Bored and New, the two worst things.

Een prachtige witte Audi R8 kwam aanrijden. De auto stopte onder een palmboom. Rustig stapte een gespierde jongen van achttien uit. Zodra hij in de zon stond zette hij zijn reflecterende Ray-Ban zonnebril op. Hij pakte zijn handdoek van de stoel naast hem and gooide de deur dicht terwijl hij het strand op liep deed hij de auto op slot. Hij zwart-blonde haar zat door de war met was gel. Hij legde zijn handdoek op het prachtige witte zand onder een grote palmboom dichtbij zijn auto. Rustig deed hij zijn nog open overhemd met korte mouwen uit en gooide hem op het zand naast hem terwijl hij zichzelf op de enorme witte handdoek liet vallen. Zijn zwarte zwembroek al meteen vol zand. Snel deed hij zijn schoenen uit zodat hij het zachte warme zand met zijn voeten kon voelen. Toen het te warm werd sprong hij op en liep hij naar de kristal blauwe zee. Toen hij erin liep was het verrassend koud. Hij dacht er niet aan en deed zijn zonnebril af en hield hem boven het water toen hij onder ging. Maximilian kwam weer omhoog en zette hem weer op en stond rechtop en liet zijn gespierde bovenlijf zien dat nu glom in de zon door het koele water. Zijn huid was zachtjes gekleurd sinds hij in California was. In Engeland was hij zo wit als een sneeuwman geweest. Gelukkig veranderde dit nu.

Een meisje met zwart haar liep over het strand. Ze had een witte short aan en een zwart-wit strepen topje aan. Haar zwarte bikini zat hier onder geschuild. Met langszame passen liep ze over het strand met haar schoenen in haar ene hand en haar ipod in de andere. Zacht meezingend met haar muziek. Het zand was vreselijk warm dus ze liep op het gedeelte die nat was geworden door het water wat zachtjes aanspoelde en dan weer terug werd getrokken door de zee. Haar haren wapperde met de wind mee. Het was een prachtige zonnige dag net zoals vele dagen hier. De zon scheen fel en er was geen wolkje te zien in de lucht. Rustig liet ze haar blik afdwarrelen op de zee. Hier en daar zwommen wat mensen. Jongens en meiden. Maar de meeste waren mensen waar Lilly liever niet mee praten. De meeste pestten haar toch maar, alleen omdat ze een opvallend uiterlijk had. Gelukkig kon Lilly wel van zich zelf op komen anders was zij het pispaaltje van iedereen. Met een grijnsje keek ze hoe iemand in het water werd gegooit. Dat was haar ook zo vaak over komen. Lilly had altijd een leuke tijd gehad met haar broers. Meer dan hun had ze eigelijk niet nodig. Maar helaas waren ze hier niet. Haar twin zo later komen, die zat nu in het vliegtuig hier naar toe. Ze hoopte maar dat hij zich hier ging vermaken. Maar dat zou vast wel goed komen.

[inspriloos]

Zodra Maximilian uit het water kwam zag hij een meisje met lange lak-zwarte haren voorbij lopen. Hij studeerde haar snel, ze had een leuk shirt. Ze zong ook mee met haar iPod sinds haar mond bewoog en ze een iPod in haar hand had. Hij zag iemand die in het water werd geduwd en hij lachte en schudde zijn hoofd, Hij was al nat dus had het geen probleem gevonden, plus hij was toch sterker dan zij. Het zand plakte aan zijn voeten waar hij niet tegen kon maar hij negeerde het snel. Hij ging weer zitten op zijn handdoek met zijn armen rond zijn lange, stevige benen. Hij keek weer rond, hier en daar waren wat koppels aan het zoenen, af en toe rende een hondje op en neer, oh, moest hij onthouden, dan kon hij Kaelan meenemen, zijn Dalmatiër. Rustig schudde hij zijn haren uit zodat ze niet zo enorm nat meer waren.

[Heb ik ook last van...]

Lilly keek nog even snel rond en zocht een plekje bij de schaduw van de palmboom. Daar legde ze haar handdoek neer. Alles had streepjes, haar shirt, haar tas en ook haar handdoek. Met haar dropdead ketting in haar mond plofte ze neer op de handdoek. Haar tas en schoenen zetten ze naast zich neer. Even keek ze richting de brandende zon en kneep haar ogen tot spleetjes. Met een zucht pakte ze uit haar tas wat zonnebrand cream. Snel trok ze haar shirtje uit en haar witte short en propte die in haar tas. Ze had een zwarte bikini aan nu. Ze zuchtte even en begon zich in te smeren. Maar natuurlijk had ze geen magische handen dus haar rug in smeren kon ze dus niet. Ze deed wel haar best om dat te doen maar dat mislukte.

Maximilian grinnikte toen iemand haar eigen rug probeerde in te smeren. Rustig liep hij naar haar toen, "Kan ik helpen?" vroeg ik in mijn zware Britse accent. Hij deed zijn zonnebril af en gooide hem op zijn handdoek doe een meter ofzo verderop lag. Hij haalde een hand door zijn korte haren en keek haar aan met zijn gif-groene ogen. Hij had zijn pet toe net weer op gezet omdat hij er niet tegen kon om zonder pet of gel de deur uit te gaan. Zelf naar het strand. Hij wachtte rustig af op een antwoord. Hij jaagde een vliegje weg die op zijn arm ging zitten en krapte daar snel omdat het nu jeukte. Hij krapte niet teveel maar te hard want zijn nagels lieten witte sporen achter.

"Kan ik helpen?" hoorde ze vlak achter haar zeggen. Lichtjes geschrokken keek ze naar achtere. Met een licht glimlachje keek ze hem aan. ''Als je dat zo willen doen, graag'' zei ze met een sierlijke glimlach. Aan zijn stem was duidelijk te horen dat hij brits was. Lilly kon ook veel met een brits accent vragen. Gewoon omdat haar oude school alleen maar britse kinderen hadden. Je nam vanzelf het accent over na een jaar of 2. Gelukkig was haar aangeleerde accent minder geworden. Ze bekeek de jongen even, hij had een beetje een skaterlook met die pet op. Zijn gifgroene ogen vielen erg op maar Lilly zei er niets over. Ze wende haar blik weer af en keek met haar grijsblauwe ogen richting de zee en daarna naar de jongen. Ze stak haar hand uit. ''Lillith Bones maar iedereen noemt me Lilly'' zei ze spontaan.

Hij glimlachte en pakte haar zonnebrand crème aan. Hij spoot wat op zijn handen en wreef ze snel over elkaar en begon aan haar rug te werken met zijn sterke handen, hij was hier erg goed in. Ze had een licht Brits accent maar je kon net horen dat het aangeleerd was. Hij glimlachte een leuke glimlach die zijn parel witte tanden lieten zien. Ineens stak ze haar hand uit, "Lillith Bones maar iedereen noemt me Lilly," kwam ineens uit haar mond. Hij glimlacht maar nam haar hand niet en liet zijne zien die vol zonnebrand spul zat, "Maximilian Conroy, maar zeg maar Max, makkelijker," beantwoorde hij haar. Ze had prachtige gruisblauwe ogen, net als de zee, dacht hij.

De jongen begon haar rug in te smeren en zij keek hem dankbaar aan. Ze zou tenminste niet meer verbranden, dat was al erg geruststellend. Want verbrand zijn op je rug was niet erg fijn, zeker niet als je dan op school op die houten stoelen moest zitten. Ze liet haar hand weer zakken toen hij zijn handen -vol zonnebrand- liet zien. Ze glimlachtte vriendelijk terug. "Maximilian Conroy, maar zeg maar Max, makkelijker," zei de jongen die maximilian heten tegen haar. ''Mooie naam, maar ik gebruik liever de afkorting'' zei ze met een glimlachje. ''Bedankt.'' zei ze toen haar rug was ingesmeerd. Ze nam het flesje weer aan, even keek ze hem aan. ''Moet jouw rug ook nog in gesmeerd worden of heeft iemand anders dat al gedaan?'' vroeg ze even later met een stralende glimlach. Lilly was altijd al spontaan geweest dat was iedereen. Maar ze werd onzeker als mensen haar begonnen te pesten waardoor ze dicht klapte. Maar aangezien dat nog niet gebeurd was. Was ze redelijk spontaan. Ze vond Max een vriendelijk jongen. Niet echt haar type maar hij kon makkelijk voor een goede vriend door gaan. Maar je wist nooit hoe iets ging lopen.

Toen Maximilian klaar was pakte hij even een flesje water van zichzelf en waste zijn handen. Snel schudde hij zijn hoofd toen ze vroed of ze zijn rug moest doen, "Ik heb een allergie, tenzij je me naar het ziekenhuis wil brengen lijkt het mij geen goed idee," grapte hij. Een glimlach spreidde over zijn gezicht. Snel flipte hij zijn vervelende haar uit zijn ogen waardoor zijn pet bijna wegvloog. Gelukkig had hij hem nog net te pakken.

Hij studeerde Lilly nog even snel. Ze was erg spontaan en gezellig. Ergens achter in haar ogen kon je zien dat ze door een harde periode was gegaan of iets vervelends dat een lange tijd duurde. Ze was comfortabel om mee te praten, ze was een goede vriendin leek hem, wat er allemaal zou gebeuren wist hij niet maar het zou tot een sterke en goede vriendschap uitpakken, of althans dat dacht hij, je weet nooit hoe iets gaat, de toekomst staat nooit vast.

Lilly lachtte. ''Dat lijkt me inderdaad niet echt een goed idee'' zei ze lachend. ''Wel kut voor je dat je een allergie heb. Heb je er veel last van of niet?'' vroeg ze aan hem. Geduldig wachtte ze op een antwoord terwijl ze haar blik liet afdwarrelen naar de zee.
Een grote golf ging over iemand heen die nu totaal verzopen bij stond. Lilly kon haar grijns niet onderdrukken. Het meisje die totaal verzopen uitzag vloekte luid omdat haar make-up nu was uitgelopen.
Lilly schudde grinnikend haar hoofd en keek vervolgens weer naar Maximilian. ''Ik heb het warm door die zon, ga je mee afkoelen in het water? vroeg ze na een korte stilte aan Maximilian. Het was prachtig weer, zeker als je een beetje bruin wou worden. Dat wou iedereen wel. Een nature bruine tint. Ze had niet veel mensen ontmoet maar de mensen die ze had ontmoet waren erg aardig. Shikara haar kamergenootje bijvoorbeeld. Ze zag er apart uit in dat halloween kostuum. Daarbij kon ze goed tekenen en zwaardvechten. Haar eerste vriendin op Monica. Meer meisjes had ze niet ontmoet. Elliot vond ze ook een aardige jongen, hij was wat verlegen maar erg vriendelijk. Hij hield veel van muziek net als Lilly, hij was er dan ook verslaafd aan net als zij. Hij zag er mischien niet uit zoals Maximilian maar dat boeide haar niet. Haar twin zag er ook niet uit als de meeste en hij was erg aardig. En zo gek als een deur.

Maximillian haalde zijn schouders op, hij had er niet zo'n groot probleem mee, "Nah, ik heb er niet zo'n last van," zei ik rustig. Hij keek even naar de lucht die een tikkeltje donkerder werd maar hij negeerde het maar snel. Een of andere raar meisje liep te gillen om haar make-up, wat was dat toch met meisje? Make-up dit, make-up dat! Hij schudde zijn hoofd en grinnikte zachtjes. Toen ze vroeg of hij even het water in wou knikte hij en stond op en hield zijn hand uit om haar te helpen met opstaan. Hij was erg lang en gespierd als een American Football speler. Toen hij nog in Engeland woonde was hij de captain geweest natuurlijk zou hij hier weer alles opnieuw moeten opbouwen. Hij dacht na, hij kende hier op kamp eigenlijk helemaal niemand behalve Lilly, hij had ook net een SMS op zijn nieuwe iPhone 4G gekregen dat hij een kamer deelde met ene Jasmin, wie dit was wist hij nog niet maar hij hoopte dat de kamer dan groter zou zijn dan die hij nu had anders was het onmogelijk. Althans, hij had nu er een twee-persoons bed in laten zetten zodat hij genoeg plek had in bed, hij haatte kleine bedjes. Normaal had hij nu wel muziek aan staan, maar hij wist niet of Lilly zijn muziek of zelfs muziek wel leuk vond. Hij wachtte op Lilly voor hij naar de zee begon te lopen.

Lilly pakte dankbaar zijn hand aan. ''Dankje'' zei ze vriendelijk toen ze eindelijk stond. Het was prachtig mooi weer, de lucht kleurde een beetje donkerder maar ze hadden geen regen opgegeven en als het regende was het na een kwartiertje weer voorbij. Met een brede glimlach pakte ze zijn hand steviger vast en trok hem lichtjes mee naar het water.
Eenmaal bij het water bleef ze staan en liet ze de hand van Maximillian los en keek ze naar het water. Voetje voor voetje liep ze het water in. Het water was niet heel erg koud maar je moest er toch aan wennen. Ze sloeg haar armen over elkaar heen terwijl ze verder liep. Ze voelde iets langs haar been schieten. Lilly gaf een klein gilletje. ''Er zit iets in het water!'' riep ze luid. ''Een glibberige vis, of kwal of...'' Lilly stopte maar en keek met een kleur naar de grond. ''Sorry ik overdrijf een beetje'' zei ze beschamend.