Kamer van Niels en Sophia

Toen de jongen even leuk vloekte en kreunde, grijnsde ze liefjes en voldaan. Oh, ze kon hem best uitdagen hoor, het ging haar volledig goed af. Ze streelde lichtjes over zijn borst en likte haar lippen even af toen ze luisterde naar zijn woorden. Een grijns speelde over haar lippen en ze keek de jongen liefjes aan. "Fuck mij maar, niet hen", mompelde ze droogjes en glimlachte even uitdagend terwijl ze op haar onderlip beet. Ze glimlachte even guitig en stak haar tong even naar hem uit. "Goed", mompelde ze daarna terwijl ze een wenkbrauw optrok en zich daarna omdraaide, en zo alle contact verbrak. "As you wish", mompelde ze even en wandelde schouderophalend naar de spiegel, waarna ze een handdoek nam en die om zich heen sloeg. "Dan niet", mompelde ze nep-diep teleurgesteld, hem even via de spiegel aankijkend met opnieuw een opgetrokken wenkbrauw aankeek. Ze sloeg de handdoek dicht voor haar lichaam en wendde haar blik daarna van de jongen af. "Heb je al gebeld voor het eten?", veranderde ze subtiel van onderwerp alsof het haar niet veel kon schelen, maar brandde vanbinnen wel om de jongen weer aan te raken. Ze probeerde de neiging om hem weer aan te raken uit de buurt te helpen om de jongen zijn wens het uit te stellen te respecteren, en wandelde zo aarzelend de badkamer uit. Ze liet haar blik even over de gezellige kamer glijden en hield onbewust even halt om even van het uitzicht van de kamer te genieten.

Toen ze echter contact verbrak keek hij haar aan en viel zijn mond zowat open. Dit wou hij niet. Met veel tegenzin greep hij naar een handdoek en sloeg die om zijn middel heen. Vervolgens wandelde hij naar haar toe. 'Wanneer zou ik dat moeten gedaan hebben?' Mompelde hij en liep haar voorbij met zijn blik op de grond gericht. De jongen bleef stilstaan voor zijn kleerkast en zocht daar de juiste kledij uit voor vannacht. Uiteindelijk had hij zijn outfit gevonden en haalde die dan ook uit de kast en hong die over een stoel. Nu zocht hij nog bijpassende sneakers die hij al snel gevonden had en nu ook onder die stoel zetten waarna hij even op zijn bed ging zitten en haar aan keek. Met een glimlachje stak hij zijn hand uit naar haar en wachte even af tot ze deze echter zou vastnemen. Oke, hij had echt nood aan haar, blijkbaar had zij toch al een grote impact. Groter dan enig ander meisje ooit bij hem had gehad. Hij hunkerde naar haar aanraking. Kort dacht hij na, als hun twee ooit ruzie zouden hebben dan zou dat zijn dood betekennen, de jongen kon niet meer zonder haar. 'Kom es.' Vroeg hij zachtjes aan haar en keek even naar de grond. Oke, hij vond het niet leuk dat ze zonet had afgehaakt maar ja hij had er zelf om gevraagd uiteindelijk. Maar toch wou hij haar gewoon even bij zich hebben.

Ze keek even naar zichzelf in de spiegel toen hij voorbij liep en mompelde wanneer hij dat gedaan zou hebben. Ze haalde haar schouders even op en keek de jongen kort na toen hij de badkamer uitliep. Ze droogde met een kleine handdoek haar haren af en klikte enkele voorlokken tenslotte naar achteren met een donkerblauw bloemenspeldje. Vervolgens wandelde ze de badkamer uit en liep naar haar kleerkast, om daar de jurk die ze graag had willen aan doen deze avond, samen met schoon ondergoed, te nemen en op het bed te leggen. Ze ging even zitten op het bed langs haar kant en legde haar schoentjes op de grond neer. Ze wilde weer naar de badkamer gaan om deze keer wél wat make-up aan te brengen, maar de uitgestoken hand van de jongen trok heel subtiel haar aandacht. Haar blik volgde de lijn van zijn hand naar zijn gezicht en kon niet veel tegenzin bespeuren. Twee woorden overhaalden haar en ze glimlachte even liefjes. Ze legde haar hand in de zijne en ging op zijn schoot zitten. Zachtjes sloeg ze haar arm om zijn schouders en keek hem even onafgebroken aan. "Ik moest komen?", mompelde ze aarzelend en keek hem aan, benieuwd wat hij van plan was, met hele nieuwsgierige ogen. Wilde hij net niet dat ze zouden stoppen? Dat ze beter konden wachten tot na hun avondje uit? Ze respecteerde dat, toch? Of had hij die, misschien overdreven, teleurgestelde blik in haar ogen opgemerkt? Ze hoopte van niet, dan leek ze hem wel te dwingen om haar aan te raken. Het moest van beide kanten komen, toch?

Met een glimlachje keek hij haar aan en knikte zacht. Hij legde hun handen die in elkaar lagen op zijn schoot. Na haar woorden drukte hij voor een moment zijn lippen op de hare en ademde even diep in. 'Je vind het toch niet te erg om even te wachten? Want ik heb nu echt niet graag dat je down word omdat ik wil wachten tot straks.' Zacht streek hij met zijn duim over haar handpalm en wachte af. Hijzelf wou nu ook niet echt wachten, maar hij vond het eigenlijk wel sneu moesten ze gewoon dood binnen komen in die dancing. 'Trouwens, je moet me wel gaan beschermen hoor. Ik bedoel al die meiden daar, ik wil natuurlijk niet door hen allemaal belaagd worden en jouw zo kwijtraken.' Een korte grijns verscheen even op zijn gezicht waarna hij haar een korte knuffel gaf. Even keek hij naar de ketting die om haar hals hing en daardoor voelde hij zich nog beter op zijn gemak bij haar. Ze was niet zijn broer -zou maar erg zijn, anders was dit incest- maar ze betekende evenveel, misschien nog net iets minder dan zijn broer voor hem. Niels legde zijn hoofd tegen haar schouder aan en blies heel zachtjes langs haar nek.
[Sorry]

Sophia keek de jongen glimlachend aan toen hij naar haar glimlachte, en voelde hoe hij hun handen op zijn schoot legde. Ze kuste hem zachtjes terug toen zijn lippen de hare raakten en keek hem uiteindelijk afwachtend aan toen hij ademhaalde om wat te zeggen. "Natuurlijk vind ik het niet hélemaal erg om te wachten, ik hunker gewoon naar je aanrakingen, maar mijn liefde voor jou maakt dat wachten natuurlijk erg draaglijk. Zelfs als ik je niet mocht aanraken, zou ik nog steeds evenveel van je houden. Het is gewoon.. een extraatje", grijnsde ze naar hem en gaf hem een klein kusje op zijn wang. "Ik weet niet wat voor indruk je van me hebt, maar naast hormonen stroomt er ook liefde door mijn aderen", glimlachte ze terwijl ze de woorden tegen zijn wang prevelde. "Hoeveel betaal je me? Per meisje? In natura? Elke keer een lief kusje dat duidelijk maakt dat jij van mij bent en ik van jou ben?", vroeg ze hem liefjes, de lieve knuffel van hem dolgraag aanvaardend. Zijn warme adem blies zachtjes langs haar nek. Een rilling van genot ging door haar heen, maar ze verplaatste haar gedachten naar het avondje uit en wurmde zich toen rustig uit Niels' armen. Ze stond op, greep haar mobiel die op de tafel lag en gooide die in Niels' handen. "Bel jij Le Repas? Ik geloof dat het nummer erin staat, bij de R", glimlachte ze, knipoogde even, nam haar kleren en verdween toen in de badkamer. Ze zou Niels wel eens laten zien hoe ze eruit kon zien voor een avondje uit met hem.

'Tuurlijk weet ik dat er meer door je stroomt maar het leek daar net even zo en ik wou gewoon weten of je het niet tegen zat.' Sprak hij genietend van haar warme adem die op zijn wang kwam. Toen ze echter begon over hoeveel hij haar zou betalen dacht hij na. In natura zou hij haar gewoon alles kunnen geven vannacht als ze thuis kwamen. Dat leek hem eigenlijk ook het beste. 'Ik betaal je op welke manier je maar wilt en hoeveel je maar wilt.' Grijnsde hij naar haar en keek even recht in haar ogen. Toen ze zich echter uit zijn armen wist te krijgen trok hij een pruillip naar haar. Vervolgens ving hij haar mobiel en keek haar even vragend aan. Of hij het restaurant wou bellen? Tuurlijk. Uiteindelijk was ze verdwenen in de badkamer en belde hij even naar het restaurant. 'Euhm, de beste tafel alsjeblieft. Op de naam Marshall alsjeblieft.' De man aan de andere kant zij vriendelijk gedag en hing daarna op. Rustig wandelde hij naar zijn kleren en zocht nog even een boxershort. Aangezien hij een witte licht blauwe broek had zou hij een fluo blauwe boxershort aan doen dat stond vrij mooi. Kalm trok hij het ding aan en zo deed hij ook zijn broek aan en trok zijn wit shirt ook meteen aan. Vervolgens keek hij even in de spiegel aan de kast en zag hoe hij eruit zag. Mooi, het was niet teveel maar al zeker ook niet te weinig, hij zag er best goed uit. Vervolgens nam hij even een soort van gelachtig iets uit een plastice pot en deed zijn haar even goed. Zijn haar zag er nog vrij normaal uit, het zag er niet begeld uit. Mooi, dat was voornamelijk dankzij de gel het was een speciaal merk waardoor je haar gewoon normaal zacht glanzend uitzag. Net gewassen dus. Vervolgens spoot hij nog een geurtje op, niet teveel, gewoon een keer langs beide kanten van zijn nek dan zat het net goed. Kalm wandelde hij naar zijn gitaar en aangezien hij dacht dat ze nog wel een tijdje weg zou blijven begon hij een deuntje te spelen wat aan haar gericht was. 'When I see your face. There’s not a thing that I would change. Cause you’re amazing. Just the way you are. And when you smile, the whole world stops and stares for a while. Cause girl you’re amazing. Just the way you are.' Even hield hij pauze maar ging toch wel weer verder. 'Her lips, her lips, I could kiss them all day if she let me. Her laugh, her laugh, she hates but I think it's so sexy. She's so beautiful, and I tell her every day. Oh, you know, you know, you know, I'd never ask you to change. If perfect's what you're searching for then just stay the same. So, don't even bother asking if you look ok. You know I'll say.'

"Nee, het zit me niet tegen.. Ik weet wel dat we nog enorm veel tijd hebben," mompelde ze nog steeds tegen zijn wang aan terug, en glimlachte liefjes naar hem. "Ik hou je daaraan, Lief", fluisterde ze zachtjes in zijn oor, en wurmde zich daarna zoals gezegd uit zijn armen. Ze had niet echt op zijn pruillipje willen letten omdat het daardoor voor haar alleen maar moeilijker werd om hem niet te gaan overladen met kusjes.
Eenmaal in de badkamer, sloot ze de deur en legde ze haar kleren over het rekje dat er stond. Ze deed haar ondergoed aan en bekeek zichzelf even kort in de spiegel, waarna ze een tasje uit de kast nam waar wat make-up in zat. Ze haalde het speldje uit haar haren, deed er een productje op dat het haar beter liet glanzen en ervoor zorgde dat de krullen in haar haren gestructureerder waren. Daarna stak ze enkele voorlokken opnieuw netjes naar achteren. Terwijl ze zich omdraaide om haar kleedje te nemen, gritste ze ook nog een paar zilveren, ronde oorringen van het kastje en legde die voor haar neus. Rustig trok ze haar kleedje aan, dat haar - al dacht ze het zelf- als gegoten zat, ze stak de oorringen in en bekommerde zich met wat blush, mascara en eyeliner om haar gelaat. Haar wimpers werden langer en donkerder, goed om een erg zwoele blik op Niels te kunnen laten vallen als dat nodig was. Ze gleed in haar schoentjes en maakte het riempje vast. Een naturelle lipgloss op haar lippen, een beetje parfum van Dior in haar hals en een knipoog naar zichzelf in de spiegel zorgde ervoor dat ze zich net dat iétsje zelfzekerder voelde toen ze muziek hoorde. Just the way you are, van Bruno Mars, gecoverd door haar lieve schat, die fantastisch kon zingen. Ze glimlachte even toen ze de deur opendeed en zag Niels met zijn rug gedraaid naar haar zitten, terwijl hij gitaar speelde en de woorden prachtig zong. Ze wandelde geruisloos naar hem toe en legde na zijn laatste woorden haar handen voor zijn ogen. Hij zag er fantastisch uit, wondermooi, had ze al gemerkt, en toen ze haar lippen aan zijn oor legde, rook ze zijn heerlijke parfum. "When I see your face, there's not a thing that I would change, cause you're amazing, just the way you are", zong ze zachtjes in zijn oor, glimlachte toen en drukte hem een kus op zijn wang, om haar handen van zijn ogen af te halen en voor hem te gaan staan. "Je zou me echt eens gitaar moeten leren spelen", grijnsde ze en beet kort op haar lip. Hij zag er echt leuk uit. Was dit een grap, of zo? Zíj, met hém, de liefste, charmantste, mooiste jongen die ze ooit had gezien? Ze mochten nu wel eens gaan kappen, want anders zou het écht niet meer grappig zijn.

Twee handen werden voor zijn ogen gelegd en zachtjes zong hij de woorden met haar mee. Zijn hart sloeg een keer dubbel en zijn ademhaling klonk zo zacht. Uiteindelijk kwam ze voor hem staan en glimlachte. 'You look stunning.' Grijnsde hij. 'Weetje we hebben toch nog een heel leven voor ons. Ik leer het je ooit wel eens een keertje.' Niels kwam recht en liet zijn beide handen ruste op haar heupen en glimlachte zacht. Hij drukte een zachte kus op haar voorhoofd. 'Ik heb gereserveerd tegen zessen. Ik vermoed dat we met de wagen gaan.' Uiteindelijk drukte hij haar een kus op haar lippen en sloot voor een kort moment zijn ogen. Nooit zou hij snappen waarom hij dit net had verdiend, nooit. Hi gebruikte meisjes, liefde had hij maar een keer echt gekend. En nu dit, na twee dagen zou hij zijn leven al voor haar geven. Niels liep even naar zijn broek die hij gisteren aan had gehad en viste daar zijn sleutels uit. Blijkbaar konden er ook spelletjes gespeeld worden met hem, al wist hij niet zeker. Kort beet hij op zijn lip, moest dit een spel zijn, dan zou hij doorgaan tot het einde. Voor hem was dit echter dan alles wat hij ooit had meegemaakt. 'Trouwens naar waar gaan we na we gegeten hebben? Er zijn hier namenlijk wel een paar dancings.' Volgens hem waren er hier drie of vier dancings hij zelf was er nog maar in een geweest in de Palapa of hoe het ook heten mocht. Uiteindelijk leunde hij tegen de muur aan en keek hij haar met een grijnsje aan. Ze was prachtig. Hm, zometeen moest hij haar nog gaan beschermen tegen allemaal jongens. Dat ging zeker gebeuren daar was hij vrij zeker van. 'Zeg, zometeen moet ik jou nog beschermen tegen die rare creeps van in de dancing. Dan gaan we het beiden druk hebben denk ik zo.'

"I look stunning? Then what could I say 'bout you? You look a-a-amazing", grijnsde ze en keek toe naar hoe de jongen recht stond na zijn woorden. "We hebben inderdaad een heel leven voor ons.", fluisterde ze, die woorden deden haar hart even een sprongetje maken. Een heel leven met Niels? Yes, please ! Zijn handen lagen op haar heupen en ze voelde een kusje op haar voorhoofd. "Is allemaal perfect", grijnsde ze en genoot even van de kus die ze op haar lippen kreeg, sloot haar ogen kort en draaide zich dan om toen hij dat deed, om wat spulletjes te gaan verzamelen die misschien wel van pas konden komen, vanavond. Ze had altijd misschien de meest vergezochte dingen bij, maar hoe dan ook kwam er telkens wel één van pas. "Ik mocht kiezen waar we gingen eten, Niels, kies jij dan maar een dancing", mompelde ze ondertussen en stak enkele dingen in een klein maar mooi zwart tasje, dat niet eens lastig was om met haar mee te dragen. "Mij beschermen tegen rare Creeps?", lachte ze en schudde haar hoofd kort. "Buiten die jongens van het strand krijg ik niet meteen aandacht hoor", verzekerde ze hem terwijl ze haar tasje nam en naar hem toe liep terwijl hij tegen de muur aanleunde. Nja, half waar, die opmerking, onbewust. Want ze lette niet op jongens die geilend naar haar keken, laat staan dat ze terug zou kijken. Als ze single was, was die kans al klein; laat staan als ze verkeerde met Niels. Niels was nu eenmaal geweldig en hem zou ze in geen honderd jaar bedriegen. En na die honderd jaar ook niet.

'Ja weetje, als ik gewoon een random jongen zou zijn en ik zag jouw binnenkomen met of zonder iemand zou ik ook avances maken hoor. Dus waarschijnlijk zullen er ook wel een paar dat nu doen, en wat schrikt er nu beter af dan dé kwade vriend van het meisje?' Niels grijnsde eventjes. Waar ze zouden heen gaan, niet dat ding op het strand daar was hij niet voor gekleed, dan werd het dus een van die andere dingen. Ach, hij zou nog wel zien. 'Weet je, wij twee zijn echt wel raar hoor. We kennen elkaar twee dagen en ik zou voor jou mijn leven nu al willen geven. Er zal nooit meer iemand jou plaats in nemen toch niet zonder dat ik er zelf iets tegen doe.' Even keek hij naar zijn zwart witte vans en glimlachte, zijn outfit was goed bij elkaar gezocht. He had geld gekost maar het was het wel waard vond hij. Toen ze dicht genoeg bij hem stond trok hij haar dicht tegen zich aan en glimlachte even. 'Ik hou van je met heel mijn hart.' Zacht streek hij langs haar wang en streek zacht door haar haren. 'Oke, we hebben nog een uur. We kunnen hier blijven of we kunnen gewoon wat gaan rijden, want ik neem aan dat het niet zo ver is naar dat restaurant.' Voor even liet hij zijn hand over de stof van haar kleedje gaan en bracht zijn hoofd even naar het hare toe en zo pikte hij die zoete geur op van haar parfum. 'Dan gaan we goed samen, I bet we are the best looking couple the whole night.' Grijnsde hij dom naar haar. Zijn ogen leken te blinken, en daar had hij recht op. Vannacht had hij aan zijn arm het mooiste, aardigste, schattigste en liefste meisje van heel Monica.
[Sorry ]

"Maar jij bént geen Random Jongen", glimlachte ze, niet meteen lettend op het feit dat hij haar verzekerde dat ze wel zou bekeken worden of aangesproken of aangerààkt worden door een of andere 'randomjongen'. "En je ziet er heel erg kwaad uit.. vooral nu", grijnsde ze liefjes naar hem, maar schraapte haar keel even. "Maar Nisje..", begon ze, "je moet niet kwaad worden op zo'n jongens, tenzij ik het je uitdrùkkelijk vraag..", mompelde ze aarzelend en keek hem afwachtend aan. "Ik wil ook mijn leven voor je geven, maar ik deel het liever met je", fluisterde ze liefjes, maar luid genoeg dat hij het zou horen. "Mijn plaats moet niet ingenomen worden. Ik blijf aan je plakken.", glimlachte ze en stapte telkens wat dichter naar de jongen toe. Zodra ze dicht genoeg was, voelde ze zijn armen om haar heen en liet ze zich gewillig dichter tegen hem aan trekken. "Ik hou ook van jou. Enorm veel.", fluisterde ze zachtjes terug, terwijl ze haar armen rond zijn middel sloeg en hem dichter tegen haar aan trok. "Laten we gaan rijden, voor we.. uhm.. vermoeid in de dancing aan komen omdat ik mezelf niet kon inhouden", grijnsde ze liefjes terwijl ze haar neus in zijn nek verborg en zo zijn heerlijke parfum op haar tong kon proeven door het in te ademen. "Je ruikt lekker. Een mengeling van Niels en het parfum.. Als dat te koop was, had ik er litérs van." Ze drukte zachtjes enkele kusjes in zijn nek. "Ja, vooral jij zorgt ervoor dat we er geweldig uit zien", opperde ze en drukte zachtjes een kus op zijn wang terwijl ze zich losmaakte uit zijn zalige greep, voor de de intensie kreeg om hem nog meer te gaan aanraken.

'Jongens worden nu eenmaal snel kwaad. Zeker als er een of andere vreemde jongen naar zijn vriendin kijkt.' Glimlachte hij vrolijk naar haar en streek even langs haar lichaam. 'Aan die woorden hou ik je.' Grijnsde hij vrolijk naar haar en drukte haar een zachte kus op haar wang. Hij genoot van haar warme armen die om zijn lichaam heen krulde. Kalm knikte hij en voelde haar zachte adem even over zijn nek gaan. 'Je hebt er al liters van. Alhoewel ik misschien beter kilo's kan zeggen.' De zachte kusjes die in zijn nek werden gedrukt deden hem even rillen dit ging nog fout aflopen hoor. 'Niet hoor, jij bent de geweldige persoon hier.' Grijnsde hij liefjes naar haar. Ze werkte zich los uit zijn grepe en hij was er haar dankbaar voor. Met een glimlach nam hij haar hand vast en drukte haar een kusje op haar wang om daarna de deur open te doen en de gang op te lopen. Er waren nog maar een paar mensen op de gang, dat was beter vond hij, dan hadden ze niet al dat gestaar meer. Gewoon lekker rustig naar buiten kunnen gaan was voor hem al genoef. Afwachtend keek hij haar aan en streek even door zijn haren. Vanavond zou geweldig worden, al was zijn hele dag dat natuurlijk al. Maar gewoon vanavond een etentje, daarna gaan feesten. Hij hoopte gewoon dat er vanavond niets meer zou gebeuren, drama vandaag had hij al genoeg meegemaakt op het strand. Even bedacht hij zich wat, had ze haar pilletje wel bij? Hij zou het maar niet gaan vragen want dan leek hij weer te bezorgd om haar en dat wou hij niet echt.

"Hm.. misschien wel.. maar je moet je houden aan het feit dat je niet metéén kwaad zou worden op zo'n jongen. Ik wil niet dat jou iets overkomt, al ben ik er zeker van dat je elk gevecht kan winnen. Ik denk niet dat ik je graag zie vechten met iemand, omdat het pijn doet elke keer je ook maar aangeraakt wordt door een andere jongen, met slechte bedoelingen.", verklaarde ze zuchtend en probeerde hem al tegen te houden voor een nieuwe uitbarsting die misschien zou komen, een uitbarsting die opnieuw misschien hem pijn zou kunnen doen. Hij ihield haar aan die woorden, maar ze had geen enkele moeite om zich aan die woorden te houden. Het was gewoon zo dat ze aan hem blééf plakken. "Laten we niet discussiëren over wie het geweldigst is. Daar komen we toch niet uit. We zijn even geweldig !", opperde ze liefjes en voelde, eens ze zich losgewerkt had, zijn hand in de hare. Een klein kusje op haar wang kondigde aan dat ze gingen vertrekken. Nu ze haar schoentjes aan had, was ze nog steeds niet groter dan Niels, ook niet even groot. Ze scheelde nu enkele centimeters qua lengte met de jongen, maar dat maakte veel dingen handiger. Hem kussen, bijvoorbeeld, zonder op haar tenen te gaan staan. Aan haar pilletje dacht ze niet, de jongen was voor haar een perfecte afleiding en zorgde ervoor dat ze zich altijd geweldig voelde, dus wie dacht er dan aan dingen die hetgene wat je niet had, konden tegenhouden? Ze volgde de jongen naar de gang en deed zonder zijn hand los te laten, de sleutel op de deur, deed die vast en stak de sleutel in haar handtasje. "Ik heb de sleutel", grijnsde ze even liefjes en knipoogde even naar Niels.

'Zolang ze maar normaal doen tegen je, doe ik normaal tegen hen zo simpel is het. Geen zorgen ik hou me wel rustig voor jouw.' Glimlachte hij lliefjes naar Sophia. Met zijn vrije hand ging hij door zijn haren. Misschien werd het moeilijk om zich gewoon kalm te houden en niet te gaan uitbarsten. Een fout ding dat er kon gebeuren zou voor hem al ver genoeg kunnen drijven om kwaad te gaan worden of wat dan ook. 'Oke, daar gaan we inderdaad niet over discussiëren.' Grijnsde hij vrolijk. Even sloot hij zijn ogen en voelde zijn hart weer normaal slaan. Het was daarnet even raar geweest, zijn hart was zonder aanleiding sneller gaan slaan. Ach, het zou waarschinlijk wel niets zijn gewoon iets dom ofzo. Hij knikte en wandelde verder met haar. 'Mooi dat jij hem elke keer meeneemt want ik lijk hem wel altijd te vergeten.' Grijnsde hij even droog naar haar. Vervolgens keek hij een tijd voor zich en luisterde gewoon naar de geluiden die uit de kamers kwamen, hier en daar klonk ergens wat geroep. Kamergenoten die ruzie maakte, nooit echt plezierig vond hij. Misschien dat het bij hen ook nog wel zou gebeuren, maar ja daar kon je nu niet echt met zekerheid over spreken. Welke goeie koppels hadden nu nooit ruzie? In zijn ogen helemaal niet veel maar dat kon ook aan hem gaan liggen dan. Hoewel? Maar als het aan hem lag zou er niets gaan fout lopen tussen hen, en zowel dan zouden ze het uitpraten als volwassene, toch? Ach, waar maakte hij zich eigenlijk zorgen over? Op dit moment nog nergens volgens hem.

Ze zuchtte even en knikte schouderophalend bij zijn woorden. Goed dan, hij zou zich rustig houden voor haar. Maar ze geloofde niet dat ze hem daaraan moest houden, hij beloofde het niet, daar was ze zich wel bewust van. Dus de mogelijkheid bestond nog steeds. Een glimlach verscheen weer op haar gezicht toen hij beaamde dat ze daar inderdaad niet over zouden discussiëren. Ze wandelde naast Niels door de gang en keek hem met een grijnsje aan. "Gelukkig heb je mij, de meest niet-vergeetachtige persoon op deze aarde..", mompelde ze even ironisch, denkende aan het feit dat ze gisteren haar pilletjes had vergeten mee te nemen. Nu ze daaraan dacht.. Haar pilletje! Ze kneep onbewust even in zijn hand en viste de sleutel even uit haar handtas. "Damn, niet weglopen", sprak ze hem gehaast toe en liep daarna zo goed en zo kwaad als dat ging naar de kamerdeur, die ze losmaakte. Ze liep naar de badkamer, rommelde in een doosje en nam het maar helemaal mee. Ze keerde terug, trok de deur dicht, deed die vast en wandelde terug een eindje naar Niels. Ze zwaaide even met het doosje in haar hand en stak het toen grijnzend in haar zak. "Maar zelfs niet-vergeetachtige ersonen vergeten wel eens iets", mompelde ze eens ze bij hem was. Ze liep aan zijn rechterkant en sloeg haar linkerarm om zijn middel. "Alweer een probleem voorkomen.. Ik word hier echt goed in. Als jij je nu zou houden aan het ik-ga-niet-over-de-rooietheorie, dan zijn we het perfécte stel", fluisterde ze zachtjes en gaf hem een kus op zijn wang. "Maar ik hou wel van je speciale kantjes", grijnsde ze liefjes en knipoogde even naar de jongen.

Hij knikte op haar woorden, gelukkig had hij haar inderdaad. Een zacht kneepje werd in zijn hand gegeven waardoor hij even fronste. Blijkbaar was ze dus toch iets vergeten. Kalm legde hij zijn armen over elkaar en bleef staan in de gang met zijn blik ecgter op zijn kamerdeur gericht. Het duurde best een tijdje voor ze weer uit de kamer kwam en ze zwaaide met een doosje, haar pilletjes. Mooi. 'Alleen zou het erger geweest als je dat was vergeten.' Sprak hij vrij serieus en legde zijn arm al gauw over haar schouder heen en fronste even toen ze de woorden sprak. 'Ik kan je niets beloven dat weet je. Maar ik zal het wel gaan proberen voor je, goed?' Het was waar, hij kon het niet al wou hij het nog zo graag beloven. Een zachte kus werd op zijn wang gedrukt en de woorden die ze dan sprak lieten hem helemaal grijnzen. Kort wiebelde hij met zijn wenkbrauwen en streek even over haar schouder. 'Daar moet je gewoon van houden hoord, want anders had je me echt al lang gedumpt.' Het was waar zijn speciale kantjes waren best nogal raar, alleszins sommige dan toch. Maar het was wel lief dat ze het zei vond hij. Kalmpjes liep hij van de trap af en keek naar de vrouw die achter de balie stond en wat stond te roepen tegen een of andere jongen die blijkbaar wat had mispeutert. Zo te zien iets met een branblusapparaat want de jonge hong helemaal vol me wit spul. 'Stiekem ken je die trouwens nog niet allemaal hoor, er zijn er nog enkele die jij moet ontdekken.' Glimlachte hij even en duwde vervolgens de deur open en liep zo naar buiten samen met haar.

"Ja, maar ik heb ze nu toch, maakt niets uit, dan ben ik de op één na niet-vergeetachtigste persoon!", opperde ze met een pruillipje en gaf hem geruststellend een kusje op zijn wang. "Ik weet dat je je best doet, en ik hoop dat je je daaraan kan houden, maar ik zal niet héél kwaad zijn moest je het wél doen", mompelde ze even en haalde kort haar schouders op. Ze rolde even lachend met haar ogen toen hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en keek hem glimlachend aan. Ze volgde de jongen de trap af en grijnsde even terwijl ze haar hoofd schudde. "Ik hou er gewoon van, ik hou van joù," verzekerde ze hem grijnzend en volgde zijn blik even terloops naar de balie. Ze glimlachte even om zijn woorden en beet op haar lip. "Ik ben enorm blij dat ik die nog mag leren kennen", mompelde ze lachend terwijl ze zich dichter tegen hem aantrok. Haar blik gleed echter naar de dame achter de balie toen die al een hele tijd leek te staan roepen, en naar een jongen die onder de brandblussmurrie zat. "Erhm..", mompelde ze even veelbetekenend en wierp een ietwat afkeurende blik op de jongen, met pretlichtjes in haar ogen. Ze wandelden langs de jongen, passeerden de vrouw van de balie en ze drukte haar lippen kort tegen Niels' schouder. "Achja.. kinderen", grijnsde ze even en wandelde daarna met de jongen mee naar buiten.
[sorry]

Niels knikte eventjes. 'Moet je niet blij voor zijn hoor liefje. Ik kan behoorlijk raar doen.' Grijnsde hij en neep zachtjes in haar schouder. Toen ze uiteindelijk buiten waren voelde hij nog even een kusje op zijn schouder waardoor hij haar even tegen zich aantrok en haar een kus op haar voorhoofd drukte. 'Hij is even oud als mij hoor. Maar ja, speciale kantjes hé.' Grijnsde hij vrolijk naar haar. Kort keek hij nog achterom en zag de jongen net weglopen met een gezicht dat letterlijk op de grond hing. Met een grijnsje keek hij weer voorzich en zocht hij zijn wagen, die hij eigenlijk meteen vond. In het zonlicht blonk zijn wagen best een mooi zicht wel. 'Dus kleintje, naar waar gaan we eigenlijk heen nu?' Sprak hij plagend tegen haar en ging uiteindelijk voor haar staan omdat ze toch bijna bij de wagen waren. Hij legde zijn armen om haar heen en drukte even een kus op haar wang. Kort keek de jongen naar een hoop jongens bij elkaar die wat muziek aan het maken waren. 'Oh, ja ik ben niet de beste danser eigenlijk.' Zei hij met een pruillipje. 'Dat zul jij me dan moeten leren.' Glimlachte hij vrolijk naar haar en legde zijn voorhoofd even tegen het hare en drukte een zachte kus op haaar neus en keek voor een moment diep in haar ogen. Kort rook hij een geur van eten waarshijnlijk uit een van de kamers dat ze aan het koken waren ofzo. Al zou hij het eerlijk gezegd niet weten.
[The same ]

Sophia keek de jongen lief aan en haalde haar schouders op. "Ik ben koppig, als ik daar blij om ben, dan is dat zo", glimlachte ze. Een kneepje in haar schouder deed haar een zacht gilletje slaken. Gesmoord, weliswaar, maar de dame van de balie wierp haar al een waarschuwende blik toe. "Hij is anders dan jij. Hij is dom, jij bent onder mijn invloed", schepte ze op en stak lachend haar tong naar hem uit. Ze streelde zachtjes over zijn zij en beet kort op haar lip. Ze wandelde verder met hem, met een trotse uitdrukking op haar gezicht. Ze glimlachte even toen ze de zon op haar huid voelde en werd meteen nóg een stuk vrolijker. Haar bijnaampje horend, liet haar opkijken. Waar ze heen gingen? Kleintje? "Uhm, Nieuwsflash: momenteel schil ik maar enkele centimeters met jou, schatje", grijnsde ze naar hem en porde hem even in zijn zij. Plots stond de jongen voor haar, waardoor ze even een noodrem - die ze nog niet wist staan- indrukte en ze liep zachtjes tegen hem aan. "Damn, Niels", grijnsde ze even en draaide kort met haar ogen. Ze voelde zijn armen om haar heen en sloeg ook de hare om zijn nek. Elke keer als ze er naar snakte om hem aan te raken, leek hij dat aan te kunnen voelen en omhelsde hij haar op de perfecte momenten. Ze glimlachte toen ze na een kus op haar wang, een kusje op haar neus kreeg. "Je bent gewoon een echt, echt, echt lief schatje", grijnsde ze glimlachend. Ze drukte haar neus in zijn nek en rook nogmaals zijn heerlijke geur, wat haar niet toestond om de andere geur van eten te kunnen ruiken. Dit was al lekker genoeg. Stiekem beet ze hem glimlachend in zijn hals.

'Ja jij hebt mij stiekem gehyptnotiseerd met je good looks. Ik heb je door hoor.' Lachte hij vrolijk naar haar en trok haar dicht tegen zich aan. Toen hij hoorde van de centimeters schudde hij zijn hoofd even. 'Het gaat niet om lengte maar om ouderdom. En ja ik ben ouder als jou dat kan je niet ontkennen hoor.' Wat was plagen toch leuk, zeker als het bij haar was. Dat kreeg hij nog wel terug ooit maar ja. Zij mocht dat. 'Dat ben ik niet hoor, zo zie jij mij gewoon.' Zacht streek hij door haar haren en sloot hij zijn ogen even en genoot van de geur van haar. Toen ze hem echter in zijn nek beet hoorde je een kort gebrom van hem afkomstig. 'Hmm.' Kreunde hij en drukte haar een korte kus in haar nek. Een vlaag van goede gevoelens trok door hem heen en door haar hunkerde hij weer naar haar lichaam. 'Niet lief van je.' Mompelde hij zacht in haar oor en drukte haar vervolgens een kus op haar zoete lippen die hij voor geen goud in de wereld nog kon missen. Het was zijn soort van drug geworden. Een plezierige drug dan wel zonder nadelen in zijn ogen. Uiteindelijk brak hij de kus af en keek haar droogjes aan. 'Kleine duivel, aan wat heb ik al dit leed toch verdiend?' Grapte hij duidelijk en streek even over haar onderrug en ademde diep in om haar uiteindelijk los te laten en naar zijn auto toe te lopen en daar met zijn rug tegen te gaan staan en gewoon te wachten op Sophia. Nu hij zich bedacht, hij wist haar achternaam geeneens.

"Hypnose?", lachte ze liefjes en haalde haar schouders op. "Ik noem het manipulatie met mijn vrouwelijke charmes", lachte ze en keek de jongen liefjes aan. Ze voelde hoe hij haar dichter tegen zich aan trok en streelde zijn ruggenwervel. "Hm.. Ik ben jonger, maar ik weet perfect hoe ik iemand die ouder dan me is onder controle moet houden", grijnsde ze en gaf hem een kus op zijn wang. "Ik heb nog nooit naar een opticien moeten gaan, dus ik ben er zeker van dat ik je zie zoals je bent", mompelde ze zachtjes tegen zijn oor. En toen ze in zijn nek beet, hoorde ze een zacht gebrom. De jongen kreunde zachtjes en ze wist dat dit hem best ver genoeg kon krijgen. Een klein kusje in haar nek zorgde ervoor dat ze zich goed voelde, en ze streelde met haar vinger over zijn schouderblad. "Jij plaagt me? Ik plaag je terug", grijnsde ze. Ze kneep haar ogen even nep-gemeen dicht en keek hem na toen hij eenmaal haar lippen losliet en naar zijn oude wandelde, nadat hij over haar onderrug had gestreeld. Ze zag hoe hij tegen zijn auto ging staan en kreeg een stiekem ideetje. Ze wandelde naar hem toe en ging tegen hem aan staan. Ze trok hem wat dichter tegen hem aan zodat hij wat van de auto af kwam. Ze glimlachte even, drukte hem een lieve kus op zijn lippen en liet haar vinger over zijn ruggenwervel glijden, tot aan zijn onderrug, kroop daar met haar hand zachtjes onder zijn shirt. Ze tokkelde zachtjes op zijn onderrug en liet glimlachend zijn lippen los. "Wat nu?", grijnsde ze liefjes.

Niels keek haar aan en zag haar al snel naar zich toe komen. Uiteindelijk stond ze tegen hem aan en trok hem dichter naar zich toe waardoor zijn rug van de wagen los kwam. Hun lippen raakte elkaar weer en hij legde zijn haar armen om haar heen. De vinger die over zijn ruggen wervel gleed deed hem echter rillen, een lange lijn van rillingen. Toen ze echter onder zijn t-shirt zat met haar hand voelde hij het zachte getokkel en vlak daanra werden zijn lippen door haar gelost en hoorde hij haar wat zeggen. 'Nu?' Mompelde hij genietend van haar aanrakingen. 'Geen idee, jij kan ook met voorstellen komen hoor.' Glimlachte hij liefjes naar haar en dacht even na over haar woorden hiervoor. 'Je weet me misschien onder controle te houden, je blijft mijn kleintje.' Grijnsde hij vrolijk en drukte haar een lange kus in haar nek en glimlachte even. 'Jij bent begonnen met plagen, ik doe enkel mijn mannelijke plicht om dat terug te doen.' Mompelde hij zacht tegen haar nek aan en begon daar weer kusjes in te drukken om zo over haar kaaklijn te gaan die enkel maar zacht aanrakend met zijn lippen. Tuurlijk wist hij dat hij zich niet mocht laten gaan, openbare seks was hier verboden en tja zij stemde er niet echt mee in. Maar als zij hem kon gek maken dan ging hij gewoon volledig mee punt uit. De jongen legde zijn hand in haar nek en streek daar vervolgens zacht langs met de top van zijn wijsvinger.

Sophia glimlachte even tijdens het zoenen toen ze voelde hoe de jongen rilde wanneer haar vinger over zijn ruggenwervel gleed. Ze ging door met het getokkel op zijn onderrug toen ze hem losgelaten had en glimlachte even. "Oh " - ze grijnsde en drukte hem zachtjes een kus lippen - "Zou de achterbank van je wagen leuk zitten?", grijnsde ze even, maar kon het niet laten om even te gniffelen om haar eigen opmerking. Ze zuchtte even zachtjes en trok een pruillipje, toen ze opnieuw 'kleintje' in zijn zin hoorde. Eigenlijk voelde het geweldig om die bijnaam te krijgen, maar ze mocht toch ook eens tegenwerken? "Goed dan.. Dan ben jij mijn grootjé", speelde ze de bal handig terug en stak haar tong naar hem uit. "Je mannelijke pli--", probeerde ze tegen te sputteren, maar kreeg geen geluid meer uit haar mond toen ze zijn zoete, zachte lippen langs haar kaaklijn voelde gaan. Haar eigen lippen trilden even door de reacties die ze hierdoor kreeg. Hij streelde met zijn wijsvinger langs haar nek en ze wilde nogmaals protesteren. Dit was écht oneerlijk, dit deed zij toch niet bij hém?? Ze beet kort op haar lip, ademde even diep in en wendde haar blik af. Ze probeerde een serieus gezicht te trekken, maar haar mondhoeken bleven hoe dan ook omhoog gekruld. Haar blik gleed over de omgeving en ze zag niet meteen mensen die staarden. "Of misschien moeten we de achterbank toch maar eens testen, voor de veiligheid..", prevelde ze tussen neus en lippen door zodat amper iemand kon zien dat ze sprak, en Niels haar enkel kon horen. Vervolgens kreeg ze een grijns op haar gezicht en het meisje keek de jongen weer aan. Zou hij het serieus opnemen, of het als een grap beschouwen? Wat hij er ook van maakte, ze zou zich hoe dan ook aanpassen aan zijn wensen.

Nog vlak voor hun lippen elkaar raakte zei ze iets en daardoor trok hij even terug en dacht na. Een speelse glimlach verscheen op zijn gezicht. 'De achterbank? Die kunnen we altijd uit proberen als je wilt. We hebben genoeg rust tijdens het eten, als is ze wel vrij klein. It's you're call baby girl.' Zei hij tegen haar en glimlachte even zachtjes. Vervolgens streek hij even over haar wang en durkte een zachte kus op haar lippen. 'En tuurlijk ben ik jou grootje. Wacht op welke manier?' Vroeg hij even aan haar. Want eigenlijk vatte hij die nogal heel dubbelzinnig op. Zachtjes liet hij hun lippen elkaar weer raken en voor een moment speelde hij met haar haren. Als ze de achetrbank gingen testen dan zouden ze die moeite om er zo uit te zien als nu toch verpesten of niet? 'Hou er trouwens wel rekening mee dat je dan al die moeite aan je haar en je prachtige gezichtje voor niets hebt gedaan.' Sprak hij nog even tegen haar en liet zijn handen dan langs haar lichaam gaan en glimlachte even zacht. Zijn blik schoot kort naar nog enkele mensen die buiten kwamen helemaal opgemaakt tot in de puntjes net zoals hun nu. Die gingen blijkbaar ook uit vanavond. Eigenlijk maakte het voor hem niet echt uit op dit moment wat ze zouden doen. Hij kon best wachten al moest hij waarschijnlijk dan wel stoppen met het plagen of minderen, daar zou hij misshien moeite mee hebben maar hij wou natuurlijk nog wel gaan feesten met haar. Gewoon omdat dat lang geleden was voor hem.

"Ze is groot genoeg, wedden?", fluisterde ze al grijnzend en gaf de jongen een zacht kusje op zijn wang. Een streling over haar wang en een liefkozende kus op haar lippen, zorgde voor een glimlach op haar gezicht. Ze lachte even kort om zijn vraag en haalde haar schouders op. "Op elke mogelijke manier, liefje", grijnsde ze nog steeds lachend, maar meteen hield ze op toen ze zijn lippen weer op de hare voelde en hij met haar haren speelde. Zachtjes hield ze zijn onderlip nog even vast voor hij begon te spreken. Woorden die haar misschien wel konden overhalen om te wachten tot straks. Kort keek ze even in het raam van de auto en zag hoe ze er best wel goed uit zag. Dat zou veranderen moesten ze nu de achterbank gaan testen. Ze voelde zijn handen over haar lichaam gaan en beet kort op haar lip. "Dan wacht de achterbank wel," sprak ze schouderophalend en drukte hem rakelings een kusje langs zijn onderlip. "Maar dan hou je wel op met míj te plagen - he?", prevelde ze zachtjes tegen zijn lippen en ze liet haar hand traag over zijn arm gaan. Vervolgens zette ze een stapje achteruit en maakte zich zo opnieuw los uit zijn greep. "Kies jij dan maar iets wat we kunnen doen, schatje", grijnsde ze en stak haar tong naar hem uit. Ze sloeg haar armen met een klein pruillipje over elkaar en snikte even glimlachend.
[Soowry]