All by myself, alone in the dark, cold night.

Hayley trok haar jack nog wat dichter tegen haar koude lichaam toen ze een rilling opving van de koude avond lucht.
Ze liep stevig door tot de halfpipe, waar ze toen omhoog klom en tegen het hekje aanleunde.
Even alleen, daar had ze wel zin in. Het was al een hele verandering om van bergen naar strand te moeten verhuizen, maar toch had ze al een jongen ontmoet -maar daar bleef het ook bij.
Alleen spooktten echter dezelfde vragen steeds door haar hoofd, zoals "Ga ik het hier überhaupt leuk vinden?"
Niet aan denken Hayley, sprak haar geweten haar toe. Maar een deel in haar zei toch dat ze maar eens na moest denken over haar toekomst, over dat ze het leuk zou gaan vinden hier en niet het buitenbeentje zou worden.
Want het bracht een hoop onzekerheid met je mee om midden in het semester nog te moeten beginnen.
Hayley zuchtte.
Het was duidelijk uitgestorven hier. Zelfs geen vogel was te horen. Logisch, bedacht ze zich. Welke debiel loopt nog zo laat over straat? Ze vloektte zachtjes terwijl ze haar mobiel uit haar zak pakte. Haar vader had geSMS't.

Gaat alles goed?
Papa

Hayley zuchtte, SMS'te dat alles goed was en schoof haar mobiel weer in haar zak.
Ze hoopte nu dat er iemand langs zou komen, gewoon om haar depressieve domme gelul aan kwijt te kunnen.
Hayley kreunde weer terwijl ze de donkere nachtlucht intuurde.