Never thought we could be friends..

N I C K

Darren hoorde de schoolbel hem verlossen van zijn laatste les. Hij deed zijn spullen in zijn tas en gooide hem losjes over zin schouders. Toen hij herinnerde dat hij na moest blijven door de dude van scheikunde. Hij haatte die man en die man haatte hem. Darren wist niet eens waar het nablijven was. Hij was in gedachte waar het zou kunnen zijn. Meestal was het in een random lokaal. Hij wilde uit zijn klaslokaal lopen toen hij zijn naam hoorde. Hij keek op en keek recht in het gezicht van de meneer van Scheikunde. De meneer blokkeerde zijn doorgang.’Plan om het nablijven te skippen meneer Criss,’ kwam er koud en hatelijk op hem af. Darren zette zijn bril recht en keek de leraar recht aan. ’Natuurlijk niet,’ bromde hij. Hij schoot de leraar een hatelijke blik en bleef doelloos voor de leraar staan. Nu stond hij in de leraar zijn weg. ’Waarom loop je dan uit het detentie lokaal, Criss,’ de leraar sprak hem nooit aan met zijn voornaam. Darren haatte dat. Voor dat hij de leraar tegen kon spreken hoorde hij de leraar zeggen dat hij niet tegen hem moest liegen. Darren bromde half iets, net zo dat de leraar het niet hoorde. ’Nou, ga zitten,’ sprak hij met zijn ogen wijzend naar de plek. Darren maakte van zijn hand een vuist en ademde diep in. Hij draaide om en ging op de aangewezen plek zitten. Hij pakte zijn boeken weer uit zijn tas en begon wat de scribble’en in zijn schift. Het lokaal stroomde langzaam vol. Jezus, hoeveel mensen moesten wel niet nablijven. Darren keek om zich heen, bijna alle tafels waren al bezet. Hij kreeg aanwijzingen dat hij zijn huiswerk maar moest doen of iets. Darren hoorde de deur open gaan en nog wat mensen binnen komen. Alle tafels waren nu gevuld behalve de tafel naast hem. Darren zuchtte en besloot toch maar zijn huiswerk te maken. Hij ging met zijn hadden door zijn krullen en keek op toen de deur nogmaals open ging. Zijn ogen werden groot toen hij het bekende gezicht zag. Zijn hazelkleurige ogen volgde de jongen. Hij pakte even zijn kaak vast en richtte zijn ogen op zijn werk. Het was Nick, de jongen die hem geslagen had. Dezelfde jongen die ook iets met Iana had gehad. Hij klemde zijn tanden op elkaar en bleef naar zijn werk kijken. Hij zag vanuit zijn ooghoek de jongen naast hem zakken. Hatelijk richtte hij zijn ogen op de leraar en keek toen opzij naar de blonde jongen. Zijn ogen stonden een tikje duister toen ze in zijn ogen keken. Het was best awkward. Hij wist nog hoe boos de jongen was op hem of misschien nog steeds was? Darren had totaal geen zin in de Die Hard jongen en nu moet hij er ook nog een heel uur naast zitten. Na deze les kreeg hij het wel te horen of te voelen. Hoewel hij op boksen had gezeten, gebruikte hij zijn skills niet vaak. Maar nu had hij echt zin om Nick ook een pijnlijk kaak te geven. De arm die op zijn tafel lag werd langzaam tot een vuist gebaald. Gewoon omdat hij zich irriteerde aan het feit dat Nick hem had geslagen. Andere leerlingen zouden denken dat hij het werk moeilijk vinden maar, Nick zou het denk ik wel snappen. Het is dat ze al in het nablijf lokaal zaten dat hij niks kon doen…

Met zijn sporttas over zijn schouder liep Nick samen met Levi in de richting van de gymzaal, na hun laatste les hadden ze besloten nog even te gaan trainen. Gewoon voor de lol, en om hun energie kwijt te kunnen. Iets wat ze beide konden gebruiken, naar zo'n lange dood saaie schooldag, het was één van de eerste dagen dit jaar dat hij elk uur aanwezig was geweest. Al wist Nick niet zo zeker of de leraren hier wel zo blij mee waren, sommige hadden hem liever niet in de les dan wel. Hij wou de deur van de kleedkamer open duwen, maar de weg werd hem versperd door de conrector. Great. "Zo meneer Destino, jij dacht dat je onder het nablijven uit kon komen door te gaan basketballen? Nou dan heb je het mooi fout, naar het nablijf lokaal en wel nu! Of wil je soms nog een aantekening in je dossier?" Nick zuchtte geïrriteerd, haalde zijn schouders op. Wetend dat als hij tegen de man in ging, hij binnen de kortste keren geschorst zou worden. Iets wat hij er niet bij kon hebben, hij had al genoeg problemen. Diploma loos op straat komen, was nou niet iets waar hij op zat te wachten. "Ik zie je straks wel." Hij stak zijn hand op naar zijn vriend, de conrector verder negerend. Die man moest niet klagen, hij ging toch al nablijven? Voor hij naar het detentie lokaal ging, zoals het scheikunde lokaal na lestijd genoemd werd, liep hij langs zijn kluisje. Propte zijn sporttas er in en pakte zijn boekentas -zonder boeken-, waarna hij het deurtje weer dicht smeet. Vandaag was het de geschiedenis leraar door wie hij moest nablijven, die man was altijd snel op zijn teentjes getrapt. Maar kom op, wat verwachtte hij nu? Een gesprek met Wesley was zo veel interessanter dan het ontstaan van de democratie, en als je dan vervolgens ging mopperen over het feit dat iemand niet op zat te letten kon je een grote mond verwachten. Toch? De gangen waren verlaten, zoals meestal rond dit tijdstip. Zelfs de meeste leraren waren al naar huis. Nick duwde de deur van het lokaal open, stapte naar binnen. Geweldig, de scheikunde leraar als surveillant. Het scheelde dat hij scheikunde had laten vallen, en daarvoor in de plaats Spaans had genomen, anders zou het al helemaal gezellig worden. "Zo Destino, jij dacht laat ik mijn gewoonte om te laat te komen voort zetten bij het nablijven?" Merkte de docent sarcastisch op. "Dat heeft u helemaal juist meneer." zei Nick, terwijl hij de leraar voor een moment uitdagend aan keek. Benieuwd of die er verder op in zou gaan, dat deed hij echter niet hij wende zich weer tot zijn nakijk werk. Nick haalde zijn schouders op, liep naar het enige lege tafeltje dat er nog stond. Serieus? Hij moest naast Darren zitten? Wat deed die gast hier überhaupt? Voor zover Nick wist was het één van de betere leerlingen hier op school, zo eentje die altijd perfect aan de eisen van de leraren voldeed zo zag hij er ook wel uit. Geïrriteerd ging Nick zitten, uit zijn tas viste hij een schrift sloeg hem open, bij de laatst beschreven pagina. Vanuit zijn ooghoeken bekeek hij Darren, wiens hand zich tot een vuist had gebald. Ah, kennelijk waren de 'haat' gevoelens wederzijds. Het was echt jammer dat ze in een lokaal zaten, anders dan hadden ze nu eindelijk wat dingen recht kunnen zetten. Maar dat zou na het nablijven wel komen, daar twijfelde Nick niet aan. Toch had hij minder behoefte de jongen te slaan als hij eerder had gehad, tenslotte had hij Iana en Darren niet. Alles was weer op zijn pootjes terecht gekomen. Maar de verscheurde Iana had Nick nog niet uit zijn hoofd kunnen zetten, de krassen in haar armen. De pijn die Darren en hij bij haar te weeg hadden gebracht. Hun break-up. Nick zuchtte, begon in zijn schrift te schrijven. Ik geloof dat wij het één en ander te bespreken hebben, dus ik hoop niet dat je zo laf bent om direct weg te vluchten nadat nablijven is afgelopen. Zijn handschrift was nogal op beholpen, en hij wist niet zeker of het helemaal correct geschreven was maar het kon hem weinig schelen. Hij scheurde het velletje uit zijn boek en schoof het naar Darren toe. Waarna hij zich weer op zijn schrift richtte, en er de tekst van een liedje in begon te schrijven dat al de hele dag in zijn hoofd zat.

Darren zat daar aan zijn tafel en netnaast hem moest de lege plek zijn. Hij keek hatelijk naar de leraar. Hij had niet eens een goede reden om hem na te laten blijven. Hij had zijn huiswerk was gedaan, hij had zijn boeken bij zich en had zich naar zijn doen niet misdragen bij die man. De man wist gewoon hoe erg Darren hem haatte en dat terwijl Darren toch niet gauw liet merken dat hij iemand haatte. Net zoals Nick, hij haatte de jongen niet maar, hij irriteerde hem wel lichtelijk. Ineens zag hij Nick een blaadje uit zijn schrift naar hem toeschuiven. Hij schoof het snel onder zijn schrift voor dat de Scheikunde leraar het zag. Hij keek al op bij het geluid dat het blaadje had gemaakt. Onschuldig krabbelde Darren wat in zijn schrift alsof het leek dat hij bezig was. Na een halve minuut pakte hij het blaadje. Hij zette even zijn bril recht op zijn neus en trok zijn ogen tot spleetjes. Jezus, de jongen kon amper leesbaar schrijven! “ Ik geloof dat wij het één en ander te bespreken hebben, dus ik hoop niet dat je zo laf bent op direct weg te vluchten nadat nablijven is afgelopen.” Hij rolde met zijn ogen. Natuurlijk niet, als de jongen hem nu weer zou slaan ging hij zichzelf niet inhouden. Hij knakte zijn knokkels en keek op. Voor zijn neus stond ineens de leraar. ’Wat ben je aan het uitspoken, Criss,’ siste hij bijna. De leraar leek helemaal in zijn nopjes omdat hij Darren op iets kon betrappen. Hij keek naar het verfrommelde papiertje en griste het voor Darren’s neus. Hij las de zin hard op voor en keek Darren met spleet ogen aan. ’Ha! Na al deze tijd. Ik WIST dat je geen model leerling was!,’ riep hij spottend uit. Darren’s mond viel letterlijk een stukje open. Hij fronste en rolde met zijn ogen. ’Als U goed kijkt, ziet U dat dat niet mijn handschrift is,’ sprak hij beleefd met de nadruk op de u. Hij was het zo zat dat die leraar altijd de pik op hem had. De leraar trok nu zijn ogen tot spleetjes en greep hem ineens bij zijn kraag. Darren werd half over zijn tafel getrokken. Uit een reflex had hij zijn hand gebaald tot een vuist en had de leraar een flinke klap tegen zijn kaak. Hij werd direct los gelaten terwijl de leraar achteruit strompelde. Darren gooide zijn boeken in zijn tas. Hij gaf een ‘klap’ tegen Nick’s schouder als teken van: Als je hier weg wil moet je nu mee lopen en ook in de vorm van als je wil ‘praten’ kom maar op. Darren liep uit het lokaal en negeerde de scheldende leraar totaal. Hij had het nu totaal gehad met vandaag dus die Nick kon er ook nog wel bij komen. Hij liep de gang op en liep naar zijn kluisje die toevallig in dezelfde gang was. Hij gooide zijn tas erin en gooide zijn kluis met een klap dicht. Hij had gewoon een leraar geslagen. Best badass maar, wat zouden de gevolgen zijn? Na heel het jaar getreiterd te zijn door die gast had hij er zo genoeg van en dan klapte die gewoon. Hij spreidde even zijn vingers, zijn hand tintelde lichtjes. De kaak van de leraar was toch vrij hard, harder dan hij dacht..

Terwijl hij vanuit zijn ooghoeken Darren in de gaten hield, schreef hij rustig in zijn schrift. Alsof er niks aan de hand was, op die manier zou hij in elk geval de leraar kunnen misleiden. Niet dat die man er op gebrand was hem op iets te betrappen, nee dat vond hij kennelijk te makkelijk. Nick kon het hem niet kwalijk nemen, hij was een van de studenten die het vaakst in dit lokaal zat. Simpelweg omdat hij zich gewoon niet kon gedragen, of in elk geval niet volgens de normen die hier op school golden. Ach ja, school was nooit echt iets voor hem geweest. Hij was er niet voor niks mee gestopt rond zijn veertiende, oké het was niet geheel zijn keuze geweest. Hij was geschorst omdat hij met een mede leerling had gevochten, maar toch. Na drie maanden had hij terug mogen komen, dat had hij niet gedaan. Voetstappen deden hem op kijken, de leraar stond voor Darren's tafeltje. Lichtelijk geamuseerd volgde Nick de woordenwisseling tussen de twee. En het was duidelijk dat hij niet de enige was. Alle nablijvers keken nieuwsgierig toe hoe de 'perfecte' leerling vast werd gegrepen door de leraar. Wie er verbaasder was wist Nick niet, de leerlingen of de leraar. Maar het was duidelijk dat niemand verwacht had dat Darren de man een klap zou komen, Nick schudde zijn hoofd wist met moeite een grijns te onderdrukken. In het voorbijgaan gaf Darren hem een klap op zijn schouder, Nick stopte zijn spullen terug in zijn tas slingerde hem over zijn schouder. Hij had de boodschap begrepen. "Tot ziens meneer." Hij kon het niet langer laten te grijnzen, liep het klas lokaal uit. De gang in, richting Darren die zijn tas in zijn kluisje stopte. "Ik moet je na geven, dat was een mooie actie." Zei Nick, terwijl hij met zijn rug tegen de kluisje's ging staan zijn ogen hield hij op Darren gericht. Hij was niet van plan zich zo makkelijk als de leraar te laten overrompelen en hij wist dat de jongen momenteel meer reden had hem te slaan dan andersom. "Maar ja, dat is niet waarom we hier zijn. Ten eerste wil ik zeker weten, dat je niet weer achter Iana aan gaat. Ik hoef niet nog een keer door die ellende heen, en voor Iana is het ook niet goed. Heb je enige idee wat de tweestrijd tussen ons met haar heeft gedaan? In de tijd dat ze met jouw 'was', heb je überhaupt op haar gelet? Ik heb haar nog nooit zo kapot gezien, ze had godverdomme in haar polsen gesneden!" Nick voelde zijn woede oplaaien, balde zijn trillende handen tot vuisten. Keek Darren strak aan, niet van plan hem een klap te geven. Nog niet in elk geval. Eerst wou hij weten hoe het zat, hoe het had gekund dat Darren het niet had zien aankomen. Dat hij er niks aan gedaan had.

[Flut, me inspiratie is zoek ]

Darren liep uit de klas maar, niet denkend in wat voor problemen die zou komen. Nick had de boodschap begrepen en liep hem achter hem aan. Darren trok zijn mondhoeken op toen hij Nick de leraar tot ziens wenste. Met toch nog boosheid had hij zijn kluisje dicht geramd. Hij hoorde Nick naast hem tegen het kluisje leunen. Toen Darren opzij keek, keek hij recht in Nick’s ogen. ’Thanks,’ sprak hij een beetje sullig. ’Ik kan wel slaan. Ik doe het alleen niet vaak,’ sprak hij simpel. Hij deed zijn handen in zijn broekzakken en leunde met zijn schouder tegen zijn kluis. Nick’s ogen bleven op hem gericht en Darren keek hem dan maar ook recht aan. Toen Nick begon te praten knikte instemmend. Hij luisterde naar Nick zonder hem te onderbreken. Darren’s gezicht veranderde van de cheeky grijns naar een fronsend gezicht. Nick leek eerst heel kalm maar, nu trilde zijn handen en kreeg een strakke blik op hem gericht. ’Damn.. Nee dat wist ik niet,’ sprak hij gewoon eerlijk. ’Maar!,’ sprak hij snel voor dat Nick er iets over kon zeggen. ’Ik was met Iana naar Prom. En daar heb ik gesloten dat Iana nog niet klaar was voor een nieuwe relatie. En dat we maar vrienden moesten blijven. Ze zou altijd van jou houden en dat heb ik geaccepteerd. Ik heb haar na Prom niet meer gezien man. Gewoon dat we afstand van elkaar zouden hebben. You know…,’ sprak hij uitleggend. Darren richtte even zijn eerlijke ogen op de jongen. Het klopte was hij zei. Hij had Iana al heel lang niet gezien. Na Prom hadden ze al weken geen contact gehad. En toen hij haar vorige week tegen was gekomen had hij haar zelf gemeden. Hij had geen zin meer om tussen beide te komen. En tenslotte had hij nu waarschijnlijk ook Sid. Ze hadden al een aantal dates gehad en het zag er goed uit. ’Maak je maar geen zorgen. Iana en ik zouden nooit een koppel kunnen zijn,’ sprak hij neutraal. Hij gaf de jongen een klein glimlachje. ’Maar… Jij moet ook accepteren dat Iana mij als vriend wil houden..,’ sprak hij verder op zijn neutrale toon. Hij schoot zijn ogen naar Nick’s. ’Ik zal nooit tussen jullie beide komen,’ sprak hij belevend en stak zijn hand uit. Het was bijna eng hoe kalm hij eigenlijk was. Hij ging weer echt staan. En liet een kleine lach zien. ’En als jongens onder elkaar.. ik heb misschien een nieuw meisje gevonden,’ sprak hij bijna vriendschappelijk. Hij dacht aan Sid, waarschijnlijk paste ze ook beter bij hem. Ze was ook een beetje een nerd en weird. Ze was net zo gek als hem en niet zo dramatisch als Iana. Iana zou altijd natuurlijk een plaatsje in zijn hart hebben maar, niet meer zoals eerst. Iana was nu gelukkig gewoon een vriend. Hij deed zijn tas beter over zijn schouder en stond daar een beetje sullig. Maarja, zo was Darren wel een beetje. Altijd wel een lach op zijn gezicht en toch een beetje een sulletje. Maar, dat vond hij niet erg zo was hij gewoon. Hij was stiekem toch wel trots dat hij eindelijk eens actie had genomen tegen de leraar. Het was gewoon echt een zak.

[Jij geeft me Inspi 8D]

Hij kon wel slaan maar deed het alleen niet vaak? Dat klonk logisch, op zich. Er waren zat jongens die aan een vechtsport deden, maar het nooit in de praktijk gebruikte. Nick gebruikte zijn vecht technieken, met enige regelmaat. Niet alleen om zijn woede af te richten, maar ook om zichzelf en de mensen om wie hij gaf te beschermen. Hij kwam uit een heel ander milieu dan Darren, een milieu waar je daad werkelijk moest vechten om te overleven. Het ging in de buurt waar hij vandaan kwam om overleven, niet om leven zoals dat bij de meeste mensen wel het geval was. Het verschil tussen hem, en mensen zoals Darren was wel kleiner geworden sinds hij naar Monica ging. Sinds hij niet meer in de achterbuurt van Palermo woonde, waar bendes voortdurend met elkaar overhoop lagen en waar moord en drugs aan de orde van de dag was. Of mensen het nu geloofde of niet, sinds hij hier woonde had hij minder gevochten en minder gestolen. Of hij minder had gedeald viel nog te bezien, sinds hij hier was had Lucas enkel meer grip op hem gekregen.
Met zijn armen over elkaar geslagen keek hij Darren aan, zijn handen trilde niet langer. Zijn woede was terug gebracht, tot een klein sluimerend vuurtje. Klaar om op te laaien of te doven. Het lag er aan wat er op werd gegooid, water of olie. Iets wat geheel aan de reactie van de jongen tegenover hem lag. De harde blik in Nick's ogen was niet verdwenen, en het was duidelijk dat hij niet zat te wachten op stomme smoesjes. Niets zeggende woorden, in een poging een gevecht te voorkomen. Al betwijfelde hij of Darren zo iets wel zou willen voorkomen, hij begon zo langzamerhand te vermoeden dat de jongen niets liever zou doen dan hem een flinke klap geven. Wraak. Dat wist hij niet? Hoe kon het hem zijn ontgaan? Hoe goed kende hij Iana eigenlijk? Niet goed genoeg zo te horen, anders had hij wel geweten hoe labiel ze soms kon zijn. Wat voor gevaarlijke wendingen haar dramatiek konden hebben. Nick had er mee om leren gaan, bovendien was hij zelf ook vrij extreem en overschreed hij makkelijk grenzen waardoor hij Iana vaak in kon halen en kon stoppen. Het maakte echter wel dat hun relatie er eentje was van pieken en dalen, en zojuist hadden ze een enorm dal gehad een dal die voor een moment een eind aan hun relatie had gemaakt. Maar dat dal had weinig te maken gehad met Iana's dramatiek, of wel? Het verhaal klopte met wat Iana hem had verteld. Had hij anders verwacht? Had hij gedacht dat één van de twee zou liegen?
De jongen klonk oprecht, Nick keek hem voor een moment pijlend aan. De strijd bijl direct begraven was in dit geval niks voor hem, maar hij wist dat het het beste was wat hij kon doen. Bovendien, vond hij de jongen op één of andere manier wel sympathiek iets wat hem irriteerde. "Zolang het bij vrienden blijf vind ik het prima, ik weet dat ze je erg graag mag en dat ze je niet kwijt wil als vriend, hoe vervelend ik dat nu ook vind." Ergens luchtte de woorden van Darren hem op, het was een soort garantie dat hij niet weer een 'move' naar Iana toe zou maken. "Hoe heet ze? Toch niet toevallig een 'ex' van mij?" Dat laatste voegde hij met een grijns aan toe. Het was meer plagend bedoeld dan gemeend, Nick had overigens geen enkele ex op Monica high rondlopen. Tenzij je scharrels mee rekende, maar dat zou wel niet. "Maar hé, ik denk dat we beter de school of in elk geval de gang uit kunnen gaan. For sure Harris de rector achter je aan stuurt, en dan zit je straks en in de problemen. Je kunt ook naar de gymzaal gaan, daar zoeken ze meestal niet. Ja, mij soms maar die denken dat ik onderhand al buiten rotzooi aan het trappen ben." Bij de laatste woorden, verscheen er een voor hem typische grijns op zijn gezicht, hij wist donders goed wat de meeste leraren van hem dachten. Er waren slechte drie volwassenen hier op school die wel geloofde dat hij iets van zijn leven kon maken. De muziek docent, de gymleraar en zijn basketbal coach. Die drie en voornamelijk de laatste, hadden er voor gezorgd dat hij niet geschorst was en het jaar over mocht doen.

Darren keek de jongen aan en liet een glimlach zien. Eigenlijk verrast dat het zo ‘goed’ ging tussen hun. Hij probeerde de reactie van de jongen te peilen. ‘Komt goed. Ik denk dat ik vrijwel over Iana heen ben,’[/b] sprak hij geruststellend. Darren moest lachen toen Nick zo naar hem grijnsde. Hij moest nu denken aan het feit dat Nick en Sid iets zouden hebben gehad. Dat was echt hilarisch! Darren moest nu toch wel echt hard lachen. Gewoon over het feit dat Sid en Nick nooit bij elkaar zouden passen. ’Haha Nee man! Totaal niet jou type. Ze is heel.. heel eigenzinnig. Maar dat is wat ik leuk vind,’ sprak Darren met een glimlach. ’Ze heet Sidney oftewel Sid. Ze zit wel een jaar onder ons. Donker haar, heldere blauwe ogen. Meestal jurkjes aan,’ zei hij met een brede lach. Misschien kende Nick haar wel of had hij haar gezien. Op het eerste gezicht kon Sid soms raar over komen maar, ze was zo leuk en erg knap. Dat vond Darren dan. Hij hield ervan dat ze zo’n eigen style had. Darren keek op toen Nick weer sprak en knikte instemmend. ’Let’s go to the gym then,’ zei hij besluitend. Hij opende even zijn kluis op zijn gymspullen te pakken. Ze lagen toevallig in zijn kluis. Darren liep toen naast Nick naar de Gymzaal. Darren deed snel even een slobberende joggingbroek aan en witte tanktop. Hij liep uit de wc en liep de zaal in. Hij bekeek wat hij eens zou doen. Zoekend naar iets geschiktst vond hij een bokszak aan een steun. Hij rolde het ding uit naar de zaal en begon er op los te boksen. Hij liet al de opgekropte energie los op de bokszak. Hij beeldde in dat het zijn leraar was. Hij voelde dat hij zichzelf meer opfokte en harder begon te slaan. Hij begon naar een kwartier al hevig te ademen. Hij keek naar Nick. ’Ik heb op een vechtclub gezeten,’ sprak hij maar uitleggend. Hij snapte wel waarom Iana Nick leuk vond. Maar, Darren snapte toch niet waarom de jongen zo ‘boosaardig’ was. Maar hij had het idee dat als hij er naar vroeg dat hij dan Nick op zijn dak had. En dan kon hij deze ‘vriendschap’ wel gedag zeggen. Zover hij dit een vriendschap kon noemen. Hij trok even een mondhoek op en keek Nick aan. ’Ik snap wel dat Iana voor jou kies,’ sprak hij sympathiek. Nu hij Sid had kwam hij er eigenlijk pas achter hoe niet hij en Iana bij elkaar paste. Iana was veel te emotioneel voor hem. En hoe het wel klikte qua vriendschap zou het al relatie alleen maar verdriet opleveren. Eerst zag hij dat niet maar, nu stond hij er boven. Ze zeggen niet voor niks liefde maakte blind.

[LAATHEID T.T]

Het was vreemd om zo tegen over Darren te praten, een gesprek te voeren alsof ze vrienden waren. Oké, misschien nog geen vrienden, maar ook zeker geen vijanden. Normaliter was Nick niet zo vergevingsgezind, hij was het type jongen die lang vast kon houden aan haat. Zijn woede moeilijk los kon laten, maar nu leek het bijna van zelf te gaan. Al wist hij dat zijn stemming vrij plotseling om kon slaan, een verkeerde opmerking van Darren's kant en hij had alsnog een vuist in zijn gezicht. Kennelijk was het idee van hem en het meisje van Darren samen, nog al hilarisch want de jongen schoot in de lag. Nick trok zijn wenkbrauw op, vroeg zich af over wie Darren het had. Voor een moment dacht hij na, Sidney. Het duurde even voor hij wist wie ze was, hij grinnikte. Nee, zoals Darren als zij was het niet echt zijn type. Niet dat ze niet knap was, dat was ze zeker. Maar ze was niet het soort meisje, waarop Nick viel. Ze was veel te apart, veel te eigenaardig. Haar manier van doen, haar manier van kleden. "Nee, dat klinkt inderdaad niet als mijn type." Reageerde hij met een lichte grijns. Waarna hij een paar meter verder liep, en zijn kluisje opende. Hij trok zijn sporttas er uit, liep achter Darren aan naar de gymzaal. In de kleedkamer kleedde hij zich snel om, in zijn tas had hij enkel zijn basketbal tenue zitten. Zijn gym spullen lagen nog op zijn kamer, veel maakte het ook niet uit. Hier kon hij ook prima in sporten. In e gymzaal was Darren bezig was een bok zak de zaal in te rollen. Nick liep naar het magazijn, haalde een bal uit het ballen rek. Liet hem balanceren op zijn handpalm, waarna hij de zaal in dribbelde. Vanavond moest hij weer trainen, maar dat weerhield hem er niet van nu ook te gaan basketballen. Hij hield van de sport, hoopte er later ook daadwerkelijk wat mee te bereiken. Maar wist dat die kans klein was. Snel dribbelde hij naar de basket, naam twee grote stappen, sprong en dunkte de ba in de basket. Voor een moment bleef hij aan de ring hangen, trok zich er aan op. Zoals ze tijdens de training ook regelmatig moesten doen, na twintig keer liet hij los. Lande op zijn voeten, om zich direct weer om te draaien en de bal te pakken. Een tijdje lang bleef hij gewoon dunken, steeds nam hij een kort sprint'je en dunkte de bal in de basket. Na een tijdje bleef hij stil staan, de bal in zijn hand, zijn adem iets sneller dan normaal. Hij keek naar Darren, die op de boksbal in sloeg. Je kon zien, dat hij wist wat hij deed. Het was alsof de jongen hem voelde kijken, want keek hem aan en vertelde dat hij bij een vecht club had gezeten. "Dat kun je zien." Zei Nick. Darren's volgende woorden verbaasde hem lichtelijk. Hij knikte kort, wist niet goed wat hij moest zeggen. "Ik snap waarom Sid voor jouw kiest, ik geloof dat jullie perfect bij elkaar passen. Allebei eigenzinnig." Hij grijnsde even naar de jongen, vroeg zich af of hij dit een vriendschap kon noemen. Het begon er steeds meer op te lijken. "Doe je eigenlijk aan een sport?" Vroeg hij, oprecht nieuwsgierig. Hij draaide zich kort om, wierp de bal in de basket. Waarna hij zijn blik weer op Darren richtte.