I thought I would forget you

Chase’s blauwe ogen kwamen bijna overeen met die van de zee, zijn ogen waren zelfs nog helderder van kleur dan deze, en waren dan ook zijn grootste trots. Zijn blote voeten trapten het zand omhoog en hij had zijn handen verveeld in de zakken van zijn zwembroek. Een kleine, geïrriteerde, zucht verlaatte zijn mond en hij keek even op van het zand wat hij bij iedere pas omhoog schopte. Hij bleef even staan terwijl een frisse wind zijn haren door de war schopte. Zijn ogen waren een perfecte spiegel van zijn ziel en zo gelukkig stonden ze niet. Hij liet zijn ogen over de zee heen glijden en een glimlach verscheen op zijn gezicht. De verleiding was amper te weerstaan, en hij besloot deze dan ook niet te negeren. Hij trok zijn T-Shirt uit en liep met rustige passen op het water af. Zijn voeten kriebelden door het water en hij glimlachte even waarna hij verder het koele water in liep. Zijn redelijk gespierde lichaam lag volledig in het water en hij sloot even genietend zijn ogen waarna hij enkele slagen zwom en zich toen rustig liet liggen in het water op zijn rug. De zon scheen op zijn gezicht en leek het water rondom hem te verwarmen. Zijn ogen openden zich algauw en hij ging weer naar het strand toe. Hoe lang had hij daar gelegen in het water? Zo’n dertig minuten zeker. Hij glimlachte even zacht terwijl hij zijn haren uitschudde alsof hij een hond was en daarna lachend beide handen hierdoorheen haalde. Deze dag was perfect geweest, als er niet telkens een naam in zijn hoofd opkwam.
Iana. Iana, Iana, Iana. Wanneer zou die naam eens stoppen met hem lastig te vallen? Hij wist ook wel dat hij geen kans bij haar maakte, maar toch bleef ze door zijn hoofd spoken. Bleef ze ervoor zorgen dat hij Stephan wel het ziekenhuis in kon slaan, terwijl het voorheen zijn beste vriend was. De meisjes keken hem nog steeds verleidelijk aankeken negeerde hij. Hij struinde gewoon door de gangen zoals altijd, maar een glimlach verscheen enkel op zijn gezicht als hij ook maar dacht een glimp van haar op te vangen. Of als hij bij Maja, zijn kamergenote, was die ook altijd gezellig was. Hij slaakte wederom een zucht en liet zich toen in het zand vallen waardoor het aan zijn natte lichaam bleef kleven en hij zacht vloekte. Klunzig probeerde hij het goedje van zijn lichaam te wrijven waarna hij naar zijn tas liep en daaruit de badlaken, die hij uit Maja’s la had gejat, pakte. Het was zo’n blauw, onnozel ding maar ach; het moest maar. Hij wreef met de handdoek de korrels van zijn lichaam en smeet het ding toen op het zand waarna hij erop ging zitten en zijn Mp3 pakte en de muziek keihard in zijn oren liet knallen. Even niks aan zijn hoofd. Geen Iana, geen andere jongens die haar, net zoals hij, leuk vonden, niemand. Hij sloot weer even zijn blauwe ogen en zong zacht mee.

“Hold me up where I can't see what’s around me
Eyes so bright they reflect the stars and the city lights
Drift away with me tonight”

Hij opende deze algauw toen hij gelach hoorde en keek geïrriteerd op naar de verte waar niks of niemand was te zien. Waar kwam het geluid dan vandaan? Hij slaakte een zucht en stopte de oortjes van zijn mp3 weer in zijn oren. Hij liet zich uiteindelijk neervallen op het badlaken en bleef zo even liggen, hij irriteerde zich mateloos aan zijn gedachten. Aan wie hij nu was. Hij irriteerde zich gewoon aan.. zichzelf. Hij slikte wederom en stond toen op waarna hij ging ijsberen en alles op een rijtje probeerde te zetten. Zijn ogen keken vermoeid voor zich uit terwijl hij even geïrriteerd zijn handen weer door zijn haren haalde. Wederom hoorde hij het geluid van andere personen en keek weer afwachtend op, maar deze keer verschenen er wel degelijk mensen in de verte.

[ Iana, Nick, Chase & Wyatt ]

Wyatt staarde voor zich uit terwijl enkele jongens gewoon wat aan het dollen waren met elkaar. Droogjes zat hij neer in het zand en staarde een tijd lang voor zich uit. Zijn gedachten zaten bij Iana op de een of andere manier, dat was het enigste waar hij de laatste tijd nog leek aan te denken. Buiten dan ook het feit dat hij aan zijn eigen toekomst begon te denken, merendeels omdat hij hier toch wel wou blijven voor de mensen die hij had leren kennen, maar ook omdat hij hier meer kon bereiken dan in Denemarken. Een van de jongens liep op Wyatt af en gaf hem een harde stomp tegen zijn schouder. Daardoor keek hij meteen de jongen aan en fronste even. Vervolgens duwde hij hem een keer stevig tegen zijn benen waardoor de jongen achter over viel in het zand en hem met de debielste blik ooit aankeek. Lachend schudde Wyatt zijn hoofd en keek weer voor zich uit. ‘Man, doe nu eens een keer mee met ons in plaats van hier gewoon te zitten staren naar het water. Daar irriteer je ons alleen maar mee hoor.’ Wyatt keek hem weer aan en fronste even. Hij haalde zijn schouders op en keek gewoon met een koele blik weer naar voren. De jongen haalde zijn schouders op en begon maar weer verder met het gevechtje tegen een andere jongen die al hetzelfde was qua herseninhoud. Uiteindelijk vertrekte de groep maar weer zonder hem ditmaal. Wyatt keek even naar het zand en sloot kort zijn ogen. Beelden van hem en Iana toen ze elkaar leerde kennen schoten kort door zijn hoofd heen. Al gauw schudde hij zijn hoofd, nee het mocht niet. Iana voelde wat voor Nick en ze bleef voor hem een gewone vriendin dat hadden ze afgesproken. Niets meer dan gewoon soms een paar knuffels zoals gewone vrienden dus deden.

Kalm stond hij uiteindelijk op en trok hij zijn kap over zijn hoofd waardoor zijn haar dus wel helemaal over zijn ogen viel. De jongen begon rustig vanachter de duinen uit te lopen gewoon naar ergens anders waar hij kon gaan blijven dagdromen. Even ademde hij diep in en zag in de verte opeens een jongen staan. Kort hield hij zijn hoofd schuin, maar wandelde dan vrij traag verder over het strand zijn blik echter gewoon voor zich uit gericht. Iana, wanneer zou hij haar toch weer eens zien? Het was te lang geleden, en hij had antwoorden nodig, ja antwoorden die had hij nodig. Over haar liefde voor Nick, grotendeels.

Zuchtend stopte Nick zijn mobiel terug in zijn broekzak, de gesprekken met Angel vergde hem elke keer weer energie. Het leek hem steeds meer moeite te kosten om haar te kunnen kalmeren, om er voor te zorgen dat ze niet door draaide. Elke keer als ze hem belde was ze of woedend of verdrietig, en hij wist niet wat hij erger vond. Maar hij kon er weinig aan veranderen, hij kon niet doen wat ze hem vroeg. Hij kon niet terugkeren naar Palermo, niet voor de bende van Ricardo was vergeten wat hij had gedaan. En dat kon nog wel even duren. Bovendien had hij Iana, bij die gedachten verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Hij had niet gedacht dat het zo goed zou voelen, hij begon zich langzamerhand af te vragen waarom hij zo lang tegen zijn gevoelens had gevochten. Al wist hij het antwoord op die vraag maar al te goed. Hij was bang dat hij haar niet trouw zou kunnen blijven, nog steeds twijfelde hij hier aan. Het was niet dat hij haar niet trouw wilde blijven, dat wilde hij maar al te graag. Maar hij was er simpelweg nog nooit eerder in geslaagd. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, waarna hij zijn ogen over het strand liet dwalen. Terwijl hij langzaam in de richting van de zee liep, zijn shirt trok hij enkele meters voor hij bij de kustlijn kwam uit. Zodat die niet mee genomen zou worden door de golven als het vloed zou worden, al had Nick niet het idee dat hij erg lang in het water zou blijven. Ook zijn mobiel viste hij uit de zak van zijn zwembroek, legde die onder zijn shirt. Niet dat iemand zo’n oud mobiel als het zijne zou stelen, maar toch. Als hij zijn mobiel kwijt raakte had hij een probleem, dan zou zijn zusje hem niet meer kunnen bellen. En ook Lucas zou hem dan niet meer kunnen bereiken, en Nick had geen idee wat die man dan zou doen. Hij wou het ook helemaal niet weten. Met zijn hand ging Nick door zijn haar, hij stond onderhand al tot zijn enkels in het koele zee water. Kleine golfjes sloegen kappot tegen zijn benen, vanaf een afstandje sloegen enkele meisjes hem gade. Hij glimlachte even naar ze, maar richtte vervolgens zijn aandacht weer op het zee water. Negeerde de meisjes verder, iets wat hij drie dagen geleden niet gedaan zou hebben. Langzaam waadde hij verder de zee in, tot het water tot zin middel kwam. Vervolgens dook hij onder, zwom nog wat verder van de kust. Hij voelde het water lichtjes aan hem trekken, merkte dat zijn pols begon te protesteren. Hij had het verband er vanochtend af gehaald, had gevonden dat het niet meer nodig was. Al was het in zijn ogen überhaupt niet nodig geweest. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, kwam weer boven richtte zijn blik op de kust. Het was niet eens zo heel druk, her en der liepen, zaten of zwommen wat mensen. Maar het was niet zo dat je niet fatsoenlijk op het strand kon lopen. Al vrij snel begon de zee hem te vervelen, zwom hij langzaam terug naar de kust. Misschien dat hij ergens een surfplank zou kunnen regelen. Al had hij geen geld om er een te huren. Hij had sinds kort wel een baantje, maar het geld stuurde hij naar Stefano. Aangezien hij niet wou dat die alles voor Angel zou betalen, al stal die zelf meestal wel wat ze nodig had. Haar school moest toch betaald worden, en ook haar eten zou ze niet altijd kunnen stelen. Zelf was ze nog veel te jong voor een baantje, bovendien was Nick van mening dat ze tenminste de basisschool af moest maken. En het liefst ook de middelbare. Hij wou niet dat ze zo werd als zijn moeder, en hij zou er ook alles aan doen dat te voorkomen. Een zucht schoof over zijn lippen, langzaam liep hij het strand op. Naar zijn shirt toe en plofte daar in het zand neer, om vervolgens op zijn rug te gaan liggen. Zand kleefde aan zijn rug maar het deerde hem weinig, als hij straks op zou drogen zou het vanzelf wel van zijn huid af gaan. Voor een moment dwaalde zijn gedachten af naar Iana, het was puur toeval geweest dat hij haar hier in Monica tegen was gekomen. Hij had niet verwacht dat het zo zou lopen, maar eigenlijk was hij er wel blij mee. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, iets wat meestal gebeurde als hij aan haar dacht.

Een vrolijike glimlach was op het gezicht van Iana gekerfd. Al ging ze nu niet dood als een boom, ze voelde zich helemaal perfect. Haar bruine haren had ze in een kleine dot gestoken alhoewel er sommige haartjes toch hun vrijheid hadden gekozen en nog mee wapperden met de wind. Het zand kietelde tegen haar tenen en met haar blik op de zee gericht stapte ze zo verder. Het was weer eens een prachtige dag die ze wou doorbrengen op het strand. Waar zou je anders je tijd willen verdoen? Haar dag zou bestaan uit, zonnen, zonnen en nog eens zonnen. Of misschien eens zwemmen, als ze daar zin in had. Ze had haar witte kleedje weer aan met daaronder haar rode bikini die ze wel vaker droeg op het strand. Iana beende zich naar haar handdoek die ze daar voor daar al gelegd had, en ging erop gaan liggen. Haar zonnebrandolie lag binnen haar bereik dus nam ze de tube al direct vast en begon haar armen en benen in te smeren. Verbranden daar had ze al helemaal geen zin in dus zorgde ze er maar voor dat ze ingesmeerd waren. Een zucht verliet haar keel, het was alweer een paar weken geleden dat ze haar vriend Wyatt had gezien. Het was niet goed gegaan die dag, ze vond dat de avond in haar zin niet goed was geëindigd, niet op de goede manier dan toch. Iana hield haar blik voor zich gericht en voelde het gemis wel van een tweetal vrienden die ze de laatste tijd had leren kennen. Het voelde natuurlijk goed om Nick weer bij haar te hebben, om van hem te kunnen houden zonder er problemen mee te veroorzaken. Maar het was een best moeilijke tijd geweest. Wyatt, Chase en Nick. Drie zo verschillende types van jongens die haar toch op elk hun manier hadden geraakt. Wyatt had het meer vertrouwelijke in zich, je wist gewoon dat die er altijd voor je kon zijn. Chase was dan meer eerlijker en had een groot bescherming niveau. En dan had je haar vriendje Nick, die had gewoon alles. Alhoewel ze wist dat ze nog vaak tegen de muur zouden lopen, ze zouden vaak fouten maken. Maar Iana had het er gewoon voor over, ze kende hem al zo lang en de vorige keer had zij het verpest, dus nu ging ze dat gewoon vermijden. Toen een meisje opeens huilend naar haar toe kwam ging Iana wat meer rechtop zitten en bekeek de tranen die één voor één tegen het zand sijpelden. "Wat is er meisje?" Iana keek haar aan en zag dat het meisje bang was om haar aan te kijken. "Ik ben Balou kwijt.." Iana fronste haar wenkbrauwen en keek zoekend om zich heen. "Balou?" De verbaasde onzekere ondertoon was duidelijk te merken en Iana haalde haar schouders op. "Balou, mijn hondje zijn.. Mama was boos toen ik Balou opeens uit het oog verloren was.." Iana beet kort op haar onderlip niet echt wetend wat ze hierop moest zeggen. "Balou dus hé? Ik denk dat ik je wel kan helpen." Iana nam het meisje bij de hand en ze vroeg waar het hondje de laatste keer was geweest. Die had haar alles uitgelegd zodat Iana met het meisje de plekken kon bestuderen waar de hond het laatste was. "Is dat je hond niet?" Iana wees naar een witte maltezer die tegen een struik aan het snuffelen was. Het meisje snokte haar hand uit de hare en vlog op het hondje af waarbij ze haar hond knuffelde en aan de lijn legde. " Iana glimlachte en zwaaide als een kleine afscheid naar het meisje die als bedankje stralend naar haar glimlachte. Zo, had ze ook weer iemand geholpen. Toen opeens iemand haar aandacht wenkte trok ze haar wenkbrauwen op. Chase? Wat deed die hier? Iana stapte met een kleine glimlach op hem af en voelde hoe het zand haar blote benen raakte. Soms kon de wind het zand wel vreselijk doen opwaaien zodat ze allemaal in je ogen terecht kwamen. Daarom dat Iana weldra dat de wind opstak haar ogen tot spleetjes kneep en verder stapte, zo snel als ze kon. "Hee, Chase!" Iana lachte en bukte zich wat zodat ze hem een zoen op zijn wang kon geven. Dat deed ze overigens bij al haar vrienden of familieleden. "Grappig dat ik je hier weer aantref!" Iana ging naast hem zitten en trok haar schouders op. Plots zag ze Wyatt in de verte vaag als een schim. Nee, dat kon wel niet, het zou vast maar een vaag beeld geweest zijn. Iana schudde haar hoofd en voelde hoe ze zelf maar zekerder werd van haar eigen zicht. Het was wel degelijk Wyatt. "Wyatt!" Iana riep naar de zwartharige jongen en hoopte vurig dat het hem écht wel was. Ze wou hem best nog wel eens zien, nog eens kijken hoe het met hem ging. Even viste ze haar gsm uit haar tasje die ze altijd rond haar schouder hing. Geen berichten, jammer. Vlug stak ze haar gsm weer in haar zakje en richtte haar blik weer op Chase. "En hoe gaat het met je?" Nieuwsgierige glimlachte ze en legde haar armen op haar jurkje die wel steeds omhoog leek te vliegen bij de wind.

-Sorry voor de late reactie! (aa) En ik deed even alsof ze Wyatt dus zag .. Nick ziet ze nog niet ^^

Wyatt had zijn iPod meegenomen maar hij had geen zin om deze echter aan te zetten. Hij wou gewoon even genieten van het geluid van de zee, het kapot slaan van de golven tegen de pier en tegen de rotsen. Een geluid van vrijheid, het geluid dat al vele mensen bekoord had en ditmaal ook hem. Een geluid van zijn leven. Ja, ook hij leefde in de vrijheid. Kalmpjes wandelde hij verder en staarde hij naar het zand. Het geluid van het water deed hem aan Iana denken, haar lach, haar ogen, haar donkere haren, haar lippen en veel meer. Hun avond was niet mooi geëindigd dat wist hij ook maar hij kon daar niets aan veranderen die inbraak in de muziekwinkel had veel te veel schade aangericht, daarom kon hij niet terug gaan naar haar. Al wou hij dat wel. Met een zucht keek hij op en zag in de verte twee mensen zitten, een daarvan leek een beetje op Iana maar hij was echter te ver van hen verwijdert om het te zien. De jongen met de ravenzwarte haren staarde maar weer naar voor en ademde diep in. Opeens hoorde hij iemand zijn naam roepen waardoor zijn blik meteen naar dat koppel iets verder ging. Hij had haar gemist, heel hard zelfs al zou hij dat niet aan haar gaan toegeven maar ja dat was natuurlijk wel begrijpelijk. Zijn mondhoeken krulde omhoog toen hij dichter bij kwam en hij haar echter meteen herkende. De lijnen van haar gezicht, haar ogen waar hij in kon verdrinken en haar bruine haren waar hij was van gaan houden. Even bekeek hij de jongen naast haar en glimlachte kort naar hem. Hij had kort bruin haar, en helder blauw ogen iets wat hem meteen op was gevallen. Zou dit haar nieuwe vlam dan zijn? Kort haalde hij zijn hand door haar haren en bleef een beetje onwetend wat te doen en keek haar gewoon weer aan. Iets vertelde hem dat ze toch een vriend had, gewoon ze leek gelukkiger als ooit dus dat moest toch iets betekenen? Maar daar mocht hij eigenlijk niet over gaan oordelen of wel? Ach, eigenlijk maakte het niet uit of hij dat mocht of niet, want zo te zien had zij haar geluk bij iemand gevonden. Iemand zoals de jongen naast haar of bij Nick.
[Flut, maar ik moest posten.]

Chase’s ogen brandden even door de wind die in zijn gezicht sloeg en zijn haren compleet door de war stuurde. Toch was de wind wel verfrissend en hij sloot glimlachend zijn ogen terwijl hij de wind nu een stuk aangenamer vond en hij bleef zo even staan toen hij doorkreeg dat zijn mobiel een sms’je kreeg. Hoopvol staarde hij naar het scherm maar zag algauw de naam Elianna verschijnen, zijn ex. Hij slikte even maar keek verrast naar de naam. Wat moest die van hem? Hij pakte het ding op en bekeek eens wat ze hem had gestuurd. Of het klopte dat hij Stephan in elkaar had geslagen? Ach, als je wat hij had gedaan in elkaar slaan noemde … dan wel ja. Hij negeerde het sms’je dus maar en keek weer even naar links en toen naar rechts waar de stippen langzamerhand steeds groter werden. Hij liet. Hij zag in de verte een klein meisje met een groter meisje praten en uiteindelijk kwamen ze uit bij een hond ofzo. Zo’n klein wit ding die ze, als hij het goed kon herinneren, zo’n maltezer noemden. Zo’n hondje had zijn oma, die was verhuisd naar Londen, ook gehad. Dribbles had het ding zijn hele veertien jaar lang geheten, het was een leuk ding.. als hij niet blafte tenminste.
Een kleine zucht verlaatte zijn keel totdat hij doorkreeg wie op hem afliep en net ook het meisje had geholpen. Even moest hij zijn ogen samenknijpen om te kijken of hij het daadwerkelijk ook goed had en toen grijnsde hij even, ze zag hem nu ook en kwam op hem af lopen. Hij werd met een vrolijke stem van Iana begroet en zijn mondhoeken krulden automatisch omhoog. ‘Hee, Chase!’ Hij keek haar zacht glimlachend aan en voelde hoe ze een kus op zijn wang drukte en grinnikte even. “He Iaan,” Zei hij toen zacht plagend. ‘Grappig dat ik je hier weer aantref!’ het rolde met alle gemak uit haar mond en ze kwam al snel naast hem zitten op het blauwe lakentje en hij moest even zacht grinniken Hij hoorde haar een andere naam roepen richting de jongen die hij ook al had opgemerkt. Hij had zwart, steil, haar en verder ja… hij was ongeveer even groot als hem ja. Meer kon hij er nou ook weer niet over zeggen. Hoe het met hem ging? Ach, hij was een beetje moe aan het ogen door een slaaptekort, sloeg wel iedere puck in de goal en hij moest Maja alles vragen over Biologie wilde hij iets snappen maar het ging wel goed ja. Hij keek Iana zacht glimlachend aan en antwoordde dan ook met een simpel. “Ja, het gaat wel goed ja.. En met jou?” Hij zette zijn handen gemakkelijk achter zich neer en slikte even kort, waarom moest hij haar nou net weer op een strand tegenkomen en niet gewoon ergens waar ze alleen waren? Waar hij gewoon met haar kon praten zonder dat hij bang moest zijn dat wie dan ook flarden van hun gesprek kon opvangen. Hij slikte even. “Ken je hem ook?” Vroeg hij toen terwijl hij op een jongen met blond, zacht krullend haar duidde die hij net ook had zien zwemmen. Al snel verscheen de jongen naar wie ze ‘Wyatt,’ had geschreeuwd voor zijn neus met net zo’n glimlach als hij ook rondom zijn mond had spelen. Chase stond even met alle gemak op en keek Wyatt met een brede glimlach aan. “Chase,” zei hij toen en hij keek hem even zacht grijnzend aan. “En jij bent vast Wyatt,” zei hij toen vrolijk waarna hij zijn ogen weer even samenkneep tegen de wind om te voorkomen dat er van die irritante rot zandkorrels in kwamen, wat algauw gebeurde aangezien hij op een strand zat. Hij slikte toen even en keek hulp zoekend naar Iana met een stomme grijns. “’t is toch Wyatt he?” Zei hij toen bezorgd glimlachend maar ook grappend bedoeld.
[flut :') ]

Het geluid van de golven die kapot sloegen op het strand had iets vertrouwds, in Palermo was hij ook regelmatig op het strand te vinden geweest. Niet alleen omdat dat gebied grotendeels in bezit was van de bende waarbij hij zat, maar ook omdat de zee hem altijd had aan getrokken. Hij was dan ook blij, dat ook hier een zee was. Dat hij niet ergens in het midden van Amerika zat, met in de verste verte geen zee te bekennen. Hij mocht Lucas wel dankbaar zijn dat hij juist deze plek had gekozen, al wist Nick dat dit geen toeval was. Lucas had gewoon iemand nodig gehad die hier klusjes voor hem kon klaren, en wie was daar beter geschikt voor dan iemand die hij totaal in zijn macht had? Iemand die ook nog eens het land uit moest? Een zucht schoof over zijn lippen, hij vond het maar niks om in iemands macht te zijn. Al was hij dit eigenlijk al sinds het moment dat hij drugs bij Lucas had gehaald. Maar wat had hij dan moeten doen? Zijn moeder was totaal door gedraaid als ze haar shot niet had gekregen. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd en stelde zich recht, zijn handen plaatste hij achter zich in het warme zand. Moest hij Iana vertellen wat hij deed? Misschien dat ze het zou begrijpen, ze had hem tot nu toe altijd begrepen. Dus waarom zou ze hem dit keer niet begrijpen? Toch was er iets wat hem tegen hield, iets dat hem er van weerhield om haar de volledige waarheid te vertellen. Misschien was het de angst, de angst om haar te verliezen. Voor een moment richtte Nick zijn blik op zijn handen. Iana, Iana, Iana, alleen al door aan haar te denken moest hij glimlachen. Kreeg hij het idee dat er tientallen vlinders door zijn buik vlogen, een voor hem nog altijd vreemd gevoel. Vreemd, maar niet onprettig. Hij had nooit geweten dat een meisje zo veel met hem zou kunnen doen. Al had Iana hem de twee jaar geleden al eens laten zien, ook toen had ze zijn hoofd op hol gebracht. Was hij voor haar gevallen, net als nu. Zijn gevoelens voor haar waren nooit helemaal verdwenen, dat had hij geweten op het moment dat hij haar in La Palapa had zien staan. Hun eerste ontmoeting was niet heel prettig geweest, in elk geval het einde niet. Hun tweede daarentegen was een stuk aangenamer geweest.
"Wyatt!" Een bekende stem trok hem uit zijn gedachten, hij fronste even. Was dat nu Iana of verbeelde hij het zich? De naam die het meisje riep kwam hem in elk geval wel bekend voor. Toen hij voor Lucas iets naar de haven had moeten brengen was hij ene Wyatt tegen gekomen en later had Iana hem verteld dat dit een vriend van haar was. Nick liet zijn blik over het strand glijden, liet deze uiteindelijk rusten op een drietal dat zich niet heel ver bij hem vandaan stond. Een jongen met zwart halflang haar stond met zijn rug naar hem toe, Wyatt. Voor hem zaten een meisje en een jongen, het meisje herkende hij vrijwel direct. Al kon hij vanaf waar hij zat haar gezicht niet duidelijk zien, hij wist zeker dat het Iana was. De jongen naast haar daarentegen herkende hij niet. Nick aarzelde even, moest hij wel naar hen toe gaan? Ach, waarom ook niet? Langzaam duwde hij zichzelf overeind, klopte het zand van zwembroek. Pakte zijn mobiel en stopte die in zijn broekzak. Waarna hij rustig op het drietal af liep. “Hé.” zei Nick hield uit eindelijk halt bij de handboek waar Iana en de blondharige jongen op zaten en waar Wyatt naast stond. Hij glimlachte even naar Iana, hij was blij haar weer te zien al was het nog niet zo lang geleden dat hij haar voor het laatst had gezien. Zijn ogen gleden naar de jongen die naast hem zat. “Ik ben Nick.” stelde hij zichzelf voor, waarna hij even naar Wyatt keek en naar de jongen grijnsde.

[Also flut (aa)]

Iana glimlachte naar naar Chase en merkte dat hij niet zo zeker klonk. Ach, ze zou het zich maar verbeeld hebben. "Mooi dat het goed met je gaat." Iana knikte en keek strak voor zich uit naar de zwartharige jongen die steeds dichterbij kwam, het was hem echt! "Heey!" Iana begroette Wyatt met een kleine zoen op zijn wang en een vrolijke glimlach was op zijn gezicht te zien. Ook Chase leek vrolijk te zijn en dat deed haar een plezier. "Kom dat tegen dat ik jullie hier allebei tref." Iana voelde een ongemakkelijk gevoel door zich heen gaan. Chase en Wyatt, waren die niet allebei wat verliefd op haar geweest? Iana hoopte vurig dat er hier geen problemen gingen komen door haar, dat wilde ze niet. De zon bleef strak naar hen schijnen waardoor Iana's haren fel kleurden. Haar witte kleedje wapperde mee met de wind maar ze leek er geen problemen mee te hebben, ze had er toch een bikini onder. Misschien dat ze straks met de jongens wel eens in zee konden. "Met mij gaat alles goed, heel goed!" Iana klonk nog steeds vrolijk en richtte haar blik op Wyatt die er wat ongemakkelijk leek bij te staan, of was het alleen maar schijn? Iana ging weer zitten naast Chase en zag plots een hele bekende schim naar hen toekomen. Nick? Iana wou rechtstaan en naar hem toelopen maar bedacht zich. Het was best om nu niet te opvallend te doen dat Nick en zij samen waren, ze wilde geen mensen kwetsen. Iana zag dat Nick voor haar was gaan staan en naar haar had geglimlacht. "Heey Nick." Iana glimlachte liefjes terug en knipoogde heel onopvallend naar hem. Ze zag dat Chase was gaan staan en Wyatt had begroet. "Jep, dat is Wyatt, een vriend van me. Ken je hem?" Iana keek van Chase naar Nick. "En dit is Nick, Nick dit is Chase. Het bleek dat je Wyatt al eens hebt ontmoet? Anders is dit Nick, en Wyatt dit is Nick." Iana probeerde iedereen zo wat aan iedereen voor te stellen. Ze glimlachte en ging naast Nick gaan staan waarna ze nadacht of ze nu zouden gaan zwemmen. "Iemand zin om wat te doen?" Iana keek iedereen stuk voor stuk aan met een vragende blik op haar gezicht gekerfd. Ze wist zich niet echt een houding te geven maar probeerde zich zo vriendelijk mogelijk voor te doen zodat het niet echt zou opvallen dat ze het liefst was weggelopen. "Ik weet niet wat jullie van plan zijn maar ik ga de zee in." Iana lachte en stapte zonder nog achter zich te kijken verder naar het strand. Ze trok haar kleddje over haar hoofd zodat ze in haar fel rode bikini stond. Ze liep naar de zee toe en voelde hoe de golven tegen haar benen kabbelden. Het prettige frisse gevoel deed haar helemaal ontspannen. Ze sloot haar ogen voor een moment en dook met haar hoofd onder water de zee in. Ze zwaaide haar haren naar achteren en streek met haar hand erdoorheen. Hmm, dat voelde echt zo heerlijk. Nieuwsgierig of de jongens van plan waren om te zwemmen peddelde ze met haar voeten zichzelf nog wat vooruit. Toen een jonge gast van zeventien opeens naar haar toe kwam zwemmen en vriendelijk glimlachte. "Hee, kom jij hier vaak? Ik heb je gisteren gezien." De jongen had haar even aangekeken, misschien iets té veel naar haar zin. Maar niets aan de jongen deed haar ongemakkelijk maken dus glimlachte ze vriendelijk. "Ik ben hier gisteren geweest, maar ik ben hier met mijn vriend." Antwoordde ze in de hoop dat de jongen hierop afknapte en weg zou gaan. En net als in haar gedachten leek de jongen zijn kans verkeken te hebben en zwom na een ongemakkelijke glimlach weg. Iana lachte droogjes, die truck lukte ook altijd. Maar eigenlijk had ze wel gelijk, ze was hier met haar vriend. Het deed haar warm worden. Maar Iana wilde dat dit een leuke dag was, wilde niet dat Chase en Wyatt zich ongemakkelijk zouden voelen. Afwachtend of Nick, Wyatt en Chase nog zouden komen zwom ze nog wat naar de kust waarna ze haar haren naar achteren streek en zich gemakkelijk op het strand legde, een tiental meter van de jongens vandaan.

Wyatt keek met een geplezierde grijns toe toen de jongen was opgestaan. Deze stelde zich voor als Chase. Ergens wist hij eigenlijk al wat voor type de jongen was, een lolbroek waarschijnlijk. ‘Tenzij een ander mijn naam heeft gejat ben ik inderdaad Wyatt.’ Sprak hij vrolijk terug tegen de jongen en keek vervolgens even naar Iana . Wyatt vroeg zich wel af vanwaar ze Chase kende, en wat hij echter voor haar betekende maar dat was misschien iets voor later. Dat kon hij trouwens misschien ook beter vragen als ze alleen waren want anders kwam dit voor hem nogal erg raar over, plus dan zou die jongen trouwens ook maar heel vreemd over hem gaan denken en daar had hij zelf geen behoefte aan op dit moment. Na een korte tijd keek hij naar het water en voelde een kille bries langs zijn gezicht gaan waardoor hij zijn ogen even vernauwde om het zand dat er in zou komen te verweren. De jongen had geen zin om zandkorrels in zijn ogen te krijgen want dan zou hij vreselijk veel last hebben van zijn ogen en dat wilde hij niet om eerlijk te zijn. De jongen voelde enkele zandkorrels over zijn ontblootte armen gaan.
Een andere stem klonk door, de stem kwam hem vrij bekend voor. Nick, als hij het goed had. Hij begroette hen alle drie met een simpele ‘Hé.’ Kalm knikte hij naar Nick en grijnsde even. Het was geleden van hun ene ontmoeting op de pier, de ontmoeting waar hij niet zeker was geweest of het die Italiaanse jongen was waar Iana gevoelens voor had. En dan nu door deze ontmoeting werd dit toch echter bevestigd voor hem dan. Uiteindelijk hoorde hij Iana weer praatte en keek haar even aan en knikte vervolgens eventjes. Het was toeval dat hij haar hier had getroffen met een andere jongen en dat Nick er nu ook was bijgekomen. Kort hoorde hij Iana wat zeggen en grijnsde eventjes, toen ze iedereen aan elkaar leek voor te stellen. Toen ze bij hem en Nick kwam vroeg ze of ze elkaar al eens hadden ontmoet. ‘Wel, we hebben elkaar inderdaad al eens ontmoet.’ Grijnsde Wyatt vrolijk naar haar en streek zijn haren even uit zijn ogen. Vervolgens vroeg ze of ze wat konden doen allemaal samen, maar al gauw vertelde ze dat ze het water inging. Toen ze haar kleedje uit deed schoten zijn ogen snel over haar lichaam heen waarna hij vervolgens weer naar het drietal keek. Iana vertrok naar het water waar enkele jongens inzaten en liet hen drie vervolgens bij elkaar achter. Kort wreef hij door zijn ogen en grijnsde even zacht naar hen. Wyatt zelf had niets bij om echter in te zwemmen, en veel zin om zijn kleren echter nat te maken had hij op dit moment ook niet. Ook al had hij maar een gewone short aan en een trui met en kap die hij desnoods kon uitdoen. Veel zin in het water had hij vandaag om de een of andere reden niet, maar tja die andere twee mochten natuurlijk wel gaan daar had hij geen zeggenschap over. Kort schoot zijn blik naar Iana die tegen een jongen bezig was, waardoor er ergens toch wel een lichte vlaag van jaloezie door hem heen schoot, maar toen de jongen weg ging grijnsde hij even. Dat was dus een afwijzing eerste klas. De jongen keek even naar de twee die nog bij hem stonden en glimlachte eventjes. ‘Trouwens Nick, hoe gaat het met je de laatste tijd?’ Vroeg hij doodgewoon aan hem. Al gold de vraag ook voor Chase, maar deze zou waarschijnlijk niet reageren omdat hij alleen Nick’s naam had gezegd. Maar ja, dat kon hij eventueel later nog vragen als het echter va belang was v oor hem. Al was dit op dit moment nu niet echt, en hij was er wel zeker van dat dit ook niet zou veranderen. Rustig keek hij naar een koppel dat iets verder van hen verwijdert was. Uiteindelijk trok hij zijn kap ook maar af, aangezien deze nog op stond en dat nu niet echt beleefd was naar de andere twee toe.
[Flut.]