Well, good day.

Het waren misschien wel Chase’s nieuwe blackberry die hem deed opvallen, of misschien was het wel dat zijn haar slecht zat. Maar hij was nu net een paar dagen hier en de mensen kenden hem nu a, en hij hen. Hij grinnikt even kort, zoals Esther, Ayse en Regina ja. Die hadden het slim aangepakt en waren gewoon allemaal tegen hem op gebotst, waarvan hij heus wel wist dat Regina dit expres had gedaan, en hij slofte rustig verder. De East pack tas die hij van thuis had meegenomen hing laag en hij keek even op. Hij zag er niet op z’n best uit, vond hij zelf, maar ja, dat hoefde je nu eenmaal als jongen niet: altijd op je best eruit zien. Hij had zich gewoon een simpele V-hals aangetrokken die zwart van kleur was en gewoon een jeans die hij op zijn gebruikelijke manier, niet te extreem, op half zeven had hangen. Kon het hem wat schelen wat ze van hem dachten. Zijn sneakers waren vertrapt maar deden het nog.. voor een weekje ofzo. Hij keerde zich naar zijn kluisje toe en opende deze na wat gefrunnik om zijn boeken erin te gooien die hij toch niet meer nodig had voor huiswerk. Met een legere tas struinde hij de gangen door waarna hij even een meisje aankeek die hem aanstaarde. “Hoi?” Zei hij toen terwijl hij haar met een frons aankeek en zich toen wegdraaide. In Canada hoorde hij wel bij de bekende kinderen ja, maar daar had hij jaren aan gewerkt en hier bám hij had donker haar blauwe ogen en een Canadees accent en je was binnen een week al bij minstens dríé klassen bekend. Het had hem meer dan verbaasd en zelfs geïrriteerd omdat hij gewoon wilde werken voor die bekendheid. Hij grijnsde klunzig waarna hij zijn hoofd schudde. Hij moest het maar positief inzien; de leraren mochten hem ook, dus hij kon doen wat hij wilde zonder dat er problemen van werden gemaakt.
Hij liep de school uit en maakte met een smak de deur open die naar buiten toe leidde. Vrijheid! Nouja, hij was nog steeds op het schoolterrein maar er konden in ieder geval geen leraren meer aan zijn hoofd gaan zeuren over van alles en nog wat. Uitgaan had hij, tot zijn spijt, nog niet gedaan en eigenlijk baalde hij daar wel van, maarja, zijn vrienden van ijshockey kwamen met de trein naar hier om een reünie te houden. Hij had zich afgevraagd waar het op sloeg omdat hij net een paar dagen er al was, maar kennelijk was er toch een toernooi in de buurt. Hij schudde lachend zijn hoofd. Zijn ravenzwarte haren staken af tegen zijn bleke huid en blauwe ogen en hij liep vrolijk tussen de mensen door die soms flinke stukken kleiner waren dan zijn een zesentachtig en hij grijnsde wederom. Het was hier dan wel lente, maar de zon scheen volop. In no time had hij uit zijn tas zijn zonnebril tevoorschijn gehaald en zette deze makkelijk op waarna hij zich naar het eerste het beste bankje slofte en daar neerplofte. Hij bekeek nog even snel wat hij aan huiswerk zou moeten doen en besloot dat hij beter Maja’s hulp hierbij kon vragen wilde hij het overleven. Hij had gewoon de pést aan biologie, maarja, zodra hij dit had gehad was hij er ook vanaf… hoopte hij althans.
Hij keek toen op toen er een auto stopte, een jeep wel te verstaan, waar toen vrolijk enkele jongens uit stapten die allemaal redelijk gespierd waren. Chase keek even verbaasd op, sinds wanneer wisten die waar hij naartoe ging? Hij besloot zich, al lachend, nog even gedeisd te houden om te zien wat zijn Canadese vrienden uit gingen spoken, wat meestal niet veel goeds was als hij niet zei dat het verkeerd was om te doen, en pakte zijn blackberry. “Mam, heb jij de jongens verteld waar ik uithang?” sms’te hij toen naar zijn moeder waarna hij het ding weer wegstopte. Hij liet ze nog maar even lol hebben voordat hij die met zijn verantwoordelijke gezeur zou verpesten. Al snel merkte hij dat ze zich op één meisje hadden gericht en hij keek even op, hij had haar wel eens in de gangen zien rondlopen ja, misschien moest hij maar eens gaan ingrijpen? Hij slaakte een zucht, pakte zijn tas en zwierde die weer tegen zijn rug aan en liep op een trage pas op de jongens af. “He kiddo’s,” zei hij toen zacht grijnzend. “Niet de meisjes lastigvallen,” zei hij toen waarna hij de jongens zag omdraaien en even grijnsde. “Boe.” Zei hij toen waarna hij moest lachen en even naar het meisje keek. “Hee,” zei hij toen met een klunzige glimlach terwijl zijn hand op zijn achterhoofd lag. “Ze hebben je toch niet bang gemaakt he?” Vroeg hij haar toen nieuwsgierig terwijl hij diezelfde klunzige glimlach op zijn gezicht behield en het meisje nieuwsgierig aankeek en het luide protest van de jongens achter zich hoorde en zich toen omdraaide met zijn gezicht op onweer. “Moven,” zei hij toen en hij zag de jongens zacht grijnzen. Dachten ze serieus dat hij haar leuk vond? Nah, hij wilde alleen niet dat ze getraumatiseerd werd door zijn vrienden en hij dadelijk aangewezen werd als een of andere gek. Hij draaide zich toen weer om met een vrolijke glimlach. “Ik heb je wel eens door de gangen zien lopen,” zei hij toen glimlachend tegen het meisje. “Ik ben Chase,” stelde hij zich toen voor met een brede grijns op zijn gezicht.

[& Iana]

Iana legde haar hoofd in haar nek en keek naar de lucht die helderblauw was, eindelijk. Met een sierlijke draai naar rechts zwierde ze haar rugzak over haar schouder en voelde de zware last weer aan haar schouders hangen. Mooi, kwam ze straks weer met een kapot paar schouders thuis. Ze rolde voor kort met haar ogen en zag plots een paar jongens op haar af komen. 'Nee toch..' Iana leunde tegen de muur aan en zag de jongens haar gulzig aankijken, net alsof zij nu het speel object was geworden van vijf kleine kleuters. Ergens voelde ze hoe de adrenaline door haar aderen spoot toen ze een bruinharige jongen haar aankeek en klunzig een 'heey' uitsprak. "Heey, waren jullie iets van plan of ga je me aanranden?" Iana keek naar de grond en trok daarna haar schouders op. "Neeh schatje, we zijn hier voor iets anders.." De vulgaire manier van spreken van de zwartharige jongen deed haar over haar hele lichaam trillen. Plots klonk er nog een andere stem, mooi, nog een kluns.. Maar die bleek een stuk aardiger en ze draaide haar rug naar hem toe. Eerst maar horen wat die te zeggen had. Toen hij zich voorstelde vond ze het een beetje onbeleefd om haar rug naar hem te draaien dus keerde ze zich naar hem toe. Haar blauwe ogen keken hem recht aan en ze leunde met haar ene arm tegen de muur zodat ze niet omviel. "Heey", Iana sprak de woorden vriendelijk uit en hoorde het gejammer van de andere jongens. Mooi, die gingen haar gelukkig met rust laten. "Ik zou het niet proberen me één vinger aan te raken, boys, een andere keer dan maar. Doei!" Iana sprak het laatste woord met haar hand een beetje zwaaiend naar hem uit. Ze kon nog net de woorden 'bitch en kut Chase' horen. Het deed haar weinig, dat ze maar dachten hoe ze wouden. Met haar armen over elkaar gekruld liet ze een kleine glimlach op haar gezicht verschijnen. “Zozo, je noemt Chase hein?” Iana grijnsde en liet haar rugzak met enige zucht op de grond vallen. Zo, die irritante rugzak had toch dat gewicht alweer van haar schouders los gelaten. Even twijfelde Iana of ze haar eigen naam wel zou zeggen. Was het wel verstandig? ‘Zeg nooit je naam aan anderen Iana, ze gaan je wat doen en kunnen je een slechte naam op facebook geven!’ De woorden van haar vader, ze was ze nooit vergeten. Net als zijn zelfmoord actie en mama’s verkrachting. Die beelden, het waren herinneringen die ze zich nooit meer voor ogen wilde halen, maar nog maar de kleinste woorden en de beelden schoten als vuurwerk aan een sneltrein voor haar ogen voorbij. Ook al waren het maar flitsbeelden, het was net als de dag van gisteren. Een zucht verliet Iana haar keel en ze schudde haar haren naar achteren om haar aandacht weer op die Chase voor haar te zetten. Hij had haar al eens door de gangen zien lopen? Maar die zin herkende ze maar al te goed, van tegenwoordig had iedereen haar gezien in de gangen. Nooit had ze hem herkend, maar deze jongen had ze daarnet en gisteren wel eens gezien. “Ja, ik herken je. Je bent die jongen die al een goeie naam heeft op onze school. Meisjes zijn gek van je, je moet ze vast van je afschudden.” Iana grijnsde en keek hem recht aan in zijn blauwe ogen. Gek, hij had ook zulke felle ogen als zij. Die grijns kon ze maar niet van haar gezicht slaan dus liet ze het maar voor wat het was. Deze jongen voor haar had veel populariteit, overal waar ze maar liep werd de naam ‘Chase’ uitgesproken. Uit meisjes hun mond klonk het vol jaloezie bij de jongens was het meer als afgunst. Ze waren net zo jaloers aangezien ze sommige meisjes niet konden krijgen en Chase allemaal. Behalve interesseerde Chase haar niet echt zoveel. Hij kon nog zo rijk, zo beroemd en zo geëerd zijn, hem deed haar niet veel. Ze had al zorgen genoeg aan haar hoofd om ook maar aan verliefdheid te denken. “En die vrienden of wie ze ook zijn van je, ze staan me niet echt aan. Ik denk dat ze wat anders van plan waren dan alleen wat vriendelijk zijn.” Ze trok voor de tweede keer haar wenkbrauwen op en stiekem was ze dolblij dat Chase naar haar was toegekomen. Anders ging er haar wat vreselijks gebeuren, dat had ze al gemerkt in die vieze ogen van de ene bruinharige jongen. Hoe hij naar haar keek, net of ze doorzichtig was. Als in een reflex legde ze haar armen over haar lichaam en voelde hoe ze al door zo bekeken te worden al zo vernederd werd. Het was maar goed dat deze jongen haar had toegesproken, godzijdank. En weer zonder het te welen kwamen de beelden van haar krijsende moeder, die vieze man die niet eens de aanwezigheid van haar had gezien. De onschuldige blik die in haar eigen ogen hadden gezeten, ze had niets kunnen doen, alleen maar toekijken. De laatste slag, mama werd vermoord met een mes dat de man uit het kastje had genomen. Daar was de verzameling van papa’s messen, hij had ze bijna allemaal. En die man nam er de grootste en gevaarlijkste uit. Iana slikte en rilde, het moest gedaan zijn met al die nare gedachten. Echt gedaan! Zelf verplichte ze zichzelf er niet aan te denken en draaide haar ogen naar Chase, hopend dat hij wat zou zeggen waardoor ze haar zinnen kon verzetten. “Zit je hier al lang op school?” Ook al wist Iana dat hij hier njog niet zo lang was, als ze maar wat zei en die stilte gedaan zou zijn. Aan de jongen te zien voor haar zag je goed genoeg dat het hem niet veel deed om met haar te praten. Ze was een gewoon, mager meisje dat net zo goed het lief van een molenaar kon zijn. Ze beet zachtjes op haar onderlip, hoe kwam ze daar nou bij? Ze was ook veels te onzeker.

-Sorry voor de late reactie.. --' xd

Chase keerde zich na een glimlach naar Iana even om naar de jongens die begonnen te schelden. Dus als hij een paar dagen weg was werden ze zo? Hij snoof even waarna hij Iana zacht even bij haar schouder aanraakte. “Momentje,” zei hij toen nors. Hij had geen zin in zulke teamgenoten die ieder meisje hier wilden zien, of wat dan ook. Hij stapte rustig op ze af en zag hoe een van hen de andere aantikte. “Je had ons toch wel een klein pleziertje kunnen doen?” Zei deze toen en Chase snoof even geïrriteerd. “Nee, dit is mijn terrein, mijn school.” Zei hij toen met een zachte snauw door zijn stem heen en hij zag hoe de rest van de groep zich omdraaide. “Chase, kom op man, waar is je avontuurlijke jij gebleven?” Vroeg een van hen en Chase keek hem nors aan. “Ik heb verstand gekregen.” Zei hij toen. “Iets wat de meeste ijshockeyers onder ons missen.” Zei hij toen doelend op de groep waar hij nu in stond. Hij zag een vuist op zijn gezicht afkomen en hield deze met gemak tegen en sloeg de jongen toen zelf met zijn vuist. “Ik zou opletten wat je doet,” zei Chase toen duidelijk uitgesproken. Het was bijna eng, dat hij het had gemist om agressief te zijn. Hij had te lang niet op het ijs gestaan in een wedstrijd bedacht hij zich toen. Hij had te lang niemand omver geworpen en dit voelde heerlijk, iemand eens een klap verkopen. Hij draaide zich toen om met een kwade blik die algauw weer kalm werd en hoorde hoe de jeep weer startte.
“Sorry,” mompelde hij zachtjes tegen het meisje waarna hij glimlachte. “Ze zijn nogal.. uitbundig.” zei hij toen met een kleine zucht terwijl hij even met een glimlach met zijn ogen rolde en haar toen even zacht glimlachend aankeek. “Trouwens, niet schrikken dat ik iemand sloeg, daar is hij ondertussen wel aan gewend.” Mompelde hij toen ongeïnteresseerd terwijl hij enkele hatelijke blikken van meisjes opving die richting Iana gingen. “Kom maar mee, voordat ze je hier ter plekke aanvallen,” zei hij toen zacht grappend waarna hij het meisje voorzichtig bij haar pols meenam naar een afgelegen stuk wat volledig achter de school lag en verlaten was op twee nerds na. “Hm.. ja, ik heb toevallig een goede naam ja, maar hoe ik er aan kom zou ik bij god niet weten.” zei hij toen terwijl er een frons op zijn gezicht speelde. Hij zou het werkelijk waar niet weten, waar hij zijn bekendheid vandaan had gehaald maar ach, wat boeide het hem? De jongens keken hem aan alsof hij een stuk vuil was en de meisjes riepen allemaal vrolijk zijn naam door de gangen en liepen dan al extra heupwiegend voorbij. Overdreven gedoe. Hij koos meisjes niet uit op het uiterlijk, oke soms dan wel ja, maar meestal ging hij af op zijn gevoel want dat was een stuk slimmer dan als hij op het uiterlijk af ging. Hij grijnsde even. “Joh, het zijn mijn vrienden niet.” Zei hij toen terwijl hij even op zijn onderlip beet. Nee, nu niet meer dan. “Ze zijn vroegere vrienden uit Canada van mijn ijshockey team. Ze hebben hier in de buurt een toernooi en kénnelijk heeft mijn moeder verteld waar ik zit.” Zei hij toen met een klunzig lachje, hoe hij dit goed kon praten bij het meisje wist hij niet echt, maar goedpraten was dan wel een fout woord. Hij ging het niet goedpraten voor zijn vrienden, of wat hij althans vrienden kon noemen. “Eh.. ik zit hier nu zo’n drie dagen op school ofzo,” zei hij toen glimlachend tegen het meisje voor hem. Ze was schattig, net zoals Maja was, had bruin haar en mooie felle ogen. “Weet je trouwens zeker dat alles oke is?” Vroeg hij toen bezorgd. De jongen met de bruine haren, ook wel bekend als Stephan, was nogal hoe je het zei… uitbundig en deinsde niet terug voor iets, jammer genoeg. Hij keek haar toen even bezorgd aan maar een glimlach speelde om zijn gezicht. “Ik weet je naam trouwens niet,” zei hij toen verrast terwijl hij haar aankeek. “Als je hem tenminste wilt zeggen, anders vind ik dat ook prima.” Zei hij toen zacht glimlachend terwijl hij op het bankje ging zitten en naast hem klopte met een glimlach naar het meisje toe.

Iana keek Chase aan en lachte bij zijn woorden. “Uitbundig? Uhu, ze zijn erg.. Dat je daarmee nog kan omgaan.” Toen Chase wegging bleef Iana geboeid kijken en merkte dat ze al haar angsten alweer aan de kant had geschoven en voor het eerst sinds tijden weer eens had gelachen. Plots vertrok haar gezicht in een kleine pijnlijke trekking toen Chase die ene een vuistslag in zijn gezicht had gegeven. En dan zeiden ze dat hij niet uitbundig was? Een klein binnenpretje die haar gezicht heen en weer liet slaan. “Laten we het erop houden dat je ook niet bang bent om eens iemand te slaan?” Iana lachte zacht en hoorde een paar meisjes luid krijsen bij eentje die recht op haar af kwam. Iana draaide haar om en wist al dat het de grootste bitch was van de hele school. Nu was het zeker haar beurt om dat stom kind hier weg te krijgen? Iana draaide zich rustig om naar Chase en knipoogde hem even en rolde met haar ogen om hem duidelijk te maken dat het ook om zo’n domme meisjes ging. “Jij stomme bitch, oh my gosh! Jouw haar, en jouw brede taille! Dat die Chase met jou wil omgaan, puhu!” De woorden van het meisje trof haar in haar gezicht en Iana trok één wenkbrauw op. Oké, negeren? Iana besloot iets anders te doen en wisselde van steun been zodat ze wat gemakkelijker stond. “Je bent verliefd op hem eah, je wangen kleuren rood. Ik zou je maar rap wegwerken want iedereen is je aan het uitlachen.” Iana grijnsde en de bitch voor haar draaide haar gezicht naar haar vriendinnen om ook wat steun van hen te krijgen, maar die grijnsden alleen maar en porden elkaar om het ‘gevecht’ tussen Iana en de andere te volgen. “Kreng.” Met dat laatste woord was de bitch het afgetrapt en had Iana haar in haar rug blijven aankijken. Oohwjah, juist. “Bedankt voor het compliment, voel ik me al veel beter.” Iana had die zin luid genoeg uitgesproken waardoor er een groepje jongens het uitschaterden van het lachen toen de bitch tranen over haar wangen kreeg en krijsend weg liep. “Jah amai, dat noemen ze dan vriendelijk?” Iana draaide zich om naar Chase en glimlachte verontschuldigend. “Sorry, ik krijg deze situaties wel vaker. Hoe zulke meiden toch zo verlangen naar een jongen?” Iana schudde haar hoofd niet-begrijpend en voelde de hand van Chase tegen haar pols. Ze zag nog net de meisjes minachtend hun neus op trekken en ergens vond ze het best wel grappig. Hoe ze zich toch zo konden aanstellen. Toen Chase haar weer losliet bleef ze staan en zette zich naast Chase neer. Hij had verteld over zijn vrienden en kort knikte ze begrijpend. “Jah, ik snap het.” De bezorgde blik van Chase leek haar te doen verstenen. “Oké, ik ga even eerlijk zijn. Ik was doodsbang eigenlijk. Mijn moeder is verkracht en vermoord voor mijn ogen toen ik 5 was en mijn vader heeft zelfmoord gepleegd. Alhoewel ik die situaties dus gewend ben geworden is het toch een traumatisch beeld dat me altijd doet rillen over mijn hele lichaam.” Iana glimlacht zwakjes en keek Chase weer recht aan. Al die tijd dat ze dat had verteld had ze naar de lucht gekeken om de blik van Chase niet te zien. Ze hoefde geen medelijden hebben, de meesten maakten het gewoon nog erger dan het al was. Kort haalde ze haar schouders op. “Het zij zo.. Het is al een tijd geleden gebeurd dus ik kan prima voor mezelf zorgen. Ik heb een eigen kot en kan dus makkelijk mijn eigen plan trekken.” Iana lachte en porde Chase in zijn zij. “Maak je maar geen zorgen, het gaat prima.” Toen een skateboard haar ogen wenkten keek ze van Chase weer naar het board. “Denk jij wat ik denk?” Iana stelde zich recht en snelde even kijkend naar de nerd die er net naar toe ging. “Scháát, ik mag dat board toch hebben eah? Toch lieverdjaah?” De nerd keek haar wat verdwaasd aan en knikte uitbundig. Ik heb beet.. Iana lachte en nam het board onschuldig van hem over. “Wil je dan nu gaan met je vriend, dan kan ik en mijn vriend me hier amuseren, ik zie je straks?” Met een laatste knipoog zag ze de nerds verdwijnen en ze rolde kort met haar ogen. “Ja daag, ik kom echt niet naar die nerds… Gatver..” Iana liep goedkeurend naar Chase en lachte. “Jah, makkelijk verdiend, toch?” Iana liet haar voeten op het board staan en duwde zichzelf vooruit. “Heb jij ervaring met skaten?” Nieuwsgierig keek ze Chase aan terwijl ze verder skate en eens draaide om daarna weer naar hem toe te kijken. Benieuwd wat zijn verhaal was over het skaten, of hij het dan gedaan had natuurlijk.

‘Uitbundig? Uhu, ze zijn erg.. Dat je daarmee nog kan omgaan.’ aan de ene kant waren de woorden van het meisje pijnlijk, het waren immers zijn vrienden geweest en hij was ooit zo geweest, alleen dan minder erg, maar ze had gelijk. Ze waren te erg geweest, te erg dan hij ze ooit had gezien. “Geloof me, je leert ermee omgaan,” hij had het gemompeld maar of Iana het had gehoord wist hij niet. ‘Laten we het erop houden dat je ook niet bang bent om eens iemand te slaan?’ Het volgende wat recht voor z’n raap was, maar het zette hem wel mooi met beide benen op de grond. “Laten we het zo stellen dat ik hem zelfs met die hele groep rondom hem in elkaar had kunnen slaan,” zei hij toen afstandelijk. Hij had niet echt zin om het over zijn verleden te gaan hebben, want dat was niet zo zuiver als iedereen dacht dat het was. Hij keek haar weer glimlachend aan. Ze had die meisjes goed aangepakt en het had hem doen lachen, niet dat onschuldige gelach, maar een oprechte écht gemeende lach. “Ik zou het niet weten,” zei hij lachend maar hij baalde ondertussen dat hij haar naam niet wist. Ze was grappig en aardig en het voelde gewoon stom om haar naam niet te kunnen zeggen, nu kon hij wel tegen iedereen praten eigenlijk. “Wat ik wel weet is dat ik helaas het slachtoffer ben, ik voel me echt gewoon een lustobject van die meiden.” Mompelde hij toen met een lachje op zijn gezicht en hij keek even op naar het meisje die toen naast hem ging zitten.
Bam, recht voor zijn raap alweer. Ze had haar moeder verloren en haar moeder was voor haar ogen verkracht, haar vader had zelfmoord gepleegd. Haar verleden leek hem pijnlijk maar hij wist hoe het ongeveer voelde en besloot niet zo medelijdend te doen. Het maakte het vaak gewoon erger dan het was ook al bedoelden mensen het goed. Hij slikte toen even maar raakte haar niet aan, hij wilde niet dat ze beelden terug kreeg en bang voor hem zou worden. “Als je iets wilt vertellen, ik zit bij Maja op de kamer en ik ben voor de rest wel snel te vinden, volg het spoor van de dramatische meisjes.” Zei hij toen zacht glimlachend tegen haar en hij maakte een half spastische beweging toen ze hem porde omdat hij het niet zag aankomen en hij moest even lachen. Het was goed dat ze zei dat het wel ging op zijn vorige vraag, anders was Stephan er na deze dag een stuk slechter aan toe, en niet zo’n beetje slechter ook. Hij fronste even totdat hij het board zag en knikte. “Volgens mij denk ik wat jij denkt,” zei hij toen vrolijk en hij keek haar lachend na toen ze op de nerdjes afliep die het skateboard had en moest weer lachen. Ze was spontaan en lief, en ja dat mocht hij zeggen ook al kende hij haar pas want hij wíst dat het zo was. Lachend zag hij hoe ze makkelijk het skateboard regelde bij het nerdje en toen op hem afliep met een grote lach op haar gezicht die hem ook deed lachen naar haar. Ze grijnsde even en zei dat het makkelijk was verdiend. Hoe kon het ook anders met haar charmes? Dat het meisje had gezegd dat ze een dikke taille had klopte niet, het meisje had een mooi figuur niet zo’n anorexia type zoals het meisje die in huilen was uitgebarsten. Ze vroeg hem of hij ervaring had met skaten en hij knikte even. “Ik weet hoe ik vooruit moet, moet draaien en moet stoppen als je dat ervaring noemt dan wel.” Zei hij toen zacht lachend, hij stopte haar voorzichtig en keek haar serieus aan. “Mijn vader heeft mijn biologische moeder vermoord omdat deze mij terug wilde hebben en mijn vader bang was me kwijt te raken. Een week later is hij zelf gestorven.” Zei Chase toen terwijl hij het meisje nu aankeek. “En ja, dat is wat ik te vertellen heb.” Zei hij toen terwijl hij op zijn lip beet. Nog nooit had hij zo direct tegen iemand gezegd wat er gebeurd was en het verbaasde hem dan ook dat hij dat deed bij een meisje waarvan hij niet eens haar náám wist, nog steeds niet. Maar toch was er iets over het meisje wat hem het idee gaf dat hij haar dit kon toevertrouwen.

Iana lachte bij zijn woorden en plots werd heel haar blik serieus bij zijn opmerking. Wat zei hij nou? Dat zijn ouders ook dood waren? Een golf van medelijden stuurde zich door haar hart en ze knikte begrijpend. “Ik kan zeggen wat ik wil maar ik begrijp je.” Ze nam zijn hand voor kort losjes vast en kneep daar zachtjes in. Ze ging hem niet meer confronteren met zijn verleden, zelf had ze daar ook zo’n hekel aan. Iana glimlachte en voelde zich opeens zo dom dat hij haar naam nog niet eens wist. “Uhm, ik ben Iana.” Ze sprak haar woorden zorgvuldig uit en draaide zich wat onhandig om, niet wetend waarom. Ze had er gewoon zin in, meer niet. De zon scheen nog steeds zo fel als daarnet en kalm keek ze Chase aan. Ze lachte, hij kon al draaien en stoppen. “Ik kan je verzekeren, dat is al heel wat!” Soepel zette ze haar been op het board en schopte hem een eindje verderop. “Ik heb geen zin meer, dat die nerd zijn skateboard straks komt terug halen. Hij moet heus niet denken dat ik zelf naar hem toe ga.” Ze rilde. Gatver, ze moest er nog niet aan denken om die viezerd op te zoeken. Die dacht natuurlijk dat ze hem wat liefde ging tonen, uhhh; Not! Ze grijnsde en ging voor Chase staan. “En wat doe je dan wel verschrikkelijk graag? Zeg me nou niet dat je het haat dat je zoveel vrouwelijke fans hebt?” Iana hield haar hoofd een tikkeltje scheef omdat ze hem dan van op een andere kant bekeek. Hij was best schattig, met die bruine haren die hij had. Waar zij nu ook aan dacht? Ze kon zichzelf wel slaan maar bespaarde Chase dat gebaar. Hij zou er vast niets van snappen dat ze stiekem zo hard aan zich zelf twijfelde. Haar blauwe ogen fonkelden door de zon die er recht in scheen waardoor ze haar ogen tot spleetjes kneep. Ze had ergens de neiging hem te vragen waarom hij zijn vrienden nog zo graag mocht. Maar ze besloot er maar niet op in te gaan. Het lag voor hem gewoon weg moeilijk, dat zag je gewoon. Toen de nerdies er uiteindelijk toch aankwamen sloeg ze haar ogen neer in de hoop dat hij niet op haar ging afkomen. “Och alsjeblieft, zeg dat ze niet naar me toe komen..” Iana bleef strak naar Chase kijken, niet bewegend in de hoop dat de nerd hem niet zou zijn. Toen een tikje tegen haar schouder haar deed omkijken keek ze recht naar een dikke puist die net boven zijn lip zat. Hij kwam boven haar uit waardoor een schaduw over haar heen viel. Toen zijn gezicht dichter bij het hare kwam boog ze zover achteruit dat ze hem een klap in zijn gezicht gaf en haar evenwicht naar achteren verloor. Ze viel recht in de armen van Chase en verdwaasd om te reageren bleef ze zo even liggen. De nerd bleef twijfelend staan en voelde aan zijn kaak, wat dacht die wel niet?! Iana sprong recht en durfde Chase niet aankijken, dat ging ze straks wel uitleggen. “Nerd, je bent gewoon lelijk, thats all.” Iana had haar woorden rechtuit gesproken en draaide niet rond te pot. Hij mocht best weten hoe lelijk hij wel niet was. “En probeer me niet nog eens te zoenen, of je gaat eraan.” Iana had zo zelfzeker geklonken dat de jongen bang wegvluchtte en zijn skateboard nam en wegging. Yeah, die was weg. Vlug draaide ze zich weer om en keek weer met die onschuldige glimlach naar Chase. “Sorry..” Iana grinnikte. Hij zou het best wel begrijpen, toch? “Ik heb echt medelijden met je, mijn zware gewicht opeens op jou.. Uhu.” Iana schelde zichzelf eigenlijk gewoon uit maar ze trok er zich niets van aan. Ze was echt niet tevreden over haar eigen figuur, nooit geweest zelf. Altijd vond ze dat het beter kon, altijd. En steeds had ze gehoord dat ze straks nog anorexia ging krijgen. Terwijl ze dat totaal niet had, ze had echt zo’n vetlaag! Iana zuchtte en streek haar haren achter haar oren, dat irriteerde haar dan ook zo hard! Ergens was ze wel benieuwd naar zijn reactie, zou hij weggaan? Of het juist leuk gevonden hebben dat ze zich zomaar in zijn armen had gegooid, eigenlijk niet willend. Ze gaf zich niet graag over tegen jongens, het liefst hield ze ze nog even aan te draadje. Plots bedacht ze zich, nee! Ze was eigenlijk gewoon helemaal geen player, of hoe je het ook in de vrouwelijke vorm moest zetten. Dat paste niet bij haar, altijd werkte ze zich gewoon in de problemen. Dat was het altijd.

‘Ik kan zeggen wat ik wil maar ik begrijp je.’ Iana wist heus waar ze het over had, en hij glimlachte even kort. Hij wist dat ze dondersgoed wist hoe het voor hem voelde maar hij wilde het gewoon achter zich laten, er verder niet over praten, want hij had geen zin om oude wonden weer open te halen. “Weet ik,” zei Chase terwijl hij even op zijn lip beet en zijn hoofd even schudde waarna hij haar lachend aankeek. Was het al heel wat dat hij kon stoppen en draaien. “Is dat al heel wat?” Zei hij toen zacht grijnzend. “Ik dacht dat heel wat skateboarden al die weirde sprongen inhield,” zei hij toen met vrolijke blosjes op zijn wangen. Erg genoeg kreeg hij om een of andere reden die blosjes steeds vaker. Gewoon als hij het naar zijn zin had of het warm was of als hij iets klunzigs deed óf als hij zichzelf ervan moest weerhouden om niet zijn hele hart bij iemand te luchten over zijn verleden. Al snel ging zijn blik naar Iana’s voet die op het skateboard geplaatst was en het makkelijk wegschopte met een erg goed excuus, al zei hij het zelf. Hij grijnsde even terwijl hij naar zijn schoenen keek om het niet te zeer op te laten vallen dat hij moest lachen dankzij haar. Ze was gewoon nu een lichtpuntje in zijn dag die bestond uit vluchten voor meisjes en zorgen dat hij zo snel mogelijk in het juiste lokaal was. Iana was met een grijnsje voor hem gaan staan en hij grijnsde nu oo ‘En wat doe je dan wel verschrikkelijk graag? Zeg me nou niet dat je het haat dat je zoveel vrouwelijke fans hebt’ zei ze toen en hij keek haar lachend aan. “Ijshokcey,” zei hij toen terwijl hij weer op zijn lip beet, hij leefde voor zijn ijshockey. “En ja, eerlijk gezegd vind ik het niet zo leuk nee,” zei hij toen zacht grijnzend. “Nu heb ik namelijk dagelijks medelijden met die andere populaire jochies die de meisjes achter zich aan willen krijgen,” zei hij toen grappend alsof hij een eigendunk had van hier tot in tokio. Toen hij Iana richting de naderende nerds zag kijken stelde hij zich iets groter op, niet dat hij kleiner was dan die nerds maar hij had geen zin erin dat ze Iana lastig gingen vallen. “He, vriend,” siste Chase toen boven Iana uit en de nerd keek heel even op, maakte even oogcontact met hem en richtte zich toen weer op het meisje waar hij achter stond. Iana verkocht de jongen een klap met haar vlakke hand en ze viel hals achterover recht in haar armen. “Blijf met je poten van haar af of ik doe je iets,” siste hij toen kwaad naar de jongen toe terwijl zijn ogen kwaad naar hem keken. Sinds wanneer waren nerds ineens zulke arrogante kwallen die dachten dat ze wat waren? Iana sprong alweer overeind en ging nog even flink tekeer tegen de nerd die het met grote ogen aanschouwde hoe ze hem de grond in stampte en algauw pakte hij zijn board en vertrok zo snel als zijn spillebeentjes hem konden dragen. Net goed, hij ging toch echt geen nerd met Iana staan flikflooien waar hij bij stond. De enige die dat zou mogen van hun twee was hij, en hij zou dat ook niet doen omdat hij gewoon beschaafd was richting Iana. Iana draaide zich algauw weer terug naar hem en hij glimlachte even, het was best vermakelijk geweest om Iana ineens in zijn armen geworpen te krijgen, en hij had er geen problemen mee hoor, zeer zeker niet. “Gek,” zei hij toen lachend terwijl hij zijn handen op Iana’s schouder legde en haar serieus aankeek. “Je bent zo licht als een veertje en perfect zoals je bent joh.” Zei hij toen lachend tegen haar maar je kon merken dat hij meende wat hij zei. Ze was prima zoals ze was. Ze had een mooi lichaam zoals hij eerder ook al vond. Niet zo’n anorexia type die iedere avond haar eten uitkotste omdat ze dunner wilde zijn. Hij keek haar toen lachend aan. “Wat zijn jouw hobby’s dan?” Vroeg hij toen uiteindelijk waarna hij zijn handen weer van haar schouders af haalde en even klunzig glimlachte.

[buh, flutpost maarja :] ]

Iana keek naar Chase en lachte onschuldig. “Hehe, thankyah.” Iana grijnsde en lachte bij zijn opmerking. Tuurlijk vond die geniepigerd het niet erg, welke jongen zou het nu niet leuk vinden een meisje in zijn armen te krijgen? En ergens vond Iana het best wel lollig. Toen Chase was uitgevallen tegen de nerd had ze stil zitten meekijken. “Die nerd joh, die weten echt niet dat het misschien wel verboden is om meisjes zonder toestemming te zoenen! Puhu!” Iana trok haar neus op en keek in de richting waar de nerd nog zijn middelvinger had opgestoken. “Ik zie je ook graag schat.” Iana glimlachte zoetjes en hoorde de jongen nog net vloeken. Jaja, die had ze wel móói goodbye gezegd! Toen Iana zich weer op Chase had gericht nam ze zijn hand vast en draaide daar melig heen en weer mee. “Hmm”, Iana beet denkend op haar onderlip en porde eens zachtjes in zijn zij om te zien of hij geen kietels had. “Heb je kietels?” Iana keek hem nieuwsgierig aan en had een ondeugende grijns op haar gezicht staan waar je beter van zou opletten. Niet dat ze ging bijten of klauwen als een kat maar dan was ze meestal wat van plan. Een lachje ontsnapte en uitgelaten liet ze zich in het gras neervallen. Meisjes zaten achter de bosjes aan het fietsenrek met jongens aan het flirten en Iana kon een grinnik niet onderdrukken. Dachten ze nou écht dat zij naar daar zou gaan en zij Chase zouden kunnen innemen? Iana had eerlijk gezegd wel genoten van die pure afgang van de grootste bitch van de school. Hoe ze nog ‘trut’ had geschreeuwd, hoe ze haar had aangekeken. Ooh ja, daar zou ze haar nog veel mee kunnen pesten. Héél hard mee pesten! Ze zullen haar waarschijnlijk wel nooit meer pesten als ze wisten dat ze met Chase omgingen. Eigenlijk ging het in de school allemaal om Chase! Hoe gedroeg ze zich nu ook? Ze sloeg haar ogen schamend naar de grond. Nu ging ze ook al zo beginnen. Ze had al iemand, of hoe je het ook kon noemen. Verliefdheid? Iana draaide haar gezicht naar Chase maar voelde niks in haar onderbuik. Bij Nick voelde ze alles draaien, één keer had ze bijna gebraakt. Gelukkig kon ze dat tegenhouden. Die gevoelens maakten haar ook zo gek. Met haar hoofd naar boven gedraaid bestudeerde ze de lucht. “Kijk een paardje, dat aan het galopperen is!” Iana had haar vinger naar een vage wolk gezet. “Met veel fantasie zie je daar een paardje..” Iana lachte en hikte. Shit, had ze de hik ook alweer. Om de vijf seconden gingen haar schouders wat omhoog door de ‘hik’ beweging die vreselijk ambetant in haar keel aanvoelde. Gewoon negeren.. Ze hield haar adem in en telde tot twintig om dan weer uit te blazen. Ze zeiden dat als je je adem voor twintig seconden inhield de hik zou over zijn.. Even glimlachte ze toen ze merkte dat het over was.. “Hik!” Iana vloekte en stelde zich recht. Dan niet! Geïrriteerd door al die ‘hik’ bewegingen zocht ze afleiding bij Chase en keek hem nieuwsgierig aan. “Heb jij eigenlijk al véél liefjes gehad?” Iana vond dat best wel een interessante vraag. Hij kon nog zo populair zijn, de meeste jongens vonden een relatie een spelletje, iets wat haar enorm kon vervelen. Waarom konden jongens een relatie nu nooit serieus nemen? Natuurlijk waren er wel een paar, maar meer dan de helft kon je gewoon niet vertrouwen. Iana schudde haar haren en besloot haar aandacht gewoon op Chase te zetten. Ze mocht niet aan Nick denken, gewoon niet. Met haar ogen keek ze nog eens naar de vele meisjes die vaak naar haar wezen en dan begonnen te lachen. “Word toch volwassen..” Iana sprak het mompelend, duidelijk geïrriteerd uit naar de richting van de bitches die haar even aankeken en dan in de lach vlogen.”Soms voel ik me zo machteloos..” Iana keek naar Chase en haalde niet wetend wat te doen haar schouders op. Ja, wat ko ze tegen een hele hoop meiden doen? Eerst had ze zoveel zelfvertrouwen gehad maar nu leek dat allang gezonken te zijn. Raar hoe ze soms zo ontmoedigd kon worden..

Een grijnsje speelde om de lippen van Chase. ‘Ik zie je ook graag schat.’ het rolde met groot plezier uit Iana’s mond en in de verte hoorde je nog gevloek. Chase moest even lachen en keek het meisje toen vrolijk aan, zijn blauwe ogen iets samengeknepen omdat de zon erin scheen. “Zeg Iana, je mag geen weerloze jongetjes pesten,” zei hij toen plagend terwijl hij haar met een brede glimlach aankeek. Hij hoorde Iana op een gegeven moment grinniken en staarde naar de meisjes in de verte die óf Iana jaloers aankeken of zijn aandacht probeerden te krijgen. “Ik voel me net een supersterretje,” zei hij toen zacht grijnzend. “Justin bieber, maar dan de leukere versie ofzo,” grapte hij toen plagend. Even kromp hij ineen toen hij Iana in zijn zij voelde porren. He! Daar kon hij niet zo geweldig goed tegen als het onverwacht was. “Ja,” zei hij toen zielig waarna hij Iana even terugporde en zag hoe ze rustig in het gras ging liggen op haar rug. Hij keek even een beetje verbaasd en wist zich geen houding te geven maar algauw ging hij gewoon naast haar zitten en keek hij naar de wolk die ze aanwees waarvan ze zei dat het, als je het goed inbeeldde, op een paard leek. Maar leek iedere wolk dan niet op een paard? Hij glimlachte even maar moest proesten van het lachen toen ze daarachteraan hikte en keek haar lachend aan. “Heeft het meisje last van de hik?” Zei hij toen lachend en hij hoorde een meisje gefrustreerd schreeuwen. “Schat, je krijgt je aandacht ook nog wel eens.” Zei hij toen sarcastisch waarna hij naar Iana keek en zijn tong uitstak. “Ik moet even wat regelen oke?” Zei hij toen lachend met een knipoog en hij pakte een blaadje “hm.. een paar nummers..” zei hij toen lachend waarna hij gewoon enkele cijfers opschreef en lachend naar Iana keek en hij zich vol alle gemak zonder steun van zijn handen opveerde uit het gras en met een, expres, stoere, maar natuurlijk uitziende, tred op het meisje afliep en grijnsde. “Luister, ik vind je leuk.” Zei hij toen tegen het meisje en hij gaf haar het briefje toen. “Bel maar, oke?” Zei hij toen lachend tegen haar met een knipoog en hij liep terug naar Iana en zag hoe haar vriendinnen als een stel honden om een bot waren aan het vechten. Hij schudde lachend zijn hoofd en stopte zijn handen in zijn broekzakken. Hij ging weer naast Iana zitten maar algauw legde hij zich net zoals haar op het gras neer. “Ik heb medelijden met de persoon die ze nu de hele tijd gaan stalken.” Fluisterde hij toen lachend tegen haar. Jammer genoeg was haar hik algauw voorbij, achja, ze zou vast nog wel eens de hik krijgen.. toch? Toen kwam ze met de meest irritante vraag; hoeveel líéfjes hij had gehad. Hij keek haar even twijfelend aan. “twéé.” Zei hij toen uiteindelijk met een zucht. Scharrels deed hij niet aan, slechts flirten bij het uitgaan en dat noemde hij geen liefjes. Hij keek haar even glimlachend aan. “Niet gedacht he?” Zei hij toen zacht plagend terwijl hij even glimlachte. Hij had zichzelf ook meer het type gevonden dat ieder meisje van de school afwerkte, maar hij was een goede jongen sinds de dood van zijn vader die wist dat het leven zo voorbij kon zijn en dat je er ook verstandig mee om moest gaan. En daarnaast had hij geen zin erin om een vader te worden of wist hij veel wat. Hij keek naar de meisjes die om Iana waren aan het lachen en toen naar Iana. Hij slaakte een zuchtje toen ze zei dat ze zich machteloos voelde en glimlachte even naar haar. “Je gaat me hiervoor haten,” fluisterde hij toen zacht in haar oor terwijl hij haar even aankeek en toen voorzichtig zijn lichaam draaide zodat hij op zijn buik lag en met één van zijn handen naast haar lichaam moest steunen. “ik zei je toch dat je me hiervoor ging haten,” fluisterde hij toen zacht tegen haar en hij hoorde de meisjes in de verte protesterend schreeuwen. Hij keek haar afwachtend aan en liet zich iets zakken waardoor hij net niet haar gezicht aanraakte. Hij voelde haar adem over zijn wangen heen strijken en glimlachte even. “over zo’n drie seconden zijn ze beledigd weg, wedden we?” Zei hij toen in de hoop dat het klopte en hij niet nog verder hoefde te gaan dan dit. "En Iana, ik zweer je, ik doe niks." fluisterde hij toen serieus maar met een glimlachje op zijn gezicht.

[ben er even vanuit gegaan dat ze nog steeds op het gras lagen :3]

Iana kreeg de slappe lach bij Chase zijn uitdrukkig. Oohwjah, tuurlijk had ze de hik niet. “Neeh, ik kuch me hier kapot maar het meisje heeft heus niet de hik hoor.” Lachte ze waarbij ze zich doodlachte toen Chase met een blaadje naar de meisjes ging. “Net een stel honden..Of nee, een stel muizen die net een nieuw kaasblokje zien liggen.” Iana grimaste en zacht hoe hij nonchalant terugkeerde met zijn handen in zijn zakken. Het verbaasde haar echter wel dat hij er redelijk kalm om bleef. De meeste jongens vlogen als een hond achter een kat aan als die merkten dat ze zot op hem waren. Daarom dat ze een redelijke sympathie voor Chase had gevonden. Hoe hij zo héél ongeïnteresseerd die meisjes aankeek, het gaf haar wel iets van: Ik weet dat ze gek op me zijn maar het kan me geen ene boei schelen. Iana slaakte een diepe zucht en bleef wat dromend voor zich uitstaren totdat ze opeens Chase zijn adem zo tegen haar mond aanvoelde en ze even geschrokken in zijn ogen keek die zo dicht bij haar gezicht stonden. Hij ging haar toch écht niet zoenen hé? Toen ze begreep waarom hij het deed speelde ze het spelletje mee en legde haar hand in zijn nek waarna ze hem schuin naar hem toetrok waardoor zijn hoofd naast het hare zou komen maar dat het leek alsof ze aan het zoenen waren. “Ik denk dat ze het niet veel kunnen schelen. Die ene kijkt me heel vies aan, net alsof ze me gaat vermoorden…” Iana fluisterde de woorden zo zacht in zijn oor dat ze nauwelijks verstaanbaar waren. Maar aangezien Chase zo dicht bij haar zat zou hij het vast wel horen. “Hoowly shit! Die trut komt naar ons toe!” Iana moest bijna lachen maar duwde een vlugge kus op zijn lippen net alsof ze wou duidelijk maken aan de bitch dat ze gezoend zouden hebben. Ergens voelde ze een golf van adrenaline door zich heen gaan toen de bitch haar had weggeduwd en Chase vol op de mond had gezoend. Ademloos had Iana toegekeken hoe ze Chase naar achteren had geduwd en half op hem had gelegen. Gotver, die stomme kut bitch! Iana had zo’n zin om dat mens dood te slaan maar hield zich in aangezien ze maar al te goed wist dat Chase vast wel wat zou doen hieraan, of niet? Even leek ze wel in dromenland. Het zicht alleen al, konden meisjes jongens ook verkrachten? Even schoot ze bijna in de lach maar kon die laatste grijns niet onderdrukken. Nee, dat ging niet, of wel? Iana had geen zin meer om daarover na te denken en had alleen maar oog voor Chase, benieuwd wat hij zou doen. Een paar vriendinnen van het meisje kwamen aangewandeld en hadden Iana vast gegrepen aan haar schouders. “Blijf maar hier schatje, ze zijn zo klaar.. Zij is gewoon de ware voor Chase, leg je er maar bij neer schat.” De manier waarop de blondine het tege haar had gezegd maakte haar zo pissed dat ze in de hand van de ene had gebeten waardoor die haar gekrijst en er vele jongens op haar af kwamen. Het waren waarschijnlijk de slaafjes van de meisjes. Verontwaardigd stapte ze op die jongens af. “Ze ambeteren ons schatjes, pak ze mee!” De stem van de blondine raakte haar en hulpeloos keek ze naar de jongens die vulgair op haar af kwamen. Nee toch, niet diezelfde.. “We krijgen onze kans toch nog..” Wat herkende ze die stem zo goed, het was de vriend van Chase. “Laat me met rust!” Ze hadden haar vastgegrepen en ze liet zich los, ze kon niets doen.. Vol van schaamte voelde ze hoe de eerste handen haar buik al hadden getast..

(Best heftig.. XD En ze hebben haar nog niet verkracht of seuw eah) XD en dit is echt een haat post.. Heb internet problemen..

Chase keek haar even zacht lachend aan toen ze eindelijk doorhad wat hij bedoelde. “Natuurlijk had je niet de hik schat,” zei hij toen zacht lachend. Hij keek haar even lachend aan toen ze zei dat het net muizen waren die een nieuw kaasblokje zagen en zijn ogen kregen een plagende uitdrukking. “Vergelijk je me nou met een stukje kaas?” Zei hij toen zacht grijnzend. “Daar zullen ze niet zo blij mee zijn daarachter dat jij me met een stuk kaas mag vergelijken, terwijl zij me niet eens mogen aanraken.” Zei hij toen met een flauwe grijns die om zijn lippen speelde en daar zo’n vijf seconden bleef hangen. ‘Ik denk dat ze het niet veel kunnen schelen. Die ene kijkt me heel vies aan, net alsof ze me gaat vermoorden…’ zei Iana toen en hij glimlachte even. “Geduld,” mompelde hij toen en nog geen seconde later hoorde hij Iana’s stem wederom als muziek in zijn oren. ‘Hoowly shit! Die trut komt naar ons toe!’ Het deed Iana lachen maar Chase begon zich serieus zorgen te maken, dit betekende niet veel goeds. Niet zijn vrienden kennende die nog wel eens mensen wilden gebruiken om wraak te nemen. Voorheen was hij een van hen, en had hij nooit zulke wraakacties gekregen, maar nu werd het menens kreeg hij zo het vage vermoeden. Hij keek Iana toen serieus aan. “Er gaat niks met je gebeuren oke,” siste hij haar toen zacht toe wetende dat dit de foute kant op ging lopen. Een vlugge kus werd op zijn lippen gedrukt en hij glimlachte even toen ze die kus algauw had beëindigd, jammer genoeg, en hij voelde hoe een meisje Iana half van hem had weggeduwd en hem op zijn mond zoende. Hij wrong zich los uit de greep van het meisje die zijn nagels in zijn vel boorde en voelde hoe krassen op zijn vel kwamen. Hij ging hier spijt van krijgen kreeg hij zo het idee. Met een ruwe beweging duwde hij het meisje van hem af en keek haar dodelijk aan. “Je hebt je kans nu wel verspild schat.” Zei hij toen kwaad terwijl hij zag hoe Iana een meisje in haar hand beet en die begon te schreeuwen. De nerdjes kwamen op hem afgestapt in een poging hem tegen te houden en Chase voelde hoe een miezerig handje zijn pols omklemde. Dacht hij nou echt dat dat ging werken? Hij moest even hardop lachen, pakte de pols van de jongen af en wierp hem over zijn schouder met alle gemakt op het gras. “Handjes thuis, vriend.” Zei hij toen waarna hij hem zonder pardon in zijn gezicht spoog. Die had hij toch al verdiend. Hij zag ineens in zijn ooghoeken hoe zijn so called vrienden op Iana afliepen en een woede borrelde in hem op. Zijn vuisten balden zich toen hij zag hoe Stephan zijn losse handjes naar Iana’s buik bewoog en hij voelde iets knappen. Hij duwde een van de meisjes ruw aan de kant waardoor deze achterover viel en een van haar vriendinnen haar moest opvangen. Josh, zijn beste vriend, hield zich erbuiten zag hij en keek hem hulpeloos aan hoe Connor Iana vastpakte voor Stephan en Chase knikte even naar Josh die toen Connor vol tegen zijn wang sloeg. Stephan keek verbaasd op en liet Iana voor wat het was om toen op hem af te stappen. “Kun je me nou nooit een keer laten flikflooien met iemand?” Zei hij toen en Chase keek hem woedend aan. “Nee,” zei hij toen terwijl hij zichzelf inhield om hem niet meteen te slaan. “Kom op man!” Zei Stephan toen en hij keek Chase kwaad aan. “Haar lichaam is toch niet veel geweldigs, een leuk tussendoortje mag toch wel?” Zei hij toen en dat was de druppel. Hij hoorde een hoop gekrijs rondom hem toen hij Stephan in zijn maag stompte en toen de jongen ineen kromp zijn elleboog vol op zijn rug te plaatsen totdat de jongen kermend op de grond lag. “Je bent geen haar beter dan die achterlijke poedel, mr doodles, van je. Net zo’n kutbeest.” Zei Chase toen terwijl hij nu naar Connor keek die een bloedneus had. “Rot op,” zei Chase toen met zijn vuisten gebald. “Ik ben niet bang om nog wat meer schade aan te richten.” Zei hij toen terwijl hij voelde hoe zijn been werd vastgegrepen door Stephan. Hij schopte een keer tegen zijn borstkas op en hoorde Stephan zacht kreunen. “En neem je vriend, en vriendinnetjes mee.” Zei hij toen nors terwijl hij Josh hem verbaasd aan zag kijken beet Chase op zijn onderlip en liep naar Iana toe. “Gaat het?” Vroeg hij haar zacht terwijl hij beschermend zijn armen rondom haar sloeg en naar de meisjes keek die hem angstig aankeken. Hij had wel een schrammetje opgelopen ja, maar zoals hij al eerder tegen Iana had gezegd had hij de jongens met gemak meer kunnen verwonden dan de normale ijshockeyer. Hij keek toen naar Josh die even naar hem knikte en Stephan omhoog hielp en hem wegbracht. Hij keek toen naar de meisjes met een kwaad gezicht. “Oprotten,” zei hij toen kwaad terwijl hij zijn stem verhief waardoor driekwart wel afdroop en hij weer naar Iana keek. Zijn blauwe ogen keken bezorgd naar haar en hij liet haar niet los, nog niet. Hij hield zijn armen wel losjes rondom haar zodat als ze wilde dat hij zijn armen weg zou doen dit met alle gemak zou kunnen.

[ ik had even zin om iemand te slaan :3]

Iana kreeg een misselijk gevoel van angst door haar aderen slaan en de handen bleven maar komen. Angstig sloeg Iana haar ogen dicht en probeerde nog een laatste maal met haar benen tegen te spartelen maar ook dat was gewoon zo hulpeloos. De hand ging meer en meer naar boven en ze voelde hoe de jongen dichter naar haar toe kwam staan. En toen leek alles als een flits voorbij te gaan. Een hogere jongensstem klonk en kreunde mensen landden op de grond. Iana werd losgelaten en vol van angst liep ze naar de andere kant van de muur en ademde daar diep in en uit. Chase, wat was ze die jongen zo hard dankbaar.. Ze bleef bewegingsloos staan en draaide haar gezicht naar Chase en ze zag dat iedereen het afdroop. De meisjes bleven nog even verdwaasd op de grond liggen en hadden naar haar toe gestapt. Half verdwaasd voelde ze speeksel van haar wang druipen. De bitch keek haar met één wenkbrauw fronsend op. "Jammer dat hij je niet echt had verkracht, het werd net zo leuk.. Denk maar niet dat ik het hierbij laat schatje." Iana leek weer tot bewustzijn te komen en ze balde haar vuisten. Kalm blijven Iana, kalm blijven.. Maar het duurde niet lang of ze had het meisje recht tegen haar neus geslaan. "Lach hier nog wat mee, bitch." Bloed droop van haar vuisten door de harde klap. Pijnlijk zwaaide ze er wat mee en verbeet de mijn door op haar onderlip te bijten en zag dan dat de vriendinnen van de bitch haar handen hadden genomen en haar sussend hadden weggeleid. Iana voelde hoe tranen van haar wangen gingen lopen maar ze ze toch maar had kunnen tegenhouden. Die stomme trutten! Ze konden haar dus gewoon echt niet met rust laten! Iana voelde de warme armen van Chase om haar lichaam slaan en ze draaide zich om zodat ze hem recht aankeek en ze haar hoofd op zijn borst kon leggen. "Dankje." Prevelde ze zachtjes waarna ze na een tijdje zich uit zijn greep had verlost en een zacht glimlachje op haar gezicht had gezet. De zon leek onder te gaan en twijfelend keek ze van de straat naar Chase. Nee, ze ging nu echt niet alleen naar huis. Het liefst bleef ze hier met hem nog een hele tijd. Ze nam zijn hand zachtjes beet en nam hem weer mee naar het gras waar ze zich op zette. "Weet je dat ik het eigenlijk wel grappig vond, totdat ik bijna verkracht was dan.. Sorry voor die kus, ik kon het niet laten het gezicht van die bitch te zien. Heb je haar gezien? Ze zoende je gewoon terug, ieeuwwiee!" Iana lachte en voelde zich nog eigenlijk best goed. Ze had niets, was alleen maar wat verbaasd geweest. Net of ze die tijd al helemaal was vergeten, alsof het allemaal maar een vage droom was geweest die ze nooit had beleefd. Alhoewel een droom, beter een nachtmerrie. Maar het gevoel erna, die armen om haar heen hadden het allang al goed gemaakt. Zachtjes knikte ze vaagjes op zijn vraag of alles goed ging. "Ja, nu ik hier bij jou ben." Ze legde haar hoofd op zijn schouder en keek naar de zonsondergang die een warme gloed over hun had gemaakt. Ze had zijn hand nog steeds losjes vast maar kreeg een hoop van twijfel over zich heen gaan. Ze wilde geen one night stand met hem hebben.. Liever uit vrienden uit elkaar gaan dan verliefd zijn en dan dat gevoel moeten weggooien. Iana kreeg het gevoel dat ze Nick zowat aan het bedriegen was.. Maar was het ook bedriegen? Had hij het niet al zoveel gedaan? Iana besloot maar niet aan hem te denken en gewoon zich met Chase te vermaken, al was dat voor vandaag wel half en half mislukt. Alhoewel ze nog steeds moest lachen om die blik van die trut wist ze wel maar al te goed dat ze even goed verkracht kon geweest zijn. Het vernederende gevoel als haar moeder ook had moeten doorstaan, nu pas wist Iana hoe haar moeder zich wel niet zou moeten gevoeld hebben. Iana haalde diep adem en zag dat de zon zijn mooiste kleuren gaf aan hen twee en er werd plaats gemaakt voor een romantische sfeer die Iana even niet wou doorbreken. De zonsondergang, prachtig gedeelte. Iana keek Chase aan en begon zachtjes te zingen. "Turn out the light. Just say goodnight to yourself.
May I remind you, when you find you're all alone's when you, you've got to be strong. Thats when they call you in the night. He's got your picture in his mind. He's got your number on a paper at his disposal anytime." Iana zong de woorden zo mooi uit dat ze glimlachend naar Chase keek en het liedje verder zong. Ze had wel een aardig goed talent voor zingen dus genoot ze er ook vol op van om het te zingen voor Chase. "Bedankt voor je redding.." Iana gaf hem een zoentje op zijn lippen, net zo zacht als de vorige.

‘Jammer dat hij je niet echt had verkracht, het werd net zo leuk.. Denk maar niet dat ik het hierbij laat schatje.’ Het waren de woorden van de trut die Chase weer bijna een woede uitbarsting deden krijgen maar Iana was hem voor. Zijn dappere Iana toch. BAM! Alsof Iana hem nog even na wilde doen sloeg ze het meisje vol op haar neus en Chase had gezien hoe een rode vloeistof over het gezicht van de trut was gaan stromen en enkele rode vlekken op Iana’s hand maakte. Hij voelde hoe Iana zich naar hem toedraaide en zachtjes haar hoofd op zijn borstkas legde. “Graag gedaan,” fluisterde hij zachtjes tegen haar haren terwijl hij even glimlachte. Haar stem werd met de keer dat ze praatte mooier en hij glimlachte even. Ze maakte zich algauw los uit zijn greep en hij keek haar even glimlachend aan. Ze was niet zoals alle andere meisjes, die de jongens het vuile werk lieten opknappen, nee, ze durfde ook voor zichzelf op te komen en daar best iemand voor te slaan. Chase moest een zacht gegrinnik onderdrukken omdat hem dit nou niet de beste situatie leek om in te gaan staan grinniken. Hij volgde Iana’s blik naar de straat toe en keek toen terug naar Iana. Geen haar op zijn hoofd dat ze nu alleen de straat op ging, ze zou dan wel geen last hebben van Stephan, want die mocht blij zijn dat hij hem niet het ziekenhuis in had geslagen omdat hij zich nog had ingehouden, maar die trutten bleken tot alles in staat kennelijk. Die bitch ging hij nog eens te grazen nemen. Het kon hem geen moer schelen dat ze een meisje was, ze was verkeerd geweest en daar mocht ze voor boeten. ‘Weet je dat ik het eigenlijk wel grappig vond, totdat ik bijna verkracht was dan.. Sorry voor die kus, ik kon het niet laten het gezicht van die bitch te zien. Heb je haar gezien? Ze zoende je gewoon terug, ieeuwwiee!’ Het was Iana’s stem die hem uit zijn gedachten sleurde en hij keek haar toen half triest maar nog steeds vol woede aan over wat er net was gebeurd. “Hij had z’n vieze poten van je af moeten houden, ’t is dat ik geen zeik wil hebben met school anders had hij iets pijnlijkers meegemaakt,” gromde hij toen nog kwaad waarna hij even zuchtte om zijn woede iets in te dimmen. “Ze zoent in ieder geval verschrikkelijk.” zei hij toen zacht lachend. “Jij was beter, zelfs ook al duurde dat maar een fractie van een seconde.” Hij voelde hoe een hand zijn hand zachtjes vastpakte en hem weer meenam naar het gras. Hij liep rustig achter haar aan op zijn sloffende tempo en voelde hoe de krassen op zijn armen begonnen te branden en hij beet even op zijn onderlip. Hij zag hoe Iana weer op het gras ging zitten en hij besloot wijselijk haar voorbeeld te nemen terwijl hij even zijn handen door zijn haren haalde. Haar woorden deden hem zacht glimlachen en hij voelde hoe ze haar hoofd op zijn schouder. Hij keek even naar de zon die langzamerhand onderging en glimlachte. “Beloof me,” begon hij toen terwijl hij even, zacht, in Iana’s hand kneep en glimlachte. “Beloof me dat je die trutten altijd zo’n rake klap geeft als ze je ook maar met een poot aanraken.” Zei hij toen terwijl hij haar even glimlachend aankeek. Hij herhaalde de woorden die de bitch had gezegd in zijn hoofd en besloot dat Iana maar zo vaak als mogelijk was met hem opgescheept zou gaan zitten, want haar mocht niks overkomen. Hij keek even naar Iana die zachtjes begon te zingen waardoor er een onwillekeurige glimlach op zijn gezicht kwam, een pure glimlach. Ze had een prachtige stem, en dat wist ze ook kennelijk. “Graag gedaan Iana..” fluisterde hij op een lieve toon. Hij voelde haar lippen op de zijne en reageerde hier voorzichtig op omdat hij niet van stapel wilde lopen. Hij zette zijn hand iets steviger neer zodat hij hierop kon steunen en hij legde voorzichtig zijn hand op Iana’s schouder. Toen hij zijn hoofd voorzichtig terug trok keek hij haar onschuldig aan. “Sorry,” prevelde hij toen terwijl hij even op zijn lip beet. Iets in Iana trok hem aan, maar of het nou echt een gevoel in zijn onderbuik gaf wist hij niet. Toen hij het geluid van voetstappen hoorde spande hij zijn spieren, richtte zijn blik op waar het geluid vandaan kwam en hij vloekte zacht. Gelukkig was het niemand van net en richtte hij zich weer op Iana. “Zeker weten dat het gaat?” vroeg hij haar toen nogmaals. “Anders krijgt hij er echt gewoon van langs,” zei Chase die de woede weer voelde opborrelen en dit probeerde tegen te houden. Het was hier een romantische sfeer, en die wilde hij niet verpesten. Niet nu.

[:3]

Iana glimlachte zachtjes bij zijn woorden en knikte daar uitbdunig op. "Ik beloof het, ik zal ze met veel plezier het ziekenhuis in slaan." Iana moest lachen en steunde met haar hand tegen de grond en voelde hoe een rilling over haar ruggengraat haar ogen deed opengaan. Chase had haar terug gezoend en zachtjes glimlachte ze. "Zeg maar geen sorry. Je zoent ook best goed. Maar het kan altijd beter eah!" Iana qchoot in de lach en keek om zich heen. Oké, ze had ook zo'n schaterlach dat ze haar mond hield en met een blos op haar wangen voor zich uit keek. De zon was inmiddels al onder en ze zong haar liedje gewoon verder. Iana waardeerde Chase op één of andere manier wel, een goeie vriend. Maar de laatste tijden vond ze dat wel van iedere andere jongen, ze waren gewoon allemaal zo leuk. Iana haalde diep adem en blies die adem weer zuchtene uit. Nick was wel nog steeds anders voor haar, hij lied iets in haar onderbuik kriebelen wat ze niet direct kon waarnemen. "Ik ben bang, dat als we verder zouden gaan, ik verliefd op je zou worden en het alleen maar moeilijker zou worden.." Iana keek Chase recht aan en glimlachte zwakjes. Ze wilde Nick niet bedriegen, al waren ze eigenlijk niet samen. Maar toen ze eraan dacht dat Nick zei dat hij geen enkel meisje zou kunnen trouw blijven werden haar ogen weer in die van Chase gericht en kreeg ze een warm gevoel in haar lichaam. Nee, ze mocht niet te van stapel lopen. Iana liet zich weer achterover in het gras vallen en sloeg haar ogen dicht om voor een moment gewoon even na te denken over wat ze eigenlijk wou. Ergens verlangde ze zo naar een nachtjen met Chase maar Nick gaf haar toch nog steeds een warmer gevoel. Kwam het door die schattige krulletjes van hem? Maar die ogen van Chase konden haar ook zo doen smelten dat ze wel degelijk zou moeten opletten wat ze deed. Ze wou geen van beiden loslaten dus ze zou gewoon wel zien wat er op haar ging vallen. Of Nick zou voor haar kiezen of hij zou het niet willen. Maar Iana wilde Chase niet laten merken dat hij een reserve schakel zou zijn, eentje die ze kon gebruiken als Nick haar niet wilde. Iana voelde hoe ze een laag van schuld gevoel over zich kreeg. Hoe egoïstisch dat ze werd! Iana werd er zelf gewoon zo misselijk van. Ze wilde niet een play girl worden, of was ze dat al? Iana voelde hoe een hele adrenaline stoot door haar aderen begon te gaan, ze kreeg het zelf zo zwarm dat ze haar ogen wijd open sperde en verontschuldigend naar Chase keek. "Heb jij je ooit al eens zo schuldig gevoeld? Dat je niemand wilt kwetsen en van ze allemaal houd?" Iana slikte en keek recht in die ogen van Chase waardoor ze zich moest tegenhouden om niet het weer zo warm te krijgen als daarnet. Ze had die kleine glimlach nog steeds op haar gezicht staan maar toch voelde ze zich opeens niet meer zo lekker. Ergens wou ze die lippen van hem weer op die van haar duwen maar ze wilde niet meer pijn veroorzaken. Nick was voor haar nog steeds de ware, maar twijfelingen zorgden ervoor dat ze in zulke problemen kwam als nu. De maan liet een mooie schijn op hun beiden vallen waardoor ze hem recht aankeek en zijn hand zocht om daar een zacht kneepje in te geven. "Stephan gaat me niet meer lastig vallen, ik zal hem ook wel eens een mep geven.. Maar het is raar want ik had de reflex gelijk niet.. Ik kon hem niet slaan, die vriendjes van hem beletten het me.." Iana had zachtjes gezucht en had haar hoofd weer op zijn schouder gelegd, ze voelde zich voor even weer het kleine meisje die een vader had gekregen. "Vind je het erg als ik je net mijn papa vind?" Iana glimlachte zonder hem aan te kijken en sloot haar ogen om even te genieten van het moment. Ze had vroeger ook altijd op zijn schouder gelegen, altijd zo dus ergens voelde ze zich weer dat kleine meisje. Waar was die tijd toch gebleven? Dat allebei haar ouders nog leefden.. Iana voelde een kleine traan van haar wang glijden, niet weer.. Maar Iana besefte het nog steeds niet waardoor die traan gewoon viel en ze dazn opkeek. "Damn.." Iana wreef met de rug van haar hand over haar natte wang.

“Goedzo,” prevelde hij zacht glimlachend. En of Iana ze het ziekenhuis in zou slaan. En anders deed hij dat wel, hij had toch al genoeg problemen gehad dus deze konden er mooi bij, geen énkel probleem. ‘Zeg maar geen sorry. Je zoent ook best goed. Maar het kan altijd beter eah!’ zei ze toen met een schaterlach die hem ook zacht deed glimlachen. “Ik ga niet verder dan dat, Iana.” Zei hij toen zacht lachend. “Anders was het beter geweest,” mompelde hij er toen zacht achteraan en hij zag hoe ze haar mond hield, terwijl er zachte blosjes op haar wangen waren gekomen die hem nog meer deden glimlachen. Hij liet zich op zijn rug zakken en staarde naar de wolken die een oranje gloed over zich heen hadden liggen door de zonsondergang. “Hmm,” zei Chase toen met een zuinige glimlach op zijn gezicht. Hij zag hoe Iana hem even aankeek en toen in het gras ging liggen. Zelf vond hij het fijn zo, die rust. Hij keek even naar zijn blauwe sneakers en grijnsde. Zijn broertje, Mason, had ze voor hem gekocht in de hoop dat het voldoende was als verjaardagscadeau voor hem. Die gek had kennelijk niet geweten dat Chase al langer voor de schoenen was aan het sparen en er, nu nog, dolgelukkig mee was. Hij legde zijn handen toen achter zijn hoofd terwijl zijn blik op de wolken werd gericht. Ze dreven zachtjes voorbij en een wazige glimlach bleef op zijn gezicht hangen. Hij ging altijd met zijn vader wolken kijken als ze ’s avonds na hun biertje in de tuin gingen zitten om te praten. Ze liepen uren te praten, over dates, hobby’s, alcohol, de nieuwste muziek en zo kon hij doorgaan. Eigenlijk miste hij het meer dan hij wilde, die gesprekken, en hij slikte even kort waarna hij wederom glimlachte. Zijn vader, pleegvader dan, had het nu beter. ‘Heb jij je ooit al eens zo schuldig gevoeld? Dat je niemand wilt kwetsen en van ze allemaal houd?’ De meisjes stem naast hem deed hem opkijken en hij ging weer recht zitten zodat hij Iana aan kon kijken. “Een soort van,” zei hij toen maar. “Niet precies wat jij bedoelt, maar wel een variatie daarop.” Zei hij toen zacht terwijl zijn mondhoeken omhoog krulden.
De zon, die er net nog was, werd sneller dan hij had gemerkt vervangen door het zachte maanlicht. En hij voelde hoe Iana’s hand de zijne vastpakte en hier een zacht kneepje in gaf. Hij glimlachte even terwijl hij haar hand vast bleef houden. Haar ogen waren prachtig door het maanlicht en hij kreeg een onwillekeurige glimlach op zijn gezicht. “Je zult het niet geloven, maar niemand durft Stephan te slaan als zijn vriendjes erbij zijn.” Zei hij toen zacht grijnzend. “Nouja, behalve als je bij zijn groep hebt gehoord en weet wat voor watjes het kunnen zijn,” zei hij toen terwijl hij zachtjes zijn schouders ophaalde. “Ben ik dan zo oud?” Mompelde hij toen zacht plagend tegen haar terwijl hij haar hoofd weer op zijn schouder voelde en zacht glimlachte. Toen ze over haar wang veegde keek hij haar even bezorgd aan maar glimlachte zacht. “Hmm, heb jij niet het gevoel dat je hier voor eeuwig kunt zitten?” Zei hij toen zacht met een warme ondertoon in zijn stem. Hij drukte voorzichtig een kus op haar hoofd en drukte Iana voorzichtig iets tegen hem aan en glimlachte zacht naar haar. Zijn beste vriendin was ze zeker al, en daarbij ook de eerste persoon in Santa Monica die hij had gezoend zonder dat hij er geen goed gevoel bij had gehad. Hij was het nog steeds met zichzelf eens; iets in Iana trok hem aan, en het warme gevoel in zijn buik kwam soms opdagen. Maar hij twijfelde, dankzij wat ze had gezegd van tevoren. Hij was niet haar eerste keuze, dat wist hij heus wel, maar toch was het een fijn idee dát hij dan tenminste bij iemand een optie was. Hij glimlachte even zacht waarna hij naar Iana keek met diezelfde glimlach en zo rustig bleef zitten, genieten van hoe het nu was. Zonder dat hij iemand op zijn gezicht moest meppen om rust te krijgen.

Iana glimlachte onwillekeurig en liet dan een zachte 'hmm' horen. Ze keek naar het maanlicht dat prachtig op hen scheen. Alleen waren de twee huizen voor hun wel vervelend, maar dat nam ze er dan maar bij. Iana hoorde wat hij zei en schoot in de lach. Ze zette zich rechtop zodat ze recht voor Chase zat en hij in een grote schaduw zat door haar hoofd. "Je bent gewoon een stokoud ventje!" Iana grijnsde en kietelde hem op zijn buik. Ze wist maar al te goed dat hij daar niet tegen kon dus zelf maakte ze daar maar al te graag gebruik van. Met een laatste lachje liet ze zich weer achterover vallen en legde haar handen in het gras. Met haar vinger begon ze wat grassprietjes uit te trekken en gooide die over het gezicht van Chase. "Het regent, het regent en de pannetjes worden nat. Er kwamen twee boerinnekes en die vielen op hun gat." Iana grinnikte en wist maar al te zeker dat dit liedje echt zo schraal was. "Sorry." Mompelde ze bijna onhoorbaar waarna ze droogjes weer wat prevelde maar zelf niet verstaanbaar was. Soms had ze wel eens van die momenten dat ze meer tegen zichzelf praatte dan tegen iemand anders. Het vage geluid van een auto die stopte liet haar angstig opkijken. Een vage schim kwam op hen aflopen en Iana keek van Chase naar de schim die steeds dichterbij kwam en nu nog geen meter van hun vandaan stond. Doordat de man voor haar stond kon ze bijna niet zien wie het was. "Weten jullie jongelui niet waar er een nachtwinkel is?" Iana hoorde de schorre stem van de man en knikte daarna zachtjes, helemaal opgelucht dat het niet weer één van die vrienden van was Chase. "Uhm, als u verder rijd rechtdoor en dan naar links afslaat is er normaal gezien een winkel op uw rechterkant." Iana knikte bevestigend op haar woorden en zag dat de man haar vaagjes aankeek en dan kort 'bedankt' mompelde. "Ondankbare vent." Zei ze geïrriteerd toen de vent weg was gereden met zijn auto. "Zelf een gemeend bedankje kan er ook al niet meer af, onbeschofte mensen noemen ze die." Iana rolde met haar ogen en merkte dat ze zowat de hele tijd tegen zichzelf had zitten babbelen. "Ach wat maakt het ook uit wat ik zeg, het is toch niet belangrijk." Iana liet zich weer achterover vallen en schuifelde met haar hand wat kleine grassprietjes op haar buik waardoor ze ze allemaal stuk voor stuk in tweeën kon breken. Alhoewel, je kon het eerder trekken noemen. Een grassprietje kon je toch onmogelijk breken. Iana glimlachte op haar eigen gedachtes en schudde haar haren naar achteren. Haar haren lagen waarschijnlijk weer zo slecht omdat ze zo lang inhad neergelegen in het gras. Een kleine poging om haar haar weer in houding te krijgen deed haar haar schouders ophalen. Wat deed het er dan toch toe? Het was toch maar Chase die naast haar lag. Chase was een gewone jongen net zoals alle anderen, alhoewel hij toch ietsje vriendelijker en liever was dan sommige. Iana voelde zich warm worden, Chase was echt wel een lieve jongen die ze zeker nog vaker wilde ontmoeten. En ergens wist ze wel dat dat het geval zou zijn als die vrienden van hem haar nog zouden te grazen nemen. Ergens was Iana wel bang voor dat moment. "Chase.." Begon ze en keek hem over haar linkerschouder aan. "Wat als Stephan me nog eens gaat aanranden en jij er niet bent? Ik kon hem vandaag misschien wel eens een mep geven, maar als ik alleen ben en hij met zijn andere vriendjes kan ik hem onmogelijk aan.." Iana keek bang naar Chase. Dat was een goede veronderstelling die Iana allang geen rust had gegund. Wat als dat zou gebeuren? Iana slikte en keek voor zich om een paar beelden voor zich weg te vagen. Nee, ze wilde er zelf nog niet aan denken dat dat zou gebeuren. Maar ze was er zich dus wel van bewust dat het wel kon gebeuren en ze dan maar al te goed wou weten wat ze dan zou moeten doen. Natuurlijk kon Chase haar dat niet perfect zeggen aangezien hij ook niet haar bodyguard of zo was maar toch.. Het eerste wat ze zouden moeten doen is gsm nummers uitwisselen aan elkaar zodat ze hem toch kon bereiken als ze in de problemen zou zitten. Iana nam haar rugzak die ze open deed en daar een blanco papier uithaalde. Met een pen die ze uit haar pennenzak haalde schreef ze haar nummer in sierlijke letters op en scheurde haar nummer eraf. "Hier, verlies het maar niet." Iana lachte en duwde het papiertje in zijn handen. Hopelijk zou hij het niet verliezen. Iana zag het al zo voor zich, zij zou hem bellen en hij zou haar gewoon niet herkennen. Ja, dat scenario wilde ze liever maar wegdenken. Hij zou het vast wel niet vergeten. Iana glimlachte zachtjes en keek Chase voor een moment weer aan in zijn super mooie ogen. Hij had net zo'n schattige ogen als Nick, dat zag je niet erg vaak..

‘Je bent gewoon een stokoud ventje!’ Het deed hem glimlachen maar hierna volgde een schaterlach toen ze hem begon te kietelen. Hij spartelde even waarna hij zich voorzichtig, om haar hand niet te pletten, op zijn buik rolde om te voorkomen dat ze hem op zijn buik kon kietelen. Alsof dat al niet genoeg was begon het ook groene grassprietjes te regenen terwijl Iana vrolijk ‘het regent,’ inzette en hij moest lachen maar prompt stopte ze met haar grassprietjes aanval en hoorde hij het geluid van de motor van een auto. Hij ging rechtovereind zitten en keek met een boze blik richting de naderende gedaante die uiteindelijk gewoon een zielig ventje bleek te zijn die een nachtwinkel zocht. Nog voordat hij iets had gezegd was Iana hem voor met haar uitleg. Chase keek de man aan die licht kalend was, het was gewoon een vies kereltje al zei hij het zelf. Hij hoorde zijn bedankt amper en snoof geïrriteerd. “Niks van aantrekken Iana, wat je zegt ís belangrijk.” Zei hij toen zacht prevelend. “Wat je zegt ben je namelijk, dat is hoe je denkt.” Zei hij toen zacht glimlachend en hij zag hoe ze de grassprietjes makkelijk uiteen was aan het trekken waarna ze een poging deed haar haren te fatsoeneren en hij moest grijnzen totdat ze hem weer aankeek en zachtjes zijn naam zei. ‘Wat als Stephan me nog eens gaat aanranden en jij er niet bent? Ik kon hem vandaag misschien wel eens een mep geven, maar als ik alleen ben en hij met zijn andere vriendjes kan ik hem onmogelijk aan..’ zei ze toen zacht en Chase slikte even kort. Als dat zou gebeuren zou hij niet echt vrolijk zijn nee. “Ik wissel wel van klas,” zei hij toen zacht met een glimlach richting Iana. “Ik regel wel wat, oke?” Zei hij toen zacht tegen haar terwijl zijn ogen de hare opzochten. Al snel schoot zijn blik naar haar rugzak waar ze een blanco papiertje en een pen uit haalde. Ze schreef met gemak haar nummer op en drukte het in zijn open handpalm. Hij pakte het briefje stevig vast en glimlachte even naar haar. “Maak je geen zorgen Iana, ik vind het wel vermakelijk om bodyguard te spelen,” zei hij toen lachend.
“Kom eens hier Iaan,” zei hij toen zacht terwijl hij het meisje voorzichtig tegen zich aantrok en zacht glimlachte. “Je zou toch onderhand wel moeten weten dat ik niemand je ook maar met een poot laat aanraken?” Ze hij toen terwijl hij even plagend door haar haren woelde en haar toen aankeek. Hij beet even op zijn onderlip. Haar zoenen was nogal verleidelijk, bijna onweerstaanbaar, om te doen maar Iana zei dat het geen goed idee was, en daarom zou hij zich maar bij elkaar moeten rapen. Zolang Iana blij was vond hij het best. Hij zag haar zo’n beetje als zijn beste vriendinnetje, en dat hield hij erg graag zo, en dat zou hij door niks of niemand laten verpesten. Zeker niet door zichzelf. Hij keek haar toen zacht lachend aan en toen naar de hemel boven hen. “Je maakt me gek,” zei hij toen zacht lachend terwijl er een welgemeende glimlach op zijn gezicht verscheen. Hij ging weer op zijn rug liggen en slaakte een zachte zucht terwijl hij zijn handen achter zijn hoofd plaatste en omhoog keek. Hij sloot zijn ogen toen even met een glimlach op zijn gezicht om ze hierna weer te openen. Ze weerspiegelden de maan en hij grijnsde even zacht. Zijn pleegmoeder, Jenna Braldey, wilde altijd dat als hij niet kon slapen hij voor de maan zong. Niet dat hij daar nu zin in had, maar hij neuriede zachtjes de melodielijn van het stuk en glimlachte toen koel terwijl hij naar Iana keek. “Zou je het echt verschrikkelijk vinden als ik je nog een keer zou zoenen?” Vroeg hij haar toen onschuldig terwijl hij haar rustig aankeek met een simpele grijns.

Iana keek Chase met een dubbele grijns rond haar gezicht aan. Zijn manier van doen leek haar wel bijna te doen lachen. Zeker toen hij de man boos aankeek die gewoon om de weg vroeg. Oké, ze moest toegeven dat ze ook best angstig had gekeken en ze maar al te blij was dat Chase bij haar was. Maar toch leek de boosheid van Chase alleen maar uit bezorgdheid te zijn waardoor ze het zo lachwekkend vond. Hij leek net haar vader, die was ook zo bezorgd. Maar Chase was natuurlijk wel een veel leukere 'papa' dan haar eigen vader die zich nu al in de hemel bevond. Met haar blik op Chase gericht hoorde opeens zijn stem en voelde dat ze tegen hem werd aangetrokken. Even opende ze haar ogen wat wijder zodat ze hem wat verbaasd, onzeker aan kon kijken. "Wat is er?" Iana keek hem met haar lieve glimlach aan en voelde zich best wel goed zo dicht bij hem. Toen hij zei dat hij het best wel vermakelijk vond om bodyguard te spelen. Ze schoot in de lach en keek naar de grond om daarna nog wat na te lachen. "Ja, dat kan ik geloven. Wie wilt er nu niet mijn bodyguard zijn? Nee, zo'n imago heb ik nu ook weer niet.. Of toch..Nee!" Iana grinnikte en voelde de hand van Chase door haar haren slaan. Ze deed een wanhopige poging om zijn hand tegen te houden en liet zich dan uit zijn greep slaan. "Zég! Mijn haar! Moet je zien!" Met haar vinger wees ze naar haar haren die langs alle kanten stonden. Een grijns sierde haar gezicht en ergens zag ze er nu wel best grappig uit. Met haar haar begon ze haar haar weer naar beneden te draaien zodat het toch alweer wat beter stond. Toen ze dat voor elkaar had gekregen ging ze weer tegen Chase aanliggen en hoorde opeens zijn stem. Haar zoenen? "What?" Iana keek hem niet-begrijpend aan. Waar wou hij nu precies op doelen? Natuurlijk had ze wel het idee dat hij haar wou kussen maar toch was ze er zelf wat over verbaasd. Twijfelend dacht ze aan Nick, ze hadden bijna een relatie.. Zou ze het wel doen? De verleiding werd zo groot dat ze Chase recht aanstaarde en met haar hand zijn wang aanraakte. Ze beet op haar onderlip, proberend te stoppen. Maar het lukte niet en even kon het Iana allemaal niet schelen. Waar maakte ze zich ook druk om? Om één simpel kusje? Maar zelf wist ze maar al te goed dat die ene kus het heel wat moeilijker zou maken. Ze wilde niemand kwetsen of bedriegen.. Iana wilde ook die goeie vriendschap van hun beiden niet aan diggelen slaan. Ze wilde niet dat ze die zelf zou kapot gooien door één verkeerde zet. Maar Iana had haar gezicht al dichter bij die van hel gebracht en had net voor zijn mond halt gehouden om in die houding hem met een grijns aan te kijken, benieuwd wat hij zou doen. Ze voelde zijn adem tegen haar mond en ze lachte droogjes, niet veel bewegend. Ze vond dit spelletje best wel leuk zo, ze raakte met haar lippen zélfs zijn lippen niet. De adrenaline stoten leken wel voortdurend door haar hart door haar aderen te lopen want ze slikte even om wat rustiger te worden. “Je maakt me gek,” Iana glimlachte bij zijn woorden en bleef hem zo aankijken, nog steeds nieuwsgierig. "Je hebt twee keuzes, ofwel duw je me weg ofwel zoen je me.. Rarararaa." Iana grinnikte al wist ze ergens wel dat hij voor die tweede keuze zou gaan. Anders zou hij het haar toch niet gevraagd hebben om haar te zoenen? Dan had hij allang weg gestapt. "Jij maakt mij gekker.." Iana ging net haar lippen tegen dezijne aandrukken om dan een bocht naar links te maken en hem op zijn wang te zoenen. "Haha, dat vind je niet leuk eah." Iana lachte en was wel benieuwd naar wat hij zou zeggen. Zou hij het spelletje mee spelen? Bij Chase wist je maar nooit. Iana lag nog steeds dicht tegen hem aan en ze liet haar lichaam op het gras vallen om haar hoofd in zijn schoot te leggen. "En wat ga je nu doen?" Met haar ogen naar boven gericht, om hem juist aan te kijken, hield ze haar hoofd een tikkeltje scheef. Wat zou hij nu doen? Iana had nog steeds die grijns op haar gezicht en was niet echt van plan die weg te halen, ze vond het erg leuk hier. Zéér leuk.

‘Ja, dat kan ik geloven. Wie wilt er nu niet mijn bodyguard zijn? Nee, zo'n imago heb ik nu ook weer niet.. Of toch..Nee!’ Iana’s woorden deden hem, zoals al de hele tijd, glimlachen. Zijn mondhoeken ver omhoog gekruld en hij keek haar even half stralend aan. Het was toch een raar kind eigenlijk, die Iana. Nu tijdelijk zíjn Iana. Er was hier niemand dus hij mocht wel een beetje bezittelijk doen als iemand langskwam… toch? Iemand op zijn gezicht slaan was voor hem toch al doodnormaal geworden en ja, als iemand aan Iana kwam kon hij wel zo’n mep op zijn gezicht verwachten. ‘Zég! Mijn haar! Moet je zien!’ Zei ze toen nog op het feit dat hij haar haren door de war had geschopt. “Ik zie het toch al,” zei hij toen onschuldig tegen haar terwijl zijn ogen de hare opzochten. Waarschijnlijk had Iana al een vriend, of iemand die haar leuk vond of whatever. Maar nu was ze bij hém, en bij hem alleen. Een machtig gevoel eigenlijk, als je bij iemand was in je ééntje die je langzamerhand een warmer gevoel gaf. Chase slikte even, had hij echt al gevoelens voor Iana? Het meisje dat hij pas een dag kende? Dat was zo’n beetje onmogelijk eigenlijk, zeker aangezien hij niet iemand was die snel verliefd werd op iemand, zeer zeker niet. Hij flirtte, maar dat was alles. Vriendinnen en flirten hield hij dan ook wijselijk apart, maar nu was dat behoorlijk in het honderd gelopen met Iana, alhoewel hij dit geen flirten noemde maar echte gevoelens.
Hij schrok op toen hij een zachte adem weer over zijn gezicht voelde strijken en ineens was Iana’s engelachtige gezicht wel héél dicht bij het zijne. Een, schattige, grijns speelde om zijn lippen. Twéé keuzes? Hmm, welke zou hij toch pakken? Natuurlijk de tweede ja, dat was haar ook wel duidelijk. ‘Jij maakt mij gekker.’ Goh, ze móést eens weten hoe gek ze hem maakte, hoe zeer ze hem gewoon de neiging gaf om haar nóóít los te laten en haar gewoon vast te houden totdat die zon weer op zou komen. “Ik weet dat ik mensen gek kan maken,” prevelde hij toen met zijn mondhoeken omhoog gekruld. “Maar ik vind het niet leuk als mensen mij dan gekker kunnen maken dan zij mij al hebben gemaakt,” fluisterde hij toen al terwijl diezelfde grijns rondom zijn lippen bleef hangen. Hij wist wel dat ze iets van plan was maar die streek vond hij niet leuk, verre van. Hij keek haar toen even zielig aan met grote ogen. ‘Haha, dat vind je niet leuk eah.’ zei ze toen en Chase schudde lachend zijn hoofd naar links en dan weer naar rechts. “Niet als je me al gek hebt nee,” zei hij toen, maar hij zag Iana’s humor er wel van in en hij moest even zacht lachen. Een spelletje. Altijd een spelletje, wanneer hielden die meisjes dan eens op met het spelen van hun spelletjes? Ze liet zichzelf, licht als een veertje, in het gras vallen en legde haar hoofd in zijn schoot waardoor hij even glimlachte. ‘En wat ga je nu doen?’ het deed hem bijna lachen, die vraag. Maar, omdat hij dat wat netter vond staan, hij keek haar toen serieus aan. “Wat denk je zelf?” Zei hij toen zacht lachend terwijl hij haar voorzichtig weer optilde totdat ze weer op beide benen stond en haar toen glimlachend aankeek waarna hij zelf ook maar opstond. Ze had een prachtige grijns op haar gezicht die er niet vanaf wilde, zo’n grijns die hij ook liever niet zag verdwijnen. Hij bracht zijn hoofd iets dichter naar het hare en keek haar toen zacht glimlachend aan. Hij ademde even rustig in en uit terwijl hij haar recht in haar ogen aankeek. “Boe,” zei hij toen zacht grijnzend en hij hield zijn hoofd iets terug waarna hij haar onschuldig aankeek. “Kijk, ik doe niet gemeen,” zei hij toen met een pruillipje waarna hij voorzichtig een hand op haar wang plaatste en zijn lippen naar de hare bracht en deze hier voorzichtig op drukte. Hij wilde niet van stapel lopen, dus hij wachtte voorzichtig af wat Iana zou doen. Net zo voorzichtig als hij zijn kus was begonnen eindigde hij deze waarna hij haar verwachtingsvol aankeek.

Iana keek lachend naar het pruillipje dat op Chase zijn gezicht te zien was. "Kijk niet zo zielig jij daar!" Iana legde haar vinger op zijn lip en grinnikte. Toen hij haar had recht gezet was ze toch wel nieuwsgierig wat hij van plan was. Chase leek opeens .. een beetje hebberig? Iana grinnikte, ja dat was ze wel gewend. Alhoewel in Italië de jongens nooit echt achter haar zaten was ze wel dagelijks lastig gevallen door jongens die haar altijd hadden proberen misbruiken. Natuurlijk had ze die altijd de deur gewezen en soms had ze eens wat harder moeten slaan om hun buiten te krijgen. Iana wist de gevaren maar al te goed.. Ongewild sloegen haar gedachten naar één punt, naar de verkrachting van haar moeder.. Godverdomme, waarom vlogen haar gedachten toch altijd naar de dood van haar ouders? Iana snakte even naar adem bij de tranen die weer leken op te komen. Nee, nu echt niet. Toen Chase haar had aangekeken en zijn hoofd naar het hare had gebracht had ze zich even tegengehouden. Chase, nee, niet nu .. Maar de bruinharige jongen had zijn lippen al op die van haar gedrukt. Iana deed niets, sloot alleen haar ogen. Ze had juist op het laatste nog haar lippen tegen de zijne gedrukt toen ze besefte dat ze er gewoon niet bij moest nadenken. Maar vooraleer ze echt wat deed had Chase de kus beëindigd en haar verwachtingsvol aangekeken. Iana keek naar de grond, beet op haar onderlip en wenste dat haar gedachten haar nou eindelijk eens met rust gingen laten. "Sorry, ik kan dit niet.." Iana bleef star naar het gras kijken die lichtelijk heen en weer bewoog door de wind die erdoorheen sloeg. "Telkens als ik te dicht bij je sta, slaan mijn gedachten naar mijn moeder haar verkracht..ing." Vervolgde ze waarna ze hem recht aankeek. Natuurlijk vergeleek ze Chase niet met die vieze oude vent, maar ze kon er echt niet aan doen. "Je bent echt een goeie vriend, een échte goede.. Ik wil niets liever dan je zoenen, maar het is fout.." Iana bleef hem in zijn blauwe ogen aankijken en voelde zich zo schuldig worden. Ze had de waarheid verteld, het gene dat in haar zat. "Niet boos zijn.." Haar ogen vertelden dat ze zelf niet echt eens was met haar woorden. Ze wilde hem echt graag zoenen, maar ze kon het gelijk niet. Iana zette een stap naar voren richting Chase en duwde haar lippen op de zijne. Héél kort, maar zo intiem dat je wel even denken dat die woorden van daarnet nooit uitgesproken waren. Langzamerhand legde ze haar hand op zijn wang en beëindigde de kus daarna, haar ogen geopend. "Ik hoop dat je daar mee al wat blijer bent?" Iana haalde diep adem en voelde haar hart tekeer gaan. Iana nam Chase zijn hand zachtjes vast en kneep er even in. "Maar weet dat ik je heel erg leuk vind, héél erg." Iana glimlachte lichtjes en hoopte dat Chase het zou begrijpen dat het ook niet zo makkelijk voor haar was. Ze had zich deze avond misschien wel wat laten gaan, maar na al wat er gebeurd was had ze iemands leuk ontmoet en voelde ze aan dat Chase haar misschien wel wat té gek maakte. Ze had geen controle meer over zichzelf en dat kon leiden naar iets wat ze liever niet wilde. Ze wilde niemand kwetsen, niemand bezeren in zijn binnenste. Het enige wat ze wilde is gewoon gelukkig zijn en met diegene een leuke tijd doormaken. Chase was haar beste vriend, haar bodyguard zoals hij voor haar zorgde. Iana lachte zachtjes en keek verwachtingsvol naar Chase, hopend dat die niet boos zou reageren en het zeker niet zou aftrappen. Dan zou ze zich zo schuldig voelen. De wind blies door haar haren en de koude werd langzamerhand erger. "Ik heb het koud.." Mompelde ze waarna ze over haar armen wreef waardoor ze zijn hand had moeten loslaten.

Iana’s blik schoot naar de grond en Chase beet op zijn onderlip. Verdomme! De wind speelde zacht met haar bruine haren en hij slikte even zacht. Dit was niet zijn bedoeling geweest. Dit was verkeerd geweest, en dat had hij te laat doorgekregen. Haar stem die bijna brak deed hem nog meer slikken en bezorgde hem alles behalve een goed gevoel. Rillingen schoten over zijn rug heen terwijl zijn blik nu ook naar de grond gericht werd. Wat ze daarna zei wist hij niet of hij positief of negatief moest opvatten, maar zijn blik schoot naar de hare en een kleine glimlach bleef om zijn lippen spelen. Veel anders wist hij immers niet te verzinnen. Behalve dan dat hij zich niet, tot zijn verbazing, slecht voelde. Hij voelde wat hij hoorde te voelen: schuld. Hij slikte wederom en schudde toen even zijn hoofd. “Het geeft niet,” mompelde hij toen zachtjes tegen haar terwijl zijn ogen de hare zochten. “Ik had het ook niet moeten doen, oke?” Zei hij toen zacht met grote moeite niks van emotie door zijn stem te laten klinken. Hij glimlachte toen weer zacht waarna hij zijn blik naar zijn schoenen richtte en naar die van Iana, die overigens erg leuk waren, en bleef zo even kijken toen hij zag hoe de voeten van Iana zich richting hem bewogen en hij opkeek.
Hij voelde hoe haar lippen weer zacht op de zijne drukte en voelde een pijnscheut door zijn hart steken. Dit mocht niet. Ze had het niet goed gevonden. En toen voelde het goed, beter dan goed. Hij ging hier niet op in, maar hij moest zichzelf hier flink voor verzetten waardoor weer een pijnscheut door zijn hart heen ging. Verdomme. Haar warme hand werd op zijn wang geplaatst en hij legde zijn hand hier zacht op. ‘Ik hoop dat je daar mee al wat blijer bent?’ het werd zacht gefluisterd maar hij kon het horen als muziek die zijn oren te binnen kwam. “Gelukkiger dan je zou kunnen denken,” fluisterde hij toen zacht tegen haar met dezelfde flauwe glimlach die altijd op zijn gezicht had als hij niet wilde zien dat hij zich niet zo geweldig voelde. Haar diepe ademhaling was te horen en hij keek haar even aan waarna zijn blik naar zijn hand schoot en zag dat Iana’s hand deze omklemde. ‘Maar weet dat ik je heel erg leuk vind, héél erg.’ zei ze toen en hij keek even afwezig weg maar toen net zo helder als altijd terug. “hmmhmmm, je zou eens moeten weten.” zei hij toen met een zachte glimlach terwijl hij haar even serieus aankeek. Zo voelde het dus als iemand zei dat het fout was, als je zelf een warm gevoel kreeg bij die persoon. Nu wist hij wát die meisjes mee hadden gemaakt. Hij kreeg bijna medelijden met ze. Ach, hij moest zich niet zo aanstellen. Hij was een ijshockeyer! Die stelden zich niet aan en lieten niks van gevoel zien. Dat waren de ruige jongens, de jongens die in Canada geliefd waren en hij moest zich maar eens aan zijn cultuur houden. Dat had hij nu wel ontdekt. Hij keek even op naar Iana en zag de verwachtingsvolle blik in haar ogen die hem weer bijna deed smelten. Hij moest daar eens mee ophouden. Hij zag hoe de wind langs haar armen streek en voelde de kou ook wel. Hij hoorde Iana zeggen dat ze het koud was en dat werd alleen maar bevestigd doordat ze zijn hand losliet om over haar armen te wrijven. Niet wetend of hij nog wel zijn armen rondom haar mocht slaan wist hij zich geen houding te geven en slikte even. Hij trok zijn Sweatshirt uit en bood deze Iana toen aan. “Hier,” mompelde hij zacht twijfelend terwijl hij even op zijn lip beet en de kou langs zijn, nu ontblootte, armen voelde strijken. Hij glimlachte even zacht naar haar en ging toen weer liggen op het gras, en zoals gewoonlijk, plaatste hij zijn handen achter zijn hoofd. Hij bekeek nu pas weer het zilveren armbandje dat al zes jaar rondom zijn pols hing, het was een bredere armband maar verder was hij erg simpel. Hij had het van zijn vader gekregen, Hij pulkte er wat aan en het ding schoof van zijn arm af. Nu pas zag hij dat er binnenin de armband een tekst was gezet en hij slikte, hij kon het niet zien! Hij deed het armbandje dus maar weer om en keek toen naar Iana. “’t is oke.” mompelde hij toen maar, ook al was het meer voor hem bedoeld dan voor Iana, ook al wist hij dat het geen zin had om hem dat wijs te maken, omdat hij wist dat het niet klopte.

Iana voelde zich opeens zo schuldig voelen dat ze naar de maan keek en haar hand op haar voorhoofd legde. "Kut leven, godverdomme!" Iana riep de woorden uit, iets luider dan ze bedoelde. Iana durfde Chase al niet meer aankijken, hoorde alleen maar zijn woorden op de achtergrond. Ze had het nu wel zo hard verpest. De woorden van Chase hadden eerst zelfzeker geklonken, echt de waarheid. Maar hoe meer de stem nabootste in zijn hoofd, des te meer ze besefte dat hij misschien echt wel wat voor haar voelde. En zij ook wat voor hem. "Ik wil niet dat je een reserve voor me bent, dat wil ik niet." Iana bleef strak voor zich uit kijken, net pratend tegen de maan. Ze had zin om Chase vast te nemen en hem te vertellen dat hij voor haar alles was, haar beste vriend, haar alles. Maar Nick bleef een standje hoger staan, en ze wilde dit niet meer verdoezelen. "Er is ook een andere jongen in het spel.. Hij is er nog niet zeker van of we wel een relatie kunnen aangaan, daarom dat ik ook nog twijfel en daarom niet bang was voor een moment als nu. Ik had de hele tijd gedacht dat je me op een gegeven moment zo dom zou vinden en dat je zelf zou weggaan en me nooit meer wou zien. Maar blijkbaar ben je dat niet van plan.." Iana zuchtte en had nog steeds geen vin verroerd. Alleen Chase had zijn shirt aangeboden en ze had die twijfelend aangenomen. "Dankje." Iana had de veel te grote shirt over haar hoofd getrokken en kon opeens haar lach niet meer inhouden. "Moet je me nu zien.." Iana draaide zich om en keek recht in zijn blauwe ogen die haar glimlach helemaal deden wegsmelten. "Sorry.." Iana ging naast hem zitten en voelde hoe ze een warm gevoel kreeg in haar, maar het was niet het goeie moment om daarover te beginnen. Ze zag dat Chase zijn armen nu ontbloot waren en hij dus vast ook koud zou moeten hebben. "Heb je nu zelf geen koud?" Iana's blik was een tikkeltje bezorgd en ze streek met haar hand over zijn arm. Hij leek het niet erg te vinden, maar ze wist dat het nog al schijn was. Zachtjes begon ze weer te zingen, eerder neuriën. Het was het liedje dat haar moeder altijd al had gezongen als ze verdriet had. Niet dat Chase hier zat te wenen maar ze zong het eerder voor zichzelf, zo kon je het vaag noemen. "Ik denk dat ik ga.. Ik weet dat dat het beste is, dat je me niet meer ziet.." Iana had zich recht gesteld en had om zich heen gekeken. Dit was helemaal niet goed aangezien ze Stephan en zijn vrienden zou kunnen tegenkomen. Maar haar gevoel zei dat ze Chase beter zou alleen laten, ook voor haar goed. Haar hart stemde zo tegen dat Iana onzeker bleef staan en hulpeloos haar armen om de T-shirt van Chase sloeg en hem over haar hoofd trok. "Je hebt hem zeker zelf nodig." Ze maakte een glimlach aan die ze op haar gezicht plakte zodat hij niet kon zien dat ze hier erg mee in zat. Ze wilde Chase niet alleen laten, ze wilde niet van hem wegstappen. De eerste stap werd naar de straat gezet en ze draaide zich om. "Chase.." Iana keek hem diep aan en bleef staan met haar armen losjes naast haar lichaam. "Wil je gewoon nog even stappen met me? Al is het maar voor even.." Iana keek hem smekend aan, met haar blik die normaal geen enkele jongen zou kunnen weerstaan. De smeekblik kon je het ook noemen, haar ultieme manier om mannen te verleiden, al wou ze dit niet bij Chase, ze had wel degelijk een oogje op hem. Hij was een prachtige jongen die véél beter dan haar verdiende. Zelfs die trut stond gewoon hoger dan haar. Iana nam de hand van Chase vast en trok hem recht zodat hij voor haar zou staan. "Ik wil gewoon het einde van deze dag wat verlengen.." Iana had hem tegen zich aangedrukt en had haar hoofd op zijn schouder gelegd. Hopelijk begreep hij wat zij op dit moment voelde. Een walm van schuldgevoel die niet direct zou weggaan. En ze hoopte uit de grond van haar hart dat Chase wat wilde wandelen, gewoon met haar, gezellig zoals daarnet.

Chase keek even geschrokken op van Iana die begon te vloeken en slikte wederom, hij wilde niet dat ze vloekte. Niet eens dat ze ook maar één slecht woord zei. Dat mocht alleen hij doen, als er niemand anders was. ‘Ik wil niet dat je een reserve voor me bent, dat wil ik niet.’ Zei ze toen en Chase slikte, de zoveelste keer die avond. Hij wilde niet dat ze pijn had. Al moest hij daar zijn eigen verdoemde gevoelens maar eens voor aan de kant schuiven. Hij zag dat ze niet eens meer zijn kant op durfde te kijken en dat deed hem meer pijn dan het feit dat hij, ook al zei ze van niet, een reserve was. Eigenlijk was hij er zelfs trots op een reserve te zijn. Raar genoeg. En toen volgde het hele verhaal. Chase keek haar nu wel aan, ook al keek zij niet naar hem en hij luisterde rustig. ‘Er is ook een andere jongen in het spel.. Hij is er nog niet zeker van of we wel een relatie kunnen aangaan, daarom dat ik ook nog twijfel en daarom niet bang was voor een moment als nu. Ik had de hele tijd gedacht dat je me op een gegeven moment zo dom zou vinden en dat je zelf zou weggaan en me nooit meer wou zien. Maar blijkbaar ben je dat niet van plan..’ Hij, van plan weg te gaan? Hij moest wel gek zijn wilde hij dat doen. Hij moest wel van een rots worden gegooid voordat hij bij haar weg zou gaan. Of die jongen moest langskomen, dat kon ook. Hij slaakte een zachte zucht en stond toen op. “Wat denk je zelf Iaan?” Zei hij toen terwijl hij op haar afliep. Ze mompelde toen wat over zijn Sweatshirt en hij moest zacht grijnzen. “Ik zou je in nog geen honderd jaar hier alleen laten.” Zei hij toen. “Dat gun ik Stephan en die zooi niet.” vervolgde hij toen terwijl hij wederom slikte. Gód, waarom was het zo moeilijk om tegen haar te praten? “Nee,” mompelde hij toen. “Ik heb het niet koud.” vervolgde hij toen en hij kreeg een waterige glimlach op zijn gezicht.
‘Ik denk dat ik ga.. Ik weet dat dat het beste is, dat je me niet meer ziet..’ zei ze toen en hij keek even verbijsterd op. Zijn blauwe ogen waren groot geworden en hierdoor waren zijn pupillen, die al groot waren doordat ze weinig licht opvingen, nog groter. Ze mocht niet gaan. ‘Je hebt hem zeker zelf nodig.’ Nog voordat hij kon weigeren het ding aan te nemen duwde ze het al in zijn handen met een glimlach op haar gezicht en hij slikte waarna ze zich omdraaide. Hij vloekte zacht terwijl hij tranen voelde opwellen en deze ruw wegveegde. Hij keek op toen hij haar stem zijn naam hoorde zeggen maar reageerde niet meteen en bleef nog even naar zijn schoenen staren. “Ja?” Zei hij uiteindelijk toen met tegenzin in zijn stem terwijl hij opkeek naar Iana terwijl hij zijn tanden op elkaar zette. ‘Wil je gewoon nog even stappen met me? Al is het maar voor even.’ Het deed hem even slikken. Moest hij echt mee? En dan breken waar ze bij was? Ach, het maakte toch niks meer uit. Hij knikte toen even. “Ik kom wel,” mompelde hij toen terwijl hij op zijn rustige pas naar haar toeliep. Hij voelde hoe haar hand de zijne weer aanraakte en een tinteling schoot door zijn lichaam heen terwijl hij weer slikte, kon ze ook eens stoppen met zijn hoofd op hol te laten gaan? Dat zou fijn zijn. Hij keek haar toen aan en bij haar woorden grijnsde hij zacht. “Dan doen we dat toch?” Zei hij toen zo normaal mogelijk met een poging, die grandioos faalde, een vrolijke stem op te zetten. Iana had hem tegen haar aangedrukt en hij kon het niet laten zijn armen weer beschermend rondom hem te slaan zoals daarstraks, toen ze ook haar hoofd op zijn schouder had gelegd. Hij glimlachte zachtjes terwijl hij met een hand door haar haren woelde. “Het maakt me niks uit Iana,” mompelde hij toen zachtjes tegen haar. “Als je maar gelukkig bent, oke?” Zei hij toen zacht terwijl hij op zijn lip beet. Hoe kon hij zo luchtig blijven terwijl zijn hart minstens twintig slagen teveel was aan het maken? Hij liet haar uiteindelijk los om haar hand vast te pakken. “Laten we dan maar lopen, oke?” Zei hij toen tegen haar terwijl hij haar weer aankeek met dezelfde waterige glimlach en toen de eerste paar stappen zetten en haar toen losliet om een raar dansje te maken en voor haar te buigen en zijn hand naar haar uitreikte. “Komt u nog mademoiselle?” Zei hij toen zacht grijnzend, maar zijn pijnscheuten stopten niet. Iedere keer als hij aan die geluksvogel dacht, wat nogal vaak was, voelde hij een pijnscheut en dat irriteerde hem meer dan hij wilde.

[ :3 topicverslaafd ^^]

Iana keek hem nog steeds vragend aan en hoopte vurig dat hij mee wou gaan. Ze wou deze dag zo lang mogelijk verlengen, zo lang mogelijk. "Kom.." Iana voelde dat Chase haar hand had genomen en haar had meegetrokken. Ze liet zich naar voren trekken en glimlachte. Toen Chase dan nog van die weirdo sprongetjes begon te maken schoot ze in de lach en boog voorover om haar hand op haar mond te leggen. "Chase, je bent echt verschrikkelijk!" Iana grijnsde waarna ze hem achterna kwam huppelen in ballet pasjes. "E-l-e-g-a-n-t-i-e." Sprak ze over gearticuleerd uit. Die ene grijns speelde nog steeds met haar lippen. Het leek of ze eigenlijk al alles was vergeten van daarnet, het was net een hoofdstuk dat ze er had uitgescheurd en had verbrand. Alhoewel het nog steeds in haar geheugen was geprint. Ze zou het deze avond niet, morgen niet en de dagen daarna niet vergeten. Iana zuchtte en besloot om daar nu niet aan te denken. Ze ging weer naast Chase lopen en stapte stap voor stap verder. De straat in, uit en dan weer de herhaling daarvan. Iana besefte op een duur zelfs niet dat ze de hele tijd aan het rondjes lopen waren. "We lopen eigenlijk rondjes, we zijn deze straat al vijf keren gepasseerd." Iana lachte en hield haar armen stijfjes naast haar lichaam. Ze moest zich inhouden, ze wou Nick niet bedriegen. Met haar hand lichtjes door haar haren gaand keek ze naast zich naar de muren waar er allerlei graffiti tekeningen op waren en ze bewonderend even bleef staan. Ze had deze muur al vijf keer gezien, maar had ze nooit echt goed bekeken. "Ik vind die tekeningen echt mooi.." Zei ze voor kort en streek met haar vinger over een groene lijn, hij liep natuurlijk niet uit. Ze draaide haar gezicht weg van de muur vooraleer ze erin zou verdrinken. Iana slikte en zag voor haar het park dat ze voorheen ook gezien hadden maar er straal voorbij hadden gelopen. "Even door het park?" Iana glimlachte en nam zijn hand beet en trok hem wat verder het park in. Doordat het al nacht was waren de lampjes al aan en gaf het een redelijk leuke sfeer. Door de lantaarnpalen naast de weg leek het net een soort weg die voor hen uitgestippeld werd, ze hoefden alleen de paaltjes te volgen. Iana wist waar ze naar toe wou, er was een kindjes speeltuin ergens verder. "Ik kwam hier altijd met mijn vriendinnen, toen ik nog niet gepest werd." Iana glimlachte zwakjes en liet haar blik glijden over de glijbaan, hobbelpaardjes, loopbrug en de vele andere soort 'attracties'. Met een grijns rond haar mond liep ze over de houten brug waar de balken bewogen als ze er haar voet op plaatste. Iana lachte en liep al hobbelend over de balken en belandde aan de overkant van de brug waar de glijbaan aan vast zat. "Kom!" Iana ging op de glijbaan zitten en duwde zich met haar handen vooruit. "Whieeehhhh", juichte ze waarbij ze in het zand viel. Droogjes keek ze naar Chase die waarschijnlijk haar zo'n domme kleine kleuter zou vinden. Met haar handen in het zand liet ze de korreltjes door haar vingers glijden. Zodra ze kon sprong ze recht en keek zoekend om zich heen naar een klein hobbelpaardje waar ze ook al zo graag op zat. "Het geeft toch niet dat ik mijn jeugd weer wat opzoek?" Lachend ging ze op het paardje zitten en duwde zich van voor naar achteren totdat ze het beu werd en terug naar Chase liep. "Ben jij nog vaak naar speeltuinen gegaan?" Iana keek hem met een stel nieuwsgierige ogen aan en was best wel benieuwd naar wat hij zou zeggen. De meesten vonden het té kinderachtig, maar Iana moest toegeven dat ze het best wel leuk vond. Met haar handen in haar zakken rilde ze kort. De wind was ook zo sterk dat het vreselijk koud werd. Met een kleine grijns rond haar lippen nam ze weer Chase's arm vast en trok hem mee naar een soorrt autoband die vast hing aan een soort draad waarmee je van de ene kant naar de andere kon glijden. "Kom, we gaan er samen op." Iana duwde Chase op de band en ging er vlotjes bij gaan zitten. "Hoe je vast..!" Iana lachte en duwde zich af van de kant waarbij ze met een vliegende vaart aan de overkant kwamen en nog wat naar het midden bengelden. "Fjoeeww, dacht ik dat ik eruit ging vallen." Iana ging van Chase zijn schoot af en was toch wel nieuwsgierig naar wat hij over dit alles zou zeggen, zu hij het wat plezierig vinden?

-inspiratieloos.. *toch topicverslaafd*

Chase moest even lachen. “Heb ik,” zei hij toen op haar, prachtig, gearticuleerde woord met een flauwe grijns. Hij genoot, ondanks dat hij zo’n vijftien centimeter afstand hield, van het gezelschap van Iana, maar merkte ook algauw op dat de gewoon rondjes waren aan het lopen. Een vrolijke grijns verscheen op zijn gezicht, maat hij besloot zéér wijselijk zijn mond te houden om nog wat tijd te winnen. Na het vijfde rondje merkte Iana het ook pas op en Chase moest zacht grijnzen, kwam ze daar nu pas achter? Kennelijk wel want het ‘We lopen eigenlijk rondjes, we zijn deze straat al vijf keren gepasseerd.’ drong als muziek in zijn oren. “Dat had ik al door Iaan,” zei hij toen zacht grinnikend. “We gingen telkens links, weetjewel.” Zei hij toen met een knikje naar links terwijl hij even grijnsde. ‘Even door het park?’ Het deed hem even opkijken en raar fronsen. Het párk? Daar was hij echt al in tijden niet meer geweest, maar ach… hij had het voor haar over. Meer dan hij voor een ander had overgehad. ‘Ik kwam hier altijd met mijn vriendinnen, toen ik nog niet gepest werd.’ Ze zei het makkelijk, maar het deed Chase even schrikken. Iana die dan gepest was geweest? Dat klopte niet met zijn beeld over hoe haar ‘jeugd’ moest zijn. Hij slikte even maar algauw ging ze vrolijk op een of ander houten balkachtig ding springen en kwam bij de glijbaan uit die ze af roetsjte onder een luide ‘Whieeehhhh,’ Chase moest spontaan even lachen en keek haar toen uiteindelijk half serieus weer aan. ‘Het geeft toch niet dat ik mijn jeugd weer wat opzoek?’ Vroeg ze hem toen waardoor hij een nog bredere grijns kreeg. “Mij maakt het niks uit,” zei hij toen terwijl hij makkelijk zijn schouders ophaalde en haar half lachend aankeek al snel was ze naar zo’n paard gehuppeld, zo’n dingetje met zo’n reusachtige veer die dan vooruit en achteruit veerde. Kennelijk vond Iana het ding erg vermakelijk, althans, totdat ze er genoeg van kreeg en op hem afliep. Of hij vaak naar speeltuinen was gegaan? Hij moest even onwillekeurig grijnzen. “Nooit,” zei hij toen uiteindelijk met tegenzin. Hij baseerde alle verhalen over zijn uitjes naar speeltuinen op wat zijn vrienden altijd hadden verteld, zelf was hij er nooit geweest. Dat was dan ook de verklaring voor het feit dat Chase grote ogen kreeg toen Iana hem richting een grote band duwde en hij slikte even maar grijnsde toen kort. Samen erop? Ach, waarom ook niet. Behendig klom hij op de autoband en Iana duwde hen met volle vaart van de kant af waardoor ze algauw ook weer aan de overkant kwamen en toen nog iets terug schoven naar het midden. Het was raar voor hem zo, om nu ineens zo kinderachtig te doen want hij wist zich geen houding te geven bij dit alles. Hij kende het gewoon niet, niks hier was hem eigenlijk bekend op de schommel na. Hij slikte toen even moeilijk en kroop uit de band waarna hij Iana hier ook meteen uit hielp. “Ik had het druk met ijshockey, iedere dag trainen. Op het ijs of krachttraining, maakte niet echt uit.” Zei hij toen rustig terwijl hij er, tot zijn verbazing, net zo rustig onder bleef als zijn stem klonk. Normaal irriteerde het hem ontzettend maar nu vond hij dat hij maar eerlijk moest zijn. “Voor mij was er dus niks anders dan schaatsen, krachttraining, wedstrijden en die hele shizzle,” zei hij toen met een moeilijk gezicht en hij keek Iana toen lachend aan. “Verleden tijd,” zei hij toen vlug met een brede glimlach op zijn gezicht. Hij kreeg weer de neiging om haar zacht tegen zich aan te trekken en haar gewoon plat te knuffelen, maar die moest hij maar negeren want hij wilde geen heisa hebben met de jongen die ze daadwerkelijk leuk vond. En dát irriteerde hem ook, al liet hij dat niet echt doorschemeren aan Iana.
Ze was nu één van de twee mensen die hij echt leuk had gevonden. Voor wie hij alles overhad en hoe ze dat in een dag had geflikt wist hij niet. Maar het boeide hem eigenlijk niks, alleen dat ze nú bij hem was boeide hem. Hij slikte weer. Tot nu toe was het met zijn laatste vriendin slecht afgelopen.. Hij slikte toen kort en vestigde zijn aandacht al gauw op Iana om zijn aandacht van die gedachte af te leiden. “Heb je geen honger?” Vroeg hij haar toen lachend terwijl hij duidde op zijn maag die zachtjes rommelde en klaaglijk om wat eten jammerde. “Kom,” mompelde hij toen zacht terwijl hij uit een automatisme Iana’s hand pakte, maar toen hij doorkreeg wat hij deed liet hij deze algauw weer los met zijn blik op zijn schoenen gericht. Hij bleef rustig doorlopen, hij kon de weg hier in het donker wel goed, al zei hij het zelf. Hij liep snel het plein van school op, dat die sukkels niet eens hadden afgesloten en liep door naar het afgelegen stuk waar hij hun spullen pakte en die aan Iana overhandigde. “We gaan naar een betere plaats,” zei hij toen grappend dramatisch waarna hij haar meenam naar een oude eik wiens bladeren veel schaduw boden, al merkte je daar nu niks van in de duisternis. Hij zette zijn tas rustig neer en keek haar zacht glimlachend aan. “Welkom op mijn hangplek,” zei hij toen zacht glimlachend tegen haar terwijl hij haar afwachtend aankeek met een klunzige glimlach op zijn gezicht. “Oh,” zei hij toen nog harder lachend waarna hij haar voorzichtig aan haar pols meetrok naar achteren waar hij met behulp van zijn nichtje enkele doeken had opgehangen, kennelijk had ze er nog wat aan gefrutseld want er stond zelfs zo’n lampje op batterijen.. weliswaar in een knalroze kleur maar ach, hij nam het zijn nichtje van tien niet kwalijk. “Samen met mijn nichtje gemaakt,” knipoogde hij toen terwijl hij zich liet neerploffen op een van de kussens en haar toen afwachtend aankeek. “Ga zitten,” zei hij toen bijna lachend tegen haar terwijl hij op de kussens naast hem klopte.