In the dark of the night. -open voor iedereen-

Rosa liep wat rond en liep een zuchtje ontsnappen. Haar donkerbruine ogen dwaalden de plaats waar ze nu was af en haar blik bleef even hangen bij een halfpipe. De halfpipe zat onder de graffiti en het zag er best wel goed uit. Ze liet haar blik nog eens het hele plaatsje bekijken en liep toen rustig naar de halfpipe. Ze ging vanboven zitten en keek naar de lucht, die was donkerblauw ingekleurd en had een patroontje van sterren. Een tweede zuchtje liet zich ontsnappen en ze deed haar vestje dicht, niet dat het koud was, nee het was een fijne nacht, ze had alleen het gevoel dat er iemand was. Ze frutselde wat aan haar oude broek en keek naar haar nogal versleten all-stars. Zoek zelf maar een baantje, had haar vader haar gezegd toen ze geld vroeg voor nieuwe. De band met haar vader was de laatste jaren erg verslechterd en hetgeen waar hij juist het meest kwaad om werd was als je hem om geld vroeg, ze zaten al krap. Ja maar dat was zijn eigen schuld, zijn problemen weg zuipenen zelfs de rekening die haar moeder voor haar had geopend gebruiken. Gelukkig had haar moeder nog een rekening waar alleen Rosa aankon als ze 18 was, en met het beetje geld wat nog over was van die andere rekening had ze net genoeg geld voor haar studie’s hier te betalen. Ze begon weer te veel te denken aan alles wat er gebeurd was en probeerde zich op iets anders te focussen. Bijvooebeeld dat gevoel dat er iemand was dat ze had, ze keek nog eens rond en zag een schim maar dat kon ook gewoon een vuilbak zijn of zo.

-iedereen-

Ezio was vandaag vroeg in de ochtend pas aangekomen. Hij had een hele nacht niet geslapen maar dat maakte hem niet zo veel uit. Hij was wel gewend om nog langer niet te slapen, als hij een klus moest doen. Hij was de hele dag bezig geweest om papieren met de directeur door te nemen en in te vullen. Het was al 6 uur toen hij klaar was, hij had gevraagd naar de beste Italiaans restaurant in de stad en was daar gaan eten. Toen hij klaar was bleek het al donker te worden, maar naar huis gaan was geen optie. Wat moest hij daar dan doen een beetje in zijn bed liggen te niksen nee daar had hij Absolut geen zin in. Hij ging dus maar eens op onderzoek uit wat hier allemaal te zien en te doen was. Hij was al naar het park gegaan naar de dierentuin en was nu ergens terecht gekomen wat vaag veel op een skatebaan leek. Hij teken de Halfpipe aan leunen en stuurde een smsje . Hij zag een meisje langs komen en zag aan haar blik dat ze zich niet echt op haar gemak voelde. Hij keek haar even na en nam haar kleren in zich op het zag er een beetje afgetrapt uit maar niet iedereen had nou het geld van de wereld. Zelf had hij zwarte blouse aan en een dood gewone spijkerbroek met daaronder sneakers. Hij keek even hoe ze haar zelf op de halfpipe hees. Hij bleef daar in de schaduw staan waar hij alles beter in zich zelf kon opnemen terwijl hij bijna helemaal onzichtbaar was. Veel zin om wat te zeggen had hij niet. Hij vond het wel op een of andere manier komisch dat ze hem niet zag en dat ze toch dacht dat er iemand was. Zijn mobiel gaf een biebje af dat hij een smsje had hij las het even en antwoordde terug.

Rosa zat nog steeds een beetje gespannen op de half-pipe en keek of ze mischien iemand zag. Ze kon nog net iets zien maar wist het niet zeker dus schoof ze op de half-pipe terug naar beneden. Ze liep zachtjes naar de richting waar ze iets had gezien en ging ergens staan waar ze niet goed zichtbaar was. Ze zag een jongen en nam hem eens goed in zich op, hij zag er anders uit. Het had iets, iets Italiaans. Ze zat daar neergeknield maar stond al snel op. Toen hoorde ze een gsm afgaan, ze wist dat die niet van haar was want ze had er nog niet eens een en keek dus naar de jongen wat die aan het doen was.

Ezio stond er al een tijdje toen het meisje die op de halfpipe naar beneden gleed. Hij volgde haar oplettend met zijn ogen, hun blik kruiste elkaar even en hij staarde haar even aan. Hij voelde haar ogen branden, hij keek hoe ze op haar knieën naar hem keek. Hij vond het wel komisch op een of andere rare manier. Zij mobiel ging af en hij smste snel wat terug. Toen het meisje hem nog steeds aan keek deed het hem denken aan een kat. 'Hoi'. zei hij vermakelijk uit het niets. Hij nam de bewegingen van het meisje goed in zich op. Maar hij bleef gewoon schaduwen staan, zo kon hij uit het niets ineens "verdwijnen".

Rosa bleef nog een tijdje naar de jongen kijken maar bedacht zich dan dat het wel erg onbeleefd was om iemand te "begluren"ook al was het niet zo bedoeld. Ze stond op en keek even de andere kant op. Ze wist niet of er meer mensen waren dus klom ze snel en behendig op een halve halfpipe.(of hoe je het ook noemt.) Ze ging zitten en keek eens rond, niemand te zien. Ze wist dat de jongen haar waarschijnlijk al had gezien dus het boeide niks als de jongen haar zag. Toen ze de jongen 'Hoi' hoorde roepen sprong ze van de halve halfpipe af, ze kwam een beetje haard neer maar toen ze neerkwam zakte ze iets meer door haar knieën zodat het geen pijn deed. Ze liep rustig maar wel een beetje aarzelend op de jongen af en mompelde stil 'hoi.' Haar bruine ogen richtte ze weer op de jongen en ze haalde eens een hand door haar bruine lichtkrullende haar.

Ezio smsde blindelings en bleef haar volgen met zijn ogen. Hij heeft geleerd dat je altijd iedereen in de gaten moest houden als je ze niet kon. Hij zag dat je op een halve halfipe ging zitten (heb ook geen idee hoe die heet). Hij leunde nonchalant tegen de halfpipe op en keek uit zijn ooghoeken naar het meisje. Toen hij hoi zei kwam ze op hem af gelopen. Ze sprong van de halve halfpipe af, hij zag dat ze iets te hard neer kwam maar het goed oploste door door haar knieën te buigen. Hij heeft ook zo vaak iets gebroken of gekneusd omdat hij te hard neer kwam en zo leer je weer. Maar zijn sprongen waren wel iets hoger. Toen het meisje bij hem stond zei ze zacht "hoi" en haalde haar hand door haar haar heen. Dat wat typisch een meisjes handeling dacht hij bij zich zelf. 'Is het niet een beetje laat om hier te zijn voor een meisje'. zei hij half plagerig half serieus. Want het was wel waar er konden nare dingen gebeuren hier zo achter af.

Rosa keek even naar de jongen en hoorde hem zeggen 'Is het niet een beetje laat voor een meisje om hier te zijn?' Ze kon er niet tegen als mensen haar een meisje noemde dus zei ze ' dat deed ik al vanaf me 12de op deze tijd weg van huis zijn ofzo.' Ze keek even naar de jongen, 'En voor jou dan, moet je niet allang in dromenland zijn' voegde ze er nog aan toe met een plagend stemmetje. Ze let haar weer gewoon vallen en keek nog eens naar de jongen.

Hij moest wel lachen van de woorden van Rosa. Dat ze al vanaf haar 12de zo laat allen van huis was zo laat 'Maar 12 jaarige meisjes zijn eenmaal niet zo aantrekkelijk' zei hij grinnikend met een serieuze ondertoon waar hij daar achter aan zei ' ma tu devi conoscere te stesso'. hij vond het grappig om italiaans te spreken en dan die mensen hun gezicht te zien. Ook wist hij de gepaste woorden hier niet op. Toen ze zie dat hij ook allang in dromen land moest zijn zei hij. 'Dat is mijn probleem maar misschien is dit wel een droom' zei hij grinnikend.

'Ja maar die soorten mensen die gaan eerder naar een jonger minder sterk kijnd van 12 dan een vrouw van 18 denk ik hé.' Ze zei het een beetje grinnikend maar ook weer serieus. Ze had zelf ook bijna zoiets meegemaakt met een groepje jongens die 16 waren en zij was 12, ze had die avond samen met haar vrienden wat bier gedronken ook al mocht het helemaal niet en kon daar niet zo goed tegen. Dus ze had dan ook geen besef van wat er die avond allemaal gebeurde alleen dat een vriend van haar haar daar had weg gehaald. Ze keek even naar de jongen en toen die zij dat dit mischien wel een droom kon zijn zei ze een beetje grapperig 'ben ik dan zo mooi?.' Ze keek nog eens naar hem en grijnsde even.

Ezio snapte haar vraag wel maar moest wel lachen elke fatsoenlijke jonge kon wel een meisje/vrouw aan okal was die 18. Neem bijvoorbeeld hem hij kon haar makkelijk aan met zijn ogen dicht, maar hij is dan ook getraind om te moorden getraind om zijn zintuigen te gebruiken als er een is uitgeschakeld. 'Tja als jij het zegt, maar menig fatsoenlijke jonge kan ook een vrouw van 18 aan hoor. Of leven hier alleen maar slappen nerdjes'. zei hij met een glimlach op zijn gezicht. De woorden van haar schoten door zijn hoofd. Elke meid/ vrouw had wel wat moois. 'Ik heb niet gezegd wat voor een droom het is, misschien is het wel een nachtmerrie'. zei hij plagend met een italiaans accent wat hij altijd wel zou houden. Hij kon heel serieus zijn maar ook heel speels.

Rosa grijnsde eens en zei toen 'Ja maar ik ben dan ook de eerste 12 jaar van me leven opgegroeid met mijn broer en je wilt niet weten wat daar nog bij kwam.' Ze probeerde er nog steeds een beetje bij te grijnzen terwijl dat nogal lastig was voor haar, als het over haar broer of moeder ging dan kon je niet zomaar lachen. 'Hmmm, dus ik ben lelijk.' zei ze met een neppe boze blik in haar ogen. Ze wist dat sommige jongens dan helemaal gingen reageren van sorry en nee dat bedoelde ik niet en dat soort dingen omdat ze wisten dat ze nog al snel kwaad werd, nu vond ze het alleen grappig.

Ezio zag dat ze het moeilijk had om over haar broer en ging er ook niet echt op in. Zelf zou hij het andersom ook niet willen, zijn gezicht vertrok een beetje bij de gedachte aan zijn broer. Zij broer was in 2003 overleden net zoals zijn vader. Gelukkig stond hij nog in de schaduw dus was zijn gezicht niet zo goed te zien. Toen ze vroeg als ze lelijk was en een boos gezicht trok dacht hij pas na dat hij haar had kunnen kwetsen. Maar hij sloeg er niet zo veel acht op wat andere mensen van hem vonden, hij kon haar toch niet en anders had hij pech he. ‘Wie ben ik omdat te zeggen’ zei hij droogjes. Hij liet niet met zich sollen en sorry zeggen zat niet echt in zijn bloed.

Ze vond het fijn dat de jongen er niet op in was gegaan want veel mensen deden dat namelijk wel. Toen Rosa zijn blik zag bij haar laatste zin barste ze in lachen uit. 'Ik maak maar een grapje hoor, en al vind je me lelijk, dat vind ik ook van mezlf hoor.' zei ze toen om hem gerust te stellen. 'Ik ben trouwens Rosalina maar noem me maa Rosa.' voegde ze er nog aan toe. In plaats van haar hand uit te steken zoals ieder ander mens zou doen liet ze die in haar zak steken. Ze haatte het om bv. iemand de hand te schudden of bij een aanraking van jongens zoals een gewoon klopje op haar rug ofzo. Ze keek naar de jongen en vroeg zich af hoe hij heette.

Ezio zag dat ze het fijn vond dat hij er niet te diep in op ging. 'Ik maak maar een grapje hoor, en al vind je me lelijk, dat vind ik ook van mezlf hoor.' Die woorden die uit haar mond kwam waren typisch meisjes woorden. ‘Zo moet je ook weer niet over je zelf denken, iedereen heeft iets moois’ zie hij. Het klonk misschien stom maar dat was wel zo. Ze stelde zich zelf voor als Rosa. Nu moest hij zich zelf ook voorstellen hij stak een hand uit en zei ‘ Ezio, aangenaam’. Hij trok zijn wenkbrauw omhoog toen ze zijn hand niet aan nam. ‘va bene allora’ kwam er uit zijn mond.

‘Zo zie jij dat dan hé.’ Antwoordde ze koeltjes toen hij zei dat iedereen wel iets moois had. Ze begreep dat soms helemaal niet als mensen dat zeiden. Ze kreeg vaak te horen dat ze bijvoorbeeld dun was of mooi haar had, nu vond ze zelf juist dat ze dik was en haar haar helemaal niet mooi was. De jongen stelde zich voor als Ezio en stak zijn hand uit, ze liet haar handen gewoon in haar zakken steken. Ze zag Ezio een wenkbrauw optrekken toen ze dat deed en nadat hij iets in het Italiaans had gezegd zei ze ‘Vat het niet persoonlijk op, ik schud geen handen.’ Ze keek nog even naar hem en haalde nog eens een hand door haar hoofd.

Ezio vond echt dat alle mensen iets mooi hadden, neem nou bijvoorbeeld haar zij was slank en had mooi haar. Haar gezicht zag er ook niet verkeerd uit. ‘Zo zie jij dat dan hé.’ Kwam er koeltjes uit haar mond. Hmm ze had gelijk zo zag hij dat ook maar het was ook wel waar. ‘Ja zo zie ik het inderdaad en dat zou jij ook moeten’. zei hij droog. Hij vond het raar dat ze zijn hand niet schudde, was dat hier dan niet normaal. Of lag het aan hem, niet dat het hem echt boeide hij zou haar misschien hierna nooit meer zien. Volgens haar moest hij het niet persoonlijk nemen ze schudde gewoon geen handen. ‘Oke, dan’. Zei hij meer had hij niet te vertellen. Toch wou hij het gesprek niet zo maar afhaken en vroeg dus ‘Ben je hier al lang, welke klas zit je’.

Rosa haalde nog eens haar hand door haar haar en zei toen ‘Ik zit in klas 10A, jij?’ Ze wist dat het misschien onbeleefd was om geen hand te schudden maar ja, dat deed zij gewoon niet. ‘Waar kom je eigenlijk vandaan?’ vroegze toen, ze had wel een idee dat hij mischien uit Italie kwam maar wou het toch zeker weten. Ze deed haar vestje wat een beetje open hing wat meer dicht want het begon toch wel wat af te koelen ook al was het hier altijd zo warm.
-geen inspi-

Hij had toch verwacht dat ze in een paar klassen hoger als hem zou zitten ze was toch 18 of hoe zat dat nou precies. Hij keek even verbaasd en antwoordde "11A" meer zou hij niet vragen. Hij heeft geleerd alleen vragen wat je echt moet weten, en de rest deed er niet toe. Ze vroeg waar hij vandaan kwam. Was dat niet duidelijk?. yeey was zulke snuggerheid typisch hier, deze school was niet snugger omdat hij Italiaanse lessen moest volgen volgens de Directeur terwijl hij uit Italie kwam. 'ik kom uit Italië.' zei hij. Hij zag Rosa haar vest dicht doen, het was inderdaad aan het afkoelen het was hier zo ie zo niet zo warm als in Italië, maar hij kon ook wel tegen kou.

Rosa zag hem verbaasd kijken en zei 'Mijn vader wou me eerst niet laten studeren hier dus toen ik 18 werd ben ik wel gegaan.' Toen ze vroeg waar hij vandaan kwam keek hij haar raar aan. Hij zei dat hij uit Italie kwam en moest even grinniken, 'Je kijkt me aan alsof ik achterlijk ben, ik wou het alleen maar zeker weten hoor.' Zei ze toen, ze haalde nog een hand door haar haar en stak haar handen wat dieper in haar czakken.

Zijn verbaasde gezicht lokte een reactie bij Rosa op, en ze vertelde hem over haar vader. Het klonk alsof ze haar vader haatte hoe kon je nou je vader haten. Hij zou er alles voor over hebben om zijn vader terug te laten komen samen met zijn broer. Hij zou zelfs zijn leven willen geven voor zijn vader en broer zodat ze terug konden. Wat was nou een meisje –zijn zusje – zonder vader en zijn moeder zou weer dol gelukkig zijn, een leven voor 2 levens was dat niet een goede deal ?. Hij werd terug in gedachte gebracht door haar gegrinnik. Je kijkt me aan alsof ik achterlijk ben, ik wou het alleen maar zeker weten hoor’. Zei ze. ‘Hmm, alsof’ zei hij bedenkelijk hij vond haar reacties op zijn geplaag wel grappig dus ging er nog even mee door. Hij had genoeg van het staan gekregen en ging dus hij keek even achter zich met een oog Rosa in de gaten te houden. Hij zag dat er een paar ongelijke stukken in de halfpipe zat. Hij klom behendig omhoog in plaats van het trappetje te gebruiken en klopte op het metaal als uitnodiging

‘Hmm, alsof.’ Hoorde ze hem bedenkelijk zeggen, ze keek even met een grijns naar hem en zei toen ‘Nou misschien kun je gewoon niet zien hoe slim ik ben omdat Amerikanen veel slimmer zijn dan Italianen.’ Ze zag hem naar de half-pipe lopen en behendig erop klimmen zonder het trapje te gebruiken. Zelf had ze ook geen zin om het trapje te gebruiken dus toen hij uitnodigend op het metaal klopte klom ze net zoals hem naar boven. Ze wist dat ze niet zou vallen want vroeger had ze ook vaak over daken gelopen als ze het huis uit wou glippen, zoiets kon ze dus met gemak. Ze ging naast Ezio op het metaal zitten en keek naar de hemel waar een paar sterren en de maan voor licht zorgden. Daarna haalde ze nog eens een hand door haar haar en zei ze ‘Dus, ben je hier al lang?’. Ze wist ook niet wat anders te vragen.

‘Nou misschien kun je gewoon niet zien hoe slim ik ben omdat Amerikanen veel slimmer zijn dan Italianen.’. Kwam uit Rosa's mond. 'stai zitto tu, ragazza stupida. Italie è la migliore' zei hij gemaakt boos. ' Nou als je slim was was je niet zo laat nog op straat met een enge jonge te praatte'. zei hij met een glimlach. Hij wou gaan zitten dus klom zonder enige moeite naar boven, hij was zo gewend om te free runnen (hoe hoog is een halfpipe :X). Hij keek even verbaast toen zij er ook op klom. Hij stak zijn hand uit om haar omhoog te trekken even vergeten dat ze geen handen aan nam. Zij zelf gemaakte grote grove armband, met daar onder het ultieme moordwapen schitterde bij het maanlicht. Ze vroeg als hij al lang op school zat. 'Ja, al zo 12 uurtjes zei hij triomfantelijk. 'En jij'.

Ze klom er makkelijk op en ging naast hem zitten, toen ze even naar hem keek zag ze zijn ietwat verbaasde blik 'Ben vroeger vaak weggeglipt via het dak.' Zei ze toen. Ze haalde nog eens een hand door haar haar en keek naar boven. Toen ze had gevraagt of hij hier al lang op school zat zei hij 'Ja, al zo'n 12 uurtjes.jij?' Ze moest even lachen en zei toen 'Tel jij de uren, ik tel eerder de weken of maanden hoor. Zit hier bijna een weekje denk ik.' Ze glimlachtte even en zei toen 'En voor wat ben jij hier gekomen, om is weg te zijn van thuis of gewoon echt om te studeren?' Somigge mensen kwamen echt om te studeren maar andere, waaronder zijzelf, kwamen dan om weg te zijn van thuis.

'Haha, stout meisje.' zei hij plagend wat nog al leuk klonk met zijn Italiaanse accent er tussen door. Ze vroeg als hij altijd in uren telde. 'Nee, meestal in secondes, maar even serieus hoe kan ik dagen tellen als ik er nog geen dag ben'. zie hij met een half serieus gezicht. Ze was er dus ook niet zo lang, wat waren er veel nieuwe zeg. Ze vroeg waarom hij hier was, hij dacht even na. Hij was hier niet om te studeren maar hij wou ook niet weg van huis, maar hij kon haar ook niks anders vertellen. 'Zeg maar in opdracht van' zei hij dus maar . Wat eigenlijk ook waar was maar dan een beetje verdraaid

Rosa moest even lachen toen hij iets terug zei met een italiaans accent. 'Nee, als ik niet weg mag dan moet ik zelf wel iets ondernemen hé.' Zei ze terug nog steeds een beetje lachend door het accent. Ze keek nog even naar de sterrenhemel, bij haar in Atlanta hadden ze dat niet, anders was het haar echt wel opgevallen aangezien ze toch zowat elke nacht wegging. Toen Ezio op haar vraag antwoordde 'zeg maar in opdracht van' knikte ze heel even. Nog steeds met haar ogen op de sterrenhemel gericht vroeg ze aan Ezio 'Wou je hier zelf naar toe gaan?' Ze vroeg zich af of die vraag niet te persoonlijk was en richtte haar blik weer op Ezio.