Onderwerp: A man could never outrun his past zo maa 06, 2011 7:53 am
Lyron keek nog een laatste keer in de spiegel, veegde een zwarte krul uit zijn gezicht, deed zijn shirt wat rechter en trok daarna zijn leren jack aan. Hij had zin om weer eens uit te gaan, het was vrijdag en hij had een behoorlijk saaie toetsweek achter de rug. Hij had zin om meisjes te scoren en mee naar zijn kamer te nemen, wat hem zowiezo altijd wel lukte als hij zijn gedachtes er naar zette. Het gebrul van zijn auto stopte toen hij de sleutel uit het contact haalde, en toen hij de deur opende hoorde hij pas hoe goed de muziek vanuit deze parkeerplaats in de stad te horen was. Het was een standaart nummer met een goede beat, een goed nummer om op uit te gaan, en toen hij bij de Zanzibar aan kwam merkte hij dat er een lange rij voor de deur stond. Fijn.. De jongen sloot achter in de rij aan en antwoordde op een paar smsjes en what'sapps die hij van een boel meisjes had gekregen onderweg naar hier. Een meisje vroeg hem of hij met haar af wilde spreken, maar die wimpelde hij simpelweg af met een 'ik ben vanavond bij de jongens'. Hij loog niet tegen haar, hij had hier ook afgesproken met de jongens, maar of hij ze ook zou gaan zien wist hij niet. Ze hadden er een gewoonte van gemaakt hun afspraken niet na te komen dus zal het hem niet verbazen dat ze dit vanavond ook niet zouden doen. Eindelijk, hij was binnen. Hij gaf zijn leren jas af bij de garderobe en liep verder door naar binnen, waar hij aan de bar naast een alleenzittend en leuk meisje ging zitten. Lyron bestelde een drankje en terwijl hij op zijn drinken wachtte begon hij wat te flirten met het meisje, eyeflirting zoals knipogen. Zou ze interesse hebben in een leuke avond, met hem?
[Iedereen welkom !]
Jacky
Posts : 278
Profiel Naam: Jacky Candlite Partner: Boys come , they go. But if you the one your pleased to stay. Vereniging:
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past zo maa 06, 2011 8:27 am
Jacky stond een tijdje in de rij toen ze binnen mocht ze liet haar jas achter bij de garderobe. Onder haar jas kwam een jurkje vandaan. Misschien was het wel iets te bloot, maar ze zal zelf op haar eigen blaren moeten zitten. Ze keek even rond en zag dat het al aardig druk was geworden. Zani bar was dan ook wel erg populair, hier kon je tenminste met klasse uit. Het eerste wat ze deed was naar de bar lopen en haar standaard cocktailjte bestellen, ze liet het op haar rekening zetten. Er was een voordeel aan rijke ouders je kreeg alles wat je wilde, maar je moest je wel als een dame gedragen. Ze zette zich sierlijk van de bar af en liep naar de dansvloer. Algauw stond ze vrolijk te dansen, af en toe liet ze zich vleien door een jongen. Maar ze had haar zinnen al op een ander jongen gezet, eentje met zwarte krullen. Ze keek hem af en toe eens flirterig aan, hopend dat hij met haar kwam dansen
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past zo maa 06, 2011 8:48 am
Gekleed in een simpel, zwart jurkje sloot Eléonore achteraan de rij. Zo heel lang was ze nog niet in Santa Monica, maar ze had het niet kunnen laten om naar een club te gaan. Hier scheen je hoe dan ook een keer naar Zanzibar te moeten gaan, dé club van Santa Monica. De lange wachtrij maakte haar ongeduldig, ze hoopte maar dat Zanzibar het wachten waard was. Wat ongeduldig stond ze om haar heen te kijken. Veel mensen leken in groepjes hierheen gekomen te zijn. Ach, Eléonore had er niet zoveel moeite mee om iemand aan te spreken dus haar avond zou ook vast gezellig worden. Toen ze eindelijk vooraan de rij stond, werd ze gemakkelijk doorgelaten door de uitsmijter. Haar jas gaf ze af bij de garderobe, waarna ze de grote zaal binnenstapte. De keiharde muziek en het geschreeuw van mensen die daar bovenuit probeerde te komen, kwamen haar tegemoet en haar mondhoeken krulden zich onwillekeurig in een glimlach. Direct stapte ze door naar de bar, waar ze op een barkruk plaatsnam en een drankje bestelde. Terwijl ze zat te wachten op haar drankje, keek ze om zich heen. Eléonore ving een knipoog op van een jongen met schattige, zwarte krullen. Ze schonk hem even een stralende glimlach, waarna haar blik weer naar de barman werd getrokken die haar drankje voor haar neus zette. Terwijl ze een slokje van de baco nam, het drankje wat ze besteld had, bleef ze vanuit haar ooghoeken naar de jongen kijken. Zat hij nou met haar te flirten?
EDIT: Oh shit, Jacky heeft al gereageerd. Bezwaar dat ik ook reageer?
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past zo maa 06, 2011 9:03 am
Het duurde niet lang voordat het meisje zijn hints opgevangen had, de dansvloer op bewoog en daar vrolijk dansde en vrolijk verder seinde. Een Bacardi Cola die met een enigszins grote klap op de bar voor hem werd neergezet deed hem omkijken, waar hij een barman zag die zijn hand uitgestoken had en hem om geld vroeg. Ietwat zorgeloos gaf hij hem een briefje van tien en krijg hij vijf terug, wat hij in zijn portemonnee terugstopte. Wat was het tegenwoordig met de meeste mensen? Ze hadden zo veel haast, waar was het laid-back tempo gebleven waar hij zo gewend aan was geraakt? Hij dronk de Bacardi Cola als limonade, en flirtte ondertussen nog wat verder met een meisje die twee meter verderop aan de bar plaats had genomen. Het meisje op de dansvloer zou zometeen wel aan de beurt komen, deze blondine die een Bacardi Cola aan het drinken was was zeker niet verkeerd.. En ook het laag uitgesneden shirtje wat ze droeg was niet bepaald vervelend om naar te kijken. Toen het drinken op was ging hij van de barkruk af, en liep hij op het meisje af dat daarnet naast hem had gezeten en nu aan het dansen was. Hij ging achter haar staan, schuren zoals sommigen het noemden, en plaatste zijn handen op haar heupen. Hij noemde het eerder danzano insieme, 'samen dansen'. Hij plaatste haar lippen bij haar oor en glimlachtte. "Ciao bella." zei hij in haar oor, hard genoeg om hem te verstaan boven de luide muziek uit en zacht genoeg om haar niet volledig doof te maken. "Kom je hier vaker?" vroeg hij vervolgens met een brede grijns, waarna hij doodgewoon verder ging met dansen. De tekenen die ze hem daarnet had gegeven zorgen ervoor dat hij haast zeker wist dat ze hem uitnodigde met haar te dansen, maar hij kon het natuurlijk ook altijd mis hebben. Zijn blik werd getrokken door het meisje van daarnet, wat nog aan de bar zat. Damn, she's pretty.. Zo veel vrouwen om uit te kiezen, en zo weinig tijd om met ze allemaal tijd door te brengen! Hij zou moeten kiezen, of.. Kon hij niet gewoon tussen de twee heen en weer schieten? Ja, goed plan. Er bestond een kans dat ze boos op hem zouden worden, er bestond ook een kans dat hij ze aan elkaar voor zou kunnen stellen.. Ach, je moest een beetje risico nemen wilde je een leuke avond hebben. "Ik ben zo terug." zei hij tegen Jacky, waarna hij weer aan de bar ging zitten. Dichter bij het meisje dit keer, namelijk één kruk naast haar. "Een Bacardi Cola, en schenk ook maar wat in voor deze dame hier." zei hij, waarna hij naar het meisje glimlachtte en haar een subtiele knipoog schonk. "Hoi, hoe heet je?" vroeg hij geïnteresseerd, terwijl hij haar aan keek en met zijn hand een bierviltje op en neer flipte.
[Nee geen bezwaar .. Ik heb Lyron nu wel in vreemde bochten moeten wringen om niemand buiten te sluiten xD]
Jacky
Posts : 278
Profiel Naam: Jacky Candlite Partner: Boys come , they go. But if you the one your pleased to stay. Vereniging:
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past zo maa 06, 2011 9:26 am
Jacky was nog steeds vrolijk aan het dansen , terwijl ze af en toe eens wat flirten van afstand met een jonge met schattige krulletjes. Ineens was de jonge verdwenen, al dansend keek ze even rond. Ze voelde handen op haar heupen belande en voelde een jonge tegen haar aan schuren, in haar ooghoeken kon ze net de zwarte krullen zien. Ze glimlachte even en ze danste uitdagend met hem, de woorden "Ciao bella." Lieten haar blozen, het was misschien moeilijk te zien door de lampen maar ze voelde het. Hij vroeg als ze hier vaker kwam ‘Bijna elk weekend’ zie ze hard genoeg zodat hij haar kon verstaan. Al dansend liet ze zich uitdagend samen met hem door de knieën zakken, ja ze wis wel hoe ze jongens kon in palmen. Ineens was de jonge weg na de woorden ‘Ik ben zo terug’. Jacky danste gewoon veder, haar ogen schoten door de Zani bar en zag de jonge met krulletjes bij een ander meisje. Dus hij wilde het zo spelen dacht ze, zij kon ook zo spelen. Ze zou hem vanavond eens moe maken. Ze glimlachte even speels naar hem en danste gewoon veder.
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past zo maa 06, 2011 9:48 am
Eléonore liet haar blik even over de jongen glijden. Hij was knap, dat viel niet te ontkennen. Maar met alleen een goed uiterlijk kwam je ook niet ver, was hij ook interessant genoeg om mee te flirten? Ze had wel door dat zijn blik af en toe naar beneden gleed. Een grijnsje vormde zich rond haar lippen, jongens waren ook allemaal hetzelfde. Ondertussen bleef ze van haar bacardi-cola drinken, het glas was alweer bijna leeg. Toen de knappe jongen ineens opstond en naar de dansvloer liep, keek ze hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ze zag hem plaatsnemen achter een meisje en Eléonore rolde even met haar ogen. Wat kon het haar ook schelen, het was tijden geleden dat ze gewoon lekker kon uitgaan 's avonds en niet hoefde te werken, dan maakte het haar ook niet uit dat de jongen die met haar flirtte, ook met andere meisjes flirtte. Terwijl ze wat zat te klooien met haar glas, bleef ze toch stiekem naar de jongen kijken, stiekem hoopte ze erop dat hij haar nog zou aanspreken. Anders moest ze maar opzoek naar ander gezelschap. Maar blijkbaar werd haar wens gehoord, hij kwam echt terug naar de bar. Dit keer kwam hij op de barkruk naast haar zitten, met een ietwat speelse glimlach keek ze hem aan. Het inmiddels lege glas zette ze terug op de bar, waarna ze zich wat meer naar hem toedraaide om hem recht aan te kunnen kijken. Toen ze nog een baco van de jongen kreeg, nam ze die dankbaar aan. Hij vroeg haar hoe ze heette. "Eléonore, en jij?" antwoordde ze, in haar ogen bevond zich een wat uitdagende blik.
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past zo maa 06, 2011 10:13 am
Ze kwam hier elk weekend? Vreemd dat hij haar dan nooit eerder opgemerkt had, een meisje die zo uitdagend dansde zoals zij had hem zeker op moeten vallen. Misschien kwam het door de drukte, dat er gewoon te veel mensen tussen hem en Jacky in hadden gestaan. Hij nam zichzelf voor later nog naar haar terug te gaan maar aangezien ze zich wel leek te vermaken bleef hij bij de andere blondine, die zich voorstelde als Eléonore. Het was een moeilijke naam om uit te spreken, vooral met zijn Italiaanse afkomst, maar hij hield zichzelf voor haar niet zo vaak bij de naam te noemen uit voorzorg voor een eventuele afgang. De uitdagende blik in haar ogen was hem niet ontgaan, en zodra zijn ogen met haar uitdagende ogen kruisten kon hij een lach niet onderdrukken. Niet omdat het er zo grappig uit zag, gewoon, omdat hij het leuk vond als een meisje zo naar hem keek. "Lyron, leuk je te ontmoeten!" reageerde hij vrolijk op haar woorden, waarna hij zijn drinken toegeschoven kreeg en een tientje aan de barman gaf. Hierna boog hij zijn blik weer van hem af en keek hij Eléonore weer aan, hiermee aangevend dat de barman zich verder niet met hen moest bemoeien en dat het wel goed zo was; hij hoefde geen wisselgeld terug voor die tien dollar. Hij had vandaag honderdvijftig dollar gepint om mee te nemen voor het uitgaan en als een soort regel vond hij dat hij dit ook op moest maken. Niet dat hij het geld op zijn rug had groeien zoals sommige mensen hier leken te hebben, hij had het zelfs allemaal zelf verdiend terwijl hij een deel van zijn verdiende geld ook nog terug stuurde naar zijn familie. "Heb je een vriend?" vroeg hij vervolgens aan haar, een ietwat speelse blik in zijn ogen liggend, waarna hij een onschuldige glimlach op zijn gezicht toverde om de niet-zo-onschuldige vraag van daarnet wat te maskeren. Ze had wel het uiterlijk om bezet te zijn -dat waren namelijk alle leuke meisjes- en ze gedroeg zich er ook een beetje naar. Niet te flirty zoals het meisje van daarnet, maar wat terughoudener. Hij zou het jammer vinden als ze al bezet was, maar of hij daarna ook meteen zou afdruipen..? Niet echt, ze was echt knap en hij wilde haar graag hebben..!
[Muwahah, Lyron gone bad >=D..]
Jacky
Posts : 278
Profiel Naam: Jacky Candlite Partner: Boys come , they go. But if you the one your pleased to stay. Vereniging:
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past ma maa 07, 2011 10:31 pm
Jacky werd verbaast achter gelaten door de jonge waar ze mee stond te dansen. lekker dan dacht ze. Maar ze zou ook plezier zonder hem kunnen maken, maar hij gewoon leuk. Ze stond nog wat te dansen toen ze een paar vrienden tegen kwamen, die vroegen als ze mee ging naar het strand. Ze stond nog een tijdje met haar vrienden te praten, daarna vertrokken haar vrienden weer. Ze had geen zin om naar het strand te gaan, het was net zo gezellig hier. Tenminste als de jongen weer terug kwam. In haar eentje was er ook niet veel aan, maar ze zou wel aan zien. Haar ogen gleden even naar de jonge die met het andere meisje stond te praten. Nouja als hij dat andere meisje zo graag wou dan moest hij maar. Ze liep naar de andere bar toe en ging op een barkruk zitten, ze bestelde een moijto en nipte er wat van.
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past za maa 12, 2011 10:22 am
Sorry dat het zo lang duurde. o.Ô Maar ik was echt even zwaarst inspiratieloos. Niet dat ik nu wel barst van de inspi .. Doesn't matter xd.
Toen de jongen even lachte, keek ze hem met een nog net niet engelachtige glimlach aan. Terwijl ze van haar bacardi-cola dronk, bleef ze vanuit haar ooghoeken naar de hottie kijken. Die stelde zich voor als Lyron. In haar hoofd herhaalde ze dje naam een paar keer, zodat hij goed in haar geheugen gegrift stond. Zelfs met haar Franse accent was de naam nog redelijk uit te spreken. Eléonore knikte instemmend, toen Lyron zei het leuk te vinden haar te hebben ontmoet. Zeker leuk om zo'n megaknappe jongen te ontmoeten, ging er door haar hoofd heen. Een onwillekeurig glimlachje speelde rond haar lippen, die inmiddels niet meer aan het glas stonden. Het glas hield ze nog wel in haar hand, zoals ze eigenlijk altijd deed als ze uitging. Je wist het tegenwoordig maar nooit met rare gasten die er wat in deden. Alhoewel ze Lyron daar weet niet zo'n type voor vond. Terwijl Lyron de drankjes afhandelde, liet zij haar blik even afdwalen naar de dansvloer. Het meisje waarmee Lyron net had staan dansen zag ze naar de bar aan de andere kant van de dansvloer lopen, Eléonore grinnikte een kort. Net op het moment dat ze zich weer op de jongen tegenover haar richtte, draaide die zich weer terug naar Eléonore. "Heb je een vriend?" Oké, die was direct. Ze grijnsde even. "Oh tuurlijk, die loopt hier ook ergens rond." antwoordde ze, in haar stem klonk duidelij een plagende ondertoon. Het leek haar niet nodig om de vraag terug te keren.
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past di maa 15, 2011 1:53 am
Lyron keek in een moment van stilte even achterom en liet zijn blik over de dansvloer glijden. Het blonde meisje waar hij daarnet nog mee had gedanst was niet meer te vinden op de dansvloer maar had zich aangeschoven bij een bar, de tweede bar om precies te zijn. Heerlijk. Nu kon hij nog beter tussen de twee switchen dan hij ervoor had gekund, alleen was hij bang dat hij het na een tijdje niet meer wilde. Het meisje waar hij nu naast zat was echt knap en was zeker iemand om mee naar huis te nemen, althans.. om het bij te proberen. Hij nam een slok van zijn bacardi cola en voelde de alcoholrijke vloeistof door zijn keel glijden; heerlijk! Hij hield nog meer van de wiskey maar deze mix was ook best aardig. De jongen richtte zijn blik weer op het meisje met de moeilijke naam die antwoord gaf op zijn vraag, en geïnteresseerd luisterde hij naar haar. De plagende ondertoon in haar stem was hem zeker niet ontgaan, wat hem vertelde dat dit een grapje was. Echter kon hij er nooit zeker van zijn dat het ook echt zo is, dus speelde hij maar verder in op haar grapje. "Kan ik geen boze vriend verwachten als ik hier zo naast je zit?" vroeg hij met een jongensachtig grijnsje, waarna hij haar een speelse blik toewierp.
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past zo maa 20, 2011 10:45 am
Het gesprek viel even stil, wat haar de tijd gaf om haar bacardi-cola op te drinken. Eléonore kon drinken als een vent en daarnaast maakte het haar vaak ook niet uit of ze daarbij de controle over zichzelf zou verliezen. Nuchter of ladderzat: Eléonore was echt niet in staat om iets gevaarlijks te doen, hoogstens ondoordacht. En sowieso had ze veel meer alcohol nodig dan wat ze nu op had, moest ze echt de controle over haarzelf verliezen. Eenmaal ze haar glas leeg had gedronken en het terug op de bar had gezet, richtte ze haar aandacht weer op Lyron. Ze had wel door dat zijn blik af en toe afdwaalde naast het andere meisje. "Ga je straks weer naar haar toe?" vroeg ze vervolgens met een nieuwsgierige grijns, hoewel ze het ergens wel serieus bedoelde. Stiekem hoopte ze dat dat niet het geval was, maar ze hem de hele avond voor haarzelf 'had'. Lyron was natuurlijk niet haar eigendom, maar om zo'n leuke jongen nou te moeten delen met een ander meisje..? "Kan ik geen boze vriend verwachten 's ik hier zo naast je zit?" Die speelse blik waar Lyron haar echter mee aankeek, verraadde echter dat hij wel degelijk snapte dat het een grapje was. "Nee hoor, we hebben een hele.. vrije relatie." ging ze er met een grijns op in. Een beetje afwezig keek ze even naar het inmiddels lege glas wat nu voor haar neus stond. "Zin om te dansen?" vroeg ze tenslotte maar aan Lyron, misschien iets uitdagender dan oorspronkelijk de bedoeling was. Ze had geen zin om de hele avond aan de bar te zitten. Alhoewel het met zo'n knappe jongen als Lyron een stuk minder erg was.
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past vr maa 25, 2011 12:16 pm
Eléonore vroeg of hij straks weer naar haar toe ging, en met 'haar' doelde ze vast en zeker op het meisje waar hij daarnet mee gedansd had. Hij was het zeker wel van plan geweest, maar deze vraag deed hem twijfelen. Er had een grijns op haar gezicht gestaan toen ze de vraag gesteld had maar ergens had hij het idee dat ze het niet zo speels bedoelde en er wel graag een antwoord op wilde. En hij wist ook precies welk antwoord zij wilde horen, echter wilde hij deze niet geven. Tenminste.. niet direct. "Wil je dat ik bij je blijf dan?" zei hij als wedervraag, terwijl zijn ogen glommen van ondeugendheid. Hij wist dat hij met deze vraag een bepaalde lijn nét overschreed en eerlijk gezegd vond hij dat helemaal niet erg. Lyron had het altijd al leuk geweest om reacties van mensen te zien, en vond dit al helemaal geweldig om het te zien tijdens het flirten. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen het meisje zei dat haar vriend niet boos zou worden, omdat ze een vrije relatie hadden, en deze grijns verbreedde toen ze vroeg of hij zin had om te dansen. "Als je vriend het niet erg vind.. Vind ik het prima." grijnsde hij breeduit, nonchalant zijn schouders ophalend, waarna hij het laatste slokje van zijn drinken opdronk. Hij zette het glas met de ijsblokjes er nog in weer terug op de bar en stapte van de barkruk af, waarna hij zijn hand op haar onderarm plaatste en wachtte totdat zij met hem meeging naar de dansvloer.
[Ik kon niet zo veel zonder alles voor je te bepalen xd.. Dus dan krijg je zo'n post.. ]
Onderwerp: Re: A man could never outrun his past za maa 26, 2011 1:51 am
Met een afwachtende blik keek ze naar Lyron. Bespeurde ze daar nou enige twijfel in zijn houding? Ergens hoopte ze dat hij niet meer naar dat andere meisje zou gaan, maar ze kon Lyron moeilijk aan een riempje bij haar houden. "Wil je dat ik bij je blijf dan?" luidde uiteindelijk zijn antwoord. De standaard glimlach die altijd op haar lippen stond, verbreedde weer even tot een grijns. Natuurlijk wilde ze dat, ieder ander meisje met ook maar een beetje een gezond verstand zou willen dat zo'n knappe jongen als Lyron bij haar zou blijven, maar zo'n direct antwoord als 'Natuurlijk wil ik dat,' wilde ze niet geven. Maar hoe dan? "Wie zou dat nou niet willen?" antwoordde ze tenslotte simpel, maar in haar ogen stonden pretlichtjes. Het antwoord was nog steeds niet erg subtiel, maar zo zei ze niet diréct dat ze niet wilde dat Lyron nog naar dat andere meisje ging. Ook de pretlichtjes in haar ogen, in combinatie met een ondeugende glimlach, maakten waarschijnlijk heel erg duidelijk hoe ze het naar haar zin had met Lyron. Eléonore had het altijd al heerlijk gevonden om zo openlijk met een jongen te flirten, dat subtiele gedoe was niks voor haar. Een jongen mocht het best van haar weten als ze hem wel interessant vond. "Als je vriend het niet erg vind.. Vind ik het prima." antwoordde Lyron op haar vraag over het dansen. God, daar kwam hij weer met haar 'vriend'. Ze kreeg zo het idee dat haar 'vriend' die avond nog vaak voorbij zou komen. "Nee hoor, ik ben ervan overtuigd dat hij daar geen problemen mee heeft." zei ze met een grijns. Vervolgens zette ze haar lege glas naast die van Lyron, gleed van haar barkruk af en keek even kort naar de hand van Lyron die op haar onderarm lag. "Nou, kom op dan." sprak ze toen glimlachend tegen hem waarna ze hem zachtjes aan zijn pols naar de dansvloer trok.