Running on the beach

Brooklyn liep het zachte zand op terwijl ze op het knopje op haar autosleutel drukte, zodat deze afsloot. Heel kort knipperde de lampen en een kort piepje klonk over de straat. Sommige mensen keken op, maar ze trok zich er niks van aan. Terwijl ze haar rode sjaaltje speelde liep ze de duin op. Boven bleef ze even staan en liet de wind langs zich heen waaien. Het was vrij koud, maar het deerde haar niet. Als ze dadelijk ging rennen kreeg ze het toch wel weer warm. Nogsteeds wilde ze haar conditie weer gaan opbouwen, ondanks de gebeurtenis van laatst. Ze wist wat het was en wist ook wat ze moest doen als ze het had. Alleen was er nu dan niemand om haar op te rapen. Toch maakte dit voor haar geen verschil, ze was toch niet van plan om weer te vallen. Terwijl ze haar haren in een staart bond liep ze de duin af. Zand kwam in haar schoenen, maar ze lette er niet op. Ze deed het er straks wel uit als ze klaar was. Haar blik gleed over het strand, keurend hoe druk het was. Ze wilde zowizo niet de kant op rennen met de meeste mensen, dat was alleen maar ontwijken. Veel mensen waren er niet. Voornamelijk waren het surfers of kiters, maar deze waren al allemaal aan het afbreken. Het enige ding waar ze op moest letten waren de lijnen. Die konden gemeen snijden als je er in terecht kwam. Ze liep door tot het hardere zand voordat ze begon te rennen. Toen ze 10 meter had gerend merkte ze dat de sjaal toch wel erg irritant was om haar nek. Even dacht ze na en bond hem toen om haar pols. De sjaal was niet erg dik of lang, dus het ging wel. Het stond best stijlvol. Daarbij waren er meer mensen die met iets roods om hun arm liepen. Voor veel betekende het niks, maar voor hen en een aantal andere was het duidelijk genoeg. Persoonlijk had ze geen zin om een rode band om haar bovenarm of pols de binden en een rode sjaal vond ze ook wel duidelijk. Daarbij zou ze nog altijd voor de rode band om haar pols kunnen kiezen als dit nodig was. Opeens bedacht ze zich dat ze alweer veel te lang stil stond en begon te rennen. Het was jammer dat ze haar muziek was vergeten, maar dat was jammer dan. Ze had geen zin om opnieuw op en neer te rijden. Op het moment had ze haar wind in haar rug, dus het rennen ging soepel. Als ze terug moest zou dit echter anders zijn. Ze zuchte en sloot haar ogen. There we go...

[Iedereen welkom]