It's so damn hot in here

Het verbaasde hem dat hij de enige op the flat roof was op dit tijdstip. Eigenlijk had hij verwacht dat het hier op zondagmiddag zou uitpuilen met leerlingen. Waarschijnlijk zouden de meeste toch het mooie het strand hebben verkozen bij deze hitte. De zitzak waar hij op neergeploft was lag pal in de zon en de warmte begon langzamerhand zijn naar zijn hoofd te stijgen. Om te voorkomen dat er letterlijk zweetdruppels op zijn gezicht kwamen te staan, kwam hij langzaam omhoog. Uitgebreid rekte hij zich uit en op zijn gemak liep hij daarna naar de andere kant van het dak, waar een aantal banken in de schaduw stonden. De schaduw voelde als een heerlijke verfrissing na de verstikkende zon. De enige reden dat hij in de zon was gaan liggen was om een gezondere kleur te krijgen. Hij wierp een blik op zijn arm en stelde tevreden vast dat die al redelijk bruin was. Hoewel hij het liever niet toegaf, was hij toch best ijdel. Met een tevreden zucht ging hij op de bank zitten en voor een kort moment staarde hij voor zich uit. Wat nu? Uiteindelijk viste hij zijn mobiel uit zijn zak en opende een willekeurig spelletje. Na een paar minuten was dat niet meer interessant, dus stopte hij zijn mobiel weer terug in zijn zak. Nu hij hier niet meer van de zon kon genieten, was er eigenlijk niet veel te doen. Jammer genoeg was hij zijn iPod vergeten, dan had hij hier gewoon rustig muziek kunnen luisteren. In al die maanden dat hij hier op school zat, had hij vaak de rust van the flat roof opgezocht om huiswerk te maken of gewoon uit te rusten. Maar meestal waren er ook nog wel een aantal andere leerlingen te vinden waar hij een gesprek mee kon aanknopen, maar nu was er echt helemaal niemand. Verveeld Nate kwam weer omhoog en liep richting de uitgang van het flat roof, naar de trap die weer terug het gebouw in ging.

[Nate & Ayse & anderen met toestemming]

Ietwat verveeld lag ze op het grasveld achter de school. Vanwege het warme weer vond Ayse het niet nodig om volledige schooldagen in muffe klaslokalen door te brengen en docenten zeiden er toch niets van. Zij werden toch wel betaald, of ze nou een leerling meer of minder les gaven. En doordat ze bijna geen lessen volgde, had ze dus ook bijna geen huiswerk, waardoor ze dus lekker de hele dag buiten kon zijn. Het strand trok haar momenteel niet meer zo, het was er 's middags inmiddels zo druk dat het gewoon niet meer leuk was. Daardoor koos ze nu liever voor het schoolplein, het centrum of het dak, daar was het stukken rustiger. Door de felle zon en de vele middagen dat ze buiten was, was haar huid inmiddels al flink verkleurd. Eigenlijk was de zon nu zó fel, dat het amper uit te houden viel. Daarbij kwam nog dat achter de school momenteel bijna geen schaduw was. Ze was dan wel vrij luchtig gekleed, maar alsnog had ze het behoorlijk warm. Terwijl ze grassprietjes uit de grond trok en die stuk voor stuk weer neer liet dwarrelen, bedacht ze zich dat op het dak waarschijnlijk meer schaduw was. En wellicht dat daar ook nog leerlingen waren waar ze een gesprek mee aan kon knopen. Ja, dat was een goed plan. Iets opgewekter duwde ze zichzelf overeind, waarna ze de Living Building binnenliep. Terwijl ze richting de trap liep die naar de Flat Roof leidde, viste ze haar iPhone uit haar BH om een smsje te beantwoorden. Haar telefoon zat daar, aangezien in het luchtige jurkje wat ze droeg geen zakken zaten en haar telefoon op haar kamer laten geen optie was. Al sms'end liep ze de trap op, waardoor ze niet doorhad dat er net een jongen naar beneden kwam lopen en tegen hem aan botste. "Oh, sorry!" verontschuldigde ze zich direct, terwijl ze haar iPhone weer terug stopte. "Ik, ehm, zag je niet geloof ik." voegde ze er grinnikend aan toe.

Inmiddels diep in gedachten verzonken liep hij de trap af. In zijn gedachtes was hij bij zijn vrienden in New York, die nu waarschijnlijk in Central Park van de zon aan het genieten waren. In de zomer spendeerden ze bijna al hun tijd in Central Park, als ze geen andere verplichtingen hadden. Weemoedig zuchtte hij, hoewel hij het hier prima naar zijn zin had miste hij New York nog steeds. Een plotselinge schok haalde hem uit zijn gedachtes en verbaasd keek hij naar de persoon waar hij tegen aan gebotst was. Nog voordat hij een verontschuldiging kon maken, hoorde hij haar hetzelfde doen. "Geeft niet, het was ook mijn schuld." reageerde hij vriendelijk. Even keek hij haar twijfelend aan, hij wist hoe ze heette, maar hij kon er even niet opkomen. "Ayse, toch?" vroeg hij haar uiteindelijk aarzelend. Hoe gênant zou het zijn als hij haar nu bij de verkeerde naam noemde.. Al was hij er nu vrijwel van overtuigd dat het echt Ayse was. Nate had haar weleens op school gezien, maar nooit echt gesproken. Aanstalten om verder te lopen maakte hij nog niet. Aangezien er nu dus blijkbaar wel iemand zou zijn om tegen aan te praten, was het misschien wel leuk om te blijven. "Vind je het erg als ik weer met je meegaan naar boven?" vroeg hij daarom spontaan aan haar, terwijl hij vriendelijk naar haar glimlachte. Voor zover hij kon inschatten was ze niet alleen knap, maar ook aardig. Daarbij vond hij dat hij nodig hier meer vrienden en vriendinnen moest maken. Zijn sociale contacten had hij de laatste maanden nogal verwaarloosd. Zijn korte relatie die hij hier gehad had was ook al lang voorbij. Het was dus hoognodig tijd weer eens wat actie te gaan ondernemen.

Echt wat voor Ayse om tegen iemand aan te botsen als ze even niet oplette. Met een scheve glimlach bekeek ze de jongen. Haar mondhoeken krulden nog iets verder omhoog toen ze zag tegen wie ze was gebotst. Dat was nog eens geluk bij een ongeluk, het was Nate. Hij was vanwege zijn knappe uiterlijk een veelbesproken jongen onder de meisjes. Eigenlijk hoorde ze niet naar andere jongens te kijken, ze had immers een vriend. Maar ze zag hem niet zo vaak meer en ze kreeg een beetje het gevoel dat ze uit elkaar groeiden. Steeds vaker speelde het idee om er een punt achter te zetten door haar hoofd, maar ze wilde Wyatt niet kwetsen.. Kort schudde ze haar hoofd, ze was veel te goedgehumeurd om daar over na te denken, en richtte haar aandacht weer op Nate. Verwonderd trok ze haar wenkbrauwen iets op toen hij haar naam bleek te weten. "Jups, Ayse." bevestigde ze zijn aarzelende vraag. "En jij bent Nate." veronderstelde ze met een opgewekte glimlach. Ondertussen probeerde ze te bedenken wat ze allemaal van deze jongen wist. Ze wist dat hij in hetzelfde jaar zat, maar in een andere klas, en hij zat bij het footballteam. Hm, genoeg dingen nog die ze over hem te weten kon komen. "Ja, dat zou ik echt verschrikkelijk vinden." beaamde ze met een grijns, terwijl ze zich langs hem wurmde om verder de trap op te kunnen lopen. Eenmaal boven zag ze dat het dak inderdaad behoorlijk verlaten was. Vrolijk liep ze richting de loungebanken die nu in de schaduw stonden, waarna ze op één van de banken neerplofte. Aan de ene kant vond ze de rust heerlijk, maar aan de andere kant miste ze de drukte van New York ook verschrikkelijk. "Pff, het is hier zoveel saaier dan in New York.." sprak ze onbewust haar gedachten uit, terwijl ze haar ene been over de ander sloeg om ervoor te zorgen dat haar jurkje niet steeds opwaaide door de wind. Dat zou niet zo.. charmant zijn. 

- Er kunnen spelfouten in zitten, is snel getypt op m'n mobiel xD.

Een tevreden glimlach verspreidde zich over zijn gezicht, hij haar naam goed gehad en een gênant moment voorkomen. Hij grinnikte toen ze zonder te twijfelen opgewekt vaststelde dat hij Nate was. Hoewel ze duidelijk geen bevestiging nodig had knikte hij toch. "That's me." voegde hij er vrolijk aan toe. Het verbaasde hem niet heel erg dat ze zijn naam wist, niet uit arrogantie, maar vanwege het feit dat hij wist dat meiden het veel meer over andere mensen hadden dan jongens. Over het algemeen roddelde jongens niet zo veel, ze hadden het natuurlijk wel over knappe meiden, maar altijd minder dan meiden roddelden. Nog na grinnikend om haar opmerking liep hij achter haar aan weer terug naar het verlaten dak. Hij ging op dezelfde bank als Ayse zitten, maar liet een gepaste afstand tussen hen in. Hoewel hij het niet zeker meer wist, maar hij had het idee dat hij haar weleens hand in hand had zien lopen met een jongen. Nieuwsgierig keek hij haar aan toen ze Santa Monica vergeleek met New York. "Kom je ook uit New York?" vroeg hij met een enthousiaste stem, uit zijn 'ook' kon ze wel halen dat hij dus ook uit New York kwam. Hoe toevallig, hij had net nog aan New York moeten denken en nu had hij misschien iemand ontmoet die ook uit New York kwam. "Klopt trouwens wel. Ik mis de drukte van New York best vaak." voegde hij er snel aan toe. Hij woelde even met zijn hand door zijn haren en keek toen weer naar Ayse. De koelte van de schaduw was nog steeds heerlijk en hij zakte relaxt ietsje onderuit. Hoewel het hem net nog verveeld had dat er zo weinig mensen rond school waren vandaag, vond hij het nu ook wel enigszins lekker. Rust kon hij af en toe ook gewoon wel gebruiken. "Ik denk dat de meeste mensen vandaag voor het hysterisch drukke strand hebben gekozen." sprak hij zijn gedachtes hardop uit, half tegen zichzelf, half tegen Ayse. Toen ze even niet direct naar hem keek ging zijn blik brutaal over haar heen. Ze was echt mooi en ook haar lichaam was tevreden. Schuldig wende hij zijn blik van haar af, als ze echt een vriendje zou hebben zou die het vast niet zo waarderen dat hij haar ze bekeek.

Off course was het hem, bedacht ze grijnzend. Toen hij naar haar toe kwam lopen en naast haar plaats nam op de bank, bekeek ze hem eens wat beter. Ja, hij was echt even knap als zo'n beetje alle meisjes altijd beweerden. Als je Nate niet knap vond, had je echt geen smaak. Maar je had die aparte types er altijd tussen zitten. Onbewust gleden haar gedachten weer naar Wyatt, het zat haar toch dwars. Hij had haar zo geholpen om over haar ex heen te komen, en nu ze hem even niet gezien had zat ze direct alweer naar andere jongens te kijken. Een zucht verliet haar mond, ze verdiende zo'n lieve jongen als Wyatt helemaal niet. De vraag van Nate haalde haar uit haar gedachten, waarna ze opgewekt knikte. "Jep, Upper East Side. En jij?" beantwoordde ze hem, haar mondhoeken waren nog iets verder omhoog gekruld. De meeste mensen verwachtten niet van zo'n meisje als Ayse dat ze daar vandaan kwam, de meeste mensen daar waren beschaafd en rijk. Haar ouders hadden ook wel veel geld, maar zij en haar zus kregen echt niet meer dan het hoognodige. "Je hebt hier dan wel het Topanga State Park, maar dat valt in het niet vergeleken met Central Park. Evenals het centrum hier, dat stelt eigenlijk bar weinig voor." ging ze verder. Maar weer een pluspunt van Santa Monica was dat het altijd lekker weer was, en er was een heerlijk strand. Maar met deze hitte was dat ook weer niet de plaats waar ze het liefste was. "Nou, zij liever dan ik." mompelde ze grijnzend. Hm, ze zou het eens uit kunnen proberen, er tussen gaan liggen. Dan zou ze wel weten hoe een sardientje in een blik zich moest voelen.. Grijnzend schudde ze even haar hoofd, alleen zij dacht daar aan. "Heb je eigenlijk een vriendin?" ging ze nieuwsgierig verder. Ze zou haast niet kunnen voorstellen dat zo'n knappe jongen niet aan het daten was.

- Flut, met een hoofdletter F. :')

Verbaasd keek hij haar aan, hij had haar nooit als een Upper East Sider ingeschat, mede doordat hij toch wel het grootste deel van de mensen daar kende, maar ook omdat hij haar daar niet vond passen. De meeste mensen waren stijf, net, ongelofelijk rijk en gewoon anders dan Ayse. Zelf was hij iets losser geworden door Santa Monica, maar hij kon soms nog steeds een soort Upper east side arrogantie uitstralen. Misschien had hij gewoon te vroeg geoordeeld over haar. "Grappig, ik ook. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat je uit dat deel van Manhattan kwam." reageerde hij eerlijk op vriendelijke toon. hij hoopte dat ze het geen belediging vond, want zo zag hij het ook helemaal niet. Hij was er gewoon door verrast geweest. Instemmend knikte hij bij haar vergelijkingen tussen New York en Santa Monica. Hoewel er gelijkenissen waren, viel Santa Monica in het niet bij het grootse New York. "Ik verkies nu ook de rust en koelte boven het krioelende verstikkende strand." stemde hij met Ayse in. Lachend schudde hij zijn hoofd. "Nope, ik ben alweer eventjes single." antwoordde hij vervolgens serieus. Hij had hier in Santa Monica een paar keer wat aangerommeld met Regina, maar dat waren vooral dronken nachten en hij had heel kort met Jasmine gedate, maar hij was nu al enige tijd zonder vriendin. Iets wat hij op zich helemaal niet zo erg vond, het was ook wel weer even rustig. Hij vond het maar knap al die leeftijdsgenoten met van die serieuze relaties. Hoewel hij behoorlijk wat relaties had gehad in zijn leven, vond hij het nu wel even prima zo. Met een glimlach op zijn gezicht richtte hij zijn aandacht weer op Ayse. "Jij hebt een vriendje toch? kaatste hij nieuwsgierig de vraag terug. "Of zeg ik nu iets heel doms?" voegde hij er snel achteraan. Wie weet was het al lang uit, of nog erger, was het pas uit en had hij nu een hele gevoelige snaar geraakt. Meestal was Nate niet heel tactvol met het uitkiezen van zijn woorden. Snel toverde hij een schuine glimlach op zijn gezicht, zodat ze hopelijk direct weer zou vergeven als hij een vervelende vraag had gesteld. Al zou dat vast niet zo zijn, anders had ze de vraag waarschijnlijk ook niet aan hem gesteld.

De verbaasde blik waarmee Nate haar aankeek, deed haar even grijnzen. Het was een reactie die ze min of meer wel verwachtte, haast niemand zou denken dat zij een Upper East Sider was. "Laat ik dat nou net vaker horen." grijnsde ze, terwijl ze een lok haar uit haar gezicht streek. Alhoewel ze af en toe best arrogant kon doen, als ze dat wilde of nodig vond, paste ze verder totaal niet in het plaatje van een Upper East Sider. Als Nate ook daar vandaan kwam, dan wist hij helemaal wat ze bedoelde. Daar was altijd wel iets te doen of gebeurde er wel iets, terwijl Santa Monica op sommige dagen zelfs saai was. Maar hier had je weer de zekerheid dat het altijd mooi weer was. Toen Nate vertelde dat hij inmiddels weer single was, verbreedde de grijns die rond haar lippen speelde even. "Wie heb je gedate dan?" ging ze nieuwsgierig verder, terwijl ze even grijnzend met haar wenkbrauwen wiebelde. Toen ze zich bedacht dat ze nog steeds tegenover een voor haar in principe vreemde jongen zat, trok ze vlug haar mond in een plooi. Ze was altijd al ontzettend nieuwsgierig geweest en wilde altijd alles weten, en lang niet iedereen vond dat fijn. Toen Nate de vraag terugkaatste, wat vrij logisch was, beet ze even op haar lip. "Nee, nee, je zegt niets doms, ik heb inderdaad een vriend," begon ze aarzelend, niet goed wetend of Nate de juiste persoon was om het hele verhaal aan te vertellen. De schuine glimlach die hij toen opzette haalde haar uiteindelijk over het toch te zeggen. "Ik weet alleen niet zeker voor hoelang nog. Ik twijfel af en toe een beetje of ik er niet beter een punt achter kan zetten, ik ben bang dat ik hem niet trouw kan blijven. Maar ik wil hem niet kwetsen.." ging ze tenslotte maar verder.

- Behoorlijk inspiratieloos. :')

Het verraste haar aan haar reactie en woorden te horen niet echt dat hij haar niet een als een Upper East sider had ingeschat. Hij glimlachte toen haar grijns verbrede toen hij zei dat hij single was. "Een korte tijd met Jasmine." reageerde hij daarna half lachend om haar wenkbrauw wiebel. "Niet dat je die kent denk ik, ze is heel snel weer weggegaan hier." voegde hij er snel aan toe, om te voorkomen dat Ayse hard na zou gaan denken over wie dat dan was. Inmiddels was ze maanden geleden alweer vertrokken. Stiekem miste Nate haar totaal niet, maar dat hield hij wijselijk voor zich. De gezichtsuitdrukking van Ayse veranderde na zijn vraag over een vriendje en even keek hij haar bezorgd aan. In ieder geval had hij gelijk gehad met het vriendjesgedeelte, maar zoals ze erover praatte klonk het niet echt alsof het erg goed liep tussen hen. Begrijpend knikte hij naar haar, ja hij snapte wat ze bedoelde. "Maar een relatie moet iets zijn waar jullie beiden 100% achterstaan." reageerde hij op serieuze toon. Niet dat hij haar wilde aansporen haar relatie te beëindigen, maar hij wist wel hoe erg een slechte relatie je leven kon beïnvloeden. Zelf had hij vaak genoeg verkeerde relaties gehad en hij maakte daar meestal snel een eind aan, om zichzelf niet langer te kwellen. "Maar ik weet er het fijne niet van natuurlijk, dus je zal het zelf het beste kunnen inschatten denk ik." concludeerde hij met een lichte glimlach. "Deze dag is veel te mooi om na te denken over dat soort dingen." voegde hij er met een speelse grijns achteraan. Een tevreden glimlach bleef op zijn gezicht staan, hij had al lange tijd niet echt met een meisje gepraat. Een lichte trilling in zijn broek zak trok zijn aandacht en handig viste hij zijn mobiel uit zijn zak. Snel scande zijn ogen het smsje en vervolgens stopte hij zijn mobiel weer in zijn zak, niet eens de moeite nemend het meisje te beantwoorden. "Stalker meisje." mompelde hij half lachend tegen Ayse, die vast nieuwsgierig zou zijn wie het was geweest.

Kort dacht ze na over de naam van het meisje wat hij noemde. Er vormde zich in haar hoofd een beeld van een blond, knap meisje. Een cheerleader, off course, zoals de meeste meisjes hier op Monica High. "Jasmine.. Blond, toch?" sprak ze haar gedachten hardop uit, toen ze dacht het juiste gezicht bij de naam voor zich te hebben. Ze wist niet veel van het meisje, enkel dat ze in hetzelfde jaar als zij zat en dat ze bij een van de cheerteams zat. Eerlijk gezegd wist ze niet eens dat Jasmine niet meer in Santa Monica verbleef. Ach, ze kende haar toch niet persoonlijk. Een leerling meer of minder maakte ook niet uit. Daarbij leken cheerleaders vaak veel op elkaar. Blond, lang, knap en vaak ontzettend arrogant. Je had natuurlijk uitzonderingen, zoals een van haar vriendinnen; Charlene en Stephanie. Zij bezaten de uiterlijke kenmerken wel, maar waren zeker niet verschrikkelijk arrogant. Niet naar Ayse toe in ieder geval. Jasmine zou waarschijnlijk ook wel zo'n uitzondering zijn, Nate leek haar geen type die met de eerste beste knappe, blonde meid zou daten. "Maar een relatie moet iets zijn waar jullie beiden 100% achterstaan." Nate haalde haar met zijn woorden weer uit haar gedachten. Even schonk ze hem een kleine glimlach. Wat hij daar zei was volledig waar. En ze wist ook dat ze inmiddels niet meer honderd procent achter hun relatie stond.. Ze moest gewoon een keuze maken. Het binnenkort uitmaken, of het over een tijdje uitmaken als was gebleken dat ze hem inderdaad niet trouw kon blijven. Met een dankbare glimlach richtte ze haar blik weer op Nate. Het hielp om iets nog eens van een ander te horen, iets wat ze eigenlijk al wist. "Jep, ik weet nu zeker dat ik het moet doen.." antwoordde ze tenslotte. Nate begreep vast wel dat ze met 'het' doelde op 'het' uitmaken. Bij zijn volgende woorden en met name de speelse grijns, verbreedde haar glimlach weer. "Totally agree." grinnikte ze, terwijl ze even een hand door haar haren haalde. "Noh, ik heb zin in alcohol.." mompelde ze, zonder dat ze het echt door had, haar gedachte hardop. Toen Nate zijn telefoon uit zijn zak viste, volgde ze nieuwsgierig zijn bewegingen. Hij mompelde iets, iets wat haar even in de lach liet schieten. "Ach, je hebt het ook zo zwaar hè. Al die aandacht van meisjes.." sprak ze vervolgens plagend terug. 

- Woeii, my inspiration's back. =D