Night of the hunter

Dux had het bericht verzonden om ongeveer 11 uur in de avond. Hij had dus nog een uur om zichzelf te begeven naar de Youth Yard. De jongen was al een paar dagen opzoek geweest naar Esther, een van de kopstukken die in South Central kwam, althans dat had hij toch horen zeggen. Zelf  had hij al ronde gedaan in de achterbuurt van de stad. Niemand had hem lastig gevallen, wat merendeels kwam door zijn alternatieve uiterlijk en heel waarschijnlijk door zijn rot houding van de laatste dagen terwijl hij normaal toch wel altijd een zonnetje was. Gelukkig had Alyssa nog niets gemerkt, maar dat waren dingen waar hij zich later druk om ging maken. Hij was er bijna 100% zeker van dat zij iets had geflikt. Misschien was het niet slim haar te ontmoeten, want hij was allesbehalve blij de laatste dagen. Het was ongeveer een week geleden dat hij nog iets had gehoord van Nikola, een jongen die bij hem in de klas zat, en net zoals hem uit Roemenië kwam. Een van zijn beste vrienden hier, en een week geleden was hij verdwenen. Niemand had het nog gezien of gehoord, en het gerucht ging dat ze hem ergens vast hielden. Op school werd er gespeculeerd over een of andere groep tieners die zichzelf Die Hard noemde, wat hij van hun had gehoord had hem alleen maar doen lachen, was niets vergeleken met wat er in zijn thuisland allemaal speelde. Maar een ding was zeker, als die klungels erachter zaten ging hij zijn vriend terug halen. Door Matt had hij de nummer gekregen van degene die zich vroeger de leider had genoemd van het groepje, iemand die in zijn ogen nog altijd actief was in South Central. Het was niet voor niets dat die knul hem net die nummer had gegeven, dat wist hij haast zeker. De roddels die hij had gehoord over dat kind dat hij net had gestuurd, waren allesbehalve gezellig. Zij was volgens meeste de ‘gek’ geweest van dat hele clubje ongeregelde. Dat zou hij dan nog wel zien. Dux sprong de trap af en legde zijn board op de grond. Tijd om te vertrekken dan maar. Hij was gehuld in een simpel zwart shirt met een V hals en een donkere jeans.

Na een klein kwartier reed de jongen het alom bekende skate park binnen. Er waren een aantal mensen, maar geen enkel van de mensen die hij zag voldeden aan de beschrijving die hij had gekregen. Kort haalde hij zijn hand door zijn haren en ging naar de halfpipe die in een van de uithoeken van het park stond, maar heel fel belicht was door de straatlantaarns en gewoon door het licht van het park was. In plaats van op die plek te blijven staan maakte hij toch een ommekeer. Hij ging haar nu niet het voordeel geven in dit, nee hij zou een punt kiezen dat heel centraal lag en waar hij wist dat er toch vrij veel mensen nog kwamen ook al was het al vrij laat. Door middel van zijn ene voet op de staart van het board te zetten hield hij halt bij enkele rails en nam plaats op een grote vierkante blok die pal in het midden stond, en even sterk verlicht was als die halfpipe. De lichten bleven hier dag en nacht aan, dat had hij de laatste dagen al ondervonden. Het stelde hem gerust, al had hij eigenlijk niets van angst in zich zitten at the moment en als het echt nodig was kon hij zich nog perfect gaan verdedigen. Nog 5 minuten.

Dux staarde met een kalme blik in zijn ogen naar een jongen die bezig was met enkele tricks in de pit een beetje verder. Een korte grijns verscheen op zijn gezicht, toen hij enkele signature moves zag verschijnen bij de knul zoals zijn eggplant. De knul was vrij goed, maar dat was niet het gene waarvoor hij vandaag naar hier was gekomen. Kort checkte hij hoe lang ze nog had. Een paar minuten maar.. Zou het een no show worden? Nee, vast niet, dat deed ze niet vaak had hij van een paar mensen vernomen. Zeker niet als ze zo een smsje had gekregen als het gene wat hij naar haar had verstuurt. Ugh, hij hoopte voor haar dat ze snel genoeg ging losbranden en hem zou vertellen waar ze Nikola vast hield. En anders had hij nog wel een plannetje klaar liggen om het uit haar te krijgen. Dux haalde een hand door zijn haren en bleef een tijdje lang voor zich uit staren. Ergens was hij wel benieuwd, waarom per se Nikola? Het was een knul die niemand wat aan deed, en bij zijn weet had zijn vriend ook niemand echt kwaad gemaakt of zo, anders zou die het wel hebben gezegd tegen hem. Waarschijnlijk was het gewoon weer zo’n zaak van zinloos geweld, iets waar hij dat Esther persoon nog wel tot in staat zag. Hm, hij zou zijn antwoorden wel snel genoeg krijgen. Op welke manier dat gebeurde koos ze maar zelf. Op momenten als dit, was hij de persoon bij uitstek die alles uit de kast ging halen om iemand te helpen. Moest het trouwens Esther niet zijn, kon hij haar nog even goed uithoren over eventuele andere mensen die het zouden kunnen gedaan hebben. Maar dat zag hij zo meteen wel.

Er waren een paar minuten verstrekken, en het was exact twaalf uur. Dux duwde zichzelf omhoog en met zijn board in de hand keek hij kort rond. Zag geen nieuwe gezichten. Tss, blijkbaar was hetgeen wat hij gehoord had over haar dan toch niet waar. Lafbek. Tot hij het opeens zag. Fel rood verlicht haar op nog geen tien meter van hem verwijderd. Kort fronste hij. Wel, als dit dan de Esther was die Die Hard had geleid, dan was er toch iets veranderd want het meisje had niets akeligs over haar liggen. Gelukkig genoeg was hij niet het domme type en wist hij zelf dat hij niet van uiterlijke kenmerken moest uitgaan bij de meeste mensen, want dat de echte verassing hun karakter is. Dat had hij namelijk al veel te veel gedaan in zijn leven, en zo nu en dan had hij het dan wel bekostigd, naja vroeger dan toch want tegenwoordig haalde hij dus niets ‘slecht’ meer uit of zo. Problemen had hij haast nooit, omdat hij het nooit nodig vond om er te maken. Hij was at the moment een van de populairste kinderen op de school, thanks to de ploeg en hun overwinningen die bleven aanhouden. Maar dit was iets heel anders, je kwam niet ongestoord aan een van zijn vrienden, en je ontvoerde ze al helemaal niet. Heel relaxt wandelde hij op haar af, tot er ongeveer nog één meter tussen hen in zat. Daar bleef hij dan ook staan. Kort schraapte hij zijn keel. ‘Well, waar is hij? En geen grapjes.’ Zijn stem klonk zo rustig alsof het een gewoon casual gesprek was dat hij met haar wou voeren, maar niets was minder waar. Aan de binnen kant was de jonge man bijna aan het koken om het zo maar te stellen. Nu werd het afwachten op haar reactie. Waarschijnlijk ging deze niet degene zijn die hij wilde, maar zoals al eerder vernoemd er waren al plannen gemaakt, hij had zijn huiswerk goed gedaan voor hij hier aan begon.

Dux was relaxt op haar afgelopen, het was niet zijn bedoeling geweest om haar onder te indruk te laten zijn van hem. Zeker niet. Hij was gewoon een persoon met een relaxte uitstraling wat er ook aan de hand was. Het leek hem ook de meest handige manier om op iemand af te lopen, weet je zo wisten ze tenminste niet wat ze van hem moesten verwachten, of dachten ze juist dat hij gewoon rustig een praatje wou gaan maken. Oké, eerlijk gezegd wou hij er ook rustig met haar over praten, maar zijn gemoedsrust hing vooral af van haar antwoorden. Zodra ze ook maar een ding zei dat hem verkeerd in de oren klonk, wel dan ging ze iets in werking stellen wat ze niet had gewenst. Er was hem verteld dat hij vooral niets moest doen om haar uit der tent te lokken, maar uiteindelijk nood breekt wet. Dit was wel degelijk zo’n ding van nood breekt wet. Hij hoopte voor haar dat ze hem de juiste antwoorden kon geven over Nikola, want hij had er echt geen zin in dat het zou uitdraaien op een of andere vete of wat dan ook. Zo goed als hij Nikola kende, wist hij wel dat hij niet opeens van de aardbodem zou verdwijnen zonder ook maar iets te zeggen, en hij wist ook dat die knul het gevaar niet opzocht. Dus het lag echt volledig aan haar, of ze zijn verassing al dan niet te weten zou komen. Of zij er nu wel of niet wat mee te maken had, moest ze zowiezo er wel iets vanaf weten, ze zou hem al zeker in de juiste richting kunnen sturen en als ze slim genoeg was deed ze dat ook wel.

Dux wist niet of hij onder de indruk moest zijn van haar, maar tot nu toe was hij dat in iedergeval niet. Ze leek niet eens zo gevaarlijk als men beweerde, maar hij ging er maar niet vanuit dat dat werkelijk ook zo was. Eerste indrukken waren in vele gevallen een bitch, dus hij ging ook niet van de eerste indruk van haar vanuit dat ze gewoon een random meisje van school was dat heel toevallig verwisseld was met Esther de voormalige leidster van een van de gevreesde groepjes op school. Maar hij ging er dan ook weer niet vanuit dat ze nog zo gevaarlijk was. Met andere woorden, zijn gedachten over haar bleven heel onverschillig.
Kort trok hij zijn wenkbrauw op toen ze de nogal bijdehandse opmerking plaatste. Ging ze het werkelijk zo spelen? Oh nee, hier had hij echt geen tijd voor nu. Hij haalde diep adem en kruiste zijn armen over elkaar heen, en keek haar recht in de ogen aan. Voor even dook hij in zijn gedachten. Het feit dat haar blik zo net bijna onwetend had gestaan deed hem haast twijfelen of zij diegene was die Nikola wat had aangedaan. Misschien had hij de foute persoon voor zich staan, was zij wel degen waar hem over verteld was, maar wist ze er werkelijk niets van. Om nu simpel weg te stappen, daar was hij ten eerste te trots voor en ten tweede hij moest weten wat zij wist over eventuele andere mensen die het zouden kunnen gedaan hebben, of die er iets van zouden weten. Haar volgende woorden deden hem bedenkelijk met zijn hand over zijn kin strijken. Dux kon haar niet zo maar laten gaan. Dus hij moest haar wel iets vertellen, want anders had hij zijn tijd mooi aan niks besteed en wel dat was gewoon nutteloos. Als ze er werkelijk niets van wist, wel dan was dat zijn zaak, maar dan kon hij haar even goed inlichten en misschien dat haar dan toch iets te binnen schoot over een of andere gebeurtenis van de laatste week waar ze toevallig wat van gehoord had. Want ja, eens je in dat milieu verwikkeld zat, was je er hoe dan ook altijd bij betrokken. Dus het leek hem maar al te logisch dat ze wel van iets moest weten, wat het was. Dat zou hij wel uitvinden. ‘Zijn naam is Nikola. Hij is Roemeens, en hij is in het begin van deze week ontvoerd of wat dan ook door een van jouw vriendjes of door jezelf. Hoe dan ook, er is me verteld dat jij er wel iets van zou weten. Dus, vertel maar.’ Dux had echt geen zin in spelletjes vandaag. Hoe langer Nikola weg was, hoe groter de kans was dat er wel iets ergers met hem gebeurd zou kunnen zijn. De onwetendheid begon hem langzaam maar zeker echt te irriteren, en hem irritant mee maken was nooit een pleziertje.

Dux liet zijn blik voor een moment afdwalen naar een hoopje jongens verder op, niet ouder dan hem, maar het was duidelijk genoeg dat ze onder invloed waren van wat hij vermoedde coke aangezien hij nergens iets van een joint of what ever kon bespeuren. Het was dat de roodharige nog tegenover hem stond anders had hij negen van de tien er wel wat op gezegd of naja iets in die aard. Zijn gedachten dwaalde voor een paar seconden af naar Nikola. Ugh, als er ook maar iets gebeurd was met die knul. Nee, dan stond hij niet voor enige gevolgen in. Die dude was als een broer voor hem, dus het was alleen maar vanzelfsprekend dat hij die andere er goed van langs ging geven, zelfs al mankeerde Nikola niets. Zo ging dat nu eenmaal bij hem. Kort knipperde hij met zijn oogleden en keek weer naar Esther die in gedachten verzonken leek te zijn. Het ironische van deze hele zaak was dat ze momenteel niets leek op wat hij over haar had gehoord, sterker nog hij bespeurde zelfs iets van pijn op haar gezicht. Niet dat het hem ook maar iets kon schelen, nog steeds was hij er van overtuigd dat ze iets wist van de verdwijning. Alleen was dit best wel interessant, ze stelde zich op een of andere manier kwetsbaar op. Wellicht had ze dit niet eens door, of het was een truc om hem te misleiden maar hij ging er sterk van uit dat het toch dat eerste was. Kort ging hij met zijn hand door zijn haren, door de koele bries gingen de haartjes in zijn nek overeind staan. Misschien had hij toch slimmer moeten zijn en een vest moeten aan doen. Ah well, veel maakte het nu toch niet meer uit. Door het feit dat hij ongeduldiger werd omdat ze hem geen concrete informatie gaf ging hij in gedachten weer verder met scenario’s te verzinnen die Nikola zouden zijn kunnen overkomen. En hij moest eerlijk zijn, dat stelde hem al helemaal niets gerust. Opeens schudde ze haar hoofd, waardoor haar rode plukken haar vrolijk over haar schouders leken te dansen. Kort fronste hij. Toen hun blikken elkaar kruiste ademde hij diep in, zijn blik was van gewone pure irritatie veranderd naar een intense blik, alsof hij klaar was om haar gewoon een klap te geven. Maar dat was het niet, de intense blik was er enkel maar gekomen omdat ze hem bleef aanstaren en dat gaf hem de perfecte kans om haar in te schatten. Zodra haar hand naar iets zocht, stak hij zijn handen iets dieper in zijn zakken. Alsof hij naar iets wou grijpen om zich te verdedigen. Zijn hand had zich al om het object heen geklampt toen ze een mobiel tevoorschijn haalde. Meteen ontspande zijn schouders weer. Dux opende zijn mond om wat te zeggen, maar voor er ook werkelijk iets van een klank uit kwam begon zij met praten. Bijna onopmerkzaam knikte hij. Dit kon oftewel goed lopen en ze belde werkelijk naar die iemand die wat wist, of ze speelde het zo dat ze nu versterking ging inroepen. Hoe dan ook, het was een gok. ‘Bel zelf maar.’

Esther begon over en weer te lopen. Dux streek kort over zijn kaak en kruiste vervolgens zijn armen over elkaar en wachtte. De jongen deed hier een grote toespeling mee naar haar, als zij het nu slim speelde dan schakelde ze iemand anders in. De kans dat hij hiermee een grote fout maakte was heel groot, maar wat moest hij anders? Als hij die gast zelf belde, dan ging hij niet eens de kans krijgen om hem te spreken dat was zeker. Dus hij moest wel gebruik maken van Esther, dat was de logischere oplossing hier. Ergens begon hij spijt te krijgen dat hij buiten met haar had afgesproken, want hij begon het aardig koud te krijgen. Maar dit was een klein beetje zijn terrein, hij kon hier zo snel verdwijnen dat zij of haar versterking niet eens de kans zouden krijgen om hem aan te raken. Natuurlijk hingen types zoals zij en haar mannetjes hier ook wel rond, de grootste voorbeelden was dat uitschot verderop. Maar dat was zelfs nog voor de achterbuurt types te laag gegrepen. Geen enkele seconden liet hij zijn blik ook maar van haar afwijken. Hij leek wel een havik, die zijn prooi in het oog hield. Nee, hij ging zijn kans om Nikola te vinden hier echt niet verspillen. Al zijn zintuigen stonden op scherp, hij hoorde elk woord dat ze zei en kon alleen maar nadenken over wat de andere misschien reageerde. Het werd stil. Dux ademde diep in, en nog geen tel later stond ze terug voor zijn neus.
Dux vernauwde zijn ogen tot spleetjes toen ze sprak. Waarheid of niet? Hij besloot het zekere voor het onzekere te nemen, maar hij bleef het in zijn achterhoofd houden dat ze hem hier misschien voor loog. Het woord helpen viel. Zijn wenkbrauwen schoten omhoog uit lichte verbazing. Dit vertrouwde hij echt voor geen meter. Toch knikte hij kort. Het was nu geen tijd om zijn verbazing of wat dan ook te laten zien. Op dit moment zou hij feiten krijgen, waar of niet waar, hij zou het zeker gaan opvolgen! Yeah right, Nikola’s naam was gevallen op een meeting van haar friends maar die hadden er niets mee te maken? Verwachtte ze nu echt dat hij zo naïef was? Nog steeds bleef de koele expressie op zijn gezicht staan. ‘Inderdaad.’ Sprak hij kort. Het was ergens best wel grappig. De verschillen tussen de dagdagelijkse jongen en degene die hij nu was, ze waren zo groot als het verschil tussen Asking Alexandria, en pakweg Justin Bieber. Werkelijk dag en nacht dus.

In een nutteloos moment van niet opletten had ze plots een mes getrokken. Zijn hand vond zijn weg meteen terug naar het object in zijn broekszak. Toch staarde hij onverschillig naar het lemmet dat glansde in het zwakke licht van een lantaarnpaal. Angst, het was iets wat hij niet toonde. Toch zeker niet in situaties als deze of voor personen als Esther. Dan leek hij zwak, en dat was hij niet. Dit nam hij bloed serieus. ‘Waarom ook niet.’ Sprak hij terwijl zijn mondhoeken zachtjes omhoog krullen. Een gevoel speelde op in zijn binnenste, ze vertelde hem niet alles. Hij kon zo in een val lopen, en dat ging zij zeker niet erg vinden. Toch had hij toegestemd. Natuurlijk, hoe dan ook ze wist iets en hij ging het te weten komen desnoods op zijn eigen wrede maniertjes als hij had besloten dat ze hem had voorgelogen terwijl ze naar die zogenaamde persoon gingen om een “bezoekje” te brengen. Dux liet zijn beide handen naast zich hangen, als een toegift naar haar toe een beetje. Tuurlijk was ze niet dom, wist ze dat hij nog kaarten had uit te spelen. Maar de toegift was enkel als teken dat hij haar toch vertrouwde. Hoewel hij toch nog niet bepaald zeker was, maar who cares.‘Haal je maar niets in je hoofd, je kan maar beter alles ineens vertellen. Want als ik er ook maar achter komt dat je iets van plan bent, waarschuw ik je alvast.’ Klonk hij rustig. Hoewel het duidelijk klonk als een dreiging naar haar toe, was het dat niet. Toch niet rechtstreeks. Plus, het was maar een simpele waarschuwing naar haar toe. De jongen had nog niet echt gedreigd met iets. Maar zij ging het dus wel opnemen als een bedreiging, daar was hij haast zeker van. Dus misschien was het beter dat hij het niet had gezegd, maar ach wat. Ze was vast ook wel al zo slim, dat hij niet zo dom was als andere mensen van Monica High. Naja, tuurlijk dacht ze dat hij zo dom was want geen een van hun haalde het in hun hoofd om zo maar op haar af te stappen. Maar al bij al, hij was echt niet zo lomp nee, dit had hij echt wel doordacht. Eveneens de punten die hier na kwamen, of ze verraadde hem of ze hielp hem werkelijk. Hoe dan ook, zij was erop uit om te zien hoe hij handelde in benarde situaties, dat was een zekerheid. Op momenten als dit, dankte hij zijn oude leven in Roemenië. Een volledige grijns ontplooide zich op zijn gezicht. ‘Jij kent de weg, we willen niet noodzakelijk verdwalen want we hebben beide nog wel dingen te doen hier na.’ En hij deed teken met zijn hoofd dat ze konden vertrekken.