Just sitting on the pier

Terwijl Avril Lavigne door haar oordoppen klonken liep ze door de straten van Santa Monica op weg naar de pier. Ondanks dat dit haar eerste dag was op Monica high wist ze donders goed waar alles was en wat er was. Haar oma woonde vroeger in Santa Monica en Allison was vaak in de zomer vakanties bij haar. Maar 4 jaar geleden overleed haar oma aan een hart aanval. En haar oma betekende alles voor haar. Haar oma was een soort van een vriendin van haar. Na de geboorte van haar tweeling zusjes 10 jaar geleden mocht haar moeder al weer naar huis maar Ilse en Kimberly -Zo heten haar zusjes- die moesten nog in het ziekenhuis blijven omdat ze te vroegen waren geboren. Maar daar ging het niet om. Toen haar moeder weer richting huis mocht. Haalde haar vader haar op. Allison die bleef thuis om het huis te versieren samen met haar oma en hadden ze koekjes gebakken. Maar haar ouders kwamen maar niet thuis. Ellie haar oma dacht dat ze in de file stonden. Aangezien ze naar het platte land waren verhuist. En het ziekenhuis stond in de grote stad. Maar daar ging het niet om. In werkelijkheid zaten haar ouders midden in een ongeluk. Haar vader kwam er met een paar bot breuken er van af. Maar haar moeder raakte verlamd aan haar benen. Sinds die tijd was alles thuis veranderd. Toen haar zusjes een jaar of twee, drie waren. Nam ze de zorg van hen op haar. Haar moeder probeerde zo veel mogelijk in huis te doen maar ze raakte ook nog eens in een depressie. Haar vader moest werken om de schulden te betalen die ze kregen. En dus was er niks anders dan dat zij het huis houden zou doen. Haar oma was te oud om het te doen. Maar elke zomer mocht ze naar haar oma en had ze de tijd van haar leven. En tja nu was het tijd dat ze het huis verliet. En ze was blij dat ze weg mocht. Maar toch voelde ze zich schuldig. Haar moeder zat nu in een verzorgingste huis omdat alles bergafwaarts ging. En haar vader had iemand gevonden die de zorg van haar 10 jaar oude zusjes op nam. Allison merkte dat ze er al bijna was. Maar besloot zich om te keren en langs het huis te gaan van haar oma. Er zal al vast iemand anders in wonnen. Het idee was best raar. Ze schudde haar hoofd en deed haar handen in de zakken van haar vest. Eenmaal bij het oude huis van haar oma. Bleef even staan en keek naar het huis. Een glimlach verscheen rond haar lippen toen ze terug dacht aan de laatste keer dat ze hier was. Het was leuk geweest. Ze gingen samen spelletjes spelen, Ondanks dat ze er te oud voor was was het gezellig geweest. Toen ze tranen in haar ogen kwam was het tijd om dat ook echt naar de pier te gaan. Allison veegde de tranen weg en liep weer naar de pier. Eenmaal daar kocht ze een ijsje en keek ze naar de zee. Onder tussen liep ze over de pier en ging op een bankje zitten terwijl ze om haar heen keek en haar mp 3 speler uit deed.

Trinnggg eindelijk ging de bel ter verlossing. Steven wist precies hoe laat het was, het laatste uur had hij elke 10 minuten op de klok gekeken. School was niet de leukste bezigheid van steven, dat was nog zacht uitgedrukt hij haatte het. Hij was een van de 1000de leerlingen die niet belangrijk was. Een grijs persoontje en onbekend. Natuurlijk was hij geheel onbekend, nee bijna elke week zat hij wel bij de decaan. Zijn dossier was hier groter als alle laatste jaarders bij elkaar, een braverdje was steven zeker niet. Voor dat meer dan de helft zijn tas had in gepakt was Steven al de deur uit gelopen. De leraar wou hem nog even spreken maar voor hij het door had was Steven al weg. Uit de klas gekomen liet Steven zijn capuchon weer over zijn warrige haar glijden. Er werden vaak opmerkingen naar zijn hoofd gegooid zoals “ooit van een kapper gehoord “ of erger “Emo” want dat was hij zeker niet. Hij luisterde wel een grunch pf grunten maar scremo nooit. Terwijl steven de 20 treden afliep voelde hij de ogen van mensen in zijn rug branden. Stevens kledingsstijl paste niet in hun leven thuis, vandaag had hij een afgetrapte spijkerbroek aan met rode allstars er onder, over zijn bovenlichaam had hij een wit shirt en een zwart vest aan, waarvan de mauwen beide waren opgerol. Het witte onder het zwarte combineerde leuk. Verveeld beukte hij met zijn hoofd tegen het kluisje, deze shoot open en er vielen een paar blaadjes uit. Geen moeite doen om te op te rapen, het waren toch terug gegeven proefwerken of stomme papiertjes, haalde hij zijn skateboard uit het kluisje en gooide hij zijn locker weer dicht. In de gangen was het verboden te skate, daarom sprong de jongen pas op zijn board toen hij over het drempeltje was. Krachtig zette hij af op de grond en gleed zo met een hoge vaart tussen de scholieren door. Het zonnetje scheen aardig op de bruine arme van de jongen, maar hij hielt toch zijn capuchon op. In zijn oren dreunde het nummer summer of 69, gevolgd door killing in the name. Rock, punk, American hardcore, naar al die dingen kon hij luisteren. Maar punk bleef toch zijn favoriet. Bij het zien van een leuke trap met ijzeren buizen als leuning greenz Steven even. Met een handig sprongetje kwam hij erop en grinde hij langs de rails. Met een sierlijke plof kwam hij weer op de grond, weer zigzagde hij een stuk tussen de mensen door en kwam uit op de pier. Smells like teenspirit dreunde er toen door zijn hersenen heen, hij vond het heerlijk dat hij school zo even kon vergeten. Bij het zien van een bankje wou hij er opspringen en nog eens een gekke move uitvoeren, maar vlak voor hij wou afzetten ging er iemand zitten. Hij kon nog snel genoeg reageren door niet te springen en een beetje proberen te remmen. Maar door zijn snelheid knalde hij zo tegen het bankje op en klapte hij even dubbel. Steven moest even naar adem happen en keek daarna naar de idioot die was gaan zitten. “Kan je niet uitkijken waar je gaat zitten” snauwde hij haar toe terwijl hij even over zijn buikspieren wreef waar hij mee tegen het bankje was geknald. Hij keek nog eens nijdig naar de chick die op de bank zat met een ijsje.

Verbaast keek Allison op zij toen ze iets hoorde. Ze moest moeite doen om niet in de lach te schieten en beet dan ook hard op haar wang om dit dan ook niet te doen. Ze nam met een onschuldig gezicht een hap van haar ijsje terwijl ze naar hem bleef kijken. “Kan je niet uitkijken waar je gaat zitten” Verbaast trok ze een wenkbrauw op. "Sorry hoor maar ik zat hier eerde, En kan jij niet uit kijken waar je gaat skateboarden. Of ga skateboarden in Youth Yard" Ze had echt een hekel aan dat soort mensen die dachten dat alles van hen was. Maar op zich had ze ook wel weer medelijden met de jongen aangezien hij toch pijnlijk terecht kwam. Nou ja het leek haar pijnlijk. Allison ging wat verzitten en nam een lik van haar ijsje. "Ik hoop niet dat je je erg bezeert hebt." Dit klonk een stuk vriendelijke dan wat ze net zei. Maar kom op het was toch niet haar schuld. Hoe moest zij nou weten dat hij over het bankje heen wou. Het stond er echt niet op. Allison liet haar blik naar zijn skateboard gaan en glimlachte. "Mooie Skateboard, Ziet er beter uit dan mij ouwe." Als ze vroeger de tijd had om even naar buiten te gaan ging ze vaak met haar vriendinnen naar het Skatepark en daar had ze wel eens op zo'n board gestaan. Ze had er zelfs een gekregen van een goeie vriend van haar. Hij was ook de gene die het haar geleerd had. Maar zo goed was ze ook al weer niet. Ze kon niet echt trucjes. Natuurlijk kon ze de stoep op komen enzo. Maar meer ook niet. Allison keek onder tussen naar de zee en vervolgens weer naar de jongen. "Wil je een ijsje of zo om het goed te maken?" Vroeg ze hem met een glimlach waarna ze de laatste hap nam en het stokje in de prullenbak mikte.

Stevens blik ging van chagrijnig naar onweer toen de chick ook nog eens een grote bek gaf. Hoe durfde ze hem zo te behandelen, zij was niet de gene die met een klap tegen het bankje aan was geklapt. Ze had geluk dat hij stopte anders had ze naar het ziekenhuis kunnen gaan. Steven gromde wat over “Jij kan niet beslissen waar ik ga skate”. Wat had hij te zoeken in de Youth Yard op dit tijdstip van de dag. Nu hingen er alleen maar wannaby skaters rond die dachten dat ze alles waren maar allang blij waren als ze een ollie konden doen. Stoerdoeners vond Steven ze, ze gaven niks om de levensstijl en om de muziek, maar dachten dat ze alles waren met een board in hun handen. En als ze kapot was, je een board was duidelijk wel vrouwelijk, dan kochten ze gewoon een nieuwe met het geld van pappi. Nee echt sympathie hadden ze niet voor hun board, het was gewoon een voorwerp. Steven zou echt van slag zijn als zijn board kapot ging, hij deed er alles mee en had er veel mee meegemaakt. Of kwam het toch omdat hij dit board nog van zijn, inmiddels overleden, ouders had gekregen. Als hij in de Youth Yard zat kreeg hij toch alleen maar ruzie en de politie op zijn dak, het enige wat die mensen van hem dachten dat hij een punk was. Een gebruikend zielig rot kind, maar dat was hij niet, zoals hij van mening was had hij gewoon een levensstijl die veel mensen niet accepteerde. Net als zijn tante, die hem dus hier heen heeft gestuurd. Steven keek het meisje nog eens boos aan, hij had zich flink bezeerd en zij maar een grote bek opentrekken. Maar voor vandaag zou hij het maar zo laten en een afranzeling uitlaten, maar mocht hij haar nog eens tegen komen dan wist hij niet of hij zich kon beheersen. Toen die chick haar mond open trok wou Steven al met zijn ogen gaan rollen, er zou vast weer een brutaal antwoord uit komen. Maar nee ze vroeg netjes of hij zich bezeerd had, het bloed van steven wat eerst stond te koken kwam langzaam onder het kookpunt terug. Niet dat zoiets betekende dat hij meteen een stuk vriendelijker was, want ze moest maar een ding verkeerd zeggen en hij zou ontploffen. Steven keek haar even aan zijn bruine ogen priemde even in de haren, daarna keek hij naar zijn buik, die de klap had opgevangen. Gelukkig had hij daar genoeg spieren anders zou hij vast hier liggen te kokhalsen. “Het gaat wel” mompelde hij terwijl hij over zijn buik wreef. Zijn gemompel klonk iets opener maar vriendelijk, nee, dan zou ze met iets veel beters uit de kast moeten komen dan een bezorgt vraagje. Het volgende wat ze zei "Mooie Skateboard, Ziet er beter uit dan mij ouwe." liet hem wat meer losser komen. Maar nog steeds was de afstand in zijn stem en van zijn gezicht af te lezen toen hij zei “dankje, skate je ook”. Inmiddels had de jongen met het warrige haar onder zijn capuchon het board in zijn handen en was de achterkant goed te zien. Het was misschien simpel, maar zijn ouders hadden niet zo veel geld gehad. Toch zat hij er over te denken om een nieuwe met een wat mooiere achtergrond te kopen als hij genoeg had gespaard, het geld groeide hem niet op zijn rug. Nieuwsgierig keek hij het meisje aan afwachtend op een antwoord, ze zag er niet echt uit als een skater. Maar uiterlijk kon bedriegen, hij zag er ook niet zo vriendelijk uit, maar dat kon hij best wel zijn. Hij wou gewoon eerst zeker weten als iemand wel aardig terug was en hem niet zou afkraken, want negatieve aandacht kreeg hij genoeg. Oke aandacht was aandacht maar op positieve aandacht geilde hij nu eenmaal. Een grijns kwam op zijn gezicht te staan toen ze vroeg of hij een ijsje wou om het goed te maken. “Fair deal” zei hij, nu begon hij wat opener te worden, alsof hij een andere jongen was. Hij wist dat ze van haar wel wat complimentjes kon ontfrutselen en dat het misschien nog wel eens gezellig kon worden. Samen liepen ze naar het kraampje waar de chick, nog naamloos, twee ijsjes zou bestellen. Door het warme weer stond er een lange rij, verveeld stak steven een sigaret op. Nu had hij tenminste wat te doen onder het wachten, even viel er een pijnlijke stilte. Daarom vroeg hij maar “Ben je van Monica High of die andere school”. Dan wist hij meteen of het een vriend kon worden of een gezworen vijand. De twee scholen mochten elkaar namelijk totaal niet. Toen ze hun ijsje hadden gingen ze weer op het bankje zitten. Ondertussen has Steef zijn sigaret op en zijn muziek uit gedaan. Aandachtig keek hij naar de chick hoe ze aan haar ijsje likte, op een of andere manier vond Steven dit erg opwinden. Daarom draaide hij snel zijn blik af en begon bot over de zee te staren, hopend dat ze een gesprek aan zou gaan. Stilte’s waren niet zijn beste dingen.

Allison moest steeds meer moeite doen om niet in de lach te schieten toen ze zijn blik zag. Als blikken konden doden lag ze nu waarschijnlijk diep onder de grond. “Jij kan niet beslissen waar ik ga skate”. "En jij kan niet beslissen waar ik ga zitten." Kaatste ze terug. Wat dacht hij wel. Nou ja waarschijnlijk het zelfde als wat zij dacht. Maar dan nog. Niemand had wat over haar te zeggen. Niet sinds ze hier was. Behalve de wet had over haar te zeggen. Maar die besliste alles over de mensen. En tja met die regels kon ze wel leven. En de regels van school ook wel. Ondanks dat ze graag en kat of een hond zou willen hebben. Ach ja ze ging gewoon vissen kopen. Dat waren ook hele leuke dieren. Ondanks dat je er niks mee kon doen. Maar ja wat maakte het ook uit. Ze kon trouwens ook een slang nemen. Maar dat leek haar niet zo goed idee voor als de slang ontsnapte. Dan werd het dus toch vissen. Het duurde even voordat ze antwoord kreeg op haar vraag. Ze bleef hem aan kijken terwijl de jongen naar zijn buik staarde. Oké vreemde jongen wie keek nou eerst naar zijn of haar buik om vervolgens te zeggen of hij of zij zich bezeert had. “Het gaat wel” Ze glimlachte terwijl hij dit zei en keek vervolgens naar de zee. "Blij dat het gaat." Ze wou echt niet hebben dat hij naar het ziekenhuis moest of zo. Ondanks dat dit niet haar schuld was. En ook niet de zijne was wou ze niet op haar geweten hebben dat hij wat zou hebben, Enkel door dat ze op een bankje ging zitten. “dankje, skate je ook”. Allison keek weer terug naar de jongen en glimlachte nog steeds. "Ik heb het een korte tijd gedaan." Sprak ze. Ze hoopte toch niet dat hij ging vragen waarom ze het niet meer deed. Ze schaamde zich toch licht dat ze de zorg over het gezin over had moeten nemen. En het gezin nu in de steek liet. ondanks dat haar moeder in een verzorgingstehuis zat. En haar vader iemand heeft gevonden die voor het gezin zorgde was het toch rottig om hen achter te laten. Ondanks dat ze toch wel op gelucht was dat ze hier was. “Fair deal” Allison stond op en knikte naar de ijscoman. "Kom mee dan." Sprak ze vrolijk terwijl ze er heen liep. Ze was blij dat de jongen het niet afsloeg. Zo had ze nog goeie reden om nog een ijsje te eten. Haar vader zei vroeger al dat ze verslaafd was aan ijs. En dat was ook zo. Nou ja een beetje dan. Ze kon met gemak zonder. Maar het was zo lekker. Helaas was het snel op maar wat deed ze er aan. Eenmaal in de rij keek ze toe hoe de jongen een sigaret op stook en vroeg zich af wat er nou zo lekker was aan roken. Ze had het een keer geprobeerd maar had de sigaret al snel aan een ander geven omdat het totaal niet lekker was en ze kreeg een hoest bui. “Ben je van Monica High of die andere school” "Ik ben van Monica High. " Allison bestelde de ijsjes en gaf hem er vervolgens een waarna ze de man betaalde. Eenmaal op het bankje begon ze pas aan haar ijsje terwijl ze naar de zee keek. Via haar ooghoeken zag ze de jongen naast haar naar haar kijken waar door er al weer een glimlach op haar gezicht verscheen. "Dus wat is je naam, Hoe oud ben je en hoe is de school?" Vroeg ze terwijl ze iets schuin ging zitten om hem aan te kijken.

Terwijl hij wachtte nam hij een hijsje aan zijn net opgestoken sigaretje, het bracht zijn bloedpijl weer naar beneden. Na enkele hijsjes voelde hij zich al weer een stuk beter, relaxt en de pijn in zijn buik ging weg. De nicotine deed zijn werk, daarom was het zo lekker hoe hij zich ook voelde door enkele sigaretten voelde hij zich weer beter. Even staarde hij naar de rookwolkjes die zijn mond verlieten terwijl hij luisterde naar haar antwoord, ze was dus van Monica High. Dat betekende dus dat ze niet meteen al aartsvijanden waren , maar je hoefde niet veel te doen om vijand van Steven te worden. Hij kon zo ontploffen en als hij eenmaal de pik op je had dan had je een probleem. Hij zou zo bij Die hard kunnen passen, maar dat was niks voor Steven. Nee hij vond het laf hoe ze alles in een groepje deden, hij durfde te wedden dat als er een van hun alleen was dat die niks durfde. Steven werkte liever alleen, zich zelf kon hij tenminste een beetje vertrouwen. Behalve als hij een hoge shot had gehad of erg dronken was, dan kon hij nog wel eens rare dingen doen. Maar op dit moment was hij nuchter en kon hij best helder na denken. Zijn bloed was weer normaal en de adrealine was weer uit zijn lichaam, dus zou hij niks stoms doen. “Mooi, dan hoef ik je nog niet als vijand te beschouwen” zei hij koeltjes direct achter haar antwoord. Steven was iemand die altijd wel iets klaar had om te zeggen, en na denken of het kwetsend was deed hij niet. Echter dacht hij er wel over na hoe hij het beste aandacht kon krijgen of iemand kon manipuleren. Niet dat hij daar veel aan kon doen, dat was een onderdeel van zijn Narcisme. Vlak voor het ijsje in zijn handen werd geduwd schoot de bruinharige jongen zijn peuk weg. Zijn blik volgde het stuiterende stompje even en daarna keek hij weer naar de donkerharige meid naast hem. Nog voor hij wat kon zeggen werd er hem een softijsje aan geboden, erg lekker met dit weer. Even knikte hij, een bedankje zeggen was niks voor hem. Voor hem was het alsof hij dan toegaf hoe zwak hij was. Want hoewel hij erg stoer over kwam, en vaak nergens om gaf kon hij best onzeker zijn. IJs kon er altijd wel in, eigenlijk elk eten kon er bij hem wel in. Soms vroegen mensen zich af of hij een lint worm had. Toen hij ging zitten begon het ijsje al een beetje te smelten dus nam hij gauw een likje langs het koekje af zodat hij niks zou knoeien. Hij kon niet tegen die plakkerige troep op zijn kleding. Terwijl hij dat deed gleed zijn capuchon terug over zijn hoofd en was de rest van zijn ‘knappe’ gezicht te zien. Tenminste veel meiden vielen op zijn gezicht, en zijn gespierde lichaam. Hij wist ook wel hoe hij een meid moest versieren. Zijn blik gleed weer naar het meisje dat nu begon te praten. Praten, het was eerder overhoren, echter stond er een glimlach op haar gezicht. “Nou mevrouw de politie agent” plaagde hij haar. “Ik ben steven , 17, en school is just school. “ beantwoorde hij haar vragen waarna hij een hap van zijn ijsje nam. Aandachtig met een onderzoekende blik keek hij haar aan terwijl ze aan het ijsje likte, hij kon er niks aan doen maar het winde hem erg op. Enkele tellen bleef hij te lang kijken waarna hij vroeg “And what about you” vroeg hij haar. Hij keek even naar een paar meiden die gillend de zee in rende.

“Mooi, dan hoef ik je nog niet als vijand te beschouwen” Allison knikte terwijl ze van hem weg keek. "Das inderdaad mooi want ik wil niet op mijn eerste dag al een vijand hebben." Het was totaal niks om vijanden op school te hebben. Zo konden ze je alleen maar neer halen. Gelukkig heeft ze dit nooit gehad. Maar een meisje die bij haar in de klas zat op haar vorige school echter wel. In het begin was het nog plagen. Maar al snel veranderde het in pesten. En enkel omdat ze totaal niet mee liep met de mode en nog al verlegen was. Allison kwam al snel voor het meisje op en merkte ook dat ze totaal niet verlegen was of zo als haar klas genoten zeiden een hekel had aan mensen. Nee het meisje had gehoor problemen al vanaf de geboorte en hier door sprak ze niet veel omdat ze niet wist hoe ze sommige woorden uit moest spreken. Allison besloot in de pauze's bij haar te zitten en haar te helpen. Na een tijdje ging het een stuk beter en werd ze ook door de klas geaccepteerd. Echter keerde dit meisje, -Ook wel kim geheten- tegen haar en deed ze als of alles haar schuld was. Allison besloot echte haar volkomen te negeren en al snel bleek dat de andere haar enkel gebruikte. Allison beet op haar lip om dit te vergeten en keek naar de jongen en zag hoe hij de puik weg schoot. Vervolgens gaf ze hem het ijsje aan en kreeg enkel een knikje. Ach ja een knikje was beter dan helemaal niks. Het duurde even maar toen ze terug op het bankje zaten zag ze eindelijk zijn gezicht. Het was altijd fijn om iemand zijn of haar gezicht te kunnen zien. Ze bekeek zijn gezicht en vond hem er wel oké er uit zien. Hij was niet lelijk en zag er wel goed uit. En tja hij zat tegen knap aan. Maar ze zou nooit maar dan ook nooit zeggen dat iemand er knap uit zag. “Nou mevrouw de politie agent” "Pas maar op voordat ik je gevangen neem." Allison keek hem met een speelse grijns aan terwijl ze al voor zich zag hoe hij op haar bed lag met handboeien om aan het bed vast zat. En tja die gedachten vond ze wel leuk. “Ik ben steven , 17, en school is just school. “ Ze bleef naar hem kijken terwijl ze al weer een lik nam van haar ijsje en merkte toch wel dat hij het interessant vond. "Ik ben Allison, toevallig ook 17 en tja als je meer van me wilt weten moet je er zelf maar achter zien te komen." Ze nam een hap van haar ijsje en liet haar blik zo als hem naar de zee gaan. Jammer dat ze haar bikini niet aan had gedaan want het leek haar best fijn om met dit weer de zee in te gaan.

Steven haalde zijn schouders op toen de Chick zei dat ze niet al op de eerste dag een vijand wou hebben. Terwijl hij nonchalant naar zijn nagels keek zei hij “haters blijf je altijd hebben”. Een wijze les uit zijn mond. Haters had iedereen, alleen sommige wisten er beter mee om te gaan dan andere. Steven maakte ze gewoon zo belachelijk, boorde ze de grond in voor ze ook maar hun mond konden opentrekken. Gewoon hun te slim af zijn, dat snoerde hun mond wel. Even een rot opmerking maken en ze voelde zich de hele dag gekwetst omdat ze belachelijk waren gemaakt. En als er dan toch een opmerking naar zijn hoofd werd geslingerd lachte hij gewoon mee alsof het hem koud liet. Maar diep van binnen voelde hij het toch wel knagen. Veel mensen dachten dat hij geen gevoelens had, maar diep van binnen onder een dik schild, die moeilijk te doordringen was, was hij erg kwetsbaar. Rustig begon hij verder te praten met een kleine sarcastische toon in zijn stem “Ik geef je een tip, ga nooit meer op een bankje zitten als iemand eroverheen wilt” . Nog steeds was zijn blik nonchalant richting zijn vingers gericht waar hij even aan pulkte met een grijnsje. Hij vond het leuk om mensen een beetje uit hun tent te lokken, of soms wat lastig te zijn. Voor hij met mensen omging moest hij eerst testen hoe ver hij hun grens op kon zoeken. Dan wist hij hoe ver hij kon gaan in ze te plagen, niet dat hij er chroom voor had om er af en toe eens over te gaan, om te laten weten wie de baas was. Hij moest namelijk wel de controle hebben, over zijn vrienden, liefdes of wat dan ook. Om geen controle te hebben vond hij onprettig, zelfs bij het nemen van een shot probeerde hij nog overal de controle over te houden. Steven’s ogen gleden even langs het meisje toen ze richting het bankje liepen, haar heupen gingen sierlijk heen en weer. Even bleven zijn ogen op haar kont stoken , niet lang anders zou het te veel opvallen. Haar opmerking op zijn geplaag deed Steven even beide wenkbrauwen omhoog te trekken, hij vond het wel sexy klinken. Maar het kon natuurlijk ook aan zijn zieke geest liggen dat hij zichzelf al op zijn bed zag liggen met handboeien vast aan de spijlen van het bed. Zijn blik ging even op stand-by terwijl hij zich zelf dat verbeeld. Om die gedachten uit zijn hoofd te halen schudde hij even zijn hoofd. Hij moest niet te hard van stapel lopen, ze kon hem net een half uur. Een van die stomme vrouwen reden om niet met iemand in bed te duiken, het ging toch immers om het plezier. Om niet te veel aandacht te trekken op zijn gedachtes stond begon hij te spreken met een speelse grijns “Auch ik word al bang”. Met een grijns keek hij wat voor een reactie dat ontlokte bij de chick die zich even later als Allison voorstelde. Een aardige naam, niet veel voorkomend. Ze was even oud als hem, 17 dus en zou dus waarschijnlijk in het zelfde jaar zitten. als je meer van me wilt weten moet je er zelf maar achter zien te komen." deed de zintuigen van steven even kriebelen. Die chick had wel leuke gedachtes, maar voor hij als een vieze jongen zou worden uitgemaakt. “En hoe denk ik erachter te komen” en wenkbrauw stond iets wat speels omhoog terwijl hij een lik aan het ijs gaf, schonk hij haar een sexy blik.

“haters blijf je altijd hebben” Daar moest ze hem gelijk in geven. Het maakte niet uit waar je je bevond. Je bleef je haters houden. "Daar geef ik je gelijk in." Sprak ze terwijl ze voor haar uit keek. “Ik geef je een tip, ga nooit meer op een bankje zitten als iemand eroverheen wilt” Met een grijns keek ze hem aan en schudde kort haar hoofd. Vervolgens keek ze weer voor haar terwijl ze haar hoofd licht schudde. "Dan geef ik jou ook maar een tip. Ga nooit meer over een bankje heen als iemand er wilt zitten." Ze keek hem weer terug grijzend aan om vervolgens weer voor haar uit te kijken, Toch keek ze hem via haar ooghoeken aan en vroeg zich af wat ze eigenlijk van hem moest denken. Toen ze haar opmerking maakte over dat hij maar uit moest kijken glimlachte ze onschuldig naar hem toen ze zijn uitdrukking zag. “Auch ik word al bang”. Een grijns verscheen rond haar lippen. "Je lijkt me niet echt een type die er bang voor is." Sprak ze lachend. Ze wist dat hij het niet meende. Maar dit was haar gedachten over hem bij dat onderwerp. "En tja we kunnen nog altijd zien of je er bang voor word." Ze keek hem al weer met een speelse glimlach aan terwijl ze in gedachten al voor zich zag wat er dan zou gebeuren. Eigenlijk was het gewoon erg dat ze er nu hier op dit moment aan dacht. Maar aan de andere kant was het ook wel opwindend. Ondanks dat niemand haar gedachtes kon horen bleef het toch erg. “En hoe denk ik erachter te komen” Ze haalde licht haar schouders op en toen ze zijn blik zag knipoogde ze naar hem. Ze kwam wat dichter bij zodat ze haast tegen hem aan zat en nam vervolgens een lik van haar ijsje. "Ligt er aan waar je achter wilt komen." Fluisterde ze. Terwijl ze zijn blik vast hield en vervolgens weer een lik nam van haar ijsje.

-Flut-

Steven greens even toen de chick een bijdehante opmerking terug worp, normaal was hij daar niet zo van gediend, maar van haar kon hij het wel hebben. Veel mensen had hij een grote bek of een vuist gegeven, maar ze deed het op een speelse manier. En dat stond Steven wel aan, en misschien kon hij haar wel in bed krijgen. Een van zijn vieze gedachtes speelde weer op, maar hij bleef nu eenmaal een jongen. “Oke bedank voor de tip, maar of ik me eraan ga houden is een vraag” speelde hij met haar. Hij kon ook bijdehand zijn, dat kon je na vragen aan zijn leraren. En hij skate waar hij wou en wanneer hij wou, niemand kon hem dat afnemen.Net als het uitgaan, drank, drugs en natuurlijk seks. Tevens kon niemand zijn gitaar van hem afnemen, die dat deed had een levenlange vijand aan zijn broek hangen. Terwijl hij een likje van zijn ijs nam daagde Allison hem uit, hij haalde zijn wenkbrauwen even speels op. Wat was hij blij dat hij vandaag een spijkerbroek met jack daniels riem aan had. Die chick wond hem namelijk erg op, tenminste zijn fantasie die hij bij haar opmerkingen kreeg. Het was maar goed dat ze geen gedachten kon lezen, anders zag ze zich zelf met half opengereten kleding op het bed liggen, en de rollen omgedraaid hij was de agent. En zij de gevangen. De geilheid was bijna van het gezicht van steven af te lezen toen ze een speels glimlachje naar hem wierp. “Ik ga geen overhaaste beslissingen nemen, als we het toch uit kunnen proberen” kreeg hij nog net over zijn droge lippen. Hij bestudeerde zijn ijsje maar aandachtig voor zijn gedachten weer terug kwamen. Terwijl hij tegen zijn gedachtes aan het vechten waren keek hij even naar Alli, hij had haar naam even voor de makkelijk ingekort, die naar hem knipoogde. Ze kreeg er ook eentje terug, maar dan een tikkeltje brutaal. Zijn adem stokte even toen ze met haar knieën tegen hem aan kwam omdat ze dichter bij hem kwam zitten. De warrige lokken van zijn haar, die iets naar voren uitsprongen konden haar bijna raken. Hij likte even aan zijn lippen en had een speelse blik in zijn ogen, met een tikeltje brutaliteit zei hij “Ben je een goede zoener” Ze kon nog altijd boos weg lopen, en hij zou haar amper zien want mh was zo groot. Met een uitdagende blik wachtte hij haar reactie af.


-flut-

[ “Oke bedank voor de tip, maar of ik me eraan ga houden is een vraag” "Dat moet je helemaal zelf wten het is maar een tip." Ze merkte dat deze jongen ook best bijdehand kon wezen en dat vond ze wel mooi. Het gebeurde namelijk niet vaak dat een jongen bijdehand terug ging doe. In elk geval niet op de manier die hij deed. En kom op wat was er nou leuker om een jongen te pesten op deze manier. Het zou echt hard zijn als ze hem straks alleen zou laten. Nee zowas ze niet. Waar ze ook mee begon. Ze zou en moest het af maken van haar zelf. En tja dat was nog wel eens een nadeel. Maar ze moest naar haar zelf luisteren en dat deed ze dus ook heel braaf."ik ga geen overhaaste beslissingen nemen, als we het toch uit kunnen proberen." Allison keek toe terwijl steven zijn blik op het ijsje richte en kon merken dat hij het moeilijk. Grotendeels door dat het haast in zijn ogen gescheven stond. Allison liet haar blik naar de zee gaan en nam nog een lik van het ijsje die al bijna op was. Ze begon nu met het horentje waar na ze Steven weer aan keek. "Je moet ook nooit een overhaaste beslissing maken." Sprak ze. Allison glimlachte toen ze de reactie merkte van hem toen haar knieen de zijne aanraakte. Ze keek hem in zijn ogen en zag hoe hij zijn lippen af likte. Een onschuldig lachje liet ze horen toen ze zijn vraag hoorde "ben je een goede zoener" Allison at haar ijsje op terwijl ze hem liet wachten op een antwoord. Vervolgens liet ze haar hoofd nog meer naar hem toe buigen maar bleef hangen toen haar lippen bijna de zijne aan raakte. "Zei ik niet dat je het verder zelf allemaal uit moest zoeken" Allison keek hem verleidelijk aan.

Occ: let niet op de fouten, heb hem namelijk op de tablet getypt.

Steven haalde even een hand door zijn warrige haar, en liet het commentaar maar voor deze keer langs zich heen gaan. Het had niet echt toegevoegde om er nog verder op in te gaan. Tevens zou het dan een erg eentonig gesprek worden, en dat liet hij niet gebeuren bij z’n chick als haar. Ze was aardig haar best aan het doen om hem op te geilen, hopelijk was ze niet zo hard om hem hier te laten zitten. Echter waren er altijd wel van die wijven. Hij had het wel eens bij de club mee gemaakt, eerst hem regelen en hem dan vervolgens achter laten. Meestal hadden ze dan een populairdere jongen als prooi gezien. Wat moesten die meiden toch met van die wannabees . Het verveelde hem toch altijd wel een beetje, maar vaak had hij die avond toch nog succes gehad. Klagen mocht hij dus zeker niet. Even streek hij met 2 vingers over zijn geliefde skateboard, anders zou hij zich wel terug trekken met haar en zich daarop uitleven. Dat deed hij altijd als hij boos was of verdrietig, dan ging hij zich uitleven op zijn elektrische gitaren of zijn skateboard. Het ijsje dat hij in zijn handen hield was al bijna op toen Allison sprak met de woorden. "Je moet ook nooit een overhaaste beslissing maken. . Steven keek haar even met een glimlachje aan. Een wijze les voor hem ,want normaal maakte hij de meeste beslissingen zonder er echt over na te denken. De beste manier om in problemen te komen. Niet dat hij altijd in de problemen wou komen, dat zeker niet, maar hij was net als een magneet. Steven kwam altijd op de verkeerde plek met de verkeerde tijd. Voor zijn gedachten weer konden wegvaren voelde hij wat kouds op zijn pols, recht op zijn tatoeage van een kruis. Bedachtzaam keek hij naar het koldertje ijs op zijn pols. Zonder echt na te denken dat het er een beetje stom uit kon zien likte hij het er van af. Daarna keek hij weer dood normaal naar de chick. Ze kwam dichter bij en zijn lippen raakte de hare bijna. Ze sprak dat hij er zelf achter moest komen. Dat was een aansporing voor hem en hij liet zijn lippen op de hare komen, met zijn tong zocht hij voorzichtig een opening tussen haar lippen. Ze had hem indirect toestemming gegeven dus nam hij ook zijn kans. Hij speelde wat met haar mond en nam toen een stukje afstand, al die tijd had hij zijn ogen gewoon open. Niet het kleffe gedoe van ogen sluiten, nee hij had echt geen gevoelens, behalve dan van beneden, voor haar. Heel droogjes zei hij “Niet slecht” waarna hij doodnormaal een hap nam van het hoorentje. Voor de mensen om hen heen zou het er vast raar uit hebben gezien. Twee jongeren die elkaar net hadden ontmoet, maar steven gaf niks om andere mensen. Van hem kon iedereen om hem heen dood neervallen.