Joël & Ian's room

Mokkend en met een gefrondst gezicht liep hij voor de zoveelste keer naar het loket toe. Hij kreeg voor de derde keer een kamer sleutel. Matthew had het laten afweten en Wyatt en Sarah ook. Hij wist dat hij nu bij Joël op de kamer zou komen wat hem enigzinds blij maakte. Maar dan toch. Weer verkassen? Hij pakte de sleutel aan van de man die hem de sleutel gaf en naar het gebouw aan de overkant wees. Er was een nieuw gebouw bij gebouwd omdat in dit gebouw geen plek meer was. Hij hield een grote sportas in zijn hand en wandelde naar de overkant toe. De ramen van de kamers waren groot en hij zag gordijnen hangen. Hij ging naar binnen en zag tot zijn verbazing een lift. Hij liep naar de lift toe en drukte op een knopje. De lift kwam naar beneden en hij stapte in. Hij zag de meter klimmen tot verdieping 1. Het duurde langer als hij had verwacht. Toen schoven de deuren open. Het rook totaal niet nieuw of anders dan het andere gebouw. Hij keek op de sleutel en zag het nummer 589 staan. Hij liep een tijdje te zoeken en vond toen de juiste deur. Hij opende de deur en zag als eerste een gigantische kamer. Twee grote hemelbedden stonden klaar met een schone hoes over het linnengoed. Hij gooide zijn tas neer op het voeteneinde en liet zich achterover vallen op een van de hemelbedden. Het was houtgesneden en de poten die op de grond rustte hadden leeuwenpoten. Het was een ouderweds design maar wel modern aangepast. Ook waren er twee grote kasten te zien. Ebbenhout. Het was donker en glad geschuurd. Hij glimlachte. Dit was precies wat hij graag zag. Hij had gevraagd om iets ouder design en had daar ook flink voor moeten betalen. Maar deze hemelbedden waren ronduit geweldig. Hij kwam weer overeind en zette het raam open. Frisse lucht zou de kamer beter doen ruiken. Hij legde zijn mobiel op het nachtkastje en ging toen op het bed liggen. De Whisky vooraad zou hij dadelijk opbergen inclusief de glazen.

Joël was in zijn oude kamer gegaan en laadde alles weer in zijn tas. Dan legde hij al zijn tekeningen op een hoopje en liet deze in een lege tas komen en even keek hij naar een foto van hem Alice en haar familie. Een glimlach verscheen even toenhij naar het lachende gezicht van Alice keek, toen hij echter naar de andere gezichten keek zuchtte hij even en wandelde hij vervolgens naar de deur met de twee tassen en zijn rugzak naar de deur. Ook liep hij naar zijn stereoinstalatie en die droeg hij gewoon in zijn armen. Kalm wandelde hij dan de deur uit, hij had de sleutel van zijn nieuwe kamer al gehad en wist dan ook perfect waar hij moest zijn. Eerste verdieping, kamer 589. Ian zou er al wel zijn dacht hij. Uiteindelijk kwam hij aan met de stereo in zijn handen, iemand anders deed voor hem de deur open omdat anders waarschijnijk alles op de grond zou belanden. Rustig stapte hij de kamer binnen en al gauw zag hij Ian liggen en grijnsde even. 'Jow, schone slaper je zou me beter wat helpen met die stereo hier.' Grijnsde hij droog terwijl hij de deur met zijn voet sloot en beide van zijn sportzakken die om zijn schouders hing liet vallen, een weegde helemaal niets omdat daar enkel maar tekenpapieren in zaten en schetsen van allerlei dingen.

Hij schoot direct overeind toen de deur openging en hij Joël zag beladen met een grote tas en een stereo. Hij kwam van het grote hemelbed af en pakte een van de boxen van Joël over. Hij zette die in de hoek van de kamer neer en de andere box pakte hij ook van Joël over en zette de box aan de andere kant van de kamer. Hij ging op zoek in Joël's tas of hij ergens een versterker kon vinden. Hij pakte zijn mobiel en zette muziek aan. Hij grijnsde en begon toen zijn tas ook maar uit te pakken. Hij gooide zijn basketbal schoenen in de kast en zocht naar zijn Nike sneakers die hij pas had gekocht. Hij haalde toen zijn schouders op en legde zijn shirts in de grote kast waar heel veel ruimte was. Hij had geen idee hoe hij deze ooit zou gaan vullen. Hij luisterde naar de muziek en zag dat Joël ook wat verwonder keek over de kamer. 'Gave kamer hé?' zei hij alleen maar. Hij rommelde weer verder en zag toen een foto in de tas van Joël naar buiten steken. Hij pakte de foto voorzichtig en zag Alice staan en haar familie. Hij glimlachte naar Joël omdat hij wist dat Joël hier veel waarde aan zou hechten. Hij zette de foto voor Joël neer op het nachtkastje van hem en liep terug naar zijn eigen tas. Hij viste er twee grote flessen Whisky uit en stopte ze in twee grote sport sokken zodat het niet gelijk zou opvallen als er een schoonmaakster zou komen.

Joël liet hem maar begaan en uiteindelijk toen Ian de muziek had aangezet liep hij naar zijn kast en keek nog even over de kamer heen en fronste even. 'Groot is ie wel.' Grijnsde hij droogjes naar hem en begon vervolgens zijn kledij in zijn kast te leggen, ook zijn basketbal teneu hing hij aan een van de kapstokken. Zijn basketbalschoenen zette hij mooi allemaal op een lijn, zodat de onder kant van de kast al gauw volstond met Nike's, Reebok sneakers, Jordan's en al die andere merken. Uiteindelijk zwierde hij zijn lege tas in de kast en begon hij in zijn andere tas waar zijn tekeningen in lagen, blijkbaar had Ian de foto van Alice en haar familie al neergezet op zijn nachtkastje. Ian wist hoeveel waarde die foto voor hem had, al kende hij het hele verhaal nog lang niet. Joël nam een bundel papieren uit zijn tas en stopte die in een schuif, zo deed hij dat met vrij veel bundels. Joël had uiteindelijk nog een papier in zijn hand en die legde hij op zijn bed. Dat was de tatoeage die hij had ontworpen voorzichzelf. Kalm nam hij zijn pennenzak ook uit zijn tas en legde die op zijn nachtkastje. Uiteindelijk was hij klaar en zette hij zich neer op het bed en staarde even naar het gezicht van Lorenzo op die foto en zuchtte even. Hij miste hem, dat was zeker. Maar hij moest zijn eigen opdracht vervullen, het verleden loslaten. Zijn familie loslaten ging voor hem gemakkelijk, maar de familie van Alice, nee, dat zou hem niet lukken.

Hij zag Joël de kast behendig vullen. Hijzelf had niet zoveel schoenen. Eerder veel shirts. Veel witte een zwart leren jack en nog wat G-Star items. Voornamelijk spijkerbroeken die tot op de knie zaten. Enkele lange en voor de rest had hij een rek vol banden en armbanden. Hij had vandaag een armband aan met hemelsblauwe stenen erop die op een lederen koort zaten vastgemaakt. Deze droeg hij het vaakst op een andere na die hij al een hele tijd kwijt was. Hij schoof de armband naar zijn pols toe en keer weer naar zijn eigen tatoeage. Het was gewoon een tekst die hij had neergezet op zijn arm omdat hij dit altijd wilde onthouder. Hic et Nuc. Hier en nu. Hij had dat erop gezet toen hij weggegaan was van huis. Hij had ook een Adidas vest in zijn kast hangen en nog een Puma vest. Hij had veel vesten en andere merken. De bekendste dan. Nike, Adidas en Puma. Reebok had hij bijna niet omdat hij het zelf niet zo'n geweldig merk vond maar Joël blijkbaar wel. Hij zette een enorme pot gel neer op het bed van Joël. 'Smeer eens wat van dat spul in je hangende haar. Dan maak ik wel stekels' zei hij plagend. Hij wist dat Joël eigenlijk weinig tot nooit gel in zijn haar smeerde en hijzelf deed het ook alleen als zijn haar echt niet wilde. Een keer was het zelfs zo erg geweest dat gel niet had geholpen dus had hij zo'n skaters muts opgezet. De volgende dag was zijn haar weer zoals het altijd was. Het was soms echt vaag zijn haar. Misschien dat hij nog ergens wat te eten kon ritselen maar dat betwijfelde hij. Onder in zijn tas vond hij een lang vergeten tekenblok waar hij zijn monsters in tekende. Hij sloeg het open en zag toen de meest vreemde beesten voorbij komen die hij ooit had gemaakt. Het was wel leuk om terug te bladeren en ze weer te zien. Het gaf hem altijd weer inspiratie voor nieuwe beesten.

Een pot gel werd op zijn bed geplaatst kort fronste hij maar schudde al gauw zijn hoofd. 'Nee, echt niet. Van mijn haar blijf je af.' Zei hij met een grimas tegen Ian en keek even kort rond in de kamer. Ze was groter dan zijn andere kamer, dat vond hij eigenlijk wel goed. Rustig nam hij het blad waar zijn schets voor zijn tatoeage op stond en nam zijn tekengerief erbij. Vervolgens begon hij verder te tekenen en even keek hij kort naar Ian. 'Dus, wat zoek je nog te doen vanavond?' Vroeg hij met een grijnsje onder het tekenen door en even keek hij naar de ster die op zijn blad stond. Rustig begon hij deze af te werken, eveneens als het hart en de tekst. Kort keek hij naar de foto op zijn nachtkastje en zuchtte even. Lorenzo was dood, Alice haar ouders waren dood, hij en Alice waren de enigste twee die nog in leven waren. Het was sneu dat ze omgebracht waren door die mannen, al was hij wel blij dat hij Alice had kunnen helpen ookal wilde ze dat niet. Rustig legde hij zijn tekening maar weer weg en staarde een tijd lang voor zich ui. Nadenkend over wat er zou kunnen gebeurt zijn als Alice er niet meer was. Dan zou hij zelf ook dood zijn, daar was hij zeker van. Misschien niet door de hand van die mannen maar door zichzelf. Dat had Ian hem nooit vergeven. Dat wist hij. 'Wat zou je gedaan hebben als ik dood was?' Vroeg hij aan Ian en keek hem heel serieus aan. Joël legde zijn armen over elkaar heen en snoof even. Een vrij serieuze vraag, er was geen glimlach te zien bij hem. Enkel de nieuwschierige blik van Joël.

Hij keek op van zijn eigen werk en keek zijn vriend aan. Hij zei dat hij niet aan zijn haar mocht komen. Hij grinnikte even vrolijk. Juist ja, hij zou het vannacht wel klaarspelen dat het haar van Joël alle kanten op zou gaan staan. Er werd gevraagd wat hij zou gaan doen vanavond. 'Wat ik vanavond ga doen? Jou met mij opschepen en een film huren' zei hij en zocht naar een potlood in zijn tas. Onvindbaar. Hij liep naar Joël toe en pakte een potlood uit de etui van Joël en begon toen in zijn eigen schrift te kladden. Hij zag ook wat op papier staan bij Joël en zag sterren en een hart. Hij moest het zelf maar weten als hij een tattoeage wilde. Toen stelde Joël plots en serieuze vraag. 'Wat zou je gedaan hebben als ik dood was?' De glimlach die hij net nog op zijn gezicht had gehad was gelijk verdwenen. 'Ik zou degene die verantwoordelijk is voor jou dood op dat moment eigenhandig de kop raf trekken' zei hij boos. Ze moesten het niet wagen om aan zijn vriend te komen. Echt niet. Dan werd hij giftig en dodelijk. Dat was een ding dat zeker was. Toen ging hij rustig verder met tekenen. Er verscheen een plant die zijn wortels om een schim heen klemde en kwaad keek. Het paste perfect bij hoe hij zich nu voelde. Hij had nog enkele films meegenomen zoals de Hulk en nog andere thrillers.

Joël fronste even en zuchtte. 'Maar wat nu als je die personen nooit zou vinden?' Nu stelde hij net dezelfde vragen aan Ian, als degene die Alice aan hem had gesteld. 'Weetje, antwoord maar niet.' Mompelde hij naar Ian toe en geeuwde even. Oke, dus vanavond werd het films kijken. Hoogst waarschijnlijk enkele thrillers als hij op de keuze van Ian mocht vertrouwen. Hijzelf had nog enkele komedie's en actie films in zijn tas zitten dus ze konden beslissen wat ze zouden kijken. 'Over die weddenschap van je, wanneer ben je van plan om die uit te voeren?' Grijnsde hij uitdagende naar hem en streek even over zijn been. Ian was iets veranderd sinds vroeger, niet veel maar toch was er iets anders. Misschien kwam het gewoon door het feit met die Sarah ofzo. Daar besloot hij maar niets over te vragen. Kort schoten zijn ogen naar de badkamer. Als die net zo groot was als de kamer zelf dan hadden ze hier de koninklijke kamer gekregen ofzo. 'Je hebt toch geen adel bloed ofzo?' Grijnsde Joel droog naar hem en onderdrukte een duidelijke lachstuip.

[Moet eten, sorry voor de kortheid]

'Let's drink tonight' zei hij grijnzend. Hij pakte een fles met Whisky en liet de vraag van Joël in de lucht hangen. Nu pas viel zijn oog op de badkamer. Net zo groot als de kamer. Toen Joël vroeg of hij blauw bloed had brulde hij van het lachen. 'Nee, natuurlijk niet! Ik heb alleen wat extra betaald voor deze kamer' zei hij nog na gierend van het lachen.
Hij wandelde de badkamer in en zag een jacuzzi staan. Die zou hij zekerweten gaan gebruiken. Geen twijfel mogelijk. De wanden waren bezet met een mooi tegelwerk. Het was donkerblauw met wit ertussendoor. Er was een zee na gemaakt in de muur en er was een gigantische spiegel. Hij zag zijn eigen blauwe ogen hem aankijken. Hij had zijn normale kleding aan en hij liep terug naar de slaapkamer. Hij pakte zijn toilettas en ging toen weer terug naar de grote badkamer. Hij zette zijn tandenborstel in de daarvoor bestemde beker en legde een kam ernaast. Hij liep weer terug naar de kamer en pakte de pot gel van Joël's bed en zette de pot in de badkamer neer. Hij liep de kamer nu uit en ging naar buiten toe. Hij liep naar zijn Porsche toe en pakte het pas gekochte Flat Screen eruit. Hij had de Flat Screen pas gekocht en het Flat Screen zat zelfs nog in de doos. Hij ging weer in de lift en liep de kamer weer binnen. De Hemel bedden stonden naast elkaar en hij had het rechtse als je binnenkwam. Aan beide kanten stond een bureau en aan het einde bijna direct naast de deur stond nog een lage tv kast. Hij pakte een mes uit zijn broekzak en maakte de doos open en tilde de Flat Screen op en zette de Flat Screen neer op de kast. Hij had in zijn sporttas ook een DVD speler zitten. Deze pakte hij ook maar uit zijn tas en sloot de DVD speler aan op de tv. Hij sloot de tv aan op een stopcontact en kreeg beeld. Het was haarscherp. Hij grijnsde naar Joël en zette de DVD's naast de tv.

'Then tonight it is.' Grijnsde hij naar Ian. Eens kijken wie het beste kon drinken van de twee. Waarschijnlijk Ian, omdat Joël nooit echt veel dronk omwille van het feit dat hij drinken echter stom vond. Maar ja een weddenschap ging hij nooit uit de weg, dan moest je hem maar eerst vermoorden voor hij zoiets uit de weg ging. 'Hoeveel juist? Want anders betaal ik het je wel terug.' Als het veel te veel was dan zou hij het terugbetalen, op afbetaling dan toch. Want hij moest nog beginnen met zijn baantje hier dus ja. Rustig zette hij zich neer op het bed en plaatste zijn hoofd tegen de muur aan, eerst zag hij Ian naar de badkamer lopen en vervolgens de kamer uit. Morgenvroeg zou hij dus waarschijnlijk een dikke kater hebben als ze vanavond gingen drinken. Kort grijnsde hij, ach, een keer maakte het niet uit. Uiteindelijk kwam Ian weer terug binnen maar hij keek niet even op voor hem. Toen hij echter een snijdend geluid hoorde keek hij op en zag nog net dat Ian een flatscreen televisie uit een doos haalde en die neer zette. 'Oh ja, hoogstwaarschijnlijk ben ik morgen bij Alice.' Glimlachte hij even naar Ian toe. Hopelijk vond die dat niet erg, maar nu moest hij zijn tijd wel gaan verdelen, zowel aan Alice als aan Ian en binnenkort ook weer aan zijn basketbal.

Hij grinnikte. Juist ja, Joël ging naar Alice. Hij kon haar ook hier uitnodigen als hij wilde. Hij wist dat Joël niet vaak dronk en daarom morgen een gigantische kater zou hebben. 'Als je wil kan je Alice hier ook uitnodigen. Doet ze gezellig mee met de filmmarathon en met de weddenschap?' zei hij grijnzend. Dat zou een leuk idee zijn. Alice. Aangeschoten. Hij sloeg grijnzend zijn bed open en ging er in zitten. Hij keek naar de tv en zapte het kanalen net door. Hij stopte bij MTV en zijn ogen volgden de spelers het geluid had hij zacht aanstaan zodat als Joël wilde hij door kon gaan met tekenen. 'Maak je borst maar nat mannetje' zei hij grijnzend en keek toen weer naar de tv. De programma's liepen in elkaar over en langzaam begon het hem te vervelen. Hij zette de tv toen uit en kroop onder de dekens. Hij kon best wat slaap gebruiken voor vannacht. Als Joël hem zou vragen op te staan zou hij dat wel doen maar langzaam zakte hij weg in een diepe slaap. Langzaam maar zeker werd het geluid van een houtzagerij hoorbaar in hun kamer. Hij was diep onder zeil geraakt en zou een trompet nodig hebben om wakker te worden. Een schop zou niet genoeg zijn. Hij zou zich moeiteloos nog een keer omdraaien en verder snurken.

Joël schudde zijn hoofd en keek even voor zich uit. 'Nee, ik denk dat ze vanavond best wel wat rust kan gebruiken.' Zei hij met een glimlach tegen Ian en nam zijn tekenblok al gauw weer vast. Televisie interesseerde hem niet zo hard, buiten dan als het over tja iets interessants ging natuurlijk. Kalm begon hij weer verder te schetsen aan zijn tatoeage, hij veranderde het lettertype van de tekst daaronder en glimlachte even. Nu was het een zachter lettertype, en ook meer fragiel. De ster met het hart in liet hij voor wat het was. Binnenkort zou hij wel naar een of andere tattooshop gaan, al zou hij er natuurlijk wel eerst met Alice over gaan praten. Hoewel ze wist dat hij er een wou laten zetten, mocht zij eigenlijk ook nog best wel wat zeggenschap hebben. Plus, hij wou aan haar voorstellen dat dit een gezamelijke tatoeage zou zijn. Er was geen haar op zijn hoofd dat er aan dacht om haar ooit nog te , en hij wist wel ergens dat het hetzelfde zou zijn voor haar. Kalm begon hij haar gezicht te schetsen op een nieuw blad. Hij zou de foto van haar en haar familie over schetsen en deze zo mooi illustreren zodat hij het aan haar kon geven als een cadeautje. Ergens vond hij het nodig, gewoon om haar te steunen in deze tijd. Want ja, steun kon ze wel gebruiken. Opeens hoorde hij een zaagmachine door de kamer gaan en de jongen schoot even in de lach. Ian lag dus weer eens te pitten. Misschien kon hij dat ook maar beter eens gaan doen. Vanavond had hij wel zijn verstand nodig, maar het probleem was in slaap vallen kon hij dus niet. Dus ja, dan werd het maar wakker blijven tot vanavond.

Nog steeds deed hij een zaagmachine na. Hij was doodop van alle ervaringen van de afgelopen tijd. Niet dat hij het erg vond dat hij zijn jeugdvriend weer terug had gevonden maar vanavond moest hij scherp zijn. Hij zou een turftabel maken en erin schrijven hoeveel glazen ze ieder op hadden. Als ze opeens nock-out zouden gaan zou Alice hen wel vinden en hopelijk ging het gewoon een gezellige avond worden. Gewoon als ieder andere avond die ze samen hadden doorgebracht. In zijn onderbewustzijn hoorde hij Joël een geluid maken en hij draaide zichzelf om. Hij had zijn kleren nog aan maar dat merkte hij op dit moment toch niet eens. Even hield hij op met snurken om daarna weer net zo hard door te gaan. Als hij sliep dan sliep hij als een blok ook. Voorheen als Joël mee ging op vakantie moest Joël eerder naar bed omdat hij Joël anders wakker hield. Hij ademde rustig en zag de meest raarste dingen voorbij komen in zijn dromen. Weerwolven die elkaar opaten en tegen elkaar vochten. Langzaam begon hij weer bij bewust zijn te komen. Hij had liggen snurken als een os. Hij was bijna wakker en zag het licht van de bureaulamp van Joël komen. Hij deed zijn ogen weer dicht maar kwam niet meer in slaap. Sarah spookte weer door zijn gedachten heen. Hoe kon hij in vredesnaam een dag krijgen waarop hij niet aan Sarah zou denken. Toen deed hij zijn hel blauwe ogen open en staarde naar de bovenkant van het hemelbed. De sprei lag half over hem heen en de deuren van de kast waren dicht. Hij ging langzaam overeind zitten. Joël was nog steeds bezig met zijn tekening en hij keek naar hoe zijn vriend aan het werk was. Hij had het nummer van Alice… misschien kon hij haar een smsje sturen als hij tijd had. Het zou eigenlijk voor zich spreken dat Alice mee wou doen. Hij grijnsde en zwaaide zijn benen het bed uit. Hij zag zijn sloffen staan en deed ze aan. Hij slofte naar Joël toe en Joël kon hem horen aankomen. Hij keek over zijn schouder heen en zag een nieuw vel liggen. ‘Je had toch nog DVD’s meegenomen?’ vroeg hij met wat van lichte slaap in zijn stem. Zo heel vaak keek Joël geen horror films naar zijn weten. Het was misschien leuk om er een te kijken met een grote bak popcorn. Hij bleef meekijken naar hoe zijn vriend strepen op papier zette en zo vorm gaf aan het geheel.

Joël tekende verder. De jongen tekende heel gedetailleerd, voor deze tekening deed hij dat nog meer als anders. Gewoon omdat dit voor Alice was. Een recente foto was dit niet, maar deze was wel de enigste die hij had waar haar hele familie opstond. Kort keek hij op maar richtte zijn ogen al gauw weer op het blad en tekende rustig verder. Opeens hield het gezaag op, Ian was dus weer wakker. Hoelang had hij wel niet geslapen? Ach, lang genoeg blijkbaar want Joël was al klaar met het eerste gezicht, dat van Alice. Nu begon hij aan dat van haar moeder. Een glimlachje speelde op zijn lippen toen hij aan de moeder van haar dacht, een gelukkig persoon dat overal met kon lachen, dat je steunde als je het moeilijk had. Een echte moeder dus, wat hij zelf nooit had gekend. Zodra hij een stem hoorde keek hij even op en zag Ian staan met een slaperige blik in zijn ogen. 'Ja, ik heb er enkele bij, die liggen in de kast denk ik.' Kalm legde hij het blad naast zich neer op de matras en stond op, waardoor hij even meteen weer ging zitten en met een strakke blik voorzich uit keek. Stomme knie ook. De jongen duwde zich voorzichtig recht en wandelde naar zijn kast toe, het tweede schap had hij helemaal aan zijn dvd's besteed. Blijkbaar had hij er dus wel veel mee bij dan hij zelf wist. 'Ik zou zeggen, kies maar. Ik heb genoeg bij.' Grijnsde hij even naar Ian. Kort geeuwde hij even en streek door over zijn borstkast. Kort keek hij rond en wachtte even af tot Ian zou reageren.

Hij stond zeker wat sullig te kijken want Joël ging gewoon verder met tekenen. Hij zag een duidelijk jonger gezicht van Alice en van haar moeder. Er sluimerde een glimlach ook op zijn gezicht nu. Hij had de boerenfamilie niet anders gekend ook. Alles werd altijd compleet anders als hij bij Joël was. Gewoon alsof hij terug stapte in de tijd. Hij zag Joël naar de kast knikken en hij slofte ernaartoe. Hij trok de deuren open. Joël zei dat hij genoeg DVD's had dus keek hij het rek eens door. Er zaten veel liefdes verhalen en andere dingen tussen die hijzelf persoonlijk nooit zou willen kijken. Na lang zoeken en achter het rek kijken vond hij een DVD terug van de vorige bewoners van deze kamer. Dracula. Hij grinnikte. 'Deze doen we' zei hij en hield de DVD omhoog. Hij legde de DVD naast de DVD speler neer en ging op bed zitten. Joël kon eigenlijk ook nog wel wat slaap gebruiken. Maar als Joël niet wilde moest hij dat zelf maar weten. Hij rommelde nog wat met de lakens op zijn bed en besloot toen om ze er maar vanaf te gooien. Hij had een eigen grote deken bij. Er stonden dieren op die je niet zou verwachten bij een jongen. Een snoezig katje dat sliep stond erop. Hij sloeg de deken om zich heen en ging op zijn buik liggen. Hij grijnsde naar Joël. Hij had ook nog een fleece deken met een slapend hondje erop. Hij viste die uit de kast en gooide die naar Joël. Tijd om de film te startten wat hem betrof. Hij had een klein tafeltje voor zijn bed neergezet en hij schoof een stuk op zodat Joël naast hem kon komen liggen. Op de tafel had hij twee grote flessen Whisky klaargezet. Hij wachtte nu alleen nog maar op Joël.

Ian wandelde naar de kast en uiteindelijk vond hij een DVD. Het oudste verhaal uit het boekje. Dracula. Beiden liepen ze weer naar hun bed, en hij zette zich even neer op zijn bed. Tot hij echter een deken tegen zich aan kreeg. Kort fronste hij en grijnsde even. Joël stond op en wandelde maar naar het bed van Ian toe en legde zich naast hem neer en staarde even naar de tafel waar twee grote flessen Whisky hem aan stonden te gapen. Dus hij meende het echt van het drinken, dus waarschijnlijk zou hij het einde van de film niet eens gaan meemaken. Even streek hij nog door zijn haren en keek hij droogjes naar Ian. 'Wel, zullen we maar eens beginnen met de avond?' Grijnsde hij naar hem. Dracula was geen eng verhaal, plus het was al zo vaak verfilmd, al zat er elke keer wel een ander verhaal in. Maar dit was de echte oude Dracula, misschien afgezaagd maar ja, alles was natuurlijk beter dan die pure horror die Ian zo graag zag. Horror zag hij soms, als er echt niets anders was dat hij wou kijken. Maar nu had hij liever Dracula, gewoon om het oude filmwerk nog eens te herbekijken.

[Soooowry, flutpost ]

Er sluimerde nu ook bij hem een glimlach. Hij zag een veel jongere Alice met haar voltallige familie. Hij had een hekel aan slechte films maar deze film was het origineel. Natuurlijk was Dracula nu gemoderniseerd maar het oude vakwerk zwart en wit was ook heel mooi om te zien. Hij had de moderne hulk ook gezien maar daarbij vergelijking de oude hulk beter. Dat monster kwam echter over bij hem. Hij zette zijn tanden op de kurk en trok de kurk eruit. Hij klonk hem tegen de fles van Joël aan en nam al een flinke slok en zette de film aan. Zijn ogen wenden maar moeilijk aan de zwart wit film aangezien ze normaal altijd kleur zagen. Hij trok zijn deken iets verder over zich heen en bleef naar het scherm kijken. Een gil waarvan je bloed zou stollen klonk door hun slaapkamer heen en juist op dat moment nam hij nog een slok Whisky. Er droop nu bloed op het scherm en hij slikte zijn Whisky door. Hij vond het niet vies om naar te kijken. Toen de film op de helft was zette hij de film stop. Hij keek opzei en zag dat Joël een witte tint op zijn gezicht had. Ja, die had dus echt een hekel aan bloed. Of hij was gewoon misselijk dat hij Whisky moest drinken. Hij sloeg zijn deken terug en liep even naar de badkamer om het witte porselein te gaan verwennen. Daarna liep hij naar de wastafel in de badkamer en waste zijn handen en droogde die af. Hij ging terug naar de kamer en griste een zak chips uit de kast. Hij legde die naast zijn fles neer en grijnsde even naar Joël. ‘Gaat het nog wel Joël?’ vroeg hij bezorgd. Hij vond het een beetje raar dat zijn vriend zo wit zag.

Ian begon al vrij snel met zijn fles te ontkurken en de film begon ook vrijwel meteen. Joël volgde zijn voorbeeld maar al snel en trok de kurk er ook vanaf, om vervolgens de fles aan zijn lippen te zetten en te drinken. De warme vloeistof gleed zijn keel binnen en het gaf een zacht branderig gevoel. Wel kreeg hij het er ook ineens wat warmer door. Kalm keek hij naar het scherm en vrijwel meteen verscheen er bloed op het scherm. Even keek hij naar Ian maar dronk dan nog wat van de Whisky en vervolgens stond de film ineens op pauze. Joël verlegde zich even waardoor er een helse pijn door zijn gehele lichaam heen trok. Die deed veel meer pijn dan alle vorige. Zonder het te weten van zichzelf had hij een vrij witte kleur gekregen. Zijn hand legde hij meteen even op zijn knie en toen Ian weer was verschenen en wat aan hem vroeg, stopte hij de pijn die hij voelde diep weg zodat deze al niets zou merken aan zijn gezicht. 'Mijn knie doet gewoon lastig. Niets aan de hand.' Sprak hij kalm tegen hem en plaatste zijn beide handen weer voorzich. De alcohol had nog niet in werking getreden, als hij genoeg binnen had. Dan zou die pijn wel stoppen, toch? Ach, dat zou hij waarschijnlijk later wel gaan merken. Rustig wachtte hij af tot Ian de film weer liet spelen, want hoewel hij het verhaal al kende. Was hij er ergens toch door gefascineerd. Tja, eigenlijk had hij de film nog niet zo vaak gezien, maar het verhaal was iedereen wel bekend. Alleszins dat zou zo moeten zijn.

Hij keek nog steeds bezorgd naar zijn vriend. Ging het echt wel goed met hem? Hij zette de film weer aan en zag Joël naar zijn knie grijpen. Zijn wenkbrauwen gingen omhoog. De alcohol zou dat toch moeten verdoven? 'Je moet daar eens mee naar de dokter na ons feestje' zei hij bedachtzaam. Hij keen naar de fles van Joël en toen naar zijn eigen fles. Zijn fles was al half leeg. Die van Joël nog niet eens voor een kwart. Hij haalde zijn schouders op en bedacht zich langzaam. Joël zou wel eens een flinke optater kunnen krijgen van zijn knie. Hij liet de gedachtes van zich afvallen en dronk toen zijn fles leeg. Hij zette de fles op het tafeltje neer en keek zelfvoldaan naar Joël. Hij schoof onderuit en begon aan zijn roes uit te slapen. Hij volgde de film nog maar half en begon zelf langzaam weg te zakken. Hij grijnsde schaapachtig en wist dat hij morgen een gigantische kater zou hebben als hij nog een fles leegzoop. Hij zou wakker blijven totdat Joël zijn fles leeg had anders zou hij wel eens kunnen gaan smokkelen en alles door de gootsteen kiepen. En dat was iets wat hij absoluut niet wilde. Joël deed hem op een of andere manier aan House denken. Dat was een bekende televisie reeks en House had ook zo'n schotwond gehad. Had Joël hem lopen imiteren ofzo?

Joël schudde zijn hoofd en keek al gauw verder naar de film en dronk nog wat van zijn fles tot deze voor drie kwart leeg was. En ja hoor, nu begon de pijn te verdwijnen. Kort streek hij zijn haren uit zijn gezicht en dronk ook het laatste van zijn fles op. Om vervolgens even op te staan en naar de badkamer te gaan. Joël had geen last van zat zijn ofzo, al zou hij misschien wel een kater hebben morgen vroeg maar dat hoorde er gewoon bij. Rustig waste hij zijn handen en wandelde rustig terug. Moe was hij nog helemaal niet, van drank werd hij niet moe. Hij bleef gewoon hoe hij was. Rustig zette hij zich neer op zijn bed e staarde nog even naar het beeldscherm maar nam al snel de tekening weer en begon rustig verder te tekenen. Heel droog allemaal wel maar ja, aangezien Ian zo meteen wel in dromenland zou gaan verkeren kon hij maar beter nu rustig beginnen tekenen want veel zou hij niet meer hebben aan Ian leek het hem zo. Even dacht hij eraan om nog een avondwandeling te gaan maken, maar dat besloot hij maar niet te doen. Dat leek hem heel ongezond na een fles Whisky op te hebben gezopen. Een liedje kwam in hem op en heel rustig begon hij te neuriën, zingen kon hij wel, maar dat zou hij nu niet doen. Geen zin in. Ergens vroeg hij zich wel wat af, wat zou Ian doen als hij wist hoe hij aan die kogelwonde kwam. Dat moest hij ook nog gaan vertellen, maar wanneer wist hij eigenlijk nog helemaal niet.

Langzaam zag hij de fles naast hem leeg gaan. Joël hield zich aan zijn woord. Hij hoorde hem ook zacht neuriën. Hij zou zometeen nog in dromenland gaan snurken en hier nu ook. Het was hem nog steeds een raadsel hoe Joël aan die schot wonden kwam. Hij wist dat als Joël zou gaan zingen hij zich net een klein kind voelde dat door zijn vader zou worden ingestopt. Joël had een mooie stem vond hijzelf. Hij zette de film uit en knipte het licht van de kamer uit. Hij liet de lamp van Joël aan die vast nog wel verder wilde werken. Hij liet de tv op stand by staan en trok de deken om zich heen. Hij viel in slaap en deze keer mocht hij van zichzelf zo lang als hij nodig had in bed blijven liggen. Hij hief zijn hoofd nog even op. 'Jij moet ook gaan slapen anders ben je morgen niet te genieten en krijg ik op m'n kop van Alice' hij grimmig en trok toen de deken over zich heen. Hij zakte weer weg en deze keer ging het erg vlot. Hij begon weer te snurken en zou niet ophouden voordat hij zijn roes had uitgeslapen. Vermoedelijk zou dat pas morgen om 12 uur 's middags zijn. Niet dat hij er iets om gaf. Misschien zou hij wel gezelliger zijn dan anders. Hij zou het verhaal van Joël's schotwonden later nog wel horen. Daar vertrouwde hij wel op.

Joël grijnsde even en knikte. Hij zou zometeen wel gaan slapen, als hij klaar was met het gezicht van Alice haar moeder dat hij in alle detail tekende. Maar toch nam de slaap al sneller toe dan hij echter verwacht had. En compleet onverwachts vielen zijn oogleden toe en viel het potlood op de grond, de tekening lag op zijn buik. En ja, zo viel ook hij in een diepe slaap. EEn droomloze slaap ging hij tegemoet, en dat vond hij echter goed. De jongen lag niet onder de dekens of wat dan ook, hij had het warm genoeg. Rusitg sliep hij verder en in zijn slaap draaide hij duidelijk zodat hij nu op de rand van zijn bed lag, en daar een hele nacht bleef liggen. Uiteindelijk toen het iets van een tien uur was werd hij wakker. Joël draaide zijn gezicht even en zag dat Ian nog mooi in dromenland was. Voorzichtig duwde hij zich recht en wandelde even naar zijn kleerkast, daar haalde hij een pijnstiller uit voor zijn knie en deze nam hij dan vervolgens ook in. De pil smaakte naar iets vies, maar ze werkte wel na een tijdje. Dat was wel nodig want anders zou hij nog eens dood gaan van de pijn die hij door zijn knie had. Kalm liep hij naar een zetel en zette zich daarin neer met zijn blik gericht op zijn potlood dat helemaal tot aan zijn kast was gerold. En zo ging hij dan ook weer over in een dagdroom fase. Die had hij zowat elke morgend als hij opstond, dus daar moest Ian ook maar aan wennen moest die ooit een keer voor hem wakker zijn. Zijn hoofd voelde aan als een groot hout blok, een kater was dus toch doorgedrongen.

Langzaam werd hij wakker. Alles danste weer voor zijn ogen. Dit was een van de sterkere flessen die hij mee had genomen. Hij kreunde en draaide zich om. O, hij had die fles niet helemaal leeg moeten maken. Hij dronk normaal minder maar dit was wel een beetje veel van het goede. Achter zich hoorde hij wat geschuifel. Joël was dus blijkbaar al wakker. Joël zou vast ook wel een kater hebben. Deze Whisky was eigenlijk illegaal maar hij wist mensen die hier aan konden komen. Hij kwam nog maar even niet overeind. Hij zag dat de klok richting de 11 uur in de ochtend liep en hij bromde wat. Ach, wat maakte het uit? Hij keek nog eens en kwam toen heel langzaam overeind. Alles bleef voor zijn ogen dansen en zijn keel brandde echt absurd. Hij zwalkte zijn bed uit en ging een groot glas water drinken in de badkamer. Normaal had hij weinig tot geen last van zijn keel na het drinken. Was deze Whisky dan echt zo anders? Hij had net zijn glas water op toen hij zijn eigen spiegelbeeld zag. Hij zag grauw. Asgrauw. Dit kon niet goed zijn. Laat maken op de avond en dan ook nog Whisky erbij. Nee, dat was geen goede combinatie. Hij zwalkte terug naar bed en trok de deken weer over zich heen. Nog een uurtje zou hij blijven liggen.

Toen Ian opstond en even later weer in zijn bed dook grijnsde hij even. Rustig wandelde Joël naar de deur om zo even naar buiten te gaan en met zijn fiets een bakker te gaan zoeken. Daar bestelde hij wat koffiekoeken en zo reed hij ditmaal met een zak weer terug naar school. Kort keek hij naar de weinige leerlingen die buiten stonden en knikte eventjes naar hun. Dan wandelde hij weer naar binnen en ging zo de trap op, na er eerst nog een keer zijn af te gevallen. Stomme trap ook. Mopperend kwam hij de kamer binnen en legde de zak met koffiekoeken op de tafel en liet zich weer neerzakken in de stoel en begon rustig verder te tekenen. Het uur vloog letterlijk voorbij. Toen het ongeveer twaalf uur was keek hij naar Ian en wachtte rustig af tot hij wakker werd. Even sloot hij zijn ogen, wat hij misschien beter niet had kunnen doen want de jongen dommelde algauw in en viel dnan uiteindelijk weer helemaal in slaap Ach, Ian maakte hem wel wakker waarschijnlijk, of hij liet hem door slapen. Maar dan had die jongen wel een probleem want dan zou hij zwaar kwaad gaan worden omdat hij te laat was in de lessen. Dan kreeg hij hier gelijk straf, en dat kon hij nu ook niet echt gaan hebben. Aangezien hij al niet mocht sporten voor nu nog maar drie dagen lang, kon hij zijn tijd beter gaan verdoen in een klaslokaal.
[Sooowry, examenleerstof is killing my inspiration]

Hij bleef wakker liggen. Hij probeerde wel in slaap te komen maar het wilde niet meer lukken. Hij hoorde Joël de trap op komen met iets dat ritselde. Hij glimlachte ven. Ontbijt op bed. Wat een service. Hij was nog steeds behoorlijk draaierig maar het ging al beter. Hij staarde weer naar het plafond van het hemelbed. Misschien moest hij maar eens een hete douche nemen. Hij stond op uit zijn bed en rommelde wat in de lades. Hij hoorde Joël zachtjes achter zich snurken dus bleef hij zacht doen. Hij liep naar de grote badkamer toe met een handdoek en ondergoed onder zijn arm. Hij had ook een zwart t-Shirt meegenomen en een korte broek. Hij kleedde zich uit en ging onder de douche staan. Vanaf het moment dat het warme water zijn huid raakte ontspande hij zich. Dit was een verademing. Hij voelde zich zo goed als direct een stuk beter.
Nu stond hij er al bijna dertig minuten onder. Hij besloot dat hij nu wel schoon zou zijn. Hij stapte onder de douche vandaan en droogde zich af. Hij liet zijn haar gewoon nat op zijn hoofd zitten omdat hij geen zin had om het af te drogen. Waarom zou hij ook? Als hij een kwartier buiten zou gaan lopen was het toch droog. Hij liep de kamer weer in en zag dat Joël nog steeds onder zeil was. De lessen waren allang bezig maar hij kwam bijna nooit opdagen. Liever dat hij met vrienden de stad inging of iets anders doen. Hij tikte Joël op zijn schouder en viste een van de broodjes uit de zak die Joël had meegenomen. Hij legde die op een servet naast de neus van Joël. Op de boerderij deed zijn eigen moeder dat ook altijd. Dan werd hijzelf meestal wel wakker. Hij staarde nog eens naar de tekening van Joël. Wat kon die gast tekenen zeg. Hij vond zijn monsters wel leuk om te tekenen maar Joël deed hij waarschijnlijk niet na met zijn tekenkunsten. Misschien kon hij nog iets van Joël leren.