Lyron's kamer

Voor ze naar buiten was gelopen, had ze nog snel haar schoenen aangetrokken. Vroeger liep ze thuis en in de tuin altijd op blote voeten rond, maar hier in Monica High kon je dat echt niet maken. De vloer in de gangen was vuiler dan bij haar thuis en de tuin was bijna een park, met de nodige pijnlijke steentjes. Dus schoenen aandoen was echt een must in Amerika. Kort dacht ze nog even na over zijn werk; hij kon pérfect een model zijn; dus waarom had ze niet eerder dat vermoeden gehad? Gewoon, omdat ze als ze bij hem was, niet echt dacht aan werken? Het was een leuke verrassing geweest, en ze wist dat ze nu waarschijnlijk in elk blaadje zou gaan kijken om Lyron te vinden; in elk boekje waar hij mogelijk in zou kunnen staan. Zou hij er veel anders uitzien?
Haar donkere ogen gleden even over Lyrons prachtige gezicht toen hij haar bedankt had en haar vele kleine kusjes op haar lippen gaf. Onwillekeurig verscheen er een vrolijke glimlach op haar gezicht en knikte ze toen hij begon over de tickets én dat hij haar zou bellen én dat het nog maar een weekje duurde. "Ik kijk er echt naar uit", prevelde ze liefjes, waarna ze haar armen even om hem heen krulde, hem een klein kusje in de nek drukte en hem dan uit die omhelzing liet ontsnappen. Een glimlach sierde haar lippen toen ze haar vriendje weg zag wandelen, nonchalant als hij was; ze voelde zich momenteel wel het gelukkigste meisje van de hele wereld met Lyron, en hoopte dat dat nog erg lang zo zou blijven. Ze liet haar handtas om haar schouder hangen en draaide zich dan, nog voor hij uit het zicht was verdwenen, zelf om, om naar haar eigen kamer te gaan en haar tornado-haren tot bedaren te brengen. Terwijl ze met haar gedachten bij Lyron zat, hoogstwaarschijnlijk.

Een hele lange tijd later..

Geschokt keek Lyron naar de deur. Dat had hij niet verwacht. Hij had gedacht dat hij naar Sarah's kamer zou komen, en niet dat zij naar zíjn kamer zou komen! Nooit was het ook maar één seconde door zijn gedachte gekomen dat ze zelf het initiatief zou nemen en naar zijn kamer zou komen, maar hij wist van zichzelf dat hij het juist alleen maar leuk vond als meisjes het initiatief namen. Hoe geschokt en gespannen hij hier ook stond.
Oh, zijn kamer! Zijn kamer was werkelijk een rotzooi, kleren lagen overal verspreid en hij had nog geen tijd of zin gehad om de vieze vaat van deze avond op te ruimen. Paniekerig begon hij rondjes te rennen, maar niet veel later beet hij zichzelf toe dat dit niet op zou schieten.
Hij griste kleren van de grond en van het randje van zijn bed om deze vervolgens in een prop samen te vouwen. Om tijd te besparen gooide hij deze in zijn open klerenkast en legde hij de dekens van zijn bed aan één kant netjes om haar niet te indruk te geven dat er pasgeleden nog iemand bij hem geslapen had. Vervolgens pakte Lyron een kussen van zijn bed en sloot hij de deuren van zijn kledingkast. Geruisloos sloop hij naar de deur en ging hij aan de zijkant van de deurpost staan, met zijn schouder het lichtknopje aanrakend zodat het licht van zijn kamer uit ging, buiten het zicht van het vage schijnsel van de lampen op de gang. Vervolgens opende hij heel zachtjes de deur en sloot hij deze hand vervolgens weer om het zachte kussen, die hij boven zijn hoofd hief. De deur ging met een zuchtje open, maar niet geheel. De deur was zo'n tien centimeter opengegaan. Genoeg om Sarah nieuwsgierig te maken..

Het duurde even voordat er enige vorm van reactie uit Lyrons kamer kwam nadat Sarah haar komst had aangekondigd met een klopje op de deur. Even hoorde ze gestommel, gevolgd door vluchtige voetstappen die klonken alsof hij rondjes rende door zijn kamer. Sarah voelde hoe haar rechter wenkbrauw langzaam cynisch omhoog kroop, terwijl ze een stapje dichter naar de deur toe deed in een poging het beter te horen. Op het moment dat haar oor nog maar enkele centimeters van de deur verwijderd was, was het geluid echter alweer weggestorven. Hoewel het zojuist nog had geklonken alsof Lyron een intensieve work-out aan het houden was, gaf de aangebroken stilte haar nu het idee alsof hij in een spontane slaap was gevallen. Sarah vroeg zich af of -als ze de deur nu zou openen- ze Lyron staande aan zou treffen, slapend met zijn kin op zijn borst. De brunette trok een raar gezicht bij deze gedachte en wuifde hem daarom ook al snel weg. Ze besloot nog een klopje op de deur te geven mocht hij de eerdere niet hebben gehoord, of om hem eraan te herinneren dat ze nog steeds wachtte; wat ze niet wist, was dat Lyron ondertussen druk bezig was zijn kamer op orde te brengen. Op het laatste staarde Sarah ietwat ongeduldig naar de grond, en zag daarom hoe de streep licht die onder de deur vandaan kwam, plotseling verdween. Verdwaasd staarde ze naar de plek waar net nog blijk van licht was geweest, terwijl de deur zichzelf ondertussen onheilspellend langzaam opende. Er stond nog steeds een verbijsterde uitdrukking op Sarah gezicht, terwijl ze de duisternis van de kamer in tuurde en er wat probeerde te ontdekken.
"Lyron?" vroeg ze verstomd, niet wetend wat voor grap hij met haar uithaalde. Ze deed een stap dichter naar de deurpost toe en liet enkel haar rechterhand de kamer binnen. Hij tastte over de muur naar het lichtknopje, welke ze -toen ze deze vond- aanknipte, waardoor ze voor een kort moment verblind was door het plotselinge licht uit de kamer. Ze duwde de kamerdeur vervolgens wat verder open en stapte de kamer binnen, maar zag in eerste instantie niemand in de kamer. Het gevoel dat ze werd begluurd was echter sterk, wat haar naar rechts deed kijken en hier Lyron aantrof. Ze keek hem eerst gewoon aan, waarna haar ogen even langs zijn zeker niet-verkeerde ontblote bovenlijf gleden, alvorens ze terug langs zijn gezicht, langzaam zijn armen volgden die boven zijn hoofd waren uitgestrekt en een groot kussen vast hadden. Haar gezicht kreeg nu een wantrouwende blik, terwijl een klein glimlachje zich stiekem door deze uitdrukking heen wurmde.
"Lyron...? Wat.. Wat doe je?" vroeg ze hem, terwijl ze haar hand in haar zij zette en haar hoofd ietsjes kantelde bij deze vraag. Het was niet verkeerd dat hij haar in deze uitrusting kwam begroeten -dat zeker niet- maar apart was het wel.

Lyron lachtte een paar keer zachtjes. Hij was altijd al een beelddenker geweest en het beeld waarin hij Sarah droogjes met een kussen op haar hoofd sloeg was onbetaalbaar. De manier waarop haar haren vervolgens in de war overeind stonden was gewoonweg geniaal, om maar niet over haar gezichtsuitdrukking te spreken..
Hij dwong zichzelf stil te zijn toen de deur open gleed en Sarah de kamer binnenstapte, omdat hij anders al veel te snel ontdekt zou worden en zijn geniale plannetje niet uit zou kunnen voeren. Sarah was echter niet dom -ook al had hij op dit moment gehoopt van wel- en net op het punt dat hij het kussen op haar hoofd neer wilde laten komen knipte ze het licht aan. "Busted.." glimlachtte hij toen Sarah vroeg wat hij aan het doen was. Hij liet het kussen uit zijn handen vallen die vervolgens met een plof achter hem op de grond viel. Zijn armen -die hij dus nog de lucht in hield- sloot hij voor een moment om haar schouders om haar op deze manier te begroeten. "Hey Sarah." zei hij droogjes, waarna hij haar los liet en weg van de deur liep. "Kom binnen." nodigde Lyron haar op een vrolijke toon uit, hoewel ze technisch gezien al bij hem binnen stond. Ach, het ging om het idee. Hij liet het kussen voor wat het was, er liepen namelijk geen smerige kakkerlakken of ratten rond in zijn kamer dus hij hoefde niet te vrezen dat zijn zachte kussen werd bewoond door een of andere beestenboel. Bovendien had hij altijd nog een tweede, één van de voordelen van slapen in een groot bed.
Voor het geval Sarah wat wilde drinken, kon hij haar geen alcohol bieden. Hij had Italiaanse wijn besteld maar dat zou nog wel even duren voordat het gearriveerd was, en bovendien kostte het hem iets meer moeite om het naar binnen te krijgen vanwege die achterlijke regels hier in Amerika. Ach, hij was geen alcoholist zoals sommige scholieren waren. Sommigen hadden hele mini-bars in hun kamer staan met verschillende soorten sterke drank, en Lyron dronk alleen een glaasje omdat hij geleerd had om van wijn te houden. Hij glimlachtte even, lachtte in gedachtes al die vreemde gozers uit die zich graag in hun eentje wilde bezatten, en ging op het bed zitten. "Wil je wat drinken?" vroeg hij haar uiteindelijk grijnzend, na deze korte stilte.