things you need to do.

Melody liep wat door de stad. Niet echt het idee wat er te beleven viel. Misschien was er nog ergens een muziekwinkel. Daar zou het nooit druk zijn en spelen Mocht meestal wel. Het was knap rustig voor een warme middag. Ze had zich ook zomers gekleed met spijkerbroek tot iets boven haar knieeen en een roze hemdje. En haar hoge hakken waren duidelijk op de straat tegels te horen. Wat vragend keek ze rond veel te beleven was er nou echt niet. En veel mensen waarmee ze op pad kon had ze ook niet aangezien ze nu nieuw was op Monica High. Al zou ze het graag willen ze was wel het persoontje van hoe meer hoe beter en het liefst zo gezellig mogelijk. Misschien kwam dat omdat het vroeger thuis ookaltijd zo druk was. Haar broer met zijn vrienden tantes ooms, haar eigen vrienden enz. Hun huis was nooit leeg en haar ouders hielden van een borrel. Atans het was wel verminderd nadat haar moeder stierf. Door wat? Een debiel die een winkel moest overvallen en zij precies van al die mensen het gewonde slachtoffer moest zijn. Een Schot door haar borst die fataal werd. Melody schudden de gedachtens weg over haar moeder. Ze werd er boos verdrietig tegelijk van. Even ademde ze diep in en weer uit. De emoties verdwenen en werd haar oude vrolijke zelf weer. Haar ogen gleden op een muziek winkel. Haar mond hoeken krulde op dat was wat ze nodig had. Ze zou haar vader binnenkort maar eens gaan vragen of hij haar piano wilde brengen. Die zou ze vast wel ergens in Monica High kwijt kunnen of ze moesten er één hebben maar, nog niet gevonden. Toen ze de winkel binnen liet scheen er op haar na twee andere bezoekers te zijn. Het was een erg grote winkel met een tweede etage. Beneden stonden de vooral de blaas instrumenten. Misschien stonden ze dan boven? Dacht Melody. Ze liep iets sneller de trap op. Met groten ogen keek ze toen ze de piano’s zag staan. Het was wel wat achter in maar ze waren er wel. Eerst moest ze langs de gitaren violen en alle instrumenten wat met snaren te maken had. Ze verbaasde zich hoe groot en modern het was. Ze keek op de muren en piano’s of ergens een verbod stond om te spelen. Dan zou ze er vanzelf wel achter komen als het niet van toepassing was te spelen. Een mooie zwarte piano stond er alsof hij voor haar gemaakt was. Hij leek veel op de piano waar ze het eerst op speelde. Met haar hand gleed ze over de vleugel. ‘Perfect’ ging er door Melody’s hoofd. Ze liet zich rustig zakken op de het bankje dat er achter stond. Beneden zouden ze er vast niet veel van merken als ze spelen zou. Waarschijnlijk zouden ze het niet horen door dat ze boven zat of omdat ze toch te veel aan geld verdienen dachten. Licht raakte Melody de toetsen en een klank weerklonk. Het was gelukkig niet zo hard. Alleen mensen die boven zouden staan zouden het zeker horen maar, ze had gecheckt en er was niemand. Echt voor mensen zingen deed ze liever niet meer. Dat koor gedoe was gelukkig voorbij en kon ze zelf kiezen wat ze zou zingen en spellen. De klanken die volgde maakte een ritmisch geluid en al snel volgde haar stem. Het was voor haar een bekend liedje . Ongestoord maakte ze het af en af en toe sloot ze voor een moment haar ogen. Geen medewerker had haar gestoord, na haar afsluiting haalde ze langzaam haar vingertoppen van de toetsen. Licht glimlachte ze, ze was nooit echt ontevreden over haar stem. Zo lang zij de gene was die het aan zou horen was het goed. Maar alles kon altijd beter dat gaf ze toe. Ze kon nog veel leren maar, haar beroep er van maken? Nee dat zou ze nooit doen. Daar zou ze haar andere passie voor gaan gebruiken. Melody’s ogen schoten langs de piano toen ze wat hoorde. Al hoopte ze diep in haar zelf dat niemand haar echt gehoord had, al was dat erg onwaarschijnlijk. Ze zat immers in een winkel.

Nooit eerder was Mike in zo'n grote muziek winkel geweest als deze, simpelweg omdat hij het geld niet had om zich dit soort instrumenten te kunnen veroorloven. Zijn akoestische gitaar was de oude van zijn moeder, maar deze was hem heel dierbaar. Had enkel aan waarde gewonnen na de dood van zijn moeder, voor geen goud zou hij die verkopen. Ook zijn elektrische was niet erg nieuw, deze had hij zelf in Engeland gekocht. Met het geld dat hij met zijn bijbaantje had verdiend, met dat zelfde geld had hij ook zijn versterker gekocht. Maar deze had zijn vader voor drank verpatst, tijde lang had hij enkel op zijn akoestische gitaar gespeeld. Pas hier had hij een nieuwe versterker gekocht, hij kon nu eenmaal niet aan komen zetten zonder versterker bij de band waarin hij sinds kort zat. Met enige moeite had hij een tweede hands versterker op de kop weten te tikken, maar het ding leek uit elkaar te vallen. Ondanks het feit dat hij niet genoeg geld had om zich dit soort instrumenten te kunnen veroorloven was hij toch naar binnen gegaan. Had zonder moeite de gitaren gevonden, die op de eerste etage waren uit gestald. Zowel akoestische gitaren, als elektrische hingen er aan de muur en stonden in standaards op de grond. Bewonderend liet hij zijn hand over de snaren van een elektrische gitaar glijden, zijn blik werd getrokken door een akoestische gitaar. Hij herkende het model vrijwel direct, het leek sterk op zijn gitaar. Hij liep er naar toe, legde zijn hand een moment op de hals van de gitaar. Overwoog om er op te spelen, maar waarschijnlijk hadden de winkeliers dat liever niet. Al helemaal niet als ze wisten, dat hij bij lange na niet genoeg geld had. Op dat moment drongen enkele zachte piano klanken zijn oren binnen, hij liet de gitaar voor wat het was en volgde het geluid. Dat hem naar de piano's lijden, zijn ogen dwaalde langs de enorme instrumenten en bleven ruste op een zwarte piano. Waarachter een meisje zat, zwijgend luisterde hij naar haar spel, dat al vrij snel vergezeld werd door haar stem. Het klonk mooi, echt mooi. Haar stem leek perfect te passen bij haar spel, het leek in harmonie met elkaar. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, sloeg haar in stilte gehuld gade. Was zich er van bewust dat ze zijn aanwezigheid nog niet had op gemerkt. Uiteindelijk stopte ze, bleven haar vingers roerloos op de toetsen ruste. Hij stapte op haar af. "Dat klonk echt heel mooi." zei hij naar de waarheid, een kleine glimlach gleed over zijn gezicht.