Kluisje 213

Ryan opende zijn kluisje. Het zag er leeg uit maar gelukkig was er geen oude rommel in te bekennen. Hij kwam net over van een andere school, zijn vader had hier een heel goede baan gekregen. Gelukkig kreeg hij wel meteen een plek in het football team, aangezien hij op zijn oude school in zijn team nogal indruk maakte. Daarnaast hadden ze last van blessures dus werd Ryan al snel aangenomen. Ryan legde na deze gedachtes zijn boeken in het kluisjes. Daarna deed hij zijn kluisje dicht. Grote nadeel besefte hij toen, hij kende nog niemand! Snel moest hij dus mensen leren kennen was zijn optie, want Ryan vond het nu al een beetje saai worden. Aangezien normaal kon hij lekker met vrienden rondhangen, lol trappen of iets anders doen. Wel mooi was het dat de relatie met zijn ex-vriendin net uit was, aangezien hij zo een aantal onaangename situaties en ruzies kon vermijden. Hij keek een beetje rond, het was nog les tijd! Jammer. Aangezien hij stiekem een buurman of buurmeisje probeerde te spotten van kluisjes. Of zowiezo iemand stoppen. Vandaag moest hij namelijk alleen komen voor wat dingen regelen, boeken, kluisje en american football. Overigens mocht hij deze coach wel, hij leek een klik met de coach te hebben. Tenminste dat dacht hij. Met de vorige had hij het absoluut niet na een tijdje. Waarschijnlijk omdat hij zijn zoon voortrok. Iets wat Ryan niet kon hebben, hierna zei hij er ook wat van. Hierdoor raakte hij een tijdje op de bank maar gelukkig speelde het team slechter dan ooit, of het alleen door zijn gemis kwam wist Ryan niet of misschien waren ze de motivatie kwijt om onder die coach te spelen. Maar goed uiteindelijk moest hij weer spelen, toen speelde Ryan zijn beste wedstrijd ooit. Tenslotte was de motivatie erg hoog, zou hij falen dan kwam hij er nooit meer in. En American football, eigenlijk sport in zijn geheel was heel belangrijk voor Ryan. Naast American footbal kon hij erg goed surfen. Ook beheersde hij snowboarden en skateboarden. Andere sporten zoals voetbal en basketball kon hij ookwel aardig omdat hij best atletisch was en een goede conditie had. Maar niet zo goed als de toppers dit konden, ook vond hij die sporten minder leuk dan surfen en american football. Overigens ging hij ookwel eens naar de fitnes of oefende thuis.

Toen ging de bel, na een paar tellen stroomde de gangen vol met allerei mensen. Soms zag je grote verschillen, afkomst, en soms juist relatief weinig verschil. Ryan probeerde mensen eruit te pikken waarmee hij eventueel wilde praten. Een buurman/vrouw voor kluisje was handig als gesprek maar dat was geluk om er zo eentje te hebben. Een gewoon random iemand zou het waarschijnlijk een vrouw moeten zijn, aangezien hij dan liever op een flirterige manier wilde benaderen. Jongens ontmoeten dan liever later, tenzij buurman als kluisje ofzo. Aangezien hij het wel gewend was op een meisje te stappen bij een feest ofzo en uit het niets proberen een gesprek gaande te houden. Dit lukte bij jongens ookwel op feesten maar zo had hij het gevoel daarbij minder, toen besloot hij minder te gaan denken en een gesprek te zoeken...

Met een zucht schoof Sarah haar stoel naar achteren en stapte opgelucht uit het bankje. Met een zwierig gebaar hing ze haar gloednieuwe Moschino om haar schouder, en stopte daar de boeken in die nog op haar tafeltje lagen.
Eindelijk was de bel gegaan, en eindelijk kon ze ontsnappen uit deze les. Ze had het afgelopen uur biologie gehad: duidelijk niet een van haar lievelingsvakken. Vandaag was haar eerste dag, maar ze had nú al het idee hier niet thuis te horen. Alles was zo anders dan ze gewend was, en bovendien kende ze nog helemaal niemand op Santa Monica High. Hoewel ze nooit had getwijfeld over haar keuze naar Santa Monica te verhuizen, wist ze nu -na één lesdag al- wat ze het meest ging missen: haar vriendinnen. Haar best-friends die haar het schooljaar door zouden steunen en waar ze altijd op kon rekenen: of het nou ging over de break-up met je vriendje of een kledingcrisis voor het grootste feest van het jaar, ze stonden altijd voor je klaar om je te helpen. Het voelde vreemd er nu opeens alleen voor te staan.
Met langzame passen sloot Sarah zich aan bij de rest van de menigte, die zich via de uitgang van het lokaal de gang op dromden. Sommigen waren al uit, anderen hadden nu pauze en moesten nog een paar uur. Sarah behoorde tot de gelukkigen die uit waren, wat haar een opgelucht gevoel gaf. Ze baalde echter wel dat ze nog geen vrienden had gemaakt, maar even relaxen op haar slaapkamer kon ook geen kwaad. Of misschien zou ze de stad nog even in kunnen, en zichzelf kunnen trakteren op nieuwe kleren en accessoires in Santa Monica Place; dat vooruitzicht deed haar goed, waardoor ze met een veel beter gevoel richting haar kluisje liep. Ze viste haar sleutelbos uit haar tas, en probeerde zich te herinneren welk kluisje ze had; iets in de 200, maar waar precies? Ze schudde haar bos sleutels nonchalant heen en weer, en pikte er uiteindelijk een klein, goudkleurig sleuteltje uit. Met sierlijke letters was daar 218 in gegraveerd. Sarah liet haar blik over de langwerpige kluisjes naast zich glijden, tot de conclusie komend dat ze werkelijk allemaal en overal hetzelfde waren: lang en smal in een matte kleur grijs, met als enige 'opsiering' een soort luchtrooster en het slot zelf.
Sarah liep nog een stukje door, kijkend naar de nummers die in de kluisjes gegraveerd waren. In tegenstelling tot op haar vorige school, waren de kluizen op de High-School aan weerszijden van de gangpaden geplaatst. Leerlingen liepen heen en weer, en daartussen in zou zij haar kluis moeten zoeken? Dit was één groot drama..
Gelukkig liep de gang langzaamaan alweer leeg, en stonden er enkel nog wat leerlingen bij hun kluisjes; de anderen zochten buiten de zon op om hun pauze te vieren. Sarah stopte bij kluis 218, en deed voorzichtig de sleutel in het slot. Bang voor wat ze in het kluisje zou aantreffen draaide ze langzaam de sleutel om, waarop het deurtje met een klik openging. Tot haar grote opluchting was het kluisje echter leeg; geen troep, geen rommel, geen rare plak-dingen aan het deurtje en al helemaal geen stank die haar tegemoet dreef. Triomfantelijk inspecteerde ze de binnenkant ervan, en besloot wat boeken weg te leggen die ze niet meer nodig had. Terwijl ze wat in haar tas rommelde, liet ze haar blik glijden over de gang. Aan de andere kant van het pad stonden enkele jongens, welke Sarah gelijk bestempelde met 'nerds'. Ze stonden bijna kwijlend te kijken naar het meisje drie kluisjes van hen vandaan, duidelijk een cheerleader. Verder stond er aan haar kant van het gangpad nog een groepje meisjes, en vijf kluisjes verderop een blonde jongen. Hij keek een beetje zoekend om zich heen, waarbij hun blikken elkaar kort kruisten. Sarah glimlachte even naar hem, maar keerde zich vervolgens weer tot haar tas. Ze was geen type om op anderen af te stappen, en tactieken voor het maken van vrienden had ze nog niet bedacht. Ze hoopte dat dat vanavond vanzelf wel zou komen als ze haar kamer op ging zoeken, of uitging in een van de vele clubs hier.

Ryan merkte al snel een groepje nerds op. Het enige waar die goed voor waren, was zijn huiswerk. Dacht hij lacherig. Opeens ving hij een blik van een meisje kort op, die een glimlach op haar gezicht liet verschijnen. Daarna was ze weer met haar tas bezig. Ze had bruin achtig haar, tenminste als hij het goed had opgemerkt. Ze had daarnaast een mooi gezicht voor zover hij kon inschatten, haar oogkleur had hij gemist. Nou ja, hij twijfelde alweer. Hij dacht dat ze bruine ogen had, maar hij kon er net zo goed er ver van af zitten. Daarvoor was de blik net iets te kort en te plotseling. Hij liep naar haar toe. Hij liep langs de saaie grijze kluisjes, waar af en toe met een stift was opgekrast of iets anders op zat. Aangezien het wat drukker was dan eerst, en hij liep bij kluisjes, botste zijn schouder tegen een ander schouder. Ryan wist gewoon doortelopen terwijl de andere juist wat meer aan de kant werd geduwd. Het was altijd handig american football te spelen wanneer je in een drukke gang liep, je zorgde er automatisch voor dat niemand je aan de kant kon duwen. Na de korte wandeling stond hij naast het meisje.

"Hey, ik ben Ryan."Zei Ryan kort maar krachtig tegen het meisje. "Ik ben net nieuw en ik hoopte dat je me misschien wat kon vertellen over deze school."Begon Ryan verder tegen het meisje met na zijn zin een vriendelijke glimlach. Met zijn ogen ving Ryan de binnenkant van het kluisje van het meisje op. Het was redelijk leeg voor een kluisje. Zou zij ook een nieuwe studente zijn? Zo ja, wist Ryan nog niet of dat een geluk was of juist een ongeluk. Aan de ene kant was een medenieuwe leerling, die er fatsoenlijk uitzag, leuk om te ontmoeten. Aan de andere kant was iemand die al langer op school was veel beter om te kennen, die zou alles namelijk al weten. Maar Ryan besefte ook dat beidde dingen weinig uitmaakte als ze tegen zou vallen zodra ze zou spreken. Dan maakte beidde niet meer uit. Dus als eerste hoopte Ryan een meisje te ontmoeten waarvan hij met het innerlijk kon omgaan. Zowiezo kon omgaan. Hij bedoelde daarmee niet direct of hij oordeelde op 'bitch' of 'geen bitch' aangezien genoeg vriendinnen van hem een behoorlijke 'bitch-karakter' konden hebben. Maar het ging meer om, of hij met haar kon praten. Dan was hij vaak wel tevreden. Hij was daarnaast ook nieuwschierig naar de persoonlijkheden van de gemiddelde scholier op Monica. Waren het vooral rijke luiskinderen? Of waren het vooral emo's? Natuurlijk had elke school zijn groepjes maar vaak was er wel een trend die er overheersde...

Terwijl Sarah bezig was enkele boeken in haar kluisje te leggen, zag ze vanuit haar ooghoeken dat er beweging kwam in de jongen die ze zojuist gezien had. Hij was vrij lang, maar bovenal ook redelijk breed. Zijn shirt zat bijna strak om zijn schouders, wat Sarah deed gokken dat hij een hardcore sportsfan was. Zelf was ze niet zo into the sports zoals het er op deze Highschool aan toe ging, al kon ze er wel begrip en vooral respect voor op brengen. Met de gymlessen deed ze vaak van alles wat, maar echt voorliefde voor een bepaalde sport had ze nooit gehad. Velen op haar oude school dachten dat ze aan cheerleading deed, en hoewel Sarah er wel eens over had nagedacht wist ze nou niet precies of het haar wel lag: ze zou wel zien hoe het er op déze school aan toe ging, en wellicht sloot ze zich later bij een sportploeg aan.
Het duurde niet lang voor de jongen de afstand had overbrugd en Sarah tot de conclusie kwam dat hij op háár was afgelopen. Ze legde nog een laatste boek in haar kluisje en sloot hem vervolgens, precies op het moment dat de jongen naast haar stil kwam te staan en zich vervolgens voorstelde.
"Hey Ryan, mijn naam is Sarah". Ze schonk hem een warme glimlach, waarna ze haar sleutels in haar tas stopte en deze om haar schouder hing. Ryan vertelde vervolgens dat hij nieuw was hier, en vroeg haar of ze wellicht meer wist van deze school dan hij momenteel deed.
"Het spijt me, maar ik denk dat ik je wat dat betreft niet verder kan helpen..". Haar glimlach was iets geslonken, aangezien ze het jammer vond dat ze hem niet verder kon helpen. Hij leek haar aardig, en vooral bij deze eerste indruk enorm spontaan; iets wat ze altijd wel kon waarderen. Ze was nooit iemand geweest die zelf als eerste op mensen afstapte, maar vond het leuk als anderen dat deden. En als de ander het óók niet van plan was, kwam je natuurlijk nergens.
"Maar hey, in welke klas zit je? Ik ken hier verder nog niemand, het zou leuk zijn als we met een aantal vakken bij elkaar in de klas zaten". Sarah glimlachte opnieuw, en leunde nonchalant tegen haar kluisje aan. Het zou toevallig zijn als deze jongen bij haar in de klas zat of bij enkele andere vakken, al vestigde ze haar hoop er maar niet al te sterk op. Misschien zat hij wel een klas hoger, of schatte ze hem op dit moment ouder dan hij was en zat hij een klas lager.

(Op vakantie geweest, vandaar wat laate reactie (A) )

Ryan liet Sarah zich introduceren. Waarna Sarah een 'warme' glimlach op haar gezicht te voorschijn haalde. Hierdoor voelde Ryan zich een stuk meer op zijn gemak. Tenslotte leek de glimlach niet te geforceerd en gaf het een goed teken. Dit stelde Ryan toch altijd iets meer op zijn gemak dan dat hij meteen een snauw kreeg. Daarna zag hij dat ze haar sleutels weer wegdeed en haar tas over haar schouder heen ging hangen. Hellaas, het bleek al snel dat Sarah hem niet verder kon helpen. Dit zei ze, en het was tevens in haar glimlach te zien. Ryan wist alleen nog niet zeker waarom. Misschien omdat ze nieuw was? Hij besloot het nog niet te gaan vragen. Aangezien het erop leek dat Sarah nog iets wilde gaan zeggen. Wat ook bleek te kloppen. Ze vroeg namelijk in welke klas Ryan zat. Daarna zei ze dat ze nog niemand kende wat duidelijk maakte dat ze ook nog niet lang op de school zou zitten. Aangezien ze best mooi was, daarnaast op de eerste indruk best aardig oftewel de conclusie was snel gemaakt dat het bijna onmogelijk was om hier zo lang te zitten zonder vrienden. Dacht Ryan dan, dat leek hem meer iets voor die nerds die hij eerder zag. Maar het kon ook zijn dat hij nu iets te oppervlakkig bezig was. "Ik zit, uhm, eens even denken. Elf B zat ik."Zei Ryan die even moest nadenken wat er nou ook al weer op zijn rooster papiertje stond. "Ja, ik weet het eigenlijk wel zeker. In welke klas zit jij eigenlijk?"Vroeg hij daarna, als logische vraag aangezien je die elke keer kreeg waarneer je net vroeg waar iemand in de klas zat etc. Hij glimlachte daarna ook even. Daarna hoorde hij even een paar momenten van een liedje. Het was een hard liedje, misschien metal ofzo? Het kwam van een jongen die voorbij liep. Toen de jongen voorbij was gelopen stierf de muziek ook weer een beetje weg. Hij zelf had het niet op metal. Veel meer op hip hop en dat soort zooi. Hoewel sommige pop achtige bandjes ook aardig konden over komen."Hoorde jij die muziek ook net? Of heb jij je muziek ook altijd zo hard staan waardoor je dat niet meer hoort?"Zei Ryan met de laatste meer als een grapje met een korte glimlach. "Welke muziek luister jij eigenlijk?"Vroeg hij daarna aan Sarah. Hij vond het altijd wel interessant om te weten. Was leuk onderwerp. En wie weet ontdekte hij er nog wat muziek mee. Ook merkte hij vaak dat meerdere mensen het leuk vonden om te praten over muziek. Dus tja, waarom niet even de muzieksmaak gaan ontdekken?