Thinking of the past...

Brooklyn lag zo half in een zitzak. Haar hoofd opzij en gericht op de wolken. Hiervoor had ze extra een zitzak aan de rand gekozen zodat ze rustig naar de wolken kon kijken zonder dat haar zicht verstoort weg. Ze had allebei de oortjes van haar MP3 in en de muziek stond vrij hard. Muse met Unintended stond op. Waarschijnlijk konden voorbij komende mensen het ook vaag horen, maar dat kon haar niet schelen. Zacht neuriede ze mee, terwijl ze kort haar ogen sloot. Dit lied had haar altijd gekalmeerd, tot rust gebracht in moeilijke tijden. Op haar piano waren de toetsen versleten die ze moest gebruiken voor dit nummer. Vaag gleed haar gedachte terug naar voordat ze hier op Monica was gekomen. Het was elke dag ruzie geweest met haar vader. Een van de enige dingen die ze op dit moment totaal niet miste. Eigenlijk begreep ze ook niet helemaal waarom hij er zo op gebrand was dat ze goede punten haalde. Alsof hij zich zorgen maakte over haar toekomst! Dat had hij nooit gedaan en dat zou hij nu ook zeker niet doen. De enige reden die ze kon bedenken was dat hij haar gewoon zo snel mogelijk uit huis wou hebben. Dat was hem nu in ieder geval gelukt. Een zachte zucht verliet haar keel, terwijl Muse rustig doorspeelde. Eigenlijk had ze enorm veel zin om uit te gaan, alles los te laten en gewoon los gaan. Toch hield iets haar wel tegen. Ze was nu al 'n stuk of 2 keer uit gegaan en gewoon nergens meer aan gedacht. De dag later kwam het echter 2 keer zo hard terug, soms zelfs in haar dromen. Het feit dat ze eigenlijk alles kwijt was en dat ze nooit meer zo hoog op de sociale ladder zou komen dan ooit. Ze besefte zich wel dat hierheen gaan ook wel voordelen had, maar op het moment weigerde ze deze te zien. Hoewel het minder erg was om hier te zijn dan helemaal in het begin miste ze nog steeds wel naar vrienden. Om eerlijk te zijn miste ze misschien wel het meeste haar zus. Of eigenlijk iemand om open tegen te praten, iemand die ze alles kon vertellen. Toch wilde ze tegen niemand zwakte tonen, dat was wel het laatste wat ze ooit zou doen. Voor haar was dat een laatste wanhopige poging en dan zou haar reputatie vernield zijn als ze terug ging naar New York. Als ze er ooit nog terug ging tenminste. Opeens merkte ze hoe zeer ze aan het nadenken was. Hoe erg ze op het punt stond om haar handen voor haar ogen te slaan en het zo'n beetje op te geven. Vliegensvlug schoot ze overeind en haalde snel de oortjes uit haar oren.(rare zin...) Sommige keken haar verbaasd aan, aangezien het waarschijnlijk moest lijken alsof ze uit een trance wakker werd of zo. Haar hand omklemde de Mp3 terwijl ze even voor ze uit keek. Ze zou weer hogerop komen, dat moest gewoon. Weer een beetje terug naar haar oude leventje.

(iedereen welkom)