Running

In een zwarte zwemshort rende hij langs de kustlijn. Kort keek hij naar de mensen die hij passeerde. Voor het eerst in tijden voelde hij het koele zand weer onder zijn voeten en de wind die langs zijn borsktast sneerde. Zijn gehele borst stond vol met tatoeage's. Voor vele mensen schrikwekkend, maar voor hem vrij normaal. Ja hij werd nagekeken door vele mensen, maar daar trok hij zich geen bal meer van aan. Het staren was hij inmiddels toch al gewend dus. Kenneth hoorde wat gemompel tussen de mensen door maar verstond erniets van omdat hij al zo snel weer weg was. Hij was zijn conditie op peil aan het houden dus dan dacht hij werkelijk ook maar aan een ding. Doorzetten. Zijn voorhoofd was al bedekt met kleine zweetdruppels die langzamerhand naar zijn nek door liepen en zo over zijn borstkast. De zon brande op zijn huid, maar het boeide hem niet nu. Toch hield hij ongeveer ter hoogte van de kleine beginnende duinen halt en hijgde even uit. Hij voelde iemands blik als het ware in zijn rug prikken. Heel rottig om zoiets te voelen als het ware.

Een meisje met blond haren dook langs de andere kant van de duiden op en zag in de verte een jongen met zwarte haren. Hij zat vol onder de tatoeages wat ze best sexy vond. Ze hield van tatoeages. Zij had twee Chinese tekens op haar achter schouder staan. Het betekende: Blijf er voor gaan, ook al gaat het mis. De twee tekens waren heel bijzonder voor haar omdat ze al vele dingen was tegengekomen en ze dus wel wat nodig had om zich aan vast te houden. Toen ze hoofdschuddend al die gedachten uit haar hoofd probeerde te zetten kwam ze langzamerhand in haar bloed rode bikini tevoorschijn. "Heej", zei ze met een stralende glimlach op haar gezicht. Haar naam zou ze nog niet direct zeggen. Dat vond ze toch nog iets te riskant. Je kon maar nooit weten met wie je te maken had. Naïla liet haar blik over de hele jongen zijn lichaam gaan en kreeg het lichtelijk warm vanbinnen. Iets aan hem trok haar aan. Waarschijnlijk zijn stoere blik. Naïla lachte zachtjes bij die gedachte en keek daarna weer voor zich waarna ze vervolgens kort haar ogen sloot en daarna op een antwoord of enige reactie wachtte.

Kenneth knielde even neer en nam zijn tas die bij die duinachtige dingetjes stond en viste daar een handdoek uit. Daarmee droogde hij zijn hoofd even af zodat hij geen last meer had van zweet. Opeens kwam er een meisje tevoorschijn vanachter de dingetjes. Kort fronste hij. 'Euhm, hé.' Sprak hij droogjes tegen haar en rekte zich dan even uit. Ergens hoopte hij dat dit meisje hier alleen maar stond om vriendjes te worden. Want zin in iets anders had hij op het moment niet. Kort zocht hij een fles water in zijn zak maar was die dus blijkbaar vergeten op zijn kamer. Wat best wel rot was. Tja dan werd het maar even lopen op droogte, want hij had geen zin om het water in te duiken. Hij sprong wel in de douche wanneer hij weer op school was. Echt een zwemtype was hij niet, en dat zou hij ook niet gaan worden. Het kind was niet mis. Maar toch, ze was niet zo zeer zijn type. Hij viel meer op tja, andere meisjes. Plus hij was ook niet zo'n jongen die iemand nam voor de fun, dat was gewoon laag als je zoiets deed. Kalmpjes stond hij weer op en keek even rond of er iets te zien was. En zoals de meeste dagen weer niets wat zijn aandacht trok.

Naïla knikte alleen maar en merkte dat de jongen niet echt geïnteresseerd was of het leek dan toch zo. Zonder wat te zeggen ging ze wat naar achteren en streek haar gladgestreken haren naar achteren. Ze had een zwart/witte strik in haar haar zitten. Naïla zuchtte en liep daarna zonder nog wat te zeggen naar het strand toe. Daar lag tenslotte haar handdoek en haar zwart kort kleedje. Met een simpele beweging bracht ze haar kleedje over haar hoofd en deed het netjes aan. Kort keek ze nog eens naar achteren of de jongen er nog stond en zette zich daarna hoofdschuddend neer. Nadenkend sloot ze haar ogen opnieuw en luisterde naar de ruisende wind en de vogels die tjirpten. De zee was dan ook zo rustgevend. Naïla stelde zich nadat ze haar ogen weer opende recht en legde haar handdoek open om er daarna op te gaan zitten. Dat zat lekkerder. Ergens vroeg ze zich af wat de jongen momenteel aan het doen was. Veel dacht ze er niet aan. Het waren haar zaken zelfs niet. Toen ze het zitten wel wat beu werd stelde zich voor de zoveelste keer recht en nam een voetbal van de grond op en begon wat simpele voetbalpasjes te doen. Ze liet de bal op haar hoofd stunten en liet hem dan op haar voet vallen. De bal duitelde nog steeds door op haar voet zonder ook maar de grond te raken. Tevreden grinnikte ze zacht en gooide daarna de bal hoog de lucht in met haar voet en liet hem dan simpel op haar rug vallen. Die rolde daarna naar beneden en dan nam ze hem weer op haar enkel. Toen de bal uiteindelijk weer op de voorkant van haar voet lag nam ze de bal van haar voet en lachte. Daar kon ze zich ook wel mee amuseren.

Ruby lag met haar bovenlichaam op haar jasje, haar benen half opgetrokken en haar armen slapjes langs haar hoofd liggend. Ze had haar ogen gesloten, en genoot van de zon die haar blote huid opwarmde. Ze had een broekje aan die tot aan haar kniën kwam en had hierom een ruig-uitziende riem geslagen, en natuurlijk konden een paar scheuren in het spijkerstof niet ontbreken om het een oud uiterlijk te geven. Ze was blij met haar nieuwe kleren, vandaag nog gestolen. Haar gele bikini stond goed bij haar bruine lichaam en blonde haren, en de dure slippers die ze nonchalant uit had getrapt waren bijzonder mooi. Ze had vandaag zeker voor een tweehonderd euro geshopped, als het al niet meer was. Geweldig, om dingen te stelen. Niet omdat het moest, maar omdat ze het kon en niet wilde kiezen voor een wereld waarbij ze dure disignerkleding kocht en droeg naar fancy feestjes.
Ze had haar hoofd opzij gelegd en hoorde het zand verschuiven, wat een teken was dat er iemand aan kwam. Subtiel opende ze één oog en keek ze toe hoe een ietwat bezweette jongen aan kwam lopen en zijn hoofd afdroogde. Ruby had expres een plek bij het duin uitgekozen omdat ze daar niet lastiggevallen werd door jongens die haar graag wilden regelen, en blijkbaar dacht deze jongen precies hetzelfde -maar dan met meisjes-. Niet veel later begon een meisje tegen hem te praten, zo'n cheerleaderstype. Haar houding gaf aan dat ze schreeuwde om aandacht en toen ze deze niet kreeg van de jongen droop ze haast jammerend af. Toch kon ze het niet laten om nog even haar kunsten met het voetballen te showen. Ruby kreeg spijt dat ze haar mes vandaag in haar kamer had achtergelaten, aangezien ze dolgraag die voetbal had lekgestoken. "Verschrikkelijk.." zuchtte ze, net hard genoeg voor de jongen om het te horen. Haar mondhoeken krulden omhoog nadat ze haar ogen had gesloten, om weer te genieten van de zon.

Kenneth keek even naar Naila en rolde kort met zijn ogen. 'Zielig.' Mompelde hij tegen zichzelf en snoof even. Daar had hij de pest aan, meiden die echt om aandacht schreeuwde. Voor hem mocht het altijd maar simpel blijven bij een meid. Gewoon een stoere meid die wist wat ze wou. En niet zo'n wreed irritante lach had. Opeens hoorde hij wat van iets verderkomen. Met een grijnsje keek hij haar richting uit en fronste even. Kijk, daar leek het al iets meer op. Rustig zette hij zich neer in het zand en staarde een tijdje naar de hemel die helemaal blauw was gekleurd. Een geeuw kon hij niet meer ondedrukken. Waarom was hij dan ook gaan zitten? Imbeciel die hij was. Indutten mocht niet, daar had hij niets aan. Even keek hij nog naar dat blonde meisje en schudde zachtjes zijn hoofd. 'Ik neem aan dat je last hebt van die jongetjes die hier rondlopen.' Zei hij met gesloten ogen tegen haar. Kenneth ademde even diep in en liet zijn beide armen ruste op zijn kniëën. De zon brande op zijn vrij lichte huid. Hoewel hij bijna elke dag kwam rennen hier werd hij er niet bruiner op. Dat boeide hem ook vrijwel niets. Hij had het liever zo. Zolang het voor hem volstond moest de rest hem maar zo nemen of ze nou wilden of niet. Dat was hun probleem dan maar.

De jongen scheen zijn mening met Ruby te delen, aangezien hij een zachte 'zielig' mompelde. Ze grijnsde, maar bleef liggen met haar ogen gesloten. Opdringerig overkomen was wel het laatste wat ze wilde doen, aangezien beide personen hier lagen voor de rust. Ze kon een lach niet onderdrukken toen hij zei dat ze waarschijnlijk last had van de jongetjes die er rondliepen; hij was grappig. "Ahnee, jij bent toch niet één van hen of wel?" zei ze op een gespeeld mopperige toon, waarna ze overheind kwam om de jongen aan te kijken. Best cute, hij had het type haar wat ze sexy vond. Blond Surferdude-haar of het haar van Dean in Supernatural konden er eigenlijk ook mee door gaan.. Zodra het maar geen red-heads of kale gabbers waren. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen er omheen, waarna ze -leunend op haar knieën- voor zich uit staarde.

'Nee, joh. Daar hou ik me niet mee bezig.' Zei hij tegen haar en grijnsde eventjes. Rustig kraakte hij zijn nek en keek even naar zijn tatoeages. Stilletjes was hij dat stil zitten beu, maar dat kon aan hem liggen omdat hij zich verveelde. Kort wreef hij door zijn ogen en keek haar dan weer aan. 'Ik ben Kenneth, voor als je het moest weten.' Sprak hij. Meestal had zijn stem een of andere kille toon, maar nu was het eerder verveling die in zijn stem te horen was. Rustig keek hij voorzich uit en greep daarna naar zijn tas en zocht nog maar een keer naar drinken maar met dezelde conclusie als eerder. Hij had het niet bij. Enkele mensen liepen voorbij en die keken hem raar aan, waardoor hij hen dan weer geirriteert na staarde. Altijd het zelfde hier. Hatelijke mensen hier ook. Altijd het zelfde ook hier. Meteen staarde ze naar iemand als die enkele tatoeage's had. Het leek wel alsof hij een of andere weirde gast was.

Ruby grijnsde en wendde haar blik af om vervolgens naar het hooghoudende meisje te kijken. Ruby zelf had vroeger ook een tijdlang voetbal gespeeld, toen ze nog ouders had tenminste.. Ze was van mening dat ze pas verder kon met haar leven wanneer ze alles van haar oude leven achter zich gelaten had, en aangezien ze graag een nieuw begin wilde maken zonder gezien te worden als het agressieve meisje vond ze Monica High een goede kandidaat. Ze had waarschijnlijk als een van de weinige geen ouders en had de school waarschijnlijk als enige zelf betaald. Het was prima zo.
Ruby besefde dat ze nog niet had geantwoord op Kenneth en zelfs een tijdje stil was geweest, waarna ze zijn kant op keek. "Ik verveel me.." was haar subtiele hint dat ze het doodzaai vond hier. "Zin om wat leuks te doen?" vroeg ze daarna. De jongen was wel oké, misschien wat voor een vriend. Konden ze samen mensen afschrikken, hij met zijn tattoo's en zij met haar bitchy opmerkingen.

'Is goed, zeg jij maar wat als je wilt.' Zei hij droogjes tegen haar en rekte zich daarna uit. Hij duwde zich recht en greep zijn sportzak en wandelde rustig naar haar toe. Kenneth schatte haar een jaartje jonger als hij zelf, ach age didn't matter. Zolang ze maar wat lol konden beleven met elkaar. Plus ze zouden wel vrij veel kunnen doen. Het meisje leek hem niet zo'n braaf kind als al die andere. Die dierf vast wel wat. En zo vond hij het het beste, van die braverikjes moest hij tegenwoordig niets meer hebben. Voor haar neus zakte hij door zijn benen en keek haar kalmpjes aan. Kort ging zijn blik weer naar de zee en zuchte hij diep. Thuis wonen deed hij niet meer, al drie jaar lang niet meer eigenlijk. Zijn ouders vonden het nog wel te doen om de school hier te betalen. Maar dat was dan ook het laatste wat hij van hun had gehoord. Ach echt boeien deed het hem niet, als hij het eenmaal gemaakt had in het voetbal had hij ze niet meer nodig, en moest dat niet gebeuren. Dan kon hij nog doen wat hij wou.

De jongen vond het goed wat met haar rond te hangen, waardoor er -zonder dat ze het door had- een kleine glimlach op haar gezicht verscheen. Het was leuk om te weten dat iemand je niet diep en innig haatte, en je een kans gaf om je beter te leren kennen. Ze draaide haar hoofd richting Kenneth die ondertussen naast haar was gaan zitten, en beet nadenkend op haar lip.
"Oh, ik weet wel wat. Maar of je het ook durfd..?" zei ze uiteindelijk, op een uitdagende toon. Soepeltjes veerde ze overheind en griste ze haar jasje van de grond af, waarna ze een paar stappen richting de zee zette. "Zo'n banaan! Laten we kijken wie er 't eerst vanaf valt. Diegene betaald de ijsjes." riep ze achterom, terwijl ze droogjes verderliep. Ze had geluk dat ze haar bikini aan had gedaan vandaag, en terwijl ze in gedachten verwikkeld verder liep besefde ze dat het best heerlijk was om af en toe een kind te zijn, daar had ze vroeger immers niet veel kans voor gehad omdat ze moest werken van haar ouders.

Kenneth sprong recht en haalde al zijn electronische spullen uit zijn zakken en stopte die in zijn zak. Dan rende hij achter haar aan. 'Oke, is zien hoeveel kracht jij hebt om je vast te houden.' Zei hij lachend tegen haar en wandelde rustig met haar verder. Hij was iets groter dan haar maar dat was normaal vond hij. Want ze was ook iets jonger als hem. Kalmpjes liep hij naar de man en kreeg twee reddingsvesten, de man vertrok naar de boot en trok zo de banaan al het water in. Kenneth zelve liep naar Ruby toe en gaf haar zo'n vest. 'Zie wel dat je niet verdrinkt, dat wil ik niet op men geweten hebben hoor.' Grapte hij en klikte zijn eigen vest dan ook toe en wandelde rustig het water in. Ooh, hij had zo hard gezegd dat hij het water niet inging vandaag en kijk hier stond hij dan. Kort keek hij naar de plaatsjes op de banaan het waren en 6, hij zelf ging op de derde zitten. Als je vanvoor zat dan had je veel te veel last van de trekkracht van de boom. En achterop werd je er het best afgeslingerd. Dus het midden was de beste plaats volgens hem. Kort keek hij achterom en grijnsde even. 'Kom je nog!' Schreeuwde hij naar haar toe en wachte geduldig af.

Samen liepen de twee naar het water, waar een man met reddingsvesten klaar stond om deze aan eventuele slachtoffers.. kandidaten mee te geven. Het verbaasde haar dat het op dit moment van de dag zo rustig was, en pakte het reddingsvest van Kenneth aan. Ze stak het ene arm door de opening, gevolgd door de ander, en klikte het vest dicht. Ze kon een lach niet onderdrukken toen Kenneth een opmerking plaatste en trok haar spijkerbroekje uit en legde deze samen met haar leren jasje in het zand. Hierna ging ze voor Kenneth op de banaan zitten en wachtte ze totdat er meer mensen op gingen zitten en de boot weg zou varen.

Kenneth keek haar even aan en grijnsde kort. Uiteindelijk kwamen er nog enkele mensen op de boot en werd hij verder getrokken. 'Kijk uit dat je niet valt hé?' Zei hij grijnzend tegen haar. Toen de boot al een aardige snelheid had maakte die een scherpe bocht naar links waardoor de boot bijna werd gekanteld maar dat gebeurde al een geluk niet. 'Btw, wat als we er samen afvallen?' Vroeg hij droogjes tegen haar en keek even kort achterzicht. Echt helemaal vol was de boot niet, op de achterste plaats zat niemand. Maar goed ook. Anders had die nu wel enkele meters verder in de zee gelegen waarschijnlijk. Een wind stak op waardoor die het water wat deed opvliegen en het op zijn lichaam terecht kwam. De zon brande het water al snel weg, alleen het zout niet dat drong lekker zijn vel in. Wat best wel zeer deed als de zon er te lang op bleef schijnen. Maar hij kon wat hebben dus er was geen enkel probleem voor hem.