|| I'm back! ||

Kalm keek Sylvana in de spiegel en probeerde met een borstel ondertussen de krullen er een beetje uit te halen. Toen ze merkte dat het niet lukte, haalde ze haar schouders op en zorgde ze dat haar haren in haar gezicht tenminste een beetje fatsoenlijk lagen. Ach, eigenlijk maakte het ook niet veel uit, aangezien ze ging sporten. Ze had wel zin in wat actie met een of andere basketbal. Bovendien was het altijd ontzettend leuk om als meisje een zaal te betreden, ongelooflijk goed te kunnen basketballen en de bal in de basket te duwen, zodat alle jongens je raar aankeken en elkaar aanstootten. Bovendien was ze niet voor niets Sylvana.
Even dacht Sylvana terug aan het gevecht tegen een jongen, die ze samen met Daniel overwonnen had. Hem moest ze gewoon vergeten. Daniel had ze al een flinke tijd niet meer gezien, dus moest ze hem gewoon vergeten. Heel makkelijk, maar ze viel weer in herhaling, want ze had al zo vaak over dit nagedacht. Misschien kon ze zich beter focussen op het omkleden, alhoewel dat ook altijd voor haar appeltje eitje was.
Zo lang deed ze niet om zich om te kleden. Ze besloot om een grijze broek aan te trekken met daarover een grijs, loshangend topje. Ze liet haar haren gewoon loshangen, aangezien ze niet echt gaf of haar haren nu loshingen bij een spelletje basketbal of dat ze nu in een staartje bij elkaar gebundeld waren. Kalm deed ze wat mascara op, besloot ze de lipgloss uit te laten en trok ze wat hakken aan.
Jeps, Sylvana sportte altijd op hakken, waardoor ze raar aangekeken werd door de anderen. Het was niet dat ze vies was van sportschoenen, maar ze had momenteel even geen geld en geen zin om die snel te gaan kopen. En ook vond ze hakken gewoon fijn om op te lopen, dus ook fijn om op te sporten. Ze kon makkelijk een afstandje rennen met haar hakken aan, behalve als het echt om joggen ging, had ze ook nog sneakers.
Sneakers! Beter! Snel deed Sylvana haar hakken weer uit en deed haar sneakers aan. Die waren echt vet! Mooi, nu ze haar sneakers aanhad, kon ze wel vetrekken, vond ze. Rustig liep ze naar buiten en ging toen richting de gymzaal, waar ze een bal pakte en die gelijk in de basket gooide. Yes!

- Kaysee :3

School was voor vandaag ten einde gekomen. Gelukkig, want ze had ontzettend veel energie. Niets beters dan uit je stoel mogen komen, wetend dat je de middag vrij had. En aangezien het vrijdag was hoefde ze morgen én overmorgen niet haar bed uit te strompelen. Nee, nu kon ze lekker uitslapen. En niet te vergeten: leuke dingen doen. Met haar tas om haar schouder geslagen liep ze door de gangen die naar haar mening aangenaam rustig waren. Wat ze vanmiddag zou doen wist ze nog niet. Er waren in ieder geval genoeg keuzes, waardoor ze zeker niets te kort kwam. Haar goudblonde haren bewogen vrolijk mee rondom haar schouders. Haar hakken tikten op de grond en weergalmde in de stille hal. Links en rechts waren er rijen met ontelbaar veel kluisjes te vinden waar zo nu en dan een groepje rondom stond. Ondanks ze geen echte vriendin had hier had ze het erg naar haar zin. Wat moest je ook, als je pas een week op een school zat? Gelukkig had ze Caitlin nog, die haar zo nu en dan een berichtje stuurde. Ook werd ze overspoeld met e-mails van Tyler, die ze bleef negeren. Snel concludeerde ze dat ze daar beter niet over na moest denken en gewoon moest genieten van de vrije tijd die ze op het moment had.
Binnen tien minuten wist ze haar kamer te bereiken en liet de tas op haar bed zwieren. De brandende zon scheen door het doorzichtige raam waardoor de kamer genoeg verlicht en verwarmd werd. Op momenten als dit miste ze een echte vriendin wel, maar ach, ze was niet zo'n persoon die in een hoekje kroop en zielig ging zitten doen. Vanavond zou ze wel uitgaan. En nu? Sporten! Dat was wel een goed idee. Sporten was immers een feit hier, waardoor er zeker iets in die richting te doen was. Kaysee liep naar de koelkast, pakte er een flesje water uit en gooide die neer op de bank. Vervolgens liep ze naar haar kast en haalde er een tweede tas uit, die van het merk Chanel was. Ze was dan ook iemand die, op een goede manier, van merken hield. Gewoon een hip meisje, die het wil in zich had de mode te volgen. Ze propte het flesje water erin en stopte er daarna ook een paar gympen in. De kleding die ze nu aan had waren niet sport-proof, waardoor ze weer naar haar kast liep en er een zwarte joggingbroek en een modieus hemdje aan. Snel haalde ze nog een borstel door haar haren die vanuit zichzelf altijd al prima zaten zonder er iets voor te hoeven doen, werkte haar make-up wat bij waardoor ze zichzelf weer goedkeurde voor vandaag. Als "nieuweling" moest ze immers geen verkeerde indruk maken. Als je er niet een beetje normaal uitzag kon je voorgoed bestempeld worden met een bepaalde status die je liever niet wilde hebben. Maar daar hoefde ze zich geen zorgen over te maken, de looks had moeder natuur haar meegegeven en verder zag ze er met een beetje moeite altijd goed uit. Ze deed nog een laagje lipgloss op haar lippen, knikte een keer goedkeurend richting haar spiegelbeeld en pakte haar tas op om te vertrekken.
Ook was ze weer binnen no-time bij de gymzaal. Het gebouw was best groot, wat moest beteken dat er weldegelijk iets mee gedaan werd. Vanaf buiten kon je het geknal van een stuiterende basketbal horen wat verraadde dat er minstens een iemand binnen moest zijn. Ze duwde de rode deur open en de grote buitenkant stond insgelijks aan de binnenkant. Inderdaad een groot geheel. Er was een meisje aan het basketballen die hem er precies ingooide toen de deur achter haar dichtviel. Ze nam even plaats op het bankje en verwisselde haar hakken voor de gympen die ze speciaal had meegenomen en anders nooit aandeed. "Hé," Begroette ze het meisje vriendelijk met een bijbehorende glimlach. "Ben je in voor een spelletje?" Vroeg ze toen, opstaand en haar hemdje even goedtrekkend.

Getik van hakken ergens verderop was er te horen en de luid stuiterende bal, maar voor de rest was het best wel stil als je die twee elementen zou wegdenken. Sylvana gooide de bal al voor de vijftiende keer recht in de basket en grijnsde breed toen ze een beetje zweet langs haar rug naar beneden voelde dwarrelen. Het was altijd fijn om zich, ondanks al dat huiswerk, toch goed uit te leven op de basket. Bovendien werkte het feit dat ze hier in haar eentje was en dat er verder niemand was ook nog goed mee. Zo had ze tenminste niet de hele tijd commotie om zich heen.
Eigenlijk had ze haar iPod moeten meenemen. Een beetje muziek zou immers geen kwaad kunnen, maar ergens was het ook wel fijn om alle dingen op de stuiterende bal om zich heen na goed te kunnen horen, zodat ze het goed zou horen als er opeens iemand iets aan haar vroeg en een goede indruk zou geven, alhoewel een goede indruk bij haar nou ook weer niet alles was.
‘Hé, zei ze vrolijk tegen het meisje die ze daar toen zag staan, dankzij dat ze zich in een draai naar de deur gewend had en daardoor de begroeting ook had gehoord. ‘Eindelijk! Iemand met hakken die zich interesseert voor sport!’ zei ze lachend tegen het meisje, waarna ze dribbelend met de basketbal op het meisje afliep, zich daarna omdraaide en de bal in de basket tegenover de basket van waar ze daarnet speelde mikte. Ze grijnsde toen het erin zat en keek toen vriendelijk en observerend naar het meisje, maar ook weer niet te duidelijk observerend.
‘Aangenaam, ik ben Sylvana,’ zei ze en ze stak haar hand uit. Mooi goudblond haar omlijstte het gezicht van het meisje. Ze leek niet veel ouder dan Sylvana, misschien zelfs wel op dezelfde leeftijd. Zestien of zeventien was dan ook gewoon een heerlijke leeftijd en blijkbaar waren er hier meer rond die leeftijd dan ouder of jonger, wat haar ergens ook wel weer verbaasde.
‘Wie het eerste vijftien punten scoort?’ vroeg Sylvana, terwijl ze ondertussen de bal weer ging halen en opnieuw vriendelijk naar het meisje keek. Ze had wel zin in een wedstrijdje! Bovendien zou ze haar conditie hiermee wat meer verbeteren.

- Kom ik met mijn flutpost, haha -

De stem van het meisje klonk vrolijk, wat naar haar mening liet weten dat ze niet zo een persoon was die een ongelovelijke bitch bleek te zijn. Gelukkig had ze zo iemand ook nog niet ontmoet. Het leek haar niet zo dat de hele school erdoor geterroriseerd werd, maar op elke school zat minimaal een iemand die de held uithing. En in Amerika leek dit vooral zo te zijn. Wat maakte het ook uit, ze liet zich toch niet door zulke mensen kleinkrijgen. En er was niet eens een reden om wat tegen haar te hebben. Tenzij ze jaloers was op de nieuwste merktas die zij wel had weten te scoren en het persoon zelf niet. Haar opmerking deed haar even lachen en ze knikte instemmend. "Hakken en sport is een perfecte combinatie, niet?" Antwoordde ze met een grijns terwijl ze de tas oppakte en hem op het bankje neerzette zodat het dure ding niet beschadigt zou raken. Oké, ze was niet geobserveerd door die dingen, maar ze waren wel belangrijk. Een trouwens, die dingen waren niet normaal duur. Dan moest je er ook een beetje zuinig mee doen.
De zon scheen ook hier door de kleine ramen die rondom gemonteerd waren in de muren waardoor de groene grond een gouden glans kreeg. Net als haar haar; haar blonde lange lokken kregen een extra goud glansje. Trouwens, ze had haar mobiel bij haar! Kon ze even een muziekje op zetten, dat kon nooit kwaad. Ze zou het zo wel even aan het meisje vragen. Weer gooide ze raak, kwam glimlachend op haar afgelopen en stak haar hand uit terwijl ze zich voorstelde als "Sylvana". Nog steeds glimlachte ze vriendelijk richting het meisje en schudde haar hand. "Aangenaam kennis te maken! Toffe naam heb je. Ik heet Kaysee." Stelde ze haarzelf ook voor. Zo hoefde ze haar in haar gedachten niet steeds te bestempelen met "meisje", maar had het meisje wel degelijk een naam. "Jahoor, dat is goed!" Zei ze, in antwoord op haar vraag of ze zouden doen wie als eerste vijftien keer zou scoren. Of ze echt goed in basketbal was wist ze eigenlijk niet echt. Meestal voetbalde of deed ze aan cheerleaden. Natuurlijk had ze ooit basketbal gespeeld, maar of ze Sylvana kon verslaan was nog maar de vraag. Waarschijnlijk niet. "Ik zal even een muziekje opzetten." Meldde ze waarna ze terug naar het bankje liep en haar mobiel uit haar tas viste. Ze ontgrendelde het ding en na enkel getik met haar roodgelakte nagels op het beeldscherm klonk er muziek. Niet te hard en niet te zacht, waardoor ze elkaar wel konden verstaan en gewoon konden praten.