We own the night ~

“Zion, man, je bent er echt niet bij he?” sprak zijn vriend over de muziek heen. Hij verstond het prima, al was de muziek in de winkel wel hard. Lekker juist. Ze zaten in de Adidas winkel. Hij had al een paar schoenen uitgekozen. Winkelen vond hij zelf wel vrouwelijk, maar je moest toch wat. In middels had hij naast de zwarte schoenen ook een zwart vest uitgekozen. Een jaar terug had hij niet begrepen wat mensen er zo geweldig aan vonden. Het was een zwart vest met twee witte strepen en een merkje erop. Pas later begreep ie dat het nou juist dat kleine merkje aan de zijkant was, dat de kleding zo vreselijk awesome maakte. Dat was het hem nou juist. “Zion!” klonk de stem, dit keer wat krachtiger.
Zion keek toch wel op. “Hmmn?” sprak hij. Die vriend keek hem even aan. “Hehe, eindelijk contact.” Hij hield twee vesten omhoog. Hij duwde de een naar voren en vervolgens de ander. “Zwart? Blauw? Zwart?” vroeg hij met een brede grijns op zijn mond. Zion keek even rond en fronste daarna naar de gozer. Waar was hij mee bezig? Wou hij zijn reputatie verpesten? “Doe niet zo verwijfd!” zei hij, hard fluisterend. De jongen keek beledigd en legde de zwarte terug, na gezien te hebben dat dat die was die Zion in zijn handen had.
“Laten we gaan.” Zion rekende af en liep de winkel uit, waarna de jongen hem nors achtervolgde. "Ik moet gaan," zei hij. “Dit gaat toch niet om die opmerking in de winkel he? Ik vond het gewoon niet zo gr-“ “Nee, laat maar Zion. Ik moet naar mijn meisje toe. Ze wil me zien.” Hij wiebelde even met zijn wenkbrauw en liep vervolgens weg. Fijn, daar stond hij dan.

[&Esha]

De afwezigheid van Jazlyn op school had helemaal geen rege sporen achter gelaten in haar ogen. Iedereen kende haar nog en zouden haar waarschijnlijk ook nooit meer vergeten. Ze had met bijna alle jongens wel een intieme touch gehad, van zoenen toch een one night stand. Maar het was gewoon ook weer lekker om terug te zijn en al haar andere vrienden weer te zien en met ze te klooien. Vanavond had ze alweer afgesproken om naar een feest te gaan bij het strand, ze hadden elke avond een groot strandvuur dat ze graag weer eens wilde zien. Natuurlijk was er ook drank bij om lekker los te gaan. Ze was benieuwd naar de nieuwe mensen die erbij zouden zijn, misschien waren er nog van die guppy's over die best wel met een ouder iemand mee wilde. "I need to get start with my business again!' herhaalde ze in haar hoofd terwijl ze ricthing het stadscentrum liep. Ze had nieuwe kleren nodig, en wel voor vanavond.

Jazlyn was niet meer gewend aan al de winkels. Waar ze was geweest hadden ze maar één straat met 2 winkels met rot kleding, het was echt een fucking drama geweest. Met een grote glimlach liep ze rond en stond ze stil voor een paar etalages. Ze eindigde in een winkel waar ze een korte, blauwe jurk kocht en nog wat andere broekjes en shirtjes. Haastig liep ze de winkel uit en besloot een drankje te gaan halen bij een cafeetje ergens in het midden van het centrum. Omdat ze totaal niet lette op waar ze liep en nogal haast had botste ze voor een adidas winkel tegen iemand op. De tassen vielen uit haar handen en ze beet op haar lip, goed begin zeg. "Sorry, ik lette niet op."
zei ze terwjil ze haar tassen snel weer van de grond raapte en richting de persoon keek tegen wie ze was opgeknalt.

Zion wist even niet wat hij moest doen. Terug naar huis of nog even opzoek gaan? Hij had een of ander strandfeest die avond waar hij voor was uitgenodigd. Hij begreep daadwerkelijk niet waarom, maar merkte later dat hij wel redelijk veel begon op te trekken met de wat populairdere groepjes. Hadden die hem ook geleerd dat Adidas cool was, omdat het een klein etiketje had?
Iemand botste tegen hem op en hij hoorde een vrouwe stem zeggen dat ze niet oplette.
"Ik help je wel," bood hij toen aan en pakte enkele tassen op en overhandigde deze weer aan het meisje. Wowie, niet verkeerd zeg. Ze had een knap gezicht en van die natuurlijke blonde haren. Ook waren haar borsten hem niet ontgaan, maar hij hield zich in en keek haar voor een moment aan. Hij had gemerkt dat ze een jurkje in een van de tassen droeg en trok een bedenkelijk hoofd.

"Zeg, dit kan misschien heel vaag klinken," begon hij zijn verhaal en twijfelde voor een moment of hij wel verder zou gaan, bang dat hij zichzelf voor schut zou zetten. Dat gebeurde hem wel vaker, dat hij zichzelf op de domste manieren voor schut wist te zetten.
"Maar ik vroeg me af of jij toevallig aanwezig zal zijn op een strandfeest die vanavond wordt gehouden, onder de pier ...?" eindigde hij met een vraag. Het plan was dat ze allemaal onder de pier zouden meeten, ze daar een groot vuur maakte en een beetje gingen zitten met wat muziek en al die shit. Klonk best gezellig, vond hij zelf.. Hij was de laatste tijd wel vaker aanwezig aan dit soort evenementen en het zou hem niks verbazen als dat meisje dat ook deed. Zou best kunnen dat hij haar gezicht al een keer had gezien maar nooit met haar had gepraat, want ze kwam hem wel vaagjes bekend voor. Dat zou het verklaren.

Met een glimlach knikte Jazlyn naar de jongen die haar hulp aanbood en pakte de laatste tassen van hem over. Hij had een schattig gezicht en hij kwam heel aardig over, echte turn on's. Ze luisterde naar wat hij zei and tuitte haar lippen terwijl ze de tassen goed vast pakte zodat ze niet nog een keer uit haar handen zouden vallen. "Ik ben wel uitgenodigd voor een feest ja. Met alcohol en m'n vriendin zou een waterpijp meenmen. Alleen ik weet niet of het nou onder de pier was." antwoordde ze vriendelijk. Normaal had ze een persoon allang afgekat maar haar stemming leek plotseling te zijn veranderd in iets vrolijks.

Ze was benieuwd of dit een van de nieuwe jongens op Monica High was, voor zover ze wist had ze hem nog nooit gezien en ze kon hem zich niet naakt voorstellen dus ze had ook geen one night stand met hem gehad. Het was grappig dat ze jongens daaraan kon herinneren, de meeste hadden van die rare spieren overal op hun lichaam zitten en de jongens die hun tijd doorbrachten op het strand hadden wel weer een lekker kleurtje en strakke spieren.
"Ik ben trouwens Jazlyn," stelde ze zichzelf voor. Onhandig wilde ze de hand van de jongen schudden maar het ging nogal moeilijk met de vele tassen aan haar armen. "Heb je anders zin om even mee te gaan naar het cafe ergens hier in het centrum. Ik heb nog genoeg tijd en ik zou wel eens willen weten of we naar het zelfde feest gaan." vroeg Jazlyn terwijl ze haar hoofd wat schuin hield en in de ogen van de jongen keek. Ze wilde wel meer van hem weten eigenlijk, een jongen kon nooit lief zien. Niet tegen haar ... tenzij hij iets wilde.

Zion voelde zich even bekeken. Ach, dat moest ook eens gebeuren. Als hij zijn ogen over haar lichaam liet rollen voor een minuut, moest zij dat ook bij hem mogen. Ze glimlachte naar hem waardoor enkele witte tanden tevoorschijn kwamen. Dat was goed, een meisje met een mooi gebit.
Hij kon niet ontkennen dat hij ooit een behoorlijke lover was geweest, in Florence dan. Zo iemand die alleen dun bleef omdat ie zo vaak op bed lag. Hoe vaker een meisje haar mond gebruikte, des de meer calorieën hij verloor. Zo dacht hij vroeger. Naïeve gedachten, maar toen was hij nog maar vijftien. Wist hij veel. Maar in Italië waren de meeste jongens of heel mooi of heel lelijk, dus hij had zich stukke beter gevoeld dan alle anderen. 'It's so hard to be a diamond in a rhinestone world' stond dan ook altijd over zijn hele twitter en facebook. Levenloos, dat wel.. In America was iedereen mooi, knap of rijk.. Hij voelde zich soms zelfs het lelijke eendje tussen de rest. Toen hij eerst in America kwam had hij een heel ander beeld. Het eerste wat hem op school werd toegeroepen was 'vieze homo, flikker op met je lelijke babyface'. Misschien dat het daar allemaal was begonnen? Maar hij praatte niet meer over die tijden. Alles was anders. Bovendien wou hij niet verwijfd overkomen met zo'n 'ik werd vroeger gepest en het was zo moeilijk, huilie-huilie'.

"Zion is de naam," stelde hij zich voor. Voorstellen was altijd zo dom. "Hmmn, ja is goed. Wat had je in gedachten, Starbucks of zo?" vroeg hij toen en keek haar voor een moment aan, met een scheve grijns. Hij trok niet met opzet een scheve grijns, die zat gewoon altijd scheef. Ging je mond scheef zitten als je vieze woordjes praten? Of groeide die scheef omdat je in de zon zat? Hij moest een binnenpretje onderdrukken, zodat hij niet overkwam van 'haha, ik vind mezelf grappig' terwijl het een van de flauwste grapjes was die hij ooit had bedacht. Gelukkig had hij het niet hardop gezegd.

"Oh my god, hebben ze een starbucks winkel hier? God ik ben hier te lang niet meer geweest!" zei Jazlyn vrolijk. "Leuk om je eens te ontmoeten Zion, ik heb je volgens mij nog nooit op school gezien." vervolgde ze. Hopelijk kwam ze niet over als een zachte, lieve kwebbel kous. Dat deed haar reputatie zeker niet goed. Ze moest mee glimlachten toen Zion een scheve grijns op zijn gezicht toverde, hopelijk zag ze er niet als een idioot uit. Ze liep vooruit door het drukke winkelcentrum en zocht naar de starbucks winkel. Toen ze hem na een paar seconden al had gevonden was ze bes trots op zichzelf want ze had het richtings gevoel van een grasspriet. Ze kon echt geen kaart lezen en aardrijkskunde was niet haar beste vak ... okal was ze nu in een winkelcentrum in haar ogen kwam het overeen. Ze dacht dat de mount Everest in Australië lag en een keer kon dze de eifeltoren niet vinden toen ze nog thuis in Parijs woonden terwijl ze er gewoon onder stond. Ach dat waren mooie tijden.

Ze keek steeds om naar Zion en wachtte bij de ingang van de winkel op hem. Hij deed haar denken aan Romeo, al wist ze niet wat er met hem was gebeurd verder. Ze had hem een keer een blow job gegeven en in de vakantie had ze te horen gekregen dat hij een soort van haar neef was .. dus ze had met haar neef geneukt, ook leuk om in het dagelijks leven eens tegen te komen. Weer eens wat anders dan de lange verhalen over "ik heb herpes" of "ik ga een soa krijgen" of "blijf van m'n vriendje af" en dat soort dingen. Volgens haar was het leven vol avontuur en je moest er gewoon voor gaan, no matter what. Ze was wel een beetje geschokt toen ze het hoorde natuurlijk maar Romeo was lekker geweest, een groot voordeel dus.

"Tuurlijk hebben ze die hier!" riep Zion lachend, waarna hij haar maar volgende. Het was wel vaag, want hij wist precies waar die winkel zich bevond. En dan volgde ze haar in plaats van hem. Ze nam een lichtelijke omweg, maar gelukkig wist hij precies waar ze waren. Dus als ze toch de weg kwijt moesten raken, dan zou hij wel raad weten. Uiteindelijk kwamen ze toch uit bij de winkel en opnieuw verscheen diezelfde scheve grijns rond zijn mond. "Ik ben trots op je," zei hij terwijl hij omhoog keek naar het logo. Zijn blik vestigde zich vervolgens op haar. "You did good, little one. You did good," zei hij op zo'n Star-Wars toon en liep rustig de Starbucks in, terwijl hij opnieuw een lachbui om zijn eigen grapje moest onderdrukken.

Er hing een gezellige sfeer. Hij zag een jongen gitaar spelen voor een meisje en enkele mensen keken toe, terwijl anderen rustig een gesprek hielden of een bestelling plaatste. Hij zag ook enkele mensen foto's maken met zo'n 'hmm-I'm-so-pretty'-face. Ach, je moest iets met je leven. Hij liep verder, naar de kassa. Er was een redelijk lange rij, vier mensen.
Hij keek om naar Jazlyn en vroeg zich af wat hem bezielde. Ze was een random meisje en hij kende haar niet eens. En toch bevond hij zich in een cafe, naast haar. Hij vroeg zich ergens ook wel af wat er zou gebeuren in de avond. Het zou hem niks verbazen als hij met een enorme kater wakker werd en een meisje naast hem lag, wat om de een of andere reden al twee keer eerder was gebeurd. Was hij echt zo onvoorzichtig bezig? Moest hij meer op gaan letten? Nah... "Ik voel me altijd seriously gay als ik hier kom.. Elke man die meer dan zes dollar betaalt voor een koffie moet wel iets gays hebben," grinnikte hij even kort.
Toen ze aan de beurt waren bestelde hij een zwarte koffie zonder suiker of wat dan ook, om iets als een karamel frappichino te vermijden. Hoewel hij dol was op zo'n karamel achtig drankje, leek het hem beter om dat niet te doen. Wou hij een goede indruk houden. "Wat wil jij? Ik betaal," grijnsde hij scheefjes. Het was meer dan vanzelfsprekend dat de jongen betaalde, zelfs al was het geen date. Het was niet zo dat hij geld genoeg had, zijn ouders waren niet rijk of zo. Maar hij werkte in de tussentijd nog wel en hij had al een behoorlijke driehonderd euro op zijn bankrekening staan. Dus twee over-priced koffie's konden er wel op.