haar lip bijtend.
[kortie, soowry]

'Sorry, ik weet gewoon niet hoe ik dit allemaal onder controle moet krijgen, beter gezegd mezelf.' Mompelde hij naar haar toe. Toen ze nog wat zei en haar hoofd tegen zijn schouder legde keek hij haar rechts aan en fronste even. Met een glimlach keek hij haar aan en streek even over haar wang. 'Lief, ik hou me alleen in voor jouw, ik wacht liever tot jij er echt helemaal klaar voor bent. Hoe moeilijk het inhouden me soms bevalt, zolang jij er niet klaar voor bent doe ik het voor jou. Ik wil je niet traumatiseren hoor.' Zei hij zachtjes tegen haar en drukte een kleine kus op haar lippen en trok haar wat dichter tegen zich aan. 'Ik ga pas verder als jij me het groene licht geeft. Ik wil het ook doodgraag, maar ik wacht wel voor jou.' Glimlachte hij even en streek langs haar schouder heen. Het zou hem moeilijk vergaan, maar voor haar had hij het wel over. Even bracht hij zijn andere hand naar haar wang en streek daar zacht over. 'Ik neem het je niet kwalijk dat jij voor zichtig bent, dat weet je toch wel?' Vroeg hij aan haar. Ze wou dus zelf wel verder gaan, maar was bang voor wat haar reactie moest zijn als het zou gebeuren.? Ergens kon hij dat wel begrijpen na wat zij had meegemaakt hij had er ook bang van, maar liet dat eigenlijk niet merken aan haar. 'Laten we het gewoon langzaam gaan opbouwen, eens we er beiden klaar voor zijn zullen we het wel zien.' Dat was het beste wat ze konden doen, gewoon traag opbouwen en zien wat er verder zou gebeuren. Dan konden ze nog zolang wachten als ze wilden, of gewoon meteen verder gaan dat hong van beide karakters af vond hij.

"Geeft niet, ik weet zelf niet eens hoe ik het onder controle moet houden, dus jou verwijt ik niets", sprak ze luid genoeg zodat hij het kon horen. Ze voelde zijn zachte hand over haar wang gaan en slikte even toen hij dat deed. Hij deed het regelmatig, en elke keer riep hij dezelfde tintelingen in haar op. Haar donkere ogen keken de jongen opnieuw aan toen hij aan een uitleg begon en fronste even. "Hoe kan jíj me nou traumatiseren?", vroeg ze half lachend en schudde traag haar hoofd. "Dat kan je niet", sprak ze tegen hem, waarna ze een kus op haar lippen voelde en ze legde haar hand even op zijn knie; terwijl ze daar rustig met haar duim over streelde. Toen hij zei dat hij het haar niet kwalijk nam; keek ze hem even onzeker aan. "Ja...", sprak ze even met een twijfelende blik in haar ogen. Ja, ze wist het best. Maar hij moest het toch erg vinden? "Je wilt dat ik gelukkig ben. Maar ik heb het gevoel dat je daar zelf ongelukkig van wordt. Ik wil dat je gelukkig bent", sprak ze zachtjes en glimlachte kort. "Niels, ik wil zeker dingen proberen; om mezelf en jou gelukkig te maken", mompelde ze zachtjes en knikte even toen hij voorstelde om op te bouwen. Haar hand brandde op zijn knie, maar ze haalde die er niet vanaf. "Ik niet dat het nog erg lang zou duren eer ik.. Eer ik mezelf zelf laat gaan. Ik kan mezelf gewoon niet blijven inhouden, en jij ook niet", mompelde ze zachtjes en gaf hem een aarzelende, zachte kus in zijn nek.

Niels keek haar aan en glimlachte eventjes. Hij voelde haar hand op zijn knie en legde de zijne daarop. 'Denk je echt dat ik gelukkig ben als wij in bed duiken met elkaar? Lieve prinses, ik ben al gelukkig genoeg door jou te leren kennen het zou alleen maar een extra zijn voor mij.' De jongen glimlachte naar haar en streek even over haar hand. Hij was best gelukkig met haar nu zo. Dat wist ze toch? 'Misschien duurt het niet lang meer, misschien wel. Er is geen haast bij hoor.' Kort sloot hij zijn ogen en voelde de zachte kus in zijn nek. De jongen legde zijn hand even in haar nek en plaatste zijn lippen zacht op de hare en sloot even zijn ogen. 'Het maakt me niets uit, mijn gevoelens voor jou verdwijnen niet hoor, ook niet om het feit dat we nog niet verder zijn gegaan dan op de gang. Misschien erger ik me er soms wel even aan, maar het maakt me niets uit zolang ik jou nog maar in mijn armen mag houden.' Prevelde hij tegen haar lippen aan. Hij drukte haar nog een kleine kus op haar lippen en zette zich dan weer gewoon naast haar en glimlachte eventjes. Even sloot hij zijn ogen en liet alles even aan zijn hoofd voorbij gaan en ademde heel diep in. 'Het belangrijkste is dat we bij elkaar zijn voor mij.'
[Moet gaan ]

Ze voelde zijn hand op de hare en genoot even van de tintelingen die hierdoor dorr haar lichaam gingen. De woorden van de jongen gaven weer wat ze dacht; ze dacht écht dat hij gelukkig zou zijn, dan. Omdat het beeld van een relatie in deze tijd onderschat werd en iedereen vond dat een goede relatie maar moest beginnen met met elkaar in bed duiken. Want dat deden ze allemaal, tegenwoordig; en daarom voelde ze zich ook wat tegen de stroom in gaan. Ze glimlachte toen de jongen haar hand streelde. Zijn volgende woorden stelden haar meer gerust; er was geen haast bij. Ze zou het maar gewoon op zich af laten komen. Toen de jongen begon te fluisteren tegen haar lippen en ze hierbij de zachte trilling van zijn lippen voelde als hij een klank uitsprak; draaide ze de hand die op zijn knie lag even om en vlocht zo haar vingers in de zijne. Ze geloofde hem; hij zou ook nooit liegen tegen haar. Ze keek de jongen aan. Zijn woorden waren veel te goed voor haar - ze kon haar eigen ogen niet geloven dat een jongen zo'n dingen zei, maar verschoot er niet van dat Niéls zo'n dingen zei; aangezien ze hem al lang als de liefste jongen ter wereld had bevonden. Eens hij weer naast haar zat; op een vrij normale manier, en hij zijn ogen sloot; knikte ze even zachtjes. "Voor mij ook, je bent de liefste persoon van de hele wereld", sprak ze met een glimlach op haar gezicht en gaf hem een kus op zijn wang. Daarna legde ze haar hoofd op zijn schouder en sloeg haar armen om hem heen. "Je geeft me het gevoel alsof ik nooit een ander persoon graag heb gezien; omdat de gevoelens die ik had bij vorige vriendjes gewoon miniem zijn tegenover die die ik voor jou heb. En geloof me; toen dacht ik dat ik tot over mijn oren verliefd was. Dit is gewoon onbeschrijfelijk", fluisterde ze zachtjes en zijn oor en genoot van zijn warmte die haar lichaam binnendrong.

Niels glimlachte eventjes en ademde heel diep in. Voor hem was dit moment gewoon zo mooi. Voorzichtig legde hij zijn armen ook om haar heen en drukte nog een zachte kus op haar wang. 'Dit moment is het mooiste uit heel mijn leven.' Fluisterde hij zachtjes. Even legde hij zich neer op zijn bed met haar in zijn armen, zachtjes streek hij langs haar lichaam heen en even sloot hij zijn ogen. 'Ik snap niet waarom je na iederen mij hebt uitgekozen na alles wat ik je vertelt heb. Er zijn veel betere jongens voor jou, veel beter.' Het was waar, hij was nu niet de beste jongen van heel de wereld gezien zijn verleden, maar toch koos zij hem. Iets wat hij niet kon snappen, nooit zou snappen. Maar ja, wie was hij om nu haar keuze te gaanafkeuren als hij er zelf ook helemaal in op ging. Niels opende zijn ogen weer en keek haar aan, ze was zijn prinses, geen andere meisjes meer voor hem, geen andere jongens meer voor haar. De jongen streek heel zacht over haar zij, het leek wel alsof zijn vinger haar lichaam net niet aanraakte maar het zich daadwerkelijk deed. Hij was gelukkig, met haar. En zo zou het ook zijn de rest van zijn leven, met haar en met niemand anders. 'Dus wil je nog steeds naar het strand gaan of wil je liever ergens anders heen waar het wat rustiger is?' Vroeg hij met een lichte bezorgdheid in zijn stem. Het strand was een drukke plaats, en zeker hier, misschien wou ze wel ergens anders heen. Gewoon om eventuele stressaanvallen te vermijden. Wel zou hij als ze weg gingen, toch een pilletje meenemen voor haar moest er iets gebeuren dat hij toch iets kon doen voor haar.

"Tot nu toe; er komen nog veel meer mooie momenten", glimlachte ze nadat ze een kus op haar wang had gekregen. Ze voelde hoe de jongen zich liet zakken en hoe ze zo met een deel van haar lichaam half op hem lag, en het andere deel van haar lichaam op het bed, maar wel tegen hem aan. Toen hij begon over dat hij haar keuze niet snapte; snoerde ze hem de mond door hem even een klein kusje op de lippen te drukken. "Niels; ik heb mensenkennis", schepte ze plagerig op en porde hem dan even in zijn zij. "Ik zag meteen dat je anders was", vervolgde ze daarna gemeend, terwijl ze de jongen lief aankeek en haar Niels nog een tweede klein kusje op de lippen drukte. Ze liet haar hoofd op zijn borst liggen en voelde een zachte tinteling over haar zij gaan; zijn vingertop raakte haar vinger zachtjes aan; waardoor ze even een rilling door zich heen kreeg en ze die wegwerkte door even diep in te ademen. "Ik zei het je toch, als ik maar bij jou ben. Het strand is een goed idee. Je doet net of ik elke drukke plaats moet ontwijken; alsof ik elk moment kan flauwvallen", sprak ze even hoofdschuddend en keek de jongen dan aan. "Wel lief", zei ze zoetjes; en drukte hem even een zachte kus in zijn nek; haar lippen raakten zijn huid aan op de manier zoals zijn vinger dat bij haar zij had gedaan. Nét niet, maar toch wel. "Ik zal wat pilletjes meenemen om je gerust te stellen; goed, my precious?", vroeg ze hem zachtjes; op het einde het stemmetje van Smeagol van Lord of the Rings na doende; waarna ze even om zichzelf begon te lachen en haar hoofd even schudde. "Sorry; schatje", glimlachte ze even en drukte haar lippen zachtjes op de zijne; om die gedurende een aantal seconden vast te houden.

Niels glimlachte even en kleurde lichtjes rood, hoewel hij toch vond dat ze nog steeds beter verdiende. De kleine kus op zijn lippen deed hem even rillen, maar hij voelde zo juist aan nu. 'Sorry, maar ik maak me nog steeds een beetje zorgen.' Kort glimlachte hij en kreeg vervolgens zo'n zachte kus in zijn nek dat hij er kippenvel van kreeg. Die kus, zo klein, maar voelde zo intens aan. Zijn hart sloeg een tel over door de aanraking van haar lippen in zijn nek en heel even stokte zijn adem ook. Toen ze wat zei over pilletjes keek hij haar weer aan en grijnsde om haar immitatie van Smeagol/Golem. 'Je bent lichtjes gestoord kleine meid.' Grijnsde hij speels naar haar maar zijn mond werd hem gesnoerd door haar lippen. Niels plaatste zijn ene hand op haar wang en streek er liefelijk over. Toch was hij het die de kus beindigde en even grijnsde. Vervolgens stond hij op en wandelde naar de kleerkast toe om daar een shirt uit te pakken en die aan te doen. Dan wandelde hij terug naar haar en stak zijn hand uit. Ze konden vertekken, als ze haar pilletjes maar mee nam want nog zo'n aanval kon hij niet aan. Maar hoe gingen ze, met de wagen of gewoon al wandelend? Zo ver was het nu niet van hier naar het strand vond hij. Plus hij kon de beweging natuurlijk wel gebruiken. Misschien dat hij op het strand even wat ging rennen of zo. Nee! Vandaag draaide het niet om zijn looks maar om zijn vriendin, om Sophia het meisje dat hij nooit meer wou laten gaan. Binnen kort was het Spring Break, voor elke jongen een perfecte kans om met andere aan te pappen, dat betekende dus voor Sooph dat ze hem kort moest houden al zou hij zelf ook wel proberen om niet in de verleiding te komen.

De jongen beëindigde zijn kus en keek haar even grijnzend aan; waarna hij opstond en zij nog even bleef liggen. Ze likte haar lippen kort af en zette zich dan recht; om tot de vaststelling te komen dat Niels zijn shirt weer aan had. Even trok ze een pruillipje; nam zijn hand vast en liet haar hand over zijn bovenlichaam glijden. "Zo mooi;" sprak ze even fluisterend; waarna ze hem glimlachend aankeek. "Zo mooi dat ik alleen je daar aan mag raken, en jijzelf natuurlijk ook, maar da's normaal", grijnsde ze even speels en kneep in zijn hand. Terwijl ze zijn hand vasthield; drentelde ze even naar de badkamer; nam het doosje met haar pilletjes mee; hield het even voor Niels' neus en demonstreerde even hoe ze ze in haar handtas stak; die ze ondertussen ook mee had genomen. "Ik ben trouwens geen kléin meisje", sprak ze even quasi-verwijtend; hem met opgetrokken wenkbrauwen aankijkend. Ik ben gewoon kleiner als jou. Maar een hoofd of zo. En daarbij; ik ben wel zéventien", sprak ze overtuigd, waarna ze hem met haar neus in de lucht om toch maar wat groter te lijken, aankeek; en tegelijk subtiel op haar tippen ging staan; terwijl ze wat dichter naar hem toe kwam. "Kijk, nu ben ik even groot als mijn prins", sprak ze even trots en grijnsde waarna ze hem plotseling een klein kusje gaf en dan weer afstand van hem nam door naar de deur te wandelen, haar hand nog altijd in de zijne. Ze opende de deur en wandelde naar buiten; terwijl ze hem speels aankeek en in zijn hand kneep. "Ik ken de weg naar het strand wel. Te voet?", vroeg ze hem even. Het zou vrij kort zijn met de auto en gewoon de moeite niet zijn; en daarbij, een wandeling met hem vond ze heus niet erg!

'It's all yours my dear.' Grijnsde hij vrolijk en drukte even een kus op haar lippen. Even wandelde hij mee naar de badkamer en zag ze het doosje in haar tas doen en glimlachte eventjes. 'Lieverd, voor mij ben je altijd mijn kleine meisje. Ik ben nog steeds de oudste hier.' Grijnsde hij plagend naar haar toe. Ze ging op haar tippen staan waardoor ze even groot leken, met een glimlach ontving hij de kus op zijn lippen en werd dan door haar meegetrokken naar de deur. 'Jep te voet, geen zin om de wagen te starten, want dan kan ik je geen kus geven wanneer ik wil.' Grijnsde hij vrolijk naar haar toe en trok haar even tegen zich aan. Voorzichtig streek hij met zijn andere hand even langs haar nek, ergens vond hij dat daar iets ontbrak. Kort ging zijn hand naar de ketting om zijn hals. Een perfect cadeau zoeken voor haar zou niet zo moeilijk worden. Misschien moest hij er geen geven, maar hij vond het toch wel nodig. Met een speelse grijns liep hij verder en keek kort naar de mensen die hen aankeken, meteen trok hij zijn wenkbrauw op en stak zijn tong even uit naar hen. Ze konden toch best naar zichzelf kijken toch? 'Trouwens, nog eens bedankt voor het schrijven naar mijn broer. Ik denk dat hij het leuk vind dat zijn kleine broer nu eindelijk eens iets serieus aangaat.' Glimlachte hij naar haar. Ja, hij zou het leuk vinden daar was hij zo zeker van. Kort keek hij naar de lucht en wenste diep in zichzelf dat zijn broer hier morgen weer terug zou komen en hij hem gewoon eenmaal in zijn armen kon sluiten. Zoals alleen hij en hem dat konden, de twee broers eindelijk herenigt na al die tijd.

"Gelukkig maar dat je de oudste bent. Jij bent lekker verantwoordelijk in alles wat je doet.. àlles", benadrukte ze even en stak haar tong naar hem uit. Ja; want hier in Amerika was Niels meerderjarig, en zij minderjarig: dus dat wilde zeggen dat als hij seks met haar zou hebben, hij volgens de wet zou aanzien worden als een 'verkrachter'. Ze rilde bij het woord; en wist toch dat 99% van de jongeren zich niet aan die regel hield. Jammer van die ene. Zijn reden om niet met de wagen te gaan; vond ze enorm goed; aangezien dat onbewust eigenlijk ook haar reden was geweest. De lichamelijke aantrekkingskracht tussen hen was namelijk bijna zo groot als de mentale; die al op een maximum stond. Nog één graad hoger en ze wist perfect wat hij dacht; hoe hij dacht en wat hij zou doen in een bepaalde situatie. En dat zou komen zodra ze hem door en door kende.
Sommige mensen die hen passeerden, herkende ze nog van daarnet, toen ze in de gang niet bepaald van elkaars lichaam konden blijven. Ze bloosde lichtjes en glimlachte speels; waarna sommige zelfs terug glimlachten en even subtiel knipoogden. Ze hield zijn hand stevig vast terwijl ze naast hem liep en knikte even glimlachend toen hij wat zei over zijn broer. "Alles voor jou én je broer", glimlachte ze zachtjes, waarna ze hem een kus op de wang gaf, proberend om de jongen zijn gedachten te verzetten. Ze legde zijn hand door een subtiele beweging om haar middel en deed hetzelfde bij hem; waarna ze naar hem glimlachte. Veel dichter; veel beter.

Niels keek haar met een glinstering in zijn ogen. Zacht streek hij over haar zij en keek gelukzalig voor zich uit. Kort beet hij op zijn onderlip en ademde even heel diep in om vervolgens daarna naar buiten te wandelen samen met haar. Meteen verscheen er een speelse grimas op zijn gezicht en heel zachtjes porde hij haar in haar zij en liet haar dan los om haar beiden handen even te pakken en zo achterwaarts verder wandelde met haar. Kort keek hij naar enkele gozers die vrolijk grijnsde naar hem toen ze zagen hoe hij omging met haar. 'Yeah, I know's she's fine but she's al mine.' Grijnsde hij even droog. De jongen was zo heel opeens heel vrolijk geworden, daar was zij wel een reden voor. Als hij echter kon vliegen op dit moment zou hij het nog werkelijk gaan doen. Even keek hij naar de lucht en zag zichzelf al met engelenvleugeltjes waken over Sophia. Ja, dat was wat hij dan zou doen, waken over het meisje dat hij lief had als hij niet bij haar was. 'Ik zal altijd over je waken, maakt niet uit wat er gebeurd.' Fluisterde hij slechts tegen haar. Woorden die misschien voor een ander amper iets betekende, maar voor hem de wereld betekende. En ja, hij zou ze naleven, dat hoorde gewoon zo wanneer je ze uit sprak. Een glimlach verscheen weer op zijn gezicht. Even schoot er een liedje door zijn hoofd, een heel bekend liedje. Maar ditmaal besloot hij gewoon de tekst te onthouden, en niet te lopen zingen of zo want dan ging iedereen hem aanstaren en dat was natuurlijk niet wat hij wou.

Sophia voelde hoe de jongen over haar zij streelde; en keek de jongen daardoor even met een blik vol geluk aan; en merkte dat ook de zijne een glinstering bevatte. Toen ze buiten waren, echter, voelde ze plots een por in haar zij, waardoor ze even een kort en zacht gilletje slaakte. Voor ze het wist; liep hij voor haar, al achteruit lopend. Ze lachte en keek even naar de jongens die hen vrolijk aankeken. De opmerking van Niels deed haar lachen en ze kneep zachtjes in zijn handen, terwijl ze verder drentelde. Zijn woorden deden haar even kippenvel krijgen van plezier; waarna ze hem met een snelle beweging naar zich toe trok en meteen hem vasthield met haar armen rond zijn middel. Ze keek de jongen aan, liet haar handen naar zijn onderrug glijden en trok hem dan wat dichter tegen hem aan. "En ik blijf voor altijd van je houden", fluisterde ze even, terwijl ze aanstalten maakte om hem te kussen; maar nét, nét voor haar lippen de zijne raakten; porde ze hem in zijn zij en stak haar tong naar hem uit. "Zoete wraak", grijnsde ze even speels en besloot het dan toch goed te maken. "Liefje", mompelde ze even en nam zijn armen weer vast om dicht tegen hem te gaan staan en haar lippen liefdevol op de zijne te drukken. Ze was van plan om de kus enkele seconden vol te houden, maar stopte dan al snel om wat te zeggen. "I'll never leave you alone..", fluisterde ze zachtjes, denkend aan het liedje Mine van Taylor Swift; en ze legde rustig zijn handen, die ze opnieuw vast had genomen; op haar onderrug; waarna ze haar armen om zijn hals legde en hem glimlachend aankeek.
[soowry ]

Hij werd naar haar toe getrokken, zachtjes streek hij over haar onderrug toen ze dichter naar hem toe kwam. Net toen ze misschien 1 millimeter van elkaars lippen verwijdert waren kreeg hij opeens een stevige por waardoor hij even in elkaar kromp en zijn tong naar haar uit stak. Dit was niet eerlijk! Uiteindelijk werden zijn beiden armen weer vastgenomen en kwam ze dicht tegen hem aan staan om hem toch een kleine goedmaker te geven. Een klik werd er in zijn hoofd gemaakt en de jongen beantwoorde de kus meteen, alleen werd deze door haar tot een einde gebracht om de liefste woorden die hij ooit had gehoord te zeggen tegen hem. Zijn handen werden naar haar onderrug verplaatst en heel zachtjes begon hij met zijn vingers kringetjes te maken daarop. 'I love you princess. I'm in love with you like I never was in love before. It's like I know you for years, my friends at home would say I'm crazy. And guess what there right. I'm crazy about you.' Niels legde duidelijk de nadruk op het laatste woord dat hij sprak tegen haar. 'Ik wil het moment niet verpesten, maar het strand wacht op je schoonheid.' Glimlachte hij en drukte een hele kleine kus op haar lippen. De dag was nog maar net begonnen en ze waren beiden al druk in de weer met elkaar. Eigenlijk best wel raar als je bekeek dat ze elkaar nog maar twee dagen kenden, want ze deden zich al voor alsof ze elkaar enkele maanden lang kende. En eindelijk hun liefde voor elkaar hadden ontdekt na al die tijd.

Zijn vingers maakten kringetjes op haar onderrug, wat een zalig gevoel teweegbracht bij het meisje. Ze luisterde naar zijn woorden; beet kort op haar lip en keek de jongen dolverliefd aan. "En ik ben verdomme ook gek op jou", sprak ze zachtjes en luisterde naar zijn volgende woorden; die anders waren dan de vorige intense liefdesverklaring. Toch waren de woorden lief; hij noemde haar een schoonheid terwijl ze dat niet was; maar ze zei er niets over en voelde een kleine kus op haar lippen. Ontevreden keek ze de jongen even aan en drukte haar lippen daarna op zijn onderlip, welke ze enkele seconden lang vasthield. Uiteindelijk liet ze die los en keek hem tevreden aan. "Nu kunnen we verder gaan", sprak ze speels grijnzend tegen de jongen en liep vlak langs hem heen verder - haar schouder raakte de zijne even - en wandelde zonder omkijken verder; hij zou komen, wist ze, dat was nu eenmaal zo. Hij wàs nu eenmaal een schatje. Uiteindelijk draaid ze zich toch om, omdat ze het zicht zonder Niels beu werd. Ze beet kort op haar lip en bleef staan. "Ik mis je", pruilde ze even en keek hem aan, waarna ze haar hand naar hem uitstak; niet echt wetende wat ze zonder hem moest doen, op dit moment. En.. en morgen. En overmorgen, en de dag erna, de week erna, de maanden erna, de jaren erna, haar hele leven misschien wel. Ze werd even overweldigd door de impact van haar liefde voor hem en beet kort op haar lip. Ze was echt razend verliefd.