Kamer van Aaron en Valeria

Valeria keek toe hoe hij de trapen op liep. Ze hoopte zo dat hij haar niet zou laten vallen. Toen ze bij de deur waren maakte Valeria die voor hem los. Toen ze binnen waren duwde ze hem dicht met haar handen. Ze keek Aaron aan en voelde hoe hij haar op zijn bed neer legde. Hun bedden stonden nog steeds niet naast elkaar en als het aan haar lag dan zouden ze dat vandaag ook nog niet zijn. Valeria pakte Aarons handen en trok hem op het bed en kuste hem verlangend. Eindelijk waren ze allen. Valeria liet een hand onder zijn shirt gaan en streelde zijn buik. Even ging er een rilling door haar heen. Ze drukte zich zelf tegen hem aan en keek naar zijn ogen. 'Sorry dat je de laatste tijd niks heb gehad.'Fluisterde ze tegen zijn lippen. Ze had de laatste tijd inderdaad geen zin. En voor hem die er nog al van hield nou ja laten we maar zeggen verslaafd er aan was zou dat bes wel moeilijk zijn geweest. Valeria kuste zijn nek en sloeg haar armen om hem heen.

Na dat hij haar naar de kamer had gebracht ging hij langs haar liggen. Hij voelde haar tedere lippen op de zijne. Ondertussen knoopte hij zijn shilet los. Meteen daarna voelde hij anne hand voer zijn buik heen gaan. Hij bracht zijn hand onder haar jurkje en streelde haar heup. Opeens stopte ze en toen hij zijn ogen opende keek hij recht in die van haar. Hij moest glimlachen toen ze begon te praten. 'misschien moet je dat nu dan maar in halen lieve schat' antwoorden hij. Hij trok zijn boven kleding uit en ging toen op zijn rug liggen. Hij tilde Valeria boven op hem en rustig trok hij haar jurk over haar hoofd uit. 'jij mag boven op' antwoorden hij kort. Hij sloot even zijn ogen terwijl hij zijn handen op haar buik legde. 'Hopelijk heeft deze kleine rakker er gene probleem mee' zij hij kort. Hij glimlachte vriendelijk naar valeria. terwijl hij haar buik streelde. Hij bedacht zich opeens dat hij nog slagroom in zijn tas had zitten en die had hij belooft aan haar. Gelukkig stond zijn tas naast het bed. Hij viste snel de slagroom er uit. 'Waar wil je de slagroom op je toetje. vroeg hij lachend

Valeria sloot haar ogen toen ze zijn hand op haar heup voelde. Ze glimlachte toen hij zei dat ze dat nu misschien in moest halen. 'Allen als ik het vol hou.'Fluisterde ze. Valeria keek toe terwijl Aaron zich van zijn boven lichaam ondeed en op zijn rug ging liggen. Ze glimlachte toen ze boven op terecht kwam. Valeria hielp hem met haar jurk en deed haar haken uit. Valeria sloot ook haar ogen toen zijn handen op haar buik voelde.
'Hij moet er maar mee eens zijn.' Ze glimlachte en kuste even kort zijn lippen. 'Aah je hebt het ook echt.'Riep ze uit. Ze pakte de bus slagroom af en dwong hem zijn mond te openen. Valeria spoot er wat slagroom in en kuste daarna zijn lippen. Ze legte de slagroom weg en streelde zijn bruik borst en armen. Daarna streelde ze door zijn haren en likte over zijn lippen heen. Toen al het slagroom weg was keek ze hem aan. 'Ik hou van je Aaron.'Fluisterde ze en drukte nog een kus op zijn lippen.

Meteen werd zijn slagroom bus uit zijn had getrokken. 'he' kwam er direcht uit. Maar hij liet Valeria haar gang gaan. Hij opende netjes zijn mond en hij voelde de zachte slagroom in zijn mond komen. De eerste helft slikte hij door maar de rest liet hij zitten. Hij gaf haar een kus op haar wang waar door een soort lippen afdruk van slagroom bleef zitten. Hij voelde haar handen over zijn hele lichaam heen gaan. Zelf streek hij met zijn armen over haar armen en probeerde hij met zijn voeten zijn schoenen uit te trekken. Hij voelde haar tong over zijn lippen gaan. Het was een gek gevoel en daarom ging hij zelf daarna ook even met zijn eigen tong over zijn lippen. Hij hoorde valeria vertelde dat ze van hem hield. Hij wilde antwoordde maar meteen drukte valeria nog een kus op zijn lippen. 'ik hou ook van jouw' antwoorde hij toen hij haar weer los liet. Daarna pakte hij de slagroom en spoot wat in haar nek. Hij likte het er af en daarna likte hij haar wang ook af zo dat alle slagroom van haar lichaam was verdewenen

''
''
''
Dit stuk zullen we moeten overslaan van wegen de regels.
''
''
''
''

Na een uur lag hij rustig langs Valeria terwijl hij zijn armen om hem heen had geslagen. 'zullen we het anderen bed er ook maar aanschuiven anders flikker ik er nog uit' zij hij rustig. Hij kuste haar op haar wang en trok zich naar hem toe.

Valeria glimlachte toen hij wat zei toen ze de bus af pakte. Ze rilde even toen ze in zijn ogen keek. Ze werd nog een keer verslaafd aan hem.
'Fijn dat je ook van mij houd.'Fluisterde ze. Valeria sloot hoor ogen toen ze de slagroom in haar nek voelde. Het was wat koud maar toen ze zijn warme lippen in haar nek voelde rilde ze weer even. Ze glimlachte toen hij alle slagroom weg likte.
Een uur later keek ze Aaron glimlachend aan. 'Het was wel een lekker toetje.'Fluisterde ze in zijn oor. Ze genoot van zijn sterke armen om haar heen. 'Wacht even.' Fluisterde ze toen hij vroeg of ze de bedden tegen gingen zetten. Valeria sloot haar ogen en toen ze zijn lippen op haar wang voelde. Ze kroop dichter tegen hem aan en zuchtte gelukkig. Ze had nooit verwacht dat ze zich zo gelukkig zou voelen. Valeria opende haar ogen en keek hem aan. 'Oké nu mag je de bedden naar elkaar toe schuiven.' Valeria maakte zich los uit haar armen. Deed ondergoed aan en ook een slaapjurkje. Ook gooide ze naar Aaron wat ondergoed en begon aan het bed te treken.

Hij glimlachte toen ze zij dat het een lekker toetje was. 'ik weet wel hoe ik mijn meisje moet verwennen.' antwoorde hij. Toen hij vroeg of hij de bedden al vast aan elkaar moest schuiven zij ze wacht nog eve. Hij hoopte dat ze met wacht nog even paar minuten uren bedoelde en niet dagen. Anders zou hij behoorlijk pissig worden hij had in de gevangenis alle moeite moeten doen om haar bij hem in de cel te moeten smokkelen elke nacht en nu konden ze bij elkaar slapen en kon het niet. Maar gelukkig zij ze al snel dat ze de bedden naar elkaar konden schuiven. Ze stond snel op en ging haar aankleden. Zelf ging hij rustig zitten en rekte hij zich even uit. Uit het niets kreeg hij een onderbroek richting hem gegooid. 'me vorige is nog schoon hoor' zij hij kort. Maar toen hij zag dat ze aan heb bed begon te trekken trok hij hem toch snel aan en liep naar haar toe. Hij ging achter haar staan en pakte haar handen vast. 'Dat laat aan mij over. Wel gezond eten, maar er niet aan deken dat je niet mag tillen.' sprak hij. Hij trok zachtjes haar handen van het bed af. 'ga jij maar bedenken of je een laken wil voor twee beden of allebei een laken apart. ' vervolgde hij. Hij zette valeria op het bed en haalde eerst het nacht kastje er tussen uit. Daarna trok hij het bed naar het bed van haar toe. Hij pakte het nachtkastje op nieuw op en zette het naast het bed. Daarna keek hij richting valeria. 'Heb je het al beslist' vroeg hij

'Mmm dat weet je zeker.'Zei ze glimlachent. Toen hij zei dat hij wel wist hoe hij haar moest verwennen. Valeria negeerde het dat hij zei dat zijn vorge nog schoon was. Plots voelde ze Aaron achter haar staan. Hij had nou toch niet weer zin he. Maar toen hij wat zei moest ze glimlachen.
'Ik til hem toch ook niet.' Vroeg ze zo onschuldig mogenlijk. In plaats van op het bed te blijven stapte ze er van af en pakte een twee persoons dekbed en toen Aaron klaar was legde ze het er op. 'Als jij alle dekens af pakt ik doe je wat.'Zei ze met een glimlach. Daarna ging ze zitten en haalde haar make-up er af en deed haar haar los en kamde die. Daarna ging ze op bed liggen en trok Aaron naast zich. Ze keek hem aan en streelde zijn hand. 'Heb je nog steeds last van dat je aandacht nodig hebt van andere vrouwen.' Valeria keek naar zijn schouder en slikte even angstig. Ze hoopte zo van niet. En als het wel zo was dan wist ze niet wat ze ging doen. Of ze werd woedend of ze moest huilen. Ze hoopte toch op dat eerste want voor beide was huilen een teken van zwakte. Hoe erg het ook is in de gevangenis ze mogen je niet zien huilen. Oké een keer had ze gehuilt maar kom op het leek net als of ze bijna dood ging. Een van haar meiden uit blok c had haar een paracetemol gegeven maar daar zat te veel in volgens een meid die verpleegste was geweest. Maar goed. Naar dat dat er dus was geweest wilde haar meiden haar weg hebben als De hamer. Valerie moest hard op treden en had een paar klappen uit gedeeld. Niemand pakte haar hamer af. Valeria keek Aaron weer aan. Ze moest het verleden gewoon vergeten. Anders kon ze niet verder. Maar een ding moest ze nog doen voor dat ze alles wou vergeten.

Hij had net zijn woorden uitgesproken. Toen hij zag dat ze er al een tweepersoons dekbed op had gelegd. 'als we daar ruzie over krijgen koop ik wel een large bed laken' zij hij simpel. Hij liep even naar de kleren kast en pakte er een pyama broek uit. een shirt was nu toch de warm. Ondertussen dat anne bezig was ging hij vast op zijn bed zitten. Toen valeria klaar was ging hij langs haar liggen. Hij sloeg zijn armen om haar lichaam en nestelde zich tegen haar aan. Hij gaapte het diep en het liefste wou hij meteen slapen. Tot dan valeria iets vroeg. 'Een verslaving kon je niet zomaar onder uit. Maar ik heb nu jou en dadelijk de kleine om me op te concentreren. Dus als je er voor zorg als we ruzie hebben dat ik bij je blijf en je het niet erg vind dat ik je opeens een kus geef? Dan zal het wel goed gaan' antwoorde hij. Hij gaapte nog een keer en hij besloot dat het wel goed was. Hij wilde slapen anders lag hij de dag er na dan ook heel de dag in bed.

Valeria glimlachte toen hij dat zei. Ze kroop dichter tegen hem aan. Ze snoof zijn geur in en rilde even. Ze hield van hem. Ze keek hem aan toen hij moest gapen. 'Moe lieverd.'Vroeg ze en drukte een kus op zijn lippen. Valeria knikte allen maar toen hij zei wat ze moest doen als ze ruzie kregen. Ze streelde zijn wang en keek hem aan. 'Ga maar slapen Aaron.'Fluisterde ze. Valeria legde haar hoofd op het kussen en gaapte ook.
Ze deed haar ogen dicht en probeerde te slapen. Allen lukte het haar niet. Valeria ging op haar rug liggen en keek naar het plafond. Ze dacht na over wat hij zei. Waarom zou je een verslaving niet zo maar aan de kant kunnen zetten. Valeria is toch ook gestopt met blowen en al die troep.
Tuurlijk snakte ze er soms nog naar maar ze liet het niet toe. En als het kind geboren is dan bleef ze er nog steeds van af. Want als ze wel door ging daar mee en ze ging borstvoeding geven dan kon het kind het binnen krijgen en dat wou ze zeker voorkomen. Valeria zuchtte waarom kon ze nou gewoon niet in slaap vallen.

[Nieuwe dag nieuw stuk]

Terwijl hij valeria in zijn armen had liep hij met flinke stappen de trap op. De stook kwam zo wat uit zijn oren. Waarom moesten ze altijd ruzie hebben. Zo was het in de gevangenis en nu. Zijn oude vrienden zouden hem voor gek hebben verklaard dat hij nog steeds bij haar. Maar er was iets wat hem bij haar hield. Wat het was, hij had geen flauw idee. Vanaf dat hij aan was gelopen had hij niks gezegd. Zij even min.
Hij kwam bij de deur aan en met zijn ellenbogen maakte hij ze open. Het was maar goed dat hij de deur niet had gesloten. Anders had hij nu een probleem. Hij legde valeria op bed.
Hij trapte een keer flink tegen het bed aan. 'waarom zeg je niks' riep hij boos uit. 'Anne wat had je gedaan als die jongen er niet was en de politie toevallig was langs gelopen. Wat had je dan gedaan' riep hij boos. Hij ging op een stoel zitten die toevallig in de kamer stond. Hij legde zijn hoofd in zijn handen terwijl zijn ellebogen op zijn knieën ruste.

Valeria zuchtte lichtjes toen Aaron haar op het bed legde. Ze had de hele weg niks tegen hem gezegd. Ze had hem allen maar aan gekeken en dat was het. Valeria kroop in elkaar naar de hoek toen ze hem tegen het bed aan voelde schoppen. Niet omdat ze bang voor hem was want dat was ze niet maar haar rib deed zeer. Ze slikte toen ze haar echte naam hoorde. 'Tom ik.' Valeria schudde haar hoofd en keek naar haar handen. 'Ik weet niet wat ik had gedaan als Nick er niet. Maar ik had me wel gered. Geloof me nou Tom. Valeria slikte en ging recht op zitten. 'Wil je echt weten wat er is gebeurd?' Vroeg ze aan hem.

-Flut-

'oh er is dus meer' riep hij boos. Hij sprong op terwijl hij dat zij. 'ik heb me best gedaan om het je zo goed mogelijk te laten. Dat je onder normale omstandige heden kan bevallen en je normaal en rustig kun beslissen of je het kind houdt. en dan kun je mij niet zeggen dat je weg bent. Anne ik maak me zorgen snap dat nou gewoon. We moeten overal voorzichtig zijn. En ik kan het niet over me hart krijgen dat jij dadelijk weer ziel alleen zit in de gevangenis terwijl ik vrij rondloop.' riep hij boos. Terwijl hij dat allemaal riep liep hij van de ene naar de anderen kant van de kamer. Hij bleef recht voor haar stil staan en keek haar boos aan. 'Anne godverdomme een klein ding. Waarom zeg je zo iets niet. Waarom?' riep hij kwaad


[zo nu is het wel de goede]

'Ja er is meer.'Riep ze uit. Valeria stond op en liep voorzichtig naar de spiegel. Ze deed haar shirt uit en keek naar haar zij dat pijn deed.
Er was een pijnlijke blauwe plek zichtbaar. Valeria schudde lichtjes haar hoofd en luisterde naar Aaron. Waarom was hij hier nog en ging hij niet weg.
Misschien hadden zijn vrienden gelijk en bleef hij allen maar bij haar zo dat als ze haar te pakken kregen dat ze hem er dan bij lulde. Maar waarom zou ze. Valeria beet op haar lip en werd woedend toen ze haar eigen naam hoorde. 'Ben je helemaal gek Tom. Geef mij maar de schuld zou ik ook doen als ik jouw was. Je gebruikt me gewoon klootzak. Je zorgt er allen voor dat ik niet weer in de cel terecht kom zo datje zeker weet dat ik je er niet bij link.' Valeria keek om en keek woedend naar hem. 'Waarom? Omdat jij dat ook nooit doet Tom.'Riep ze terug. 'Je moet eens weten wat ik dacht dat je weg was. En ik heb mijn mobiel wel mee.' Dit keer zei ze het zachtjes. Valeria haalde haar mobiel uit haar broek zak en gooide hem naar hem toe. Ze was nu echt boos op hem. Waarom konden ze niet een gewone relatie hebben zo als elk ander. Valeria slikte en draaide zich weer om en veegde een traan weg en hoopte dat Aaron die niet gezien had.

De gedachte om te vertrekken en gewoon weg te gaan werd steeds aanlokkelijker. Hij had geen zin in ruzie dat kon hij overal wel krijgen. Hij wachte tot valeria was uit gepraat. Maar na dat ze zij dat hij haar gewoon gebruikt barste hij van woede uit. 'ik gebruik jou. Waarom zou ik dan hemelsnaam mijn best doen om van anderen meiden te blijven. Als ik iemand. Ach waarom doe ik de moeite ook.' hij stopte met praten en liep naar de tas die hij langs het bed had staan. Hij pakte snel wat spullen en gooide die in de tas. Ondertussen mompelde hij 'haar gebruiken hoe komt ze er ook bij. Nou haar haar zin ik ben weg.' Hij gooide tas over zijn schouder. en liep richting de deur. 'fijn wil je me weg hebben dan ben ik weg. kom me spulen wel later op halen.' riep hij woedend. Hij zou enkel zijn spullen op halen die in zijn tas paste en de hij nodig had. Wat kleren en zo. Maar niks waardevol. Daar had hij toch niks aan. Hij zou zijn ouden leven wel weer gaan leiden daar had hij meer aan dan hier zitten ruzien. Zelfs op de straat had hij niet zo veel ruzie

Valeria luisterde naar hem en slikte. 'Hoe moet ik dat nou weten je bent zo vaak weg.' Riep ze terug. Ze keek toe via de spiegel terwijl hij wat in pakte. Ze slikte toen hij naar de deur liep. 'Loop maar weer weg.' Valeria liep naar hem toe deed de deur op en duwde hem de kamer uit. 'Doei Aaron.' Valeria gooide de deur weg en liet zich zakken op de grond. 'Eikel.' De tranen rolde nu over haar wangen heen. Ze slikte stond op en was aan het trillen. Ze had wat nodig. Ze moest gewoon wat hebben. Valeria zocht door haar spullen heen en zocht nog een zakje die ze al snel vond. Valeria haalde er een pilletje er uit en nam die in met wat water. Daarna liep ze naar de badkamer en zag de spullen van Aaron staan. Ze gooide alles van de plank af en begon harder te huilen. Ze kon het niet meer aan. De hele tijd dat gezeur aan haar kop. Valeria keek naar haar spiegel beeld en knapte gewoon van woede. Ze sloeg tegen de spiegel aan en voelde die knappen onder haar vuisten. Valeria pakte een stuk glas en ging zitten. Ze sneed haar polsen los en vervloekte zich zelf. 'Aaron waarom?'Fluisterde ze. Valeria keek hoe het bloed uit haar polsen gleed. Ze hield van de pijn die er was. Even sloot ze haar ogen en deed ze al snel weer los. Ze wou op staan maar het lukte haar niet. Ze had de kracht er niet meer voor.

Hij bleef even bij de deur staan. Hij verachte iets van ja ga maar naar die hoeren of iets in die richting. Maar het was enkel loop maar weg. Hij wilde wat zeggen maar hij werd alle weg geduwd door valeria. 'het zal wel' mompelde hij. Hij trok zijn muts over zijn kop en liep aan. Hij zag wel wat er gebeurde hij ging eerst naar school. dan zag hij het wel.

Terkomst van aaron na dat hij van school af komt en na dat hij naar de stad is geweest.

Met de laatste spullen liep hij naar boven. Hij had de rest al boven staan. Maar het bedje dat nog ingepakt was het laatst. Hij had de ring toch nog gekocht. Als ze niet wilde kon de ring altijd nog terug brengen.
Hij viste de camera uit de tas die hij voor de baby foto's had gekocht. Hopelijk zou hij ze nog zien. Hopelijk wilde camera in een keer werken. Niet dat hij hem nog moest opladen. Hij vond de doos van de camera en visde de camera er uit. Hij zette de camera aan. Hij deed gelukkig dan kon hij tenminste nog een foto maken. Hij nam een keer diep adem en opende toen de deur. Hij ging tegen de kozijn van de deur hangen terwijl hij de camera voor zijn gezicht hield en hem op het bed richten. 'Smile' zij hij simpel. Maar toen hij niks zag keek hij verbaast richting het bed. Hij verwachten Valeria eigenlijk op bed. Zo goed was ze er niet aan toe toen hij haar achterlied. Hij liep naar binnen en hoopte dat ze wel op de kamer was. Toen hij haar niet zag trok hij eerst alle spullen naar binnen. Hij haalde de zwangerschapketting en de ring uit de tassen en liep naar de badkamer. Hij opende deur.

Hij schrok zich dood toen hij haar zag liggen. Hij rende meteen naar haar toe en knielde langs haar neer. 'wat heb je nu weer gedaan' riep hij. Hij trok de paar handoeken van het rek dat hij net aan kon. Hij bond ze in paniek om haar polsen. 'waarom doe je dit nou. We hebben zo vaak ruzie. Waar moest je dat nu doen' Hij pakte haar op en trok haar naar hem toe. 'waarom' zij hij. De tranen biggelde zachtjes over ze wangen. 'ambulance' mompelde hij. Hij zocht naar zijn telefoon in zijn zak en drukte snel het alarm nr. in. 'alsjeblieft kom. Ik had ruzie met me vriendin en toen ik terug kwam lag ze in de badkamer in een glas scherven met haar polsen open. Kom alsjeblieft' stotterde hij half. De vrouw aan de telefoon begon met een rustige stem te praten. 'rustig jongen, leeft ze nog' 'leeft ze nog leeft ze nog daar wil ik niet aan denken kom alsjeblieft.' riep hij door de telefoon. 'oke waar ben je' vroeg de vrouw. Hij beaarde een beetje toen ze het vroeg. 'monica high school kamer 523' zij hij deze keer rustiger

Voor Valeria duurde het eeuwen voor dat ze de deur los hoorde gaan. Ze hoorde Aaron wat zeggen maar had de kracht er niet voor om wat te zeggen. Valeria sloot haar ogen en hoorde de voet stappen naar de badkamer. Ze hield ze dicht toen ze merkte dat iemand naar haar toe kwam. Valeria was gewoon te bang om hem aan te kijken. Bang voor iets. Bang dat hij haar zou verlaten. Ze slikte moeizaam toen ze hem hoorde schreeuwen.
Ze voelde hoe hij haar tegen hem aan trok. Valeria opende haar ogen en keek naar zijn shirt. 'ik wil niet meer leven zonder jou.'fluisterde ze zachtjes. Dit meende ze ook. Zonder hem kon en wou ze niet verder leven. 'Sorry.'fluisterde ze nog, Valeria vechte tegen het gevoel dat ze weg vielde maar ze verloor het gevecht en viel in een zwarte gat.

[weer eens lekker drama:p]

Hij drukte de telefoon uit na dat hij de bevestiging had gekregen dat er een ziekenwagen aan kwam. Hij drukte haar nog strakker tegen zich aan toen ze wat zij. 'spaar je krachten' zij hij met een verrietige stem en hij drukte een kus op haar wang. 'hulp is onderweg' zij hij rustig. Het leek uren te duren tot dat hij menen hoorde rennen. 'Hier' riep hij uit. Meteen daarna zag hij twee ambulance broeders aan lopen. Ze hadden van alles bij maar hij lette er niet op. Ze trokken hem van haar weg en het enigste wat hij kon zeggen was 'nee' Hij stond tegen de muur aan en hij keek verward naar de twee ambulance broeders die met valeria bezig waren. Ze werd op een brandcare gelegd en ze duwde haar weg. Een ander broeder nam hem mee naar de ambulance.



paar uur later

Ze hadden van alles met valeria gedaan. Hij mocht er niet bij zijn. Hij moest in de wacht kamer blijven. Daar had hij enkel recht voor zich uit gestaard. Pas toen ze Valeria naar een kamer brachten was hij uit die trance ontsnapt. Hij was langs haar gaan zitten en van alles gezecht. Dingen zoals dat hij haar dit zo niet wilde hij gewoon een vrolijk en happy gezin wilde vormen met haar. Hij had de zwangerschapsketting om haar nek gedaan. Nu lach hij met zijn hoofd langs de haren en sliep hij lichtjes

Het enigste wat Valeria nog voelde was de kus op haar wang. Toen ze even later weer wakker werd had ze last van haar polsen. Ze keek om haar heen en zag dat ze in het ziekenhuis was. Valeria probeerde met moeite te gaan zitten wat net lukte. Ze had een leeg gevoel in haar maag. Het leek wel als of ze leeg gepompt was. Valeria voelde iets om haar hek en keek er naar. Een glimlach kwam op haar gezicht toen ze de zwangerschapsketting zag. Valeria keek naast zich en zag daar Aaron liggen. Een brok kwam in haar keel op. Ze wist niet wat ze moest doen. Valeria streelde voorzichtig langs zijn wang en drukte er een lichte kus op. 'Het spijt me Tom.' Fluisterde ze zo zacht dat niemand het kon horen als die binnen kwam. 'Ik hou van je en wil je nooit meer kwijt.' Weer kwamen en tranen in haar ogen. Moeizaam stapte ze uit bed. Ze trok de infuus uit haar arm en pakte wat kleren die in haar kast lagen. Moeizaam deed ze die aan. Daarna draaide ze zich om en liep naar het bed toe. 'ik snap als je me niet meer wilt.' Valeria drukte een kus op zijn lippen en draaide zich daarna om en wou weg lopen.

Hij werd waker van twee zachte lippen op de zijne. Hij wreef in zijn ogen en keek toen op. Hij zag valeria buiten het bed staan. "valeria' riep hij geschrokken. Hij sprong op en liep op haar af. Hij liep richting haar en sloeg zijn armen om haar heen. 'je moet hier blijven. Je bloed is nog niet op peil en je bent nog veel te zwak. Blijf alstublieft' zij hij zachtjes. Hij trok valeria tegen zich zelf aan. 'ik schrok me kapot toen ik je zag liggen. Ik dacht dat ik je voorgoed kwijt was. En dat het laatste woorden die we hadden gehad ruzie waren' al woorden kwam er als een zacht gefluisterd uit. Hij drukte zijn gezicht tegen de haren en kleine tranen liepen over zijn wangen.

Hij dacht opeens aan de trouwring die hij nog in zijn broek zak had zitten. Hij had van af dat hij haar had gevonden vast geklemd in zijn handen. hij haalde het doosje uit zijn zak en opende het. Hij pakte haar hand en schoof de ring over haar ring vinger. 'Het is een trouwring' zij hij zachtjes

Ze schrok toen ze haar naam hoorde. Valeria had de tijd niet om om te kijken want Aaron had haar al vast. 'Aaron laat met los. Het is beter zo.' Fluisterde ze zachtjes. Het boeide haar niet dat haar bloed niet op peil was. Ze wou weg hier. Valeria sloot haar ogen toen hij daar over begon. 'Misschien was het beter dat ik wel weg was.' Ze probeerde zich los te trekken maar het lukte niet. Ze slikte toen ze merkte dat hij huilde. Dat had hij haast nog nooit gedaan. 'Ssh Aaron niet huilen.' Fluisterde ze terwijl ze haar handen tegen zijn wangen hield en de tranen weg veegde. Zelf kreeg ze nu ook tranen in haar ogen. Door dat ze hem niet wou zien huilen. Ze drukte een lichte kus tegen zijn lippen en ze opende haar ogen weer toen ze wat om haar vinger voelde. Een voorzichtige glimlach verschreen op haar gezicht. 'Betekend dit dat.' Verder kwam ze niet want ze was spraken loos en wist niet wat ze moest zeggen of doen.

'ja' zij hij zachtjes. Hij trok haar nog dichter naar hem toe. 'maar dan wil ik wel dat je hier in het ziekenhuis blijft tot dat de dokter zegt dat je mag gaan. Als je het niet doet voor mij doe het dan voor de kleine. Die heeft ook een flinke klap gehad en ze willen hem ook in de gaten houden' deze keer klonk het wat duidelijker. Maar voor iemand die op de gang liep was het nog steeds niet te horen. Hij pakte haar vast bij haar hoofd. en drukte zijn lippen op de haren. Hij streelde door haar haar en liet haar daarna los. Hij tilde haar op en legde haar terug in bed. 'het is beter voor je om te blijven' zij hij zachtjes.

[flut dubbel flut]

Valeria sloot haar ogen toen ze echt helemaal tegen hem aan stond. Toen Aaron over de kleine begon knapte ze. Valeria deed moeite om niet te huilen. Wat was zij voor een moeder om het kind zo te behandelen. Valeria kuste Aaron terug en rilde toen ze zijn handen door haar haren voelde gaan. Valeria knikte lichtjes toen ze in het bed werd gelegd. Ze voelde zich kut. Een moeder zou zo iets nooit doen. 'Hoe gaat het met hem.'Vroeg ze met een gebroken stem. Ze wou hem niet kwijt. Waarom dacht ze ook allen maar aan haar zelf. 'Tom.' Fluisterde ze zachtjes. Ze draaide zich om zodat ze door een kier naar buiten kon kijken. 'Ik heb.' Even viel er een stilte. Ze slikte moeizaam en sloot haar ogen. 'Weer xtc gebruikt. Het spijt me.' De tranen rolde nu over haar wangen heen. Ze maakte zich zelf klein. 'Ik ben geen goede moeder. Dat zou ik nooit zijn en ook nooit worden.'

-FlutxD-

Hij pakte valeria hand vast toen ze was uit gepraat. 'De test die ze hebben gedaan bij de kleine zijn nog niet binnen. Maar de dokter zou ongeveer over een uur langs komen. Die drugs is maar een keer.En het was nu niet de beste situatie waar je in zat. En je bent wel een goede moeder. Je volgde precies het dieet. Dronk of at niks als er maar gezecht werd dat het slecht voor je zou zijn als je zwanger was. Je bent een keer de fout in gegaan toen je het moeilijk had. Dat zegt niet dat je een goede moeder bent' zij hij. Hij streelde over haar wang en veegde de tranen weg. 'Je word de beste moeder die dit kind zich kan wensen' zij hij rustig. Hij drukte op de knop voor de zuster en richten zich daarna weer op haar. 'En als goede moeder blijf je nou netjes in het ziekenhuis liggen en laat je de zuster netjes het infuus terug in je arm zetten' Hij glimlachte vriendelijk en sloeg toen zijn arme om haar heen

'Ik ben geen goede moeder Aaron. Ik had juist vol moeten houden en niet naar de drugs moeten grijpen. En ik deed het wel. Dat zegt al genoeg.'
Valeria sloot haar ogen toen hij haar tranen weg veegde. Ze sloot haar ogen toen Aaron zei dat ze de beste moeder werd die het kind zich kon wensen. Valeria was het er niet echt mee eens. Maar ze wist dat het beter was om haar mond dicht te houden. Valeria kroop tegen hem aan en merkte niet eens dat de zuster binnen kwam. Maar wel voelde ze plots een naald in haar arm. Valeria wachtte tot dat de zuster weg was. Toen opende ze haar ogen weer. 'Ben je niet boos?'