Profiel Naam: Joel Grant Baker Partner: Sometimes.. I wear glasses. Vereniging: None
Onderwerp: Kamer van Lexi en Joel zo okt 06, 2013 9:16 am
I MIGHT BE A LITTLE WEIRD BUT THAT'S OK, OK?
Joel verbleef nu ongeveer twee dagen in deze kamer op Monica High, en het was nu al een chaos. Op zijn bureau stonden vier verschillende lavalampen, allemaal in een andere kleur. Als het volume van de radio ook maar iets hoger zou komen te staan zou het glas uit de ramen vallen. Onder zijn bed lag een hele verzameling lege pizza-dozen, stripboeken, dvd's en sokken die nodig uitgewassen moesten worden. Boeken waren nergens te vinden - behalve één, maar daarvan was de titel: "The Adventures of Jack the Crookworm" en dat had waarschijnlijk niet veel met school te maken. De muur was volgeplakt met posters van rappers, filmsterren en actiefiguren, en voor een onbekende reden lag er een bewegende speelgoed dinosaurus op de vloer die epileptische bewegingen maakte. Het was wel te merken dat Joel niet echt rekening had gehouden met een eventuele kamergenoot. En hij had er ook niet over nagedacht dat die vandaag zou arriveren.. "Do it for the vine!" werd er geroepen. Dat is nooit een goed teken. Een vriend van Joel; Blake, hield de telefoon vast en gebaarde dat hij klaar stond om te filmen. Vanaf de muur tot aan de deur lag een spoor van gelatine over de vloer, slijmerig en glibberig. En aan het begin van het spoor stond Joel. In zijn zwembroek. "Okay, okay! ... This better be worth it," zuchtte hij terwijl hij de vloer met enige twijfel bekeek. Hij smeerde nog wat gelatine over zijn bovenlichaam, sloot zijn ogen, maakte een aanloopje en stortte zich met volle kracht op het spoor. Een, twee, drie seconden - en hij knalde keihard met zijn hoofd tegen de deur aan. Blake barstte in lachen uit, terwijl Joel stiekem zijn tranen probeerde te verbergen. Damn, dat deed pijn. Doordat Blake zo hard moest lachen, liet hij de telefoon per ongeluk op de grond vallen. Joel keek even toe hoe de glimlach van Blake's gezicht verdween en maakte daarna een abrupte beweging en kroop als een gek naar zijn telefoon, die in twee stukken op de vloer lag. "NOOOOOOO! No! No..." Hij raapte de stukken telefoon op, en terwijl hij in een poel van gelatine hopeloos lag te schreeuwen ging Blake er snel vandoor. "Why? WHY?! Moest mijn telefoon ZO aan zijn einde komen?!" Riep hij wanhopig. Niet alleen had hij zichzelf voor niets een hersenschudding bezorgt met deze stunt, hij was nu ook nog eens zijn telefoon kwijt! Wat Joel niet door had, was dat toen Blake de deur uit was gerend, iemand anders binnen was gekomen... "Dit is allemaal jouw schuld," zei hij, half serieus en half sarcastisch, terwijl hij zich omdraaide en naar Blake wees. Alleen stond Blake daar niet meer; er stond nu een meisje die hij nog nooit eerder had gezien.
TAG: LEXI | WORDS: IETS VAN 300? IK BEN LUI| IK HOOP DAT JE ER IETS VAN SNAPT :'D | ORANGE CARAMEL ! @ ATF
Lexi
Posts : 29
Profiel Naam: Lexi Anderson Partner: ♡. Vereniging: None
Onderwerp: Re: Kamer van Lexi en Joel ma okt 07, 2013 7:43 am
"Lex, heb je alles mee?" Een blondharig meisje met getuite, rode lippen stond Lexi kalmpjes aan te kijken terwijl het andere meisje de kamer nog eens goed controleerde, opdat ze alles mee had en niets zou vergeten. "Ik denk het?" Lexi wreef met haar linkerhand de lokken uit haar gezicht en zuchtte daarop opgelucht. "Eindelijk klaar! Het is hier wel leeg nu.." Lexi lachte en ging voor beste vriendin staan, haar handen op haar schouders plaatsend om haar daarna drie dikke kussen te geven. "Ik ga je missen meis! Het ga je goed op de unief!" Lexi wist dat ze Sara niet veel meer zou zien aangezien ze ging studeren in Engeland en dat nu niet bepaald aan de deur lag. "Ik jou ook! 'k Hoop dat je een wat leuke kamergenoot gaat krijgen!" Sara gaf Lexi nog een dikke pakkerd en opende de nu helemaal lege kamer, die ooit nog volledig volgezet was met posters, leuke accessoires en schilderijen die ze samen gemaakt hadden. Maar ach, life goes on en Lexi moest er maar mee leven dat ze van nu af aan met een ander persoon zou moeten slapen. "Tot later, ik bel je vanavond!" Lexi wuifde haar vriendin uit en sloeg zelf de gang in naar rechts, daalde de trappen af en rende naar haar pek zwarte cabrio. Aangekomen bij een groot, hoog gebouw parkeerde ze haar auto op de parking en stapte ze kalmpjes uit, haar hand tegen haar voorhoofd geplaatst om de felle zonnestralen uit haar zicht te verbannen. 'Dus dit wordt het..' Lexi schudde het hoofd en haalde kalm haar schouders op. Geen vooroordelen, hield ze zichzelf voor. "Nog eentje verder.." Gehuld in een felblauw kleedje dat strak om haar lichaam zat en staand op hoge hakken klopte ze voorzichtig aan op de deur dat het nummer had vanop haar blad papier. De deur werd in nog geen twee seconden onverwacht geopend en een schaterlachende jongen nam haastig het hazenpad. Lexi, die geschrokken was van het plotseling lawaai, richtte haar amandelbruine ogen fronsend op een jongen, die tot haar verbazing, helemaal gehuld was in gelatine en op de grond lag te kronkelen. "B-ben ik wel juist?" Lexi keek vanop haar papier naar de jongen en weer terug en leek wel voor duizend man te zuchten. Alhoewel ze het best grappig vond dat de jongen daar zo hulpeloos op de grond lag, had Lexi zich toch een iets andere verwelkoming voorgesteld. "Moet ik je helpen rechtkomen?" Lexi probeerde maar vriendelijk te zijn en stapte héél voorzichtig over de gelatine, bang dat ze zelf straks de grond op zou liggen. En alsof het lot het voorspeld had, schoof ze uit bij haar derde stap en landde ze nét naast de jongen op de grond, haar pas gewassen haren in het vuile goedje dat op de grond lag. "God-ver-domme." Lexi keek naar haar blauw jurkje dat vol zat met de vlekken en waarschijnlijk voor de vuilbak zou zijn. Maar door de plotselinge val kon ze niet anders dan in de slappe lach schieten en de jongen naast haar een stevige duw geven. "Nou, ik had onze kennismaking toch net iéts anders voorgesteld, maar oké. Ik ben Lexi, aangenaam." En met de hand die vol zat onder het slijk, schudde ze zijn hand en smeerde ze terwijl het goedje uit op zijn lichaam. Tjeez, dit zou nog wat worden.
zo okt 06, 2013 9:16 am
