Kamer van Pearl und Paul

Geïrriteerd wreef Paul over zijn achterhoofd, waarna hij keek op het kaartje waar zijn kamergenote stond. Natuurlijk! Hij wist wel dat Pearl werkelijk zo gek zou zijn om hun in te schrijven voor kamers, wat had hij dan gedacht? Hij kon haar nu natuurlijk niet vertellen over de slaapplaats bij de grot en hij zou iets nieuws moeten gaan verzinnen. Hij wou helemaal geen kamer. Maar een kamer hebben betekende nog niet dat hij er ook werkelijk ging slapen. Hij wist niet wat hij aan Pearls neus zou gaan hangen, maar hij kon moeilijk bij zijn grot weg. Hij was nu ondertussen al zo gewend aan het feit dat hij sliep in een grot, dat hij daar niet meer weg zou gaan. Hij ging ook niet slapen op een kamer en zou het dus alleen maar gebruiken om te eten en te douchen, niet om te slapen. Hij zou wel iets verzinnen als Pearl hem erop zou wijzen. Hij schudde zijn hoofd even en dacht na. Al zijn spullen lagen nog in de grot, maar hij zou een paar handdoeken kunnen neerleggen bij de badkamer en zou gewoon zijn eigen kleren weer kunnen aantrekken. Daarna zou hij vertrekken naar zijn grot, nadat hij gelogen had tegen Pearl, natuurlijk. Ja, zo ging hij het gewoon doen. Hij gebruikte zijn grot ook alleen maar om te slapen en dat zou zo blijven. De grot was de reden waar hij altijd sliep en dat zou ook zo blijven. Bovendien lagen al zijn spullen in de grot, maar die had hij nu dus over zijn schouders geslagen en bij zich. Alleen de slaapzak lag daar nog en een paar kleren. Hij zuchtte even en wreef over zijn voorhoofd. Ach ja, aan de andere kant zou het zijn sociaal zijn alleen maar verbeteren, alhoewel Pearl in haar impulsieve actie beter eerst met hem had kunnen overleggen, maar daar ging hij zich nu ook niet meer kwaad om maken. Hij zuchtte even en trok de rugtas met zijn kleren erin alleen maar dichter tegen zijn schouder. Eerst at hij altijd wat hij maar kon krijgen in een supermarkt en wat hij kon kopen van zijn geld. Hij voelde het zweet al over zijn rug kruipen bij het idee wat hij moest vertellen tegen Pearl als hij in het weekend heel veel weg was. Natuurlijk was het geen geheim meer dat hij zwaar werk deed, maar wat als ze er tegen zou gaan protesteren?
Slecht gehumeurd gleed zijn blik naar de eikenhouten deur voor zich, waar met sierlijke letters een getal aan geplakt zat. ‘Fijn, dit wordt dus mijn eet- en doucheplek,’ mompelde hij, waarna hij de klink naar beneden duwde. De deur gaf weerstand, wat hem het resultaat opleverde dat de deur gesloten was. Vloekend begon Paul in zijn broekzak naar een sleutel te zoeken. Toen hij deze eindelijk gevonden had, opende hij de deur en liep naar binnen. Een geur verspreidde zich in zijn neus, maar hij kon het niet echt plaatsen. Wel merkte hij op dat de slaapkamer pas gerenoveerd was. Het zag er veel moderner uit dan de kamer die hij in het voorbijgaan had gezien. Hij haalde zijn schouders op en liep toen naar de kamer waar de bedden lagen. Er drong hem een geweldig goed idee binnen. Hij kon de dekens een beetje opbollen zodat het leek alsof hij in zijn bed lag. Hij kon Pearl zeggen dat hij het haatte om wakker gemaakt te worden en dat ze vooral niet moest proberen om hem wakker te schudden. En als ze hem eventueel dringend nodig had, dan had ze hem in haar mobiel, want hij had een paar dagen geleden zijn nummer gegeven. Daarom was hij hier ook, omdat zij gesms’t had dat ze een kamer had gekregen voor hun. Hij dacht eerst dat het een grapje geweest was, maar dat was het dus niet. Kalm haalde Paul zijn iPhone, die hij pas gekocht had van het geld dat hij gekregen had en het geld dat op zijn bankrekening stond, uit zijn zak en zuchtte, terwijl hij een sms’je naar Pearl begon te typen. [b]Nou, geweldig. Ik sta momenteel in de kamer. Zie je zo. Paul[/i] Ook in sms’jes typen was hij niet goed en hij kwam erg sarcastisch over. Sommigen zeiden zelfs dat hij grappig overkwam. Nou ja, hun probleem. Hij keek naar het raam dat boven het bed stond. Perfect. Daar kon hij uit klimmen. En als Pearl gelijktijdig met hem ging slapen, wachtte hij wel tot ze sliep. Nee, het slapen zou hij blijven doen in de grot. Hij zag het sowieso niet zitten om op de kamer te slapen met iemand. Hij grinnikte even. Het zou een periode van leugens zijn voor hem, maar als hij daarmee Pearl de tuin om kon leiden, moest hij het maar doen. Kalm smeet hij zijn rugzak neer op het bed, waarna hij terug naar de woonkamer liep.

&Pearl

Pearl had geen idee waarom ze het had gedaan. Misschien omdat hij wel oké was of omdat ze niet alleen wou zijn. Waarschijnlijk beide een deel. Maar dat hij oké was daar ging het toch meer om. Waarschijnlijk was hij hier niet echt blij mee aangezien ze niet met hem overlegd had. Maar zo was ze gewoon dingen doen zonder te overleggen. Dat deden zij en haar ouders ook altijd tijdens de reizen. Ze was vanochtend er vroeg uit gegaan om wat rond te kijken. Ondanks dat ze al een kamer had kreeg ze een nieuwe. Aangezien die van haar niet helemaal was zo als hij hoorde te zijn. De kraan deed het totaal niet en heel soms kwam er gewoon heet water uit. Ze was dit dan wel gewend maar toch ze bleef hier een jaar als goed is misschien langer. Maar dan nog een jaar lang met een douche zitten die kapot was nee dank je. Dat was nog niet eens alles. Er zat schimmel op het plafond en gaten in de muur. Toen ze vroeg waarom ze in zo'n kamer zat kreeg ze te horen dat er wat mis was gegaan en dat ze zo snel mogelijk een andere kamer zou krijgen toen er dan ook eindelijk een kamer vrij was had ze meteen Paul er bij in geschreven. Eerlijk gezegd had ze niet verwacht dat ze dit zo snel goed keurde. Ze vroegen niet eens om zijn toestemming. En dat was toch redelijk dom geweest. In elk geval voor dat ze de stad in was gegaan had ze haar tassen weer in gepakt. Ze had ze ook gewoon gelijk naar de kamer kunnen brengen. Maar ze had de sleutel nog niet en die kreeg ze pas als ze de andere in leverde. En de man van wie ze de sleutel zou krijgen was er nog niet. Wel had ze gehoord dat Paul al een sleutel had gekregen maar ze had geen zin om hem nu al lastig te vallen. Pearl liep een winkel in en glimlachte toen ze een mooie ketting zag. Het leek precies van het zelfde te zijn van de zak kompas die haar moeder haar had gegeven toen ze vertrok richting Santa Monica. Pearl kwam later er pas achter dat er nog iets in stond. En telkens als ze het overnieuw las voelde ze het bekende gevoel van missen. In de kompas stond namelijk dat ze met dit ding altijd de weg terug kon vinden na haar echte ouders. Nou ja niet zo in die woorden maar het stond er wel. Pearl wou hem kopen maar zag dat hij veelte duur was. Snel draaide ze zich om en keek verder. Ze kwam nog een aantal leuke dingen tegen maar kocht het niet. Je had niks aan spullen. In elk geval niet te veel spullen. Daarom kocht ze ook haast nooit iets van de landen waar ze geweest waren. Wat ze gezien had was al genoeg. En ook had ze vele tekeningen en foto's gemaakt dus had ze altijd een terug denken er aan. Pearl viste haar mobiel uit haar broekzak toen een bekende melodie zich liet horen. Ze zag dat het een smsje was en glimlachte toen ze las wat er in stond. Zo te merken was hij niet al te blij. ”Maak je geen zorgen en doe relax” Stuurde ze hem terug. Vervolgens draaide ze zich om en liep richting het gebouw waar ze verbleef. Eenmaal daar haalde ze haar spullen op wat maar twee sporttasen waren en ruilde haar sleutel om. Vervolgens liep ze de trappen op en kwam uit beide goede verdieping. Al snel vond ze hun kamer en deed hem los. Pearl zette een stap de kamer binnen maar deed eerst haar schoenen uit voor dat ze verder liep. Vervolgens duwde ze de deur met haar voet dicht en pakte haar schoenen weer op. Ze had totaal geen zin om weer op paul's voeten te gaan staan. Ze liep door naar de slaapkamer en liet de tassen op de grond vallen. Vervolgens zette ze haar schoenen aan de kant en keek om haar heen. “Het ziet er beter uit dan mijn ouwe” Sprak ze. Vervolgens liep ze naar de woonkamer en keek hier ook goedkeurend rond. “Dus ben je erg boos?” Vroeg ze met een grijns terwijl ze hem aan keek.

Boos keek Paul naar het schermpje op zijn iPhone. Natuurlijk moest hij relaxt doen, het was puur een impulsieve actie die hem een hele verhuizing had gekost. Goh, wat ben je toch weer impulsief geweest stuurde hij smalend terug, waarna hij zijn blik rond liet gaan. Oké, het was inderdaad geen verkeerd aanzicht, maar alsnog had ze eerst kunnen overleggen in plaats van hem meteen in te schrijven voor een kamer. Hij besloot, aangezien hij zich waste bij een rivier, dat het alleen maar goed was om te douchen en om te eten. Zuchtend keerde hij zijn rug naar de eikenhouten deur en keek daarna peinzend naar zijn rugzak. Als hij in de grot ging slapen, kon hij wat kleren meenemen als hij naar buiten ging. Hij schudde zijn hoofd even. Hij zou het wel allemaal uitvinden zodra hij daar was, eerst ging hij Pearl er eens flink van langs geven. Hij vond het niet bepaald fijn voor zichzelf dat hij zomaar ingeschreven was. Oké, hij vond haar aardig en zag er niks tegenop om vrienden te zijn met haar, maar dit ging hem te ver. Dit was niet meer plagend bedoeld, dit was echt met de intentie geweest om hem mee te nemen naar een kamer waar hij niet eens wilde zijn. Hij zuchtte even en keek toen mopperend naar de deur die openging. Zijn boze humeur ging echter over naar een bulderende lach toen hij zag dat ze haar schoenen uitgedaan had. ‘Hé, dat was puur omdat ik toen chagrijnig was, hoor,’ zei hij, waarna hij lachend naar haar blote voeten wees. Het idee dat ze dit alleen maar had gedaan omdat ze bij hun laatste ontmoeting een boze opmerking had gekregen hierover, maakte hem verschrikkelijk aan het lachen. Hij grinnikte nog even na en schudde daarna zijn hoofd, waarna hij door zijn met gel bewerkte haren wreef. Een geïrriteerde blik werd naar Pearl gezonden bij het horen van haar woorden. ‘Ja, ik vind het zwaar irritant dat je me ingeschreven hebt in een kamer! Je wist niet eens of ik het er volledig mee eens ging zijn,’ mopperde hij, terwijl hij naar de badkamer liep en daar een paar spullen neerzette om zich te wassen. Shampoo en douchegel, meer had hij niet nodig. ‘En daarbij is het niet eens nodig, ik heb het niet nodig!’ ging hij zijn serenade verder, waarbij hij bijna over een paar schoenen struikelde.
‘Wat krijgen we…’ Hij keek naar zijn eigen schoenen en grinnikte even, waarna hij die tegen een kast gooide. Daarna keek hij Pearl boos aan, maar zijn boze blik verdween bij het zien van haar grijns. Zijn armen sloeg hij uitdagend over elkaar, waarna hij haar aankeek. ‘Je vindt het allemaal maar grappig, hè?’ vroeg hij, waarna hij zijn hoofd even schudde. Ergens was het ook best wel grappig, maar het kwam hem gewoon niet goed uit. Hij moest al veel moeite doen om al zijn geheimen ook echt geheim te houden, maar dit zou moeilijker gaan als er de hele tijd een kamergenote rond hem liep. Hij zuchtte even en wreef toen over zijn achterhoofd. ‘Fijn, als je maar weet dat ik in het weekend vanaf twaalf tot negen uur fulltime werk,’ zei hij, waarna hij even zuchtte en over zijn achterhoofd wreef. ‘Dus als je me in je kamer inschreef met intentie om elk weekend uit te gaan, dan kan het niet,’ zei hij, waarna hij even grijnsde. ‘En als je vriendje langskomt, wil ik geen rare geluiden horen,’ vervolgde hij, waarna hij even grijnsde. Het idee dat hij zulke geluiden zou horen, amuseerde hem wel. Vooral als hij Pearl daarmee de volgende dag flink kon plagen. ‘Maar goed, even buiten mijn serenade om, heb je honger?’ vroeg hij droog, terwijl hij op het klokje van zijn iPhone keek. Het was drie uur, maar toch. Hij had geen honger, maar misschien zij wel. Zijn blik gleed even naar de kamer en hij moest toegeven dat het toch best wel mooi was. ‘En ik neem het bed tegen de muur,’ zei hij, terwijl hij alle kamers een paar keer doorkeek om te kijken wat zich daar allemaal achter schuilde. Daarna ging hij terug naar Pearl en ging toen op een stoel zitten.

Terwijl ze ondertussen naar huis toe liep voelde ze al weer haar telefoon. Ze pakte hem en stuurde meteen een smsje terug. Sorry kan er niks aan doen zo ben ik eenmaal Pearl las hem even over voor dat ze hem verstuurde maar uit eindelijk verstuurde ze hem toch. Hij was dus zeker niet blij. Ach had hij maar geen vrienden met haar moeten worden. Eenmaal binnen hoorde ze zijn bekende lach. Waar moest hij nu weer om lachen. ‘Hé, dat was puur omdat ik toen chagrijnig was, hoor,’ Pearl haalde haar schouders op en keek hem weer aan. "Ik heb geen zin om weer op je tenen te gaan staan. En kom op ze zijn best sexy." Sprak ze terwijl ze met haar tenen bewoog. Vervolgens liep ze dus door. ‘Ja, ik vind het zwaar irritant dat je me ingeschreven hebt in een kamer! Je wist niet eens of ik het er volledig mee eens ging zijn,’ Pearl keek toe hoe hij wat spullen naar de badkamer bracht en haalde haar schouders op. . ‘En daarbij is het niet eens nodig, ik heb het niet nodig!’ Pearl keek hem verbaast aan. "Wie heeft er nou geen bed en een douche nodig. Iedereen heeft het nodig al kun je best een tijdje zonder maar niet lang geloof me." Het leek er dus op dat hij zelf geen kamer had gehad. Maar waar sliep hij dan? Ach misschien kwam ze er ooit nog een achter. Pearl schoot in de lach toen hij bijna door zijn eigen schoenen op de grond flikkerde. Het zag er best grappig uit. ‘Je vindt het allemaal maar grappig, hè?’ Toen ze zijn houding zag begon het lachen op nieuw. 'Kom op zo moet je niet staan." Ze liep naar hem toe en trok zijn armen uit elkaar en zette die in zijn zij. "Zo moet je staan. Maar inderdaad ik vind het best grappig." Pearl liep weer naar achteren en keek naar het resultaat. Jep dit was het helemaal. Hij leek zo precies op haar mam. Even voor de duidelijkheid. Ze noemde lissa altijd mam. En Elizabeth altijd mama. Ze deed het al sinds ze kon praten. En tja al ze hen beide mama noemde was het voor hen ook niet makkelijk om te weten tegen wie ze het had. Dus dat was mooi op gelost. ‘Fijn, als je maar weet dat ik in het weekend vanaf twaalf tot negen uur fulltime werk,’ Pearl knikte en bleef hem aan kijken. ‘Dus als je me in je kamer inschreef met intentie om elk weekend uit te gaan, dan kan het niet,’ Pearl liet zich in een stoel vallen en keek nog eens om haar heen. "Maak je geen zorgen ik ga toch nooit uit." Waarom zou ze. Het koste alleen maar geld. Maar om eerlijk te zijn was ze nog nooit uit geweest maar dat hoefde hij natuurlijk niet te weten. Waarom zou hij. Als hij wel een keer vroeg of ze mee ging vertelde ze hem gewoon dat ze buikpijn of zo. Of dat ze totaal geen zin had. ‘En als je vriendje langskomt, wil ik geen rare geluiden horen,’ Pearl schoot al weer in de lach terwijl ze haar hoofd schudde. "Maak je geen zorgen. Ik heb geen vriend. En tja als ik die wel heb ga ik dus echt geen dingen doen terwijl ik weet dat jij er bent. Ik kan dan misschien gek zijn maar zo gek ben ik niet." Een glimlach stond op haar gezicht terwijl ze hem dit vertelde. "Maar als jij er wel een hebt hou je dan in oké" Grijnsde ze. Ongezien keek ze even naar zijn lichaam. Die vriendin van hem zou vast geluk hebben. Pearl trok haar benen op terwijl ze weg keek. ‘Maar goed, even buiten mijn serenade om, heb je honger?' Pearl keek hem weer aan en dacht na. "Ja ik heb wel wat honger jij?" Vroeg ze hem. Er was totaal nog niks in huis dus als hij honger had moesten ze pizza gaan bestelen of iets in die richting. ‘En ik neem het bed tegen de muur,’ "Ze staan alle bij tegen de muur. Maar het bed bij het raam is voor jou," Sprak ze. Zelf hatte ze het om bij het raam te liggen. Als de raam bijvoorbeeld los stond dan tochte het te veel en werd ze ziek. En daar had ze totaal geen zin in. "Kom op zo erg is dit ook al weer niet? Het boeit me trouwens niet wat je doet. Zo lang je de badkamer maar op geruimd houd en niet te veel rommel achter laat en af en toe eens een praatje maakt is het goed." Vervolgens stond ze op om haar spullen maar eens uit te pakken.

Paul schoot in de lach en hikkend probeerde hij zichzelf weer tot rust te manen, terwijl hij haar met tranen in de ogen aankeek. Hij schudde zijn hoofd even en grinnikte toen. ‘Hetzelfde als bij jou, meid. Ik heb geen vriendin. Wat had je dan gedacht? Zo knap ben ik nu ook weer niet,’ zei hij, waarna hij nog even grinnikte en daarna naar zijn iPhone greep, terwijl hij een paar boekjes bekeek die op tafel lagen. Blijkbaar hadden ze hier in Monica al heel veel ervaring met jongeren die pizza wilden bestellen, aangezien er boekjes lagen die over etenswaren gingen. Kalm keek hij een boekje door en zocht tussen de rode letters naar een geschikte pizza. ‘Niks zeggen,’ mompelde hij, waarna hij Pearl even aandachtig aankeek. Daarna grijnsde hij, toetste een nummer in en wachtte tot hij de pieptoon over hoorde gaan. ‘Ja, twee pizza’s met kaas, champignons en ananas alsjeblieft. Afleveren aan Monica High,’ zei hij, waarna hij wachtte op een antwoord. ‘Komt in orde, dag,’ zei hij, waarna hij afhing. Daarna keek hij grijnzend naar Pearl. ‘Een puur gokje, maar je zal die pizza toch echt eens moeten proberen,’ zei hij knipogend. Hij had dit expres gedaan zodat ze niet zouden gaan discussiëren over welke pizza ze zouden nemen. Zo was dat probleem ook al meteen van de tafel geveegd. Hij grinnikte nog steeds om het idee dat Pearl dacht dat hij een vriendin had. ‘Ik? Een vriendin? Echt niet,’ mompelde hij daarna, waarna hij naar de kamer liep en Pearl gelijk moest geven. Gelukkig lag zijn bed tegen het raam, maar ze lagen wel allebei tegen de muur. ‘Goed goed, je hebt gelijk,’ mompelde hij, waarna hij terug naar de kamer gelopen kwam. Zijn blik gleed smalend opzij. ‘Vrouwen zijn rommeliger dan mannen,’ bracht hij ertegenin, alhoewel hij geen weet had van dit soort dingen en zomaar iets zei. Hij grinnikte even en haalde daarna zijn schouders op. ‘Joh, ik zorg wel dat ik het opgeruimd houd,’ beloofde hij, waarna hij om zich heen keek. Hij grinnikte opnieuw even en liet zich toen op een stoel zakken, waarna hij wild met zijn been heen en weer begon te wiebelen. Dit deed hij wel vaker als hij gewoon zat en niets de doen had. Kalm liet hij zijn blik van Pearl naar zijn schoenen glijden waar hij net over gestruikeld was. Het idee dat hij straks zou moeten gaan sneaken, putte hem uit.
De bel ging en gehaast sprong Paul op. Hij zocht om zich heen, vond zijn portemonnee en liep naar de deur toe. Hij opende deze en keek daarna naar de pizzajongen, die hem geïrriteerd aankeek. Over Pauls blik zelf verschenen ook trekken van irritatie. Dat hij nu opeens ook met andere mensen om moest gaan dankzij het idee van Pearl, irriteerde hem wel een beetje. ‘Dankjewel,’ zei Paul, toen hij de pizza kreeg. Hij rekende even af. Daarna zag hij dat de blik van de pizzajongen op Pearl gericht was. ‘Ze is vanavond vrij, voor als je een date wilt. Kom dan maar terug,’ zei hij, waarna hij de deur dichtsmeet en wat gevloek hoorde. Hij grinnikte even en haalde zijn schouders op naar Pearl. ‘Wat?’ zei hij vervolgens geërgerd. ‘Hij was geïnteresseerd in je, hoor. Wees blij,’ zei hij, waarna hij lachte en vervolgens de pizza neerzette. ‘Nu nog even borden vinden,’ mompelde hij, waarna hij door de kamer begon te lopen en bij een kastje stopte. Uiteindelijk wist hij twee borden te vinden en zette deze neer, waarna hij bij de tafel neerplofte. Hij merkte dat, nu hij vrienden geworden was met Pearl, hij veel meer open was. Hij zei veel meer en kon veel meer lachen. Het gaf hem wel een goed gevoel. Hij hoopte in elk geval dat ze de littekens op zijn rug niet zou zien. Als hij elke dag een shirt droeg, was het goed mogelijk dat ze het niet zag. ‘Ik ga me na het eten even douchen. Heb je enig idee wat we kunnen gaan doen?’ vroeg hij daarna, waarna hij haar vervolgens vragend aankeek. Hij zou niet uit kunnen gaan en hij had ook nog schoolwerk, maar die had hij wel grotendeels af. Zijn ogen gleden even over het behang van de kamer en hij merkte op dat zelfs dat ook gerenoveerd was. Oftewel hadden ze in Monica gewoon heel erg professioneel behang al van zichzelf, maar dat betwijfelde hij. Hij liet zijn blik vragend naar haar gaan en begon ondertussen een pizzapunt op te peuzelen.

- Ik besloot eens om hem wat meer te laten praten XD

‘Hetzelfde als bij jou, meid. Ik heb geen vriendin. Wat had je dan gedacht? Zo knap ben ik nu ook weer niet, "Kom op je bent een lekker ding." Sprak ze hem tegen. Pearl meende dit hij was grappig, best lief en ook aardig. En hij zag er goed uit. Wat wou een meid nog meer. Maar waarschijnlijk zagen jongens het zelf nooit al ze knap waren. Net zo als bij haar. Wat was er nou zo bijzonder aan haar. Ze had een wilde bos met krullen had niet echt een bijzonder kleur ogen. En tja haar lichaam was ook niet echt speciaal toch? Of had ze het nu volkomen mis. Ach wat boeide het. Pearl keek toe hou hij naar een paar boekjes keek. Toen hij zei dat ze niks mocht zeggen hield ze haar lippen stevig op elkaar. Ze keek hem terug aan terwijl hij haar aan staarde. Probeerde hij nu uit te vinden van wat voor pizza ze wou of zat er gewoon een eng beest achter haar. Even voor de zekerheid keek ze toch om. Maar nee er was geen raar iets te vinden. Gelukkig maar want ze had geen zin om nog een keer te verhuizen. Pearl luisterde naar Paul toen hij de pizza's bestelde. Welke gek bedacht nou de combinatie . ‘Een puur gokje, maar je zal die pizza toch echt eens moeten proberen,’ Pearl beet al weer op haar lip toen ze het bloed weer naar haar wangen voelde stromen. Hier liet haar altijd weer blozen. Het liefst zakte ze door de grond heen van schaamte dat ze telkens door hem moest blozen. Misschien deed hij dit wel expres en vond hij het gewoon leuk. Pearl keek naar beneden en frunnikte wat aan een draadje van de stoel. Ze hoorde hem iets mompelen over een vriendin maar kon het niet echt goed verstaan. Pearl keek weer op en zag hem de slaapkamer in verdwijnen. ‘Vrouwen zijn rommeliger dan mannen,’ Pearl had geen idee en voor zo ver ze wist waren zij vrouwen toch best netjes. "Ik heb werkelijk geen idee. Ik heb eigenlijk nooit met een man of jongen geleefd." Oké dat was een leugen. Ze was net 8 maand toen haar ouders overleden dus je kon zeggen iets van 8 maand met een man in een huis gewoond maar dat telde ze gewoon niet mee. ‘Joh, ik zorg wel dat ik het opgeruimd houd, Ze knikte en glimlachte. Vervolgens ging ze verzitten en beet weer eens op haar lip. "Dan zorg ik ook dat het netjes blijft." Ze kon het moeilijk van Paul verlangen dat hij alles op ruimde en dat zij zelf rommel maakte. Vroeger hield ze het nooit netjes. Maar nu gelukkig wel. Ze moest wel aangezien ze toch niet zo veel prut had om rommel te maakten. Pearl wou op staan toen de bel klonk maar Paul was haar een stap voor. Ze keek naar de deur en het was inderdaad de pizza bezorger. Vervolgens staarde ze via het raam naar buiten en hoorde hoe Paul die vent betaalde. ‘Ze is vanavond vrij, voor als je een date wilt. Kom dan maar terug,’ Verbaast keek ze op. Waar had hij het nu weer over. Voor ze het kon merken was de deur al dicht geslagen. Met een boze blik keek ze naar hem. ‘Wat?’ "Dat is zielig." Sprak ze. En dat meende ze. Maar toch ze het gevloek achter de deur hoorde schoot ze toch in de lach. Tja die vent die was nu zeker boos. In elk geval zou zij dat wel zijn. Maar ze zou nog harder lachen als die vent vanavond aan de deur stond. Al was de kans klein. ‘Nu nog even borden vinden,’ "In een van de kastjes daar." Pearl maakte beide dozen al open en zag dat ze al in punten waren gesneden. Ze pakte een champignon van haar pizza en stak die in haar mond. Ze was dol op champignons als was ze niet zo'n fan van ananas maar dat maakte niet echt uit. Toen ze het bord had pakte ze de pizza punt en nam een hap. Oké het smaakte best lekker. Ze keek op naar Paul en knikte toen hij zei dat hij naar het eten ging douchen. Vervolgens dacht ze naar wat ze konden gaan doen. "Ik weet niet of je van horror films houd?" Vroeg ze hem. Ze had namelijk een te gekke film gedownload en die wou ze nu dus echt wel gaan kijken. "De pizza is inderdaad lekker" Vertelde ze waarna ze nog een hap nam.

Pauls blik schoot opzij, waarna hij even breed grijnsde. ‘Nou, die jongen vond het anders wel grappig. Nou ja, in elk geval ik wel,’ zei hij met een knipoog. Terwijl hij nadenkend een pizzapunt in zijn mond stopte en ondertussen humde op de woorden van Pearl, dacht hij na over wat ze net gezegd had. Was het serieus uit haar mond gekomen dat hij een lekker ding was, of had ze niet goed nagedacht? Hij zou bijna het tweede vermoeden. Hij was niet eens knap. Hij was gewoon Paul. Hij glimlachte even naar niemand in het bijzonder en at opnieuw aan de pizzapunt, waarna hij even verbaasd naar het resultaat keek toen hij het doorslikte. Het smaakte wel lekker, hoewel de combinatie ananas en champignons een beetje raar was. Opnieuw grinnikte hij en zijn blik schoot opzij. ‘Nee, serieus?’ vroeg hij, toen hij de filmkeuze van Pearl hoorde. Hij grijnsde breed. ‘Dat is goed, maar als je toch bang wordt, gebruik je maar een kussen. Ik word niet graag plat geknepen door je,’ zei hij, waarna hij even grinnikte. Als Pearl net zo was als dat mens dat al eens bij zijn vader geweest was, dan zou hij een paar banken van haar vandaan zitten. Een vrouw, ongeveer dertig jaar, was naar zijn vader gekomen om hem een leuk nachtje te bezorgen, want daar werd ze namelijk betaald. Natuurlijk kwam zijn vader weer op het geweldige idee om een horrorfilm te zien. Paul was die avond beneden en spiekte om het hoekje. Hij had gezien hoe de vrouw zich angstig aan zijn vader vastklampte en hoe die met een pijnlijk gezicht op het achterhoofd van het mens gewreven had. Op dat moment had Paul hem alle pijn toegewenst die hij maar kon hebben. Verbeten at Paul verder. Hij keek even opzij naar Pearl. Hij wist niet of hij het moest vertellen aan haar. Het zou hem nogal raar lijken als ze er positief op zou reageren. Hij was mishandeld door zijn vader. De man had vrouwen in zijn bed evenveel als dat een ervaren voetballer punten scoorde. Misschien dacht Pearl dan wel dat hij ook zo ging worden. Maar nee. Als hij een vrouw zou krijgen en hij zou kinderen krijgen, dan zou hij voor ze zorgen in plaats van ze verlaten of mishandelen. Hij zou zelfs niet meer fatsoenlijk in de spiegel kunnen kijken als hij van zichzelf wist dat hij zijn kinderen mishandeld had.
Snel schudde Paul zijn hoofd even, waarna hij trillend verder at aan zijn pizza. Hij moest moeite doen om zijn blik neutraal houden. Hij wou niet dat Pearl argwanend werd of zich afvroeg wat er met hem aan de hand was. Hij wou sowieso niet dat iemand zich zorgen om hem maakte. Hij was niet iemand die wou dat er zorgen om hem gemaakt werd. Glimlachend keek hij opzij naar Pearl. ‘Dan zet die film dadelijk maar op als je hem ziet liggen, ik ga even douchen,’ zei hij, waarna hij naar zijn bord wees. Hij had ondertussen in zijn gedachte al een hoop pizzapunten opgegeten, de rest liet hij over voor Pearl. Kalm stond hij op en liep naar zijn slaapkamer, waarna hij een korte driekwart spijkerbroek meenam. Hij droeg na het douchen meestal geen shirt, daar zou Pearl maar aan moeten wennen. Gelijk stond hij stil en dacht hij aan de littekentjes op zijn rug. Onzin! Die had Pearl toch ook niet gezien toen ze waren gaan zwemmen? Bovendien zou hij altijd erover kunnen liegen. Volledig op zijn gemak gesteld liep Paul naar de douchecabine, waarna hij niet veel later het water over zich heen liet stromen. Terwijl hij zich kalm waste, dacht hij aan zijn vader. Zou deze hem nog in elkaar geslagen hebben voordat hij zou gaan douchen? Vast wel. Zelfs al zou Paul na een paar maanden terugkeren naar zijn huis, zijn vader zou hem helemaal kort en klein slaan. Vroeger zou Paul een brok in zijn keel hebben gekregen als hij aan dit soort dingen dacht, maar dankzij zijn werk had hij geleerd om hard te zijn. Huilen gebeurde hem daarom niet meer en verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en voor anderen was voor hem niet moeilijk meer. Zuchtend rekte Paul zich uit toen hij de douche kwam. Terwijl hij zijn driekwart broek aantrok en ondertussen door zijn haren wreef met de om zijn nek geslagen handdoek, liep hij in ontbloot bovenlijf naar de woonkamer toe. ‘Aanschouw mijn kippenborst,’ zei hij vervolgens droog, waarna hij zelf even grinnikte om het flauwe grapje. Daarna werd zijn blik weer hard en serieus. ‘Is de film al opgezet?’ vroeg hij grijnzend. Hij wou wel eens zien of Pearl werkelijk niet schrikachtig was voor dit soort films. Kalm ging hij op een bank zitten. Zijn aftershave was verschrikkelijk hard te ruiken. Hij grinnikte even en keek daarna naar Pearl, volgde haar bewegingen met zijn ogen.

- Drie liedjes erover gedaan om dit te typen ;D Record! ;D

‘Nou, die jongen vond het anders wel grappig. Nou ja, in elk geval ik wel,’ Pearl zuchtte en nam een hap van haar pizza. Toen ze hem zag knipogen werden haar wangen al weer rood. Straks dat hij dat ze verliefd op hem was ofzo. Het zou best kunnen maar voor nu was het te vroeg. Ze kende hem eigenlijk niet echt. Wel raar dat ze dan nu al eigenlijk een kamer deelde. Maar dat was haar schuld en eerlijk gezegd vond ze het niet erg. Als ze hem totaal niet mocht had ze dit nooit maar dan ook nooit gedaan. Pearl keek naar beneden en nam een hap van haar pizza. Vervolgens keek ze weer op naar Paul en voelde dat haar wangen nog steeds rood waren. Hoe kon ze hem uit leggen dat ze gewoon snel moest blozen als hij het vroeg. Of er een opmerking over maakte. Ach wat boeide het. Als hij er last van had dan tja had hij dikke pech. ‘Dat is goed, maar als je toch bang wordt, gebruik je maar een kussen. Ik word niet graag plat geknepen door je,’ Pearl haalde haar schouders op en keek hem aan. "Ik knuffel toch liever een kussen." Sprak ze met een grijns dat hem vertelde dat ze loog. Wie the fuck ging er nou een kussen knuffelen. Ach ja zo erg was het ook al weer niet. Een kussen kon ten minste niet zeiken dat je hem los moest laten. Maar toch leek het haar niet erg om hem plat te knijpen. Een grijns verscheen rond haar lippen terwijl ze dit bedacht. Het zag in haar verbeelding er heel grappig uit. "Maar jij gebruikt ook maar een kussen als je het te eng vind." Ze zag hem al achter een kussen kruipen. Al dat ging gebeuren dan ging ze het filmen echt. Daarna zou ze hem een paar dagen later er mee posten. Pearl nam nog een hap van haar pizza punt en zag dat Paul al best veel gegeten had. Ze pakte er nog een toen deze op was en keek weer even naar de grond. . ‘Dan zet die film dadelijk maar op als je hem ziet liggen, ik ga even douchen,’ Pearl keek op en glimlachte toen ze naar zijn bord keek. "Is goed" Sprak ze. Vervolgens at ze verder terwijl hij weg liep. Eenmaal klaar met eten zette ze de borden in het kleine keukentje en gooide de pizza dozen weg. Vervolgens liep ze naar de slaapkamer en pakte daar een plastic tas en liep terug naar de keuken. Ze was helemaal vergeten dat ze nog drinken en wat te snaaien mee had genomen. Het drinken zette ze in de koelkast en de rest verdween in een van de kastjes. Vervolgens liep ze terug en pakte de dvd. Wonder boven wonder zat hier een tv en dvd speler. Pearl ging weer op de stoel zitten wachtend tot dat Paul klaar was. ‘Aanschouw mijn kippenborst,’ Pearl keek om en grinnikte terwijl ze haar hoofd schudde. Vervolgens stond ze op deed de tv en dvd speler aan en zette de dvd er in. Ze liep naar de keuken pakte twee zakken met chips plus twee glazen en een fles met sinas. Ze liep terug gooide de zakken op tafel en zette de glazen neer. Pearl zette de fles sinas tegen de tafel en deed de lichten uit. "We hebben niks anders dan sinas" Sprak ze. Vervolgens pakte ze de afstandsbediening plofte naast hem neer meteen rookte ze zijn aftershave die trouwens wel lekker rook maar er gewoon te veel van op was gedaan. Pearl pakt de kussen en gooide die naar hem. "Die zul je vast nodig hebben" Grijnsde ze. Vervolgens ging ze wat tegen de bank aan hangen toen de titel van de film zich al liet zien. Scream 4.

Terwijl Paul hevig met zijn hand wapperde om de aftershavelucht een beetje te verdrijven, wat er vast heel erg onnozel voor Pearl moest uitzien, keek hij ondertussen naar de Sinas met een licht grijnsje. Hij keek naar de kussen en gooide deze tegenover hem. Hij zou zoiets dus echt niet nodig hebben. Zijn ijsblauwe ogen keken naar de titel, waarna hij zijn ogen even naar Pearl liet glijden bij het zien van de titel. Hij grijnsde even. Oh, wat zou hij haar er toch mee plagen als ze opeens keihard zou gillen of zou schrikken. Alhoewel hij het natuurlijk niet erg zou vinden als ze werkelijk naar hem toe zou springen en tegen hem aan zou kruipen. Niet omdat hij haar leuk vond en omdat hij er op kickte om haar bang te zien, maar eerder om zijn verantwoordelijkheid als man zijnde te nemen en haar te ‘beschermen’ tegen de boze TV. Hij grijnsde bij die gedachte en schudde zijn hoofd even. Waarom zou Pearl een horrorfilm opzetten als ze er zelf totaal niet tegen kon? Nou ja, vrouwen deden soms rare dingen om aandacht te krijgen, zeker? Nee, zo was Pearl niet. Hij dacht even na. Hoe zou hij Pearl kunnen duidelijk maken dat hij het niet erg zou vinden mocht ze echt bang worden en steun zoeken? Hij zuchtte even. Hij was nou niet bepaald goed in het zeggen van gevoelens en emoties. Hij wou haar wel helpen en een soort van beschermen tegen de enge wezens op TV, maar daar moest ze dan maar zelf mee afkomen. Bovendien zou hij dan wel aan zichzelf bewijzen dat hij vrouwen kon troosten als deze het moeilijk hadden. Ach, waar dacht hij eigenlijk allemaal aan? Typisch hem om allemaal rare gedachten te krijgen. Daar had hij van kinds af aan al last van. Hij fantaseerde er op los bij elk klein beeld dat hij doorkreeg, alhoewel hij het nooit in zijn hoofd gehaald had om net zo’n vunzige gedachten te hebben als zijn vader. Nee, respect voor het andere geslacht zat nog wel in zijn gen. Hij wou Pearl dan ook absoluut niet het bed in verleiden, zo lomp was hij niet. Zijn vader was een player, een sucker en een pooier, hij had geen enkel ding van zijn vader overgenomen, alleen uiterlijke kenmerken. Helaas moest hij toegeven dat zijn vader niet lelijk was, maar zelfs met je uiterlijk hoorde je niet te pronken en al zeker niet op die manier.
Snel schudde Paul zijn hoofd weer. Het zou hem niks verbazen als zijn gedachten zo luid en warrig waren dat Pearl ze zou horen, maar natuurlijk zaten deze veilige factoren allemaal in zijn hoofd opgesloten en kon zij ze niet horen. Of dat een goed of een slecht ding was, daar twijfelde hij nog even aan. Hij keek naar de film en merkte grijnzend een beetje horror op. Zijn wenkbrauw schoot even de lucht in toen hij een of andere vent met een masker achter een bank tevoorschijn zag komen. Hij hield een mes in zijn hand. Bijna had hij zin om keihard te lachen. Wat voor figuren namen ze nu weer op in een film? Echt weird. Een paar harde scènes volgde en een beetje bloed was ook te zien. Zijn blik gleed opzij naar Pearl. Hijzelf lag echt bijna in een deuk om de schrik die de dames aangejaagd werd, maar voor Pearl zou het misschien iets heel anders kunnen zijn. ‘Aha,’ mompelde Paul. Hij zou zijn woorden niet eens hoeven te spreken tegen haar. Hij nam een papiertje tevoorschijn en krabbelde daar wat op, waarna hij deze richting Pearl gooide en naar haar glimlachte. Dit stond erop: Je weet dat ik je nooit uitlach, mocht je toch bang worden en tegen me aankruipen. Just that you know. Tja…Wat zou hij zeggen? Hij was een man, die waren sowieso niet goed in gevoelens zeggen tegen vrouwen. En al zeker niet als het lomp zou overkomen. Hij grinnikte even toen de man met het masker weer op het scherm kwam en grijnsde toen het mes in de deur bleef haken. Deze film was eigenlijk best wel amuserend. Hopelijk zou Pearl hierna een andere horrorfilm opzetten, als ze die had natuurlijk. Saw of Final Destination bijvoorbeeld. Daar kon hij wel mee lachen, alhoewel er heel veel schrikmomenten waren daar. Hij grinnikte even toen hij weer wat bloed zag en concentreerde zich zo op de film, dat hij Pearl even vergat.

Pearl grinnikte toen hij de kussen weg gooide. Hij had hem blijkbaar dus niet nodig. Ze beet op haar lip terwijl ze verder naar de tv keek. Volgens vele moest het een goeie film zijn en tja nou zou ze het zien. Pearl wist zeker dat als ze toch bang ging worden dat ze zonder er bij naar te denken tegen Paul aan ging kruipen. Daarom hield ze zo van horror je wist nooit wat er ging gebeuren. De adrenaline die door je lichaam heen stroomde was te gek. Net als of je er zelf midden in zit. En zo beleefde ze films ook. Pearl pakte een zak chips en maakte die los. Het eerste stuk was verdomt saai. Ze pakte een paar chipies en legde vervolgens de zak tussen hen in. Ze trok haar benen onder zich en keek naar Paul. Het leek haar echt geniaal als hij bang werd. Helaas leek het er alleen maar op dat hij dit gaaf vond. Terwijl ze naar Paul keek schrok ze toch lichtjes toen er gegild werd. Pearl keek weer naar het scherm en grinnikte toen ze het gezicht van dat meisje zag. Ze liepen altijd de verkeerde kant op. Sommige waren nog zo dom om naar boven of naar de kelder te gaan. Waarom gingen ze niet gewoon gelijk naar buiten. Wat ze ook vaak dom vond in dit soort films was dat ze altijd wel vroegen of iemand er was. Als of zo'n iemand dan ook echt ging zeggen. Ja hier ben ik pak me dan als je kan. Pearl pakte nog een handje en chips en at deze op. Vervolgens keek ze toe hoe er wat bloed te voorschijn kwamen. Net toen het spannend werd moest ze naar de wc. Pearl zette de film stil en stond op. "Zo weer" Ze liep naar de badkamer toen ze klaar was waste ze haar handen en liep weer terug. Voor ze naar de woonkamer liep zocht ze naar een vest aangezien ze het best koud had. Die eenmaal aan liep ze weer terug en liet zich weer op de bank zakken. "Vind je hem al eng.?" Vroeg ze grijzend. Ze maakte de fles sinas los en deed zonder wat te vragen drinken in zijn glas en vulde de hare ook. Zij zelf vond hem nog wel tegen vallen. Haar oma was snacht's nog enger. Pearl lachte toen ze er aan dacht dat haar oma haar snachts wakker maakte toen ze nog jong was. Wat had ze toen lopen gillen. Pearl beet op haar lip en schudde haar hoofd. Vervolgens zette ze de dvd weer aan en keek veder. Bijna op het eind bleek dat Jill die gek met de masker was. Ze grijnsde toen ze die vent die op de grond lag in de kruis schoot. "Oké dat lijkt me echt pijnlijk." Pearl grijnsde bij het idee alleen al. "Wtf dat meid spoort hem niet." Ze zou zich zo echt niet kunnen verwonden. Maar toch was het slim bedacht. Maar dan nog. Welke gek trek haar haren en nou uit steek zich neer knalt tegen de muur aan en gooit zich vervolgens door een glazen tafel. Pearl rilde alleen al bij het idee. Ze keek naar Paul toen de aftiteling zich liet zien en nam een slok van haar drinken. "Nog eentje doen?" Vroeg ze hem. Eigenlijk was het best wel laat maar ze was niet echt moe. Of hij moest moe zijn. Tja dan gingen ze gewoon slapen als het aan haar lag.

Grijnzend keek Paul naar het scherm. Eigenlijk was het best wel raar. Gingen ze eerst vragen of er iemand was en daarna gingen ze naar een donker plekje zoeken. Hij dronk een beetje van zijn sinas en zette deze weer neer, waarna hij zijn blik even naar Pearl liet gaan. Uit zijn ooghoeken had hij al vaak genoeg gezien hoe ze zijn reactie probeerde te peilen. Tja… Hij was nou niet iemand die bang werd van horrorfilms. Hij hield er wel van, ook al keek hij er niet zo heel veel naar. Hij grinnikte toen hij zag hoe Pearl lichtelijk schrok van wat gegil. Hij had het geluid dan ook wat harder gezet daarnet. Hij grinnikte even en liet zijn blik toen weer naar het scherm gaan. Zijn wenkbrauwen schoten in de lucht, terwijl hij geconcentreerd naar het scherm keek. Hij grinnikte even om Pearls woorden. Die leek al helemaal op te zijn gegaan in de film. Hij vond het eigenlijk best wel schattig. Pearl leek hem echt zo iemand die een horrorfilm keek, schrok en daarna begon te praten. Maar ja, hij had ook zijn gekke kanten. Bovendien vond hij het wel leuk om haar reacties te horen op gestoorde scènes. Zijn blik gleed opnieuw naar het scherm, waarna hij tot de ontdekking moest komen dat de film gedaan was. ‘Ik ben zo terug,’ zei hij, waarna hij opstond en naar de wc liep. Daar aangekomen deed hij zijn behoefte en kwam toen terug, waarna hij weer neerplofte. ‘Goed, ik zal even kijken wat we hebben,’ zei hij, waarna hij zich voor een kastje boog. Hadden ze echt geen films staan hier? ‘Aha,’ mompelde hij, toen hij een rek met DVD’s tegenkwam. Hij liet zijn ogen even langs de titels glijden en grijnsde toen breed. Wie deze kamer ook ingericht had, diegene had echt een goede smaak qua horrorfilms. Heel de serie van Saw stond in de kast, maar ook Final Destination. ‘Oké, nu is het mijn beurt om te kiezen,’ zei hij, terwijl hij een knipoog zond naar Pearl. Hij pakte de eerste film van Saw uit de bak. Daarna nam hij Scream 4 eruit en legde die in het hoesje van Saw. Vervolgens pakte hij de afstandsbediening. ‘We zullen het een perfecte bioscoop maken,’ zei hij vervolgens met een knipoog. Saw was soms wel schrikken, maar vooral heel erg veel bloed. Dat vond hij juist leuk om te zien.
Nadat hij de DVD in de DVD-speler had gestoken, zette hij het ding aan en zette het geluid luid. Hij grinnikte even en kwam overeind .’Geloof me, deze ga je leuk vinden, als je tenminste van schrikken en bloed houdt,’ zei hij, waarna hij zich bedacht dat meisjes minder luidruchtig waren de jongens qua films. Ach ja. Hij haalde zijn schouders op. Ze had net het briefje gelezen, ze mocht van hem gerust bij hem komen zitten, hij zou haar niet uitlachen. Toch zou hij het wel lollig vinden mocht ze nu heel stoer antwoorden dat ze niet bang zou zijn en dan vervolgens bang naar hem toe komen. Maar aangezien Pearl dit nog niet gedaan had, zag hij ook geen reden om haar uit te lachen. Het was niet dat hij het ging rondbazuinen tegen iedereen, want daar hield hijzelf niet van. Als hij een vriend wou zijn voor iemand, dan deed hij dat ook en je verraadde je vriendschap een beetje door dingen te gaan zeggen die gênant waren voor de ander. Hij ging zitten en liet de film toen afspelen. Kalm leunde hij tegen de leuning. Hij had zijn ene arm om de leuning achter hem geslagen en de andere steunde tegen het kussen dat naast hem lag. Kalm keek hij naar het scherm. Nou, de eerste scène was al meteen raak. Een heftige schrikscène kwam en zelfs Paul schoot een beetje omhoog in zijn stoel. Hij voelde hoe de adrenaline door zijn aderen schoot en grijnsde breed. Hij keek naar het scherm en keek toen opzij om Pearls reactie te peilen. Hopelijk zou ze geen nachtmerries krijgen. Als ze bang zou worden ’s nachts, dan zou hij er niet zijn om haar te kunnen troosten of om haar te kalmeren. Nee, dan zou ze zichzelf moeten rennen. Hij zuchtte even en liet zijn blik opzij glijden. Een nacht. Een nacht zou hij hier blijven, maar alleen maar omdat ze net die films hadden gezien. Morgenavond zou hij naar zijn grot gaan. Kalm en tevreden zijnd met dit oordeel, keek hij naar het scherm. Een nieuwe schrikscène volgde.

‘Ik ben zo terug,’ Pearl knikte en keek hem naar. Vervolgens zakte ze wat onderuit en bedacht zich nog eens dat die meid fucking gestoord was. Maar eigenlijk leek het haar ook wel weer geniaal. Gewoon om het te doen. Natuurlijk wel zo als in de film. Dat het allemaal nep was en niet echt want tja anders kwam ze vast ze zitten als ze er achter kwamen. Maar toch was die meid dom. Haar hand af drukken zouden hoe dan ook op het mes en het pistool staan. Ondanks dat je er met een doek over heen ging dus eigenlijk waren ze dom geweest terwijl ze dit bedacht hadden. Pearl keek op toen Paul weer kwam en keek toe hoe hij weer kwam. ‘Goed, ik zal even kijken wat we hebben,’ Ze gingen er dus nog een kijken. Ze glimlachte en hoopte niet dat hij de films vond waar ze echt bang van werd. Er vielen een paar onder die categorie bijvoorbeeld saw of paranormal activity. O wee als hij daar mee kwam. ‘Oké, nu is het mijn beurt om te kiezen,’ "Je doet maar" Sprak ze waarna ze van hem weg keek. Gelukkig was het donker anders had hij zeker kunnen zien dat ze verdomme al weer bloosde. Hij moest eens op houden met dat geknipoogd van hem. ‘We zullen het een perfecte bioscoop maken,’ Pearl keek weer naar hem en zag al weer een knipoog. Nog een keer en hij kreeg een kussen tegen zijn hoofd gegooid. Maar nu glimlachte ze enkel naar hem. .’Geloof me, deze ga je leuk vinden, als je tenminste van schrikken en bloed houdt,’ "Licht er aan welke film." Sprak ze. Pearl keek naar het beeld scherm en al snel begon de film. Ook wist ze gelijk welke film het was. Een zucht verliet haar lippen. Net de film waar ze dus niet tegen kon. Ze keek via haar ooghoeken naar hem en vroeg zich af of hij het echt niet erg vond als ze tegen hem aan zou kruipen. Ook al had hij op een papiertje neer gezet dat hij dit niet erg vond kon hij er later altijd nog spijt van krijgen. En ja hoor toen uiteindelijk de scene kwam waar een gast zijn voet door ging zagen kroop ze in elkaar. Ze schoot naar paul toe en probeerde haar oren te bedekken. Het geluid alleen al zou haar laten gillen als een gek. Maar ze hield zich toch in qua gillen. Ze had geen zin dat morgen ochtend haar stem weg was of dat paul doof was. Pearl keek weer naar het scherm maar keek al snel weer weg toen ze zijn been zag. Maar welke gek bedacht dan ook iemand op te sluiten. Waarom waren ze niet gewoon sterk genoeg om die kettingen door te zagen zoals ze eerde geprobeerd hadden. Ze zou er niet aan moeten denken. Dan ging ze liever zo dood dan dat ze haar eigen voet er af moest halen. "Waarom nou net deze film?" Vroeg ze Paul toen ze weer durfde te kijken. Oké hij had gewonnen ze was bang echt bang.

Een lichte grijns kwam op Pauls gezicht toen hij tevreden keek hoe de man zijn been begon af te zagen. Nieuwsgierig keek hij of het de vent ook zou lukken. ‘Kom op, nog een klein stukje,’ mompelde hij, waarna hij breed grijnsde toen hij het bloed op de zaag zag. ‘Gast, gewoon doorgaan,’ mompelde hij daarna geërgerd, toen hij even ophield. ‘Je bent al op de helft,’ vervolgde hij, waarna hij zijn blik naar de tv liet glijden. Hierdoor had hij niet in de gaten dat Pearl doodsangsten aan het uitstaan was. Gelijk bedacht hij zich dat weer. Ach ja, als ze bang was vannacht, zou hij altijd nog bij haar kunnen gaan liggen om haar even te troosten. Hij grijnsde al even bij dit idee. Het zou hem echt raar lijken als ze wel Scream 4 durfde te kijken, maar bij deze doodsangsten zou uitstaan. Zoveel verschilden Scream 4 en Saw toch ook weer niet? Hij wist het eerlijk gezegd niet zo heel erg goed. Hij was zo op aan het gaan in de scène, dat hij zich dan ook doodschrok toen hij opeens iets tegen zich aan voelde vliegen. Geschrokken keek hij opzij, maar een lichte grijns gleed rond zijn lippen toen hij Pearl zag. Beschermend sloeg hij zijn arm om haar heen, waarna hij haar wat dichter tegen zich aantrok. Hij dacht aan zijn vader. Hij wou geen voorbeeld van de man krijgen, maar helaas kreeg hij deze wel. Hij deed het op de manier zoals de man het deed, ook al wou hij dat niet. De man zorgde ook altijd voor een goed gevoel bij de vrouwen. Helaas was dit bij zijn zoon een ander geval. Toch besloot Paul om het op zijn eigen manier te doen. Zijn vader duwde een vrouw meestal meteen weg als de enge scène gedaan was en zei vervolgens dat ze niet zo moest zeiken. Nee, zoiets zou hij nooit tegen Pearl zeggen. Dat vond hij onrespectvol tegenover haar. Bovendien leek ze echt geschrokken zijn door de scène, dus zou hij het ook niet in zijn hoofd halen om zoiets te zeggen. Hij sloeg zijn andere arm ook om haar heen toen weer een heftige scène begon. ‘Het is maar een film,’ prevelde hij ondertussen in haar oor. ‘Bovendien is de gestoorde Paul hier om je te beschermen,’ voegde hij er lacherig aan toe, maar hij drukte haar wel dichter tegen zich aan.
Pauls ogen gleden weer opzij naar de tv. Hij grinnikte even, waarna hij zag hoe er opnieuw een schrikscène begon. ‘Zeg, zullen we hierna Paranormal Activity kijken?’ fluisterde hij zachtjes in haar oor. Hopelijk zou ze niet te hard opschrikken van hem. ‘Ik ga hem in elk geval wel kijken,’ vervolgde hij grijnzend. En dit meende hij. Het was nog maar tien uur of zo, dus hij zou nog wel even tijd hebben om het te kunnen kijken. Hij grijnsde even en liet zich toen een beetje onderuit zakken tegen de leuning achter zich, zodat Pearl eventueel voor hem kon gaan liggen. Hopelijk ging ze niet zitten, want dan kon hij de film niet meer zien. Hij grijnsde breed, waarna hij zijn blik opnieuw naar het scherm liet glijden. Hij drukte haar dichter tegen zich aan en grijnsde opnieuw even. Niet omdat Pearl bang was, maar omdat er weer een ongelooflijk harde schrikscène volgde.

- Sorry, ik had eerst een post geschreven, maar de PC hing vast en viel uit ;D Een deel was opgeslagen ;D

‘Kom op, nog een klein stukje,’ Pearl Spiekte door haar wimpers heen maar besloot al snel niet meer te kijken. Paul was echt gestoord. Kom op wie verzint zoiets. Had ze nou maar niet gezegd dat ze van horror's hield. ‘Gast, gewoon doorgaan,’ Het liefst stond ze nu op trapte die tv naar de knoppen en wou naar Paul gillen dat hij op moest houden. Ze vond de geluiden al erg genoeg laat staan dat hij dit er nog bij zei. Toen hij het volgende zei werd het haar toch te veel. De dwang om zich achter Paul te verstoppen waren groot waardoor ze toch naar hem toe stoof. Ondanks dat ze het zo eng vond moest ze zachtjes lachen toen Paul schrok door haar actie. Maar toen ze het geluid van de tv weer hoorde was ze meteen weer stil en hield ze haar ogen stijf dicht. Pearl voelde hoe Paul beschermd een arm om haar heen sloeg. Hij vond het dus inderdaad niet erg dat ze dit deed. Zo als ze hem had beloof ging ze hem niet plat knijpen. Want ja dat was trouwens ook niet fijn voor haar zelf. Ze voelde hoe Paul nog een arm om haar heen sloeg en eigenlijk vond ze het wel fijn. Maar ook kreeg ze een gevoel van bescherming. ‘Het is maar een film,’ Ze haalde haar schouders op en keek weer naar de tv. "Maar het idee alleen al." Sprak ze. Hij snapte haar vast niet waarom ze dit wel eng vond maar scream 4 niet. Nou het was duidelijk ze was bang voor poppen en tja daar zat een pop in. Waarom ze bang was voor poppen geen idee. Maar ze keken je gewoon zo eng aan. Net als of ze elk moment wat konden doen. Als Paul dit hoorde zal hij gewoon heel hard gaan lachen dat wist ze zeker. ‘Bovendien is de gestoorde Paul hier om je te beschermen,’ Ze keek op naar Paul en bekeek hem. Een kleine glimlach verscheen rond haar lippen. "Je bent niet gestoord." Fluisterde ze. En dit meende ze hij was niet gestoord. In tegen deel. Pearl legde haar hoofd tegen zijn schouder aan maar verstopte haar hoofd al snel weer achter zijn schouder. ‘Zeg, zullen we hierna Paranormal Activity kijken?’ Pearl schrok dit keer door hem en vervloekte hem. Hierna keek ze hem aan. Niet echt met een blij gezicht. "Je haat me echt he of niet?" Vroeg ze. Haar ogen zeiden hem dat ze dit niet meende. Dat ze maar een grapje maakte. ‘Ik ga hem in elk geval wel kijken,’ Pearl beet eventjes op haar lip en haalde daarna haar schouders op. "Ik vind het goed lang je maar weet dat je waarschijnlijk niet alleen in een bed ligt." Dit meende ze. Zodra ze een nacht merrie had schoot ze naar zijn bed en kroop ze bij hem in. Het kon haar niet boeien of hij dit wou of niet. Dan moest hij de film maar niet gaan kijken. Pearl keek toe hoe hij anders ging zitten wat haar de kans gaf om te gaan liggen. En dit deed ze ook. Wel zo dat ze zich meteen kon verstoppen als het haar te bond werd. En ja dat werd het al snel. Ze voelde hoe ze zichter tegen hem aan gedrukt werd en sloot haar ogen. Deze nacht ging een hel worden. Dat wist ze zeker. Als meneer straks ook nog chucky wou zijn dan ging hij er aan. Al wist ze nog niet hoe. Hij ging er aan. Pearl keek weer naar het scherm en rilde lichtjes. Ze hield verder van alle films behalve dit. Maar iedereen had wel eens films bij zitten waar van je dacht dit nooit meer. Maar als je nog zo'n gek naast je had die de films dus wel wouden zien. Tja dan had je gewoon hele dikke pech.

Zuchtend richtte Paul zijn aandacht op de film. Hij wou niet dat Pearl angst kreeg, maar hij wou ook de film graag afzien. Ach ja, misschien kon ze er toch wel tegen. Hij glimlachte even en wreef zachtjes met zijn hand door haar haren, waarna hij zijn kin op haar hoofd liet rusten. Hij dacht aan zijn vader, die vrouwen zomaar gebruikte. Hij zou toch zweren dat als zijn vader één hand zou uitsteken naar Pearl, dat Paul zijn botten eigenhandig zou breken. Dat het zijn vader was, kon hem dan geen reet schelen. Bovendien sloeg de man hem zelf ook altijd. Nooit had hij zijn best gedaan om naar Paul te luisteren. De vrouw, een politieagente, die eens naar zijn vader kwam en net deed alsof ze hem leuk vond, had hem raar aangekeken toen zijn vader gewoon vaderlijk tegen hem deed. Daarmee had ze geconcludeerd dat helemaal niks van het verhaal klopte dat de vrouw die gezien had hoe Paul afgeslagen werd door de man. Ze was weggegaan en daarna had Paul alleen maar hardere klappen verwerkt gekregen. Natuurlijk had hij hier niks over verteld tegen iemand, maar hij voelde nog steeds de woede en de onmacht diep in zijn binnenste. Nee, als de klootzak naar hem toe zou komen en Pearl zou zien, dan ging hij tussen hun instaan en tegen zijn vader tieren. Hij bleef met zijn poten van Pearl af. En ook van Melanie. Eigenlijk van alle vrienden die hij hier zou maken. De klootzak zou niemand zo breken als dat hij had gedaan bij zijn eigen zoon. Hij zou Pearl beschermen als dat moest. Ondertussen had Paul zijn armen beschermend om Pearl geslagen. 'Er gebeurt je nooit wat, onthoud dat,' fluisterde hij in haar oor. Het zou vast raar in haar oren klinken, bedacht hij later. Zij was nog steeds ingespannen aan het kijken naar de tv en had vast niet doorgehad hoe boos hij zichzelf aan het maken was op zijn vader. Hij glimlachte even naar haar haren, ook al zou ze hem niet kunnen zien. De aftiteling van de film begon en lachend kwam Paul een beetje overeind. 'Ach, dan slaap je maar lekker bij mij, dat vind ik niet erg, hoor,' zei hij lachend. 'Als jij je daardoor beter voelt,' mompelde hij. Kalm liep hij naar de DVD-speler en zocht ondertussen naar de film Paranormal Activity. Expres nam hij de tweede, omdat deze enger was. Hij pakte Saw uit de DVD-speler en deed Paranormal Activity erin. 'Ik wou bijna zeggen dat we ook een andere horrorfilm hierna kunnen kijken, maar dan wordt het wel erg laat. Bovendien wordt je nacht al erg genoeg,' zei hij lachend, waarna hij opstond en toen voor de bank knielde waar zij lag. Hij legde zijn hand op haar wang en keek haar toen diep in haar ogen aan. 'Als je maar onthoudt dat het allemaal nep is,' zei hij daarna grijnzend, waarna hij over haar heen klom en zijn arm om haar middel sloeg. Hij legde zijn knieën tegen haar aan en zag dat de film ging starten. 'Trouwens, in het begin gebeurt niet veel,' zei hij daarna. Dat was wel waar. De eerste nachten dat ze gingen opnemen, gebeurde er meestal niets. Alleen een beetje schrikken wanneer de hond begon te blaffen of de baby opeens begon te huilen, maar dat was niet half zo erg als waar Pearl net doorheen gemoeten had. Kalm legde hij zijn kin tegen de zijkant van haar hoofd aan, waarna zijn ijsblauwe ogen naar de tv gleden. Hij hield wel van dit soort films. Hij zou het niet erg vinden als Pearl tegen hem aan zou kruipen 's nachts. Hij zou het ergens wel schattig vinden. Toch deed hij dit niet omdat hij haar per se in zijn bed wou. God, nee. Hij was niet zoals zijn vader. Hij was bang dat als hij Pearl zou vertellen hoe zijn vader vroeger tegen hem was, dat ze hem uit haar kamer zou trappen. Of uit hun kamer. Of hoe ze het ook zou noemen. Maar hij zou alleen deze nacht bij haar blijven, omdat ze blijkbaar als de dood was om alleen te slapen, niet dat ze er veel van zou merken als hij er niet was en zij sliep. Tja... In de weekend zou ze wel alleen moeten zijn. Hopelijk was ze dan niet meer zo bang voor de films. Gelukkig moest hij morgen niet werken. Of toch wel? Hij dacht even na. Hij wist niet of het een vrije dag morgen was of niet. Hij grijnsde even en liet zijn hoofd toen weer tegen de hare zakken. Waarschijnlijk zou het voor de mensen heel raar uitzien om hun zo te zien liggen. Hij lag tegen haar aan, achter haar en had zijn arm om haar middel heengeslagen. Dat moest er vast wel klef uitzien, maar dat kon Paul niks slagen. Als het was om Pearl een goed gevoel te geven, dan deed hij het graag. 'Nou wordt het pas schrikken,' zei hij. Niet veel later nadat hij dat gezegd had, kwam er een heftige schrikscène en Paul zette zich schrap voor de reactie van Pearl.

Pearl voelde hoe zijn vingers over haar haren heen streek en ze vond het fijn ook. Het maakte haar iets geruststellende. Ook voelde ze hoe zijn kin op haar hoofd ruste. Pearl schrok weer even en rilde vervolgens bij het idee alleen al. 'Er gebeurt je nooit wat, onthoud dat,' Ondanks dat ze hem eng vond leefde ze zich toch helemaal in het verhaal en snapte ook niet echt helemaal wat Paul zei. Ze knikte enkel waarna ze vervolgens weer haar ogen sloot. 'Ach, dan slaap je maar lekker bij mij, dat vind ik niet erg, hoor,' Pearl glimlachte wat en beet vervolgens op haar lip. "Nee vast niet nee." Wedde dat hij haar morgen ging pesten hier om. Maar het boeide haar niet. Ze moest nu in elk geval door de avond en nacht heen komen. Morgen ging ze niks anders dan tekenfilms kijken. Dan was ze er niet meer bang voor. . 'Ik wou bijna zeggen dat we ook een andere horrorfilm hierna kunnen kijken, maar dan wordt het wel erg laat. Bovendien wordt je nacht al erg genoeg,' Pearl pakte de kussen waar ze nu op lag en gooide die naar hem. "Dat had je gedroomd tenzij dat ik er een mag uit kiezen. Dan word het of the bleeding house. Of dream house." Dream house was dan misschien geen horror maar hij was wel gaaf. Heel gaaf zelfs. Pearl keek hoe hij de dvd er in deed en weer terug kwam lopen. Toen hij door zijn knieën ging keek ze hem raar aan. Woo wat was die gek van plan. Ze voelde het bloed weer naar haar wangen stromen toen ze zijn hand op haar wang voelde. 'Als je maar onthoudt dat het allemaal nep is,' Pearl knikte terwijl ze in zijn ogen bleef kijken. Dam die waren mooi. Ze slikte terwijl zijn lichtblauwe ogen nog steeds in de haren keken. Gelukkig klom hij even later over haar een en ging achter haar liggen. Pearl voelde zijn arm om haar middel en al weer voelde het niet slecht aan. Aarzelend legde ze haar arm over de zijne heen waarna ze haar vingers met die van hem verwikkelde. Zodra het eng werd kon ze lichtjes in zijn hand knijpen. Natuurlijk niet te hard maar dan nog. 'Trouwens, in het begin gebeurt niet veel,' Pearl glimlacht en knikte enkel. Ze was toch blij dat hij het zei. Ze voelde hoe zijn gezicht tegen haar hoofd werd gelegd en ze durfde te wedden dat iedereen die nu binnen zou komen. Zou denken dat ze wat hadden. En tja eerlijk gezegd zou zij het ook denken als ze niet beter wist. 'Nou wordt het pas schrikken,' Ze probeerde zich er op te richten maar toch schrok ze zich rot. En kleine gil verliet haar lippen waarna ze zich omdraaide en haar gezicht tegen zijn schouder aan drukken. "Volgende keer kies ik de films uit." Sprak ze. Vervolgens schrok ze weer van een geluid en kroop dichter tegen hem aan. Ze ging zich niet eerde omdraaien totdat de tv uit was en ze naar bed zouden gaan. Ondertussen kon ze proberen om haai te worden van zijn luchtje wat hij op had. Toen de sterke geur weg was rook het toch lekkerder.

Grijnzend keek hij naar beneden. Hij wist wel dat hij het niet had moeten zeggen. Dan zou ze alleen maar banger worden, maar misschien zou ze het achteraf juist fijn vinden dat hij haar gewaarschuwd had. Ach, hij zou wel zien wat ze ervan zou vinden. Hij vond het best wel schattig. Zijn vingers waren in de haren verstrengeld, maar dat kwam omdat zij dat had gedaan, dat was niet zijn handeling geweest. Waarschijnlijk was het puur om hem te waarschuwen wanneer zij het eng vond. Hij vond het niet eens zo heel erg. Hij zou wel merken wanneer ze bang werd. Zijn blik gleed naar de tv. Eigenlijk lagen ze hier best wel raar. Hij lag achter haar en zij voor hem, dicht tegen hem aan. Hij zou bijna denken dat ze iets hadden, maar dat was niet zo. Ze was een goede vriendin voor hem. Toch? Hij twijfelde even. Hij wist niet hoe hij dit moest noemen. Zou hij met elke meid waarmee hij omging zo close zijn? Hij wist het niet. Hij had alleen Melanie ontmoet. Daar had hij toch ook zijn arm rond heen geslagen. Natuurlijk was dat niet hetzelfde als dicht tegen elkaar aanliggen, maar toch. Hij schudde zijn hoofd even. Misschien moest hij er gewoon niet te veel bij vast blijven hangen en gewoon genieten van de film. Zijn gedachten zouden dan een beetje verdrijven en hij had zijn hoofd eindelijk een beetje leeg. Hij merkte op dat hij meer gedachten had dan dat hij zijn concentratie echt goed bij iets kon halen. Daarstraks bij Pearl en vorige keer bij Melanie had hij dat ook al. Ook toen hij op het strand woedend had gereageerd op de zwarte jongen, had hij veel gedachten gehad. Voornamelijk gingen deze over zijn vader, ook al koos hij deze niet willekeurig uit. Hij kon er niks aan doen. Alle dingen die rond hem heen gebeurden, lieten hem op de een of andere manier aan het slechte gedrag van zijn vader denken. Hij vond het niet fijn dat hij telkens herinnerd werd aan wat zijn vader deed, maar toch. Geschrokken vloog hij letterlijk bijna een meter naar boven toen hij opeens een klein gilletje hoorde. Geschrokken en tegelijk ook beschermend, sloeg hij zijn arm rond Pearl heen. Hij drukte haar dicht tegen zich aan, terwijl hij haar zachtjes suste. 'Het is maar een film, wees maar niet bang,' prevelde hij tegen haar, waarna hij zachtjes over haar achterhoofd streelde. God, hij zou zo voor lul staan als ze dit expres deed. Maar het leek er niet eens half op alsof ze dit expres deed. Ze leek echt bang te zijn voor de film. Zachtjes streelde hij langs haar rug. Allemaal enge scènes gingen er voorbij en Paul besloot dat het genoeg was voor vandaag. 'Oké, dit is genoeg,' zei hij, waarna hij voorzichtig overeind kwam. 'Blijf liggen,' zei hij gebiedend, waarna hij naar de DVD-speler liep en deze uitzette. Ook de tv zette hij uit, waardoor het akelig donker werd in de kamer. Hij stootte zijn teen tegen het tafeltje dat voor de bank stond waar Pearl op lag en zacht vloekend vervolgde hij zijn weg naar haar. Bij haar aangekomen, pakte hij haar op in zijn armen en besloot om zijn tocht naar de slaapkamer te zetten. Hij legde haar in haar eigen bed neer, waarna hij naar zijn eigen bed liep en ging liggen. Hij merkte op dat het best wel kraakte hier. De meubels, vast. Oftewel was Paranormal Activity momenteel bezig in het huis. Hij grinnikte even. 'Nou, ik voel het wel als je het te eng vindt daar,' zei hij lachend. Hoe eng het ook was, hij was en bleef een jongen. Hij was nou niet bepaald iemand die op het idee kwam om bij Pearl te gaan liggen omdat ze bang was. 'Ik merk het wel als je niet kan slapen,' zei hij. Vervolgens legde hij zich op zijn zij, negeerde de krakende geluiden van de kamer waar ze sliepen en werd licht in zijn hoofd. Hij voelde hoe de slaap langzaam zijn lichaam overnam. Een hard gekraak maakte hem echter weer een beetje helderder. 'Stomme Paranormal Activity, nu beleven we het in 3D,' zei hij, waarna hij grinnikte. Daarna keek hij opzij om te zien of het ging met Pearl. Ach, hij zou het wel voelen. Hij legde zich op zijn zij en probeerde opnieuw in slaap te vallen.

Pearl moest moeite doen om niet te gaan lachen toen Paul omhoog schoot toen ze gilde. Maar toen ze weer naar het scherm keek was het meteen af gelopen. De reden dat ze bang was voor deze film was omdat ze wist dat geesten bestonden. Vele zouden het onzin vinden. Maar waar gaat je ziel in vredes naam heen als je dood was. Echt niet naar de hemel of de hel. Pearl geloofde wel dat er een paradijs was. Maar ze geloofde niet dat deze door de machtige god was gemaakt. En ook niet door de gevallen engel Lucifer. Of zo als hij nu ook wel genoemd werd als Satan. Pearl had niet echt een geloof. Maar toch had ze de bijbel gelezen. Als die vent daar boven -als hij daar al boven zat- echt zo machtig was waarom stopte hij de oorlogen niet. Waarom genas hij de zieken niet. Nou volgens de gelovige was het antwoord makkelijk. Hij strafte de mens. Maar als dat zo is dan was de mens nu toch wel genoeg gestraft? Dat ze hier nu trouwens aan dacht. Pearl voelde dat Paul zijn arm weer om haar heen sloeg toen ze zich net omdraaide en werd vervolgens tegen hem aan getrokken. 'Het is maar een film, wees maar niet bang,' Hij had makkelijk praten. Pearl luisterde naar de tv en schrok nog steeds als ze iets hoorde. Maar gelukkig niet zo erg meer dan als ze het zag. Ze voelde hoe Paul haar achterhoofd streelde en al snel werd het haar rug. Eerlijk gezegd lijden het haar wel ietsjes af. Pearl probeerde door haar ogen te sluiten het geluid te negeren en er niet meer op te reageren. Nog steeds rook ze de aftershave van Paul. Waarom was het spul voor mannen altijd een stuk lekkerder dan die van de vrouwen. Die van de vrouwen was meestal te sterk of te zoet. Dan weer rook die vies. Maar bij de mannen was het nooit zo. 'Oké, dit is genoeg,' Pearl zuchtte en opende haar ogen weer. Was de film al af gelopen? Ze had er eigenlijk helemaal niet meer aan gedacht. Haar gedachtes hadden de geluiden dus uit gebaand door dat ze over geurtjes dacht. Dat moest ze dan maar eens vaker proberen. Pearl draaide zich om toen Paul naar de tv toe liep. Ze zag dat ze toch bijna tot het eind hadden gezien. Nou ja Paul dan maar dan nog. Waarom had hij niet eerde besloten om dat ding uit te doen. Pearl bleef ook echt liggen maar had zich alleen om gedraait. Ze vroeg zich af waarom ze moest blijven liggen. Pearl knipperde even met haar ogen toen het donker was en schoot in de lach toen ze Paul hoorde vloeken. Waarschijnlijk had hij zich gestoten. "Paul wat doe je?" Vroeg ze toen ze zijn armen om haar heen voelde en het volgende moment in zijn armen lag. Oké ze was bang. Maar daarom kon ze nog wel lopen. Al vond ze het niet erg. Ze grinnikte toen ze op haar bed werd gelegd. Ze ging recht op zitten toen ze wat gekraak hoorde. Kom op dit ging je niet menen. 'Nou, ik voel het wel als je het te eng vindt daar,' Pearl zei niks terug en keek naar de muur naast haar. Ze moest nog wat doen voor ze ging slapen maar ze had geen idee wat. Het was even stil maar al snel hoorde ze de stem van Paul weer. 'Ik merk het wel als je niet kan slapen,' "Ja dat merk je dan wel." Sprak ze zachtjes terwijl ze nog steeds luisterde. Pearl had eindelijk haar ogen gesloten tot dat ze een harde kraak hoorde en recht op zat. 'Stomme Paranormal Activity, nu beleven we het in 3D,' "Haha lollig ben je hoor." Ondanks de harde kraak wist ze wat ze vergeten was. Haar slaap pillen. Ze had van jongs af aan al problemen gehad met inslapen waar door ze snachts rond een uur of 3 nog steeds wakker kon liggen. Pearl deed het licht aan en keek naar Paul. "Maak maar al vast plaats." Ze ging echt niet alleen slapen nu. Ze doorzocht haar tassen en pakte gelijk een lange slaap shirt. Toen ze haar medicijnen had liep ze twijfelend naar de badkamer. Ze ging snel wezen en tanden poetsen deed ze morgen wel een keer extra. Pearl kleden zich snel om en deed vervolgens de shirt aan. Daarna nam ze de slaappil en de gewone pil in om vervolgens weer terug te lopen en de lamp uit de douche dicht te doen. Ze gooide de strip en het potje met pillen op haar bed en liep naar die van Paul toe. "Sorry maar ik ga nu echt niet alleen slapen." Vervolgens ging ze naast hem onder de dekens liggen en probeerde het gekraak te negeren.

Paul grinnikte even toen hij de krakende geluiden hoorde. Het was inderdaad redelijk eng om dit te horen na zo'n film, maar ook was het ergens wel grappig. Hij zag dat Pearl rechtop schoot en had bijna spijt dat hij niet bij haar was komen liggen. Hij ook altijd met zijn man zijnde eigenschappen. Nou ja, ze zou het vast wel begrijpen als hij het haar probeerde uit te leggen. Hij grijnsde even en liet zich geheel onder de dekens zakken. Hij sloot zijn ogen, maar werd verstoord door het licht. Verbaasd zijnd volgde hij Pearl met zijn ogen, maar hiermee hield hij al snel op toen ze weer terugkwam. Hij grijnsde even naar haar, waarna hij zich wat meer onder de dekens duwde. Hij protesteerde mopperend toen hij een koud lichaam tegen zich voelde. Algauw merkte hij de duisternis op en schoof een klein beetje op, zodat Pearl voldoende plaats naast hem had. Hij merkte hoe koud haar lichaam was en duwde zichzelf omhoog. Hij zette zich een beetje tegen de rand van het bed, waarna hij zijn arm langs haar schouder sloeg en haar dicht tegen zich aandrukte. 'Jeetje, Pearl, je bent koud,' mompelde hij, waarna hij de dekens rond haar schouders sloeg. Het kon hem niks schelen dat hij de dekens tot zijn borstkas voelde. Hij wou dat Pearl het warm had, welk gevoel hijzelf had, kon hem niks schelen. Hij moest leren om om te gaan met anderen en niet zo te worden zoals zijn vader, wie het hem helemaal niks kon schelen als een vrouw bij hem het koud kreeg. Nee, hij zou nooit zoals die klootzak worden. Hij zou beloven aan iedereen die hij kende dat hij beter zou zijn. Hij zou het nooit in zijn hoofd halen om ook maar één ding te doen dat zijn vader gedaan zou hebben. Hij liet zijn blik opzij glijden naar Pearl en ging een beetje onderuit liggen, zodat ze misschien wat comfortabeler lag. Het kraken werd een beetje minder, maar het was nog wel duidelijk te horen. Paul vermoedde dat het gewoon een paar jongeren in een kamer waren die aan het feesten waren. Misschien waren ze aan het springen en daarom kraakte het zo. Er was geen muziek te horen, dus ze hielden het redelijk rustig. Oftewel was de isolatie gewoon goed, maar kon het gestamp niet voorkomen worden of zo. 'Welterusten,' mompelde hij, waarna hij zijn hoofd tegen de hare liet zakken, zodat hijzelf ook wat comfortabel lag. Hij moest zeggen, dit had hij nog nooit gedaan. Een meisje dat zo dicht tegen hem aanlag had hij nog nooit meegemaakt, maar hij vond het niet eens zo heel erg. Het gaf hem een goed gevoel dat hij haar misschien een beschermend gevoel kon geven. 's Morgens zou ze hem misschien uitlachen omdat hij zo beschermend geweest was, maar dat kon hem op dit moment niet zo veel schelen. Onder het gekraak door viel Paul in slaap. Zijn wenkbrauwen fronsten zich even toen hij een nachtmerrie kreeg, maar al snel zakte hij helemaal weg.

Pearl glimlachte toen ze hem hoorde protesteren toen ze bij hem in bed kroop. Waarom geen idee. Waarschijnlijk omdat het best krap lag. Achja het was zijn eigen schuld. Pearl merkte hoe Paul plaats voor haar maakte en ze ging wat anders liggen. Voor ze het in de gaten had lag ze dicht tegen hem aan. 'Jeetje, Pearl, je bent koud,' Pearl keek hem verbaast aan. Ze had het niet echt koud. "Dat valt toch wel mee." Vroeg ze hem verbaast. Ze voelde al snel de dekens om haar heen en keek naar Paul. Hij was eigenlijk best wel lang. Ze grijnsde en schudde haar hoofd. Kreeg hij zo het niet koud? Ach ja anders dan kon ze altijd nog haar deken pakken en dan had ieders zijn eigen. En dan had geen van beide het koud. 'Welterusten,' Pearl glimlachte en voelde zijn hoofd tegen de hare aan. "Welterusten." Fluisterde ze. Waarna ze al snel merkte dat Paul in slaap was gevallen. Zij zelf was nog klaar wakker voor haar doen. Ze luisterde naar zijn ademhaling en kroop dichter tegen hem aan. Onder tussen bleef de boel kraken. Ze luisterde naar alles wat er om haar heen gebeurde. Om de een of andere reden was ze niet meer bang. Waarschijnlijk omdat ze zich veilig bij Paul voelde. Pearl zuchtte en wachtte tot dat die verdomde slaappil zou werken. Ze had hem ook eerde in moeten nemen. Maar door de films was ze die helemaal vergeten. Ze sloot haar ogen in hoop zo de slaap te pakken te krijgen. Maar dit alles duurde nog een uur voor dat ze goed en wel in dromenland belande. Nog geen twee uur laten werd ze al weer wakker. Ze zuchtte toen ze merkte dat ze naar de wc moest. Met moeite kon ze recht op zitten en merkte dat ze zich helemaal tegen Paul aan genesteld had. Ze kroop uit bed en voelde hoe haar voeten de koude vloer raakte. Pearl wreef de slaap uit haar ogen en strompelde naar de badkamer. Vervolgens deed ze wat ze moest doen en knalde tegen de muur op. "Godver" Siste ze. Dit had ze nu altijd als de slaappillen nog niet uit gewerkt waren. Eenmaal in de slaapkamer keek ze naar haar bed en naar het bed van Paul. Ze zou nu gerust naar haar eigen bed kunnen gaan maar toch kroop ze weer bij Paul in bed. Haar hoofd raakte nog maar net de kussen en ze viel al weer in slaap. In haar slaap kroop ze al weer tegen Paul aan en sloeg zelfs haar arm om hem heen. Ze had gelukkig geen nare dromen.

(Hij is een beetje kort)

Nare beelden drongen door Pauls hoofd, die voornamelijk over zijn vader gingen. Zijn vader stond voor hem en keek woedend op hem neer. Hijzelf lag in bed, maar hij kon niets doen tegen zijn vader, die tien keer groter leek dan zichzelf. Daarnaast zag hij Pearl, die hem hoofdschuddend aankeek. Haar lippen vormden woorden, maar Paul kon ze niet ontcijferen. Haar blik verraadde al genoeg en Paul voelde het bloed uit zijn wangen wegglijden. Zijn vader keek opzij naar Pearl en greep opeens haar pols vast. Onmiddellijk schoot Paul overeind en wou hem tackelen, maar het lukte niet. Het leek zelf alsof hij vast aan het bed gekleefd was. Hij liet een geërgerde zucht horen en probeerde opnieuw om te ontsnappen, maar het lukte weer niet. Verwoed opende Paul zijn ogen en kwam hij een beetje overeind. Hij keek opzij naar Pearl, die vredig tegen hem aanlag. Waarschijnlijk lag hij weer net tussen een droom en de werkelijkheid in, want hij voelde zichzelf niet moe of zo. Hij keek naar het raam en merkte op dat het al best vroeg was. Hij keek op zijn klokje en merkte op dat het acht uur was. Hij liet zijn hoofd zakken en vroeg zich af wat hij nu moest gaan doen. Hij zou om twaalven moeten gaan werken. Wacht... Welke dag was het vandaag? Hij wist het even niet meer. Hij pakte zijn iPhone van zijn nachtkastje en keek naar de datum. Het was vandaag zaterdag. Dan zou hij dadelijk inderdaad moeten gaan werken, maar hij zou pas om tien uur moeten opstaan. Dan had hij nog twee uur. Bovendien wou hij Pearl ook niet wakker maken. Zuchtend liet Paul zich een beetje onderuit zakken, terwijl zijn vingers zich vlochten in de dekens. Langzaam gleed zijn hand omhoog, naar Pearls golvende lokken. Ze waren haast krullerig. Zijn vingers gleden door de lange lokken en draaiden sommige lokken om zijn vingers. Hij grinnikte even en voerde deze handeling een paar keer opnieuw uit, waarna hij zijn hoofd schudde en zijn blik opzij liet glijden. Pearl leek zo vredig te slapen. Hij vroeg zich af of ze vannacht veel last had gehad van de films. Waarschijnlijk niet. Zijn blik gleed weer terug naar de dekens en zuchtend wreef hij door zijn haren, die waarschijnlijk helemaal omhoog stonden, maar goed. 'De volgende keer kijk ik wel de Titanic,' grinnikte hij zachtjes. Hij zag zichzelf die meidenfilm dus al echt kijken. Hij had deze een keer gezien omdat zijn vader deze ook keek met een of ander oud wijf. Nou, hij vond er niks aan, maar zijn vader vond hem prachtig. Dankzij het huilen was hij vergeten om Paul in elkaar te slaan. Paul was toen trouwens weggelopen, dus had hij dat sowieso niet kunnen doen. Zijn vader had hem 's morgens echter de volle laag gegeven. Paul sloot zijn ogen even pijnlijk bij het idee en zuchtte opnieuw even, waarna hij een kus drukte op Pearls kruin.

- Volgende wordt langer. Deze is nog niet in Word gemaakt -

Pearl opende haar ogen en gaapte. Ze voelde hoe een kus op haar kruin werd gedrukt en een glimlach verscheen rond haar lippen. "Goeie morgen." Fluisterde ze met een slaperige stem. Pearl ging wat zitten en veegde een paar plukken uit haar gezicht. Vervolgens wreef ze in haar ogen en liet zich weer achter over in het kussen vallen. Het liefst sliep ze verder aangezien ze door de slaappillen nog steeds heel erg duf was. Maar ze wist dat het haar toch niet zou lukken. Pearl keek Paul aan en glimlachte. "Ik ben toch niet lastig geweest vannacht?" Daarmee doelde ze op dat ze bij hem in bed lag. Misschien had hij wel te weinig ruimte gehad en had hij haar het liefst er uit getrapt. Misschien wou hij helemaal niet dat ze bij hem in bed lag. Ach ja daar was het nu toch wel een beetje te laat voor. Pearl ging weer recht op zitten en gaapte op nieuw. "Misschien handig om te weten dat ik slaappillen gebruik. Ik ben de eerst komende uren nog al duf." Pearl gaapte nog een keer en besloot te gaan eten. Ze tilde haar benen van het bed en zette die op de koude vloer. Er ging een rilling door haar heen terwijl ze op stond. Licht wankel liep ze naar de badkamer en waste haar gezicht. Vervolgens droogde ze die en liep naar de keuken. Eenmaal daar deed ze de koelkast los en keek er in. "Paul we hebben alleen maar een pak dubbelvla" Misschien was het handig om te weten als hij van plan was om te gaan eten. Pearl pakte een kom en deed daar wat vla in. Gelukkig had ze hem toch mee genomen en niet weg gegooid. Ze pakte vervolgens een lepel en ging naar de woonkamer toe. Vervolgens ging ze daar zitten en begon wat te eten. "Moet je vandaag werken?" Vroeg ze hem terwijl ze een hap nam.

-Sorry kort. Komt omdat laptop twee keer is uit gevallen.-

Paul zuchtte en wreef ondertussen de slaap uit zijn ogen. Gelukkig was hij om acht uur al een keertje wakker geworden, dus was hij nu wel een beetje wakkerder. Zijn blik gleed opzij naar Pearl, terwijl hij zijn hoofd schudde. ‘Nee hoor, ik heb niks van je gemerkt,’ zei hij knipogend, waarna hij even door zijn zwarte haren ging. Traag volgde hij de bewegingen van Pearl en wou overeind schieten toen ze even wankelde, maar dit leek niet nodig te zijn. ‘Ben je dat anders niet dan?’ plaagde hij, toen hij de woorden over het duf zijn hoorde. Hij grinnikte even om zijn eigen flauwe grap en kwam toen ook overeind. Hij trok een spijkerbroek aan, met daarboven een witte blouse en een blauw, stoffen vestje, die hij ritste tot aan het begin van zijn borstkas. Hij liet zijn blik rond glijden en vond uiteindelijk zijn zwarte schoenen, die hij ook aantrok. ‘Ja. Ik moet nu gaan, anders gaat mijn baas klagen. Die gast verwacht dat iedereen een half uur van te voren op het werk arriveert, de zot,’ zei hij, waarna hij even grinnikte. Hij vond zijn baas best wel tof, maar dat hij een half uur van te voren aanwezig moest zijn, vond hij een minpuntje. Nou ja, dit deed hij vast om te voorkomen dat ze te lui werden of zo. ‘Het is wel even lopen vanaf hier, dus ik ben weg,’ zei hij. ‘Ik werk vandaag tot acht uur, dus dan zie je me rond half negen weer terug,’ zei hij, waarna hij haar even aankeek. Daarna liep hij naar de badkamer, spoelde wat water in zijn gezicht en poetste zijn witte tanden. Hij deed gel in zijn haren en modelleerde deze daarmee. Hij sloot zijn ijsblauwe ogen even en keek toen weer naar zichzelf in de spiegel. Hij spoot een luchtje op en liep toen weer de woonkamer in. ‘Oh ja, jij doet de boodschappen,’ meldde hij nog even droog. ‘Tot straks!’ riep hij daarna vrolijk over zijn schouder, zodat Pearl in elk geval niet zou kunnen protesteren. In ieder geval kon hij dan net doen alsof hij haar niet gehoord had en zou ze zelf alsnog boodschappen moeten doen. Soms was het leven heel erg eenvoudig. Maar ja, hij moest de hele dag hard werk verrichten, dus dan mocht zij ook wel wat doen. Hij grinnikte even om deze redenatie en zocht toen de straat waar hij moest zijn.
Paul arriveerde niet veel later op zijn werk. ‘Ah, Paul, daar ben je! Een auto moet gerepareerd worden. Het wijffie zeurt wel een beetje, maar dat maakt jou niet zoveel uit,’ zei zijn baas vrolijk, die hem daarna een keertje sloeg op zijn schouder. Paul zuchtte. Hij werkte gelukkig alleen in het weekend, anders zou hij het gezeur van die oude taarten altijd moeten aanhoren. Daar had hij niet echt veel zin in. Hij keek even kort naar de vrouw, luisterde naar wat het probleem was en begon toen algauw aan zijn werk. Jared, zijn beste collega, kwam hem assisteren en samen begonnen ze te schroeven aan de auto, terwijl ze keihard aan het lachen waren. Paul vertelde maar niet dat hij ondertussen een kamergenoot gevonden had, anders zou het joch hem er alleen maar mee pesten. ‘Is Paultje verliefd?’ ging hij dan vragen. Nee, daar had hij echt geen zin in. Hem uitleggen dat Pearl en hij gewoon goede vrienden waren, zou dan waarschijnlijk toch niet lukken, aangezien dat de jongen zo in zijn eigen fantasie opgeslokt was dat hij geen zinnig woord meer zou verstaan. Na een paar uurtjes was Paul klaar met werken. ‘Je kunt gaan. Morgen tot tien uur,’ zei zijn baas, die hem een paar klopjes op zijn schouder gaf en hem zijn geld gaf. Paul stak het in zijn zak, salueerde en begon toen terug te lopen naar waar hij nu ‘woonde’. Onderweg kreeg hij een onbehaaglijk gevoel, alsof er iets vreselijks aan de hand was. Het had met Pearl te maken. Hij schudde zijn hoofd even en liep weer rustig verder, maar het ongeruste gevoel bleef knagen aan zijn binnenste. Onwillekeurig schoot zijn vader in zijn hoofd. Nee… Hij had vast nog last van de nachtmerrie die hij deze nacht gehad had. Zijn vader wist onmogelijk dat hij hier was. En al zou hij het weten, hij zou geen idee hebben dat hij bij Pearl op de kamer zou slapen. Tenzij hij hun geobserveerd had, maar dat leek Paul sterk. Hij slikte even en probeerde zichzelf ondertussen te kalmeren, maar de dringende gedachten dat er iets met Pearl aan de hand was, bleef in zijn hoofd spoken. Hij wist niet wat hij moest doen en besloot om het gevoel gewoon te negeren. Er zou vast niks zijn en al helemaal niet met Pearl. Toch..?

- Haha, drama begint ;D

‘Nee hoor, ik heb niks van je gemerkt,’ Pearl keek net op tijd weg en zag hier door de knipoog niet. Gelukkig maar want ze was zeker weer gaan blozen. Dat wist ze zeker. Toen ze hem had verteld over de slaappillen maakt hij een leuke opmerking. "Hmm blijkbaar ben jij het eerste die het op valt, Maar niet verder vertellen." Grijnsde ze. Toen ze aan het eten was hoorde ze hem aan kleden en al snel werd duidelijk waarom. ‘Ja. Ik moet nu gaan, anders gaat mijn baas klagen. Die gast verwacht dat iedereen een half uur van te voren op het werk arriveert, de zot, Het is wel even lopen vanaf hier, dus ik ben weg Ik werk vandaag tot acht uur, dus dan zie je me rond half negen weer terug,’ Pearl knikte enkel omdat ze net een hap vla naar binnen had gewerkt en het slecht was om met volle mond te eten. Ze keek hem na terwijl hij naar de douche liep en hoorde hoe hij zijn tanden poetste. Eenmaal klaar met eten zette de kom op tafel en zag dat Paul al weer terug gekomen was. ‘Oh ja, jij doet de boodschappen,’ Zonder dat ze antwoord kon geven was hij al weer weg. "Tot straks." Zei ze nog tegen een dichte deur. Pearl vond het niet erg om de boodschappen te doen. Kon ze tenminste bepalen wat ze gingen eten. En wat ze in huis haalde. Zuchtend keek ze naar de lege zak chips die nog op tafel lag en de lege glazen er ook nog stonden. Pearl stond van de bank af en besloot de boel naar de keuken te brengen. Vervolgens stapte ze onder de douche en waste zich. Oké eerst ging ze de bedden op maken en dan daarna boodschappen doen. Misschien kon ze ook nog wel eens foto's uit printen en die op hangen. Daarna kon ze nog eens tv kijken en dan zou het misschien al tijd zijn om te koken. Terwijl ze de douche uit deed had ze haar hele dag al uit gestippeld. Pearl droogde zich af en liep met een handdoek om naar haar kast om daar vervolgens ondergoed te pakken en een zwarte jurkje. Pearl kleden zich aan en deed haar haren in een staart. Vervolgens maakte ze zich lichtjes op, Hierna liep ze weer naar de slaapkamer om de bedden op te maken. Vervolgens zette ze het raam verder open en pakte een papiertje om de dingen op te schrijven die ze zeker mee moest nemen. Pearl pakte haar tas en verliet de kamer. Eenmaal bij de supermarkt kocht ze toch alleen maar dingen die niet op het lijstje stonden. Eenmaal thuis zette ze alles weg en kroop achter haar laptop. Ze bekeek de foto's die ze laatst had gemaakt toen ze Paul had ontmoet en die waren best gelukt. Ze sloot de laptop aan de printer en besloot alles uit te printen. Pearl besloot om onder tussen al bezig te gaan met het middag eten. Al was dit snel klaar maar wat maakte het uit. Terwijl ze haar brood smeerde zong ze zachtjes een nummer die ze kende. Vervolgens liep ze terug naar de slaapkamer en ging weer op de stoel zitten terwijl ze een hap van haar brood nam keek ze naar de foto,s. Ze waren best goed gelukt. Oké ze ging echt houden van deze printer. Terwijl ze verder het brood at besloot ze haar mail te bekijken. Zoals ze al had verwacht had ze er een van haar ouders. Pearl las hem snel en merkte dat ze nu ergens in Nederland moesten zijn. Ze klikte al snel op de foto's en zuchtte toen ze al het mooie zag. Ze vond het aan de ene kant toch echt jammer dat ze niet mee was gegaan. Het leek haar een mooi land. Pearl sloot haar laptop af en knipte de foto's uit om ze vervolgens op te hangen. Terwijl ze zo lekker bezig was merkte ze niet dat er geklopt werd. Pearl schrok dan ook echt op toen het geklop veranderde in gebonk. "Ja rustig." Riep ze naar de deur terwijl ze zuchtend van het bed af stapte en naar de deur liep. Vervolgens deed ze hem los en keek oog in oog naar een niet zo vriendelijke man. Nou ja hij leek nog al boos. "Kan ik iets voor u doen.?" Vroeg ze op een rustige manier in hoop dat de man zelf ook rustiger werd. Maar helaas leek meneer dit niet van plan te zijn. "Waar is paul." Pearl trok een wenkbrauw op toen ze de toon van de man hoorde. Het klonk totaal niet liefdevol want het leek er heel erg op dat deze man en Paul familie waren. Zou ze zeggen waar hij was. Of kon ze beter haar mond houden en zeggen dat ze niet wist waar hij het over had. "Antwoord." brieste hij. Pearl stoof ietsjes naar achteren. "Rustig oké Ik weet niet over wie je het hebt" Ze wou de deur dicht doen maar blijkbaar had de man andere gedachtes. Voor de deur zo goed en wel dicht was duwde de man er tegen aan waar door ze naar achteren moest gaan zodat de deur niet tegen haar aan kwam. "Meneer ik verzoek u vriendelijk om mijn kamer te verlaten." Sprak ze met een boze stem. "Sla niet zo'n toon tegen me aan ja." Pearl rilde even terwijl de man haar woedend aan keek. Ze keek toe hoe de man de kamers begon te door zoeken. "Ey laat dat." Riep ze uit terwijl de man de badkamer in liep. "Er woont hier geen Paul weg wezen." Ze had nu echt zin om de politie te bellen. "Meneer ik verzoek u nog een keer om weg te gaan anders bel ik de politie." Blijkbaar werd de man hier alleen maar bozer om want voor ze het in de gaten had voelde ze de hand van de man op haar wang. Verschikt keek ze hem aan terwijl ze naar achteren liep. Nog nooit maar dan nog nooit had iemand haar geslagen. Er kwamen verschillende gevoelens bij haar naar boven. Maar helaas overmeesterde er maar een en dat was angst. "Hoe kunt u" Riep ze uit terwijl ze haar hand op haar wang legde en een warme plek voelde. Pearl wou naar de haar mobiel lopen maar voordat ze er goed en wel was voelde ze hoe de man haar stevig bij haar pols pakte en haar weg trok bij haar mobiel. Ze dacht na over hoe ze hem hier weg kon halen maar hoe kon ze nou een man aan die wit zag van woede.

-oeh toch langer dan ik dacht-

Het onrustige gevoel verspreidde zich steeds meer in zijn borstkas. Paul liep met zijn handen in zijn spijkerbroekzakken en dacht ondertussen zo min mogelijk na over zijn gedachten, die de hele tijd naar Pearl gleden. Het onrustige gevoel verspreidde zich steeds meer en meer en Paul kon niks anders dan zijn aandacht naar het vervelende gevoel te laten gaan. Hij zuchtte even geërgerd en liet zijn blik toen naar de auto glijden die nogal slecht geparkeerd stond voor de school. Hij observeerde de auto en voelde hoe zijn bloed langzaam kouder werd. Nee.. Dit kon toch niet? Hij keek met grote ogen naar de kleur van de auto en het nummerbord. Het kon niet liegen. Hij slikte even en stond daar even verstijfd. Hij merkte niet dat een paar mensen aan hem vroegen of het wel met hem ging. Al aan wat hij kon denken, was dat Pearl misschien nog binnen was en dat zijn vader ook naar binnen was gegaan. Aan het slechte parkeren te zien, was hij flink boos. Hij gleed even met zijn hand over zijn rug en bedacht zich de littekens die zich daar bevonden. Het idee dat Pearl en zijn vader nu in één ruimte samen zaten, maakte hem machteloos en woedend. Plots verdween de angst uit zijn lijf. Hij duwde een jongen opzij en begon te rennen. ‘Sorry!’ riep hij over zijn schouders, maar het klonk niet erg gemeend. Hij rende zo snel hij kon en keek naar de balie, maar daar stond zijn vader niet. Nee, natuurlijk niet. Als die gast al maar één idee had waar Paul was, zou hij in zijn woede gewoon naar boven gestormd zijn. Paul versnelde zijn pas en rende nu de trappen op. Hij negeerde een koppeltje die hem geschrokken iets nariepen toen hij hun omver duwde. Hij rende zo snel hij kon, terwijl hij het nummer probeerde te interpreteren waar Pearl nu was. Hij was het in zijn haast vergeten. Hij zuchtte even en liet zijn blik snel naar de eikenhouten deuren glijden. De nummers kwamen hem allemaal zo bekend voor. Hij hoorde plotseling iemand roepen en snel rende hij naar boven. Dankzij zijn goede conditie, had hij geen last van steken in zijn zij. Hij voelde wel dat sommige ademhalingen zo snijdend waren, dat hij het liefst even stil wou blijven staan, maar dat zou de situatie voor Pearl daarboven niet verbeteren, dacht hij verbeten.
Na een paar seconden, wat voor hem eeuwen leken, was hij eindelijk boven. Hij hoorde het geschreeuw steeds duidelijker en hij hoorde vaag een angstige stem iets zeggen. Hij rende zo snel hij kon en trapte de deur open. Hij voelde zich weer verstijven. Hij zag zijn vaders hand tegen Pearls wang vliegen. Hij hoorde een harde klap galmen door de kamer. Plotseling voelde hij dat zijn ijsblauwe ogen iets anders uitstraalden dan angst: woede. Onbeheersbare woede. ‘Blijf met je smerige poten van haar af, klootzak!’ riep hij woedend. Hij rende op zijn vader af en gooide zijn eigen lichaam tegen de zijne. Hij viel op zijn vader op de grond en plaatste snel zijn knieën naast de nek van zijn vader. Hij sloeg met zijn vuist tegen diens wang, maar hij had de conditie niet van een vreemde en ook de kracht niet. Hij werd achteruit gebeukt door zijn vader. Hij voelde hoe zijn hoofd tegen een stoelpoot terechtkwam en bleef even versuft liggen, maar sprong algauw weer overeind toen hij zag dat zijn vader woedend naar Pearl keek. ‘Jij stuk ongeluk! Je moeder had je nooit mogen maken!’ spuugde hij naar Paul toe, maar die voelde niet eens pijn bij die woorden. Hij had ze al zo vaak gehoord, dat het niet eens meer pijn deed. Hij keek zijn vader woedend aan. ‘Ik haat je!’ snauwde zijn vader hem toe. ‘Ik jou niet dan? Je moest eens weten hoe blij ik was toen ik eindelijk uit jouw hol was gekomen,’ schold Paul hem uit. ‘Blijf met je poten van haar af! Dat je die andere vrouwen aan mag raken met je smerige poten, wil nog niet zeggen dat het bij mijn vriendin ook mag,’ snauwde hij de man toe. Hij wierp zich weer naar voren en duwde de man tegen de muur. Hij plantte zijn knie tussen diens benen en sloeg zijn vuist tegen zijn wang. De man viel zwak op de grond en Paul keek naar Pearl. Hij rende naar haar toe en sloeg zijn armen beschermend rond haar middel. ‘Sorry, sorry! Ik dacht al dat er iets was, maar wilde niet luisteren naar die gevoelens,’ fluisterde hij. ‘Het is voorbij,’ zei hij daarna, waarna hij opzij keek naar zijn vader. Hij ging zachtjes door de haren van Pearl. Terwijl hij haar vasthield, belde hij de politie.

- Niet zolang als de jouwe ;D