Kamer van Pearl und Paul

Ze had niet gemerkt dat Paul de kamer binnen kwam en schrok dus ook heel erg toen ze zijn stem hoorde. Gelukkig liet de man haar pols los waar door ze net op tijd naar achteren kon gaan. Pearl keek angstig toe hoe hij op hem af rende. Pearl wou hem tegen houden. Hem waarschuwen dat hij ontiegelijk sterk was. Maar voor ze dat achter kon doen lag de man al op de grond. Pearl kon niks anders doen dan toe kijken. Ze kon zich zelfs niet meer bewegen. Even leek het als of haar lichaam zich uit geschakeld had en ze buiten haar lichaam keek wat er gebeurde. Er kwam eindelijk weer wat beweging in haar lichaam toen ze voelde hoe Paul zijn armen om haar heen sloeg. ‘Sorry, sorry! Ik dacht al dat er iets was, maar wilde niet luisteren naar die gevoelens,’ Pearl keek hem aan en zag nu pas dat hij met zijn gezicht tegen een stoelpoot was gevallen. "Het spijt mij." Fluisterde ze terwijl ze haar vingers langzaam en voorzichtig over zijn gezicht heen gaan. "Als ik die deur niet los had gedaan was hij niet binnen gekomen." Fluisterde ze nu nog zachter. Ondanks dat ze zich groot probeerde te houden gleden er tranen over haar wangen. ‘Het is voorbij,’ Pearl legde haar hoofd tegen zijn schouder aan en voelde hoe zijn vingers door haar haren heen gingen. Haar wang gloeide nog pijnlijk en was ook redelijk rood. Ze wist zeker dat zijn hand afdruk er op stond. Terwijl Pearl deels mee luisterde naar wat de politie allemaal zei bleef ze naar de man kijken. Als hij ook maar het lef had om op te staan en wat te doen dan zou zij dit keer eens wat doen. Maar in tegen stelling. De man bleef liggen tot dat de politie er was. Al die tijd had ze zich vast gehouden aan Paul. Deels omdat ze zich veilig bij hem voelde. Maar ook wist dat hij misschien neer kon vallen aangezien hij zijn hoofd toch hard gestoten werd. Het duurde voor haar uren voordat de politie binnen kwam zetten. Maar dit bleek in werkelijkheid maar een enkele minuten te duren. Pearl keek toe hoe de politie binnen kwam. Het waren twee mannen en een vrouw. Pearl liet naar enige dwang van de agente Paul los en merkte hoe ze gedwongen werd om op de stoel te gaan zetten. Ze kon niks anders doen dan naar de man te kijken. Pearl zag hoe de twee politie mannen de man in de handboeien sloeg toen hij wat bij kwam. Helaas kon ze niet verder kijken omdat een ambulance broeder haar gezicht naar hem toe trok om te kijken hoe erg ze er voor stond. "Met mij is niks aan de hand kijk liever naar hem." Sprak ze zachtjes terwijl ze naar Paul keek. Ze had haar tranen weg geveegd en beet hard op haar lip om niet weer te gaan huilen. Vervolgens stond ze op en sloeg haar armen om haar heen. Pearl liep naar de badkamer en keek naar haar wang. Hij was best rood en hier en daar iets dik. Al snel liep ze weer naar de woonkamer en keek naar Paul. "Het spijt me echt." Fluisterde ze.

-De mijne ook niet meer-

Zuchtend schudde Paul zijn hoofd toen de ambulancebroeders hem wilden helpen. ‘Ik heb geen hulp nodig, neem hem gewoon maar mee,’ zei hij, waarna hij een hoofdknik deed naar zijn vader. Diens ogen rolden nog steeds in zijn kassen, maar dat kon Paul helemaal niks schelen. Hij had zijn handen niet van Pearl gehouden en dit was zijn verdiende loon. Pauls blik gleed opzij toen hij Pearl naar de badkamer zag gaan. Hij vroeg zich af of hij met haar mee zou gaan, maar net toen hij besloot om dat te gaan doen, kwam ze weer terug. Hij gaf haar een klein knikje en wreef toen met de palm van zijn hand langs zijn hoofd. Rood vloeistof bleef achter op zijn hand, maar Paul deed niet eens moeite om zich erom te bekommeren. Hij zou, als het erger zou worden, zich er wel om bekommeren, nu was het zijn taak om Pearl wat meer op haar gemak te stellen. Zijn ogen gleden naar haar aangedane gezicht. Hij beet op zijn onderlip toen hij zag dat haar wang helemaal dik was. Hij zuchtte en schudde zijn hoofd even. ‘Nee, het is mijn schuld. Ik had hem duidelijk moeten zeggen dat hij zich niet meer moest bemoeien met mijn leven. Kijk wat hij je heeft aangedaan.’ Zuchtend helde hij een beetje naar voren en legde zijn hand voorzichtig op haar wang. Het begon al een beetje blauw te zien. Zijn vader kon, evenals hem, heel hard slaan blijkbaar. Hij kreeg een klein grijnsje bij het idee dat hij zijn vader eindelijk eens flink had kunnen afrossen. ‘In elk geval zijn we van hem af,’ mompelde hij, waarna hij zijn blik opzij liet glijden. De politie nam ondertussen wat gegevens af, knikten toen naar hem en liepen weg. Zuchtend sloot Paul de deur.
‘Ik zal wel wat te drinken inschenken,’ mompelde hij. Hoe kon hij nou, terwijl hij in de garage bezig was, weten dat zijn vader zou komen? Hoe kon hij dat gevoel dat hem waarschuwde nou eigenlijk negeren? Hij had geen idee, maar daardoor had Pearl nu wel een rode wang. Hij zuchtte even en schonk twee glazen cola in, waarna hij zich omdraaide en terug naar Pearl liep. Hij ging langs haar zitten en sloeg zijn arm beschermend rond haar schouders, waarna hij een beetje achterover leunde tegen de bank. Hij legde zich in een liggende positie en trok Pearl met zich mee. ‘Al een beetje bekomen van de schrik?’ vroeg hij, waarna hij even door zijn zwarte haren wreef en hetzelfde deed met de rossige haren van Pearl. Zijn ogen probeerden de hare te zoeken, maar dat ging niet zo makkelijk aangezien hij hier zo lag en hij nauwelijks kijk in haar ogen kon hebben. Hij vloekte even zachtjes om zijn onhandigheid en trok Pearl toen dichter tegen zich aan, waarna hij zachtjes over haar arm wreef.


- Dikke flut, sorry x -

Pearl zuchtte toen ze merkte dat Paul de hulp van de broeders niet aan nam. Hij was verdomme gewond. Maar ach het was zijn eigen keuze en daar bij ze kon hem altijd nog naar het ziekenhuis brengen als dat nodig was. ‘Nee, het is mijn schuld. Ik had hem duidelijk moeten zeggen dat hij zich niet meer moest bemoeien met mijn leven. Kijk wat hij je heeft aangedaan.’ Hoofd schuddend keek ze hem aan. "Nee Paul het is jou schuld niet, oké gewoon niet meer aan denken dat het jou schuld is." Eigenlijk gaf ze zich zelf de schuld terwijl de dit allemaal veroorzaakt had. Haar gezicht vertrok ietsjes toen Paul zijn hand op haar wang legde. Ondanks dat het zeer doet was de warmte van zijn hand toch ook wel weer fijn. Pearl keek op in zijn ogen en glimlachte wat ongemakkelijk. Ze knikte al bevestig dat ook zij blij was dat ze van hem af waren. Maar toch vroeg ze zich af wat zijn vader hier deed en waarom hij zo deed. Zo gedraagde je toch niet? En je hoorde zeker geen mensen te slaan. Maar ze was Paul zeker dankbaar, het had geheel anders af kunnen lopen als hij er niet geweest was. Het had misschien haar dood kunnen worden. Misschien overdreef ze nu wel maar de woede in zijn ogen zei al meer dan genoeg. Pearl was blij toen Paul de deur sloot en kort keek ze om haar heen met een hand in haar haren. Het was zo vreemd om te beseffen wat er gebeurd was. Zoiets overkwam je nooit, nee het gebeurde enkel in films of bij andere. Zo had zij ook gedacht maar naar dit wist ze dat alles wat een ander mee maakte dat ze dat zelf ook mee kon maken. ‘Ik zal wel wat te drinken inschenken,’ Pearl knikte en besloot maar op de bank te gaan zitten. Ze keek op toen Paul terug kwam met twee glazen cola en keek hem dankbaar aan. Terwijl ze een paar slokken door haar droge keel probeerde te slikken voelde ze zijn arm om haar schouders. Pearl kroop wat tegen hem aan en zette haar glas op tafel. Het was ook maar goed dat ze haar glas weg had gezet want voor ze het wist werd ze mee getrokken terwijl hij ging liggen. Ze vergemakkelijkte zich wat en keek hem aan. ‘Al een beetje bekomen van de schrik?’ Pearl haalde haar schouders op. "Een beetje, denk ik." Ze staarde voor zich uit waarna ze zich weer op hem richtte. "En jij?" Pearl glimlachte toen hij door haar haren heen ging. Ze grinnikte even toen hij vloekte en merkte hoe hij haar dichter tegen hem aan trok. Kort sloot ze haar ogen toen zijn hand over haar arm streek. Toen ze haar ogen opende keek ze weer naar Paul en zag dat hij bloedde. Pearl ging weer zitten en nam nog snel een slok voordat ze op stond. "Blijf liggen.", sprak ze voordat ze de badkamer in liep. Daar pakte ze een washandje die ze vochtig maakte met lauw water en pakte ook de verband doos. Vervolgens liep ze de kamer weer in en ging voor hem op de grond zitten. Voorzichtig depte ze met het washandje langs de wond heen zodat het op gedroogde bloed weg gehaald werd. Uiteindelijk pakte ze een pleister en plakte die op de wond. Vervolgens stond ze weer op om alles terug te brengen naar de badkamer en om het handdoekje om te spoelen voordat die in de was mand belande. Het duurde niet lang voordat Pearl weer terug ging en zich voor Paul nestelde. Ze keek hem onderzoekend aan en beet op haar lip. "Hoe zit dat me je vader en jou?" Fluisterde ze terwijl ze met haar vingers over zijn wang heen gleed.

Een lichte, geërgerde glimlach gleed rond Pauls lippen toen hem opgedragen werd om te blijven liggen. Mopperend zakte hij een beetje onderuit. Vaag rook hij nog het parfum van Pearl, wat ook goed haar eigen geur kon zijn, dat wist hij niet zeker. In elk geval rook het lekker, een soort parfum voor zijn neusgaten. Hij liet zijn blik opzij glijden en staarde peinzend uit het raam. Hij merkte op dat het moment waarop Pearl opstond, het moment was geweest dat naar zijn wonden had gekeken. Een geërgerde zucht verliet zijn mond. Ging ze nu verpleegster spelen door zijn wonden te verzorgen? Dat wilde hij niet. Hij had heus wel vaker een wondje opgelopen, zo iets groots was het nou ook weer niet. Bovendien prikkelde het alleen maar een klein beetje, niks waarover zij zich zorgen kon maken in elk geval. Hij keek naar haar toe ze terugkwam. Hij sloot zijn ogen een klein beetje toen hij zijn huid voelde prikkelen onder de aanrakingen van Pearl, maar ook het natte washandje liet zijn huid reageren, alleen deze keer op een geïrriteerde manier. Hij keek haar even aan toen ze weer terug wegliep en liet zich wat meer onderuitzakken. De vraag van daarnet drong hem amper door, maar hij had lichtelijk geknikt toen ze het gevraagd had, dus ze kon er wel uit opmaken dat hij bekomen was van de schrik. De volgende vraag zag hij echter niet aankomen, maar hij hield zijn blik zo neutraal mogelijk. Hij wilde Pearl niet laten schrikken met zijn verhalen over zijn vader, maar hij wilde ook niet tegen haar liegen of haar de halve waarheid vertellen. Toch leek het hem op het moment beter om een zo’n korte mogelijke beschrijving te geven van wat er tussen hem en zijn vader gaande was. Hij keek haar even aan. ‘Mijn vader is een klootzak. Vrouwen stellen hem meer tevreden dan wie dan ook, zelfs meer dan zijn eigen zoon. Hij was vroeger altijd dronken en ik betwijfel of dat voorbij is. Hij heeft mij nooit goed kunnen verzorgen, hij haatte me en probeerde me altijd af te breken met zijn kwetsende woorden, die ik op latere leeftijd gewoon ben gaan negeren. Dat is ook de reden waarom ik een grote klootzak tegenover anderen ben, maar sinds ik hier ben, verandert dat.’ Twijfelend na zijn verhaal keek hij haar aan. Als hij haar nu niet afgeschrikt had, wist hij het ook niet.
Zijn ogen sloten zich automatisch onder de strelende bewegingen van Pearl. Hij voelde hoe kippenvel zich verspreidde over heel zijn lichaam, hoe een stroomschrok het in zijn binnenste overnam en hoe zijn hart een paar tellen sneller begon te slaan. Zijn ogen openden zich weer toen hij merkte dat zijn huid lichtelijk begon te huiveren. Hij keek gauw de andere kant op, in de hoop dat Pearl niks van hem had opgemerkt. Haar vingers, haar vingertoppen, ze lieten hem gewoon sidderen zonder zelf moeite te doen. Haar ogen lieten hem naar haar kijken, maar ook gauw genoeg weer wegkijken als hij iets vertelde waar hij totaal geen behoefte aan had. Hij zorgde dat zijn rug wat meer tegen de kussens achter hem gedrukt was, aangezien Pearl in een zittende houding voor hem zat. Hij voelde zich redelijk kwets, met Pearls hand zo op zijn wang, hij liggend in deze positie en zijn lichaam, die rare bewegingen en gevoelens opbrachten dankzij Pearls bewegingen. Zijn ogen gleden langzaam in de hare en hij kon een raar gevoel niet onderdrukken, alsof zijn eigen lichaam er vrij zeker van was dat Pearl te vertrouwen was en hij haar lang genoeg in vertrouwen kon nemen. Hij zag de haartjes van Pearl steeds duidelijker. Toen hij zich afvroeg hoe dit mogelijk was, merkte hij pas dat hij zichzelf naar haar verschoven had. Hij merkte dat zijn borstkas bijna haar borst raakte, wist zichzelf een beetje terug te trekken en voelde hoe zijn wangen warm werden. Hij kuchte even, maar besloot toen om niet onder te doen voor zijn eigen gevoelens en probeerde de verbintenis opnieuw op te pakken, die hij net zo geschokt had afgebroken. Hij legde zijn hand in haar nek, waarna zijn chocoladebruine ogen weer contact zochten met haar ogen. Deze keer hield hij zichzelf niet tegen toen hij voorover boog en hij sloot automatisch zijn ogen. Het volgende moment raakten zijn zachte lippen de hare en alsof het afgesproken was, knapte een hoop gevoelens in zijn binnenste los. Lust dreef naar boven, die Paul maar moeilijk kon onderdrukken. Terwijl zijn hand van haar nek verschoof naar haar achterhoofd, legde hij een andere hand op haar wang, kuste haar innig verder en wachtte af tot hij een klap tegen zijn wang zou krijgen, of iets in die aard. Hij had niet door dat zijn andere hand de blauwe plek op Pearls wang lichtelijk streelde.

- Et voilà, hopelijk maak ik het hiermee goed ;p

Ze merkte wel dat hij niet echt blij was dat ze naar zijn wonden keek. Laat staan er voor zorgde maar ze kon er toch moeilijk niks aan doen aangezien dit toch haar schuld was. En daar bij wou ze niet dat het wond ging infecteren want dan was hij nog verder van huis. Trouwens ze vond het wel leuk om hem te verzorgen. Een kleine glimlach verscheen rond haar gezicht terwijl ze hier aan dacht. Ze ging nog net niet in een verpleegsters pakje. Wat trouwens best sexy was. Achja dat werd dan wel weer iets voor halloween. Terwijl ze de wond verzorgde keek ze af en toe in zijn ogen. Eigenlijk had ze gedacht dat hij weg zou lopen maar dit had hij dus niet gedaan. Waarom ze dit dacht wist ze natuurlijk niet maar Paul leek wel zo'n jongen die niet wou dat iemand voor hem ging zorgen. Nou daar had hij dan mooi pech mee want zij was namelijk wel zo'n meisje die voor iemand ging zorgen als het nodig was. En Pearl vond dat dat gewoon moest kunnen. Terwijl ze wachtte tot dat Paul ging vertellen hoe het zat tussen hem en zijn vader streek ze over zijn huid heen. ‘Mijn vader is een klootzak. Vrouwen stellen hem meer tevreden dan wie dan ook, zelfs meer dan zijn eigen zoon. Hij was vroeger altijd dronken en ik betwijfel of dat voorbij is. Hij heeft mij nooit goed kunnen verzorgen, hij haatte me en probeerde me altijd af te breken met zijn kwetsende woorden, die ik op latere leeftijd gewoon ben gaan negeren. Dat is ook de reden waarom ik een grote klootzak tegenover anderen ben, maar sinds ik hier ben, verandert dat.’ Pearl was blij dat Paul het tegen haar gezegd had en glimlachte om het laatste. "Ik vind je geen klootzak, zelfs niet toen je me er op wees dat ik de volgende keer uit moest kijken en die schoenen niet meer aan moest doen." Ze grinnikte even terwijl ze terug dacht aan de dag dat ze op zijn schoenen stond. En ze had er geen spijt van want als dat niet gebeurt was had ze hem ook nooit leren kennen. En ze mocht hem graag. Ondanks dat Paul zijn verhaal had gedaan liet ze haar vingers nog steeds over de huid van zijn wang strijken. "Maar wat moet het zwaar voor je zijn geweest.", fluisterde ze zachtjes. Pearl hoopte dat Paul ooit gelukkig zou wezen. Want zo te horen had hij het heel erg zwaar gehad. Een glimlach sierde haar gezicht toen Paul zijn ogen sloot. Blijkbaar vond hij het fijn en ze was op de een of andere manier blij dat haar aanrakingen hem iets deden. Het was natuurlijk dom maar het was wel zo. Nieuwsgierig keek ze hem aan toen Paul zijn ogen weer opende en vervolgens weg keek. Pearl vroeg zich af wat er in hem om ging en wenste voor een keer dat ze de gedachtes kon lezen van iemand. En dan vooral van die van Paul. Aangezien het gewoon duidelijk was dat haar handeling hem iets deed. Ze wou weten of hij het fijn vond. Misschien vond hij het ongemakkelijk en wilde hij het liefst gillend weg rennen. Dat kon gebeuren toch. De nieuwsgierigheid werd groter toen Paul dichter bij kwam. Pearl verzette zich geen millimeter en bleef zitten zo als ze zat. Toen hij gevaarlijk dichter bij kwam hield ze haar adem kort vast en vroeg zich af wat hij van plan was. Toen Paul zich een stukje terug trok gleed er een teleurstellend gevoel door haar lichaam heen. Pearl ademde weer uit en glimlachte toen ze zijn wangen licht zag kleuren. Het zag er schattig uit. Heel schattig. Pearl rilde lichtjes toen ze zijn hand in haar nek voelde en keek hem terug aan. Een enkele seconden beet ze op haar lip toen ze in zijn prachtige ogen keek. Toen Paul dichter bij kwam liet ze haar lip los en spreiden iets haar ogen waarna ze die sloot. Het gevoel van zijn zachte lippen kuste ze hem terug. Haar hand gleed zijn haren in en zachtjes klemde haar vingers er zich in. Haar andere hand legde ze op zijn wang terwijl ze hem terug kuste. Ondanks dat zijn hand over haar pijnlijke wang heen gleed leek het als of hij de pijn een soort van verlicht. Het duurde niet lang voordat Pearl zich terug trok en haar ogen opende. Een kleine glimlach stond op haar gezicht terwijl ze hem aan keek. "Je kuste me", fluisterde ze zachtjes licht verbaast. Vervolgens drukte ze haar lippen weer op de zijn en kuste hem liefdevol.

Een soort stroomschok ging door zijn lichaam heen toen zijn lippen contact vonden met die van Pearl. Het leek wel alsof een soort touwtje tussen hun lippen zat en elkaar aantrokken. Hun lichamen leken wel als versteende magneten tegen elkaar aan te schuren. Zijn hand, die naar haar achterhoofd gegleden was, speelde licht met haar lokken. Steeds maakte hij dezelfde, onbewuste bewegingen van haar achterhoofd naar haar nek. Zijn andere hand had hij op de leuning liggen, maar deze verschoof hij toen Pearl even iets zei. Hij opende zijn ogen en wilde iets zeggen, toen hij weer haar lippen op de zijne voelde. Deze keer was de kus anders. Het was geen impuls, het was meer alsof het liefdevol was. Paul ging zonder moeite op in de zoen en negeerde zijn stekende wonden. Zonder echt te beseffen wat hij zelf deed, trok hij Pearl op zich. Hij verlegde zichzelf op de bank, zodat hij plat op zijn rug lag en tilde Pearl meer naar zijn borstkas toe, terwijl zijn lippen verstrengeld leken te zijn met de hare. Zijn andere hand had hij ondertussen op haar onderrug gelegd, waar hij met zijn vingers de huid daar zachtjes beroerde. Een zwakke, bijna onhoorbare kreun kwam uit zijn keel omhoog toen hij haar opnieuw zoende, deze keer veel intenser. Het leek net zo’n film kus, maar dan veel beter. Veel realistischer ook. Zo’n kus werd toch alleen maar genept, maar deze leek wel echt te zijn. Langzaam haalde, deels door de ademnood, Paul zijn lippen van Pearl af en haalde diep adem, waarna hij zijn voorhoofd tegen de hare liet leunen. ‘Wat was dat?’ mompelde hij, waarna hij even grinnikte, aangezien hijzelf de kus begonnen was, niet Pearl. Hij keek om zich heen en vroeg zich af of ze het gewoon deden omdat de tijd ervoor zo dramatisch geweest was en ze beiden opgelucht waren, maar dat dacht hij eigenlijk niet. Hij zou die gevoelens, zoveel adrenaline en stroomschokken als ze hem aanraakte, echt niet krijgen. Hij zou zeker iemand niet zoenen als hij haar niet leuk zou vinden. Hij vond Pearl weldegelijk leuk. Hij keek haar even aan en merkte toen pas hoe ze hier lagen. Hij grinnikte even. In de kus had hij haar, volledig onbewust dan voor zichzelf, volledig op zich getrokken en was gewoon verdergegaan met zoenen alsof er niks aan de hand was. Zou hij haar van zich af moeten halen?
Even bleef hij zo twijfelend liggen, waarna hij door de lokken van Pearl streek. ‘Dat dramatische gedoe met m’n pa was de moeite waard, niet?’ vroeg hij, waarna hij even grinnikte en een zacht kusje op haar lippen drukte. Hij kon echter een verlangen van meer niet onderdrukken. Hij wilde nu al weer zijn lippen op de hare drukken en haar dichter tegen zich aantrekken, maar misschien vond ze dat juist te opdringerig. De drang om wat verder te gaan dan alleen zoenen was voor hem ook moeilijk te onderdrukken, maar aangezien meerdere jongens hier op zijn leeftijd mee te kampen hadden, schaamde hij zich er niet voor. Zolang hij zich maar in de goede wil van Pearl liet meeslepen als het moment zover zou zijn en ze zou het willen, was het toch niet aan te zien als iets slechts, wel dan? Hij keek haar heel even aan en sloeg zijn armen daarna langs zijn middel. ‘Het is al bijna weer tegen de avond,’ mompelde hij, toen hij zag dat het vaag begon te schemeren. Hij keek weer naar Pearl en streek met zijn hand langs haar wang. ‘Wat wil je vanavond doen?’ Verkeerde vraag, Paul. Die zou ze sowieso verkeerd opvatten. ‘Eh… Ik bedoel, moet ik iets eten voor ons halen of zo?’ probeerde hij zijn fout snel goed te maken. Ze moest niet denken dat het hem alleen maar om ging om samen met haar in bed te belanden, want zo’n jongen was hij nog nooit geweest en zou hij ook niet worden. Hij keek haar vragend aan, waarna hij zijn ogen even sloot.

Pearl wist niet echt wat er door haar heen ging. Ze moest toe geven dat ze dit nog nooit gevoeld had. Maar hoe vaak had ze dit in vredes naam gedaan. Hooguit met maar twee jongen, maar dit was anders. Beter zelfs. Misschien wel omdat dit alles onverwacht was maar misschien voelde ze iets voor hem. Nou ja die misschien kon ze wel weg halen want het was echt zo. En best raar dat ze het nu pas besefte. Wat zullen haar ouders er over zeggen? Misschien vonden ze het leuk voor haar maar aan de andere kant zou het ook kunnen dat ze het er totaal niet mee eens waren. Maar dat betwijfelde ze. Zolang zij gelukkig was waren haar ouders dat ook. Nadat ze gesproken had kon ze niks anders dan haar lippen weer op de zijne drukken. Het leek als of hij een magneet was en ze gedwongen werd om weer dichter bij te komen. Niet dat ze het erg vond in tegen deel. Voor ze het wist lag ze op hem en voelde hoe hij ging verliggen en grinnikte kort. Pearl rilde kort toen ze zijn vingers over haar onderrug voelde. Een soort verlangen kwam in haar op maar die probeerde ze zo goed als kwaad te onderdrukken. Het zou toch niet wezen dat ze nu al op gewonden werd enkel door zijn handelingen. Misschien leek het maar zo. Misschien droomde ze dit wel. Als dat zo was dan had ze toch al lang wakker moeten zijn geworden voor dat dit hele gebeuren ging gebeuren. Het was dan wel een prachtige droom in een nachtmerrie. Toen hun lippen kort van elkaar af waren keek ze naar hem. Pearl keek hem bedenkelijk aan toen ze zich af vroeg of ze nu werkelijk een kreun van zijn kant had gehoord of dat het maar een verzinsel was. Lang om er over naar te denken had ze niet. Pearl sloot haar ogen weer en liet haar hand die nog steeds in zijn haren zat wat naar beneden glijden en van zijn nek naar zijn hals om hem vervolgens naast zijn hoofd neer te leggen. Het leek wel dat elke kus die er na de eerste was gekomen steeds voor het eerst was. Een klein geluidje van teleurstelling liet ze horen toen hij zich terug trok. Ze grinnikte toen hij diep adem haalde en beet op haar lip. Zelf was haar adem ook niet echt normaal te nomen. De onregelmatigheid was duidelijk te merken en eerlijk gezegd schaamde ze er zich voor. Pearl keek Paul aan toen hij zijn voorhoofd tegen de hare aan liet leunen. "Ik heb geen idee", grijsde ze terwijl ze hem aan keek. Pearl leunde deels op zijn buik en streek met haar hand over zijn wang heen. Ze lagen er best verkeerd bij al vond ze het zelf. Kort grinnikte ze om haar eigen gedachten en streek met haar duim over zijn lippen heen. Gisteren keken ze op deze bank nog een enge film en nu lagen ze hier maar wat te doen. Pearl grinnikte om wat hij zei en drukte een kusje terug op zijn lippen. "Ondanks dat hij een ongelooflijke klootzak is ben ik hem hier toch een soort dankbaar voor.", bekende ze zachtjes terwijl ze hem aan keek. Pearl legde haar armen op zijn borst en legde haar kin er op. Al die tijd bleef ze hem aan kijken en had geen idee van hoe laat het was. Pearl streek met haar vingers zijn wang en hals waarna ze tevreden zuchtte. Toen Paul een opmerking maakte over dat het al weer bijna tegen de avond was duwde ze haar zelf iets omhoog om via het raam naar buiten te kijken. Vervolgens ging ze weer terug liggen en glimlachte. "Wat kan de dag snel voor bij zijn." Pearl dacht kort na toen hij vroeg wat ze wou doen vanavond. Tja wat viel er te doen. Kort dacht ze aan een ding maar zorgde er al snel voor dat ze het vergat. Zoiets deed je niet gelijk. Daarbij ze had het nog nooit gedaan. Pearl keek Paul bedenkelijk aan en vroeg zich af of hij het al gedaan had. Vast wel toch? Qua uiterlijk leek hij wel zo'n jongen. Maar aan de andere kant kon het ook dat hij nog net zo maagd -of hoe je dat ook bij een jongen noemt- was als haar. Pearl grinnikte toen hij zei wat hij bedoelde. "Nou ik ben vandaag wel naar de winkel geweest en kan best koken maar aan de andere kant wat op halen is ook leuk en makkelijker. Dus zeg maar?" Pearl grinnikte terwijl ze naar voren boog en zo haar lippen kort onder zijn oog plaatste. "Weetje je bent schattig als je slaapt." Helaas sliep Paul niet echt maar toch het was schattig. Eigenlijk was hij een en al schattig.

Een lichte grijns gleed rond Pauls lippen, waarna hij even naar haar keek. ‘Ik ga wel wat halen,’ zei hij, waarna hij kus drukte op haar wang. Ging dit niet allemaal te snel? Hij kende haar nog maar pas, maar had al wel een goed gevoel bij haar. Dan kon het toch? Nou ja, hij wist het niet. Hij had dit gedoe eigenlijk nog nooit meegemaakt, verliefd worden op een meisje. Het voelde wel goed, maar het was gewoon raar. Hij keek haar even aan en duwde haar toen zachtjes van zich af. ‘Ik ga wat frieten halen. Dek jij de tafel?’ vroeg hij. Daarna keek hij peinzend naar de tv. ‘Ach nee, laat maar zitten. Zet maar gewoon twee borden hier neer, kunnen we tegelijk een film kijken of zo. Ik heb toch geen zin in uitgaan of zo, dat soort type ben ik niet,’ zei hij, waarna hij even grijnsde en een drang voelde opkomen. Met schaamte onderdrukte hij deze en stond op. Hij drukte nog een kus op haar kruin en liep toen naar beneden. Hij liep de hoek van de straat om en kwam op goed geluk een frituur tegen. Kalm deed hij zijn bestelling en wachtte af. Hij bedankte de man en liep weer terug. Niet veel later kwam hij terug in de kamer van hem en Pearl, waarna hij naar de tafel liep. ‘Zo druk was het daar niet,’ zei hij grijnzend, waarna hij zakjes friet uit de zak haalde en deze op de borden neerlegde. Hij keek haar even aan, waarna hij met zijn blik naar de televisie keek. ‘Morgenvroeg moet ik wel weer werken,’ zei hij, waarna hij even nadacht. Ja, morgen was het de laatste dag van het weekend. ‘Van half zeven tot vijf,’ mompelde hij. Elke dag veranderden zijn uren, maar dat liet zijn baas of een van zijn maten van daar hem meestal vroegtijdig weten. Kalm keek hij naar Pearl, waarna hijzelf al aan zijn frieten begon. Kort grinnikte hij, toen hij de woorden van Pearl in zijn hoofd herhaalde. ‘Ik ben schattig als ik slaap?’ vroeg hij vervolgens lachend, alsof hij het niet kon geloven dat iemand hem schattig kon vinden. Hij keek haar even raar aan, waarna hij een hap nam. Zijn blik vroeg om uitleg. Hij grinnikte even en at daarna gewoon verder, waarna hij even naar de televisie keek en zijn ogen sloot tegen de drang.
Na het eten ruimde hij alles af, waarna hij in de keuken stond en zijn handen om het aanrecht klemde. Hij keek vanaf de keuken naar Pearl en slikte even. ‘Nee, zoiets doe je niet,’ mompelde hij tegen zichzelf. Hij moest zichzelf echt in de hand houden, voordat hij dingen deed die niet door de beugel konden. Hij keek even vanaf de keuken naar de televisie en besloot toen om terug te gaan naar Pearl. Hij zette zich naast haar neer en slikte heel even. Ach, fuck it. Hij zou zelf wel zien wanneer Pearl het niet wilde. Zonder omhalen tilde hij haar op, waarna hij ondeugend grijnsde. Hij liep naar het aanrecht en zette haar daar neer, waarna hij zijn armen langs haar onderrug sloeg en zijn lippen op de hare drukte. Zijn eigen lichaam was gedrukt tegen de keukenkastjes onder hem en hij grijnsde breed tegen haar lippen aan. ‘Weet je, ik heb zo’n drang,’ fluisterde hij, waarna hij in haar mooie ogen keek. ‘Die ik maar moeilijk kan onderdrukken.’ Hij glimlachte even naar haar, waarna hij zijn lippen opnieuw contact liet maken met de hare. Een ongeduldige grom rees op vanuit zijn keel en hij zuchtte heel even. ‘Ik weet zeker dat als ik nu een film op zou zetten, ik er toch niks van zou zien. Jij wel dan?’ Plagend keek hij haar aan, waarna hij zijn lippen haast hongerig op de hare drukte.

- Laat, sorry ;p

Pearl glimlachte toen ze zijn lippen tegen haar wang voelde, toen Paul haar van zich af duwde ging ze staan zodat hij ook op kon staan en ging vervolgens weer zitten. Ze keek naar hem toen hij begon over friet. Ze moesten er echt geen gewoonte van maken dat ze dingen op gingen halen. Dat was immers niet echt gezond maar aan de andere kant ook wel weer heel lekker. Toen hij zei dat ze beter twee borden neer kon zetten knikte ze. "Komt voor elkaar.", sprak ze glimlachend. Kort sloot ze haar ogen toen ze zijn lippen op haar kruin voelde. Toen Paul door de deur was verdwenen bleef ze even zitten en keek verbaast wat voor haar uit. Gebeurde dit nu gewoon echt? Of was dit alles maar een droom. Wie had ooit kunnen bedenken dat het zo zou lopen. Zij zeker niet. Met een zucht stond ze op en liep naar de keuken. Daar opende ze een kastje en haalde er twee borden uit. Pearl had geen idee of Paul met een vork at en pakte dus een vork er bij. Zij zelf vond patat met de handen eten gewoon lekker. Pearl liep weer terug naar de woonkamer en zette de borden op tafel en legde vervolgens de vork op de tafel. Vervolgens liep ze naar de badkamer en bekeek haar zelf in de spiegel. Het zou nog wel een paar dage duren voor dat het ergste weg zou trekken. Pearl keek kort in haar toilettas en zocht naar wat foundation. Misschien kon ze zich op maken zodat het ergste weg was en zag ze er ook gelijk wat beter uit voor Paul. Plots legde ze de foundation weg en keek weer in de spiegel. Ach wat maakte het uit Paul wist al van die blauwe plek af dus waarom zou ze het verbergen. En daar bij dat zou alleen maar een hint zijn dat ze hem misschien leuk vond. Pearl zuchtte kort en streek een pluk haar naar achteren. Uiteindelijk besloot ze gewoon terug te gaan en te wachten op Paul. Net op dat moment kwam Paul al weer binnen dus snel ging ze zitten en keek hem aan. Pearl opende haar zakje en pakte vervolgens de vork op. "Ik wist niet of je nu met een vork at dus had ik er maar een voor de zekerheid gepakt." Pearl legde hem naast zijn bord neer en keek weer voor haar uit terwijl ze een frietje pakte en die op at. ‘Morgenvroeg moet ik wel weer werken,’ Ze keek weer naar Paul en slikte kort. Eigenlijk wou ze hem smeken om te blijven maar dat kon ze niet maken. Ze moest toe geven dat ze het eng vond als hij weg was. Maar ze moest zich over haar angst heen zetten en knikte. Maar in plaats van dat ze hem smeek om bij haar te blijven knikte ze enkel. "Ik wist trouwens niet dat jullie ook op zondag werkte." Sprak ze gemeend. Je zou toch denken dat ze op zondag vrij waren. Maar ach niet overal was het het zelfde. Pearl keek weer voor haar uit en at verder. Ze grinnikte toen hij haar eerder woorden herhaalde. "Ja ik vind je schattig als je slaapt." Ze keek hem aan terwijl ze op recht naar hem glimlachte. "En als je wakker bent ben je ook een schatje." Pearl keek snel weer naar de tv en voelde haar kaken rood worden. Jep nu wist ze het echt. Ze had gevoelens voor hem. Meer dan ze ooit voor iemand had gevoeld. En eerlijk gezegd voelde het fijn, maar ook vreemd maar dat gevoel kon ze weg drukken. Eigenlijk was het onzin om het weg te drukken. Het voelde vreemd omdat ze hem eigenlijk nog helemaal niet lang kende. En daarbij ging er telkens een rilling van genot door haar heen als hij haar aan raakte. En dat was ook een vreemd iets. Maar dat wou ze zeker niet weg drukken want het voelde heerlijk. Pearl keek kort naar Paul maar keek al snel weer voor haar terwijl ze haar patat verder at. Toen het eenmaal op was veegde ze haar handen schoon aan haar broek en keek naar Paul toen hij de borden opruimde. Kort liet ze haar blik over zijn rug heen glijden en keek vervolgens weer naar de tv. Ze had totaal geen idee wat ze moest doen. Laat staan wat ze moest zeggen. Moest ze het hem wel vertellen? En wat als het niet wederzijds was? Dan zou ze redelijk voor schud staan en dat wou ze dus echt niet. Maar aan de andere kant. Je ging toch niet zo maar iemand zoenen na zo'n gebeurtenis. Misschien voelde hij zich schuldig dat zou ook best kunnen. Pearl keek kort naar Paul om vervolgens weer naar de tv te kijken. Pearl keek weer even op toen Paul weer terug kwam lopen maar liet haar blik al snel naar de tafel gaan. Ze schrok op toen ze plots op getild werd en keek Paul aan. Een glimlach verscheen rond haar lippen toen ze zijn grijns zag. Voor ze het wist zat ze op het aanrecht en stond Paul er tegen aan. Zonder er echt bij na te denken sloeg ze haar benen om zijn middel en zoende hem terug terwijl ze haar armen om hem heen sloeg. ‘Weet je, ik heb zo’n drang,’ Glimlachend keek ze hem aan. Zou het dan toch zo zijn. Zou hij ook het zelfde voelen als dat zij voor hem voelde. Pearl luisterde naar zijn woorden en grinnikte. Ze zou inderdaad ook niet de aandacht op de film kunnen houden. Als antwoord trok ze zijn shirt wat omhoog en liet haar vingers over het huid heen gaan terwijl ze hem terug kuste. Uiteindelijk trok ze zijn shirt helemaal uit en al snel volgde de hare ook. "Paul, ik voel precies het zelfde als dat jij voelt." fluisterde ze terwijl ze haar boven lichaam tegen de zijne aan drukte. Nu maar hopen dat het inderdaad het zelfde was. Pearl verplaatste haar lippen richting zijn nek en liefkoosde die. Al snel zakte ze af naar zijn hals om weer te eindigen bij zijn lippen. Pearl nam zijn onder lip tussen haar tanden en gaf hem heel zachtjes een liefdes beet. Haar handen gleden ondertussen over zijn rug en zijn buik om te eindigen in zijn broekzakken. Kort grinnikte toen ze zijn lip los liet om vervolgens haar lippen op de zijne te drukken.

-maakt niet uit-

Breed grijnsde Paul naar Pearl. Hij was ergens wel blij dat ze dezelfde drang als hij had. Zo hoefde hij zich niet te schamen telkens als hij zich wilde laten gaan. Hij keek haar in haar ogen en sloot zijn ogen genietend toen haar lippen zijn nek liefkoosden. Een zachte kreun rolde over zijn lippen en hij legde zijn handen tegen haar heupen. Kort gleed zijn blik over haar lichaam, wat hij voordien nog niet had kunnen doen. ‘Niet slecht,’ grijnsde hij breed, waarna hij langs haar taille streelde en haar reactie daarop wilde zien. ‘Let’s do this,’ mompelde hij, waarna hij even grijnsde. Hij leek net een of andere bouwvakker die aan een vervelend klusje moest beginnen. Maar zijn klusje was – hij bekeek nog eens uitvoerig haar lichaam – niet vervelend. Nee, zeer zeker niet. Hongerig drukte hij zijn lippen weer op de hare en tilde haar op. Blind en nog steeds zoenend, liep hij naar hun kamer toe op goed geluk. Hij schoot in de lach toen hij nog ergens tegen botste, maar besteedde daar al geen aandacht meer aan. Hij hoorde vaag het muziekje van de film spelen, dus sloeg hij de deur achter hun dicht, zodat ze niet gestoord zouden worden door het geluid. Toen hij naar het raam keek, merkte hij dat de gordijnen gesloten waren, zodat ze in elk geval al niet te zien zouden zijn. Hij grijnsde breed en keek weer naar Pearl, die nu op het bed lag. Hij wist even niet of het zijn bed was of die van haar, maar dat maakte nu even niet uit. Hij legde zich op haar neer en zoende haar in haar nek. Zijn hand gleed ondertussen naar beneden en bleef hangen bij haar heupen. Zachtjes en liefkozend kuste hij haar, waarna hij met zijn lippen naar beneden gleed. Hij drukte kusjes tot onder haar navel en keek daarna ondeugend naar boven, om Pearls reactie te peilen. Hij legde zijn hand op haar broek en keek er even naar, twijfelend of hij hier wel mee moest verder gaan. Hij schudde zijn hoofd en dacht niet na. Niet veel later lagen beiden kledingstukken op de grond, haar broek en zijn broek. Hij keek haar even aan. Wilde ze dit wel? Was dit niet een vlaag van wanhoop? Hij wist het niet zeker, maar hij wist wel dat dit voor hem echt een geweldig moment was. Hij grijnsde breed naar haar, waarna hij haar weer zoende. ‘Wil je het wel?’ prevelde hij tegen haar lippen.

- Omg.. Ben hier niet goed in, denk ik xd

Een grijns verscheen rond haar lippen toen ze merkte dat hij het fijn vond. Kort beet ze op haar lip toen ze zag dat Paul naar haar lichaam keek. Was ze niet te dik? Of te dun. Misschien was ze wel te klein. Of was er iets anders wat hem niet aan stond. Door deze gedachtes werd ze licht onzeker en bleef hem aan kijken om zijn reactie te peilen. Zijn woorden liet een last van haar schouders af glijden en rilde toen ze zijn vingers op haar huid voelde. Ze liet haar vingers over zijn huid heen glijden en glimlachte om zijn volgende woorden. Zo zou je het ook kunnen zeggen. Hongerig kuste ze hem terug en sloeg haar armen om zijn nek toen hij haar op tilde. Kort grinnikte ze toen ze voelde hoe hij ergens tegen op liep. Misschien was het beter dat hij voor zich uit keek in plaats van op gevoel hun kamer in te lopen. Ze hoorde het bekende geluidje van een film en vroeg zich af waarom ze hem in vredes naam aan had gezet. Maar ze had ook niet kunnen weten dat ze dit zouden doen. Voor ze het wist voelde ze het matras in haar rug wat betekende dat hij het bed gevonden had. Pearl opende haar ogen en glimlachte. Dit keer liet zij haar blik over zijn lichaam gaan en grijnsde breed. Een beter lichaam kon een jongen niet hebben. Pearl sloot haar ogen toen hij haar lippen in haar nek voelde en kreunde zachtjes toen ze zijn hand over haar huid voelde gaan. Pearl legde haar armen om zijn nek heen en genoot van zijn handelingen. Toen hij met zijn mond verder naar beneden zakte hield ze haar ogen gesloten en probeerde stil te liggen. Het gevoel dat hij haar gaf was geweldig. Iets wat haar nog nooit over komen was. Eindelijk opende ze haar ogen weer en keek toe hoe Paul tot onder haar navel door ging. Ze vroeg zich echt af hoe het voelde als het eenmaal zo ver was. Ze had gehoord dat het pijn deed. En hier en daar had ze iets gehoord over bloed. Maar daar was ze niet echt bang voor. Het kon echt niet zoveel bloeden. Een glimlach sierde haar gezicht toen ze de blik in zijn ogen zag. Pearl keek toe hoe Paul zijn hand op haar broek legde en nieuwsgierig keek ze toe hoe hij kort twijfelde. Uiteindelijk besloot ze hem te helpen en voor ze het wist lagen hun beide broeken op de grond. Ze zoende hem verlangend terug en grinnikte toen hij vroeg of ze dit wel wou. Zonder een antwoord te geven duwde ze hem liggend en ging op hem zitten. "Alleen als je voorzichtig bent.", fluisterde ze terwijl ze vooroverboog en haar lippen weer op de zijne drukte. Onder tussen liet ze haar handen twijfelend naar haar bh sluiting gaan en deed die los. Het duurde niet lang voordat haar bh ook op de grond lag. Blozend hield ze haar armen voor haar borsten en ging weer recht zitten. Wat als ze niet mooi waren? Zou hij haar dan afwijzen? kort liet ze haar blik naar haar borsten gaan om vervolgens weer naar hem te keek.

‘Natuurlijk. Voorzichtig zijn is mijn specialiteit,’ zei hij, waarna hij heel even grijnsde. Voorzichtig zijn kon hij misschien wel, maar zijn specialiteit was het zeker niet. Nee, voorzichtig zijn zou zijn specialiteit ook nooit worden. Hij zou altijd wel iets hebben waardoor hij onvoorzichtig was, net zoals daarstraks. Toen had hij Pearl ook proberen te beschermen, maar had hij zichzelf wel bezeerd. Hij schudde zijn hoofd even toen hij daar weer aan dacht. Hij liet zijn blik naar het mooie meisje gaan en keek naar haar lichaam. Hij grinnikte even toen zijn eigen broek ook al op de grond lag. De onzekerheid in zijn ogen verdween vervolgens toen hij zag hoe het ding dat twee bumpers in zich hield niet veel later op de grond lag. Nou ja, hij was alvast blij dat hij het ding zelf niet hoefde te dragen. Zou dat op een gegeven moment niet knellen bij je schouders of zo? Zouden die bandjes niet snijden in je huid, of kon je ze instellen? Misschien moest hij er maar eens nader onderzoek naar doen als Pearl lag te slapen. Hij schudde de rare gedachten uit zijn hoofd en trok zonder pardon, net zoals zij dit bij zijn broek gedaan had, Pearls armen voor haar borsten weg. ‘Doe niet,’ mompelde hij. ‘Ze zijn prachtig.’ Om zijn woorden te benadrukken, boog hij zich voorover en drukte op beiden een kusje. Hij grijnsde breed en trok haar toen op zich. Hij liet zijn vinger naar de rand van haar onderbroek glijden, dacht even niet meer na en besloot om het daarna gewoon uit te trekken. Hij verwijderde het laatste stukje stof en deed dit bij zichzelf ook, waarna hij haar even aankeek. Nou, daar ging hij dan. Hopelijk werd zijn eerste keer zijn beste keer, anders deed hij het nooit meer.

Zwaar hijgend liet hij zich achterover vallen en trok Pearl glimlachend tegen zich aan. ‘Zie je nou wel dat voorzichtigheid mijn specialiteit is?’ overdreef hij. Hij grijnsde even en drukte een paar kusjes op haar kruin, waarna hij haar dicht in zijn armen trok. ‘Ik hou van je,’ prevelde hij tegen haar achterhoofd aan, waarna hij daar een zacht kusje drukte. Heel zijn lichaam trilde nog van de inspanning die hij net geleverd had. Naar de sportschool gaan was hier niks bij. Hij had toch ook van die gekke gedachten. Ze waren droog, maar dat maakte het juist grappig. Vond hij dan toch. Pearl zou er waarschijnlijk niet mee kunnen lachen als ze hem zo zou horen denken. Nee, ze zou hem raar aankijken en zich afvragen of ze nu werkelijk met die gekke gozer naar bed gegaan was. Hij probeerde zijn lach in te houden en kuchte lichtelijk om te voorkomen dat Pearl het zou horen en zou denken dat hij haar uitlachte, wat echt niet zo was. Als hij haar zou willen uitlachen, zou hij dat wel eerder gedaan hebben. Oh, wat was hij toch romantisch. Stomme hij. ‘Dat was echt geweldig,’ mompelde hij, doelend op de inspanning van daarnet. Zijn lichaam had getrild als een of andere beest dat op sterven na dood lag. Kon dat wel? Sterven na de dood? Nou ja, ze wisten wel wat hij bedoelde. Wie wisten het? Ach ja, nevermind. Hij trok de dekens een beetje omhoog en bekeek haar lichaam. ‘En mevrouw is dan nog onzeker,’ zei hij lachend. Gelukkig werd zijn eigen lichaam gemaskeerd omdat ze op hem lag. Hoe zeer hij zijn lichaam ook apprecieerde, zichzelf naakt zien was iets wat hij wel vaker deed en hij hoefde dat nu niet te herhalen. Hij trok haar op zich en drukte een kus op haar wang. Plotseling verwijdden zijn pupillen zich. ‘Shit,’ fluisterde hij. ‘Is het wel veilig…’ Hij stopte met praten en keek haar onzeker aan.

‘Natuurlijk. Voorzichtig zijn is mijn specialiteit,’ Pearl was blij dit te horen en keek hem dan ook met een grote glimlach aan. "Gelukkig maar.", sprak ze zachtjes. Snel drukte ze nog een kus op zijn lippen. Ze kon het haast niet geloven dat het zo ook echt ging gebeuren. Ze had eerde gedacht dat ze het langzaam aan zou doen. Maar haar gevoelens zeiden dat ze meer wou dus nam ze ook meer. Gelukkig wou Paul het ook maar al te graag anders had ze toch een probleem. Ze had alleen nooit verwacht dat dit eigenlijk allemaal gebeurde door zijn vader. Wie had dat ooit kunnen zeggen. Ondanks haar onzekerheid genoot ze er van om zijn ogen over haar lichaam te zien gaan. Hij was eigenlijk de eerste die haar naakt had gezien. Natuurlijk had ze wel eens gezoend met een jongen en werd er hier en daar wat gevoeld maar de kleren waren altijd aan geweest. Eigenlijk alleen maar omdat ze bang was wat de reactie van de jongen was als die haar lichaam had gezien. Pearl beet op haar liep toen Paul plots haar armen weg trok en het liefst zou ze er voor zorgen dat haar borsten verborg bleef. Een huivering gleed over haar lichaam toen ze zijn lippen voelde. Pearl liet haar lip met rust en keek hem aan. "Vind je ze echt prachtig.?", vroeg ze hees terwijl ze hem nieuwsgierig aan keek. Pearl realiseerde nu pas dat haar stem zacht en niet echt bepaald helder had geklonken. En het was een onzin dat ze het vroeg. Hij had toch gezegd dat ze prachtig waren. Waarom moest ze het dan nog eens vragen. Het liefst gaf ze zich zelf een klap tegen haar hoofd voor haar stomme gedrag maar besloot dit toch niet te doen. Het zou er namelijk nog al dom uit zien En daarbij nog al schamend. En ze wou totaal niet dat hij haar raar ging vinden. Al zou hij dat waarschijnlijk al wel gedaan hebben. Aangezien ze haar hakken uit had gedaan toen ze hem ontmoet had. Vele blikken waren op haar gericht geweest toen ze daar wat gedronken hadden maar het maakte haar niet echt uit. Er was namelijk niks om voor te schamen. Ze had namelijk geen lelijke voeten of wat dan ook. In elk geval vond zij ze niet lelijk. Gewoon normaal. En wat ze weer heel lief van Paul vond was dat hij daar voor haar op was gekomen al had ze het zelf wat onnodig gevonden maar het was lief en daar ging het om. Een glimlach sierde haar gezicht toen Paul haar op hem trok. Ze drukte haar lippen weer in zijn hals en drukte daar kusjes in. Onder tussen sloot ze haar ogen toen ze voelde hoe Paul aan de rand van haar ondergoed zat. Het voelde raar nu ze zo bijna helemaal naakt op hem lag en eigenlijk alleen maar een slipje aan had die waarschijnlijk ook snel uit ging. Toen ze dit nu ook dacht voelde ze de stof over de huid van haar benen glijden en voor ze het wist was ze helemaal naakt. Pearl had moeite om er voor te zorgen dat ze haar lichaam niet weer verborg. Hier om keek ze dan ook maar naar een plek op de muur. Toen Paul dan ook zijn onderbroek uit deed liet ze haar blik over zijn lichaam gaan. Kort liet ze haar blik bij zijn kruis hangen en slikte moeizaam. Het liefst had ze zin om gillend de kamer uit te rennen omdat ze nu toch een beetje bang werd. Vooral bang dat het haar heel zeer ging doen. Waarschijnlijk overdreef ze en deed het niet eens zeer. Ze moest die verhalen gewoon uit haar hoofd bannen en genieten van het moment. En vooral van hem.

Terwijl haar borst kast snel op en neer ging staarde ze kort naar het plafond. Pearl probeerde haar ademhaling onder controle te krijgen wat niet echt lukte. Voor ze het wist lag ze tegen hem aan. Met een glimlach keek ze hem dan ook kort aan voor dat ze haar hoofd op zijn borst legde. Haar glimlach werd enkel groter toen ze zijn hart te keer hoorde gaan. Die van haar was ook niet bepaalt rustig. Paul was in het begin inderdaad voorzichtig geweest en daar voor kon ze hem wel dood zoenen. Wat ze natuurlijk niet ging doen. Maar ze was er heel dankbaar om. Ondanks dat ze die verhalen uit haar hoofd had geband was ze de eerste paar minuten wel bang geweest. Gelukkig viel het allemaal mee. En was het allemaal geweldig. Al baalde ze dat ze zelf niet gekomen was. Het leek als of ze een berg had beklommen en wanneer ze dacht dat het zou gebeuren dat ze de top zou bereiken was ze zo snel als het gekomen was weer naar beneden gevallen. En dat was het moment dat ze ook wou dat hij klaar was. En dat was hij toen ook. Ooit zou ze de top halen en zou het nog geweldiger zijn dan het nu al was. Dat was een ding wat ze zeker wist. Ze zou er voor zorgen dat ze er kwam. 'ik hou van je.' Wacht eens even? Zei hij nou dat hij van haar hield? Op de een of andere reden liet dit haar hart nog sneller bonzen en zou ze zweren dat hij dit ook zou moeten horen. Of in elk geval moeten voelen aangezien ze zo tegen hem aan lag. Het leek als of er duizenden vlinders vast hadden gezeten in haar buik en nu in een explosie los kwamen en in haar buik vlogen. "Ik hou ook van jou.". fluisterde ze zachtjes waarna ze naar hem op keek en hem een kus gaf. Dit betekende nu toch dat ze wat hadden samen? Of zou je het toch nog moeten vragen van. 'hey wil je verkering met me?' Noemde je het nu eigenlijk wel verkering of had het nu een hele andere benaming. Ze zaten namelijk in de pubertijd en het was zeker niet meer zoals op de basisschool. Dat je briefjes naar elkaar scheef of enkel elkaar hand vast hield tijdens de pauze's. Of dat je naast het voetbalveld stond je vriendje aan te moedigen. Of de kusjes die je elkaar gaf. Eigenlijk was dat best schattig als je het zo bedacht. Ze moest meteen denken aan haar eerste vriendje. Go hoe oud was ze wel niet geweest een jaar of negen, tien? Hij kon prachtig tekenen en telkens na elk weekend kreeg ze wel een tekening van hem. Natuurlijk met Donald Duck er op want daar was hij dol op. Ze moest ze nog ergens hebben liggen. Al snel gleed haar gedachten weer naar Paul en naar wat ze net hadden gedaan. Pearl legde haar hand op zijn buik en streelde zachtjes met haar vingers over de huid heen. Af en toe streelde ze naar beneden maar voor dat ze het echt aan raakte maakte haar vingers al weer een weg terug. Uiteindelijk eindigde haar vinger op zijn neus en grinnikte ze kort. Het was best grappig om te voelen hoe zijn lichaam nog trilde van het hele gebeuren en ze drukte dan ook een kus op zijn schouder. Toen Paul haar vertelde dat hij het geweldig had gevonden keek ze hem weer aan. "Ik ben het helemaal met je eens." Ze had wel gemerkt dat hij genoten had maar ze vond het fijn dat hij het weer zei. Ze had nooit verwacht dat dit voor hem ook de eerste keer was geweest. Maar had het wel gemerkt aan de onwetendheid in het begin. Pearl grinnikte toen hij het dekbed omhoog trok en naar haar lichaam keek. "Pest me niet zo.", fluisterde ze waarna ze plagen een zacht kneepje gaf in zijn wang. "Ik kan er toch ook niks aan doen dat ik onzeker ben. Jij bent de eerste die me in adamskostuum ziet.", sprak ze zacht lachend. Jezus wat een woord. Maar wat ze er mee bedoelde dat hij de enigste was die haar naakt had gezien sinds ze in de pubertijd was gekomen. En daarbij ook nog eens de eerste jongen. Sinds ze de adoptie dochter van Elizabeth en Lissa was had geen enkele man haar niet meer naakt gezien. Aangezien ze enkel nog maar naar een vrouwelijke dokter was geweest of de schooldokter dat was ook een vrouw. Pearl glimlachte toen ze zijn lippen op haar wang voelde en draaide haar hoofd om hem aan te kijken en liet haar handen door zijn haar gaan. Toen ze zijn ogen zag verwijden keek ze hem verbaast aan. Net toen ze wou vragen wat er was wist ze al wat hem dwars zat. Snel drukt ze een kus op zijn lippen waarna ze onder het dekbed vandaan kwam en uit bed stapte. Vervolgens liep ze naar de badkamer waar ze haar strip pakte en liep weer terug. Ze ging glimlachend op het bed rand zitten en liet hem de strip zien. Vervolgens nam ze het pilletje in die ze vandaag in zou moeten nemen en legde de strip op het nachtkastje. "Volkomen veilig." Ze kroop vervolgens weer rillend tegen hem aan en kuste hem. "Maak je geen zorgen.", fluisterde ze tegen zijn lippen.

Glimlachend keek Paul naar Pearl, waarna hij haar dichter in zijn armen nam. Hij rustte met zijn kin op haar schouder en sloot zijn ogen even. Hij had nooit gedacht dat van zijn ietwat arrogante, wantrouwende karakter een heel lieve, zorgzaam karakter kon worden gemaakt. Eigenlijk vond hij het niet zo erg, want nu leerde hij ook om vrienden te maken, alhoewel hij eerlijk gezegd nu op het punt niet zo stond te springen om vrienden te maken. Veel mensen zouden het incident met zijn vader wel hebben gezien, maar ja. De ambulance was vast niet onopgemerkt gebleven. Het zou Paul eigenlijk niet kunnen schelen als hij zijn vader de dood in had geslagen, maar dan zou hij veroordeeld worden en naar de gevangenis moeten. Waarschijnlijk had de klootzak het gewoon overleefd en was hij nu naar huis gegaan, wetend dat hij Paul nooit meer zou terugkrijgen. Hij had Pearl bezeerd. Zelfs al zou het uitgaan met het meisje – waar hij niet op hoopte – zou zijn vader hem niet meer terugkrijgen. Hij zou het hem nooit vergeten dat zijn vader zijn eerste echte vriendinnetje had geslagen. Zoiets moest hij hem gewoon niet flikken, want dan kon hij een slag terug verwachten in zijn gezicht. Nee, ergens was Paul wel blij dat het allemaal zo gelopen was. Oké, ze hadden hun relatie misschien wat snel gekregen. Ze hadden elkaar nog niet echt ontmoet of zo, ze hadden alleen maar gedronken en gepraat. Nu deelde hij een kamer met haar, versloeg hij zijn vader in een gevecht en hop, hij lag in bed met haar. Nou ja, hij was in elk geval niet zoals zijn vader, die van te voren al wist dat de vrouw die bij hem was alleen maar een speeltje zou zijn, terwijl Pearl dit juist niet voor hem was.

‘Mooi zo,’ mompelde hij vermoed, terwijl zijn blik naar de strip gleed. Hij voelde zich eigenlijk wel opgelucht, omdat Pearl wist waar ze mee bezig was en ze het dus veilig gedaan hadden. Zijn blik gleed naar het meisje in zijn armen en instinctief hield hij haar nog dichter tegen zich aan, alsof hij daarmee extra kon benadrukken wat voor fantastische tijd ze net achter de rug hadden gehad. Hij keek haar glimlachend aan, waarna hij zich ietsjes onderuit liet zakken. ‘Nu maak ik me ook geen zorgen meer, dankzij jou,’ fluisterde hij hees terug, omdat ze haar lippen tegen de zijne geplaatst had. Zijn lichaam was erg gevoelig voor haar aanrakingen, had hij al een tijdje geleden gemerkt. Hij was dan ook diegene die er heel veel van genoten had, maar Pearl leek er ook wel van genoten te hebben. ‘Geen zorgen, volgende keer wordt het voor jou geweldiger,’ fluisterde hij in haar oor. ‘Maak je geen zorgen.’ Glimlachend wreef hij met zijn hand over haar arm. Hij zwoor toch dat hij alleen voor Pearl zijn zachte kant liet zien. Voor de anderen zou hij misschien ook wel aardig zijn, maar hij zou nooit zo beschermend en dominant zijn als in haar buurt. Nee, dat zou hij haar niet aan kunnen doen. Hij wilde zelf eigenlijk ook niet zo zijn bij anderen in de buurt, maar bij Pearl vond hij dit niet meer dan normaal dat hij zo was. Was iedereen niet zo bij z’n vriendin? Hij wist het niet, maar hij vond het in elk geval wel normaal. Hij zuchtte en drukte een zachte kus op haar mond. ‘Wat gaan we nu doen?’ vroeg hij toen lachend.

- Ik was zo goed op weg! Toen werd ik afgeleid -.-

Toen Pearl weer naast hem lag legde ze haar arm weer om hem heen en liet haar kin op zijn borst rusten. Ze was blij te horen dat hij zich geen zorgen meer maakte. Ze had namelijk geen zin dat hij ging stressen en dacht dat ze misschien wel zwanger kon wezen. Tuurlijk zou ze door de pil heen zwanger kunnen worden maar die kans was hooguit 1%. Als ze dus inderdaad zwanger zou zijn dan had ze dus flinke pech. Maar daarbij kon ze altijd nog een abortus doen of een adoptie. Al wist ze zeker dat het dan een adoptie werd als ze het nou wouden houden. Ze wou dus echt geen abortus plegen. Of ze moest seks hebben gehad zonder dat ze het wou. Dan zou ze misschien overwegen om inderdaad een abortus te plegen. Maar daar wou ze nu liever niet aan denken. Pearl liet zijn lippen eindelijk met rust en streek door zijn haar met haar vingers. Verbaast keek ze hem aan toen hij over haar begon. Hoe wist hij dat het voor haar niet zo geweldig was als dat het voor hem was geweest. Ze beet kort op haar lip en keek hem aan. "Hoe weet jij?", fluisterde ze zachtjes. Ze wist toch zeker dat hij het niet gemerkt had. En het zou best schamend zijn als hij wist dat ze niet gekomen was. Misschien had ze het moeten faken. Oké dat was gewoon onzin hoe zou je zoiets kunnen faken. Daarbij was het geweldig geweest ondanks dat ze niet echt aan haar trekken kwam. Maar ze moest natuurlijk niet vergeten dat dit haar eerste keer was. Pearl legde haar hoofd neer en kroop nog wat dichter tegen hem aan toen ze zijn hand over haar arm voelde. Misschien had hij wel gelijk en werd het de volgende keer inderdaad beter. En anders ging ze gewoon door tot dat het beter werd. Ze grinnikte toen ze zijn lippen tegen de hare voelde en gaf hem een kus terug. Vervolgens ging ze recht zitten en keek hem aan. "Ik denk dat ik eerst ga douchen en zullen we dan een ijsje eten want ik heb echt zin in ijs. Of we gaan ergens wat drinken? Ik wil in elk geval naar buiten?" Zonder op antwoord te wachten stond ze op en liep ze naar de badkamer en zette de kraan aan. Ze pakte twee handdoeken die ze klaar legde en keek om het hoekje naar Paul. "Kom je?", ze keek hem glimlacht aan en liep weer terug. Eenmaal onder de douche liet ze het warme water over haar lichaam heen stromen en sloot haar ogen. Kort dacht ze terug aan wat er allemaal gebeurt was sinds ze in Santa Monica woonde. Ze had verwacht dat ze helemaal alleen op een kamer zou blijven en zeker niet iemand zou hebben waar ze mee bevriend was. Om het nog beter te maken was hij haar vriend. En samen hadden ze in die korte tijd toch echt veel mee gemaakt. En dat enkel door dat ze op zijn voet ging staan. Kort grinnikte ze terwijl ze daar aan terug dacht. Het was best leuk geweest op het strand. Pearl keek kort naar haar navelpiercing en besloot dat het tijd was om eens een andere in te doen. Ze had nog vele andere in een kistje zitten.

-hij is een beetje kort maar komt omdat ik aan het oppassen ben-

Ze keek hem vreemd aan toen Paul vaag lachte. Ze trok dan ook een wenkbrauw op toen hij haar aan keek. ‘Ik zag het een beetje aan je gezicht. Soms vallen dingen gewoon voor mij van jou af te lezen, dit was dus zo’n ding. Maar anders had ik het ook wel gemerkt als je wel was gekomen. Het maakt niet zoveel uit hoe het kan dat ik het gemerkt heb, het maakt me toch niet veel uit. En jij zou je er ook niet druk om moeten maken, want volgende keer wordt het voor ons allebei geweldig.’ Oké hij had gelijk. Ze moest zich er niet druk om maken. Ze glimlachte toen ze een kus op haar lippen voelde. Ze keek hem aan en slikte. "Ik dacht dat je misschien boos of teleurgesteld zou worden.", bekende ze fluisterend. "En misschien kom ik de volgende keer ook wel niet en die keer daarna en daarna en daarna." Ze wou nog meer zeggen maar besloot dat ze beter haar mond kon houden. "Sorry ik praat te veel.", fluisterde ze grinnikend terwijl ze een kus op zijn wang drukte en op stond. Toen Pearl merkte dat Paul haar bekeek bloosde ze lichtjes en beet op haar lip. Hoe lang zou hij haar nog moeten bekijken zonder dat ze ging blozen. Ach zo was ze nu eenmaal. 'Hell yeah, natuurlijk kom ik,' Pearl grinnikte om zijn woorden en verdween weer onder de douche terwijl ze op hem wachtte. Onder tussen besloot ze haar haren al vast te wassen. Toen ze de shampoo er uit had gewassen en nog steeds haar ogen dicht had -Tja shampoo in je ogen is niet echt bepaalt fijn- hoorde ze Paul zijn stem. Door dat zijn stem zo hees klonk en hij haar tegen hem aan trok rilde ze kort van de op winding. Hij maakte haar enkel al gek door zijn stem, en met zijn lichaam er bij werd het enkel erge. Ze glimlachte toen hij zich begon te wassen en bekeek hem. Na een paar seconden lang gestaard te hebben besloot ze zich ook maar te wassen. Voor ze het wist voelde ze de muur tegen haar rug en zijn lippen op de hare. ‘I love you,’ Glimlachend keek ze naar hem terwijl haar vingers zijn wang streelde. "Ti amo troppo" Ze grinnikte nadat ze dit zei en vroeg zich af of hij wist wat ze er mee bedoelde. Nou ja als hij een beetje nadacht dan kon je wel raden wat ze zei zonder dat je wist wat het betekende. Kwam het toch nog van pas al het reizen en al die talen te leren. Ze kon best in verschillende talen zeggen dat ze van iemand hield. Ondanks dat ze nog nooit iets voor iemand had gevoeld wat ze nu voor hem voelde. En ze zou het zeker koesteren. Nadat Paul al uit de douche verdwenen was bleef ze er nog even onderstaan om uiteindelijk de kraan uit te zetten en een handdoek om haar lichaam te slaan. Ze pakte een kleinere handdoek en maakte haar haren droog. Vervolgens liep ze naar de slaapkamer en deed de kast los. Ze had totaal geen idee wat ze zou moeten dragen. Uiteindelijk koos ze een lange rok met een leuk shirtje er op. De rok deed ze tot aan haar middel zodat het op een jurk leek en deed een jasje er over heen. Toen ze daar mee klaar was borstelde ze haar haren en keek naar de blauwe plek op haar wang. Ze had al een hekel aan veel make-up maar misschien was het beter om hier wat aan te doen. Voor dat ze dachten dat Paul zoiets gedaan zou hebben. Na een half uurtje was ze klaar en pakte haar tas en telefoon om vervolgens naar Paul toe te lopen. "Sorry dat het zo lang duurde.", sprak ze glimlachend. "Ik moest iets aan die plek doen", bekende ze dan ook eerlijk. Ze gaf Paul een kus en deed haar ballerina schoenen aan. "Ben je klaar?", vroeg ze glimlachend.

Terwijl Paul zijn schoenen aantrok, zuchtte hij even. Hij was blij dat heel het gedoe met zijn vader eindelijk voorbij was, maar voelde zich wel schuldig tegenover Pearl. Zij had dit allemaal moeten meemaken. Oké, ze waren er uiteindelijk wel door samengekomen, maar hij had dat liever op een andere manier gehad. Zuchtend keek hij rond zich heen. Zo wachten en die gedachten dan hebben die hem lastigvielen was nou ook niet bepaald leuk. Hij wreef even kort over zijn achterhoofd, waarna hij het moment van daarnet in zijn hoofd haalde. Hij glimlachte even. Het was zijn eerste keer geweest, wat hij eigenlijk best wel vreemd vond. Het was zo fijn geweest. En het was ook zo anders voor hem geweest. Hij had eigenlijk niet gedacht dat hij nog eens verliefd zou worden op een vrouw. Of een meisje. Of hoe Pearl zichzelf dan ook omschreef. Hij zou eerder voor een meisje dan voor een vrouw gaan. Hij zuchtte even en schudde zijn hoofd. Toen hij een stem hoorde, keek hij op. Glimlachend keek hij hoe het meisje – zijn meisje – naar hem toegelopen kwam. ‘Wel, als je vaker zo mooi bent als je er zo lang over doet, maakt het mij niet uit.’ Kwajongensachtig knipoogde hij naar haar, waarna hij haar aan haar heupen naar zich toetrok en een zachte kus op haar lippen plantte. Hij trok haar tegen zich aan en sloeg zijn armen beschermend rond haar heen. Hij inspecteerde de plek op haar wang nog even, maar wat ze ook gedaan had, het was zo goed als weg. ‘Je bent even mooi, ook al zou je niks aan die plek doen,’ zei hij zachtjes, waarna hij zorgvuldig over de plek wreef. Het was niet eens hard, zodat hij zichzelf ervan kon overtuigen dat hij haar geen pijn zo doen. ‘En mij ervan verdenken dat ik het gedaan zou hebben, zou weinig kans zijn. Er zijn hier genoeg jongens die niet met hun poten van meisjes af kunnen blijven. Bovendien, een paar mensen kennen me wel, ik ben geen agressieveling en dat weten ze.’ Glimlachend kuste hij haar. Het was waar. De jongens met wie hij op zijn werk omging, hadden genoeg vrienden die ook van hem te weten gekomen waren. En hij wist dat die jongens niks slechts over hem zeiden, aangezien hij ze altijd goed te hulp schoot. Hij sloot zijn ogen even en keek daarna opnieuw lieftallig glimlachend naar Pearl. ‘Nou, laten we dan maar gaan,’ zei hij, waarna hij haar hand greep en zijn andere arm rond haar middel deed. Hij was blij dat hij haar nu de zijne kon noemen. Ze was echt mooi. Het zou jammer zijn als ze aan zichzelf zou twijfelen. Die blauwe plek had haar heus niet lelijk gemaakt. Waarschijnlijk was het gewoon typisch een meidending om zichzelf druk te maken daarover. Nou, voor zijn part hoefde dat in elk geval niet, want hij vond haar mooi zoals ze was. Kalm liep hij aan haar zijde de trappen af, waarna ze algauw buiten stonden. Hij wist ergens wel een ijswinkel, maar het was daar altijd druk. ‘Ik ken twee ijsco’s,’ begon hij. ‘De een is langs een rustig bospaadje, de ander is in de stad. Zeg jij het maar.’ Hij keek haar lief glimlachend aan.

- Ook niet echt awesome, maar ik denk dat mijn posten in het vervolg zo lang zullen zijn o.O

Pearl glimlachte terwijl ze naar hem toe liep. Kort beet ze op haar lip toen ze zijn woorden hoorde. ‘Wel, als je vaker zo mooi bent als je er zo lang over doet, maakt het mij niet uit.’ Pearl keek kort naar beneden waarna ze weer naar hem op keek. "Zo mooi ben ik ook al weer niet." Ze vond haar zelf niet echt mooi. Waarom zou ze? Ze was gewoon neutraal. Grinniktent sloeg ze haar armen om zijn nek toen hij haar dichter naar hem toe trok en gaf hem een kus terug. Hij was zo lief. Pearl snapte niet waarom ze niet eerde in had gezien dat ze hem leuk vond. En ze had geluk dat hij niet al een relatie had. Ze zou niet weten hoe ze zich dan wel niet zou moeten voelen. Vast en zeker kut. Ze liet toe hoe Paul de plek inspecteerde en was blij dat het haast niet te zien was. ‘Je bent even mooi, ook al zou je niks aan die plek doen,’ Glimlachend streelde ze door zijn haar heen. "Dank je, En jij bent ook echt een stuk.", fluisterde ze terwijl ze hem in de ogen keek. Dat meende ze. Hij was toch wel een van de mooiste jongens die ze ontmoet had. Niet alleen qua uiterlijk, maar zijn persoonlijkheid sprak haar ook zeker aan. Pearl rilde kort toen hij haar huid aan raakte. Niet omdat het pijn deed maar om het gevoel wat hij haar onbewust gaf was geweldig. Op dit moment leek het als of ze in de hemel was, zo gelukkig was ze nu op dit moment. ‘En mij ervan verdenken dat ik het gedaan zou hebben, zou weinig kans zijn. Er zijn hier genoeg jongens die niet met hun poten van meisjes af kunnen blijven. Bovendien, een paar mensen kennen me wel, ik ben geen agressieveling en dat weten ze.’ Pearl kuste hem terug en drukte haar lichaam zachtjes tegen de zijne aan. Ze liet haar vingers langs zijn nek en hals gaan en keek hem aan. "Ik weet dat je me nooit wat aan zult doen, maar mensen denken te snel en voor je het weet geven ze jou de schuld en dat wil ik niet. Daarbij als jij mij pijn doet doe ik jou pijn." Grijnsde ze terug waarna ze zijn haar weer goed deed aangezien zij het een soort van door de war had gemaakt. Toen ze eenmaal buiten waren keek ze hem aan terwijl hij sprak. ‘De een is langs een rustig bospaadje, de ander is in de stad. Zeg jij het maar.’ Kort dacht ze na. "Laten we dat eerste gaan doen. We kunnen daarna altijd nog de stad in." Ze keek hem glimlachend aan en beet kort op haar lip. "Ik hou van je.", fluisterde ze zachtjes terwijl ze haar hem een kus op zijn wang gaf.

-zullen we verder gaan in een andere topic?-