Kamer van Aaron en Valeria

Voor dat Valeria het in de gaten had. Werden haar spullen af gepakt. Valeria zuchtte en gaf Aaron een kus terug. Valeria stond op en ging op bed liggen. Ze keek toe hoe Aaron aan het poetsen was. Onder tussen legde ze haar hand op de buik en glimlachte. Het kind was er al snel. Toen Aaron op bed ging zitten kroop ze tegen hem aan. 'Ja is goed.'Antwoordde ze fluisterend. Ze drukte een kus in zijn hals. Maar nu even wat anders. het spijt me dat ik zonder wat te zeggen naar buiten ben gelopen. Ze kreeg al een rilling als ze terug dacht aan die ruzie. Ik wil geen ruzie hebben en wil je zeker niet kwijt. Als je dat maar weet

-flut-

[hopelijkt lukt het nu wel na verschillende keren me post te verloren te hebben door internet]

Aaron voelde valeria zachte handen langs zijn lichaam gaan. Hij wilde net om kijken toen hij een zachte kus in zijn nek voelde. Hij drukte een kus op het lichaams-deel van haar wat hij het makkelijkste kon bereiken haar buik. Maar veder keek hij er niet naar om. Hij wilde weer opstaan toen ze zij dat ze het wel goed vond dat hij vast aan de baby spullen in elkaar zetten begon. Maar ging terug zitten toen ze opeens weer begon te praten. Hij luisterde rustig naar haar. Na dat ze was uitgesproken ging hij liggen en trok hij haar naar zich toen en keek hij haar recht in haar ogen aan. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Ik wil je ook niet kwijt. Je bent het meest dierbare wat er in me leven is eigenlijk het enigste. Daarom maak ik me ook zoon zorgen. Hij drukte een zachte kus op haar lippen en bleef haar liefde vol aanstaren.

Valeria glimlachte toen ze zijn lippen op haar buik voelde. Ze ging naast hem liggen toen ze uit gepraat was. Ze keek hem ook recht in de ogen aan en glimlachte terug toen ze zijn woorden hoorde. Je hoeft je geen zorgen te maken liefsteFluisterde ze terug. Valeria sloeg haar armen om hem heen en legde haar voorhoofd tegen de zijne en keek hem aan. Jij en Tom komen bij mij op de eerste plaats en dat zou zo altijd blijven.Valeria kuste hem en liet haar hand over zijn haren heen gaan. Ze was echt blij dat ze er nog was en dat alles goed ging met de baby.
Ik haat het bed rust.Sprak ze eerlijk.

-flut-

Aaron bleef rustig luisteren naar val. Daarom juist ik wil jullie beide niet kwijt antwoorden hij. Hij schoot in de lach toen val klaagde over haar bedrust. zal dadelijk wat verf gaan halen kun je de commode en die wieg beschilderen. Maar dan moet ik ze nou wel eerst in elkaar zetten. Hij glimlachte vriendelijk en stond toen op. Hij begon rustig aan de doos te trekken en haalde toen de delen er uit. Hij keek even kort naar de gebruiksaanwijzing maar gooide hem daarna toch weg. Hij kon het zo ook wel.
Na een tijdje had hij het wiegje in elkaar hij wilde net aan de commode beginnen toen hij weer afkickverschijnselen kreeg. Van de pijn dook hij helemaal in elkaar alweergromde hij

Valeria knikte toen hij zei dat hij hen daarom niet kwijt wilde. Je raakt me ook niet kwijt.Zei ze voor dat Aaron in de lach schoot. Dat is niet leukRiep ze uit. Maar zelf moest ze ook lachen. Je bent een schat Ze moest toch wat doen. En zo deed ze ook niks als ze ging verven. Valeria keek toe hoe Aaron bezig ging met de wieg. Aaron zou een goede vader zijn. Allen de vraag was of zij ooit een goede moeder zal zijn. Ze was bang voor niet. Maar zo moest ze niet denken. Valeria had even haar ogen gesloten maar schoot omhoog toen ze Aaron hoorde. Ze stond op en liep naar hem toe. Aaron sta op.Fluisterde ze terwijl ze hem omhoog probeerde te krijgen. Hij moest in bed liggen. Zij zelf zou het wel in elkaar zetten. Die dokter kon de pot op. Ze liet Aaron niet zo bezig gaan. Ze kon er niet tegen om hem zo te zien. Het was haar schuld. Met moeite kreeg ze hem op bed. Valeria ging naast hem liggen en streek door zijn haar heen en probeerde hem rustig te maken.

De pijn schoot door heel zijn lichaam. Het trillen begon meteen weer hij zocht naar iets om te bijten maar valeria begon aan zijn arm te trekken. Hij hoorde haar wat zeggen over op staan. Maar hij wist het niet zeker. Hij hielp haar niet echt mee om opstaan zijn bene wilde gewoon niet. Maar uiteindelijk berijkte hij het bed toch Hij voelde haar handen door zijn haren en trok valier strak tegen hem aan. Hij probeerde haar buik wat te ontwijken maar dat lukte niet echt. Hij drukte zijn lippen zo stevig mogelijk tegen haar voorhoofd. Hij had niks om op te bijten en hij hoopte zo toch de zelfde werking te krijgen. Het hielp wat maar niet zoveel als het stokje. Maar toch liet hij val niet los. Als hij haar los zou laten zou ze de commode in elkaar willen zetten en dan lagen ze dadelijk met ze tween hier terwijl ze niks konde doen.

[moet er weer in komen]

Valeria was blij toen hij eindelijk op het bed was. Ze probeerde hem rustig te maken maar had geen idee hoe ze dit zou moeten doen. Voor ze om haar heen kon kijken voelde ze zijn lippen tegen haar voorhoofd drukken. Valeria sloot kort haar ogen. Hoe kon ze hem dit aan doen. Hoe had ze van hem kunnen verwachten dat hij dit allemaal deed. Het was niet eens zijn kind. Maar toch was ze blij dat hij dit deed. Valeria had niet kunnen weten wat ze zou moeten doen. Als het aan haar lag dan was ze nu beide dood. Niet dat ze dat wou. Maar door de stres zou ze meer gaan gebruiken dat wist ze zeker. En nu tja nu deed ze het niet meer. Oké dat was gelogen. Ze had wat gebruikt. En hier door mocht ze niks meer doen. Valeria trok zijn hoofd wat naar beneden en drukte haar lippen kort op zijn lippen. Wacht het stokje. Valeria keek om haar heen en zag hem plots liggen. Ze probeerde uit zijn armen te komen maar dat lukte niet echt. Uit eindelijk wist ze zich los te maken en het stokje te kunnen pakken. Hierna opende ze zijn mond zodat hij op het stokje kon buiten. Valeria ging zitten en trok hem tegen haar aan. Ze legde zijn hoofd op haar borst zodat hij haar hartslag kon horen. Ze had wel eens gelezen dat het bij kinderen hielp. En misschien ook voor Aaron. "Het spijt me aaron" Fluisterde ze zachtjes terwijl ze door zijn haar heen streek.


-Ik ookxD-

De trillingen bleven zachtjes afnemen maar niet zo snel als bij het stokje. Hij probeerde deze houding aan te nemen. Maar val trok zijn hoof naar benenden. 'val' mommpelde hij.Het zou hoogwaarschijnlijk niet verstaan baar voor haar zijn. Maar waarom deed ze dat nou. Maar daarna voelde hij haar lippen op de zijne. Hij trok haar nog veder tegen hem aan. Haar buik was hij ondertussen helemaal vergeten. Na dat ze zijn lippen losliet beet hij zo stevig mogelijk op zijn kaak. Elke seconde dat hij het niet deed leken de trillingen erger te worden. Even als de pijn. Hij voelde hoe val zich uit zijn armen proberen te worstelen. Ze was toch niet van plan die commode in elkaar te zetten. val probeerde hij op nieuw te zeggen. Al klonk het even onverstaanbaar als daar voor. Maar hopelijk wekte het haar aandacht. Het leek te werken want ze draaide zich al om. Maar deze keer had ze een stokje in zijn handen. het zelfde stokje als dat hij in het ziekenhuis in zijn mond had gehad. Nadat hij het in zijn mond had trok val hem tegen haar aan. Zijn hooft ruste op haar borst. Deze houding leek hem te kalmeren het trillen nam als snel af. Maar daar mee kwam op nieuw de vermoeidheid toe nemen en na enkelen minuten was hij in dromen land.

Hij droomde over een van de vele meisjes die hij geronseld had. Voor zijn baas. Ze had nog niks in de gaten. Maar ze had haar familie al verlaten. De twee de fase was afgerond. Nu hoefde hij maar twee weken door te gaan. Daarna kon hij haar afgeven bij de rest van de meiden. Het meisje heten isabel. De namen van de meiden onthield hij vaak maar kort. Tot dat hij ze had afgelevert. Maar deze wist hij nog steeds. Zelfs na dat hij had afgelevert bleef ze van hem houden. Ze was dan zonder enige moeite dan ook met anderen mannen naar bed gegaan. Ze had zich dan ook snel tot favoriete van een van de medewerkers omhoog gewerkt. Ze zou zijn persoonlijke slaafje worden. Maar ze wilde het niet van een of anderen jongen enkel van hem. Raar kind was het maar. Hij had geen favoriete daar deed hij niet aan. Hij had genoeg aan de meiden die hij ronsolde. Maar zij wilde het persee dus liet hij het maar toe. Ze was zijn eerste favoriet.

Een uur later werd hij wakker. Hij keek even verbaast rond. Hij verwachte wakker te worden in zijn uigehuis of in de club. Maar zo was het niet. Toen hij val zag wist hij het opeens weer. Alles uit zijn droom lag ver in het verleden. Hij had nu een nieuw leven met val en hun toekomstige kind. Hoe laat is het vroeg hij. Had hij lang geslapen kort. Hij had er geen idee van enkel zijn doom speelde nog door zijn hoofd.
Maar hij wachte niet echt op antwoord. Hij kuste val even kort op haar lippen en daarna in haar nek en haar buik.

Vragend keek ze hem aan toen hij wat zei. Nou ja eerde mompelde. Valeria voelde zijn sterke armen om haar en ze vond het fijn. Ze merkte dat toen ze zijn lippen los liet dat hij nog erge begon te trillen. Zorgzaam legde ze zijn hand op zijn kaak en streelde zijn wang. Ze wist niet wat ze moest doen. Eerlijk gezegd was ze bang. En had ze geen idee wat ze moest doen. Dit alles was gewoon haar schuld. Opgelucht glimlachte ze toen ze merkte dat Aaron sliep. Ze streelde zijn wang en drukte een kus op zijn haren. Aarzelend keek ze naar de commode. Zou ze hem zelf in elkaar zetten? Nee daar zou Aaron zeker boos om worden. En ze had totaal geen zin in ruzie. Misschien kon ze ook even gaan slapen. De arts zei dat ze rust moest houden. En wat was beter dan slapen? Niks. Valeria duwde Aaron wat van haar af zo dat ze kon liggen en kroop tegen hem aan. Ze drukte een kus op zijn lippen en haalde het stokje met moeite uit zijn mond. Ze had geen zin dat ze straks weer wakker zou worden naast een dooie. Valeria viel in een droomloze slaap. Maar snel werd ze al weer wakker. Dat had ze vaker als ze overdag ging slapen. Dan werd ze altijd weer wakker. Valeria opende haar ogen en strekte zich uit. Ze hoorde haar maag knorren maar ze wou niet op staan. Niet nu ze zo lekker bij Aaron lag. Valeria keek naar hem en legde haar handen op haar buik. "Jou Papa gaat de beste papa ooit worden" Fluisterde ze terwijl ze naar haar buik keek. Valeria streelde haar buik en schrok op toen ze zijn stem hoorde. Voor dat ze kon antwoorden over hoe laat het was voelde ze zijn lippen op de hare. Valeria kuste hem terug en glimlachte toen ze zijn lippen in haar nek en later op haar buik voelde. Ze streelde door zijn hare heen en keek naar hem. "Wat heb jij gedroomd" Vroeg ze met een op getrokken wenkbrauw en met een glimlach. Ze hield toch zo van hem.

Hij keek val even geschrokken aan toen ze vroeg waar hij over had gedroomt. Als hij dat zij dan werd ze zeker boos. Maar als hij niks zij ook. 'euhm over vroeger voor dat ik in de gevangenis zat' antwoorden hij maar. Hij sprak de waarheid en hier over zou ze neit boos worden. Hopelijk vroeg ze niet om meer details. Hij trok zich zelf maar omhoog en legde zijn hoofd langs de hare. Hij kuste haar oor even en stond daarna op. 'nou die commode zet zich zelf niet in elkaar. Hij liep op de doos af van de commode en hurkte zich zich daarna langs. Mischien moest hij het deze keer gewoon rustig aan doen en val de gebruiksaanwijzing geven dan had ze ook iets te doen. Hij trok met een ruk de doos open en viste naar de handleiding. 'Hier heb jij ook wat te doen' zij hij rustig terwijl hij de handleiding richting haar stak. Hij haalde alle stukken uit de doos en legde ze netjes op een rijtje. Nou zeg maar wat ik moet doen Deze keer zou hij gewoon rustig gaan luisteren naar haar. Niet als gewoonlijk niks van de handleiding aan trekken en het in elkaar proberen te zetten zoals hij bij de wieg had gedaan.

Valeria keek hem zorgzaam aan toen hij haar geschrokken aan keek toen ze vroeg wat hij gedroomt had. Zou het zo erg zijn dat ze het niet mocht weten? Straks dan. Nee daar moest ze niet aan denken. Het was er nog niet eens. 'euhm over vroeger voor dat ik in de gevangenis zat' Valeria wou door vragen maar aan zijn manier van vertellen wist ze dat ze dat niet moest doen. Valeria keek naar Aaron toen hij zich omhoog trok. Ze legde haar hoofd tegen de zijne toen ze hem voelde. Ze sloot kort haar ogen toen ze zijn lippen voelde. Valeria wou haar armen om hem heen slaan maar hij stond al weer te snel op. "Aaron blijf nog even liggen." Zei ze haast smekend. Hij had net nog een aanval gehad. En wat als dat weer gebeurt. Die buik zat redelijk in de weg dus ze kon ze hem niet een twee drie op het bed krijgen. Maar blijkbaar had hij andere plannen. 'nou die commode zet zich zelf niet in elkaar. Valeria zuchtte en duwde zich zelf zittend. Ze keek naar hem en keek toe hoe hij de doos kapot maakte. 'Hier heb jij ook wat te doen' Valeria beet op haar lip en nam de handleiding aan. Ze begon gelijk hun taal te zoeken en begon te lezen. Ze keek weer op toen ze zijn stem hoorde. Nou zeg maar wat ik moet doen Valeria keek weer op het blad en las het voor. "Als je de onderkant goed hebt liggen moet je een van de zijkanten pakken en er in schroefen" Valeria vertelde hoe het moet en keek toe. Ze wou hem zo graag helpen. Maar het kon niet. Valeria voelde Tom weer schoppen. Ze legde haar hand op haar buik en glimlachte. "Aaron kom eens" Sprak ze zachtjes toen hij bleef schoppen.

Aaron volgde rustig de instructie op die val op noemde. Paar keer moest hij nog wat na vragen en het plaatje bekijken op de instructie. Maar uiteindelijk zat het in elkaar. Oke zo iets ging toch echt makkelijker wanneer hij het zonder instructie deed. Maar ja valeria moest ook wat te doen hebben en uiteindelijk zat het ook in elkaar. 'Aaron kom eens' hoorde hij valeria zeggen. Hij keek haar even vragend aan terwijl hij nog gehurkt zat langs de commode. Maar toen hij haar hand op haar buik zag liggen en die moederlijke ogen snapte hij het. Tometje. Het was vreemd om zijn eigen naam te zeggen en zijn toekomstige (pleeg/stief) zoon zo te noem. Hij ging langs val zitten en legde zijn hand op haar buik en zijn anderen arm om zijn middel. Hij drukte een kus op haar wang en begon te glimlachen toen hij de kleine voelde schoppen. Hij drukte nog een kus op haar wang en keek haar daarna vrolijk aan. Wat zullen we doen. Gaan we nou voor verf naar de winkel of zullen we dat morgen doen terwijl we voor de rest van de spullen winkelen. vroeg hij rustig. Hij voelde de kleine nog een parkeer schoppen

Valeria was blij toen de comode stond. Ze gliachte toen Aaron haar vragend aan keek maar toch kwam Aaron naar haar toe. Ze glimlachte nog steeds toen Aaron naast haar ging zitten. Ze legde haar hand op de zijne en sloot haar ogen kort toen ze zijn lippen op haar wang voelde. Valeria keek Aaron aan en gaf hem een kus terug. "Ik hou van je" Fluisterde ze. Valeria glimlachte toen ze terug dacht aan toen ze elkaar weer tegen kwamen. Ze probeerde toen te ontsnappen. En gelukkig was het toen niet gelukt anders had ze nu niks.
En ook was ze blij dat ze aaron had nu. Valeria dacht na toen hij vroeg of ze nu verf of mogen verf op zouden halen. "Euh morgen" Sprak ze terwijl ze haar hoofd tegen zijn schouder aan legde. Valeria keek naar buiten en voelde Tom al weer schoppen. "Ik vraag me af hoe het is als hij er is" Ergens bleef ze bang. Straks kon ze het niet? En dan? Je hoorde wel vaker dat moeders het kind niet mochten. Wat als dat ook zo bij haar was. Wat als het een probleem kind werd omdat ze drugs had gebruikt.

- als de post er raar uit ziet komt het omdat ik hem via de mobiel heb gemaakt xD-

Hij bleef rustig naast val zitten terwijl ze haar hoofd op zijn schouder legde. Ze vroeg zich hard op af hoe het zou zijn als de kleiner er was. anders was het enigste wat hij kon zeggen. Hij had niet echt het idee hoe het zou zijn. Hij had wel eens die programma's gezien als teenmom en hoe het voor hun was. Maar voor hen was het toch wel anders. Ze hadden geen ouders om op terug te vallen. Al had hij wel haar moeder en val natuurlijk de hare. Maar als ze contacht met hem opzochten dan waren ze hun kind kwijt.
Hij rekte zich even uit en stond toen op. 'ik ga douche en daarna een dutje doen zij hij rustig . Hij liep richting de deur en draaide zich toen om. ga je mee douche vroeg hij met zijn alom bekende glimlach.

Kort maar er is weer een post

Valeria keek Aaron aan toen antwoordde op haar vraag. Wat ze eigenlijk meer tegen haar zelf had. Maar hij had gelijk. Het zou inderdaad anders gaan. Ze moesten nu ook aan een kind denken. En ze moesten naar school en wat dacht je van werken. Valeria hoopte zo dat ze nooit de gevangenis in hoefde. Dan was dit alles niet gebeurt dan was ze niet zwanger. Dacht iedereen nog dat ze leefde. Maar toch was ze aan de andere kant blij dat het wel gebeurt was want anders had ze Aaron nu niet. Valeria keek voor haar uit en merkte dat Aaron op stond. Ze keek hem nieuwsgierig aan. 'ik ga douche en daarna een dutje doen" Valeria knikte en glimlachte. Ze ging liggen en keek naar het plafond. ga je mee douche Valeria keek op zij naar hem en knikte. Daarna stond ze op en liep naar hem toe. Het was niet meer zo snel als eerst. Eigenlijk wagelde ze als een eend. Maar wat wou je ook met zo'n buik. Valeria kroop snel voor hem de badkamer in en kleden zich uit. Daarna stapte ze onder de douche en deed de kraan aan. Ze zette hem op de goede warmte en wachtte tot dat Aaron er ook onder stapte.

Val kinkte op zijn vraag en daarom kwam ze aangewaggeld. Hij kon het niet laten om zachtjes te lachen. Ze schoot snel voor hem door de deur. Veel maakte het hem niet uit. Hij had alle tijd. Hij hoefde onvermogen pas met de klassen te beginnen en met zijn training voor de vrijwillige brandweer. 's avonds moets hij ook werken. Dus besteedde hij deze twee dagen het liefste geheel aan val. Na dat hij zich had uitgekleed. Stapte hij bij val in de douche. Hij ging achter haar staan en trok haar lichaam naar de zijne. hij legde zijn ene hand op haar buik en zijn anderen arm over haar borsten. Hij drukte een zachte kus in haar nek. Ik ben overmorgen heel de dag weg. Eerst school dan training en dan moet ik nog werken. zij hij zachtjes. Ze zou mischien boos worden of teleurgesteld. Maar hij kon er niet veel aan doen. Hij had alles te danken aan de hoofd van de brandweer. Toen hij daar kwam informeren had de man hem al in zijn hart gesloten. De man wist over dat val zwanger was. Ook dat het niet zijn kind was maar de man had belooft dat hij dat geheim zou houden.

Aaron pakte een klein sponsje en wreef die zachtjes over de buik van val. Dadelijk moeten we dit doen met een heel klein lichaampje

Valeria moest glimlachen toen Aaron in de lach schoot. Het zal er dus wel grappig uit zien. Het was fijn om hem zo te zien naar dat hij een aanval heeft gehad. Ze haatte het. En ze gaf haar zelf er de schuld van. Aangezien zij van hem verlangde om te stoppen met alles. En wat deed ze zelf. Het was een terug val geweest een wonder boven wonder was alles nog goed met de kleine tommie. Nou ja het was Tom maar tommie klonk gewoon schattig. Valeria voelde hoe Aaron haar tegen hem aan trok. Een glimlach verscheen rond haar lippen toen ze een kus in haar nek voelde. Valeria legde een hand op de zijne en de andere sloeg ze om zijn nek om hem aan te kunnen kijken. Ik ben overmorgen heel de dag weg. Eerst school dan training en dan moet ik nog werken. Ze knikte en begreep hem. Als het kind er was en zij weer naar school kon zou ze daarna ook snel gaan werken zodat Aaron niet alles allen hoefde te doen. Valeria ging wat op haar tenen staan zodat ze hem een kus kon geven. Daarna keek ze naar zijn hand die haar buik begon te wassen. Dadelijk moeten we dit doen met een heel klein lichaampje Valeria knikte terwijl ze haar hoofd tegen zijn schouder legde en even een paar seconden haar ogen sloot. "Maar vergeet niet dat ze snel groeien" Sprak ze zachtjes. Valeria opende haar ogen weer pakte de spons van Aaron af daarna draaide ze zich om. "Ik was je rug wel" Sprak ze met een glimlach.

Hij voelde val haar hoofd tegen zijn schouders "Maar vergeet niet dat ze snel groeien" zij ze daarna zachtjes. 'true maar hij blijft altijd onze kleine' zij hij even zachtjes terug. Hij drukte nog een kus op haar wang en trok toen haar lichaam wat strakker tegen zich aan. De spons werd uit zijn handen getrokken en val draaide zich geheel tegen over hem. "Ik was je rug wel" Sprak ze glimlachend. Een zacht lachtje ontsnapte uit zijn mond. Hij legde zijn ene hand op haar wang en de andere om haar middel. 'wie zegt dat ik ben gaan douche om zelf te wassen' zij hij met een valste lichaam. Hij trok val nog dichter tegen zich aan en drukte daarna zijn lippen op de hare. Hij sloot zijn ogen en trok daarna de spons uit haar hand en gooide die een willekeurige richting uit. Hij haalde zijn lipen zachtjes die van haar en opende zijn ogen. Hij wachte even tot val haar ogen ook open had. Nu kunnen we nog alles doen. Dadelijk met de kleine niet. Dus moeten we er maar van genieten zij hij rustig. Daarna drukte hij nog een kus op haar lippen en streelde hij zachtjes door haar haar.

'true maar hij blijft altijd onze kleine' Valeria glimlachte en zag het beeld al voor zich als de kleine groter werd dan Aaron. Wat natuurlijk niet kan aangezien zijn echte vader wat kleiner was en zij ook niet echt aan de grote kant was. Maar dan nog zou het kunnen. Toen ze zei dat ze zijn rug wel ging wassen moest hij lachen. Ze snapte nou even niet waarom hij lachte. Het was toch logies dat je je ging wassen als je onder de douche stond. Ten zij. Nee toch? Wacht nee dit kon hij niet menen. Ze was zo rond als een ton en hij wou? Nee kom op dat kon gewoon niet. Al zag ze het hem er wel voor aan. Valeria keek hem aan toen hij zijn hand op haar wang legde en zijn andere arm om haar lichaam sloeg. Ze glimlachte en schudde haar hoofd. Dus toch. 'wie zegt dat ik ben gaan douche om zelf te wassen' Ze opende haar mond om wat te zeggen maar sloot hem al snel weer toen hij haar dichter tegen hem aan trok. Valeria sloot haar ogen en genoot van zijn lippen. Helaas werd de spons uit haar handen getrokken. En hoorde ze hem eenmaal op de grond vallen. Toen Aaron zijn lippen van de hare haalde liet ze haar ogen nog even gesloten. Maar daarna deed ze die met een glimlach weer open. Nu kunnen we nog alles doen. Dadelijk met de kleine niet. Dus moeten we er maar van genieten Valeria grinnikte en beet op haar lip. Hij had gelijk maar toch. Ergens was ze bang. Ze zag er niet meer uit zo als voor de zwangerschap. En tja het was maar de vraag of ze ooit weer slank werd. Ach vast wel en anders zorgde ze er wel voor. Maar toch. Wat als ze niet meer slank werd. Hield Aaron dan nog wel van haar? Vast wel toch. Valeria liet haar lip met rust en voelde al snel zijn lippen op de hare. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en voelde zijn hand door haar haren heen gaan. Valeria bekeek hem met een glimlach en kuste hem even. Daarna trok ze zich terug en keek hem weer aan. "Denk je nog wel eens aan onze tweede ontmoeting" Vroeg ze met een grijns. Dat was op de avond dat ze wou ontsnappen maar Aaron -nou ja Tom in die tijd- die hield haar tegen. En wat was ze daar blij om. Een paar dagen later bleek het een verkeerde plek te zijn wat een mede gevangene bleek al snel terug gevonden te zijn.