Kamer van Percy, Helena en Ise.

''Als je het kent, dan weet je zeker ook wel hóe je het precies moet lezen, hmm?'' Vroeg ze zachtjes, terwijl ze haar hoofd lichtjes draaide naar hem toe en zijn ogen zocht met haar donkerblauwe. Maar al gauw richtte ze haar aandacht op het boekje en keek naar de tekeningen zonder ook maar de enige Engelse tekst op te slaan die erbij stond. Ze zou toch nog niet verder lezen zonder Percy de gelegenheid te geven dat hij mee kon kijken. Zodra hij dan ook een arm om haar heen geslagen had, voelde ze zich meteen veilig op één of andere manier. Ze vond het wel leuk, gezien dat hij ook een leuke jongen was. ''Death Note ken je toch wel?'' Vroeg ze lichtelijk verbaasd met haar wenkbrauwen omhoog. Bijna viel haar mond open van schrik, maar liet dat niet merken behalve het feit dat ze een verbaasde gezichtsuitdrukking had. ''Nou ja als je het nog nooit gezien heb dan snap je het ook niet, denk ik. Maar dit boekje lees je achterstevoren, in plaats van het gebruikelijke. Je zou haast denken dat die Japanners gestoord zijn, haha.'' Een grijns verscheen, maar verdween weer toen ze de deur open hoorde gaan, als teken dat Ise dus binnen gekomen was. Eventueel met boodschappen, aan de krakende tassen en spullen te horen die ze bezig was op te ruimen. Hierna merkte ze ook, aan haar handelingen te horen, dat ze een broodje aan het maken was, waarbij ze kort daarna een vervloeking uit haar mond hoorde. Hierdoor gniffelde Helena, maar probeerde het zachtjes te houden zodat alleen Percy het zou merken.

Hij probeerde de engelse teksten te lezen die bij de plaatjes stonden, maar Helena was hem te snel met de volgende bladzijde. Percy keek naar Helena die een verbaasde uitdrukking op haar gezicht toverde alsof het de normaalste zaak was en je een complete idioot bent als je de naam Death Note niet kende. Percy glimlachte alleen en schudden zijn hoofd.
'Het spijt me zeer, maar nee nog nooit van gehoord.' Lachte hij zachtjes terwijl Helena weer rustig ver praatte. 'Je zou het haast denken ja.' Grijnsde Percy terwijl hij toe keek hoe Helena de volgende bladzijde weer omsloeg aan de verkeerde kant.
'Het is wel leuk, voor de verandering om een boekje achtertevoren te lezen.' Grijnsde Percy. De deur werd open gedaan door Ise die meteen de keuken in liep met verschillende tassen. Percy trok even een wenkbrauw op en vroeg zich af of alles wel goed, met haar ging. Aangezien ze net een uitbarsting heeft gehad en kwaad weggelopen was. Hij hoorde wat gevloek vanuit de keuken vandaan komen en hoorde Helena naast hem gniffelene. Percy beet op zijn onderlip om zelf ook niet te lachen en gaf Helena een por in haar zij. Ise kwam weer terug en probeerde een pleister uit haar tas te pakken. Percy wilde eigenlijk opstaan om haar te helpen, maar ze had er al een te pakken. Daarna liep ze weer terug de keuken in. Percy wilde eigenlijk vragen of het ging met Ise. Maar toch bleef Percy zitten bij Helena.
'Ik denk dat zo'n strip nog best lachen kan zijn, als je niet zo snel bladerd.' Grijnsde Percy naar haar.

Het feit dat Ise gauw alweer de kamer binnenkwam voor iets merkte ze op, maar ze kwam niet gedag zeggen of wat dan ook. Net zoals Percy deed trok ze beide wenkbrauwen op en bedacht ze in haar hoofd woorden die ze kon gaan zeggen, maar tevergeefs kwam er niet veel informatiefs uit. ''Wat is er?'' Vroeg ze met een verbaasde toon in haar stem, al werd de deur al dichtgedaan voordat ze antwoord had gekregen. ''Dan niet.'' Zei ze wat teleurgesteld, maar toch ook weer op een rot-dan-maar-op toon. Ze wist dat als ze eenmaal zo begon te praten, dat ze nog lang in dat soort van dipje kon blijven hangen, maar toen Percy zijn stem eenmaal weerklonk verscheen er meteen een glimlach op haar gezicht. Op een of andere manier had hij die vervelende bui weer weg weten te drijven door zijn grijns en concentreerde ze zich weer op het boekje en de jongen. Zijn lichaamswarmte was fijn en doordat ze beide ongeveer op lengte waren, was het best schattig om ze zo naast elkaar te zien zitten. Voor kort legde ze haar hoofd even op zijn schouder, maar haalde hem er even snel weer vanaf toen ze zich bedacht dat hij iets gezegd had over te snel bladeren door het boekje heen. Hierdoor hield ze het boekje wat meer voor zijn zicht, zodat ze het beide goed konden lezen en wachtte ze rustig af totdat de jongen de bladzijde gelezen had. ''Snap je het een beetje?'' Gniffelde ze zachtjes. Het was logisch dat hij er misschien geen bal van wist, omdat dit inmiddels boekje vijf was van de hele set en daarbij was dit zo plotseling in het verhaal. ''Geeft niets hoor, ik zou er ook geen drol van snappen als iemand mij een boekje tegen mijn neus aanduwde en midden in het verhaal even moest gaan inprenten what the fuck het allemaal is.'' Lachte ze hierna best hard, zodat het waarschijnlijk ook wel hoorbaar voor de roodharige meid was. Maar daar gaf ze toch al niet zoveel om, dus wat zou het?

Percy glimlachte naar Helena die het boekje voor zijn gezicht hield. Hij las een paar regels van de strip en schudden vol ongeloof zijn hoofd. Hij begreep het hele verhaal niet dus keek hij maar naar de plaatjes om het verhaal een klein beetje te begrijpen. Niet dat hij geen engels kan, in tegen deel dat was zijn beste vak. Maar hij begreep gewoon niks van het verhaal. Het zou wel aan die japanners liggen die de meest vage verhalen vertelde tekende of schreven. Hij lachte zachtjes toen hij Helena hoorde vragen of hij het snapte.
'Nee eigenliijk niet.' Lachte hij en probeerde het nogmaals met de zelfde bladzijde.
'Ligt het aan mij of zijn die japanners echt gek?' Vroeg hij aan Helena. Hij glimlachte toen ze heel kort even haar hoofd op zijn schouder legde maar weer snel normaal ging zitten. Hij vond het eigenlijk best wel jammer, want hij vond Helena erg aardig, misschien wel te aardig. Hij schudden die gedachtte uit zijn hoofd en keek even naar de keukendeur waar Ise nog steeds niet uit gekomen was. Zou alles wel goed met haar gaan? vroeg hij zichzelf af. Ze had natuurlijk wel iets behoorlijk zwaars vertelt voordat Helena binnenkwam en hij is daarna rond uit gaan flirten met Helena alsof Ise er niet was.
'Gelukkig ben ik dan niet de enige die het niet begrijpt als ik midden in een verhaal word gestopt.' Grijnsde hij naar Helena en keek haar weer aan. Percy moest wel lachen toen hij zag dat Helena iets harder lachte dan gewoonlijk, probeerde ze nou Ise jaloers te maken met niets? Ise zou natuurlijk wel vanalles denken als ze dit hoort en zelfs Percy moest er om lachen dat hij eigenlijk zo om Ise dacht terwijl hij haar ook nog maar een paar uur kende.

Ise beet op haar lip toen Helena vroeg wat er was. Ze had nu even geen zin om te antwoorden. Naar dat Ise haar broodje op had begon ze alles op te ruimen. Daarna pakte ze drie glazen en schrok cola in. Geen idee of Percy of Helena dat lustte. Ise besloot om alles te vergeten en gewoon normaal naar binnen te lopen. Ze pakte de drie glazen en liep naar hen toe. Ze zette twee glazen op het nachtkastje naast het bed neer en bekeek de twee even. Wat zijn jullie aan het lezen.Vroeg ze terwijl ze een slok nam. Ze schaamde zich nog dood over hoe ze toen straks reageerde maar kon er ook niks aan doen. Ze was nu eenmaal anders op gevoed. En had verwacht dat het hier wel mee zou vallen. Maar helaas was dat niet zo. Hier mocht en kon het allemaal zo te zien. Misschien was het beter om het te zeggen. Ise ging op haar bed zitten en keek naar de vloer. Hoe zou ze het moeten uit leggen. Ze zouden het vast niet snappen. Ise beet op haar lip en keek hen aan. Ze opende haar mond om wat te zeggen maar sloot hem al snel weer. Ise stond weer op en ging voor het raam staan. Hoe moeilijk kon het zijn om te zeggen dat ze dit niet gewent was en dat ze omdat ze zich al niet goed voelde vandaag ze zo had gereageerd. Ise draaide zich toch weer om en keek hen aan. Sorry.Gooide ze er uit. Ze nam een slok van haar drinken en begon door de kamer heen te lopen. Het is hier nog al anders dan waar ik vandaan kom. Ise slikte en stopte weer. Ze keek even naar Helena en Percy en keek al snel weer naar beneden. Ik ben nog al anders op gevoet dan jullie en nou ja ik ben het niet gewent dat er zo word gedaan en al helemaal niet waar andere bij zijn.Ise slikte en keek naar buiten. Door omstandig heden reageer ik nog al anders dan normaalGing ze verder terwijl ze weer heen en weer liep. Ik hoop dat jullie me het kunnen vergeven en dit alles vergeten.Oké het was er uit. Nu was het hun beurt.

Voordat ze opnieuw haar mond open kon trekken om iets tegen Percy te zeggen, vloog de slaapkamer deur weer open en verscheen opnieuw het roodharige meisje in hun kamer. Deze keer was ze niet afwezig aan het doen en had ze drie glazen met cola bij zich, waardoor ze ietsje overeind kwam om twee glazen te pakken, waarvan ze er één aan de jongen naast haar zag. ''Manga.'' Zei ze met een brede glimlach, gewoon omdat ze het leuk vond om daarover te praten. Waarschijnlijk kon Ise dat ook niet, of tenminste net zo min als Percy, maar toch interesseerde het haar om aan anderen uit te leggen wat het precies was en wat het precies inhield. Het meisje bood al gauw haar excuses aan, waardoor ze haar een vriendelijke het-geeft-niet glimlach gunde en rustig aanhoorde wat ze allemaal te zeggen had. Ah, dus het was allemaal anders daar. Dat kon best, want ze was nog nooit buiten Santa Monica geweest. Tenminste, niet verder dan haar eigen land en ze had het idee dat de meid van ergens verder weg vandaan kwam. Maar voordat ze dat ging vragen, liet ze haar eerst uitpraten, want door mensen heen praten vond ze niet zo beleefd en bovendien vond ze het zelf ook enorm hinderlijk als iemand dat zomaar bij haar deed. ''Het maakt niet uit, iedereen heeft wel eens z'n dag niet.'' Ze knikte even en gaf toen het boekje aan de meid, ze had toch de manga bladwijzer er tussen gelegd waardoor ze niet haar pagina kwijt zou raken waar ze gebleven was. ''Waar kom je vandaan?'' Vroeg ze aandachtig, nadat ze eerst een klein nipje van haar cola had genomen.

De deur van de slaapkamer werd opnieuw open gedaan en Percy zag Ise de kamer in lopen met drie glazen cola. Ze zetten de glazen neer op het nachtkastje en daarna vroeg ze wat we aan het lezen waren. Niet echt wachttend op een antwoord begon ze aan een lange excuses. Percy luisterde naar haar en had het eigenlijk wel kunnen verwachtten dat het niet zo gepast was in het land waar ze vandaan kwam. Toen Ise klaar was met haar lange excuses. Hij keek naar Helena en die tot zijn verbazing erg vriendelijk deed tegen Ise.
'Het maakt niet uit.' Zei Percy en hij zag dat Helena haar boekje aan Ise gaf.
'Misschien kunnen we daar voortaan rekening meehouden, toch Helena?' Vroeg hij aan haar en gaf een zachtte duw in haar zij. Percy glimlachte weer naar Ise en pakte zijn glas cola waarvan hij dronk. Het was ook niet echt heel erg handig om zo te gaan dansen als je iemand nog helemaal niet kent. Ookal had hij niet verwacht dat Ise zo boos om was geworden.
Hij zetten zijn glas terug op het nachtkastje en keek even naar Helena.

-Sorry, niet echt boeiend maar ja ik moet zo naar school dus hij is een beetje kort-

''Nu we het er toch over hebben, waar kom jij ook vandaan?'' Vroeg ze zachtjes, maar wel gewoon verstaanbaar voor beide kamergenoten, aan Percy toen die naar haar keek nadat hij zijn glas met cola terug had gezet op het nachtkastje. Zij had nog steeds het glas in haar handen, waar inmiddels door de kou de druppels vanaf gleden, zo over haar vingerkootjes heen. Ze nam nog een klein slokje en richtte toen haar aandacht weer naar Ise, terwijl ze nog ietsje dichterbij schoof tegen Percy aan. Hij was schattig, dat kon ze niet ontkennen en het feit dat hij haar aandacht gaf, kortom dus geïnteresseerd in haar was, beviel haar wel. Natuurlijk hapte ze toe, omdat ze het niet kon ontkennen dat ze wel gewoon aandachts verslaafd was. Een spontane giechel ontsnapte uit haar mond, door het feit dat ze best wel stout dacht. ''Binnenpretje.'' Zei ze met een brede grijns, waarbij haar witte tanden ook zichtbaar waren. Ze gaf er niet veel om hoe anderen over haar dachten, tenzij het positief was, ze was wie ze was en dat was ze. Even trok ze haar emo handschoentje goed en draaide toen haar hoofd weer om naar de jongen. Het glas zette ze terug op het nachtkastje bij de andere en ging toen weer goed, wat comfortabeler zitten. Opnieuw legde ze haar hoofd op zijn schouder, maar liet het moment nu maar even voor wat het was. Misschien had hij het net wel fijn gevonden, of niet, en bovendien hield ze van zijn warmte. ''Je bent warm.'' Fluisterde ze zachtjes, waarna ze haar ogen voor kort sloot en haar armen over elkaar heen sloeg.

''Manga.'' Wat the fuck was Manga? ''Het maakt niet uit, iedereen heeft wel eens z'n dag niet.'' Ise was op gelucht dat Helena er geen groot probleem van maakte. 'Het maakt niet uit.' Ise glimlachte voorzichtig toen ook Percy er geen probleem om maakte. Ze pakte het boekje aan en bladerde er door heen. Ze snapte er geen prut wat van. Ise gaf het boekje weer terug en beet op haar lip. Ze ging weer zitten en nam een slok van haar drinken. ''Nu we het er toch over hebben, waar kom jij ook vandaan?'' Door die vraag dacht ze gelijk terug aan Griekenland en dat linkte weer naar haar ouders waardoor ze het weer moeilijk kreeg. Ise kneep hard in het glas om haar tranen niet de vrije loopt te laten gaan. Het was een normale vraag. En het was al erg genoeg dat Percy al had gemerkte dat ze gehuild had. Ise keek naar beneden en kneep haar ogen dicht. Maar al snel deed ze ze weer los en hoopte zo dat het verdriet en pijn niet in haar stem klonk. Griekenland.Antwoordde ze dan ook naar een lange tijd. Naar dat ze geantwoord had klonk een gelach. Haar gezicht verharde en zuchtend stond ze op. ''Binnenpretje.'' Hoorde ze Helena zeggen. Ise dronk haar glas leeg en liep naar de keuken. Met een harde klap zette ze haar glas neer. Oké vanaf nu had ze echt een hekel aan haar. En het boeide haar allemaal niks meer. Ise liep weer terug en keek naar hen. ''Je bent warm.'' Hoorde ze Helena fluisteren. Ze voelde een steek in haar op komen. Waarom had ze niet gewoon een eenpersoons kamer. Ze moest nu verdomme een kamer delen met twee andere. En door hun gedrag kreeg ze het gevoel dat ze de 3de wiel aan de fiets was. Met andere woorden overbodig. Ise ging zitten en keek voor haar uit. Misschien kon ze vragen of ze een kamer voor haar zelf mocht. Zuchtend pakte ze haar mobiel met oordoppen en deed die in. Ze had geen zin meer in hen. Ze had helemaal nergens meer zin in. Hoe konden haar ouders haar dit aan doen. Ise stond op. Misschien is het beter als ik gaSprak ze.

-Ik weet het is wagen ofzo iets maar fiets vond ik mooier want wist dat wagen ding niet meerxD-

Percy keek naar Helena en glimlachte. 'Ik kom uit Engeland, Londen.' Zei hij tegen Helena en keek op naar Ise. Hij zag dat ze het er moeilijk meehad om over haar afkomst te praten. Hij wist dat ze gehuild had toen ze het hem een klein stukje over vertelde, over haar zusje in elk geval. Na een lange tijd antwoorde ze dan ook maar met een woord.
'Griekenland.' Percy keek haar bezorgd aan en hoopte voor haar dat ze haar tranen binnen kon houden. Naast hem hoorde hij Helena zachtjes grinneken en hij keek naar haar. Hij glimlachte naar haar toen ze het had over een binnenpretje, maar hoopte niet dat het over Ise ging aangezien die nu als enige in het middelpunt stond. Met een harde klap zetten Ise haar glas neer en liep ze keuken in. Percy keek lichtelijk verbaasd naar de keukendeur en keek daarna weer naar Helena.
'Oke.' Zei hij zachtjes en schudden lichtjes zijn hoofd. Volgens hem zou het echt nooit wat worden tussen Helena en Ise als vrienden, terwijl hij beide erg aardig vond. Hij glimlachte toen Helena zei dat hij erg warm was en hij trok Helena nog dichter tegen hem aan.
'Dan hoef jij het niet meer koud te hebben.' Zei hij zachtjes in haar oor en glimlachte. Hij vond Helena erg aardig en kon goed met haar opschieten, tot nu toe.
Ise kwam weer boos de kamer in lopen. 'Misschien is het beter als ik ga' Zei ze en Percy keek haar niet begrijpend aan. 'Hoezo?' Vroeg hij.
'We hadden het toch uitgesproken over dat dansen? Wij zouden het niet meer doen, we zouden er rekening meehouden. Wat is er aan de hand?' Vroeg hij oprecht. Hij snapte niet wat er verkeerd was, hij zat gewoon samen met Helena op een bed een boekje te lezen wat hij niet begreep.

Zachtjes giechelde ze om Percy zijn hartverwarmende reactie, die ze best wel van binnen warm aanvoelde. Ze had de neiging om hem een zoentje te geven op zijn wang, maar wist die neiging te onderdrukken, ondanks de jongen zijn hoge schattigheids gehalte. Voordat ze haar mond weer open kon doen om hem iets te zeggen, merkte ze op dat Ise het woord al eerder had genomen. Geschokt draaide ze haar hoofd om van de jongen richting de roodharige meid en fronste ze haar wenkbrauwen, gewoon omdat haar reactie nergens op sloeg. Alleen omdat hun een beetje samen zaten, wat kwam doordat de meid zelf zo afstandelijk deed en ze het er zelf zo naar gemaakt had zonder initiatief te nemen, moest ze nou gelijk vertrekken? Dat was gewoon pure onzin. ''Waarom dat nou weer?'' Reageerde ze misschien wel een beetje met pit, maar het was ook gewoon helemaal vreemd wat ze nou net zei. ''Ja inderdaad, wat is er aan de hand?!'' Nog steeds had ze haar wenkbrauwen puur gefronst en had ze het boekje tussen haar benen ingelegen, aangezien ze nog steeds in diezelfde kleermakerzit zat. Vanuit haar ooghoeken merkte ze op dat haar glas met cola nog al die tijd op het nachtkastje stond en ze begon eerlijk gezegd wel weer wat dorst te krijgen, waardoor ze wat naar voren leunde om het dan ook te pakken en gelijk aan haar lippen te zetten zodra ze het in haar vingers vast had genomen. Enkele slokken verdwenen uit het glas richting haar maag en zodra de laatste druppels uit het glas waren opgeslurpt, zette ze het glas weer met een luide bonk neer en legde daarna naar hoofd weer tegen Percy aan.

Aan de reacties van de andere te horen kwam ze er achter dat ze het verkeerd had gezegd. Ise werd al weer lichtjes rood en legde haar hand beschaamt in haar nek. Euh ik denk dat ik het verkeerd heb gezegd.Zei ze terwijl ze nog rooier werd. Shit man ze haatte dit. Waarom kon ze niet gewoon in Griekenland blijven. Oké ze voelde zich best buiten gesloten maar daarom wou ze niet weg. Ze had het gewoon warm en wou naar buiten de buurt verkennen. Wat ik eigenlijk wou zeggen was dat ik weg ging om de buurt te verkennen.Ise keek naar haar voeten en slikte even. Hoeveel fouten zou ze vandaag of deze week of deze maand of nog erge dit jaar gaan maken. Ach wat boeide het toch wat ze eigenlijk wou gaan zeggen. Tot straks denk ik zo.Zei ze waarna ze snel naar buiten liep voordat ze nog roder werd en nog meer fouten ging maken.

Percy keek Ise niet begrijpend aan. Wat wilde ze nou? Hij had toch echt goed begrepen de eerste keer. Ise voelde zich hier niet gewenst en daarom gaat ze maar smoezen verzinnen om weg te gaan. 'Uh...Oke.' Zei Percy zachtjes en keek Ise even achterna. Hij voelde zich best wel een eikel. Hij wist waar Ise meezat zij had het hem zelfs vertelt maar toch doet hij zo stom. Percy keek naar Helena, haar hoofd lag nog steeds op zijn schouder en eigenlijk vond hij het wel fijn. Hij vond Helena echt een lief meisje en kon wel met haar lachen, maar toch had hij ook ergens gevoelens voor Ise die hij ook niet weg kon stoppen en het waren ook geen gewone gevoelens die je voor elk meisje heb. Hij kon Helena ook niet links laten liggen, daar voelde hij ook iets voor. Hij keek weer naar de deur waar Ise net uit gelopen was. Hij voelde een drang om haar achterna te lopen, maar hij deed het niet.
'Begrijp jij haar?' Vroeg hij stilletjes aan Helena terwijl hij naar de deur bleef kijken. Hij bleef staren en zag Ise op zijn netvliezen. Hoe ze zachtjes huilde voordat Helena de kamer binnen kwam lopen. Hoe ze haar verhaal vertelde over haar zusje in griekenland. Ergen voelde hij alleen maar medelijden, dat waren geen gevoelens. Percy schudden lichtjes zijn hoofd en keek weer naar Helena.
'Soms begrijp ik meiden echt niet.' Zei hij zachtjes.

Aandachtig en toch wel wat verbaasd luisterde ze naar hetgeen wat Ise te zeggen had, wat duidelijk de aandacht van beide jongeren getrokken had door haar foute informatie dus blijkbaar. Snel herstelde ze zich van haar uitspraak en het enige wat ze per ongeluk verkeerd had gezegd was dat ze niet weg ging van hier, maar gewoon even een ommetje ging maken om Santa Monica te verkennen. Dat hoefde van Helena niet, ze kende de stad zelfs nog op z'n kop blind door crossen. Ze woonde hier en had dus ook geen heimwee naar haar familie ofzo, omdat ze die toch ieder weekend kon opzoeken, iedere dag, whatever. Ze volgde de meid haar handelingen, totdat ze uit het zicht was verdwenen en dat de deur van hun kamer dicht, in het slot, was gevallen. ''Nee.'' Reageerde ze op de vraag van Percy, die ze dan ook met een brede grijns beantwoordde. Nee, ze snapte haar ook echt letterlijk niet. Het ene moment was ze boos omdat ze eerst rookte in de kamer, terwijl ze eerst nog wel om toestemming had gevraagd, daarna was ze weer boos omdat ze samen dansten en nu waarschijnlijk weer omdat ze samen zaten? Wat was dat nou toch weer voor flauwekul. Echt.. weird gewoon. Ze haalde haar schouders op met een I-dont-care uitdrukking op haar gezicht. ''Nou, pfoe, je bent niet de enige. Ik snap ook weinig van ze.'' Zei ze zachtjes terug, waarna ze hem voor de lol porde en van het bed op stond. ''Wil je nog wat drinken, cola ofzoiets? Geen idee wat Ise allemaal voor boodschappen heb gedaan, dus ik kan het vanuit de keuken naar je schreeuwen..'' Een gemene grijns kwam hierdoor op haar gezicht te staan. ''Of je loopt met me mee.'' Ze streek even vlugjes een plukje haar achter haar linkeroor en sloeg haar armen over elkaar heen terwijl ze tegenover de jongen stond met een plagerige en aandachts lokkende houding. Langzaam liep ze achteruit richting de deurpost van de slaapkamer, richting de woonkamer. Hierbij deed ze het teken met haar wijsvinger van haar rechterhand dat hij mee moest komen.

Percy lachte zachtjes om Helena. 'Dat is best wel knap, de laatste keer dat ik checkte was je toch echt een meisje. Hoe kan je ze dan niet begrijpen?' Zei hij zachtjes en hij probeerde de por in zijn zij te ontwijken.
Percy keek naar zijn glas die op het nachtkastje stond, hij was op een slok na leeg. Hij pakte het glas bracht het naar zijn lippen en dronk het in een teug leeg. Hij keek op naar Helena die al was gaan staan, om het hem te vragen of het hem toe te schreeuwen wat er allemaal in de koelkast lag.
'Eigenlijk moeten we Ise best wel dankbaar zijn, tenslotte hoeven we nu niet naar beneden te gaan naar de kantine om drinken te halen.' Zei Percy tegen Helena. Hij keek nogmaals naar zijn lege glas en knikte toen.
'Ja ik zou best nog wel wat cola willen.' Grijnsde hij naar Helena, hij bekeek haar van top tot teen. Hij was Ise meteen vergeten toen hij Helena zo zag staan bij de deurpost. Ze wenkte hem met haar wijsvinger om naar haar toe te komen en Percy kon het niet laten om op te staan van het bed en naar haar toe te lopen. Hij opende de deur en zonder naar Helena te kijken liep hij de keuken in. Toch keek hij even achterom om te zien of Helena hem volgde.

Het feit dat de jongen haar aantrekkelijke aanbod aannam, daarbij opstond en vervolgens naar haar toe liep was een soort van machtig. Hoewel de glazen nog op het nachtkastje stonden, liep ze evengoed gewoon door richting de keuken. Percy haalde haar onderweg in waardoor ze lichtjes haar hoofd schudde. Toen ze opmerkte dat hij zich half omdraaide, keek ze hem best wel uitdagend aan met haar donkerblauwe ogen maar zei voor de rest niets. Wanneer ze bij hun bestemming waren stopte ze dan ook en stond een beetje flauwtjes met haar armen nog steeds over elkaar heen geslagen tegen het aanrecht aan, een beetje stom naar de jongen te staren. ''Je bent mysterieus.'' Zei ze, terwijl ze het vingertopje van haar wijsvinger van haar rechterhand in haar mond stopte en ondertussen haar blik niet van hem af durfde te scheuren. ''Ik weet helemaal niets, behalve je naam en waar je vandaan komt...'' Waren de woorden die uit haar mond kwamen. ''...vertel eens wat meer!'' Ging ze verder, met een ietwat opgewekte glimlach en pakte daarna twee cola blikjes uit de koelkast, waarvan ze er ééntje naar Percy gooide en haar eigen blikje met een handige klik open maakte. ''Laten we switchen..'' Begon ze wat eigenaardig uit te leggen, met één wenkbrauw uitdagend omhoog, terwijl ze wat dichterbij naar de jongen toegelopen kwam. ''Het gaat als volgt: jij stelt mij een vraag, ik antwoord eerlijk en oprecht en vervolgens beantwoord jij precies diezelfde vraag. Hierna stel ik jou een vraag en antwoord jij met de waarheid, waarna ik precies hetzelfde doe. Zo gaat het door en door, totdat je opgeeft. En degene die opgeeft, moet een zure actie ondergaan, uitgekozen door de winnaar of winnares.'' Vertelde ze zachtjes en daarbij met een sexy blik op haar gezicht, terwijl ze met haar vingertoppen vanaf zijn kaaklijn naar zijn borst streelde, maar hem ondertussen wel in zijn ogen aankeek. Hij moest eens weten wat ze allemaal wel niet in haar mars had...

Eenmaal in de keuken aangekomen draaide Percy zich om naar Helena. Hij grijnsde naar haar terwijl zij haar vingertopje in haar mond stopte. Iets wat Percy best wel aantrekkelijk vond. Percy sloeg zijn armen over elkaar en leunde tegen het aanrecht. Soms had Percy echt het gevoel alsof Helena haar uiterste best deed om aantrekkelijk gevonden te worden. Opzich werkte het wel want hij kon zijn ogen niet van haar af houden. Hij ving het blikje cola die Helena naar hem gooide met een soepele beweging en maakte hem open.
'Dat kan ik ook van jouw zeggen, ik weet ook niet meer dan je naam.' Grijnsde Percy naar haar en nam een slokje uit het blikje. Hij keek weer naar Helena die het voorstel deed om te gaan switchen. Ze keek hem uitdagend aan en Percy grijnsde alleen maar om de uitleg die er achteraan kwam.
'Dus als ik het goed begrijp, moet ik jouw nu een vraag stellen, die jij eerlijk gaat beantwoorden en daarna moet ik mijn eigen vraag ook eerlijk gaan beantwoorden.' Zei Percy en hij schudden lichtjes zijn hoofd en lachtte zachtjes. Hij voelde hoe Helena met haar vinger langs zijn kaaklijn en borst streelde. Een kleine rilling ging door zijn ruggengraat, maar hij wist zich weer snel te herstellen.
'Oke!' Zei hij. Percy nam nog een slok van zijn blikje cola en zetten die toen op heet aanrecht. Hij ging recht staan en dacht even na. Wat kon hij aan een meisje vragen die hij ongeveer een uur kent.
'Laat ik maar beginnen met een simpelen vraag...' Zei hij en leunde weer tegen het aanrecht. Hij liet zijn blik over Helena glijden en eindigde weer bij haar donkerblauwe ogen. Hij grijnsde kort om een beetje spanning op te bouwen en uiteindelijk stelde hij zijn vraag.
'Vertel eens wat over je familie, broer, zus, ouders.' Vroeg Percy met een onschuldige glimlach.

''Ja, dat heb je heel goed begrepen, brave jongen.'' Een brede grijns verscheen op haar gezicht daarbij en vlugjes aaide ze hem over zijn bolletje, alsof hij een goedbeloonde hond was. Een gniffel ontsnapte dan ook daarna uit haar mond en ze plofte neer met het blikje cola in haar hand op de bank, waarna ze naar de jongen keek die zei dat hij zou beginnen met een simpele vraag. Slimme zet, dat deden de meesten zodra ze dit spelletje speelde. Meestal was zij dan ook de winnares, waarna ze iets moesten uitvoeren wat vaak nog wel beschamend eindigde. Maar Percy schatte ze wat lager in en omdat hij het spelletje nog niet kon, zou ze soft met hem beginnen. Later zou ze wel wat voor erger geschut gaan, wat hem dan ook duur zou komen te staan. Ze grijnsde door zijn vraag en wenkte even of hij bij haar kwam zitten door een klopje naast haar op de bank te doen. ''Ik heb een moeder, Donna Kunis, en een vader, Michael Kunis. Geen broers of zussen, enigskind. En mijn familie is niet zo heel groot, gewoon wat nichtjes en neefjes en tantes en ooms. Geen scheidingen of iets dergelijks. Lekker saai ben ik.'' De laatste zin zei ze dan ook met een brede grijns.
''Nu jij.'' Gauw stak ze haar tong uit, maar ging wel aandachtig voor hem zitten om naar zijn antwoord te luisteren. Nadat hij dan ook antwoord had gegeven, kwam er een wat mysterieuze blik op haar gezicht, een beetje om de spanning aan te snijden. ''Are you ready?'' Vroeg ze geniepig.

Percy glimlachte toen Helena hem over zijn hoofd aaien. Hij keek haar met op een opgetrokken wenkbrauw aan en schudden daarna zijn hoofd. Hij voelde zich nou net een klein kind dat een beloning kreeg omdat hij iets goeds had gedaan. Hij volgde Helena naar de bank, hij ging naast haar zitten en zetten het blikje cola naast hem op een klein tafeltje. Hij luisterde aandachtig naar Helena die vertelde dat ze een kleine familie had en enigs kind was. Helena grijnsde omdat ze zei dat ze een saai leven had. Je zou het bijna niet zeggen als je ziet zoals ze haar gedraagt. Niet dat Percy het erg vond hij kon wel lachen om Helena. Hij glimlachte naar toen het zijn beurt was. Helena stak even haar tong uit en Percy grijnsde daarom.
' Ik woonde voordat ik hier naar toe kwam bij mijn vader, Jason Farrow en mijn moeder Mary Farrow. IK heb nog een zusje van twaalf jaar Denise Farrow. Voor de rest is onze familie ook niet zo heel groot. En onze oma woont bij ons omdat ze ziek is.' Vertelde Percy aan Helena en hij pakte het blikje Cola en nam een slok er van. Tja zijn familie was niet echt perfect maar hij kon het goed vinden met zijn moeder en zijn zusje.
'Nou dat was het...' Glimlachte Percy. 'Nu jij.' Zei hij met een grijns en was behoorlijk benieuwd wat Helena hem zou vragen. Hij zetten zijn blikje cola weer terug op het tafeltje en keek Helena daarna weer aan.
'Ik ben er klaar voor.' Grijnsde Percy naar Helena terwijl ze gerustig de tijd nam om haar vraag te stellen.

Ze zou eerst wel met een iets wat simpelere vraag beginnen, voordat de hel losbarste bij haar en misschien ook wel bij hem van woede. Nog even keek ze hem met spanning aan en wachtte rustig zijn antwoord af op haar eerder gestelde vraag. Ah, hij was er dus klaar voor. Dat was voor haar het teken om te starten. Hoewel ze nu wel honderden vragen op hem af wou vuren, moest ze zich inhouden. ''Heb je een crush op Ise?'' Zei ze, waarna ze plagerig en speels haar tong uitstak maar toch even haar blik van zijn ogen afwende, omdat ze toch ergens bang was voor zijn antwoord. Dat die misschien wel negatief zou zijn, omdat zij hem natuurlijk ook wel ergens best schattig en leuk vond. Maar dat zou ze natuurlijk toch nooit toegeven. Omdat ze toch eventjes niets te zeggen had, pakte ze het blikje cola van de tafel af en zette die weer aan haar lippen zodat ze er een aantal slokjes van het prikkende spul uit kon halen. Het was dan niet bepaald een goede vraag voor haar, aangezien zij niet op Ise viel. Ze moest dan wel eerlijk tegenover zichzelf zeggen dat ze biseksueel was, dat viel niet te ontkennen, maar dat was haar vraag niet geweest tegen Percy dus hoefde ze het hem ook niet te vertellen. Bovendien zou hij er toch geen problemen mee hebben? Zijzelf had er alleen maar het voordeel van, ze had keuze tussen twee geslachten en daar speelde ze dan ook vaak wel mee, omdat het een positief iets was waar ze mee kon kloten. Als de jongens eens niet meewerkten, ging ze weer met de meiden om en zo ging het om en om, vaak ook wel gewoon samen. Ja, ze moest toegeven dat ze al meerdere crushes had gehad van beide geslacht, maar had nog niet echt een ware gevonden die voor haar altijd in haar leven zou blijven.

Percy keek Helena verwachtingsvol aan. Hij wist wel dat zij minder mild zou zijn met haar eerste vraag. Toen Helena hem stelde moest Percy even glimlachen. Hij kon die vraag eigenlijk best wel verwachtten. Hij dacht er over na, hij vond Ise een lief meisje en opzich kon hij wel goed met haar opschieten en met haar praten. Hij beet op zijn onderlip en keek weg van Helena. Misschien vond hij Ise wel leuker dan hij dacht, maar hij vond Helena ook leuk en grappig.
'Ze is een lief meisje...' Gaf Percy toe en hij keek weer naar Helena. 'En ik kan goed met haar opschieten. Een crush?' Percy wachtte even met het beantwoorden op die vraag. Wat voelde hij nou eigenlijk echt voor Ise en voor Helena. Hij vond het leuk om met Helena te flirten en hij vond het leuk om met haar te praten, maar zou hij ooit echt verliefd op haar worden. En hoe goed kende hij Ise nou hij kon goed met haar praten en voelde zichzelf op zijn gemak bij haar, alsof hij gewoon zijn eigen stomme grapjes kon maken die nergens op sloegen en gewoon zijn stomme beschermende gedrag kon uiten.
'Ik denk het niet.' Besloot Percy uit eindelijk te zeggen tegen Helena. Hij wist wel dat hij hier mee loog, maar hij vond het ook lullig om tegen Helena te zeggen dat hij het alleen leuk vind om met haar te flirten en dan met een lullige optie komt als: Maar we kunnen wel goede vrienden blijven.
Percy stopte die gedachtte weg en keek Helena weer grijnsend aan. 'En jij heb jij misschien een crush op Ise?' Vroeg hij en grijnsde naar haar.

Geduldig wachtte ze zijn antwoord af en stiekem zoals verwacht loog hij wel een beetje over het feit dat hij niets met haar wou hebben. Ze had die blik wel in zijn en de hare ogen gezien, dat was overduidelijk. Maar ze besloot wijselijk haar mond te houden en hem gewoon met een licht grijnsje aan te kijken. Hij vond meisjes verwarrend en eigenlijk was dat ook wel zo, ze hadden een zesde zintuig die altijd kon opsporen wanneer een jongen het met een meisje had gedaan. Dat was dan in dit geval niet zo, maar in ieder geval kon ze wel een lichtelijk teken van liefde in hun beide ogen zien. Toen zijn vraag luidde barstte ze ineens in lachen uit. Ze wist wel dat ze bi was, maar kom op.. zij en Ise? Dat zou nooit wat worden. Hooguit vriendinnen, maar ze had gewoonweg niets met Grieken. Bovendien had ze in die korte tijd, dat ze Ise kende, al opgemerkt dat ze veel te ongeduldig was en vele stemmingswisselingen had wat dus totaal ging botsen met haar eigen emoties. '' Haha, je bent echt gestoord!'' Flapte ze eruit voordat ze het ook maar door had en sloeg gauw haar hand voor haar mond met een onschuldige blik op haar gezicht, maar wist dat het weinig meer uitmaakte omdat ze het nu toch eenmaal al gezegd had. ''Nou, kom maar op met je vraag!'' Ze stond ondertussen op en liep naar de radio, die ze weer wat harder zette zodat er wat muziek te horen was. Maar ze zette hem niet té hard, zodat ze even goed Percy nog kon verstaan en hij haar dan ook natuurlijk. Wat sexy en ondertussen dansend, spelend met haar haren liep ze terug naar de bank en ging daar eenmaal weer in een interessante kleermakerzit zitten.

Percy wist niet zeker of Helena hem zou geloven omdat zijn antwoord deels gelogen was en deels waarheid was. Hij keek Helena even met opgetrokken wenkbrauw aan toen ze hard begon te lachen. Hij zelf glimlachte ook weer snel, tja hij kon wel verwachtten dat Helena en Ise misschien niet echt goed met elkaar konden opschieten. Ze waren allebei totaal verschillend.
'Nha ik ben niet gestoord alleen nieuwsgierig wat er tussen mijn kamergenootjes speelt.' Grijnsde hij. Percy vond het wel grappig dat Helena haar handen voor haar mond sloeg en zo onschuldig mogelijk probeerde te kijken. Hij keek toe hoe ze naar de radio liep en die iets harder zetten. Daarna kwam ze weer terug terwijl ze nog even danste en ging toen weer naast hem zitten. Percy wist niet hoe ze het voor elkaar kreeg, maar elke keer weer kon hij niet zijn blik van haar af houden. Uiteindelijk keek hij toch een andere kant op en pakte zijn blikje van de tafel. Binnen een paar slokken hand hij het blikje leeg gedronken en zetten hij het weer op tafel. Hij moest nu dan wel met een moeilijkere vraag komen dan eerst. Eentje waar hij Helena op kon laten struikelen. Waardoor hij zou winnen en iets kon gaan bedenken voor haar om uit te voeren.
'Als je een iemand mocht zoenen, wie zou dat dan zijn?' Vroeg hij en grijnsde naar haar. Waarschijnlijk kon hij het antwoord wel raden, omdat ze behoorlijk haar best deed om zo sexy mogelijk over te komen. Maar misschien zat hij er wel naast.

''Ah, dus zo zit dat.'' Reageerde ze op zijn woorden over wat hij wel eens wou weten hoe het tussen zijn twee kamergenootjes zat, en daar kon ze zich heus wel wat bij voorstellen. Een glimlach stond al die tijd al op haar gezicht en wachtte rustig maar zeker af tot hij zijn vraag zou stellen. Toen die eenmaal weerklonk, dacht ze eerst diep na. Het moest een eerlijk, maar toch wel diepzinnig antwoord zijn, en volgens haar gevoel ook wel een beetje humoristisch. Maar eerlijk gesproken had ze wel al één iemand in haar gedachten, wat tegelijkertijd ook best een gestoord antwoord kon zijn. ''Weet je het zeker dat je dát antwoord wilt weten?'' Zei ze eerst plagerig, om hem misschien ietwat bang te maken en dat hij misschien uiteindelijk wel zou terugtrekken, maar die kans gaf ze hem er niet voor. Charmant hief ze een wenkbrauw op en kwam ietsje dichterbij de jongen zitten, hoewel dat best lastig was nu ze in een kleermakerzit op de bank zat. ''Stiekem, heel stiekem, zou dat wel Johnny Depp zijn. Maar aangezien die kans nul op nul is, heb ik wel een andere droomprins.'' Zei ze zachtjes, maar toch met een sexy ondertoon in haar stem, wat waarschijnlijk de jongen zijn hart wel een tikje sneller kon slaan. Helena haalde zichzelf uit de kleermakerzit en kwam nóg ietsje dichterbij hem zitten. ''Die prins zit nu recht voor me.'' Hoewel het niet helemaal het eerlijkste antwoord was, was het misschien wel een kans om hem uit zijn holletje te lokken en hem daarna beet te nemen zodra hij dichtbij genoeg was op het aas afgekomen. Het laatste stukje afstand wat tussen hen bevond kwam ze nogmaals wat dichterbij en was nu nog maar enkele centimeters van hem verwijderd en keek hem diep in zijn ogen aan, zonder ook maar in lachen uit te barsten, want dat zou het gehele moment wel compleet verpesten.

Percy keek Helena vragend aan toen ze vroeg of hij het antwoord zeker wilde weten. Natuurlijk wilde hij het weten, anders had hij het wel niet gevraagd. Percy knikte naar haar en glimlachte. Hij was benieuwd naar haar antwoord en was toch wel licht teleur gesteld toen haar antwoord Johnny Depp werd. Wat had die man wat hij niet had. Geld, hij is een beroemdheid.... Noem maar op. Helena zag zelf al in dat de kans heel klein was. Percy keek Helena weer vragend aan toen ze zei dat ze wel een anderen droomprins op het oog had. Eigenlijk maakte het Percy wel erg nieuwsgierig en wilde hij het graag weten. Helena kwam dichterbij en Percy zelf kwam ook iets dichterbij. Hij probeerde geen grijns te trekken, maar Helena serieus aan te blijven kijken.
Toch grijnsde Percy toen Helena zei dat die prins voor haar zat. Hij wist ook wel dat het niet waar kon zijn. Ze kende elkaar pas een paar uur en hij schudden zachtjes zijn hoofd. Het laatste stukje dat er nog tussen hem en Helena zat kwam ze nog dichterbij. Percy kwam ook nog iets dichterbij, er zaten nog maar een paar centimeter tussen hem en Helena.
'Nog even en ik geloof je echt.' Grijnsde Percy en hij drukte zijn lippen op die van Helena. Eigenlijk geloofde hij Helena wel, omdat hij haar anders niet gekust had, of was hij toch zo wijs om haar niet te geloven. Percy trok zich terug en keek Helena aan in haar ogen. Helena had Percy te pakken.