Rondlopen op de pier na het werk...

Steve Stifler liep over de Santa Monica pier. Het was er redelijk druk maar vooral veel mensen gingen weg. Aangezien het binnenkort donker zou worden. Langzaam begon de zonsondergang al! Steve werkte op de pier in een restaurantje. Lekker makkelijk vond Steve dat werk. Hij kon wel redelijk snel bestellingen aannemen. Maar vandaag moest hij helpen met het instaleren van een stereo. De eigenaar kon er niks van dus belde hij Steve maar op aangezien de andere medewerkers of ziek waren of er ook niks van wisten. Steve had het opgelost, wat best zielig was aangezien Steve ook absoluut geen verstand had van het maken van enige elektronica. Alleen kon hij een beetje sleutelen aan auto's. Maargoed na een half uurtje kloten kwam er muziek uit. Wat goed genoeg was voor Steve. Hij haalde een sigaret uit zijn broekzak. Nou ja, hij pakte het pakje uit zijn broekzak en haalde er een sigaret uit. Hij deed hem in zijn mond. Daarna zocht hij naar zijn aansteker, gevonden. Hij haalde hem eruit en klikte. Een smal en klein vlammetje kwam eruit. Steve bleef even kijken in het vuur maar liet het daarna langs zijn sigaret gaan. Hij liet daarna de aanstekerknop los. Waarna hij de aansteker terug in zijn zak duwde. Een sigaret had hij nou toch wel verdient! Steve droeg overigens een zwembroek, en daarboven een shirtje zonder mouwen. Het was veeltste warm en aangezien Steve nog wat spieren had kon het er mee door volgens Steve. Daarnaast droeg hij een ketting, een beetje een echte surfketting. Tenminste zo was de beste manier hem te omschrijven. Het was een simpel ogend ding, met iets van metaal achtig(wist Steve veel wat het was) gemixed met iets van kokoshout achtige dingen ook hiervan wist Steve het materiaal niet. Maar Steve had het ooit als cadeau gekregen en het zat wel fijn. En voor zo een ketting was het nog een flinke prijs had Steve gehoord.

Hij liep langs een klein hotdog kraampje. De geur kwam in zijn neus nadat hij de sigaret had weggegooit. Heerlijk maar hij was zijn portemonnee vergeten. Dom! Nou dan geen heerlijke hotdog vandaag. Hij besloot van het hot dog kraampje weg te lopen zodat hij niet in verleiding zou komen. Dit bracht hem aan de andere kant van de pier. Hij kon het niet laten om over de zee te kijken. Hij keek over het blauwe oppervlakte. Een paar surfers temde en een golf een paar meter verderop. Een vissers boot ging in de verte verder de zee op. Verder was er niet veel te zien. Maar dat maakte het juist zo mooi. Terwijl hij keek over de zeer ving hij de laatste zonnestralen op. Hij vond niet vaak iets moois maar de zee wist Steve goed te respecteren. Daarna wilde hij weer verder gaan. Plots voelde Steve iets aan zijn nek ofzo?

[HAHAHAH, ik ging helemaal stuk bij die laatste zin xD]

De warmte die herkenbaar was voor deze tijd van het jaar -ookal was de zomer afgelopen en leefden de mensen ondertussen in de herfst- was aangenaam, ze kon het haast lekker noemen. Ruby haar huid was gebruind, waardoor haar blonde lokken nóg blonder leken, en vandaag had ze een korte broek die tot halverwege haar bovenbenen kwam en een loszittend rood shirt die haar goed stond. Ze genoot van de zonnestralen die haar huid opwarmden en verreikten, en rekende het mineraalwater af wat ze net had gekocht op het terrasje waar ze aan zat. Het nog halfvolle glas liet ze staan waarna ze opstond en zich mengde tussen de mensenmassa.
Een jongen viel haar op, of beter gezegd; zijn ketting. Het metaal glinsterde prachtig in het zonlicht en de combinatie met het kokoshoud maakte het sieraad gewild; Ruby wist dat veel mensen haar hier een hoge prijs voor zouden betalen. Zeker wanneer het sinds een jaar niet meer werd gemaakt, maar nog steeds een behoorlijke must-have was. Stacey handelde in kettingen, aan wie ze deze wel zou kunnen doorverkopen.
Geruisloos liep ze achter hem aan, en toen hij naar de zee keek zag ze haar kans. Met een handige beweging maakte ze het slotje open om de ketting vervolgens van zijn nek af te halen en in haar mouw te laten glijden, hierna botste ze -nog in haar loop- tegen hem aan en glimlachtte ze verontschuldigend. "Sorry" mompelde ze nog, waarna ze weer verdween in de mensenmassa. De jongen had niets door gehad, althans, dat hoopte ze.
Ruby liet de ketting terug in haar hand glijden en voelde aan de materialen. Gelukkig geen namaak, anders was ze screwed geweest en had ze het ding net zo goed de zee in kunnen flikkeren. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht nadat ze het ding had opgeborgen in haar broekzak -aan de voorkant- en hierna met een zelfvoldane glimlach verder over de pier liep. Haar dag werd steeds mooier en mooier..

Hij voelde lichtjes iets aan zijn nek. Daarna botste iets tegen hem. Steve wilde kwaad worden en balde zijn vuist. Toen krijg hij in de gaten dat het een vrouw was. Of meisje misschien beter. Ze was rond zijn leeftijd schatte Steve in het moment. Ze glimlachte verontschuldigend waarna ze sorry mompelde. Waarna ze door liep. Ze houd dus van Stifler. Dacht Steve met een grote grijns op zijn kop. Die glimlach, tegen dit lijf aanlopen gebeurt niet perongeluk. Ze wilde natuurlijk even mijn spieren voelen. Toen herinnerde hij het gevoel aan zijn nek. Hij voelde even achter zijn nek."De klote bitch!"Riep hij plots woest hij draaide zich om en rende over de pier. Hij ontweek behendig de mensen, hoewel af en toe een jongen tegen zijn schouder aan kwam en aan de kant werd geduwd. Hij zag het blonde haar. Hij zette de versnelling in. Toen stopte hij. Zodat ze hem nog niet zou zien aankomen. Langzaamer maar nog steeds in snelwandelen liep hij achter een aantal mensen aan. Eerst achter een oude man met een bruin hoedje op. Welke idioot droeg hij nou zo een hoedje als het zo warm was?! Daarna kwam hij achter een dikke vrouw te lopen. Tot hij schuin kon oversteken. Toen legde hij zijn hand op haar schouder. Terwijl de laatste zonnestraal had geschenen en het een stukje donker werd. Dit zorgde ervoor dat de lantaarnpalen aangingen. "Hey, volgensmij heb je iets van mij bitch. Dat is de naam die ik je heb gegeven."Zei Steve terwijl hij zijn hand meer had samengeknepen om haar schouder. Zodat ze niet meteen met volle snelheid kon wegrennen als ze dat van plan was. Wat best logisch zou zijn aangezien dieven meestal wegrennen, nou ja toen hij iets stal wist hij niet hoe snel hij weg moest zijn. Dus dat verwachte hij. Voorderest merkte hij dat de mensen gewoon doorliepen. Daar liep de dikke vrouw voorbij en daar de oude man. Hij was benieuwd naar het meisje haar reactie.

Ruby had haar blik gericht op de oceaan, die een donkere kleur verkregen had doordat de zon steeds meer zakte. De gloeiende bol was ondertussen al versmolten met de horizon en zakte steeds langzamer, en toen ze haar blik losscheurde van het mooie verschijnsel merkte ze op dat het een stuk rustiger was geworden op straat. Het was nog steeds druk, dat wel, maar het onderscheiden van het figuur dat haar achternaliep was een stuk makkelijker dan een korte tijd geleden. Terwijl ze naar de steeds verder zakkende zon keek -die uiteindelijk helemaal verdween- lette ze eigenlijk meer op de mensen om haar heen, waardoor ze toen hij zijn hand op haar schouder legde dus niet voor een verrassing stond.
Ze draaide zich om terwijl ze niet uit de greep van Steve kon ontkomen, nouja.. een 'greep' was het niet echt. Haar ogen waren iets samengeknepen terwijl ze hem boos in de ogen tuurde, boos omdat hij haar achtervolgd had en kwaad op zichzelf omdat ze niet voorzichtig genoeg was geweest. Nogmaals herhaalde ze de woorden van de jongen in haar hoofd, waarna er een brede grijns op haar gezicht verscheen en er een lachje die behoorlijk sarcastisch en fake uit haar mond klonk. "Je vind jezelf heel wat, of niet soms?" siste ze, waarna haar hand zich in een felle beweging om zijn pols sloot, die ze vervolgens met het voordeel van de verrassing van haar schouder af trok. Ze hield er niet van wanneer iemand op zo'n manier aan haar zat, zeker niet wanneer het zo'n sukkeltje was als Steve. Hij leek erg.. zelfverzekerd, zelfvoldaan over zijn woorden. Ze rolde een kort moment met haar ogen en zette daarna een glimlach op die zo ongemeend was dat zelfs een koter die nog onschuldig was het zou kunnen onderscheiden van een echte glimlach. Voor een kort moment keek ze om zich heen om te zien dat iedereen rustig door liep, niets door leek te hebben, konden de twee hun happyness dan zo goed faken?
"Allright, you got me. En je bent in mijn plannetje getuint. Ik wilde namelijk dat je achter me aan kwam, want ik vind je ontzettend aantrekkelijk." zei ze, haar stem bezat eerder een walgende toon dan een aanbiddende. Ze rolde met haar ogen toen ze haar blik nog een keer over het zielige persoontje voor haar liet glijden, waarna ze zich omdraaide en een eindje van Steve weg liep. Moest ze die dure ketting nou weggeven?

Toen hij de hand op het meisje had gelegd leek ze niet verast. Ze draaide zich om en gaf hem een boze blik. Nu zag hij haar gezicht wat beter, hij schatte haar rond zijn leeftijd en ze had blonde haren. Dom blondje? Dacht het dit keer niet dacht Steve. Ze siste dat Steve zich heel wat vond. "Tja, Stifler vind zichzelf wel oké. Logisch toch met dit lijf?"Ging Steve ertegen in. Ze schudde zijn hand los. Hij liet het gebeuren. Het was niet geheel onverwacht aangezien Steve wel verwachtte dat ze zich losde wilde gaan maken. Ze rolde met haar ogen en zette een glimlach op. Hij vroeg zich af of het wel gemeend was, Steve ging er van uit van wel. "Ach schaam je er niet voor. En hey jij bent ook niet lelijk. Dus als je wil geef ik je zo wel mijn nummer. Kunnen we een keertje naar een mo.... uhm restaurant gaan ofzo."Zei Steve gewoon verder die de stem compleet begon te negeren. Daarna liet ze haar ogen nog een keer rollen waarna ze weg liep. "Hey bitch, me ketting."Zei Steve die haar ging inhalen en zodoende voor haar stond. "Dude, jij bent niet goed in versieren zeg. Okay ik geef toe, je probeert me niet te versieren. Zoveel weet ik dan nog wel net van meisjes, en dat je ze één keer per maand ofzo tijdens de rode fricking feestdaagjes met rust moet laten."Ging Steve verder die wel begreep dat het meisje liever de ketting wilde dan hem kennelijk. Wat raar was, want wie wilde hem nou niet?"Het is trouwens Steve Stifler voor je, als je ooit nog van gedachten veranderd en dit lijf wel wil daten."Zei Steve met een arrogant grijns. Die had besloten het meisje te blijven achtervolgen tot ze zijn ketting eindelijk terug zou geven. Hij zette zich trouwens schrap voor een bitchslap of dat ze opeens begon te rennen. Nu zouden zijn american football skills van pas komen, hoewel hij het meisje liever geen pijn deed. Tenzij ze het van wild hield. Anders was een meisje slaan niet zo eervol. Een jongen daarintegen slaan was nooit iets optegen...

Ongelovelijk! Ruby was nog maar een paar minuten in de aanwezigheid van deze jongen en zelfs nu was zijn arrogantie onuitstaanbaar, en wilde ze het liefst zo ver mogelijk -met ketting natuurlijk- wegrennen van de jongen. Deze jongen zou het winnen in een wedstrijdje 'wie heeft het grootste ego' van Alain, terwijl ze gister nog dacht dat hij het ergste geval was. Ruby had gerust door dat hij 'motel' wilde zeggen in restaurant, en liep hoofdschuddend door. Hij wilde haar zijn nummer geven, gaf toe dat zij 'ook niet lelijk' was. Wat voor een compliment was dat? Ze had het vreemde idee dat ze hem zodra nog neer zou steken wanneer hij haar nog langer op zou houden, of hem in ieder geval een klap zou verkopen..
Steve ging voor hem staan, zij liet hem maar. Ze verlangzaamde haar pas om uiteindelijk helemaal stil te blijven staan en keek hem aan, vroeg zich af wat hij te zeggen had. Hij had het over 'goed in versieren zijn', waarop haar wenkbrouw als reactie omhoog vloog. Was het eigenlijk wel gezond om zo'n groot ego te hebben? Hierna mompelde hij iets over gedachten veranderen, waarop ze zachtjes knikte. "Geef me je kamernummer maar." mompelde ze, een kleine grijns op haar gezicht getekend. Zou het werken? Hierna gaf ze hem de ketting terug, en keek ze even om zich heen om te zien hoe de pier steeds leger werd en uiteindelijk helemaal uitgestorven was. Ruby wachtte wat ongeduldig af totdat hij antwoord zou geven, en sloeg haar armen over elkaar. Ook had ze zin om hem een stomp in zijn buik te geven of een bitch-clap in zijn gezicht te geven, maar dat liet ze maar over aan het juiste moment..

Steve begon Ruby eigenlijk wel een beetje arrogant te vinden. Ze speelde wel een beetje hard to get achtig iets. En ze gaf hem zijn ketting nog niet terug! Later vloog Ruby haar wenkbrauw omhoog. "182 schatje. Ik heb ook een lelijke irritante kamergenoot. Maargoed die trap ik er dan wel uit. Of het moet natuurlijk in jouw kamer een keertje mogen?"Zei Steve met een grijns. Steve vond het een beetje vreemd en ging er nog niet van uit dat Ruby vanacht al met hem in bed lag. Wat best vreemd was. Dus besloot hij niet meteen te stoppen tenslotten had hij toch wel even tijd om iemand te kutten. Ze had ook zijn ketting, zijn stoere mannelijke vrouwenaantrekker ketting, terug gegeven aan Steve. En stond met haar armen over elkaar. Zou hij misschien nog een bitch-slap krijgen? "Weet wat. Laat ik trouwens maar met jou mee lopen. En dan zal ik je wel wat drinken a-la stiffmeister bieden. Glaasje whiskey ofzo? Ik bedoel je durft toch wel te drinken met deze geweldig vent. Of ben je bang voor een beetje alcohol in je bloed?"Zei Steve een beetje uitdagend. Hij het gevoel dat het iemand was die graag een beetje stoerder voordeed dan ze was. Iets wat Steve uiteraard nooit zou doen zoals Steve altijd dacht. Hij pakte direct erna zijn sigaretten pakje uit zijn zak. Hij haalde een sigaret eruit en deed hem in zijn mond. Daarna pakte hij zijn aansteker. En stak zijn sigaret aan. "Ow, wilde princesje er toevallig ook eentje?"Zei Steve daarna tegen Ruby terwijl hij dichter bij haar stond. Hij had opgemerkt dat de pier een stuk leger was dan daarnet. Damn, dan zou hij dus na Ruby niet kunnen proberen om een andere meid mee te nemen naar zijn kamer.

Ze beet op de binnenkant van haar wang om haar woede te beheersen toen Steve haar schatje noemde, een woord die ze verachtte. De binnenste duivel die in haar zat schreeuwde dat ze hem een klap moest verkopen of hem in ieder geval moest laten zien dat ze dat soort woorden niet waarderen, maar in plaats van dat te doen glimlachtte ze droogjes. Niet gemeend natuurlijk, maar ze wist dat het noodzakelijk was, wilde ze ooit nog op zijn kamer terechtkomen. Ze kende deze Steve-types wel, dachten heel wat van zichzelf en waren van mening dat meisjes werden aangetrokken door bepaalde kledingstukken of glimmertjes. Nu wilden meisjes wel dat ze goed werden verwend door hun vriend -als het al tot vriendje-vriendinnetje aankwam bij Steve-, maar het tweede wat hij daarmee aanlokte waren dievegges als Ruby. Hij moest eens weten hoe ze over hem dacht, hoe graag ze op zijn kamer wilde komen zodat ze zijn kastjes leeg kon roven!
"Nee, dat kan niet.. Ik ga binnenkort van kamer veranderen, denk ik. Ik zit liever in mijn eentje, en mijn twee kamergenotes zijn er ook bijna nooit." antwoordde ze droogjes, waarna ze opkeek om te zien wat hij dit keer voor plannetje had. Hij had het over alcohol, en toen hij zei dat ze bang was voor een beetje alcohol in haar bloed verscheen er een subtiel grijnsje op haar gezicht. "Niet echt, ik word alleen.. anders wanneer ik alcohol op heb." zei ze, denkend aan de vele slechte ervaringen die ze met alcohol had. Ze kon zichzelf dan minder onder controle houden. Haar lust werd zelden versterkt terwijl ze vaker last had van de woede die in haar op kon borrelen, de woede die ze normaal zou kunnen tegenhouden, wat niet lukte wanneer haar zintuigen aangetast waren door het geliefde stofje. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht die er hopelijk voor zou zorgen dat Steve niet achterdochtig zou worden, waarna ze al een paar stappen naar voren zette. Ze had zin om hier weg te gaan, hopelijk vanavond nog op zijn kamer te liggen, hem knock-out slaan of subtiel wat in zijn drinken te doen zodat ze geen sex met hem hoefde te hebben en dan opzoek gaan naar de schatten.
"Nee bedankt, ik doe niet aan slechte dingen." lachtte ze schamper, terwijl ze zonder om te kijken door liep. Zijzelf zag daar de ironie wel in, en wanneer iemand haar een sigaret aanbood en ze deze afsloeg, keek diegene haar vaak raar aan. Ze was nou niet bepaald het meest heilig en puur meisje, en mensen koppelden haar badass-heid vaak aan roken. Het was opmerkelijk dat Ruby het zei, en als Steve haar een wat beter zou kennen zou hij weten hoe ze in elkaar zat, wat ze allemaal in het verleden gedaan had. Jammer voor hem was ze niet van plan ook maar iets te vertellen en was hij de zoveelste jongen die slachtoffer van haar werd door hun onwetendheid.

Ruby kwam aanzetten met een glimlach. Steve wist niet echt veel over dit meisje eigenlijk, gelukkig maar want zoveel hoef je nou ook weer niet van meisjes te weten. Behalve dan of ze een lekker lijf had. Steve keek even van top tot teen bij Ruby, hoewel hij dit al meerdere malen had gedaan. Maar toch om zeker te zijn. Maar het antwoord was hetzelfde namelijk een korte: Check heet lijf in zijn hoofd. Ze begon daarna wat te praten."Wacht, bijna niemand in je appartement? Toch extra gezellig? Jij en ik... alleen in een kamer die je gaat verlaten. Soort van afscheidsfeest in je kamer."Zei Steve tegen Ruby. Die het idee dat er bijna niemand kwam wel leuk vond. Alain was namelijk nog niet geheel te vertrouwen om er niet te zijn, tenslotte moest die jongen ook rukken op avond waarin hij alleen zou zijn. En Alain gezien te hebben moest dat wel iedere avond zijn. Dus zo doende ging hij liever naar Ruby toe een keertje om haar bed te testen. "Anders? Je bedoeld anders in de sletterige oftewel de awesome manier?"Zei Steve met een lichte grijns op zijn gezicht tegen Ruby. "Slechte dingen? Dus je doet ook niet aan mij? Beetje overdreven. Maargoed, ik kan er ook niks aan doen dat het princesje geen sigaret wil. Ik zal er wel dubbel van genieten.'Zei Steve terwijl hij na een overdreven trekje begon te praten."Mmm, wat heerlijk."Zei hij tegen Ruby terwijl hij het uitblies en het door de wind liet meevaren. "Je bent een beetje raar. De meeste dieven die ik ken vinden het heerlijk een drankje te nemen en een sigaret."Zei Steve daarna opsommend tegen Ruby. Want juist dieven, voorzover Ruby een echte dief was dan, hielden meer van drank, drugs en sigaretten dan de meesten mensen bij elkaar. Dacht hij tenminste, of was dit weer zo een typisch vooroordeel?

"Nee, mijn kamer is geen optie." zei Ruby nogal abrupt, waarna ze waterige glimlach op haar gezicht toverde zodat het hele plannetje wel door zou kunnen gaan. "En ik ben er niet aan gehecht, ik ben er bijna nooit.. dus lijkt een afscheidsfeest me niet nodig." glimlachtte ze onschuldig, terwijl haar gedachtes allerlei verwensingen naar de jongen riepen. Zou ze hem doden wanneer hij van de uitputting in slaap was gevallen, nadat ze zijn kasten had leeggeroofd? Het zou een hoop mensen veel ergernis besparen, maar dat zou niet de hoofdreden zijn waarom ze hem koud zou maken. Ze ergerde zich zélf aan 'm, en aangezien ze haarzelf -na wat ervaringen- altijd op de eerste plek zette deed ze dat nu ook.
"Ja, zoiets. Awesome is 't wel." grijnsde ze, denkend aan de vorige keren dat ze jongens had bedreigd uit haar dronken bui. Ze wist dat het gevaarlijk was voor anderen om dronken te zijn, maar wanneer ze er de kans voor kreeg greep ze vaak naar de fles. Dronken zijn hielp ook om het verleden te verdoezelen, ook al was het voor een paar uur.
"Jij bent niet slecht voor mij, eerder goed." speelde ze vrolijk in op zijn woorden, nog even en hij zou haar mee naar huis nemen. Een zwoele blik die eraan toegevoegd werd werkte hopelijk in haar voordeel, waarna ze zijn hand vastpakte. Ze begreep niet waarom ze haar techniek nooit bij Alain had toegepast, aangezien hij volgens haar ook behoorlijk wat sieraden in zijn kast had liggen. In ieder geval was het kettinkje waar hij de plectrum altijd omheen deed een goed voorwerp om te stelen; hoe veel zou hij er immers voor betalen om het ding dat zoveel waarde voor hem had terug te betalen? Op een of andere manier had ze het nooit gekund, misschien speelden de gevoelens die ze voor hem begon te krijgen daarin mee?
Ze beet even kort op haar lip toen Steve heel verleidelijk begon te doen met de sigaret. Hijzelf was niet verleidelijk, integendeel, ze walgde van hem en zijn ego. Maar de sigaret, die rook behoorlijk lekker en deed haar even terugdenken aan haar verleden. "Met jouw levensstijl ben je al dood voor je dertigste." fronsde ze, waarna ze even kort haar hoofd schudde. Hij zou haar waarschijnlijk toch niet willen geloven, het al weten en het niet erg vinden of het juist fijn vinden omdat hij dan nooit oud zou worden. Ze had vaker zijn types bestolen, en kom daarom veel van zijn moves voorspellen. "Raar?" reageerde ze. Hoezo raar? Jij bent degene die mij een dief vind en me alsnog mee neemt naar je huis.. klonken haar gedachtes, waaruit nogmaals bleek hoe hersenloos hij moest zijn. Ze schudde haar hoofd glimlachend, een stuk vriendelijker dan haar zwarte gedachtes waren, en mompelde een "Zullen we dan maar wat drinken..?"