The Damn Night

Onderwerp: The Damn Night vr apr 22, 2011 12:37 am

The Damn Night

De avond viel in Santa Monica. April had geen zin om thuis te blijven in haar slaapvertrek. Ze wandelde alleen naar Bar Copa. Het was daar meestal best druk maar daar had ze nu ook wel best naar uit gekeken, onlangs al die problemen die ze had in school. De muziek bonsde nu al in haar hart. Ze zat vol opwinding voor het eerste feestje wat ze ooit meemaakte. Ookal was ze helemaal alleen in de grote bar. Maar ze zou snel genoeg iemand ontmoeten waarmee ze even een babbeltje kon aanleggen. Ze kwam bij de ingang van de Bar. De uitsmijter keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ah ah, jij komt er niet in, schat." Zei hij en schudde zijn hoofd. Dit had April al verwacht. Er stonden inderdaad veel mensen aan de kant, die mochten zeker ook niet binnen. Die zaten zelf daar een feestje te bouwen. Ik nam mijn jaszak en nam een portemonnee te voorschijn. "Nee, nee, dit neem ik niet aan, je hebt me gehoord je komt er niét in." Zei de uitsmijter vervolgens. "Ja, ja, dat heb ik door maar.." Ze haalde honderd dollar uit haar portemonnee. "Honderd dollar?" Vroeg ze verleidelijk. Hij werd gek. "Jij bent mijn favoriet vanavond," zei hij en nam de honderd dollar aan. "Gaat u binnen," zei hij charmant en liet haar binnen. Met een triomfantelijke grijns op haar gezicht liep ze de club binnen. De muziek maakte haar opwinding nog groter. Dit was haar favoriete nummer. Ze ging de dansvloer op en zag een groepje naar haar glimlachen. Maar ze ging er niet naar toe. Ze begon een beetje met haar heupen en toen ze merkte dat de dansers heel dicht op elkaar gingen dansen deed April maar gewoon mee wat ze bezig waren; opeens stopte de muziek en spraken de luidsprekers. "Ladees en gentlemans, dit nummer word speciaal gebracht voor de ladees." Zei een mannelijke stem en de muziek draaide. Ze vond het geen geweldig nummer en dus ging ze even naar de bar. Ze had al een beetje eerder een man hier zien rondlopen met een zwarte mantel rond zich en iemand wie niet danste of ook maar een pas verzette, en hij had April al eens in de gaten gehouden. April plaatste zich op de kruk. Er werd op April's schouder getikt. Geschrokken draaide ze zich om en keek de jongen in de mantel aan. "Kan ik je even spreken, dame?" Vroeg hij. April wilde protesteren maar ze was daar te bang voor. "Eh.. Ja, oké." Haar hart bonsde van schrik en wanhoop. Hopelijk was het gewoon een werknemer. Hij bracht haar naar een extra hokje, waarvoor het diende kon zij wel raden. "Zo.. en wat doe jij zo hier? In de grote club?" Vroeg hij angstaanjagend. April slaakte een gil en rende op de deur af maar hij trok hard aan haar arm. Haar arm werd helemaal uit de kom gerukt en ze viel over zijn voeten. "Antwoord, verdomme!" Riep hij kwaad. April opende haar mond maar er kwamen geen woorden uit. April haar hart bonsde wel 3 keer terwijl een normale hartslag dan één keer zou moeten gaan. "Nou?" Vrog hij met zijn hoofd héél dicht bij het hare. ".." Zei ze. Het waren geen woorden, het waren.. het was niets. Hij pakte haar bij haar schouders en duwde haar hart tegen de muur. Ze huiverde en hijgde tegelijkertijd. "Juffie, als jij niet antwoord op mijn vraag dan ga ik iets moeten doen wat ik niet wil doen," zei hij. "Wie ben jij? En wat moet je van mij? Ik.." Hij plakte zijn hand op haar mond. "Meekomen," zei hij ruw en kil en nam haar mee uit het hokje weg van de club. Hij gebruikte de nood-uitgang waar ook een lelijke oude auto geparkeerd stond. O, nee. "O, alsjeblieft." Smeekte April en begon te doen wat ze kon. Ze klopte op zijn gezicht trok aan zijn haren maar hij liet niet los. Opeens voelde ze de kwaad heid in zijn lichaam en pakte haar bij de kraag en smeet haar tegen het muurtje dat daar geplaatst was. Hij pakte haar bij hals en siste. "Eén beweging, en je bent er geweest," zei hij tegen April, dicht bij haar oren. Ze begon super snel te ademen en hoorde de muziek van de club-room. Deze keer gaf het haar geen opwinding maar spanning, duistere, slechte spanning. "Laat me los!" Schreeuwde April, was er dan ook niemand die er wat aan deed om deze jongen van haar af te krijgen? Hij keek me kwaad aan. Hij trok mijn haren naar achteren, haar hoofd moést mee bewegen. Of ze nu wou of niet. "Één beweging, meissie, één beweging." Zei hij. Hij grinnikte vals. "En je bent er geweest," fluisterde hij in haar oor. O, god. Help me dan toch!

Onderwerp: Re: The Damn Night vr apr 22, 2011 10:34 am

Het was stil deze avond. Te stil voor haar gevoel. Ze stond dichtbij een discotheek. Een club waar ze niet bepaald snel meer binnen kwam. Sinds het vorige ongelukje. Bar Copa, heette het. Ja, ze kon het zich maar al te goed herinneren. Dat even terzijde, het uit haar gedachten verwijderend, leunde Esther tegen een grijze container aan. Waar allemaal gore, alcoholiste drankjes in waren leeggegooid, overgeefsel en wist zij veel wat voor andere zooi. Ze stond bij de achteruitgang van de club. Niet bepaald bevredigend, maar ze had even haar rust nodig. De luidruchtige, bonkende muziek verbande ze, sloot zich ervoor af. Met haar zwarte, gewoonlijke jack aan en donkere skinny jeans met zwarte sneakers bijvoegend, was ze haast ontzichtbaar in het donker. Daarbij stond ze dan ook niet bij een lantaarnpaal. Ja, ze was niet te zien. Slechts haar opvallende, knallende en vuurrode halen verraadden haar. Iets waar ze geen problemen mee had. Hierdoor herkenden leerlingen van Monica High en de Die Hard leden haar makkelijk. Ze stond met haar armen over elkaar gevouwen, haar ogen gesloten en in een gemakkelijke positie tegen de grijze container aan geleund.

Ik voelde me op me gemak. Door de kalmte, de stilte. En toch zei iets in mij dat dat niet zo lang nog zou blijven. Daarover had ik gelijk, waarover ik niet verrast of verbaasd opkeek. Nee, ik voelde me gewoontjes.

'Eèn beweging, meissie, èèn beweging.' Een zware stem klonk. Er was iemand uit de achteruitgang gekomen. Althans, het waren er twee. Aan de stem te horen was het dus een man en een jong meisje. Er werd wat gefluisterd, onverstaanbaar voor haar. Ze liep erop af, stilletjes. Waarbij ze haar rode haren soepel naar achteren gooide en automatisch, als er gevaar dreigde of klonk, haar mes trok. Het was donker, maar de zwarte cape en de stem van daarnet herkende ze maar al te goed. Het was Luchio, èèn van de zovele wapenhandelaars. Eèntje die zij kende. Blijkbaar was hij uit op geld of op een leuk avondje. Esther wierp een blik op het meisje. Blond haar, strak lichaam. Ze zag er dan wel aantrekkelijk uit, maar zeker niet als een hoertje. Op een of andere manier gunde ze haar die onplezierige avond met Luchio niet. "Hee, laat haar met rust," beveelde ze de man, waarbij ze hem stevig bij zijn rechterschouder pakte en naar achteren trok. Eerst was er een licht, geschrokken emotie op zijn gezicht te zien. Maar die veranderde langzaam in een pure grijns. 'Zo, zo. Daar hebben we Esther. Lang niet gezien. Hoe gaat het met je oom?' Hij wist duidelijk waar hij over sprak. Een ongelofelijk pijnlijk onderwerp als het aan haar lag, waar ze een bloedhekel aan had. "Houd je smoel en vertrek," zei ze op een kille toon, waarbij ze hem vuil maar vastberaden aankeek, met het mes op zijn hart gericht. De man luisterde blijkbaar. Hij liep langzaam maar zeker achteruit, liep zo uit het zicht vandaan. Waarschijnlijk ging hij op zoek naar een nieuw slachtoffer. Esther draaide zich om, richting het meisje en keek haar onderzoekend aan. "Gaat het?" Vroeg ze op haar eigen sarcastische maniet, waar toch deze keer een toontje bezorgdheid in te vinden was.

Onderwerp: Re: The Damn Night za apr 23, 2011 2:42 am

April sloot haar ogen, niet rustig. Ze perste de wimpers op elkaar en hoopte dat, als ze haar ogen open trok, alles nep zou zijn. Maar hij stond er nog steeds. Tot haar grootste verbazing zag ze daar de Die-Hard leider Esther. Ze stond erg bekend in Moncia High als iemand waar ze gillend voor weg liepen. April was ook niet bepaald fan van de Die-Hard leider maar ze had op dit moment geen keus, ontsnappen kon nu ook moeilijk. Ze probeerde de man weg te jagen. "Of anders?" Hoorde ik de man zeggen met een uitdagende blik. Maar ik keek schrikkend en hopend naar de roodharige Esther. Ik zag haar gezicht. Het was echt angstaanjagend, en de man had dezelfde mening daarover want hij liet haar los hij gromde en maakte het hier uit de voeten. April stond nog tegen de muur gedrukt maar ze schoof tegen de muur naar beneden tot ze met haar kont op de grond te zitten kwam. Esther kwam met een sarcastische stem op haar af. Gaat Het? Vroeg Esther aan April. Kleine bezorgdheid in haar stem was te vinden. April opende haar mond. Maar hij was zo droog als iets. Er kwam iets uit. Ze draaide haar hoofd en ze vielen in haar handen. Ze wilde wenen, uit krijsen, de schrik van zo juist eruit gooien. Maar ze kwamen niet, en het was heel vernederend als Esther hierbij zou zijn. Ze keek op naar Esther. Die stond daar met het zelfde gezicht als zo juist. "Het.." Ze slikte even en keek toen even naar de grond. "Het gaat wel," zei ze maar met haar blik nog strak gericht op de grond. April kon het nog niet eens geloven dat Esther echt 'gaat het' zei. Gaat het.. Nee, het ging eigenlijk niet. Ze keek naar het hokje wat een beetje verderop stond. Maar ze zag nu iets vreemds. Twee meters lang haar lag een zakmes. Zou hij haar hebben willen vermoorden? Waarom? Hij kende haar niet eens. En zij hem ook niet. Wat moest hij toch van haar, dit zaken had ze altijd met haar moeder besproken. Maar April zei dan bijna nooit iets. Het was te stom om dan te antwoorden, wat als je dan iets verkeerds zei? Dan volgt er weer een nieuw gesprek, en dat haatte April. April dacht even aan Esther. Vuurrood haar, een sarcastisch en soms angstaanjagend karakter, en natuurlijk.. haar blik soms. Die blik die ze zo juist aan de man had geschonken deed April nadenken. Als Esther een goed karakter had? Wat dan? Dat zou zó raar zijn. Maar ze schudde de gedachte van zich af. "Ik ben April."

sorry korte post

Onderwerp: Re: The Damn Night zo apr 24, 2011 10:07 am

De blondharige meid vertelde haar dat alles goed ging, al betwijfelde ze dat. Tenminste, zij zou er tot in tegenstelling niet van schrikken, van zo'n aanval. Al was zij dan wel goed voorbereid daarop en wist wat te doen als ze met zoiets in aanraking kwam. Het meisje daarin tegen blijkbaar niet, anders had ze niet zo angstig gekeken. Normaal was Esther niet het type om iemand te helpen die in de penarie zat, behalve dan de leden van Die Hard. Maar deze keer gaf ze er iets om, waarschijnlijk omdat ze toch niet veel te doen had. De onschuld in het meisje haar ogen was duidelijk te zien. 'Ik ben April.' Ah, zo heette ze dus. Niet dat ze er veel aan had, maar dan wist ze dus haar naam. Ach, dit zou toch de enigste keer zijn dat ze haar tegenkwam. ''Hmm,'' bromde ze, haar gewoonlijke begroeting. ''Mijn naam zal je vast al kennen,'' zei ze sarcastisch, terwijl ze bukte om op ooghoogte te komen.
Ze bestudeerde haar, van top tot teen, al was er vrij weinig te zien vanwege dat er nauwelijks tot geen licht scheen. De lantaarnpaal stond te ver weg. ''Hee, trek het je niet zo aan,'' zei ze op een wat lievere toon. Hierbij bood ze haar handen aan, zodat ze haar omhoog kon trekken. Deze voegde ze langzaam in die van April, waarbij ze haar gemakkelijk naar boven kreeg. ''Kom, we gaan naar een betere plek.'' Legde ze uit. ''Ik heb een klein huisje hier in de buurt, in de stad.'' Ze keek haar aan, in haar ogen, zoekend naar haar pupillen, die nauwelijks te zien waren in de duisternis. Sinds kort had ze een eigen kleine huisje gekregen van haar vader, die toevallig even langs kwam in Santa Monica. Het was een cadeautje geweest, omdat ze normale cijfers haalde.
Ach, het was niets volgens haar ouders. Maar toch drongen ze het haar aan om het aan te nemen.
Alsof ze niets beters kon krijgen. Alsof ze geen verblijfplaats had, alsof ze niets kon jatten. En bovendien had ze al een eigen clubhuis, met haar eigen clubleden van een welbekende groep, Die Hard. Iets waar gelukkig haar ouders niets van af wisten. Vooral haar moeder zou zowel een hartverlamming krijgen als ze het te horen kreeg.
''Gaat het echt?'' Vroeg ze nog een keer aan de meid, voor de zekerheid.

- Nouja, mijnes is ook niet superlang hoor Razz

» First day, Oh damn x
» Damn it all!
» It's so damn hot in here
» By night
» We own the night ~