First day, Oh damn x

Dylan had de vliegreis goed doorstaan, ondanks dat hij niet zo’n held was in vliegen. Tot nu toe had hij nergens last van, dus dat ging al goed. Met zijn tassen in zijn handen en zijn gitaar op zijn rug liep de jongen over de stoep heen. Hij wist gelukkig wel waar hij naar toe moest en al snel toornde het grote gebouw van zijn nieuwe school boven hem uit. In zijn broekzak voelde hij zijn mobiel trillen. Dylan zetten zijn spullen op de grond en haalde zijn mobiel uit zijn broekzak. ”Hopelijk goed aangekomen, missen je hier. Kus mam,” een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij het berichtje las. Zijn moeder werd steeds beter in het Nederlands. Dylan was nou eenmaal tweetalig opgevoed en zijn vader was sinds kort pas begonnen met het zijn moeder te leren. Snel gleden zijn vingers over het toetsenbord en deden zijn duimen een soort van ‘duimendansje’ terwijl hij zich bedacht wat hij terug moest sturen. ”Alles goed gegaan, veilig aangekomen. Mis jullie ook. Dylan,” sms’te hij snel terug en liet daarna zijn mobiel terug in zijn zak glijden.
Zijn bruine ogen gleden over het plein voor de school heen en hij plaatste zichzelf op een bankje. Vanaf hier kon hij goed alles in de gaten houden, zonder dat andere het in de gaten zouden hebben. Hij haalde zijn gitaar te voorschijn en speelde een kort deuntje, waarbij hij werd opgemerkt door een paar mensen, maar niemand bleek interesse in hem te hebben. Ach, het maakte hem ook niet zo veel uit. Hij genoot hier nu al, ondanks dat hij hier nog geen dag was. Dylan had zijn hele leven in Amerika gespendeerd, buiten de paar uitstapjes naar Nederland toe om zijn grootouders op te zoeken, maar die zijn een aantal jaren overleden. Vooral van zijn opa vond hij het erg, want daar had hij altijd een goede band mee. Zijn oma had, in zijn ogen, een beetje te groot ego, waardoor het niet altijd leuk was bij hen. Hij glimlachte eventjes en speelde rustig verder, terwijl een wolk voor de zon schoof en hem in de schaduwen van de wereld zetten.

Katherine wreef even langs haar slaap. Het meisje was op weg naar de buitenplaats, al stond ze daar stiekem al. Maar ze zocht dus gewoon eigenlijk een zitplaats. Het meisje had zoals gebruikelijk haar iPod in de oren waar momenteel de luide klanken van Avril Lavigne doorklonken. Haar zag het meisje stiekem als een voorbeeld, iets wat de meeste misschien niet zouden verwachten op eerste zicht omdat ze er nog al als een timide meisje uit zag. Maar de mensen die haar hier echt kenden, wisten ook wel hoe gestoord ze meestal was. Uiteindelijk merkte ze nog een vrij bankje op, en zette haar dan ook meteen enkele stappen naar toe. Maar toch werd het bankje weer voor haar neus weg gekaapt. Ergens had ze zin om er een drama rond te maken, maar dat zou haar naam geen goed doen hier. Aangezien ze toch nog bekend stond als de nieuwelinge hier. Eigenlijk kende ze enkel Virginia en enkele jongens en meisjes uit de klas, maar dat was maar een klein groepje eigenlijk. Voor even bekeek ze de jongen die haar bank had ingepikt. Eigenlijk zag die er ook bepaald nieuw uit, en nee dat kwam niet door de tassen die hij bij zich had hoor. Oke, stiekem wel maar dat was zo duidelijk. Wanneer hij een gitaar boven haalde verscheen er een kleine grijns op haar gezicht. Zo, de jongen was muzikaal aangelegd. Zelf kon ze ook spelen, geleerd toen ze god weet hoe veel jaar was. Katherine ging uiteindelijk toch bij hem op het bankje zitten en luisterde naar het deuntje dat hij speelde. Ze moest toegeven, de jongen kon spelen. Een vriendelijke glimlach verscheen op haar gezicht, waarbij de bijbehorende kuiltjes in haar wangen ook tevoorschijn kwamen. ‘Je speelt goed.’ Klonk er uiteindelijk op een vrolijke toon. Een compliment was soms in het leven wel nodig, bij eender wie. Complimentjes krijgen was uiteindelijk wel leuk, zij gaf ze niet zo veel, hoewel misschien op sommige momenten gaf ze, ze juist weer veel te veel, en dat kon sommige mensen irriteren. Maar dat snapte ze dan weer niet. En dan voelde ze zich best wel dom, om eerlijk te zijn. ‘Ik ben Katherine trouwens.’ Voor even keek ze de jongen zijdelings aan, hij was dus zeker nieuw hier. Nog nooit had ze hem gezien, en tja de tassen, het was dus overduidelijk.