Walking and Running

Het was vroeg in de ochtend en al flink heet. Hij zocht wat verkoeling. Het strand was wel een fijn idee. Hij had zijn witte T-shirt verruild voor een gif groene en een korte broek aangedaan. Hij wandelde het grote plein af en liep langs een afgesneden weggetje naar het strand toe. Zijn slippers sjirpten over de stenen heen en hij kwam al vlot aan bij de zandgrond. Hij deed zijn slippers uit en stopte deze in zijn tas. Op blote voeten wandelde hij richting de kustlijn. Daar aangekomen liep hij door het water heen en heen en weer kwam en tegen zijn voeten aan klotste. Het zorgde voor wat verkoeling tegen zijn voeten wat wel fijn was. Vandaag was het al 25 graden geworden en het was pas ochtend. Hij wandelde over het zand en voelde het tussen zijn tenen. Er scheerden zeemeeuwen over zijn hoofd heen en hij keek verstoord op. Dadelijk weer de air-co in en dan weer door de warme gang naar de volgende klaslokalen. Het was wel Herfst maar dat merkte hij nog nauwelijks. Het water voelde ook nog redelijk warm aan. Hij keek voor zich uit op het strand waar enkele spotters aan het rennen waren. Misschien kon hij dat ook wel doen. Zoveel kwaad kon het toch immers ook niet om 's ochtend te sporten. Dan kon hij weer eens wat gaan trainen voor de Rugby ofzo. Niet dat hij zich verveelde met die bérgen huiswerk die hij opkreeg maar dan nog. Hij had het idee dat hij altijd eruit werd gepikt om strafwerk te maken ookal deed hij helemaal niks. Misschien was dat ook juist wel het probleem... Hij begon aan een rustig drafje en bouwde het op tot een gelijkmatig tempo van rennen. Het zweet gutste van zijn voorhoofd af en van zijn gezicht. En op nog meer plekken en na een tijdje was ook zijn hele shirt nat. Hij trok het shirt uit en gooide deze over zijn schouder heen. Zijn sixpack werd zichtbaar maar het was al flink geslonken door het weinige trainen van de afgelopen tijd. Toch vervloekte hij zijn ouders nog graag voor wat ze hadden gedaan. Hij stopte en ging tot in zijn knieën het water in. Het voelde nu koud dus ging hij er snel weer uit. Misschien kon hij wel een sportmaatje vinden op dit strand.

Shikara lag languit in het zand, met haar blote voeten in het water en haar gezicht naar de blauwe lucht gericht. Misschien kon ze zo gewoon een bus naar één of ander bos nemen en later een smoes verzinnen waarom ze niet op haar eerste schooldag was. Het laatste waar ze nu behoefte aan had waren allemaal mensen om haar heen. Ze haatte het dat ze al twee jaar geen contact meer had kunnen krijgen met haar vriendin in Japan en dan nu ook nog naar een school moest waar sporten ook no eens belangrijk was. Als er nu gewoon Ninjitsu of andere vechtsporten als sport beoevent werden inplaats van al die bal sporten had ze het hier misschien nog naar haar zin gehad. Shikara zuchtte diep, ging recht op zitten en trok haar benen op zodat ze de langs rennende sporters niet in de weg zat. Zouden dit allemaal leerlingen van de school zijn? Haar gedachten gingen weer naar de prive leraar die ze vroeger altijd had. 'Het is beter voor je om naar een echte school tegaan.' ze hoorde het haar moeder opnieuw zeggen, wat wist die er nou van? Alle normale scholen waar Shikara op had gezeten hadden rot leerlingen die haar pestte om haar lengte en omdat ze haar vreemd vonden.

Sammy slofte in haar half verscheurde broek en blauwe hemd over het strand, gevolg door haar rugtas die ze moeizaam achter zich aan sleepte. De ochtend was vroeg, maar dat was niet te merken aan het weer. Ze voelde hoe de zon op haar huid brandde terwijl ze verder liep vlak langs de branding van de zee. Even liep ze een stukje het water in en daarna liep ze verder het strand op. Vlak bij de duinen aan waar ze een uitzicht over heel het strand had, legde ze haar rugtas neer en ging ze zitten. Er waren vrijwel amper mensen hier behalve zei, een jongen, nog een jongen, een meisje en een stel. Toen ze het stel zag klonk er een diepe zucht vanuit haar mond. Sammy liet zich achterover vallen en staarde naar boven, naar de zon en de wolken. Al snel drukte ze haar ogen dicht. 'Kutzon..' mompelde ze zachtjes in haarzelf en legde haar hand op haar hoofd.
Maar de zon deed haar even terugdenken aan thuis, en dat gaf een gerust stellend gevoel. Heimwee had ze geen last van, het was puur de drang om even een dag thuis te zijn in het vertrouwde Michigan. Weer ontsnapte er een zucht uit haar mond. Hopelijk waren er nog wat mensen waarmee ze zou kunnen praten, want Kiara had ze in geen dagen gezien. Sammy ging rechtop zitten en pakte haar ipod uit haar tas, waarna ze vredig de oude vertrouwde songs van Paramore aanklikte en zachtjes meeneuriede met de gitaar en bassklanken.
Ze zuchtte weer terwijl ze een cd reeks afspeelde die ze niet kende. Na tien minuten had ze de drumsolo's ontrafeld en trommelde ze vrolijk mee op haar bovenbeen. Heimwee. Heimwee naar een drumstel, dacht ze ineens bij haarzelf. Daar ging haar goeie dag.

Na het koude water sjokte hij verder door het stand. In de verte zag hij een meisje zitten met bruin haar en een blauw hemd. Er trok een scheve grijns over zijn gezicht. Dit meisje had hij al eerder gezien. Haar naam had hij niet kunnen vragen maar zou dat nu even. doen. Met zijn shirt nog over zijn schouder heen ging hij voor haar staan. 'Hey, ik had je al eerder gezien maar ik kon je naam niet vragen. Hoe heet je?' Hij glimlachte vriendelijk en plofte naast haar neer. De zon klom hoger en hoger en het begon hier op een woestijn te lijken. Hij wist niet of het meisje zou antwoorden dus viste hij uit zijn broek een fles water en begon deze leeg te drinken. Zijn droge keel werd weer normaal en voelde beter aan. Toen de fles leeg was gooide hij die in de prullenbak niet zo ver bij hem vandaan. Hij raakte de prullenbak en viel er netjes in. Goed mikken en veel oefenen. Dat moest je doen als je dat wilde doen. Hij wiste het zweet van zijn voorhoofd en keek naar het water waar de zon steeds verder kwam. Zijn telefoon was dood en kapot en die moest hij nog eens een keer repareren. Hij keek nu naar het meisje waar hij naast was gaan zitten. 'Mijn naam is Taylor' zei hij wijfelend. Misschien dat ze nu wel wilde praten?

Sammy deed verveeld haar ipod terug in haar tas en keek voor zich uit. Ze merkte dat er een jongen op haar af kwam lopen, ze herkende hem.. Ergens van.
Toen de jongen echter pas sprak, merkte Sammy dat hij het tegen haar had. 'Ow ehm.. Ik ben Sammy.' Ze probeerde een glimlach naar buiten te proppen maar het werkte niet echt. Ze keek naar jongen toen hij zijn flesje recht in de prullenbak gooide. Ze grijnsde en schudde haar hoofd. 'Aangenaam..' Probeerde ze vriendelijk en keek weer voor zich uit.
Sammy pakte haar tas en zette die achter haar neer. Why would someone talk to me? dacht ze weifelend na de spontane ontmoeting met haar en Taylor, jaloers van de durf die hij had. Er klonk een zucht uit frustratie terwijl ze een pluk haar uit haar gezicht streek. Wat moest ze nu zeggen? Of alles goed gaat? Openingszinnen waren niet beslist een toppunt van Sammy. Misschien bestaan er wel geen toppunten, dacht ze weifelend in haarzelf terwijl ze even een blik naar Taylor wierp. Hij zat nog steeds naast haar en keek naar voren, net zoals zij had gedaan. Hopelijk kon ze nu wat meer vrienden maken..

Toen ze haar naam vertelde grijnsde hij breed. 'Zo, Sammy... Houd jij van lezen?' vroeg hij vriendelijk. Hijzelf hiel erg van lezen. Hij zag dat ze wat gesloten was en een beetje bang keek. Hij krabte zich eens achter zijn hoofd en zag links van hem een zeemeeuw scharrelen. 'Oké schrokkop, je weet dat ik brood bij heb en gaat zeker niet weg voor ik het je geef?' De zeemeeuw maakte een vogelachtig geluid en hij haalde een klein pakje brood tevoorschijn uit zijn broekzak. Hij brak het brood door midden en reek een stuk naar Sammy. Hij merkte dat ze weer niet reageerde en legde het toen maar op haar schoot neer. Hij gooide stukjes naar de vogel toe die ze behendig ving. Hij grinnikte. Wat waren die beesten toch slim. Ze wisten het gewoon. Hij leunde naar achter en deed een paar set-up's. Bha, hij had helemaal geen zin meer om iets te doen vandaag. Misschien wegduiken in een boek van Suzanne Collins. Ze schreef gewoonweg geweldig. Of misschien eindelijk eens die TV kopen voor op de kamer. Maar het was hier ook prima te doen vandaag. Het weer was goed want het kon hier toch hozen van de regen dat je liep te soppen in je schoenen. De zeemeeuw stapte brutaal dichterbij en hield zijn kopje schuin. De meeuw was eigenlijk erg grappig. Hij begon zelf patronen in het zand te tekenen en keek naar hoe zijn bruine huid over het hagelwitte zand gleed en een krullerig patroon tekende. Hij veegde het weer glad en deed het nog een paar keer.

Sammy grijnsde bij het horen van Taylor's woorden. 'Nogal,' Gaf ze schaapachtig toe. Ze bekeek het tafereel tussen Taylor en de zeemeeuw. Ze gnifte zachtjes in haarzelf. 'Doe je goed' Zei ze terwijl ze naar de meeuw keek. 'He's in love with you' Zei ze terwijl ze lachend haar hoofd in haar handen verborg. Even vergat ze haar bindingsangst, ze wist niet voor hoelang, maar ze wás het tenminste even vergeten. Sammy keek Taylor aan die een stuk brood aan haar gaf. 'Dankje.' Zei ze. 'Waar kom je vandaan?' Vroeg ze vervolgens om de stilte te verbreken. Taylor leek haar een aardig iemand, en ze was tenminste niet meer alleen. Ze keek weer naar boven, naar de meeuw die ondertussen zijn broeders erbij had gehaald. Sammy grinnikte en gooide haar broodje een stuk naar achter, waarbij de meeuwen er als een gek achteraan vlogen. 'Schooiers..' Zei ze nors.

Het was fijn om te weten dat er meer mensen waren die van lezen hielden. 'Ik kom uit Michigan. En jij?' 'He's in love with you' Hij keek plagerig om. 'Ik dacht het toch even van niet. Ik ben geen homo' zei hij met een licht pesterig toontje erin. Hij zag dat Sammy het brood opat. Hij had het eigenlijk gegeven om haar de zeemeeuw ook te voeren en zuchtte. Hij zag dat ze het weggooide en knikte toen grijnzend. Hij dacht na over zijn afgelopen dagen hier. Het was prima te doen eigenlijk. 'Sammy, hoelang ben jij al hier?' vroeg hij. Hij stond op en strekte zijn rug. Hij klopte het zand van zijn broek af en deed zijn nu droge shirt aan. Hij wist niet of het haar ergerde dat hij hier half bloot rondliep. Hij nam haar nog eens een keer in zich op. Ze had bruin haar en blauwe ogen. Ze zag er vriendelijk uit achter haar masker vandaan en hij snoot de zilte van de zeelucht op. Het rook lekker. Hij ging weer naast Sammy zitten en zag de beesten weer komen aanvliegen. Nou, die hadden dan ook snel gegeten. Hij besloot dat hij dadelijk best met Sammy naar de klaslokalen kon gaan want volgens hem zat ze in zijn klaslokaal. Als het dadelijk Halloween was zou hij verkleed naar Zanzibar gaan maar als wat? Misschien ging Sammy wel samen met hem een outfit kopen. Dat zou een goed idee zijn al zei hij het zelf. Hij wist nog wel een paar leuke winkels waar je verkleedspullen kon halen. Hij zag zichzelf al rondlopen als het monster van Frankenstein of als vampier. Hij proestte het uit.

[ Ik moet weg post morgen weer ]

(Lol. Sammy goes zeemeeuw ;P)

Sammy grijnsde even. 'Een paar maandjes..' Zuchtte ze en streek weer een lok achter haar oor.
De maanden waren nogal similair aan elkaar en dus saai. Dus hopelijk ging het nu beter dan eerst..
'En jij?' Vroeg ze daarna en bekeek Taylor. Blozend schudde ze haar hoofd en keek de andere kant op. 'Hey, ik kom ook uit Michigan!' Zei Sammy wat verrast. Waarom was ze hem nooit tegengekomen in haar vroegere jaren? Ze dacht wat langer na over de vraag terwijl ze naar de golven staarde die vredig af en aan dreven. Direct vlogen weer herinneringen door haar hoofd. Ouders, zusje, ziekte. Ze slikte en probeerde de herinneringen weg te duwen. Met moeite probeerde ze even te denken aan school. Als ze niet snel zouden zijn kwamen ze vast en zeker te laat. Toen merkte ze dat Taylor aan het lachen was. 'Wat is er?' Vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze hem grijnzend aankeek.

'Ik ben hier nu een week geloof ik. Ik ben alle besef van tijd kwijt geraakt toen ik hier kwam.' Hij keek naar haar en zag dat ze een lok wegveegde. 'Weird dat ik je nog nooit heb gezien in Michigan, ben je verhuisd ofzo?' hij slikte zijn gelach weer in. 'Ik moest lachen omdat' hij hikte weer van het lachen 'Omdat het binnenkort Halloween is. Vrijdag. Ga jij ook? Ikzelf moest lachen omdat ik mezelf al verkleed zie rondlopen als een Frankenstein of erger' en weer proestte hij het uit. Had ze eerder bij hem in de klas gezeten toen hij in de 5de klas zat? het zou best kunnen. Er waren zoveel meisjes om zijn kop heengezwermd dat hij de tel kwijt was en hun gezichten ook. Even meende hij een verdrietige trek over het gezicht van Sammy te zien gaan. Stil keek hij weer voor zich uit, nog na grinnikend van zijn eerdere gekheid. Hij trok zijn benen op en tuurde weer over de zee heen. De zon stond nu halverwege. Hij keek op zijn horloge. Het was al 8 uur. Over een uur zouden de lessen gaan beginnen. 'Sammy, over een uur beginnen de lessen' zei hij rustig. Misschien hield ze de tijd zelf ook wel in de gate maar hoe groot was die kans? Hij zag geen horloge om haar pols zitten. Hij wreef weer over zijn voorhoofd om zweet weg te halen. Hij moest maar eens naar school terug gaan lopen. Misschien wilde ze wel met hem meelopen. Hij bleef afwachten en begon zich stierlijk te vervelen. Hij wreef over het zand heen en begon er een kuiltje in te graven.

Sammy knikte. 'Daar heb ik ook last van', gaf ze toe. Daarna keek ze weer naar Taylor.
'Nee.. Mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader woont in Michigan en mijn moeder woont in Australië..' Legde ze zachtjes uit. Het feit dat ze haar moeder en zusje bijna nooit zag omdat vliegtickets te duur waren, vond Sammy altijd al iets.. dat klote was. Vooral omdat ze een goeie band met haar zusje had. Sammy schrok op uit haar gedachten. 'Ehm ja, ik denk dat ik ook ga..' Zei ze terwijl ze weer een glimlach naarbuiten probeerde te persen. Maar met wie? bedacht ze zich terwijl ze een smiley in het zand tekende. De wind blies het blije gezichtje weg. 'Great..' Mompelde ze tegen zichzelf. 'We moeten inderdaad denk ik maar naar school gaan..' Zuchtte ze, mét tegenzin. Ze liet een kreun bij de gedachte een uur formules te moeten uitwerken met een hoogstens irritante jongen die blijkbaar nog niet uit zijn puberfasé was gekomen. God save me, bidde ze terwijl ze haar hoofd op haar knieén liet rusten.

'Wat is jou klas?' vroeg hij zichzelf hardop af. Hij stond nu zelf ook op en grijnsde gevaarlijk. Ze kónden spijbelen en samen de stad ingaan. Zo heel braaf was hij nou ook weer niet. Hij tilde Sammy met een hand om de hare omhoog. 'Wat we ook kunnen doen... Is hier blijven en gaan spijbelen.' Hij wreef over zijn stoppels heen en vroeg zich af wanneer hij zichzelf voor het laatst geschoren had. Gister? Of eergisteren? Hij zette al een paar stappen en liep toen tot aan de rand van de branding en zette zijn voeten in het water. Het was een fijn gevoel net als een uur eerder. Hij haatte Wiskunde en wist echt niet wat hij later moest gaan doen als hij deze opleiding had afgerond. Rokkenjager worden? Dat was ook weer zoiets stoms. Hij pakte een steentje van de grond en gooide/keilde deze over de golven heen.

RIP Inspiratie...

Sammy schrok op uit haar gedachten. '12A.' Antwoorde ze snel terwijl Taylor opstond. Ineens werd ze zelf ook opgehezen en stond ze nu ook. 'Dat zou ook kunnen..' Zei ze met een speelse grijns. Sammy had al wat vaker gespijbeld, maar dat was grotendeels nog in Michigan. Ze lachtte automatisch bij die gedachte. Ze liep voorzichtig naar voren terwijl ze even nadacht. Het zou opzich niet zo'n heel slecht idee zijn om even een lesuur er tussen uit te kruipen, ze stond toch een 6 op wiskunde. 'Waar zou je heen willen gaan?' Vroeg ze aan Taylor terwijl ze wat zand wegschopte en verder liep.
Ze dacht weer na over het halloweens feest.. Hopelijk ging het uitgaan niet zoals de vorige keer, dacht ze huiverend bij haarzelf. Ze moest ook nog gaan bedenken hoe ze zich zou verkleden. Damn..

-inspiratie laat me weer eens in de steek.. :')-

'Hey, ik zit ook in 12 A!' Zei hij grijnzend. Hij begon te wandelen en voelde zich volkomen op zijn gemak. Waarom had hij Sammy niet eerder aangesproken? Hij kende haar niet goed maar hij voelde zich aangenaam. Hij voelde zich meestal opgelaten bij meisjes. Hij deed zijn handen in zijn zakken. Zijn passen waren lang en snel. 'Hm, ik weet niet. Misschien is het een leuk idee om naar jouw of mijn kamer te gaan? Jij mag kiezen.' Hij stapte stevig door. Hij stopte bij de kustlijn en pakte wat van het natte zand op en woog het in zijn hand en gooide het weer op de grond. Te modderig. Er scheerden weer een paar meeuwen over en hij keek op. Eentje kwam regelrecht over zijn hoofd heen en landde in het water. Sierlijk zwom het beest. Het leek wel een eend. Hij keek naar Sammy of ze hem wel bijhield en hij stopte. Michigan was opeens heel ver weg. Opeens was er alleen nog maar hier en nu. Hij wilde niet meer terug naar huis. Hij wilde hier blijven. Het beviel hem prima zo. Geen ouders meer. Geen klusjes. Geen mensen die zeiden wat hij wel en niet moest doen. Hij keek voor zich uit en neuriede een lied: Eye Of The Tiger. Hij hield echt van dat nummer. Het was geweldig geschreven en had een lekkere beat. Hij bedacht zich dat hij ook met Sammy in harmonie naar het Halloween feest kon gaan. 'Sam, We kunnen ook samen een shoot uitkiezen en dan samen gaan. Graaf dracula en zijn mensen vriendin? Of Frankenstein en Frankenrientje?' Glimlachend sloeg hij onbewust een arm om haar heen. Zijn voeten bewogen weer vanzelf. Hij hoefde niks te doen en bleef op de beat van Eye of The Tiger lopen.

Sammy glimlachtte, opgelucht dat ze tenminste iemand kende uit haar klas.
Vlug liep Sammy door, moeite om Taylor bij te houden vanwege haar kleine lengte. 'Jij bent groter dan mij! Het is niet eerlijk..' Zei ze pruilend terwijl ze sneller liep, geïrriteerd danzij haar kleine 'size'.
',Straks heb ik spierpijn.' Grijnsde ze terwijl ze doorliep.
Toen Taylor voorstelde om naar haar of zijn kamer te gaan, schrok ze even maar zocht er verder niks achter. Sammy stelde zich gerust. 'Euhm oke, kies jij maar.. Bella is een paar dagen geleden weggegaan dus waarschijnlijk heb ik ook geen kamergenoot meer..' Ze peinsde. Waar was Bella eigenlijk heen? Ze was ineens spoorloos weg, misschien vond ze het niet zo leuk hier. Sammy zuchtte, hopend dat dat niet haar schuld was. Vast niet, beet ze haarzelf zenuwachtig toe.
Toen Taylor het over het halloweensfeest had verscheen er automatisch een grijns om haar lippen. Daarna proestte ze het uit toen Taylor zijn idee voorstelde. 'Dat lijkt me echt.. Heel leuk!' Zei ze grijnzend. Het idee alleen al deed haar automatisch glimlachen.
Even schrok ze toen Taylor haar arm om haar heen sloeg. Ze verstijfde een seconde maar probeere haarzelf gerust te stellen. Misschien moest ze het bindingsangst probleem aan hem vertellen?
Nee, dacht ze daarna. Niet nu het zo goed gaat..

Hij merkte dat Sammy schrok toen hij een arm om haar heen had gelegd. Hijzelf keek haar verbaasd aan. 'Vind je het vervelend?' vroeg hij zachtjes. Hij wist eigenlijk niks meer te zeggen en haalde zijn arm weg. Hij merkte nu pas op dat Sammy kleiner als hij was. Misschien dat dat haar irriteerde. Hij wandelde de duinen in waar het stijl begon te worden stopte hij. 'Sammy, We kunnen hier wel even rusten als het wandelen je teveel word voor je benen' zei hij met een plagerig toontje erin. Hij vond het wel grappig. Hij was ongeveer 1.79 cm. En zij was een stuk kleiner. 'Of, wat ik ook kan doen is jou dragen om mijn kleddernatte rug' zei hij proestend. Hij zweette nu al gigantisch en vond het niet zo erg. Dadelijk maar onder de douche en dan was alles weg. Of in een zwembad. Afkoelen. Zijn glimlach verbreedde zich en hij plofte neer in de duinen. Het gras bewoog mooi mee op de wind. Hij pakte er een en stak hem in zijn mond. Hij begon een vrolijk deuntje te fluiten.

Sammy zweeg even. 'Er is iets dat ik je moet vertellen,' Zei ze terwijl ze een brok uit haar keel wegslikte. 'Maar dat doet er niet toe..' Zei ze vervolgens en probeerde glimlachen.
Sammy liep verder, ze gingen verder de duinen op. Ineens zei Taylor dat ze ook konden uitrusten.
'Dat is niet grappig!' Grijnsde ze terwijl ze Taylor in zijn buik porde. 'Ik ben anders wel sneller.' Zei ze, glimlachend omdat ze een voordeel van het klein-zijn had gevonden.
Ze liepen verder. 'En als je mij kan houden.. Wat ik betwijfel..' Grijnsde Sammy terwijl ze goed uitkeek waar ze liep, want vallen was Sammy de beste in. Ze gromde. En dáar weer een négatieve eigenschap, dacht ze mompelend in haarzelf.
Taylor plofte neer waarna Sammy zijn voorbeeld volgde. Ze luisterde naar Taylor's vredige gefluit terwijl ze nog naar de zee staarde.

Hij onderbrak zijn gefluit. 'Wat moet je me dan vertellen Sammy?' vroeg hij. Hij wist niet wat hij tegen haar moest zeggen. Hij voelde haar in zijn buik porren maar voelde het niet. Hij spande daar zijn spieren. 'Je bent niet sneller als ik' zei hij en hij gooide Sammy zo over zijn schouder heen. Hij liep het steile gedeelte uit en rende langs de vloedlijn. Snel versnelde hij naar een hoog tempo. Ooit had zijn gym docent gezegd dat als hij zo doorging Olympisch kampioen kon worden. Hijzelf betwijfelde dat. 'Sammy, ik zal van je houden. Als jij ook hetzelfde voor mij voelt' zei hij en plantte spontaan een zoen op haar wang. Hij was niet meer bang om haar te verliezen. Niemand zou haar van hem afnemen of haar iets aandoen. Dan zou hij ze even kort en klein slaan. Niemand zou aan haar komen... Terwijl hij hard doorrende en het zweet weer van zijn rug afgutste floot hij verder. Het natte monster van Loch Nesh. Dat was hij. Hij grinnikte en rende door. Hij kwam bij het stenen paadje aan en zette Sammy neer. 'We gaan maar eens een ijsje halen in de vroege ochtend, Welke smaak wil jij?' vroeg hij toen hij zijn portomonee trok. Hij pakte haar hand en liep met haar naar de IJsco kar toe.

Sammy haalde haar schouders op. Ze voelde zich aangetrokken tot Taylor, -dát was punt éen. Maar ook dat hij haar bindingsangst deed vergeten om gewoon haarzelf te kunnen blijven en dat was juist datgene wat ze nooit had kunnen vinden -de reden om een jongen ver weg uit haar bestaan te duwen, bang voor dingen die er niet waren. 'Ik leg het later nog wel uit.' Beloofde ze met een gesmoorde glimlach.
Ineens gooide Taylor haar over zijn schouder, wat bij Sammy spontaan gegil en gelach veroorzaakte. Ze bloosde dan ook echter bij de woorden van Taylor en zijn kus, die nog lang bij haar nagloeide en als het ware haar huid doorboorde. Wat was dat gevoel? Ze werd ineens zenuwachtig in haar buik, maar ook aangetrokken op de een of andere manier. Als een magneet als het ware waar ze geen controle over had.
Haar gedachtens werden verstoord toen Taylor haar weer neerzette. 'Doe maar aardbei.' Zei ze terwijl ze nu niet tegen afweer gaf toen Taylor haar hand pakte. Het voelde normaal, wat bij haar haar twijfels wegnam.

Hij wist niet wat het was maar hij had het gevoel erg sterk. Hij wist niet zeker of het door Sammy kwam of gewoon omdat hij slecht met emoties was maar hij wist zeker dat hij iets voelde. Hij betaalde de ijsjes en nam zelf ook aardbei. Hij pakte de ijsjes aan van de meneer en glimlachte vriendelijk, en gaf er een aan Sammy. 'Wat leg je later nog wel uit Sammy?' vroeg hij. Hij wandelde met haar hand in de zijne en zwaaide deze een beetje heen en weer. Hij liep in de richting van het Centrum en dacht niet meer aan de lessen. Die konden wat hem betrof wel wachten. Hij stopte voor een Horror etalage. Hij zag vele maskers en meer hangen. Zijn ogen vonden bijna vanzelf de shoot die bij hem paste. Frankenstein. Hij liet Sammy een rondje aan zijn hand draaien en glimlachte. Hij deed de deur open en hoorde een bel klingelen. Hij at snel zijn ijsje op en begon langs de rekken te lopen met kostuums. Hij viste er een vampier kostuum uit en hield hem voor. Vragend keek hij naar Sammy. 'Denk jij dat ik mezelf hierin kan vertonen of niet?' Hijzelf schudde zijn hoof voor ze antwoord kon geven en zocht verder door de rekken heen. Leger? Nha, niet echt origineel. Frankenstein zou ook wel gekozen zijn. Hij wandelde verder door de grote zaak heen. Hij vond een klein hondje dat op de grond lag te slapen. Hij aaide het diertje en deze deed zijn puppy oogjes open. Hij moeste een 'aaah' onderdrukken. Ze waren altijd zo schattig. Waarom wist hij hier geen dierenwinkel in de buurt? Dan kon hij er misschien eentje kopen. Hij viste een ander kostuum uit het rek en bekeek het eens. Een doktersjas. Hij grinnikte. Hij deed toch zeker geen onderzoeken? Misschien hadden ze wel een indianenpak. Hij kon het wel aantrekken en hij had de juiste huidskleur.

Sammy liep met Taylor mee en nam het ijsje aan.
Ze liepen richting het centrum en Sammy volgde hem. "Bindingsangst.." Zei ze zo kalm mogelijk, bang om alles ineens te verpesten waar ze eerst zo naar had verlangt.
",Maar het doet er niet meer toe.." Glimlachtte ze en kneep zachtjes in Taylor's hand terwijl ze verder liepen. Na Sammy ook haar ijsje ophad hield Taylor stop bij een kostuum winkel. Sammy begon direct te grijnzen en liep hem achterna de winkel in.
Toen hij het vampierskostuum voor hield begon ze spontaan te lachen.
"Dat zou je wel staan.." gaf ze naar haar lachbui toe en begon ook de rekken te doorzoeken. Een vissenpak? Elfenkostuum? Een engel? Damn, het idee alleen al maakte Sammy aan het lachen. 'Visje?' Vroeg ze plagend terwijl ze het vissenkostuum hem voor hield.
Na een tijdje zag Sammy het hondje ook en smolt ze vanbinnen, waarna ze hem ook aaide zoals Taylor deed. Hij was inderdaad gevoelig, wat ze eerst al dacht. En dat is alleen maar goed, dacht ze opgelucht terwijl ze verder liep.
"Toch vond ik dat vissen idee nog niet eens zo slecht.. " Plaagde ze weer terwijl ze naar een ander rek liep.

Hij draaide zijn hoofd om. 'Wilde jij als zeemeermin gaan ofwat?' zei hij proestend. Hij bukte en tilde het hondje op. Hij kroelde het op zijn koppie en keek ernaar zoals hij soms ook kon kijken naar een boek. Alsof het iets unieks was. Alleen dít wat hij hier had bestond. Niks anders. Hij ging naast Sammy staan en probeerde het hondje aan haar aan te geven. 'Weet je, ik heb altijd al een hond willen hebben, mijn ouders vonden het teveel werk' mijmerde hij. Hij hoorde haar opeens een woord zeggen wat hij heel vaak had gehoord. Bindingsangst. Hij had helemaal niks opgemerkt aan Sammy. 'Hoe komt het zo? Dat je bindingsangst hebt? Ik heb helemaal niks gemerkt Sammy' zei hij. Hij wist het echt niet. Hij pakte een ander kostuum vast. Het was een kostuum van een pluizig wolfje. Hij grijnsde. Deze word het riep elke vezel in hem. Hij was dol op honden en boeken. Eigenlijk op alles. Hij glimlachte en sloeg zijn arm om Sammy heen. Pech als ze het niet wou want hij wilde het wel. Hij legde het kostuum op de toonbank. 'Ga jij ook als hondje?' vroeg hij grijnzend. Hij zou het grappig vinden als ze samen als een hond gingen of misschien kon hij er wat tanden aan maken zodat het op een Weerwolf leek.

Sammy begon te lachen. "Nee, dat loopt irritant." Gaf ze grijnzend toe en keek hoe Taylor het hondje vastpakte. "Ik had er éen, maar hij moest weg.." Zei ze terwijl ze na een tijdje het hondje overnam en het aaide. "Hij is schattig," Zei ze.
"Net zoals jou" Grinnikte ze en zette het hondje na een tijdje weer neer.
Ze liep weer verder en bekeek een paar willekeurige rekken.
Ineens sprak Taylor er over. "Achja, het zit nogal vaag.. M'n ouders hadden vaak ruzie enzo en sloegen elkaar en soms mij en mijn zusje.. Maar dat is al een tijd geleden.." Stelde ze hem gerust terwijl ze vaag probeerde te glimlachen.
Na een tijdje had Taylor een kostuum gevonden. Ze begon spontaan te grijnzen. "Dat zou je vast wel staan." Grijnsde ze terwijl ze in hetzelfde rek begon te zoeken.
Er was blijkbaar ook een vrouwlijke versie met een soort jurkjes achtig iets die Sammy dan ook uiteindelijk pakte. Ze liep ook naar de toonbank en rekende af.

'Weet jij misschien een dierenzaak hier in het centrum? Misschien kan ik daar eindelijk mijn grote hondenvriend kopen... Ik heb een doos bij met allemaal spullen. Mijn ouders vonden de spullen prima maar de hond niet' Hij begon na te denken of hij een asiel hond nam of een echte pup. Een pup had zijn voorkeur. Zo'n pluizig bolletje wol aan je voeteneinde als je wakker werd en dan uitlaten in de vroege ochtend. Langs het strand rennen en de hond achter je aan. Hij had het al zo vaak voor zich gezien en misschien kon die ene droom nu werkelijkheid worden. En misschien wist iemand hier wel een nest pup's die gratis af waren te halen. Rottweiler's vond hij toch wel de mooiste honden van allemaal. Hij kon de hond dan africhten tot een waakhond zodat niemand op zijn kamer en die van Seth durfde te komen. Maar Sammy mocht wel naar binnen. Dat zou hij de hond dus ook leren. En een naam. Wat was nou een leuke naar voor een Rottweiler? Pluisje? Hij grinnikte. Hij pakte de tas van de toonbank en liep de winkel uit. 'Sammy, zullen we naar het stadscentrum gaan?' zei hij grijnzend. Hij stapte stevig door maar hield een arm om Sammy heen zodat ze hem niet kwijt zou raken. Dat was wel het laatste wat hij zou willen.

Sammy liep achter Taylor aan. "Hmm geen idee.. Ben daar nog niet geweest eigenlijk." Gaf ze eerlijk toe terwijl ze haar tas vastpakte en ook de deur uitliep.
Een hond zou vet zijn.. Vooral in school als je alleen bent, dacht Sammy. Ze was als de dood om alleen in het donker te zijn.
"Ga je er een kopen?" Vroeg Sammy enthousiast, kijkend naar de mensen die er nu ook waren. Het was aardig druk geworden, merkte ze op.
'Sammy, zullen we naar het stadscentrum gaan?' Vroeg Taylor terwijl hij zijn arm nog om haar heen hield. Sammy vond het niet echt erg. Die gevoelens zou ze niet meer kunnen ontlopen. "Is goed." Grijnsde ze terwijl ze met hem mee liep.

-Moeten we een nieuw topic maken bij centrum? XD-