Dance all night

Iana keek Wyatt niet aan maar hoorde zijn woorden maar al te goed. "Vrienden, ja misschien wel. Maar ik wil niemand kwetsen, dat wil ik gewoon niet." Iana voelde hoe ze tegen hem aangedrukt werd en ze sloot opnieuw haar ogen. Ze duwde hem zo dicht mogelijk zodat geen enkel plekje van haar lichaam niet aan het lichaam van Wyatt zat. Het voelde zo vertrouwd, zo goed dat ze hem nooit meer wou loslaten. Maar na een vijftal minuten daar zo gestaan te hebben liet ze haar greep wat verlossen en liet hem los. Ze wreef met haar hand door haar bruine haren en keek met haar bruine ogen naar Wyatt. Zijn adem, zijn gezicht en zijn lichaam. Ze wilde het hebben, ook al ging dat niet. Iana zuchtte en nam wat afstand van Wyatt zodat ze even allebei konden uitblazen. "Maar, is het vreemd als vrienden elkaar zoenen?" Iana keek hem weer aan. De vraag klonk net als een klein meisje die iets vroeg aan zijn moeder. Haar stem was zacht en trilde wat, maar daar gaf ze maar geen aandacht aan. De wind liet haar huiveren waardoor haar rode kleedje wat opwaaide. Ze deed zelf geen moeite om hem naar de grond te houden. Iana leek wel versteend, hoe ze daar stond. Huiverend door de koude en de drang om Wyatt weer vast te nemen hield ze haar handen naast zich en dwong zichzelf om rustig te blijven. Ze wilde het niet nog moeilijker maken dan het al was. "Is het niet beter dat ik ga? Voor jou en voor mij?" Iana twijfelde opeens wel heel hard om van hem weg te gaan. Maar het was weeral zoiets als weglopen. Haar gehele lichaam hield haar tegen maar van zichzelf vond ze dat het misschien toch wel beter was. Dan konden ze allebei afstand houden, hoe zwaar het ook was. "Of niet?" Iana slikte en keek hem aan, met een traan die van haar wangen gleed.

Toen hij werd losgelaten sloeg de koude op hem neer. 'Iana, ik ben het al gewoon om gekwetst te worden dat gebeurd al heel mijn leven, van jouw zal ik het wel verdragen. Iana, ik wil je niet verliezen, dat zou ik nooit willen.' Hij liet zijn armen weer gewoon naast zich vallen. Of het raar was? Tuurlijk was dat. Hij tilde zijn hand even op en bracht zijn duim en wijsvinger even naar elkaar toe. 'Maar een klein beetje.' Glimlachte hij zachtjes naar haar. Even streek hij door zijn haren. Een sterke wind zette op en hij zag haar kleedje opwaaien. Hij hield zich in om zijn armen niet om haar heen te slaan. Meteen schudde hij zijn hoofd toen ze haar vraag stelde. Toen hij een traan zag rollen keek hij naar de grond. 'Alsjeblieft niet, ik wil niet dat je gaat.' Fluisterde de jongen. Hij deed een stap naar haar toe en streek de traan die van haar wangen rolde weg. Vervolgens legde hij een arm om haar heen en ademde even diep in. 'Iana, ik wil niet dat je vertrekt. Ik ben bang dat ik je niet meer zal zien en dat is me de laatste maanden al te veel gebeurd. Blijf alsjeblieft, ik smeek je.' Wyatt keek haar aan en wreef even over haar schouder. 'Laat me nu niet alleen, ik wil bij je zijn deze avond. Maakt niet uit als wat maar ik wil bij je zijn.' Zachtjes drukte hij een kus op haar voorhoofd en streek zacht met zijn lippen langs haar hoofd bijna als een automatisme. 'Dit is moeilijk, maar vertrek niet, loop niet meer weg.' Even richtte hij zijn blik op de lucht en keek even naar de sterren die er mooi in glansde. Hij wou haar niet verliezen als een vriendin, dat kon hij niet verdragen.

Iana keek Wyatt met haar glimlach aan en merkte dat hij ook echt niet wou dat ze ging gaan. Knikkend, omdat ze het daarover wel eens was liet ze zich strelen door zijn hand op haar schouder. Een warm gevoel drong weer tot haar binnen en dit keer liet ze het tot haar hart komen. "Ik zal niet weglopen, ik zal blijven." Ze knikte bevestigend op haar woorden en wilde zich weer tegen hem aandrukken, maar ze hield zichzelf tegen. Ze voelde de zoen op haar wang en beet op haar onderlip voor de zoveelste keer om zich niet te laten gaan. Misschien kon één kusje toch geen kwaad? Ze liep zachtjes naar hem toe en duwde haar buik tegen zijn buik. Zo moest ze alleen maar op haar tenen staan om haar lippen op de zijne te drukken. Iana sloot haar ogen en een energie boost stroomde door haar aderen. 'Dit is moeilijk, maar vertrek niet, loop niet meer weg.'Iana knikte en drukte hem tegen zich aan door haar rug tegen zijn buik aan te duwen. Ondertussen zochten haar handen zijn handen en bracht ze die naar haar buik en legde die daar op. Niet omdat hij dan haar buik zou voelen, maar gewoon zodat zij weer die armen om haar heen zou voelen. Een zucht verliet haar keel en ze keek naar de lucht die met sterren bezaaid was. Ook de maan schitterde fel aan de hemel en de glinsteringen kon je nog gemakkelijk op de straat zien. Het was zo mooi dat Iana Wyatt aankeek en hem nog een kus in zijn nek gaf. "Als je dit niet meer wilt, duw me dan weg, alsjeblieft." Iana zei deze woorden zo serieus dat ze er zelf van schrok. Direct daarna liet ze een glimlach haar gezicht weer versieren.

Wyatt knikte vol genoegen en ademde even diep in. Toen ze zich echter omdraaide wou hij zijn gezicht wegdraaien maar deed het niet, zachtjes raakte hun lippen elkaar en krulde de zijne even heel kort om die van haar heen. De laatste kus. Al gauw draaide ze zich weer om, waarvoor hij heel blij was want zo had hij geen last van enige verleidingen die van zijn kant kwamen. Zijn handen werden op haar buik geplaatst en voor een kort moment streek hij daar even over, dat had hij echter niet in de hand. Op haar woorden haalde hij zijn schouders op en keek haar met een kleine glinstering in de ogen aan. 'Ik weet niet wat ik nog wil, maar het zelfde geld voor jou.' Zachtjes plaatste hij zijn hoofd tegen het hare en sloot kort zijn ogen. Hij kon niet meer weg stappen nu van haar, omdat hij het niet meer wou. Gewoon een nacht bij haar, het maakte hem zelfs al niet meer uit wat er in de morgend zou gebeuren, dit was voor hem even genoeg. 'Weet je, als je je zou kunnen binden zonder dan bang te zijn voor wat er gebeurd, zou je het dan doen?' Vroeg hij zacht. Gewoon uit nieuwsgierigheid eigenlijk. En misschien deels omdat hij zijn kans dan ooit eens zou wagen bij haar, hoewel Wyatt wist dat hij dat toch nooit zou doen omwille van dat hij bang was voor wat er daarna zou gebeuren met hen. Moest hij verliefd op haar wezen, en ze zouden bij elkaar raken op de een of andere manier, en ze zouden uit elkaar gaan dan zou hun vriendschap over zijn, daarom wilde hij zich niet zoveel hechten aan iemand. Dan had hij weer iemand minder, en hij had er al zo weinig.

Iana voelde de streling op haar buik en ergens voelde dat zo goed. Wyatt had wat woorden tegen haar gezegd waar ze toch wel even moest over nadenken. Of ze zich ooit zou kunnen binden als ze geen faalangst zou hebben. "Misschien wel, maar dan moet ik ook op hem verliefd zijn anders gaat het niet." Iana keek Wyatt aan en was ergens wel wat nieuwsgierig waarom hij dat vroeg. Maar Iana besloot er maar niets over te zeggen. Haar grijs/blauwe ogen ontmoeten zijn zwarte ogen en meteen wende ze haar blik af. Waarom? Omdat ze bang was dat hij zou zien dat ze het erg moeilijk had? Dat ze moeite moest doen om niet op hem te vliegen? Iana haalde diep adem en wilde gewoon even alles langs de kant zetten even rustig worden. Maar het lukte niet, Wyatt deed haar hoofd tollen door zijn stem, zijn hoofd zelfs zijn ademhaling. Het maakte haar nog wat onzekerder maar het maakte haar zelfs niet uit. Opeens leek ze het zo goed te kunnen verbergen dat ze een stralende glimlach op haar gezicht kon zetten en hem goed aan te kijken. "Waarom wou je dat eigenlijk weten?" De vraag was er uit voor ze het besefte en het eigenlijk ook wilde. Ze kon haar zelf wel vermoorden met haar woorden. Iana voelde aan dat Wyatt wel één van haar beste vrienden zou worden, of misschien al zijn. Aan zijn manier van doen, en haar manier van doen leek het alsof ze samen gewoon goed elkaar konden aanvoelen. Ook al was het maar voor een avond, een kleine avond kon vanalles doen gebeuren. Zo zie je maar wat het kon opleveren. Pijn, verdriet en zelf misschien faalangsten om wat verkeerd te doen. Iana wreef over haar voorhoofd, waarom maakte ze het haar zelf altijd zo moeilijk?

Begrijpend knikte hij op haar woorden. Tuurlijk moest je verliefd zijn anders ging het toch zowiezo mis. Toen ze al snel weg keek bij het ontmoeten van zijn ogen keek hij gewoon weer naar voren en ademde even diep in. Dit zou nog heel moeilijk kunnen worden voor hem en voor haar, maar als ze zich beiden onder controle zoude kunnen houden dan kwam hier nog een hele mooie vriendschap van, daar was hij zeker van. Haar vraag sloeg echter in als een bom, en impact had ze duidelijk. 'Wel, euhm. Misschien moest het er ooit van komen dat we wat voor elkaar gingen voelen zou ik het misschien wel eens kunnen proberen met je.' Mompelde hij zacht, zijn wangen waren lichtjes rood gekleurd maar dat zag je in de ondoordringbare duisternis al zelf niet meer. Ergens vroeg hij zich af of ze hier een hele avond zouden blijven staan of misschien nog ergens heen gingen. Hem maakte het vrijwel niet uit zolang hij maar bij haar kon zijn, als vrienden. Beste vrienden. 'Wat er ook mag gebeuren Iana, ik zal altijd voor je klaarstaan of je het nu wilt of niet.' Deze woorden sprak hij uit, niet eens wetend waarom hij ze zei. Wyatt keek naar de maan en ergens vond hij deze avond gewoon geslaagd, hij had er een vriendin bij, plus hij had het lef gehad om te zingen voor een hoop mensen en ze hadden het goed gevonden. 'Trouwens bedankt, je hebt me van mijn angst af geholpen.' Grijnsde hij even naar haar en trok haar iets dichter tegen zich aan, waardoor hij haar toch weer iets losser liet om dat hij wist dat het anders te moeilijk ging worden voor haar.

Iana hoorde de stem van Wyatt en ze knikte begrijpend. "Dat versta ik, het kan er ooit eens van komen. Maar ik kan je niets beloven." Ze glimlachte en vroeg zich af wat ze nog zouden kunnen doen vanavond? Naar een hotel gaan zou al helemaal niet goed aflopen en om zich te bezatten wilde ze ook niet. Dan maar hier blijven zeker? Niet wetend wat te zeggen liet ze zich tegen hem aanduwen en trok zich nog wat dichter naar hem toe. Hij moest niet bang zijn haar wat tegen hem aan te trekken, het voelde warm en veilig aan en dat vond ze juist een aangenaam gedeelte. "Geen dank, ik ben blij dat je weet dat je super kunt zingen en je best wat met je stem moet gaan doen!" Iana haar stem klonk vol overtuiging dat ze naar een bankje liep en daar op ging staan. "I throw my hands up in the air sometimes. Saying ayo, gotta let go. I wanna celebrate and live my life. Saying ayo, baby, let's go. I came to dance, dance, dance, dance. I hit the floor. Cause that's my, plans, plans, plans, plans. I'm wearing all my favorite. Brands, brands, brands, brands. Give me space for both my hands, hands, hands, hands. You, you, cause it goes on and on and on. And it goes on and on and on.." Iana zong het liedje van Dynomite moeiteloos en zelf deunde ze mee met haar voet. Ze lachte scheef na de twee eerste paar strofes en daarna keek ze naar Wyatt, nieuwsgierig of hij zou meedoen en het refrein zou meezingen met haar. Half lachend maakte ze een gebaar dat hij moest meezingen. Hij zou vast wel mee doen, hij kon het ook zo goed!

-sorry, i most go. --'

Wyatt knikte begrijpend op haar woorden. Als hij nu maar eens over zijn gevoelens voor Jazlyn heen kon stappen zou hij geen problemen meer hebben. Dan zou hij niet elke nacht over het blonde meisje dat hem had verzorgd dromen. 'Ik doe niets met mijn stem zolang jij iets met de jouwe doet.' Sprak hij rotsvast van zijn beslissing. Toen begon ze te zingen, hij liet haar los en zag dat ze op een bankje ging staan en verder zong. Met een grijnsje ging zijn lichaam mee op de beat. Toen ze was uitgezongen en teken deed dat hij verder moest gaanliep hij naar haar toe en zette zijn ene been naast haar op de bank en steunde daar zo met zijn elleboog op. 'Yeah! I throw my hands up in the air sometimes. Saying ayo! Gotta let go! I wanna celebrate and live my life. Saying ayo! Baby, let's go! 'Cause we gon' rock this club. We gon' go all night. We gon' light it up. Like it's dynamite! 'Cause I told you once, now I told you twice. We gon' light it up. Like it's dynamite!' Sommige noten had hij iets veranderd de noten die je hoger moest nemen ging hij expres lager zodat er een mooi verschil gemaakt werd. Het liedje paste niet echt bij de persoon die hij was, al zeker omdat hij een heel ingetogen persoon was naar de meeste toe. Maar bij haar en bij Jazlyn was hij anders, hij was niet zichzelf. Want bij Iana deed hij nog anders dan hij deed bij Jazlyn. Dat kwam dan ook merendeels door dat hij Iana zag als een goeie vriendin en Jazlyn, daar zag hij iets in wat hem op een andere manier aantrok. Als hij het haar nu maar eens kon zeggen.

Iana keek naar Wyatt die al direct mee deed met het zingen. Een glimlach krulde rond haar mondhoeken en ze deunde mee met haar voet terwijl hij aan het zingen was. Toen de strofe eraan kwam en de zin: I throw my hands up in the air, liet ze haar handen in de lucht gooien en begon ze te lachen. Ze was blij dat het 'dramatische' deel zowat gestopt was, volgens Iana toch, en ze nu weer wat plezier konden maken. Toen het refrein eraan kwam begon ze luidop mee te zingen en dacht er even bij na of ze niet vals begon te zingen. Ach, wat maakte het ook uit? Toen het liedje op zijn einde kwam liet ze een voldane zucht horen en vloog ze Wyatt in de armen. Ze sloot haar ogen en liet hem algauw weer helemaal los. Haar wangen gaven kleine blosjes af maar ze lette er niet op en lachte kort. Met haar ogen kijkend naar de lucht liet ze zich van de bank vallen en maakte een koprol over het asfalt. "God, mijn kop.." De woorden kwamen er voor ze het wilde uit en ze voelde pijnlijk aan haar hoofd. Weer een bult bij.. Najah, ze had er zelf voor gevraagd maar goed. Iana dacht waarschijnlijk dat ze op matten ging vallen, maar daar had ze dus niet opgelet. Het zou een pijnlijk plekje op haar hoofd worden maar dat ging niet haar hele avond verpesten. Glimlachend draaide ze haar hoofd alweer naar Wyatt en voelde hoe ze naar voren wilde stappen en zijn hand pakken om hem dan te knuffelen. Maar ze deed het niet, het mocht niet. Zonder dat ze het besefte vielen haar gedachten naar Nick, haar Italiaan. Nou ja, haar Italiaan eigenlijk niet. Ze hadden steeds de gedachten dat het niet goed ging aflopen, net als hun afscheid.. Iana schudde rap haar hoofd om die gedachten langs de kant te gooien, om ze daarna in een kist te steken en de sleutel ervan weg te gooien. Maar dat zou niet gaan, jammer genoeg..

Toen ze hem in de armen vloog trok hij haar even tegen zich aan en sloot hij kort zijn ogen. Maar al snel liet hij haar maar weer los en opende zijn ogen weer. Ze maakte ene koprol van de bank af en kort fronste hij even. Toen hij haar wat hoorde zeggen over haar hoofd grijnsde hij even vrolijk. Hier stonden ze dan, hij en Iana over elkaar. Aangezien er niets gebeurde deed hij een stap naar haar toe en drukte even een kus op haar hoofd en glimlachte even. 'Zo geen pijn meer.' Opeens was de jongen vrolijk om de een of andere reden. Misschien was het wel het liedje ofzo. Kon eigenlijk wel. Hij wandelde naar de bank toe en zette zich daar op neer en keek haar voor enkele momenten aan. Kort streek hij enkele zwarte plukken haar uit zijn gezicht waardoor zijn ogen weer tevoorschijn kwamen en haar gewoon kon aankijken. 'Wat wil je trouwens nog gaan doen?' Hij glimlachte even en haalde zijn mobiel tevoorschijn en keek kort naar de display en glimlachte. Gewoon een simpele foto van zijn huisdier thuis. Al was deze vorige zomer echter gestorven zonder enige reden, in zijn ogen was het altijd al een list geweest van zijn ouders. Maar ja dan had hij weer eens te vee fantasie hoogstwaarschijnlijk. Hij legde zijn hoofd tegen een boom die net achter de bank leek te staan. Een paar mensen kwamen uiten en kort fronste hij. Die waren duidelijk helemaal bezopen. Kort lachte hij even, drinken was voor niets goed en dat wist hij eigenlijk heel goed.

Iana keek naar Wyatt die haar tegen zich had aangedrukt. "Hmm.." Genietend sloot ze haar ogen nog voor even en voelde daarna een kusje op haar hoofd waar het nog al zeer deed. Als een klein kindje dat juist een ksuje had gekregen van haar moeder sprong ze eens omhoog en lachte. "Voel ik me weer helemaal beter." Ze gaf hem een scheve knipoog en merkte dat ze nogal droog bezig was. Ach, Wyatt vond het vast niet erg, toch? Toen zijn vraag bij haar aankwam knikte ze niet wetend wat te zeggen. "Hmm, ons vervelen en dom doen?" Ze begon droog te lachen en keek Wyatt met een vragende blik aan. "Of als jij een kietelgevecht wilt doen?" Ze liep naar hem toe en begon hem in zijn buik te kietelen. Meteen sloeg ze haar ogen lachend neer aangezien ze zelf wist dat ze helemaal niet mooi was om aan te zien, als ze lachte. "Ik ben weer bezig hé.." Begon ze en keek hem voor enkele seconden aan toen hij zijn haren langs de kant had gestreken. "..Ik ben weer bezig met vreselijk dom doen.." Ze zuchtte en liet zich zonder er bij na te denken op Wyatt zijn schoot vallen. "Je vind het toch niet erg?" Even keek ze hem over haar schouder aan en liet zich tegen hem aanleunen. Ze drukte haar rug tegen zijn buik en glimlachte. Ze vond het best leuk zo, als een goeie beste vriend. "Weet je dat ik je graag mag, als vriend?" Ze keek hem even aan en drukte een kus op zijn wang. Liefjes glimlachte ze, als een meisje dat net betrapt werd door een leerkracht bij iets wat ze niet mocht doen.

'Maar dat doen we al dus.' Mompelde hij droogjes naar haar. Over dat kietelgevecht hield hij wijs zijn mond en voelde al snel haar vingers over zijn buik gaan maar hij vertrok geeneens een spier. Tegen kietelen kan ik tegen jammer genoeg dus daar schieten we niets mee op denk ik.' Een tijd lang keek hij voor zich uit en sloot zijn ogen voor een korte tijd en voelde opeens een klein gewicht op zijn schoot vallen. 'Stiekem vind ik het wel leuk hoor om je zo 'dom' te zien doen.' Hij keek even naar haar toen ze zich tegen hem aandrukte. 'Het maakt me helemaal niets uit.' Mompelde hij even. Voorzichtig legde hij zijn armen om haar heen en liet zijn handen rusten op haar buik. Een vraag en een kus op zijn wang deden hem voor een moment opkijken. 'Dat weet jij toch ook van mij?' Glimlachte hij en legde zijn hoofd op haar schouder zodat zijn kin nu steunde op haar schouder en hij zo een tijdje voorzich uit keek. Kort keek hij naar de grond en sloot zijn ogen even. Jazlyn spookte weer door zijn hoofd, aarzelend beet hij op zijn onderlip en zuchtte kort. 'Trouwens, ben je al eens verliefd geweest op iemand dan, of nog helemaal niet?' Vroeg hij om toch maar over iets te praten met haar. Hij glimlachte zachtjes naar haar en wachtte af. Ja, hij wou het weten. Waarom? Gewoon omdat hij nieuwschierig aangelegd was naar haar toe. Toen de wind opstak begon deze met zijn haar te spelen waardoor het nu heel stom zat. Het begon vreselijk te steken en dat vond hij werkelijk het irritantste ooit. Hij kon er niet tegen als zijn haar slecht zat. In dat opzicht leek hij wel een meisje.

Iana liet een korte zucht horen en voelde de armen van Wyatt rond haar buik geklemd, het voelde goed even weer die vertrouwde armen om je heen te voelen. Met haar blauwe ogen keek ze recht in die van hem. Bijna moest ze zichzelf slaan om niet zo te staren. Maar net toen ze weg ging kijken had Wyatt al wat gezegd waardoor ze hem bleef aankijken. "Dus je vind het leuk mij zo te zien.. Oh, jij deugniet." Ze lachte droogjes en liet haar blik naar de hemel gaan, hij was zo mooi. Toen Wyatt alweer begon te babbelen lachte ze zachtjes en keek hem weer aan, voor de zoveelste keer. "Ik ben al eens verliefd geweest ja.." Zei ze waarna ze kort zuchtte en moeite had om haar tranen tegen te houden. "Maar ik praat er niet graag over.." Iana beet op haar onderlip om haar emoties weg te houden. Ze wilde deze avond niet laten verknallen, niet weer. Met haar ene vrije hand streek ze door haar haar en zorgde ervoor dat haar haar weer wat beter zat. Haar froefroe zat soms nogal in de weg, maar daar lette ze maar gewoon niet op. Het viel Iana op dat Wyatt ook best op zijn uiterlijk lette, hoe hij steeds zijn haar had gedraaid. "Maar, misschien kan ik het je wel vertellen, ik weet dat je nieuwsgierig bent." Ze lachte flauwtjes en keek voor zich uit. "Ik was verliefd op Nick, een Italiaan die mijn hart had gestolen. Maar hij gaat nogal vaak met andere meisjes om en ik was bang hem daardoor kwijt te geraken, dus was ik uit Italië vertrokken en naar hier gekomen. Gewoon omdat ik bang was. Ik heb hem gisteren tegen gekomen, we moesten gewoon allebei onze gevoelens in die cocon steken omdat we gewoon allebei bang waren elkaar weer kwijt te spelen.. En nu, moet ik het soms nog wel eens tegenhouden.." Iana slikte en keek naar Wyatt, benieuwd op zijn reactie. "Ik weet het soms niet meer.. Ik heb gisteren ook nog eens een zelfmoordneiging gehad, Nick heeft me gered.." Iana voelde een traan van haar wang glijden. Godverdomme, waarom nu ook alweer?

-Hoe vind je haar nieuwe setje? XD

Hij keek haar aan en knikte eventjes. 'Ik begrijp het.' Zachtjes drukte hij een kus op haar schouder en keek haar met een glimlach aan. Tuurlijk was hij er nieuwschierig naar, maar ze zou het niet moeten zeggen als het te moeilijk was voor haar. Dat kon hij wel begrijpen. Uiteindelijk begon ze toch te vertellen en luisterde hij naar haar. Het gehele verhaal luisterde hij mooi. Die gast was dus eigenlijk een player en nu was hij haar hierheen gevolgd? Ze hadden elkaar gezien en ze moesten moeite doen om die gevoelens weer op te bergen. Kort zuchtte de jongen en keek haar meelevend aan. Toen ze over een zelfmoordpoging sprak voelde hij zijn ademhaling stoken. Hij zette zich recht waardoor zij ook recht moest komen vervolgens legde hij zijn handen op haar schouders en draaide haar voorzichtig naar zich toe en legde hij zijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan. Even legde hij zijn hand nog op haar wang en streek de traan weg om haar daarna te knuffelen. 'Kalm maar, dat was gisteren. Dit is vandaag.' Zachtjes drukte hij haar een korte kus op haar wang en streek even kalmerend over haar rug. 'Die zelfmoordpoging, kwam die door hem?' Vroeg hij zachtjes. Wetend dat hij moest stoppen met vragen stellen. 'Don't cry baby girl. It will be alright, just stay with me here and now. There will be no bad dreams for you anymore. Just you and me, right now. Don't cry anymore over something what happened yesterday. Tonight you're with me, don't forget that.' Zachtjes sprak hij deze woorden uit, woorden die vrij veel betekende. Hij streek even over haar haren en bleef zo staan bij haar met zijn beiden armen stevig om haar heen. 'Let me be that boy that's always here for you. No matter what your problems are.' Mompelde hij zachtjes.

Iana, die met haar ogen halfgesloten, voor zich uit keek, slikte voor een tweede keer en ze slaakte een kort gilletje toen Wyatt recht sprong en ze half struikelde. Met haar handen half ondersteunend tegen de straat sprong ze recht en voelde de armen rondom haar middel. Een beetje ongemakkelijk, omdat ze nogal verschoten was, keek ze hem in zijn ogen aan en knikte daarna moeizaam, als een klein kindje die niets anders durfde te zeggen. "Ja, ik had er niet veel bij nagedacht.. En ja, het kwam door hem. Het maakt me soms gek om te weten dat hij ook op mij verlieft is maar het gewoon niet lukt om een normale relatie met hem te starten. Zeker niet met mij, ik ben te laag voor hem. Hij staat hoger, hij is knapper, leuker en gewoon veel beter. Hij verdient iemand beters dan mij, en dat heeft me aangezet tot zelfmoord." Haar stem trilde en ze probeerde dat tegen te houden door naar Wyatt te kijken en zachtjes te knikken op zijn woorden. Hij kon dan ook zijn woorden zo goed formuleren, daar had ze best veel bewondering voor. Zelf kon ze dat gewoon niet, alleen liedjes nazingen en de tekst gewoon wat anders zingen. Maar Wyatt kon het altijd anders doen, altijd specialer. Zijn hand had haar traan weggestreken en ze glimlachte waterig. "Soms kan ik met mezelf gewoon niets meer, lukt het niet meer om normaal te doen." De tranen leken opeens veel rapper te komen en ze draaide haar hoofd weg om dan uit zijn greep te verdwijnen. Ze stapte richting het bankje en ging daar voor staan, zonder nog wat te doen.

Wyatt zuchtte diep. Dit was oneerlijk, zij maakte zichzelf gek en hij kon niets doen. Toen ze zich uit zijn greep had losgemaakt liep hij weer naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen alweer ja. 'Iana, jij ziet hem beter, knapper en wat dan ook. Maar hij is gelijk aan jij en ik. Jij bent ook knap, jij bent ook beter, jij bent gewoon het liefste persoon dat ik ken. Als hij dat niet in ziet en jullie geen normale relatie kunnen aangaan vind ik het dom. Don't go tearing yourself apart just for some guy. Time will tell wen its the right moment for you and that boy. Maar alsjeblieft doe nooit meer pogingen om zelfmoord te plegen. Iana, I don't wanne lose you.' Zachtjes streek hij over haar armen in de hoop haar te kalmeren. Hij wou niet dat zij huilde, niet nu. 'Jij doet normaal op je eigen manier en dat moet iedereen maar begrijpen. Stop nu maar met huilen, kom op het is niet nodig hoor. En ik zie je liever lachen meid.' Uiteindelijk liet hij haar los en sprong op de bank en keek haar nu recht aan. Hij zakte tot op zijn knieën en streek de tranen weg uit haar gezicht. 'Komop, nou. Zo meteen ga ik mee huilen met jou hoor.' Kalm ging hij aan de kant en zette zich neer en stak zijn hand uit naar haar. Zelfmoord plegen om een jongen? Waar haalde ze het vandaan. 'Trouwens jongens zijn het niet waard om zelfmoord om te gaan plegen. Dat moet je ook maar weten.' Glimlachte hij. Wat kon hij anders doen hij moest gewoon haar weer laten lachen. Echt moeten hoefde dat niet maar het was beter. Ze had een mooie lach en die wou hij niet zien wegtrekken onder tranen.

Iana voelde de armen van Wyatt weer om haar heen en ze zuchtte. Ze hoorde hem vele woorden vertellen waarbij ze even moest nadenken. Het waren krachtige woorden waarbij je toch even moest stilstaan. Had hij gelijk? Normaal gezien, als je een beetje nadacht dus wel degelijk wel. Maar van dat ene, dat zij er knapper en liever uitzag en was schudde ze haar hoofd. "Ik wil niet knap zijn, ik wil niet lief zijn.. Dat maakt het alleen maar moeilijker." Iana knikte en streek haar bruine haren voor haar betraande ogen zodat die niet zien baar zouden zijn voor Wyatt. Dat wilde ze niet.. Toen hij haar probeerde op te beuren glimlachte ze waterig. Bij zijn woorden kon je niets anders doen dan lief lachen of eens glimlachen. "Jij bent ook lief, en ik wil je ook niet kwijt." Ze gaf hem een zoen op zijn wang en glimlachte. "Ik ben blij dat je bij mij bent, voel ik me niet zo alleen." Haar zinnen waren zo zacht uitgesproken dat je ze amper hoorde, maar dat hoefde niet zo luid te zijn, ze wilde dat alleen Wyatt ze hoorde. Kort streek ze met haar hand over zijn wang. "En zulke momenten heb ik ook, dat ik nogal aanhankelijk word, moet je gewoon niet op letten." Vlug haalde ze haar hand van zijn wang weg en liet die losjes op haar zij rusten. Ze vond het best leuk zo met hem, hij kon haar op één of andere manier altijd weer doen lachen. Wat hij ook maar deed, je moest er gewoon om lachen. "Soms vraag ik me af wie er mij zou missen, als ik er niet meer zou zijn. Mijn familie is zo goed als dood .." Iana zuchtte en keek hem nog eens aan maar sloeg haar blik daarna neer. Soms bleef die vraag wel eens goed hangen, wie zou er haar missen? Niemand toch?

'Het gaat niets veranderen of je het nu wilt of niet voor mij ben jij dat lieve, knappe meisje. En dat ga ik mooi ook zo houden.' Glimlachte hij even. Mooi ze was dus al iets vrolijker. 'Ik zou niets liever willen op dit moment dan bij jou zijn hoor.' Zachtjes voelde ze haar hand op zijn wang waardoor zijn wangen zachtjes rood werden. Vervolgens keek hij haar en glimlachte kort. 'Het maakt niet uit, op dit moment mag je doen en laten wat je wilt hoor. Zolang ik maar geen tranen of droefheid meer bespeur in je ogen.' Glimlachte hij vrolijk naar haar en streek even door zijn haren waarna hij even naar de donkere lucht keek. Toen hij haar wat hoorde zeggen over missen keek hij haar met een frons aan en snoof kort. 'Ik weet iemand die je zou missen hoor. Iana, ik zou je missen. Ik ben misschien geen familie maar ik zal je missen als je er niet meer bent want dan ben ik een vriendin kwijt en dat zou ik niet over mijn hart kunnen krijgen. Dus wat je ook doet, doe geen foute dingen. Praat er desnoods eerst met me over. Want ik weet niet wat er zou gebeuren als ik jou zou verliezen.' Zachtjes knipoogde hij en kruiste zijn armen over elkaar en wreef even door zijn ogen. 'Liefde is iets raar, maar je moet er je niet door op je kop laten zitten. Want dan krijg je van die moeilijke situaties' Wyatt keek haar met een glimlach aan en sloot hij voor even zijn ogen en voelde een koele bries langs zijn gezicht heen gaan. 'Bedankt dat je het vertelt hebt trouwens.'

Iana keek Wyatt voor een kort moment fronsend aan. "Echt alles? Ik denk dat ik toch niet alles met je ga doen, dat gaat denk ik niet goed komen." Iana grinnikte bij een klein binnenpretje en ging wat scheef hangen, gewoon omdat ze dat leuker vond. Het vond het best raar dat hij zei dat hij haar wél zou missen als ze zoiets stoms zou gaan doen. "Echt?' Iana glimlachte zwakjes en keek hem voor kort aan. Hij was dan ook zo lief voor haar. Liefjes lachte ze en keek naar de grond waar een klein lieveheersbeestje over de grond sloop. Ze nam de handen van Wyatt en legde die naast zijn lichaam zodat ze voorover kon buigen en het beestje op haar hand kon zetten. Met een glimlach liep ze met het diertje op haar vinger wat naar voren en was verbaasd dat het zo braaf op haar vinger bleef zitten. Met een grijns rondom haar mond gekruld liep ze naar Wyatt en zette het beestje op zijn neus. Ze lachte en klopte van het lachen op haar knie waardoor ze pijnlijk kreunde en daarna scheef lachte. "Dit heb ik nu altijd, ik doe gewoon mezelf pijn als ik lach, alsof het niet erg genoeg is." Ze grinnikte en ging naast Wyatt zitten en nam het lieveheersbeestje van zijn neus om het dan te laten wegvliegen. Kalm volgde ze het beestje met haar ogen todat het uit haar zicht verdwenen was en ze gewoon weer naar Wyatt keek. "En ben jij niet verliefd, Wyatt?" Daar was ze nu eerlijk gezegd best nieuwsgierig naar.

'Nou goed bijna alles dan.' Grijnsde hij droogjes naar haar en keek even naar zijn schoenen. Wyatt streek kort langs zijn ogen en hoorde haar opeens wat zeggen. 'Nee hoor, van plastic. Tuurlijk echt, wat dacht je nu zelf.' Glimlachte hij dom naar haar en . Voor hij het echter wist stond er zo'n rood beest met zwarte stippen op zijn gezicht, kort keek hij even scheel en kon zelf een glimlach ook niet echt meer onderdrukken. Nu zag hij er vast heel dom uit met dat dier op zijn neus. Toen ze het er echter afnam wreef hij kort over zijn neus en glimlachte even. Kort beet hij op zijn lip, tja was hij verliefd? 'Ik, ja ik ben wel verliefd. Alleszins zo voelt het toch aan.' Hij keek even naar de grond en zuchtte even diep. Even wreef hij in zijn handen. 'Ze heet Jazlyn, ik weet niet of je haar kent. Maar ze is gewoon echt lief, ze heeft echt alles wat ik gewoon zoek in iemand. De enigste problemen zijn dat ik het haar niet eens durf te zeggen wat ik voor haar voel, en ik zie haar ook niet meer zo vaak. Maar ik weet wel dat ik voor haar letterlijk door het vuur zou gaan.' Sprak hij zachtjes en glimlachte eventjes naar haar. Vervolgens keek hij haar aan en glimlachte even. Ja Jazlyn betekende voor hem de wereld, al kende hij haar niet eens zo goed. Die ene avond in de muziekwinkel was voor hem al meer als genoeg geweest om hem in te laten zien wat hij echt voelde. Alleen was ze verdwenen.

[Sorry ]
[Happy new year]

Iana knikte begrijpend en sloeg haar ogen neer. Hij begon te vertellen en ze lachte mee met zijn woorden. "Ja, het kon toch altijd zijn dat je het voor de lol zei?" Ze lachte scheen en luisterde aandachtig naar zijn gevoelens voor dat ene meisje die Jazlyn heette. "Ik heb wel eens van haar gehoord, maar ik heb ze nooit echt gezien." Ze knikte en glimlachte daarna waarna ze naast hem ging zitten en zijn hand vast nam. "Ik ben blij voor je, je moet het haar echt eens vertellen. Ik weet zeker dat ze niets anders gaat doen dan zeggen dat ze ook op jou verliefd is." Ze glimlachte liefjes en kneep in zijn hand waarna ze die los liet en daarna voor zich uitkeek. Ze was blij een vriend te hebben als Wyatt, en dat gedeelte dat ze nog geen uur geleden hadden gedaan, was helemaal verkeerd. Iana had zichzelf gewoon niet kunnen bedwingen en dat had hun op één of andere manier bij elkaar gebracht als beste vrienden. "En stiekem hoop ik ook op die liefde, van Nick dan.. Het moet ooit toch goed komen? Ik hou van hem, en hij van mij.. Ik denk dat het wel ziu moeten lukken, maar het is nog steeds een groot vraagteken.." Iana grinnikte en sloeg haar hand voor haar mond. Ze vond het best raar dat ze dit allemaal deelde met een jongen, ze had nooit echt een beste vriend gehad, buiten Nick dan. Ze knikte en liet haar hoofd op zijn schouder zakken. "Soms heb ik gewoon even behoefte aan wat liefde van iemand.. Ik heb me altijd al zo eenzaam gevoeld, en nu komt alles opeens naar me toe dat ik vergeet om iemand lief te hebben." Ze keek hem eens aan en meende echt wel alles wat ze zei, woordje per woordje. Ze had écht die warmte gemist..

'Lieve schat, dan zal ik haar toch wel eerst weer eens moeten zien hoor.' Grijnsde hij droogjes naar haar. Ja, hij zou haar eerst moeten zien, en wanneer dat zou gebeuren zou hij het zeggen als hij het durfde, kort snoof hij en luisterde even naar haar woorden. Zij en Nick, tuurlijk zou het wat gaan worden tussen hen daar was hij wel zeker van. 'Geen stress, jij en Nick gaan ook wel samen komen hoor. Anders zou ik het gewoon maar dom vinden.' Hij legde zijn arm om haar heen en trok haar tegen zich aan. Hij legde zijn hoofd op het hare en sloot voor een moment zijn ogen. Toen hoorde hij haar woorden en zuchtte even diep. 'Als je liefde nodig hebt wanneer dan ook. Dan kom je maar af. Ik ben er voor je wanneer dan ook, al sta je met middernacht voor mijn kamer. Maar nooit meer vergeten om ook iemand lief te hebben want dat is ook belangrijk.' Hij streek even over haar schouder en keek haar vervolgens weer aan en drukte een zachte kus op haar voorhoofd. Hij was blij een vriendin te hebben. Tuurlijk had hij er hier nog maar die waren gewoon verdwenen op een begeven moment en ergens hoopte hij dat het ditmaal niet zou gebeuren bij haar. 'Weetje, er zal binnenkort wel iets goed gaan gebeuren voor je. Dat is gewoon zo. Praat binnenkort eens met Nick, zeg wat hij zegt. Probeer het met hem, als het niet goed gaat dan ben ik er nog altijd voor je op te vangen.' Glimlachte hij even naar haar en keek voor zich uit om vervolgens zijn hoofd van het hare te halen en streek even met zijn vrije hand door zijn haren. Ja, hij had haar weer aan het lachen kunnen maken. Als hij nu op msn zou zitten kreeg je zo'n jeej emoticon die aan het hyperen was. Zo voelde hij zich vanbinnen eigenlijk ook.

Iana keek hem vrolijk aan en had wel eens zin om hem een mep in zijn gezicht te geven. Gewoon voor de lol omdat ze daar zin in had. Ze gaf hem een zacht duwtje met haar hand tegen zijn wang en lachte daarna. "Niet zo vrolijk zijn jij, straks word ik ook nog zo hyper." Ze lachte en voelde zijn hoofd tegen het hare rusten. Zacht sloot ze haar ogen en ademde diep in en uit. Haar gedachten gingen weer naar Nick, zoals de laatste tijd. Het zou wel goed komen. En ergens was ze wel verbaasd dat ze daar nu aan dacht, dat het goed ging komen. Normaal gezien had ze altijd faal angsten, en nu leek dat allemaal voorbij, iets waar ze blij om was. Toen hij wat woorden prevelde knikte ze uitgelaten. Hij zou wel gelijk hebben, dat had hij altijd. "Het zal wel goed komen, anders kom ik inderdaad om middernacht aan je bed staan. Je ergste nachtmerrie, moehahaha." Ze lachte droog en deed een heks lachje na en deed alsof ze hem ging klauwen met haar reusachtige nagels die ze dringend eens moest knippen. "Ik ben blij dat ik iemand hem om op terug te vallen, figuurlijk dan, alhoewel.. Moest je die zin eens letterlijk nemen.." Ze dacht na en schoot in de slappe lach als ze eraan dacht dat ze zowat met haar eigen gedachten aan het spelen was. "Laten we het maar houden op figuurlijk." Ze grijnsde en stelde zich recht om daarna droog een pirouette te draaien en Wyatt dan aan te kijken. "Weet je wat ik zou willen? Eens kunnen vliegen, het is al vanaf ik kind was begonnen, ik wilde en moest gewoon vliegen.. Kan ik niet eens in je nek staan?" Droog keek ze van zijn ogen naar haar voeten en sprong daarna in de lucht. "Ik wil op je schouders staan!" Ze begon te lachen en liep op hem af, hopelijk wilde hij wel even als steunpilaar spelen, het zou nog leuk gaan worden.

Wyatt keek haar met een grijnsje aan. 'Ach als je echt valt op me vang ik je ook wel weer op.' Glimlachte hij vrolijk en streek even door zijn ogen. Hij was moe, en dat was niet meer grappig. Toen ze begon over vliegen keek hij haar even aan. Pak dan toch een vliegtuig, dan vlieg je toch ook? Hij schudde lachend zijn hoofd. Toen ze echter opstond keek hij wat verbaasd. Ze meende het dus. Ach wat maakte het voor hem nu ook uit buiten dat zijn kledij zou vuil worden. 'Mij goed.' Grijnsde hij vrolijk. Tot hij opeens iets voelde trillen in zijn zak, hij haalde zijn mobiel eruit en keek even verward naar het scherm. Zijn baas? Hij nam op en stond meteen op. Er was ingebroken in de zaak, hij moest er naar toe gaan voor de politie echter in te vullen en om te kijken wat er gestolen is. Hij liep naar haar toe en hing af. Zijn gezicht stond zorgelijk. Hij legde even zijn hand op haar wang en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Volgende keer mag je vliegen. Ik moet nu echt gaan, mijn baas heeft me nodig, er is ingebroken in de zaak. Sorry.' Hij keek haar even aan en zuchtte kort. Hij legde zijn armen kort om haar heen. 'Hou je sterk wil je.' Vervolgens liet hij los en begon hij de duisternis in te rennen. Zo verdween de jongen vrijwel meteen in het duister. Het meisje alleen latend. Dik tegen zijn zin welliswaar maar hij moest gaan. De plicht riep om het zo maar even te stellen. Wie brak er nu in godsnaam in bij een muziekwinkel? Hij schudde zijn hoofd even en rende verder.