Kamer van Lisanne & Nathan

Kort nadat hij een ietwat vreemde opmerking had gemaakt, begon ze te stotteren en hij wist wel dat zij ook best versteld stond van het plotselinge bericht. Gauw daarna volgde nog een antwoord en hij glimlachte wat nerveus. Van hem mocht ze doen wat ze ook maar wou doen, hij zou haar niet tegenhouden. Zelfs niet als ze nu zou weigeren om bij hem op de kamer te komen. Heel even schoot hij nog een blik naar de receptioniste en merkte toen op dat Lisanne dichterbij kwam met het antwoord dat ze nu maar beter naar zijn kamer konden gaan. Zonder iets te zeggen draaide hij zich ook om en maakte de weg naar de trappen, die niet heel ver waren vanaf de balie. In zijn hand ringelde alvast de sleutelbos die hij ondertussen uit zijn broekzak had gevist. Bijna hadden ze de ruimte van de balie verlaten waar achter nog de dame zat die hen zojuist hadden gemeld dat ze nu op dezelfde kamer zaten. Sinds hij zich had omgedraaid voelde hij al ogen in zijn rug prikken, die vast en zeker van haar waren. Hij kon het niet laten om kort te grijnzen, al was dat buiten het zicht van de blondine en vanaf het moment dat ze had bevestigd dat ze naar zijn kamer zouden gaan, hadden ze beide geen behoefte gehad om iets te zeggen op weg naar de kamer van hem. Alhoewel, vlak voordat ze er waren had ze toch de kans genomen om iets te zeggen. ''Haha, dankje. Ik ben ook blij dat ik je al wat ken en je niet zomaar voor mijn deur zou staan vanavond.''
Het duurde niet lang voordat ze die bereikt hadden en hij de sleutel in het slot had gedouwd en abrupt omgedraaid had, waarna er een klik volgde als teken dat het hem gelukt was. Hierna knipte hij het licht aan en wanneer ze beide binnen waren, had hij de deur achter haar dicht gedaan. Vanaf toen waren ze gebaad in stilte, waar hij verandering in zou maken. Ook hij was een verslaafde aan muziek, als hij er ook maar even tijd voor had zou hij de radio aanzetten. Hij gooide de autosleutels op het nachtkastje, waarna hij ook zijn teenslippers uitschoof en vervolgens naar de stereo liep die aan de andere kant van de woonkamer stond. Die zette hij aan door simpelweg op de on-knop te drukken en het volume ietsje omhoog te draaien. Meteen begon er een nummer af te draaien die hem wel bekend voor kwam. Heel even gleden zijn ogen over de kamer, die er nog onaangeraakt uit zag. Geen diefstal of iets, dat was mooi. Twee sofa's met daar tussenin een minibar waarin vele blikjes soda stonden, veel posters van bands en films van de bekende tijd. Eigenlijk standaard dingen die iedereen wel leuk vond, maar dan meer in jongensstijl en wat rijker. Ook hier en daar hingen er wat schilderijen die er onbetaalbaar uit zagen, souvenirs die hij van zijn ouders had meegekregen wanneer hij hierheen was verhuisd. Tijdelijk dan natuurlijk, zodra hij hier afgestuurd was op Monica University zou hij weer teruggaan om zijn oude leventje weer op te pikken in Hollywood.
Hij moest toegeven dat zijn ouders hem ook een wat luxere kamer hadden gegeven dan wat een normale tiener hier zouden kunnen betalen, wat betekende dat hij meer ruimte had voor zijn spullen en ook de mogelijkheid had om vloeren te leggen en te verven. Ja, hij had het best chill hier. ''Hee, doe alsof je thuis bent. Je mag ook andere zenders op zoeken als je wilt, ik ben even douchen.'' Zei hij, waarna hij zich omdraaide. Zijn hand klemde hij om de deurklink van de badkamer, wierp nog een korte blik naar Lisanne en knipoogde. Gauw genoeg was hij in de badkamer verdwenen en had hij de douchekraan aangedraaid, waardoor het bekende geluid van tikkende druppels tegen de tegels te pas kwam, zoals regen maar dan comfortabeler.

[&Lisanne]

Ik glimlachte toen ik zijn stem hoorde. Gelukkig dat hij er ook zo over dacht, ik zou inderdaad ook wel een beetje raar opkijken als ik ineens te horen kreeg dat er iemand bij mij in mijn kamer zou komen wonen. Maarja, waarschijnlijk was dat hier de normaalste zaak van de wereld. Eenmaal aangekomen bij zijn kamer deed Nathan de deur open. Hij stapte naar binnen en deed het licht aan. Ik stapte naar binnen en keek om me heen. Ik hoorde dat Nathan de deur achter me dicht had gedaan. Het was stil, maar niet voor lang. Nathan deed de radio uit en er klonk een grijpend liedje waarvan ik de tekst al uit mijn hoofd kon. Dit liedje wilde ik leren spelen op de keyboard. Maar aangezien die kapot ging toen mijn vriend dacht zijn cola er wel op te kunnen zetten, lukte dat niet meer. Mijn gedachten werden doorbroken door het gerinkel van autosleutels die op een kastje werden gegooid. Even later werd de volume omhoog gedraaid en had ik, om eerlijk te zijn, best wel moeite om niet mee te gaan zingen. Even later klonk er een ander liedje. Deze kende ik ook goed. Ik heb dit liedje al goed kunnen spelen op de keyboard, maar was hem uiteindelijk vergeten. Ik keek naar wat Nathan aan het doen was. Hij keek rond, en als ik het goed zag, waarschijnlijk om te checken of er niks was gestolen. Dat zou inderdaad ook erg zonde zijn. De kamer bestond namelijk uit spullen die er best duur uit zagen. Op het moment dat ik daar aan dacht, schoot me een gedachte binnen. Ik zou hier zo direct ook wonen. Dat zou betekenen dat hij mij waarschijnlijk zou verdenken als er iets gestolen werd. Zijn stem klonk weer, waardoor ik weer attentie voor hem had. Hij zou gaan douchen en dat ik moest doen alsof ik thuis was, zei hij. Hij liep naar de deur en wierp me nog een knipoog toe. Een lichte bloos verscheen over mijn wangen. Waarom bloos ik zoveel?, dacht ik bij mezelf en ik ging zitten op een van de banken in de kamer. Ik luisterde naar de muziek en probeerde in mijn hoofd de toetsen van de keyboard erbij te halen. Ik sloot mijn ogen en genoot. Deze bank lag erg lekker, om het zo maar te zeggen. Ik glimlachte en opende mij ogen weer. Ik keek rond en keek naar de posters die aan de muur hingen. Ondertussen begon ik mee te neuriën met een volgend liedje dat klonk vanuit de stereo. Ik wachtte tot Nathan klaar was, zodat ik kon vragen of waar ik kon slapen. Hij stond waarschijnlijk net een paar minuten onder de douche, maar het leek best wel lang voor mij. Ik keek om me heen, om te zoeken naar iets om te doen. Op de bar stonden een paar blikjes soda. Ik liep er naar toe en zocht in de kastjes naar glazen. Een beetje onbeleefd, maar ik zou hier toch gaan wonen, toch? Ik glimlachte toen ik de glazen vond en pakte er twee. Ik zocht uit welke smaak ik zou nemen en schonk het in een van de glazen. Daarna pakte ik een ander blikje en schonk die in het andere glas. Even later hoorde ik dat de douche gestopt was, dus Nathan zou hier in een paar minuten aanwezig zijn. Ik wreef even in mijn ogen. Ik begon moe te worden. Dat zou ook niet zo gek zijn geweest aangezien ik al bijna een week niet goed had geslapen. Ik keek op mijn horloge. Normaal zou ik op dit moment ergens tussen de mensen in een club staan, of als Nathan er niet was geweest, gewoon blijven zitten op het strand. Ik zou in ieder geval niet thuis zijn geweest. Nee, dat niet. Dan zou ik waarschijnlijk mijn vriend weer eens naakt aantreffen op de bank, stoned, of met een meisje, of allebei. Ik heb ook een keer gehad dat hij gillend naar me toe kwam en zei dat hij aangevallen werd door vlinders en eenhoorns. Op dat moment heb ik wel erg om hem gelachen. Wat een sukkel kon het soms zijn. Ik lachte in mezelf bij die gedachte. Ik nam een slokje van mijn drinken en wachtte totdat ik Nathan weer binnen zag lopen.

Het warme water stroomde al gauw tegen zijn koude bovenlichaam aan, wat alleen maar comfortabel aanvoelde en de kou binnen een seconde weghaalde. Meteen sloot hij zijn ogen, wreef door zijn haren met zijn handen om die ook nat te krijgen en omdat het gewoon lekker aanvoelde. Muziek vanuit de woonkamer was prima hoorbaar vanaf de plek waar hij stond, vanwege dat hij de stereo nog een tikje harder had gezet voordat hij naar de badkamer was vertrokken.
Nathan stond niet heel lang onder de douche, hooguit een kwartiertje en nog vijf minuutjes extra kostte het hem om zich gereed te maken en zich toonbaar te stellen voor Lisanne. Na twintig minuten was hij dan ook terug in de woonkamer gekomen en zag hoe er een glas soda voor hem klaarstond. Die pakte hij simpelweg op en nam er een paar slokjes van. Ja, daar was hij wel aan toe sinds die duik in het koude water. Op één of andere manier had hij daar flink dorst van gekregen. Het feit dat Lisanne ook nog steeds stond hem grijnzen en hij liep naar de stereo toe om de muziek zachter te zetten, zodat ze elkaar prima konden verstaan. Anders werd het zo irritant en om nu de buren krijsend aan de deur te hebben staan was ook niet zijn bedoeling. Hoewel hij soms best arrogant mocht overkomen, was hij ook niet weer zo wreed en erg om mensen kwaad te doen.
''Zo te zien voel jij je al prima hierzo, toch?'' Knipoogde hij naar haar wanneer hij bij haar was komen staan en hij leunde met zijn vrije rechterarm gebogen op de bar, zodat hij wat steun had. Zijn haar glansde nog, wel perfect in model natuurlijk, van de nattigheid wat er in zat en het lichtval van de lampen. ''Of zie ik daar toch een lichte twijfel?'' Vroeg hij op een charmante manier en hoopte ergens van niet. Hij probeerde haar zoveel op haar gemak te stellen als hij kon, maar als zij er enkel en alleen maar verleger van werd, dan werd het lastig voor hem. ''Ik heb nog nooit een kamergenoot gehad, eerlijk gezegd. Dus weet ook niet precies wat nu hetgeen is wat we zouden moeten doen. Dus... wat zou jij willen doen?'' Misschien was het handig om iets van vragen aan elkaar te stellen, maar hij was niet zo'n praatzakje dat overal op los barstte en maar dingen bleef stellen om aandacht te krijgen. Nee, als Lisanne dat wou gaan doen dan vond hij het prima. Hij zou eerst afwachten tot wat haar keus hierop zou zijn. Misschien was het handig om eerst even te gaan zitten op de sofa, even heerlijk relaxen. Het was al een vrij drukke avond geweest voor hem en waarschijnlijk ook voor haar, gezien ze ook al was laten zitten door een jongen. Misschien was het beter op het moment om gewoon even helemaal niks te zeggen, hun plotselinge ontmoeting laten bezinken en het feit dat ze nu samen op een kamer zaten. Zonder nog iets te zeggen liep Nathan naar de bank en stortte zichzelf erop neer, gewoon simpel met zijn knieën over de rand geslagen en met zijn elleboog leunend op een bankleuning.

Ik glimlachte toen ik Nathan weer binnen zag lopen. Ik zag hoe hij naar de bar toe liep en zijn soda op tilde. Hij grijnsde even en liep naar de stereo die hij vervolgens wat zachter draaide. Zijn stem klonk weer en ik knikte als antwoord op zijn vraag. Gelijk daarna vroeg hij of ik twijfelde. "Oh, nee hoor...niet echt."antwoorde ik. Ik moest toegeven dat ik toch een beetje onzeker werdt, maar dat zou wel weer over gaan. Zijn stem klonk weer. Hij vroeg wat ik zou willen doen. Ik dacht een tijdje en herrinnerde me weer wat ik eigenlijk wilde vragen. "Zou ik misschien mogen zien waar ik moet slapen?" vroeg ik met enige twijfel. Ik wilde niet onbeleefd overkomen, aangezien ik hier toch voor het eerst was. Ik keek hem aan en hij plofte neer op de bank, op een manier hoe ik dat ook altijd doe. Ik lachte een beetje aangezien ik iets in hem herkende. Ik voelde me relaxed. Dit was zo slecht nog niet. Nee, dit was veel beter dan slecht. Ik was best wel gelukkig op dit moment."Maar het hoeft niet op dit moment, gewoon....chillen ofzo vind ik ook wel goed." Zei ik uiteindelijk. Ik wilde op dit moment even een gesprek voeren. Ik wilde mijn nieuwe kamergenoot beter leren kennen. Zijn hobbies ontdekken, weten met welke vrienden, van hem, ik straks te maken kreeg. En misschien dacht hij er wel hetzelfde over. Het leek me eiegenlijk stug dat hij er niet hetzelfde over dacht. anders vroeg hij die dingen niet aan me en zou hij gewoon ongeinteresseerd naar zijn kamer zijn gegaan en mij gewoon alleen op de bank had laten zitten. Op een gegeven moment voelde ik iets in mijn oog prikken, waarschijnlijk een wimperhaar ofzo. Maar het veroorzaakte wel dat mijn ogen begonnen te tranen. "Ah, shit."zei ik droog en knipperde met mijn ogen."Heh, wimper in mijn oog".

Ohja, natuurlijk. Ze wou haar slaapkamer zien. Of nouja, de hare? Ze hadden gezamenlijk een kamer, daar was geen andere optie voor. Dus als ze zich daarvoor schaamde of dacht dat hij haar zou aanranden of iets dergelijks, sliep ze maar op de bank. Al zag hij haar daar niet echt voor aan, om de aankomende vier jaar op de bank te spenderen omdat ze zich ervoor schaamde om samen met een jongen op de kamer te slapen. Nee, zo'n soort tutje zou het toch niet zijn? Als dat zo was, had ze nog best een perfect dekmantel voor zich gehad al die tijd dat ze met hem opgetrokken had vanavond.
''Mooi,'' zei hij simpel maar wel vriendelijk en dronk zijn glas leeg. Een knipoog was hetgeen wat hij naar haar toestuurde en daarna zette hij zijn glas neer terwijl hij op stond. Vervolgens liep hij naar de radio, wanneer hij hoorde dat er 30 Seconds To Mars afspeelde, en zette het ding harder. Closer To The Edge luidde de titel. Hij had geen idee of Lisanne het ook goede muziek vond of überhaupt verslaafd was aan muziek, maar toch liep hij naar haar toe en wou net zijn hand uit steken. Tot hij haar stem hoorde en merkte dat er tranen in haar ogen ontstonden. Hierdoor voelde hij een steek in zijn hart, alsof hij iets verkeerds had gedaan. Maar de woorden die ze sprak drongen al gauw tot hem door. Fjoe, het lag dus niet aan hem.
Onbewust kwam er een glimlach op zijn gezicht te staan, ging hij op zijn knieën en leunde met zijn linkerhand op de bank leuning. ''Vind je het erg als ik..'' Sprak hij, nauwelijks boven de muziek uit. Voordat hij een antwoord zou ontvangen, kwam hij al dichterbij en keek of hij de irritatie in haar oog kon vinden. Heel voorzichtig bracht hij zijn wijsvinger ernaar toe en trok zachtjes haar onderste wimpers naar beneden. Zonder moeite haalde hij de wimper weg die in de weg zat. Pas toen had hij in de gaten hoe dichtbij hij wel niet was gekomen, nog geen meter tussen hun gezichten afstand. Hij voelde zijn adem stokken, hoe hij meteen dichtsloeg. Als een hulpmiddel schraapte hij zijn keel, relaxte zijn gespannen blik en week zijn ogen van de hare af. ''S-sorry, niet mijn bedoeling..'' Kreeg hij er nauwelijks uit, maar wel luid genoeg voor Lisanne om het te verstaan.

Nadat ik opgemerkt had dat ik een wimper in mijn oog had, kwam Nathan naar me toe. Hij zei iets, maar ik kon het niet verstaan. Ik merkte dat hij dichter met zijn gezicht bij de mijne kwam , wat mij, alweer, aan het blozen maakte. Wat ging hij doen? Wilde hij me zoenen? Nee, het enige wat hij deed was mijn onderste ooglid naar beneden en haalde de wimper weg. Ik zag dat hij bevroor voor een seconde of 2. Daarna schraapte hij zijn keel en keek weg. Zijn stem klonk zacht, maar ik hoorde wel wat hij zei. "A-ah, h-het is oké. J-je hielp me gewoon....t-toch?"Ik lachte nerveus. "Dank je..." zei ik vervolgens om de lastige situatie te verbeteren. Ik glimlachte met nog een lichte bloos op mijn wangen. Ik knipperde nog een paar keer met mijn ogen en keek hem weer aan."D-dus.....naar mijn kamer?....of....ik weet niet" Ik lachte weer een beetje nerveus. Ik wist even niet hoe ik mijn zinnen moest vormen. Ik glimlachte weer en keek hem een beetje vragend aan. Ik vroeg me af wat Nathan dacht. Zou hij dit ook zo awkward vinden? Of was ik zo lelijk dat hij walgde? Nee, toch? Of hield hij gewoon niet van dicht bij iemand te zijn? Ik kende een paar mensen die dat hadden, ze waren bang voor aanraking van een persoon die ze nauwelijks kenden. Ze kropen dan helemaal ineen. Nee, Nathan zou dat niet hebben...toch? Ik friemelde wat aan mijn shirt en keek naar mijn schoenen."Moet ik trouwens mijn schoenen uit doen?" vroeg ik vervolgens. Ik herinnerde dat ik bij mijn ouders altijd mijn schoenen uit moest doen, alhoewel ik dat bijna nooit deed en gewoon stug door het huis liep met mijn schoenen nog aan. Vervolgens keek ik hem weer aan en kon het niet laten om te glimlachen. Ik dacht aan hoe vaak mijn ouders boos op me waren geworden, wat mij alleen maar meer aan het lachen deed, waardoor ze nog bozer werden en me vervolgens voor de zoveelste keer uit huis zette.

Meteen stond de jongen op alsof er nooit wat gebeurd was, sloeg zijn armen over elkaar en leunde tegen de deurpost die naar de hal zou leiden waar de rest van de leerlingen zaten op hun kamers. Haar stem, hij besloot er maar niet op te reageren. Wie weet wat nog meer ongemakkelijke momenten er zouden komen, iets waar hij nu geen trek in had. Hoe dom was hij wel niet? Zo dicht bij komen. En zich nu zo vaag voelen, ergens best verlegen. Dat allemaal nadat hij met Colin opgetrokken was. Was dit het dan? Verklaarde hij zichzelf nu officieel biseksueel? Argh, hij wist het allemaal niet zo goed meer. Misschien moest hij er toch maar eens weer met hem over praten. De jongen vroeg zich af hoe het voor zijn vriend op het moment was, hoe verwarrend hij wel niet zou zijn. Gezien hij ook geen spoortje homo bevatte, net zoals hij, eigenlijk. Hmpf. Hij moest er gewoon maar niet meer aan denken, dat was het beste voor nu natuurlijk. Zijn aandacht ging terug naar Lisanne, die nog al die tijd op de bank zat en hij merkte een blos op die op haar wangen lag.
Hoewel Nathan best veel geduld had en vragen aankon, begon het onderhand wel weer een beetje irritant te worden. Vooral omdat hij best een lange dag had gehad en al vroeg op was geweest, begonnen zijn oogleden ook al lichtelijk te zakken. Het was dat hij nu in zijn kamer zat en behalve de muziek, best veel rust had. Al had hij in een discotheek gestaan, was de situatie natuurlijk heel anders geweest. Of op z'n minst in een kroeg, waar de alcohol en zijn vrienden hem levendig hielden door middel van muziek en de meiden. Ietwat afwezig wreef hij even door zijn ogen en keek haar toen wenkend aan, dat ze mee kon komen. ''Maakt niet uit, ik heb de mijne ook nog aan. Ik trap ze meestal uit hier in mijn slaapkamer. Dan verlies ik ze ook niet.'' Zei hij met een lichte grinnik wanneer hij zijn laatste woorden sprak.
Gelijk daarna duwde hij de deurklink van de onbewoonde kamer omlaag en zwaaide hij rustig de deur open. Het was donker, natuurlijk, er kwam niemand. Tenzij er af en toe iemand bij hem bleef slapen, maar dat was voornamelijk in zijn eigen bed dan in die van de 'logé'. Nu zou hij eraan moeten wennen dat dat een stuk minder vaak kan, of zij zou zich fatsoenlijker moeten opstellen en hem zijn gang laten gaan. Hij had tenslotte voor deze kamer betaalt, dus als hij wou, kon hij zo die mensen van dit gebouw aanklagen en eisen dat hij zijn kamer terug alleen wou hebben. Maar daarvoor vond hij Lisanne al iets te lief voor, de korte tijd dat hij haar had leren kennen. Ergens mocht hij haar wel en volgens hem was het wederzijds. ''Dit is je kamer.'' Zei hij kort, maar niet asociaal. Hierna bleef hij tegen de deur aanleunen die inmiddels tegen de muur aan stond. Hij maakte genoeg ruimte voor de meid zodat ze er in kon komen en rond kon gaan kijken. Naar haar kamer. Tenminste, wat er van te bekijken viel. Zo groot was het nou ook weer niet, ietsje kleiner dan de zijne natuurlijk. Onbewust had hij zijn rechter mondhoek ietsjes omhoog getrokken, charmant.

Ik merkte dat hij niet wilde reageren op mijn nerveuze vragen, maar ik wachtte toch af op het antwoord op de laatste vraag. Deze kreeg ik ook nadat hij me wenkend aan keek. Ik knikte, stond op en liep naar hem toe. Hij deed de deur open van een kamer en vertelde me dat dit mijn kamer was. Ik moest glimlachen. "Dankje." Zei ik en stapte de kamer in. Ik keek rond. "Hij is groter dan de kamer die ik bij mijn vriend heb...." Vertelde ik hem, niet dat hij er veel aan had, maar een complimentje kon er altijd wel bij....toch? Ik zag dat hij een klein glimlachje op zijn gezicht had. "Uhm, wil je de avond eindigen, of wil je nog praten? Ik vind beide oké." Zei ik en ik keek hem een beetje vragend aan. Ik snapte het als hij naar bed wou gaan. Het was nou eenmaal al best laat, en misschien had hij wel gewerkt ofzo. Ik wist het niet, maar ik voelde mezelf ook wel een beetje moe worden. Vandaag was een erg rare dag geweest, vooral vanmorgen en vanavond. Vanmorgen toen ik opstond struikelde ik bijna over een lege bierfles op de grond. Die vriend had teveel gedronken gister en terwijl ik al in bed lag te pitten, kwam hij mijn kamer binnen en begon met zijn dronken hoofd slaapliedjes te zingen, de sukkel. Daarna vond hij het wel genoeg geweest en ging verder met een innige omhelzing met de toilet in de badkamer, hoorde ik. En vanavond was ik laten zitten door een onbelangrijke date, hoorde ik dat ik in een kamer was geplaatst bij een jongen die ik toevallig net daarvoor had ontmoet.