In the dark of the night. -open voor iedereen-

' Als je het zo bekijkt heb je gelijk ' zei hij, ze had wel wat gelijk hij onderdrukte zijn nieuwsgierigheid maar want hij zou het zelf ook niet echt op prijs stellen. 'strenge ouders? 'vroeg hij toch maar. hij zag haar knikken en ze vroeg'Wou je hier zelf naar toe gaan?' Half wel half niet, veder wou hij er niet echt opingaan maar als ze wat vroeg zou hij beleefd antwoorde

'Strenge ouders?' Vroeg Ezio aan haar, ze knikte even 'Strenge vader.' zei ze daar nog bij. Toen ze vroeg of hij hier zelf naar toe wou gaan zei hij 'Half welk, half niet.' Ze knikte even en was een beetje nieuwsgierig waarom wel en waarom niet maar hield zich in. Zelf wist ze ook dat het niet fijn was als mensen te veel vraagden. Ze keek even voor zich uit maa wist niks te zeggen. Ze begoin een beetje aan haar schoenveter te prutsen want tegen de stilte kon ze niet echt.

Vaders waren toch altijd streng maar hij zou nou nog liever een strenge vader hebben dan geen vader dacht hij, hij wist natuurlijk niks over haar vader maar toch. Bij zijn woorden voelde hij dat ze meer uitleg wou. 'Het leek me wel leuk maar me vrienden achterlaten is toch minder'. zei hij, het was half waar half gelogen maar toch zij mocht niks afweten van wat er in Italië is gebeurd. Er viel een tijdelijke stilte hmm wat nu. Rosa zat wat aan haar veters te prutsen en hij keek maar wat voor zich uit. Lekker gezellig dacht hij even bij zich zelf. 'Vind je het een beetje leuk op monica?'vroeg hij

'Het leek me wel leuk maar me vrienden achterlaten is toch minder' Ze knikte even, zelf wou ze zo snel mogelijk weg van huis, maar haar vrienden en elke nacht lol maken miste ze toch wel. Een tijdje was het stil, Rosa begon wat aan haar veters te prutsen en kon niet echt tegen de stilte. Thankgod werd die verbroken door een vraag van Ezio, 'Ja gaat wel, maar ja, me vrienden zijn hier niet en ik mis de lol wel echt.' Antwoordde ze toen 'En jij?.' Ze keek vragend naar Ezio en haalde een hand door haar haar.

Gelukkig begreep Rosa zijn woorden, het leek alsof ze het zelf mee had gemaakt. “Ook vrienden moeten achterlaten” vroeg hij . Ezio keek haar even geïnteresseerd en begrijpend aan. Hij speelde even met het maneschijn en zijn grote armbanden om zijn polsen, het waren zelf gemaakte mooi gegradeerde manlijke armbanden. Er viel een stilte en Ezio hoorde ritselen van de wind door de blaadjes. Hij kon wel tegen stiltes maar Rosa was er niet zo comfortabel mee. Hij vroeg haar wat en ze antwoordde snel blij dat er geen stilte meer was. “Leven is niet alleen maar lol he” zei hij. Door de dood van zijn vader en broer had hij een heel andere kijk op de wereld gekregen. “En ik? Voor die paar uur dat ik hier ben is het wel okee”. Zei hij met een kleine glimlach. Zijn lippen waren ontsierd door een litteken die aan de linkerkant van zijn lippen zaten.