Let's waste time, chasing cars

De jongen duwde de deur van zijn kamer open en keek even droogjes rond of er iets veranderd was. Maar dat was dus niet, waarom zou het ook? Er was like niemand die zijn kamer in kon, tenzij die zijn sleutel gestolen had, maar dat kon gewoon niet. Anders had hij die persoon zowiezo tegen een muur geplakt of what ever. Kenneth was terug van een jamsessie met een lokale gitarist hier die vrij onbekend was. Die had hem uitgenodigd in Smockey Joe’s en hij had toegehapt, iets wat vrij normaal was voor hem. Muziek was zijn passie, de jongen legde zijn haren even goed en ademde diep in. Na in de douche te zijn gestapt en zich gewassen te hebben had hij zijn zwarte jogging aangetrokken en zo zou hij ook gaan slapen. De jongen was best moe eigenlijk, en daarom zou hij ook meteen gaan slapen. Dus na nog even zijn facebook gecheckt te hebben of er dingen waren gebeurd in de tussen tijd, en ook nog even te kijken of hij was terug gemaild door een vriend van hem, had hij zijn laptop op het kastje naast hem gezet en was hij onder de wol gekropen en vrijwel meteen in slaap gevallen. Voor het eerst sinds tijden had hij een droomloze slaap, maar toch ook een vredige. Zijn hand lag op zijn wang terwijl hij rustig op zijn zij door sliep. Toen er plots geluid klonk opende hij loom zijn ogen. Er klonk duidelijk gelach, en het klonk lekker hard door. De jongen wreef even door zijn ogen en sleepte zichzelf uit zijn bed. Bah, hij had nog niet eens een uurtje geslapen. Great. Welke onnozelaar had hem ook weer wakker gemaakt? Zonder zijn shirt te gaan zoeken besloot hij zich naar de deur te begeven en kraakte kort zijn handen even. Hierna opende hij de deur en keek even de gang op. Op het eerste zicht zag hij niet snel iemand staan. Maar daarna werden twee schimmen hem duidelijk. Twee bekende, al was de ene iets meer bekend dan de andere. Charlene en die ene Christian dude? Ongelovig schudde hij zijn hoofd, nog geen dag geleden had hij haar verklaart dat hij van haar hield, en nu zat ze hier met een of andere dude uit Die Hard? Meteen voelde hij een woede in zich opvlammen jegens de jongen. Zonder ook maar een woord te zeggen wandelde hij op hem af en nam hem vast bij zijn kraag en duwde hem hard tegen de muur aan. ‘Blijf met je fikken van der af man, en lazer op want geloof me. Het is niet slim om hier nu lekker dom te blijven staan.’ Toen de jongen de duidelijke geur van alcohol rook haalde hij zijn neus op en gooide hem de andere kant op, zodat hij verder van Charlene was verwijdert.

Op een of andere manier stak het haar ook aan dat Christian meelachte, waardoor zij ook nog eens meer begon te lachen en er niet meer uit kon komen. Zelfs het feit dat hij een arm om haar heen neerlegde kon haar niet tegenhouden om uit haar slappe lach te komen, vreemd genoeg. Maar voordat ze de jongen nog een kus kon gunnen door haar dronkenheid, merkte ze op dat er meerdere leerlingen waren gaan komen vanuit haar ooghoeken, waardoor haar lach al een beetje stopte maar evengoed nog wel een brede grijns op haar gezicht stond. Vaagjes herkende ze ook één jongen, die vlak bij haar deur stond maar hun niet alleen maar stom aangaapte zoals de rest deed. Nee, daarentegen liep hij naar hun toe en vooral naar Christian die naast haar stond. Ze voelde hoe zijn arm van haar schouder af ging en hoe haar maagsteken langzaam verdwenen, doordat ze gestopt was met lachen. Het drong pas traag tot haar door dat het Kenneth was en dat hij Christian hoog tegen de muur had opgehesen. Een harde bonk klonk zojuist omdat hij dan ook hard tegen de muur aangeknald was en daarbij klonk het ook niet zo prettig, maar alsnog reageerde ze pas traag. ''Niet doen, Christian wilt alleen maar spelen!'' Giechelde ze best nonchalant, maar op dat moment kon het haar weinig schelen omdat ze toch niet honderd procent bij haar verstand was. Zijn woorden kwamen nauwelijks bij haar binnen en ze pakte zachtjes de schouders van Kenneth vast, maar meer dan dat kon ze niet echt. Gauw liet Kenneth hem dan ook los, maar smeet dan hem dan wel de andere kant op, verder van haar verwijdert. ''Kenny, wat doe je nou! Je gooit mijn teddybeer op de grond!'' Hierbij sloeg ze hem flauwtjes tegen zijn schouder aan en liep daarna wat wankelend naar Christian toe om hem haar armen te bieden zodat hij overeind kon komen, maar erg veel kracht had ze op dit moment niet dus als Christian haar hulp zou aannemen zouden ze toch beiden weer op de grond knallen, waaronder dat Charlene bovenop de Die Hard jongen zou komen.

Christian stond nog steeds half lachend tegen haar aan met zijn arm om haar heen. Met zijn hand begon hij met een plukje haar van haar te spelen, net toen de jongen zich naar haar toe wou draaien om haar een zachte kus op de lippen te drukke, voelde hij twee handen om zijn kraag heen sluiten en werd hij hard tegen de muur aangedrukte. Christian keek de jongen voor hem aan, deze herkende hij als Kenneth, een jongen van Famous. Christian’s blik verharde, voor zover dat nog kon. Zijn opvliegend temperament was nog niet weg, daar had de drank nog niet voor gezorgd. ‘Vriend, ze heeft me mee gevraagd naar hier. Dus how ‘bout dat jij me los laat en ons gewoon laat doen. Right? Want hier heb ik niet voor toegestemd.’ Bromde Chris duidelijk kwaad tegen hem. Voor hij iets kon uithalen werd hij hard handig los gelaten, meer weg gegooid. Hard handig kwam hij neer op de grond, voelde hoe zijn hand waarmee hij de grond als eerste had geraakt en dus ook waar al zijn gewicht er op neer kwam, duidelijk het begaf onder zijn gewicht. De botten schoven van elkaar af in zijn arm, maar hij negeerde de pijn die al een geluk voor hem verdoofd werd. Zijn ademhaling versnelde, voor hij het wist zag hij Charlene tevoorschijn komen en haar armen aanbieden om zich op te trekken. Christian kwam half overeind waarna hij haar arm voorzichtig vast nam, maar hij zette geen kracht. Met de kracht die zijn benen bezaten kwam hij omhoog en drukte vervolgens een zachte kus op haar wang. Kort keek hij haar recht in de ogen aan. ‘Geen zorgen, je teddy beer is in orde.’ Fluisterde hij in haar oor, waarna hij langs haar heen liep en regelrecht op Kenny afstoof en hem vervolgens met zijn niet pijnlijke hand een harde klap in zijn gezicht gaf. ‘Rot zelf op man.’ Tierde hij kwaad tegen de jongen.

Kenneth’s bovenarmen trilde van jewelste. Toen hij zacht de woorden van Charlene hoorde wou hij zich omdraaien om haar ergens verrot te schelden maar hij kon het niet. De korte aanraking op zijn schouders deed hem huiveren, iets wat hij niet meer gewend was. Na dat hij Christian tegen de vlakte had gekegeld kreeg hij een korte zachte klap tegen zijn schouder aan waarna hij even zijn hoof schudde. Kenneth kon nog net zien hoe de Die Hard knul tegen de vlakte ging, maar het kon hem helemaal geen moer meer schelen. De jongen ademde diep in waarna hij even snel rondkeek. De mensen stonden nog steeds te staren naar het tafereel, iets waar hij alleen nog kwader van werd om eerlijk te zijn. Konden ze niet gewoon oprotten en zich bezighouden met hun eigen zaken of was het echt zo dat ze hier gewoon naar enig vermaak zochten en dat Kenneth hen dat nu bood. Dat tweede gelde echter meer voor hier, daar was hij zeker van. De meeste van die mensen die hier nu stonden te kijken zaten nog op Monica High, en die waren minder volwassenen en hielden zich dus met niets bezig. De jongen ademde diep in waarmee hij met een ruk weer terug keek naar Charlene en Christian. Die stond blijkbaar juist op met behulp van Charlene. Vanuit Kenneth zijn standpunt leek het alsof Christian haar op de mond kuste wanneer hij hen dichter naar elkaar zag toe gaan. Meteen balde hij zijn vuisten. Die begon hevig te trillen door alles wat hij zag gebeuren, of wat hij dacht dat er gebeurde. Wanneer de jongen echter op hem af stormde hefte hij zijn hand omhoog maar hij voelde al snel de vuist van Christian in beuken op zijn kaak waardoor hij even zijn evenwicht leek te verliezen, maar hij kon zich nog perfect overeind houden. Door de klap op zijn kaak had hij fel op zijn wang gebeten en deze bloedde nu. Bijna meteen uit pure reactie gaf hij de jonge een volle trap tegen zijn scheen been waarna er nog een klap volgde. Kort wreef hij langs zijn mond. Blijkbaar was zijn wang niet het enigste slachtoffer van de boks van Christian, maar had hij ook op zijn lip gebeten waardoor deze nu fel begon te bloeden. Fijn. Het bloeden was al in een straal langs zijn kin aan het gaan, en heel waarschijnlijk zou het nog gaan doorlopen tot het zijn lip had bereikt.

''Hihi.'' Reageerde ze giechelend op Christian zijn fluistering in haar oor, waarna hij al gauw weer weg was om boos naar Kenneth te stoven. Dronken en wankelend liep ze naar hen toe, maar was al te laat om Christian tegen te houden voor zijn uithaal naar Kenneth en voor ze het wist deed die ook alweer wat terug, maar zag duidelijk dat er inmiddels al een straaltje bloed vanuit zijn mond naar beneden droop. ''Chrissie, stop! Kenny is lief!'' Kwam er hard schreeuwend uit haar mond vandaan, maar veel gaf het niet. Voordat ze Kenneth vast kon pakken om hém dan tegen te houden, gaf die al een trap aan de Die Hard jongen en daarbij nog een harde klap. Toen was het genoeg voor haar, ondanks dat ze er wel een beetje om moest lachen vanwege haar dronkenheid, en liep ze naar de twee toe om er tussenin te gaan staan zodat ze elkaar niet meer konden verwonden. ''Teddybeertjes horen niet te vechten, ze moeten elkaar knuffelen!'' Bracht ze nogal raar uit, wat haar weer tot lachen maakte. Ze spreidde haar beide armen zodat ze hopelijk elkaar niks meer zouden doen. Doordat ze nu in best klam tussen hen in stond, keek ze Kenneth aan maar zag niet echt veel bijzonders behalve dat straaltje bloed. Al interpreteerde ze iets anders dan dat. ''Je bent gewond, teddy Kenny!'' Haar mond viel er bijna soort van geschokt van open. ''Dat moet genaaid worden!'' Zei ze met een brede grijns. Als ze nou eens niet dronken was en zichzelf zag... Dat zou best grappig zijn, maar ze zou zich dan wel rot schamen voor haar gedrag. Vooral omdat de twee jongens niet de enigste twee toeschouwers waren die dit hele tafereel zagen, en dat twee leerlingen enkel dronken waren. Kenneth en de rest van de pottenkijkers waren voor de rest allemaal nuchter genoeg om dit op te slaan en heel lang te onthouden.

Christian merkte dat zijn slag toch meer schade bleek te hebben gehad dan hij verwacht had. Aangezien hij al snel merkte dat er bloed tevoorschijn kwam uit zijn mond. Een valse grijns verscheen even op zijn gezicht. Ook leek de jongen voor zijn neus het evenwicht te verliezen, maar hij kon zich jammer genoeg nog overeind houden. Anders was deze strijd gestreden geweest. Maar goed. De plotse, zeer snelle reactie van de jongen had hij totaal niet zijn aankomen. De harde trap tegen zijn scheen deed zijn voet naar achteren schuiven waardoor hij nu op een been geknield zat, alsof hij een aanzoek ging doen of zo. De klap trof hem in zijn maag toen hij zich weer recht duwde waardoor hij even zijn armen er om heen sloeg en voor over boog. Bijna leek hij om te vallen, maar dat was echter fout. Net wanneer hij weer op Kenneth wou afvliegen sprong Charlene tussen midden en plaatste ze een rare opmerking waardoor hij even zijn hoofd schuin draaide. Ergens was het wel grappig wat ze zei maar de jongen was nog te kwaad om ook maar een lach op zijn gezicht te laten zien. ‘Als ik hem ga knuffelen is het enkel en alleen om hem daarna weer tegen de grond te kegelen.’ Bromde Christian. Het zou gemakkelijk zijn voor hem om langs Charlene heen te lopen, maar veel kon het hem niet meer schelen. Eigenlijk wou hij gewoon dol graag naar zijn kamer gaan, omdat hij toch niet bepaald veel zin meer had in die ‘dans’ die Charlene hem beloofd had. Niet na de nodige slagen die hij had gekregen van die andere teddy beer. Toen ze tegen Kenneth begon te praten was het voor hem ook echter een punt dat Charlene zich nu ging bekommeren om hem of what ever ze ook van plan was. Hij was hier weg. Wat moeizaam draaide hij zich om en begon op een vrij traag tempo weg te wandelen.

Charlene kwam plots tussen de twee instaan en plaatste een nogal domme of toch iniedergeval rare opmerking. Maar dat kwam hoogstwaarschijnlijk omdat ze dronken was. Toch had haar komst er voor gezorgd dat Christian hem niet terug kon aanvallen. Door de opmerking was Christian ook weer aan het praten geslagen waardoor hij hem kort met nogal een blik aan keek die duidelijk vertelde dat de jongen hem in die staat niet tegen de grond zou krijgen. Blijkbaar vatte die de opmerking van Charlene hetzelfde op als hem, of hij stond zich gewoon te gedragen als een volslagen idioot. Dat tweede zou eigenlijk wel perfect kunnen voor hem, Christian was niet bepaald een van de slimste, of toch niet als hij moest geloven wat er gezegd werd. Toen Charlene naar hem keek voelde hij ergens toch een dankbaar gevoel opkomen dat ze zich niet wende tot die Die hard knul. Het feit dat ze dan weer opmerkte dat hij bloedde verbaasde hem best wel, de meeste dronken mensen zou het niet eens opvallen als ze zelf gewond waren. Ergens verscheen er een glimlach op zijn gezicht, maar die probeerde hij toch te onderdrukken. Aangezien dit alles hem nog altijd kwaad had gemaakt, en daardoor het gevecht was uitgelokt geweest. Kort schudde hij zijn hoofd op haar woorden. ‘Komt wel goed.’ Sprak hij kalm tegen haar. Toen hij langs haar heen keek merkte hij plots op de Christian zich recht had gesteld, en op een nogal trage pas begon weg te lopen. Jaloers? Of zag hij misschien in dat het geen goed idee meer was om hier te blijven staan? Voor Kenneth maakte het geen reet uit, als hij weg ging. Dan was het misschien nu maar tijd dat hij zelf ook zou verdwijnen in zijn kamer om zijn wonden te verzorgen, maar toch bleef hij nog staan. Want hierbij zou Charlene het niet laten, dat was zeker. Daarvoor was het meisje misschien iets te dronken op het moment.

Een brommende stem klonk achter haar, duidelijk van Christian al was die nauwelijks te onderscheiden bij het beeld wat ze daarbij had. Een teddybeer die bromde? Dat was best apart, maar tegelijk erg grappig. Al leek de jongen de lol er niet van in te zien want toen ze zich half omdraaide met haar hoofd merkte ze langzaam op dat hij al meer uit het zicht verdween. Dat deed de grijns en giechel weer van haar gezicht vegen en voelde ze zich wel een beetje sip. Eén van haar teddyberen liep weg en dat was niet bepaald plezant te noemen. Al richtte ze haar blik toch later weer terug op teddybeer Kenny, omdat hij iets zei over dat het allemaal wel weer goed kwam. Waar hij het precies over had was haar eigenlijk alweer ontschoten, dus glimlachte ze alleen maar breed met haar tanden ontbloot, waarna ze haar armen liet vieren en daar best wel een beetje stom stond.
De leerlingen die zich op de gang bevonden in hun lelijke roze pyjama's en boxershorts sloten inmiddels ook alweer hun deuren, omdat er verder op de gang niet meer te beleven was. Christian was weggelopen, best wel als een teken van lafheid, en dat betekende zo'n beetje dat het gevecht over was, waardoor het conflict tussen Kenneth en Charlene niet meer zo boeiend was. ''Teddy, knuf?!'' Vroeg ze met haar wenkbrauwen gefronst, waarna ze heel stom haar gewicht wou verplaatsen op haar verrekte voet, waardoor ze haar evenwicht verloor en bijna hard tegen de muur aanknalde. Haar handen vingen echter dit gewicht en pittige klap op zodat ze niet gênant met haar hoofd tegen de muur zou vallen en dan bewusteloos zou raken vanwege dat er toch nog genoeg alcohol door haar aderen stroomde. Ze hikte en probeerde zo een beetje naar haar deur te huppen.

Kenneth bleef kalm afwachten tot Charlene achter de Die Hard jongen aan ging. De jongen haalde zijn hand door zijn haren waarna hij even zuchtte. Hij zou maar terug gaan naar zijn kamer. Wat slaap inhalen, want die zou hij morgen waarschijnlijk wel goed kunnen gebruiken uiteindeijk. Maar tot zijn grootste verbazing liep ze niet weg of riep ze ook niets dom maar wendde ze zich tot hem. Dat was dan blijkbaar iets wat hij niet verwacht had eigenlijk. Kenny probeerde een glimlach terug te schenken, maar zijn lip deed er alleen nog maar meer pijn door. Achter zich hoorde hij de deuren weer in hun slot vallen, mooi het was afgelopen. Wanneer ze hem een knuffel vroeg, wou hij echter zijn armen spreiden, maar toen zag hij haar zeg maar vallen. Juist, haar voet. Kort bracht het zijn gedachten terug naar eerder die dag, even keek hij haar aan en schudde zijn hoofd. Dat ze zich is gaan bezatten alleen maar om wat er gezegd geweest was, of misschien waren er nog andere dingen. Maar dan nog met een Die Hard knul dat kon toch niet goed aflopen? Kenneth wandelde op haar af toen ze naar haar deur hupte, wat hij eigenlijk nog best grappig vond. De jongen legde zijn arm om haar heen. ‘Steun maar op mij. Ik help je wel.’ Fluisterde de jongen zachtjes. In de hoop dat ze zijn hulp gewoon zou aanvaarden, zodat hij haar veilig in haar bed kon leggen zonder dat ze al te veel lawaai maakte. Hij zou haar eventueel morgen nog wel spreken of een van de andere dagen moest hij haar tegen komen op de gang. Een zucht schoof over zijn lippen, het bloed vond nog altijd een weg vanaf zijn lip richting zijn borst. Daar zou hij ook nog wel problemen mee gaan hebben waarschijnlijk. Ach, dat zou hij wel op tijd verzorgd krijgen heel waarschijnlijk, morgen had hij immers een feest en tja daar zo aankomen was niet bepaald iets wat vertelde dat hij een braaf persoon was. Veel kon hij er nu ook niet bepaald doen, alleen maar afwachten hoe het er morgen zou gaan uitzien.

Bijna was ze bij haar deur aangekomen, totdat ze plotseling een arm om haar heen voelde van een jongen, Kenneth wel te zeggen. Het kwam alleen vrij laat in haar hersenen aan dat hij haar aanraakte, waardoor ze ook een late reactie had wat dat betrof. ''Nee, laat me los.'' Met haar slappe linkerarm sloeg ze hem weg en toen dat eenmaal niet help, probeerde ze hem weg te duwen tegen zijn borst aan. ''Rot op, ik wil niet!'' Schreeuwde ze voor zover ze kon en greep met haar rechterarm de deurklink van haar deur, zodat ze niet een flinke smakkerd op de grond zou maken omdat ze vrijwel snel haar evenwicht verloor door het feit dat ze niet gemakkelijk op beide benen kon staan. Haar rechtervoet hinderde dit nou eenmaal.
Eerst zat ze wat te prutsen in haar handtas, omdat ze als eerst de rits niet open kreeg en daarna het sleuteltje niet kon vinden tussen al haar spullen, maar na enkele seconden even te rusten en haar inmiddels irritatie te laten rusten, vond ze haar concentratie terug en wikkelde ze het ringetje wat aan de sleutel vast zat om haar wijsvinger heen, zodat ze het ook niet zou kunnen laten vallen. Niet vlug en nogal met moeite kreeg ze de deur open en wankelde naar binnen, zonder ook maar Kenneth een blik te gunnen, smeet ze hem vervolgens achter haar dicht en vond zich een weg naar de badkamer. Daar ging ze eenmaal op haar knieën zitten en gooide alles eruit in de wc. Ze voelde zich verrot en totaal niet op haar gemak. Haar date van de avond was er vandoor gegaan, Kenneth had haar hele avond verneukt. Uiteindelijk, nadat ze nogal stijfjes was opgestaan en haar hak had uitgedaan, nog eens naar de deur had gegooid wat een luide bonk opleverde en zich daarna, zonder ook maar om te kleden in haar pyjama, op het bed te storten.

De jongen zijn arm werd al snel weg geduwd door haar. Waardoor hij ook meteen zijn arm naast zich liet hangen. Het meisje duwde tegen zijn borst aan, en gewoon uit automatisme stapte hij achteruit en keek hij haar een beetje verloren aan. De woorden die ze toen naar zijn kop gooide deden hem fronsen. ‘Ik probeerde alleen maar te helpen.’ Sprak hij enkel tegen haar waarna de jongen zijn kop even schudde. Even wou hij haar gewoon weer gaan helpen maar hij wist dat ze het niet zou appreciëren moest hij dat doen. Niet nu hij die Christian jongen had weg gejaagd waarmee het meisje zich duidelijk wel zou gaan amuseren. Kenneth keek haar nog steeds aan op een ergens misschien toch wel pijnlijke manier. De klappen die Christian had uitgedeeld waren aangekomen, eveneens als de weinige woorden die de jongen naar zijn hoofd had gesmeten. Toen ze de deur uiteindelijk open had, en zonder hem ook maar aan te kijken naar binnen vertrok wendde hij zijn blik af. Voor kort legde hij zijn hand op het hout van de deur, tuurlijk wou hij naar binnen gaan om te kijken of alles goed was. Maar ze had hem mooi duidelijk gemaakt dat hij dat niet hoefde te doen, dat ze alles wel alleen aan kon. Veel geloofde hij daar niet van, maar hij besloot maar weer terug te keren naar zijn kamer en zich naar de badkamer te begeven. Daar greep hij een witte handdoek uit de kast en maakte deze nat, vervolgens drukte hij die op zijn lip. Zodat de zwelling in ieder geval al zou afgenomen zijn tegen morgen. Ook greep hij een washandje waarmee hij langs zijn nek en over zijn borst ging om het bloed weg te krijgen dat zich tot daar had voortbewogen. Na dat gedaan te hebben liep hij weer naar zijn bed, met nog steeds de handdoek tegen zijn mond aangedrukt. Uiteindelijk zakte hij gewoon neer op het bed, en deed zelfs geen moeite meer om het licht weer uit te doen in de badkamer.