Let's waste time, chasing cars

Een jongen verhuld in donkere jas bevond zich van boven op een half pipe. Zijn blik was gericht voor zich, de maan verlichtte zijn gezicht. Hoelang hij hier al niet zat wist hij niet bepaald, maar de plek was bij nacht goed genoeg om na te denken. En dat was momenteel wel iets wat hij moest doen. Over genoeg, maar vooral dacht hij aan Esther. Sinds laatst ontliepen de twee elkaar zo duidelijk, iets wat hij normaal nooit zou gedaan hebben bij enig ander meisje. Maar Es had een grote indruk op hem achtergelaten, dat was iets wat hij we eerlijk moest toegeven aan zichzelf. De jongen snoof even en luisterde naar de muziek die zacht uit zijn mobiel kwam. Well do it all, everything, on our own. We don't need anything, or anyone. If I lay here, If I just lay here, would you lie with me and just forget the world? Voor een ander persoon zou dit een grimmige uitdrukking geven, hij zat hier gewoon moederziel alleen, terwijl hij meestal op avonden als deze juist met een of andere meid zich in een discotheek bevond. Dit was nu niet het geval, maar erg vond hij dat nu ook weer niet bepaald. Christian nam zijn mobiel even in zijn handen en zocht naar het nummer van Esther, de jongen wou haar vragen hier heen te komen, omdat ze toch wel moesten praten over wat er gebeurd was. Toch legde hij het apparaat weer weg en keek hij naar boven, naar de maan. Deze waakte voor het moment over hem, het klonk misschien wel raar maar ergens voelde hij de aanwezigheid van Elena. Anderen zouden hem waarschijnlijk voor gek verklaren, maar toch voelde het zo, en ja, hij had de drang om te gaan spreken. Al was de kans wel vrij groot dat hier iemand zou komen, en deze zou hem dan meteen als gek gaan bestempelen. Wijselijk zweeg hij maar. Een eindje bij hem vandaan reden auto's af en aan, Youth Yard was dicht gelegen bij een autosnelweg, zelfs dat geluid dat hij tot hier kon horen bracht rust met zich mee voor hem. Dat vond hij raar want meestal was dat iets wat hem uitermate irriteerde, maar blijkbaar was dat dan ook weer veranderd voor hem. Des te beter misschien, al zou hij nog steeds als die eeuwige boosdoender door het leven gaan. Aangezien iedereen hem hier zo kende, buiten Esther dan toch, maar dat was anders. Let's waste time, chasing cars.
[&Charlene]

Steeds maar opnieuw herhaalde die klap in haar gedachten, het moment dat ze Kenneth een harde bitch clap had gegeven, niet met haar vlakke hand maar keihard met haar vuist. Op dat moment voelde het zo verdomd goed, luchtte geweldig op. Maar nu voelde het als een verrotte steen in haar maag die er maar niet uit kon komen, en merkte dat ze daardoor zich nu juist schuldig voelde. Zou ze -terwijl het nog niet eens vier uur terug had plaatsgevonden op de sportvelden van Monica High- naar hem toe gaan en haar excuses aanbieden, het uitpraten en hem dwingen terug te gaan bij Sawyer of zou ze het even laten rusten? Het was een pittige tweestrijd in haar hoofd, en omdat het nu al pittig laat was in de avond besloot ze het toch maar voor even te laten rusten totdat het weer kalm werd in haar hoofd en Kenneth ook eens goed bij zijn hoofd kwam. Had hij niet die rugbybal tegen zijn hasses gehad? Ja, dat moest vast een hersenschudding zijn geweest, die jongen had hem namelijk goed te pakken gehad, voor zover ze had gehoord dan ook. Dat zou het vast wel zijn, over een paar dagen zou hij vast wel bijtrekken en dit hele tafereel op school zich niet eens meer kunnen herinneren. Het was Kenneth gewoon even teveel geworden op dat moment, bovendien had zij ook nog last gehad van haar voet dus was dat ook nog een last er boven op. Ze begreep het volkomen en besloot de jongen maar rustig in zijn eigen waan te laten voor de komende dagen, misschien wel weken.
Ondertussen diep in gedachten verzonken scheurde ze nog steeds rond op haar motor, ze had misschien nu wel al vele wegen dubbel genomen omdat ze totaal niet meer wist wat ze nou moest doen en had het avondeten totaal over geslagen. Charlene had geen trek en daarbij was het enige wat ze op dit moment nu wou doen was even rust hebben en een plek op te zoeken waar ze rust zou hebben. Haar slaapkamer was geen goede optie, aangezien ze buren waren. Dan had ze Ty nog wel als bescherming, maar die zou haar dan ook gaan ondervragen en dat was wel het laatste waar ze nu op dit moment trek in had. Het Topanga State Park zou ook een optie zijn geweest, maar daar zou hij haar misschien ook wel gaan zoeken of zelf daarheen gaan voor kalmte. Dat was dus afgestreept op haar onzichtbare lijstje in haar hoofd. Charlene zuchtte en merkte op dat ze nog al die tijd haar zonnebril op haar hoofd had, terwijl de zon allang al onder was gegaan. De volle maan scheen al volop in de donkerblauwe hemel met geen enkele ster erbij.
Na nog even diep nagedacht te hebben waar ze nu het beste heen kon gaan had ze haar motor toch nu maar geparkeerd in Youth Yard. Hopelijk zat er nu geen onguur waardoor ze nu even rustig kon nadenken.
Op haar hakjes liep ze erheen, die luidruchtig tikten op de stenen grond. De verlichting was hier prima, voor zover ze kon zien en ze had prima zicht op de half pipe. Voor zover ze nu zag kon ze niemand zien, mooi. In stilte trok ze haar hakjes uit toen ze zich eenmaal op de pipe bevond en klom zo behendig omhoog door haar klampachtige voeten en zette zich toen op haar kont neer aan de rand met haar benen zwengelend over de rand heen, waarna ze haar hakjes en handtas zorgvuldig naast zich neer zette. Nog een zucht verliet haar mond en probeerde haar gedachten te legen voor zover het haar lukte. Dat akelige beeld van dat ze de jongen sloeg zwierf meerdere malen door haar hoofd heen.
Toen Charlene nogmaals even rondkeek merkte ze op dat er toch wel iemand zich bij haar op de half pipe bevond. Nog wel op dezelfde kant als waar zij zat, maar in het donker gehuld waardoor degene minder goed te zien was.
Wanneer ze hem even beter bekeek was het niet zomaar iemand, maar een lid van Die Hard. Shit, dat betekende problemen en ze deinsde meteen naar achteren. Als ze nu maar geen problemen kreeg met hem, of iets dergelijks. Waar ze niet aan dacht was het feit dat hij in z'n eentje was en de andere leden niet ergens dichtbij waren, en ze zich in feite makkelijk kon verweren met haar kickbox talent.

Christian leunde met zijn ene schouder tegen de reling aan van de half pipe, het was de schouder waar de kogel was langs geschampt. De wonde was nu in een verband gewikkeld, maar het deed best nog wel pijn soms. Zijn blik was nog altijd naar voren gericht. Door zijn hoofd speelde de beelden van hem en Esther. Een korte glimlach sprong op zijn gezicht. Ergens was hij zich er van bewust dat hij er niet meer aan moest denken, dat dit een eenmalig iets was. Esther en hij, het zou nooit gebeuren dat was iets wat in zijn gedachten zat gebrand. Hoewel er misschien ergens toch een drang was, maar die drang onderdrukte hij te allen tijde als hij bij haar was. De jongen wou niet dat Nick het wist wat er gebeurd was tussen hem en haar, en hij was er bijna zeker van dat Esther het zelfde wilde. s’ Nachts koelde het hier af. Al was het nog doenbaar voor hem. Maar de koele bries die langs zijn gezicht streek bracht hem toch tot de conclusie dat hij hier geen hele nacht zou kunnen blijven, ook al wilde hij het best wel. Al was het gewoon om na te denken over alles, daarvoor alleen zou hij hier al blijven. En zo erg viel hij niet op in het duistere van de nacht, iets wat hij als een voordeel zag natuurlijk. Kort wreef hij langs zijn kaak en legde zijn hand vervolgens weer op zijn broekszak, de Rolex zat daar nog steeds in. Christian had nog niet bepaald tijd gehad om het ding door te verkopen aan iemand of wat dan ook, maar dat zou later nog even goed kunnen gebeuren als het weer wat normaler was in zijn hoofd. In de verte hoorde de jongen het geluid van een motor die over de baan scheurde. Kort ontstond er een glimlachje op zijn gezicht, zelf had hij ook een motor gehad, in Italië wellicht. Even zuchtte hij. Wat miste hij dat land, en nu zelfs meer dan voorheen. Kort schudde hij zijn hoofd, zijn leven lag nu hier en niet meer daar, dat moest hij maar eens gaan beginnen inzien.

Een geluid trok zijn aandacht, het was het geluid van hakken, of beter gezegd één hak, want zo regelmatig was het geluid niet. Kort fronste hij. Waarom zou je met een hak rond lopen? De jongen keek verstrooid om zich heen, maar besloot te wachten tot diegene die zo slim was om maar een hak te dragen tevoorschijn zou komen. De jongen besloot niet heel de tijd te liggen rond koekeloeren maar om zijn blik weer te richten in de lichten die een eindje verderop stonden. Beelden bleven voor zijn ogen spoken, waardoor hij het geluid zelf na een tijdje niet meer hoorde. Raar. Christian voelde een gevoel van argwaan opkomen. Wat als die persoon hem nu opeens vast greep of wat dan ook. Oke, misschien was het wat goed gelovig maar op zo’n late tijdstippen was het zelfs hier niet te vertrouwen met al de junks die hier meestal rond doolden. Uiteindelijk besloot hij toch maar eens rond te kijken en zag plots een meisje zitten. Toen hun blikken elkaar echter ontmoete deinsde zij naar achteren waarop hij een niet begrijpende blik op zette. Tot het hem door drong. Ze was bang of gewoon iets in die vorm, door het feit dat hij bij Die hard zat. Christian wreef even door zijn haar. ‘Ik doe je niets.’ Kwam er zacht uit, zijn stem klonk zwakjes maar het was hoorbaar hier in deze stilte. Voor even bekeek hij haar beter, hij had haar al eens gezien op school, maar haar naam was hem elke keer ontglipt. Misschien was het nu zijn kans om die echter te weten te komen? Aarzelend keek hij haar aan en wachtte af hoe ze zou gaan reageren op zijn woorden. Natuurlijk hoopte hij dat ze niet opeens argwanend begon te doen om het feit dat hij als Die Hard lid echter zoiets tegen een volslagen vreemde zei. Het was niet bepaald een iets om in die groep niets te doen, want meestal gooide hij botte opmerkingen naar vreemde. Maar nu op dit moment had hij er geen zin meer in, voor even was dit een gewone jongen zonder lid te zijn van een of andere vereniging.

'Ik doe je niets.' Klonk er zachtjes een jongensstem, die totaal niet stoer of eigendunkerig klonk maar juist het tegenovergestelde. Was er wat aan de hand met de jongen van Die Hard of was het maar slechts schijn om haar te lokken en vervolgens te beroven, om haar nog kutter te laten voelen dan dat ze zich al voelde. Nog even keek ze de jongen aan, maar besloot haar hoofd toen naar de afgrond van de half pipe te draaien toen er nog geen enkele beweging in de jongen zat, maar hield hem vervolgens wel in de gaten vanuit haar ooghoeken. Een zucht verliet haar mond en toen ze merkte dat er na enkele minuten nog steeds een diepe stilte was, besloot ze maar wat te zeggen. ''Ook een klote dag achter de rug?'' Vroeg ze met een klein glimlachje op haar gezicht terwijl ze haar hoofd dan ook weer draaide naar de jongen. Eigenlijk wist ze zijn naam nog niet eens, en dat terwijl het wel een Die Hard lid was. Misschien omdat hij nog maar net nieuw was, ze wist het niet zo goed hoe het nou met die studentenvereniging zat. Nog vage roddels over dat er twee leden eruit waren gezet, met een aframmeling. Zucht. Wat een zwakke vertoning eigenlijk. Gelukkig zat zij bij L8 Nites, wat een stuk gezelliger was dan iedere avond ergens een inbraak te plegen. Nee, hun vermaakten zich wel op een veel betere manier, heerlijk uitgaan, een gezellige sfeer in de groep en daarbij nog dat ze goed met iedereen kon opschieten. Bij de een had ze dan ook al wat persoonlijkere redenen dan bij de ander, maar dat lag er ook aan wat voor geslacht het was.
Ze grinnikte binnensmonds bij die gedachte dat Ty en zij intieme kamergenoten waren, maar wel gewoon voor de leuk en niet voor de liefde. Maar gauw ging die gedachte alweer naar het idee dat Kenneth er letterlijk naast zat, de kamer ernaast bevond die jongen zich. Daarom liet ze haar hoofd weer hangen en zwengelde steeds langzamer met haar benen rond. Toen ze even wat beter keek merkte ze op dat ze een hak miste, had ze die nou verloren onderweg of op de sportvelden van Monica High gelaten? Shit, het zou toch niet..? Jawel, kutzooi. Nu hoopte ze toch stiekem dat die al gevonden was door iemand of op z'n minst mee naar binnen was genomen, anders was ze hem morgen sowieso kwijt. Hopelijk lag hij nu dan bij de gevonden voorwerpen, anders was ze de lul. Dat was een exclusieve verkoop van Chanel, die dan ook duur was en uniek in z'n soort. Fuck, fuck, en nog eens fuck. Ze vloekte in zichzelf en wenste vurig dat hij niet gestolen zou zijn. Al zou degene er toch weinig aan hebben, het was maar één hak.
Charlene draaide ietwat chagrijnig haar ogen naar een andere plek en keek vervolgens de jongen aan. ''Met wie heb ik het genoegen?'' Vroeg ze nog nieuwsgierig, zijn naam was haar nog steeds niet binnengeschoten.

Blijkbaar was ze nogal verbaasd om het feit dat zijn stem zo zacht klonk. Kort beet hij op zijn lip. Eigenlijk was hij best wel een zwakke vertoning op dit moment en dat was dan al voor de zoveelste keer deze week. Lichtjes schudde hij zijn hoofd. Ergens wou hij dat alles wat er gebeurd was, wat hij te horen had gekregen niet gebeurd was, dat alles nog was zoals vroeger. Het meisje had haar blik weer van hem afgewend, iets wat hij zelf ook zou doen moest hij nu naar zichzelf aan het staren zijn, maar dat was niet het geval nu. Voor even richtte hij zijn blik op de hak die ze naast zich had geplaatst, zou ze het door hebben dat ze een hak miste? Waarschijnlijk wel toch, anders zou hij het best wel grappig vinden. Toen haar stem na enkele minuten klonk keek hij haar even aan. Dat was dan de perfecte vraag van de dag. Not. Hoe moest hij antwoorden? Liegen zoals hij vaker deed tegen vreemde. Of eens eerlijk zijn voor de verandering? Even bekeek hij haar. Zelf zag ze er ook niet bepaald vrolijk uit, dus besloot hij maar voor het tweede te gaan. Dan kwam hij misschien ook te weten waar haar andere hak zich bevond en wat er met haar was. Hoewel hij daar niet echt op hoopte, aangezien het meisje vast een andere instelling had dan hem op dat gebied. ‘Nou, je kunt het beter een kut week noemen eigenlijk.’ Nu voor de moment ging hij echter niet verder in op die woorden. Maar dat zou nog wel gebeuren waarschijnlijk. ‘Jij blijkbaar ook dan zeker?’ Glimlachte hij zwakjes naar haar waarna hij zijn blik weer liet afdwalen naar de duistere hemel. Man, als hij nu de kans had om gewoon te praten met Elena, dan zou hij het gaan doen eigenlijk. Hoe hard het meisje hem dan ook zou uitlachen, daar zou hij zich dan niets van gaan aantrekken uiteindelijk. Kort bedacht hij zich dat het meisje net nog weg was gesprongen voor hem. Dus ze wist dat hij een Die Hard lid was, en dus dat hij in zekere mate gevaarlijk over kon komen. Misschien kon hij dat nu voor haar ook even oplichten zodat ze zich wat meer op haar gemak zou gaan voelen, hoewel het haar gedachte over die vereniging niet bepaald zou gaan veranderen. Een vraag klonk al gauw waardoor hij haar aankeek. Zijn naam. De kans dat ze hem ooit nog zou zien was klein, maar aangezien hij zich nu toch iets of wat open had gesteld voor haar kon hij zich ook maar beter bekend maken. ‘Nou, ik ben Christian, en jij bent? En even, ik merkte dat je net terug deinsde voor me. Zie me op deze moment gewoon als een jongen van op Monica zonder vereniging. Je gedachten over Die Hard mag je voor jezelf houden, maar zie mij gewoon even als die simpele jongen van op school, oké?’ Een korte glimlach gleed over zijn gezicht, maar deze verdween na een paar tellen al weer.

Het verbaasde haar dat de jongen niet voor het slechte pad koos om te antwoorden maar eerlijk en oprecht aan haar antwoordde dat hij een kutweek had in plaats van slechts een kut dag, zoals hij het uitlegde. Charlene wist wel hoe ze blikken moest inschatten, ze kon het verschil tussen de waarheid en liegen goed onderscheiden en daarom schrok ze eigenlijk wel lichtelijk van binnen dat het Die Hard lid niet tegen haar loog. Misschien was dat wel een truc om haar af te leiden en ieder moment te kunnen aanvallen, maar eigenlijk ook weer niet, voor zover hij er nu uit zag zou er niet veel slechts uit komen vanavond. ''Jep.'' Antwoordde ze op zijn bevestigende vraag, het was dus duidelijk dat ze beide niet zo lekker in hun vel zaten. Dat kon hij eigenlijk wel zien aan haar, Charlene was niet zo'n meid die hier dagelijks rondhing, nee in tegendeel zelfs, dit was totaal niet de plek voor haar. Eerder voor de wat stoerdere jongens, hoe ze hun dan ook maar moest noemen. Toen de stem van hem weer klonk luisterde ze aandachtig en pikte dus op dat hij Christian heette, ah, mooie naam. Die had ze tenminste nog niet eerder gehoord in Monica High. Een klein glimlachje ontstond op haar gezicht toen hij het had over dat ze hem niet voor een grof Die Hard lid moest aanzien vanavond, maar gewoon een simpele jongen van school die ze normaal gesproken hier niet aan zou treffen, al helemaal niet op de half pipe om elf uur 's avonds. Ze lachte, niet om hem uit te lachen maar gewoon een klein binnenpretje. ''Ik snap je, je hoeft je niet te verontschuldigen.'' Zei ze, deze keer wat zekerder van het feit dat ze zich toch wel op haar gemak voelde en dus niet bang hoefde te zijn voor haar veiligheid.
Niet dat ze geen kracht had, daar niet van, maar alles kon gevaarlijk zijn bij zo'n jongen, vooral het vertrouwen.
Stiekem snakte ze nu wel naar een drankje, om even deze dag te vergeten, en misschien Christian ook wel, omdat hij niet alleen een kutdag had maar een totale kutweek. ''Hé, zin om wat te drinken in een bar hier verder op?'' Vroeg ze uitnodigend, slechts onschuldig drinken, niets meer. Ze had er geen zin in om de volgende ochtend zich nog ellendiger te voelen dan dat ze zich nu al voelde, plus het feit dat ze dan waarschijnlijk nog een kater had ook. Charlene wreef over haar armen heen, het begon koud te worden en omdat zij slechts alleen een zijde jurkje aan had en voor de rest blote armen en benen was het niet bepaald de prettigste situatie voor haar op dit moment. Op de motor had ze het in al die opwinding niet eens gevoeld, maar nu ze zo stil zat en de wind rustig voorbij waaide voelde ze het toch zeker weten kouder worden.

Kort knikte hij even. Het was zowiezo al te zien dat er wat mis was, die woorden bevestigden het alleen nog meer eigenlijk. Even kort keek hij rond. Het skate park, niet de place to be op zijn lijstje, maar deze plek was het dichtste bij geweest van waar hij kwam plus nu het hier eens rustig was kon hij daar ook maar beter gebruik van gaan maken. Hij wou nu ook niet bepaald in het park zitten, omdat hij daar niet echt een uitzicht had dat hem tot rust bracht. Maar goed, verder ging hij niet nadenken over deze plek die half vervallen leek op sommige plaatsen. Het meisje lachte om zijn woorden, en even keek hij haar wat onbegrijpend aan. Door haar woorden glimlachte hij zachtjes. ‘Ik kan het beter zeggen, niet?’ Mompelde hij zachtjes tegen haar, waarna hij even door zijn haar ging en kort zijn vingers kraakte. Onder zijn ogen bevonden zich nog steeds wallen, al waren deze niet meer kilometers lang. Slaap kon hij soms vatten, als hij geluk had. Dan sliep hij voor een paar uurtjes en dan schoot hij wakker van de nachtmerries of het feit dat hij dacht dat er iemand naar hem zat te kijken. Creepy ass hell, maar goed. Al gauw stelde ze voor om wat te gaan drinken. Er was dus een bar wat verder, al had hij daar totaal geen idee van en dat was duidelijk te zien. Maar op zoiets kon hij ook niet bepaald nee zeggen eigenlijk, alleszins dat vond hij toch. ‘Weetje is goed, al moet jij me wel leiden want geloof me ik weet niet eens dat hier een bar is.’ Grijnsde hij kort. Toen ze zachtjes over haar armen begon te wrijven wreef hij kort in zijn handen. Ach waarom ook niet. De jongen ritste zijn jas open en kwam recht, daarna liep hij naar haar heen en legde de jas om haar schouders heen. ‘Die kan je beter gebruiken als mij.’ Aangezien hij toch nog een gewoon shirt aan had met lange mouwen. Ook het shirt was donker, ach uiteindelijk lette hij wel op hoe hij eruit zag. Misschien kon je het ook wel een kleine ijdelheid noemen, maar dat boeide hem niet echt. Even kort legde hij zijn hand op zijn schouder waarna hij heel droogjes van het verhoog waarop ze op zaten afzaten en met een luide knal neer kwam op het houten ding. Christian keek vriendelijk naar haar toe en wachtte af tot ze zich ook naar beneden zou laten zakken. Aangezien hij nog steeds geen clue had van waar hij nu ook heen moest. Maar dat kon je meer bij zaak noemen.

Een rilling liep over haar rug heen, maar probeerde het te negeren. Maar duidelijk bleek die koudheid van haar toch niet ongezien gebleven, omdat ze al gauw genoeg een warme donkere jas om haar schouders heen voelde waardoor ze even lichtjes schrok en toen pas merkte dat het Christian was die dat deed. ''Oh, ehhm, dankje.'' Zei ze zachtjes en ietwat verlegen, het voelde best raar dat een stoere 'dief' -zoals zij ze eigenlijk omschreef- nu zo zachtaardig was en ze hem nu als een simpele jongen van school moest beschouwen, maar ergens was dat toch.. vreemd. Vlak daarna holde Christian naar beneden en stond zijzelf daarna dan ook maar op, terwijl ze haar handtas en hak in haar rechterhand dan ook beetnam. Met haar linkerhand hield ze dan de jas van de jongen vast en rende daarna van het steile 'heuveltje' af waardoor ze nog niet meteen op het middelste stuk stil kon staan, ondanks haar ietwat plakkerige voeten, en daardoor lichtjes tegen de jongen aan knalde. Na enkele seconden merkte ze dat ze niet voluit op haar bek was beland, maar op een warm bovenlichaam leunde. ''Oh, ehhm, sorry.'' Kreunde ze vol onschuld en haalde daarna haar lichaam van de zijne af, ook al stonden ze nog doordat ze niet met haar volle gewicht tegen hem aan was beland. Wat een stomme reactie had ze dan ook, wat een stomme verontschuldiging, waar sloeg het op. Kon ze dan niets beters bedenken, zij, Charlene, die bekend stond om haar socialiteit en leuke sfeer? Kom op zeg.
Charlene schraapte haar keel en wenkte toen de jongen om mee te komen naar haar motor, het was dan wel een klein stukje, maar om haar motor hier onbewaakt te laten staan, nee dat risico kon ze niet nemen. Vooral niet omdat het haar schatje was, een soort van.. tweede leven, een tweede liefde ofzoiets. ''Kom maar achterop...'' Twijfelde ze lichtjes, beet daarbij op haar onderlip maar stapte vervolgens -nadat ze de jas toch wel wat ongemakkelijk beter om zich heen had gedaan en de rits had dichtgeritst- op haar motor die ze dan ook aanzette door middel van een sleutel om te draaien en aan de handvatten te draaien. De motor begon meteen te ronken en was klaar voor vertrek. ''Houd je maar vast aan mij..'' Zei ze zachtjes met haar hoofd ietsjes gedraaid naar Christian. ''Ofzoiets...'' Mompelde ze er volgens nog achteraan, waarschijnlijk onhoorbaar voor de jongen omdat ze haar voeten van de stenen asfalt afhaalde en de motor met een flinke kreet gas maakte richting de bar.

''Is het niet gezellig hier?'' Zei ze naar de jongen, terwijl zij vooruit liep naar de bar en de dronken mannen gemakkelijk ontweek met haar -nog- goede concentratievermogen. Toen ze eenmaal twee barkrukken veroverd had zette ze haar handtas, waar ze haar hak ook ergens onderin in had verstopt, op de bar voor haar neus neer en wenkte de barvrouw om te komen zodat ze hun bestellingen op kon nemen. ''Een cocktail voor mij graag, en wat zou jij willen Christian? Eerste rondje is van mij.'' Fluisterde ze hem toe, maar wel boven het gezellige gepraat uit van de rest van de dronken tent. Hoewel ze hier niet gauw in haar eentje naar toe zou gaan, voelde ze zich nu eigenlijk wel op haar gemak hier. Niet alleen omdat ze dus -hopelijk- bescherming zou hebben van Christian, van Die Hard, maar ook omdat ze wel een drankje nodig had. Ze draaide haar hoofd naar de jongen toe en wachtte op zijn antwoord, zijn bestelling, terwijl ze met haar linkerhand in haar tas aan het graaien was voor wat geld.

Christian volgde elke beweging die ze deed, zo ook toen ze opstond om af het verhoog te komen. De jongen wreef even langs zijn wang waardoor hij net niet opzij kon gaan voor Charlene waardoor ze dus zachtjes tegen hem aanknalde. Even fronste hij maar glimlachte daarna toch maar. ‘Maakt niet uit.’ Voor even keek hij naar zijn schoenen, puur omdat hij niets wist wat hij te doen had. Even rekte hij zich uit, waarna hij haar maar volgde toen ze begon te lopen. Wat verder stond een knal rode motor, voor even bekeek hij het voertuig. Niet verkeerd, zeker niet. Het was een voertuig waar hij zichzelf ook nog wel zou op kunnen zijn rijden eigenlijk. Even kort keek hij naar haar blote voeten, was het wel veilig om zo op de motor te stappen? Christian betwijfelde het, maar als Charlene opstapte moest ze wel weten dat het veilig was voor haar. Na dat ze had gezegd dat hij achterop mocht deed hij maar wat ze vroeg en plaatste vervolgens zijn handen achter zich onder het zadel. Het zat misschien niet bepaald lekker, maar zo kon hij niet beschuldigd worden voor handtastelijkheid of wat dan ook. Al gauw hoorde hij de motor ronken, een prachtig geluid. Haar woorden kwamen net boven het zware brommende geluid, kort fronste hij maar besloot te doen wat ze vroeg. Zacht legde hij zijn handen op haar heupen om zo uiteindelijk ook te gaan vertrekken naar de bar. De koele wind was nu wel stevig te voelen, maar uiteindelijk had hij er toch goed aan gedaan om zijn jas aan haar te geven.
Uiteindelijk waren ze aangekomen en stapte hij van de motor af en stak zijn handen losjes in zijn zakken terwijl hij haar volgde. Haar vraag deed hem even lachen. ‘Heel gezellig.’ Sprak hij op een lachende toon. Hij was wel meer gewend van een bar dus ja, hier was het best nog gezellig als je die stinkaards niet mee rekende maar dat was maar bij zaak. Al gauw genoeg nam hij plaats naast haar en keek even rond of hij iemand bekend zag staan. Tot het grootste geluk was hier niemand, en daarmee bedoelde hij mensen van Die Hard. Niet dat hij niet met Charlene mocht gezien worden, aangezien ze maar gewoon bevriend waren of wat het ook was, hij deed niets fout dus. Oke, het eerste rondje was van haar, iets wat hij totaal niet afsloeg natuurlijk. ‘Doe maar een Corona voor mij.’ Het was niet het duurste wat ze hier verkochten, daar hield hij wel rekening mee. Want hij wilde nu ook niet bepaald dat ze zich blut betaalde aan zijn soms nogal verfijnde dranksmaak. Deze bar kende hij niet, en ergens was het misschien wel normaal. De jongen was niet bepaald een kroeg ganger, tuurlijk ging hij uit maar dat was in de dancings, niet in gewone kroegen. Maar ja voor alles een eerste keer.

Voor Christian bestelde ze een Corona en al gauw ging de werker achter de bar aan de slag met de opgenomen bestelling en legde ze haar handtas gewoon rustig op de toonbank zodat die gewoon in haar zicht bleef. Niet dat ze de jongen die ze mee had genomen niet vertrouwde, maar merendeels omdat er hier zoveel onguur zat dat ze niet wist wat ze ervan moest denken, plus het feit dat driekwart van de tent op dit moment puur dronken was. Ze gunde Christian een glimlach en keek vervolgens naar de kleine dansvloer die zich ergens achterin de tent bevond, terwijl ze haar hand op haar witte tas had rusten. 'Een cocktail en een corona. Mag ik even vangen?' Vroeg de barvrouw, al klonk het eerder agressief om geld dwingen in plaats van vragen, terwijl ze haar hand uitstak naar haar, waarbij ze haar weer omdraaide en het geld dat ze net uit haar tas had gehaald in de hand van de vrouw schoof. Gauw genoeg ging de kassa open en dumpte ze het geld met veel kabaal erin, voor zover dat geluid boven de herrie van de tent uit te horen was. ''Hoe bevalt het je hier?'' Zei ze nadat ze met haar ogen ietwat chagrijnig gerold had toen de barvrouw meteen weer wat bestellingen ging opnemen van een paar dronken mannen aan de andere kant van de bar en speciaal voor hem toverde ze weer een lieve glimlach op haar gezicht.
Ze pakte sierlijk met haar linkerhand het cocktailglaasje vast en dronk er dan ook netjes uit, waarbij ze nog net niet haar pink omhoog stak, dat zou wel erg cliché zijn in zo'n niet-nette club waar ze nu in zaten. Rustig nipte ze er wat van en kon ze het niet laten om haar ogen op de pooltafel te laten vallen waar allemaal maar grote, stevig gebouwde mannen stonden met een enorme bierbuik. Eén daarvan leek niet eens meer oog voor het spel te hebben en stond een beetje te loeren naar de barvrouw, ontzettend dronken en tegelijkertijd leek het wel alsof hij ieder moment in slaap kon sukkelen, en de andere drie mannen waren nog actief bezig, voor zover ze nog controle hadden over hun lichaam door de sterke drank die door hun aderen stroomden.
Na enkele seconden gleden haar helder blauwe ogen toch weer terug naar Christian en keek ze hem met pretogen aan, terwijl ze ondertussen twijfelde of ze haar drankje op de bar zou neerzetten of dat het haar gewoon geen barst kon schelen en ze het drankje naar binnen zou gieten. Twijfelachtig koos ze toch voor het tweede en goot ze vervolgens de cocktail naar binnen.

Christian glimlachte even scheef toen de vrouw hun drankjes kwam brengen. Vriendelijk was ze niet, maar goed zij moest zich ook recht houden in een bar als deze. De jongen staarde even kort naar het glas dat voor zijn neus stond, het was glashelder, buiten de drank die er dan in zit. Maar goed, hij dronk liever uit een proper glas dan uit zo’n vuil, vies, vettig ding. Kort wreef hij langs zijn schouder en hoorde nog net de vraag van Charlene. ‘Ach, ik ben andere plaatsen gewoon, maar dat is ook leuk voor een keer.’ Glimlachte hij vriendelijk naar haar wanneer hij uiteindelijk het glas van de toog nam. De rand zette hij aan zijn lippen en zo liep er een deel van de vloeistof zijn keel binnen. Een warm gevoel kwam omhoog, het brandde niet, momenteel deed het zelfs goed. Want ergens dronk hij nu zijn problemen weg, en volgens hem was dat voor vannacht de bedoeling. Chris zette zijn glas weer neer en keek kort rond. Een eindje verderop zaten wat mannen bij enkele meiden, maar deze genoten niet bepaald van het dronken gedrag. Kort schudde hij zijn hoofd. Weirdo’s ook. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Charlene naar hem keek, dus hij besloot ook terug te kijken, de pretlichtjes in zijn ogen lieten het even grijnzen. Niet zo lang daarna kapte ze de volledige inhoud van haar cocktail naar binnen waardoor hij even zijn wenkbrauwen op trok. ‘Zo, oftewel had jij grote dorst, of heb je echt iets te verdrinken vannacht?’ Sprak hij lichtelijk verbaasd. Ergens wou hij wel weten wat er nu bepaald met haar aan de gang was, en uiteindelijk besloot hij het ook maar gewoon aan haar te vragen.
‘Charlene, het zijn mijn zaken misschien niet. Maar wat is er gebeurd vandaag waardoor je één, je hak bent verloren en twee zo maar naar de Youth Yard kwam? Niet dat je daar niet mag komen ofzo, maar je bent denk ik met een rede gekomen.’ Sprak hij op een voorzichtige toon. Ze hoefde niet te antwoorden, dat was zeker niet verplicht. De twee kende elkaar amper, dus het was verstaanbaar dat ze zoiets niet aan een ‘vreemde’ zou gaan vertellen, en dan al zeker niet aan het Die Hard type. De jongen nam zijn glas weer vast en besloot uiteindelijk alles ook maar naar binnen te kappen, niet dat er nog zo veel in zat maar goed. Meteen voelde hij het brandende gevoel weer toeslagen waardoor hij even diep ademhaalde, oke misschien had hij dat niet moeten doen. Maar ja, veel boeide het eigenlijk ook niet. Voor even vervlogen zijn gedachte naar Esther toen hij vlak achter Charlene een meisje zag staan met rode haren, maar het was niet Esther dat was zeker. Aangezien het meisje iets donker roze droeg, en daarin zag hij haar nu nog niet meteen mee rond lopen.

''Nee inderdaad, daar heb je gelijk in, het zijn helemaal jou zaken niet.'' Zei ze eerst serieus maar daarna volgde er toch een giechel waardoor er een brede grijns op haar gezicht ontstond en ze gauw nog een drankje bestelde aan de barvrouw. Dit keer niet een simpele cocktail, maar wat sterkers. Een Bacardi zou het wel goed doen bij haar. ''Nou als je het per se wilt weten, mij best.'' Hierbij rolde ze sarcastisch met haar ogen, maar draaide zich wel naar de jongen om. ''Gewoon niet boeiend maarja, een jongen.. nou nee, niet zomaar een jongen, in tegendeel gewoon mijn beste vriendin, die blijkt dus verliefd op mij te zijn. Smoorverliefd ofzo, weet ik veel, en ik weet het even niet. Ik hou wel van hem, maar niet bepaald dat ik de neiging heb om hem volop zijn bek te pakken ofzo. En ja, ik ben mijn hak verloren die hij misschien nu wel in zijn bezit heeft. Over een aantal dagen zal hij me waarschijnlijk wel gaan missen, het glazen muiltje naar me brengen en Assepoester en de prins leven nog lang en gelukkig, zie je het al voor je? Wat een bullshit.'' Ze wist dat ze nu veel praatte, wel onsamenhangend en waarschijnlijk niet echt begrijpelijk voor Christian, maarja, wat moest het dan. Alsof ze nu haar hele leven aan zijn neus ging hangen en waarom ze hem nu precies niet nodig had en waarom ze zo kreupel liep en waarom ze juist aan die voet geen hak droeg, hoefde hij allemaal niet te weten.
Gauw schoof ze het geld naar de vrouw, kreeg in ruil daarvoor haar bestelde drankje en nipte daar gelijk aan. Normaal gesproken had ze het niet zo op drank, maar vanavond had ze het echt even nodig. De alcohol voelde ze dan gelijk ook prikken door haar keel heen, waardoor de tranen in haar ogen schoten maar ze die onmiddellijk weg knipperde. Charlene kon niet zo goed tegen het brandende spul en vermeed dat dan ook het liefste, maar het liefste vergat ze vandaag gewoon even. ''En jij?'' Vroeg ze aandachtig. Al zou de Die Hard jongen wel vaker rondhangen in Youth Yard, tenminste zo'n type zag ze hem voor aan. ''Al zie ik jou er, tegenovergestelde van mijzelf, wel voor aan om naar dat soort afgelegen plaatsen te gaan zoals Youth Yard.'' Het vocht van het glas droop inmiddels over haar vingers heen waarmee ze het glas dan ook vasthield, maar veel gaf ze er niet veel om en nam gauw nog twee grote slokken.

-Voor als je niet meer op MSN komt, ik heb weer op Zweinstein gepost met Carmen!

Christian trok zijn wenkbrauw even op en snoof kort. Nou, het was maar een vraag hoefde ze niet zo te doen hoor. Wat geïrriteerd door hoe ze het net gezegd wenkte hij de barvrouw en bestelde een glas pure Wodka. De jongen staarde kort naar de doorzichtige inhoud van het glas en zuchtte. Als het aan hem lag, mocht deze dag zo snel mogelijk eindigen, hij had er gewoon helemaal geen zin meer in. In niets. Toen ze uiteindelijk toch begon uit te leggen wat er nu allemaal aan de hand was keek hij haar met een kalme blik aan. Hm, dus haar beste vriend was gewoon verliefd op haar maar ze wist niet wat ze ermee aan moest. Kort wreef hij door zijn hare en dacht even na. Zou zijn raad hier nu toepasselijk zijn? Of was het echter een domper? De jongen besloot toch maar te gaan reageren. ‘Weetje, geef hem gewoon wat tijd, en geef je zelf tijd.’ Sprak hij op een kalme toon waarna hij een flinke slok nam van zijn glas. Een stekend brandend gevoel ging door zijn keel waardoor hij even kort slikte. Ugh, nu wist hij dus waarom hij dit niet zo vaak meer dronk. Kort krabde hij over zijn kaak. Nou, het glas zou hij zowiezo wel gaan uitdrinken anders was het maar geld dat hij vergooid had en daar zat hij nu ook niet bepaald op te wachten eigenlijk. Voor even keek hij naar enkele mensen die gewoon wat verder op stonden, deze keken hem even kort aan maar gingen daarna toch verder met what ever ze ook aan het doen waren.

Al snel kreeg hij zelf ook een vraag naar zich toegegooid waarop hij even naar zijn glas keek. Was dit het waard om uit de doeken te doen wat er echt was met hem? De kans dat ze het morgen nog wit was zeer klein. Maar aangezien zij of een of andere manier ook eerlijk was geweest tegen hem moest hij waarschijnlijk nu ook het zelfde doen. Het volgende wat ze zei deed hem even lachen. ‘Geloof me, ik kom er waarschijnlijk even weinig als jou.’ Vandaag was misschien de eerste keer dat hij er geweest was, en het zou de enigste keer blijven ook. Ja, hij zat in Die Hard, maar dat betekende niet dat hij op zulke afgelegen plekken kwam. Nee, hij was nog sociaal eigenlijk. Christian besloot haar vraag nog even te ontwijken. Merendeels omdat hij haar reactie niet wou weten op wat er met hem was, en ze zou het zich toch niet meer herinneren. Een zucht weerklonk even. De jongen nam het glas weer vast en zette het aan zijn lippen. Maar bedacht zich nog op tijd en zette het weer neer. ‘Wel, een week geleden ben ik mijn vriendin, ex-vriendin, verloren aan een zelfmoordpoging. Ik kom uit Italië, en tja ik heb haar moeten achterlaten, we waren er beide kapot van. Maar ik moest vertrekken van mijn ouders. Ze wou al eens een einde maken aan alles maar toen kon ik haar nog tegenhouden. Iets wat nu niet het geval is. Ik slaap er amper door. En tja gisteren of zo ik was in school en..’ Christian hield zijn mond. Nee, verder mocht hij niet gaan. Niet van zichzelf, en hoewel ze er niets over had gezegd van Esther waarschijnlijk ook niet. Dit was iets tussen hen en zo zou het blijven. Chris nam zijn glas vast en nam twee vrij grote slokken waardoor er nu nog maar een kwart in het glas zat. Even leek het alsof zijn keel in de fik stond, maar dat was maar inbeelding.

Voordat ze het ook maar in de gaten had, had ze het glas alweer leeg gedronken en keek ze even naar het goedje wat Christian aan het drinken was. Misschien ook wel wat voor haar, om deze avond sneller te beëindigen. Aandachtig luisterde ze naar zijn advies en had er nog niet eens bij stil gestaan dat het inderdaad verstandig was om niet alleen hem tijd te geven, maar ook zichzelf. Was het eigenlijk wel dat ze alleen vriendschap wilde? Door al die gebeurtenissen van de twee had ze er niet eens de tijd voor gehad om er goed over na te kunnen denken wat ze er nou eigenlijk zelf van vond. Hierdoor ontstond er een wat geniepig glimlachje op haar gezicht en grinnikte ze even kort, terwijl ze ook een Wodka voor zichzelf bestelde. De barvrouw had haar even weirdish aangekeken, maar zelf had ze een nogal arrogante blik terug gestuurd, waardoor ze snel zich haar ogen had gewend en onmiddellijk met haar bestelling aan de slag was gegaan. Gauw genoeg had ze dan ook dat glas met het goedje in haar handen, waar ze af en toe uit nipte terwijl ze geïnteresseerd naar de jongen luisterde. Ah, met een heel ander verhaal, maar had ook weer met die achterlijke liefde te maken. Waarom bestond het toch, waar sloeg het in godsnaam op? Ach, voor vanavond kon het haar geen reet schelen, ze had het niet nodig.
Zonder antwoord te geven schudde ze teleurgesteld haar hoofd, ze had medelijden met die meid gehad als ze haar kon, maar zelfmoord plegen was iets wat zij totaal niet zou doen, al was haar lief dan nog zo ver. Als een lange afstand relatie niet zou kunnen, had ze het na een tijd gewoon uitgemaakt en het vervolgens met een andere jongen aangemaakt alsof er niets aan de hand was geweest. Alsof ze een rijkeluis verwend meisje was, wat ze wel was maar zich nu niet bepaald voelde, sloeg ze haar rechterbeen over haar linker heen en leunde met haar linkerarm over haar rechter heen, terwijl ze het glas nog steeds chique in haar rechterhand vast hield. Opnieuw gleden er vochtdruppels vanaf, maar gaf ze er niets om, bovendien voelde ze zich al wat licht in haar hoofd worden. De achtergrondsgeluiden werden al wat zachter, al merkte ze dat nauwelijks op en was het eigenlijk alleen nog zij en Christian die zich nog in de club bevonden. Het leek tevens wel alsof ineens de radio aan ging en een lekker nummer de tent vulde. ''Hee, dansen?'' Was het enige wat ze zei, gewoon omdat ze hier geen treurig avondje van maakte en daarbij ook gewoon zin had om te dansen.

Christian hoopte op een of andere manier wel dat zijn advies haar geholpen had, maar alleen tijd zou dat gaan uitwijzen. Net zoals hij ooit ook over Elena haar dood heen moest stappen en echt verder gaan met zijn leven. Al was hij dat volgens zichzelf langzaam maar zeker al aan het doen, hoewel hij er nog aan dacht. Maar zoiets verdween gewoon niet meteen uit je gedachten en tja, dan kreeg je een deprimerende dude die zich verschanste op een vervallen plaats. Niet echt heel slim van hem uiteindelijk om naar het skatepleintje toe te gaan maar veel kon het hem niet schelen, als hij niet was gegaan dan had hij Charlene waarschijnlijk niet ontmoet en dan had zij hier waarschijnlijk nu alleen gezeten en waren er van die gure mensen op haar afgestapt. De jongen kapte de nog resterende inhoud van het glas in zijn keel en sloot even kort zijn ogen. Drank, het was niet iets waar hij elke dag naar greep, en zeker ook niet om problemen of zo te verdrinken maar vanavond, tja hij had het gewoon is nodig en heel waarschijnlijk het meisje waarmee hij in gezelschap verkeerde ook dus. En met twee drinken was uiteindelijk altijd leuker dan alleen. Een halve glimlach was even op zijn gezicht te zien toen hij ook zag dat zij een Wodka had besteld voor haar eigen. Het was een pittig drankje als je niet goed alcohol kon verdragen door de hoeveelheid er in zo een glas zat. Voor even tikte hij wat verveeld met zijn vingers op de toog terwijl het geroezemoes om hen heen langzaam maar zeker begon af te sterven. Voor even haalde hij zijn mobiel uit zijn broekzak, het was nog niet zo heel laat, toch niet voor hem. Maar goed, aangezien dit een bar was waar grotendeels oude mensjes kwamen gingen die dus eerder naar huis. Ach, moesten hen weten. Hij en Charlene zouden nog lang niet weg gaan, toch niet hoe het er nu uit zag.
Plots schoot de radio echter aan met een goed dans nummer. Zodra de muziek uit de boxen knalde tikte hij mee met zijn hand op het ritme. Voor hij echter de vraag aan het meisje naast hem kon stellen, stelde zij hem aan hem. Een glimlach zei genoeg. De jongen stapte van zijn kruk af en nam Charlene’s hand losjes vast en trok haar zo mee op de dansvloer of toch het gene wat het moest voorstellen. De jongen keek even kort rond naar het weinige volk dat er nog zat maar uiteindelijk begon hij toch gewoon te dansen, Charlene zou uiteindelijk wel meevolgen in zijn bewegingen, of hij paste zich aan aan die van haar. Dat viel nog te betwisten hoe zij zo meteen zou gaan dansen. Zijn ogen gingen uiteindelijk weer terug naar het meisje dat voor zijn neus stond, haar hand had hij inmiddels al wel los gelaten, dat was enkel om haar mee te trekken op de dansvloer. Niet meer, niet minder.

Met een grinnik stond ze op en volgde Christian naar de dansvloer, dit was grappig en ergens voelde ze dat de alcohol wel al begon te werken. Ze raakte al wat meliger dan dat ze normaal gesproken was en dat was een goed teken dat dit een gezellige avond ging worden. Soepel danste ze met hem mee, paste zich aan aan zijn dans moves en het was best leuk moest ze eerlijk toegeven. Ze merkte dat hij haar hand had losgelaten en dat zijn ogen op haar waren gericht. Vrolijk keek ze ook in de zijne en giechelde even kort, waarna ze zich omdraaide en tegen hem aan begon te schuren alsof hij een bekende voor haar was. Terwijl ze bezig was, zag ze dat er een ober langs hen gelopen kwam met een flinke dienblad vol met wijnglazen. Geniepig pikte ze er eentje vanaf en kieperde die naar binnen, die ze daarna gauw op een sta-tafel plaatste en daarna weer verder ging met haar perfecte dance moves. Inmiddels begon haar concentratievermogen al wat minder te worden en danste ze dus ook al wat gemakkelijker dan dat ze normaal deed, niet dat het dan niet ging ofzoiets maar gewoon dat ze wat meer durfde dan gewoonlijk. Blij ging ze gewoon verder alsof er niets aan de hand was. Ze had niet eens meer dat ongemakkelijke gevoel dat er van die gore zuiplappen naar haar kontje staarden, ze had er geen erg meer in. Dat was mooi. Na enkele seconden draaide ze zich weer om en ging daar verder met dansen. Omdat ze zich inmiddels omgedraaid had richting Christian, had er één oude opa zich in zijn hoofd gehaald om haar van achteren bij haar heupen beet te pakken en met zijn voorkant tegen haar kont aan te dansen. Charlene had er nauwelijks erg meer in en giechelde gewoon vrolijk, terwijl ze volledig in de muziek op ging. Ondertussen ging ze een aantal keer door haar blonde haren heen en kwam ze al wat dichter bij de Die Hard jongen staan.

Christian keek haar plezierig aan. Oke, even al die depressiviteit achter zich laten en vanavond gewoon is goed los gaan. Het was er niet bepaald de juiste kroeg voor maar goed, ze speelde muziek en dat volstond voor hem, en voor Charlene duidelijk ook. De jongen begon los te komen, en hoewel hij niet zo veel op had wist hij toch dat het deels door de alcohol kwam, en dan vooral door dat laatste glas wat hij makkelijk naar binnen had gekapt. Toen ze zich naar hem had omgedraaid en niet veel later nog een glas wijn van een plateau nam grijnsde hij even en legde hij heel losjes zijn handen op haar heupen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij enkele van die weirdo’s die hier zaten staren naar hen, maar veel trok hij zich hier niet van aan. De jongen danste rustig met zijn handen nog steeds op haar heupen verder. Een nieuw nummer had zijn intrede gemaakt en meteen begon zijn lichaam vloeiend mee te bewegen op de beat. Hoe je het nummer bekeek moest je zelf weten, maar hij bekeek het op een nogal vrij vunzige manier. Maar daar voor was hij dus Christian. Toen ze zich inmiddels had omgedraaid keken hij haar met plezierige glans aan. Om zijn handen van haar heupen te halen, daar dacht hij niet meteen aan eigenlijk. Ze kwam vrij dicht bij hem staan waardoor zijn grijns even wat breder werd. Tot hij echter twee handen merkten die er niet bepaald hoorden. Kort volgde hij met zijn ogen vanwaar die handen nu uiteindelijk kwamen, en er stond zo’n vieze oude man lekker tegen Charlene aan te dansen waardoor hij zelf meteen stil stond en Charlene iets meer naar zich toe trok, een hand had hij uiteindelijk van haar heupen gehaald en die had hij nogal dreigend tegen de borst van de oude man gezet. ‘Opzouten opa, ze heeft al een danspartner. Zoek je eigen mensen maar eens op.’ Bromde hij op een duidelijk geïrriteerde toon tegen de oudere man. Slaan zou hij niet doen, of toch nog niet nu. Als hij echter te aantastelijk werd bij Charlene kon hij wel een ferme klap gaan verwachten. Kort keek hij naar de barvrouw die hem maar met een zure blik aan keek. Moest ze niet het oudje hier weg halen of zo? Voor er ook degelijk klappen gingen vallen. De blik op het gezicht van opa daar beviel hem echter niet, hij kon er niet bepaald opmaken wat er door diens hoofd moest om gaan. Maar eigenlijk boeide hem dat ook niets, hij moest gewoon opzouten en met zijn fikken van Charlene blijven

Een giechel verliet haar mond toen ze merkte dat Christian gewoon door wou blijven dansen, ook al werd er een nieuw nummer in gezet. Het beviel haar wel om met hem om te gaan, al kende ze hem nog maar voor kort. Doordat de alcohol al druk bezig was met in te werken in haar lichaam, had ze niet eens meer gehoord dat er een gore dronkenlap achter haar stond en zelfs zijn handen op haar heupen had neergelegd, totdat ze merkte dat Christian een wat fellere uitdrukking op zijn gezicht kreeg en een hand van haar af haalde. Ietwat verbaasd keek ze achterom en zag daar inderdaad een opa staan die het nogal leuk vond om met meiden om te gaan, op een wat minder fijne manier dan eigenlijk hoorde. De stem van Christian boorde in haar oren en liep daardoor een klein pasje naar achteren, maar weerhield haar er niet van om gewoontjes verder te dansen. Nogmaals kwam er een dienblad met volle wijnglazen langs, waarvan ze er eentje een beetje onhandig vanaf wist te halen en hem gelijk aan haar mond zette. Ondertussen danste ze gewoon wat rustiger door en goot de alcoholistische troep gewoon naar binnen, alsof er niets aan de hand was. Achter haar klonk plots een wat nonchalante boer en vervolgens een harde, oude en krakerige stem. 'Lekker kontje heb je, schat. Kom met me mee naar huis, dan zal ik je wat van mijn moves laten zien.' De rimpelige huid van de opa drukte inmiddels tegen haar wang aan, terwijl hij met zijn handen aan haar kont zat. Charlene had geen idee wat er eigenlijk gebeurde, maar liet het gewoon maar gaan. De alcohol was al zo naar haar hoofd gestegen waardoor ze nauwelijks meer in de gaten had wat ze nou eigenlijk aan het doen was. ''Weet je dat je heel lief bent, Christian?'' Een wat tussen aangeschoten en dronken lachje in kwam uit haar mond.

Christian keek naar de man die hem gewoon aanstaarde, zonder ook maar enig woord te zeggen over wat de jongen net had gezegd tegen hem. Een korte frons trok over zijn gezicht. Maar toen de man uiteindelijk afdroop grijnsde de jongen toch weer waarna hij zich omdraaide naar Charlene. Bij haar stond een andere man, even oud als de dude die hij juist had weg gekregen van der. Zonder te merken balde de jongen zijn vuisten, waarna hij op de oudere man af stoofde en die in zo’n snelle beweging weg duwde van Charlene dat die oude man nu dreigde op de grond te vallen. Maar dat liet de jongen niet gebeuren, nog net kon hij hem bij zijn kraag pakken en tilde de man hoger in de lucht waarna hij hem hard tegen de muur plaatste. Als zijn ogen kogels waren, dan had de man niet meer geleefd dat was zeker. ‘Blijf met je fikken van der af man, want ik zweer het je. Raak haar nog een keer aan, kijk zelfs nog maar naar haar en ik kegel je zo door de raam naar buiten dat je ineens geen zin meer hebt om te leven.’ Bromde hij woedend tegen de man. Christian had een hand op de keel van de man staan en zo bleef hij hem vast houden, zijn andere hand stond echter in de aanslag om het oudje op zijn gezicht te slaan. Maar dat werd nog juist tegen gehouden door de barvrouw die vanachter haar toog naar hen toe was gekomen en Christian nu naar achter duwde zodat hij de oude man wel los moest laten. Deze werd meteen naar buiten gebracht. Kort wreef hij door zijn ogen voelde zich even duizelen, de jongen wandelde even naar de toog en haalde daar voorzichzelf een shotje. Die kapte hij makkelijk naar binnen waarna hij weer naar Charlene toe wandelde en zijn armen weer op haar heupen legde. Hm, nu was alles tenminste weer zoals het hoorde. Die oudjes konden maar beter weg blijven van hem, tenzij ze een doodswens hadden toch.

Lacherig nam ze de dans aan die de opa net wou beginnen, totdat ze pas laat opmerkte dat Christian eraan gekomen was en hem inmiddels al grof tegen de muur aan gooide. ''Gaat lekker hierrrr!'' Bracht ze best wel hard uit haar mond vandaan en wist gauw nog een drankje te scoren bij de pooltafel waar een aantal mannen stonden, maar ging daar vlug alweer vandaan omdat ze toch de jongen in de gaten wou houden. Ze ging dan ook half op een tafel zitten, terwijl ze niet geconcentreerd het spektakel bekeek wat er zich afspeelde en ondertussen van haar drankje nipte alsof er niets aan de hand was, gewoon een simpele tv-serie op televisie. Eenmaal voordat ze de laatste slok uit het kleine glaasje gedronken had, wat blijkbaar sterk spul was doordat het brandde in haar keel, werd de jongen met wie ze mee hiernaar toe gekomen was al uit de tent gegooid, waardoor ze ook op wou staan maar hij verscheen alweer voordat ze ook maar de kans had gehad om de deur uit te stappen. Een wat nonchalante houding nam ze aan en er stond een scheve grijns op haar gezicht, die eigenlijk best wel tussen aangeschoten en dronkenheid grensde. Zijn armen lagen alweer weer op haar heupen, waardoor ze het kleine beetje drankje achter over schoot en het neerzette op een sta-tafel en haar handen dan ook om zijn nek legde en hem droog aankeek met haar blauwe ogen.
'Nu oprotten, jullie beide!' Klonk een boze stem, al hoorde ze die nauwelijks vanwege haar hoge alcoholsgehalte wat er zich in haar bloed bevond, van de barvrouw die dan ook vlug de jongen en de meid bij hun armen pakte en gauw genoeg buiten de club zette. ''Nou ja zeg!'' Stootte ze uit, al drong het pas later tot haar door wat ze eigenlijk in principe gezegd had. Nadat ze opgestaan had en haar korte kleedje wat afgeklopt had van alle rommel wat op de straat lag, liep ze naar Christian toe. ''Ik wil dansen, laten we naar mijn kamer gaan! Daar zijn geen regels.'' Zei ze sexy met een zachte stem en pakte hem voorzichtig bij zijn hand om hem dan ook naar haar scooter te leiden. Er bestond een kans dat ze misschien onderweg om zouden vallen vanwege dat ze niet meer honderd procent goed bij haar hoofd was, maar dat maakte het alleen maar komischer en het maakte haar toch geen reet uit wat ze nu allemaal aan het doen was. Ze haalde een hand door haar haren heen en ging daarna op de scooter zitten nadat ze het sleuteltje er dan ook in had gestoken en hem opgewarmd had door de motor te laten ronken. ''Ready to go?'' Zei ze met een hik, waarna een korte giechel volgde en voordat de jongen ook maar kon antwoorden waren ze vertrokken richting het gebouw van de slaapvertrekken.

Christian wist dat het meisje dronken was, meer onder de invloed dan hem. Al kon hij zichzelf ook niet meer nuchter noemen eigenlijk, maar ergens maakte het hem niets meer uit. Hij had een van die perverts hier op hun plaats gezet, en nu was het weer zoals in het begin hij en Charlene bij elkaar. Of beter gezegd bij elkaar om te dansen en zich te bezatten. Een korte grijns gleed over zijn lippen. Tot er iemand begon te roepen. Iemand waarvan hij de stem herkende, de barvrouw? Nog voor hij kon opkijken werden zowel hij als Charlene bij hun arm gepakt en zo het pand uitgezet. Ergens had hij de zin om terug naar binnen te gaan, maar voor het beetje dat hij nog kon nadenken wist hij dat ze dan de politie zou bellen en dat konden noch hij, noch Charlene gebruiken. Christian hielp Charlene mee overeind door haar aan haar bovenarm vast te nemen. Toen zijn hand werd vast genomen door haar, schoot er even van alles door zijn hoofd. Esther en hem, meteen schudde hij zijn hoofd. Toen de woorden klonken van het meisje grijnsde hij even scheef. Misschien was het niet al te slim om met haar mee te gaan, of toch niet in deze staat. Want ergens voelde het niet goed voor hem. Maar de hoeveelheid alcohol die door zijn aderen stroomde zorgde ervoor dat hij over die zaken helemaal niet nadacht. Het enige wat hij kon uitbrengen was een gegrinnik. Het feit dat zij zou gaan rijden op haar motor bracht hem ergens misschien wel bij in zijn hoofd dat het erger zou kunnen aflopen, maar hij nam de moeite zelfs niet om het te zeggen. De sexy toon waar op ze tegen hem had gesproken wanneer ze had voorgesteld om naar haar kamer te gaan was hem ergens wel bijgebleven. Geen idee waarom, maar de jongen was nu gewoon onder de pure invloed. Zijn lichaam voelde als verdoofd aan, een ongelukkige bijwerking misschien van dat laatste shotje. Losjes plaatste de jongen zijn handen op haar heupen om zich toch maar vast te houden aan haar, aangezien hij niet meteen achterover wou vallen wanneer ze vertrokken. Hoewel dat hem ook niet meteen zou overkomen eigenlijk, maar toch veiligheid eerst. Bij die gedachte moest hij lachen. Hij zat achterop bij een meisje dat ladderzat was, en ze waren opweg naar haar kamer. Dat was vragen om problemen.

Een brede grijns van oor tot oor sierde haar gezicht, terwijl ze een beetje slordig de weg op reed, op weg naar Monica High. Ze wist hoe fout ze bezig was, maar het kon haar geen ruk schelen omdat ze toch al niet bij haar concentratie was. Als ze geen alcohol had dronken en nog bij haar verstand was geweest, had ze de jongen van Die Hard niet eens aangesproken, laat staan hem meenemen naar haar kamer om te 'dansen'. Ze had geen idee wat voor een slechte reputatie dit bij de studentenvereniging zou opleveren, maar al helemaal niet wat ze van haar dan moesten denken. Charlene, een populaire meid en lid van L8 Nites, die alles wel voor elkaar had, ging met Christian, een lid van Die Hard die er nog maar net binnen was en al een sexpartijtje op zijn naam had staan. En nog wel met de leidster van Die Hard, die waarschijnlijk al helemaal over de rooie zou zijn.
Nog een hik verliet haar keel en daarna volgde er een schattige lach van haar, terwijl ze nogal nonchalant een bocht omvloog en bijna uit evenwicht raakte door het feit dat alles wat ze op dit moment deed, wat laat in haar gedachten aan kwam. Gelukkig voor hen beiden was de weg niet zo heel lang en viel de reis mee. Al waren ze één keer bijna uit de bocht gevlogen en was Charlene er giechelend mee om gegaan, omdat ze het verdomd grappig vond. Eenmaal op de parkeerplaats hield ze met moeite halt en viel toen bijna om, omdat het haar pas laat binnenschoot dat ze met beide voeten op de grond moest staan, wou ze niet vallen. ''Boe.'' Zei ze lacherig tegen de jongen toen ze afgestapt was. Bijna was ze het vergeten om haar schatje op slot te zetten, maar dat zou ze nooit van haar leven kunnen. Gauw deed ze dat dan ook en haakte vervolgens haar arm in die van de jongen, waarna ze hem een soort van naar het gebouw leidde naar binnen toe. Af en toe verliet er een spontane, maar goeie compliment uit haar mond vandaan naar de jongen toe, zoals ''Je bent schattig!'' en ''Waarom ben je zo lief, knuffelbeer?''. In die tussentijd had ze niet veel gedaan behalve hem af en toe om zijn middel gepakt en hem een flinke knuffel gegeven, alsof hij daadwerkelijk ook een grote in levende lijve een zachte, bruine knuffelbeer was. Maar eenmaal in de hal waar haar kamer was, en tevens die van Kenneth die er naast zat, had ze nauwelijks controle over haarzelf en kwam al dichterbijer staan om hem een zoen te geven.

Christian lette helemaal niet op hoe het meisje aan het rijden was. De alcohol begon hem naar zijn kop te stijgen en dat was iets wat in dit geval niet goed was, maar toch ergens wel grappig was voor hem. Al kwam dat meer door het feit dat als je dronken was alles gewoon grappig was geworden. Toen ze like bijna de bocht uitvlogen had Charlene gelachen en hij had heel vrolijk daarmee mee gedaan. Wanneer de motor tot stilstand kwam, was hij diegene die zijn voeten maar snel op de grond zette voor dat ze ook letterlijk op de grond zouden belanden. Speels gaf hij haar een por in haar zij . Charlene was de eerste die afgestapt was en daardoor nog heel droog boe zei tegen hem. Iets waardoor hij op een of andere manier helemaal in een deuk lag. De jongen greep even naar zijn buik, want die begon al flink zeer te doen van al het lachen. Hierna stapte hij iets wat wankel van de motor af en wachtte tot het bloedmooie meisje voor zijn neus haar motor vast had gedaan. Toen ze inhaakte bij hem wandelde hij kalmpjes met haar mee richting het gebouw. Wanneer ze binnen waren kwamen de complimenten op hem afgevlogen waardoor hij even grinnikte. Esther zou over de rooie gaan als ze hier achter kwam. Kort haalde hij zijn schouders op, hoewel hij dit moment nog zou beklagen bij zichzelf ging hij toch gewoon door. De knuffels die hij van haar kreeg had hij met alle plezier beantwoord, en uiteindelijk had hij zijn arm maar rond haar middel laten liggen. Daar hoorde die thuis. Een kort lachend geluid was hoorbaar geworden uiteindelijk ze in een soort hal vormig iets waren gestaan. De plotse kus verbaasde hem even maar hij liet het toe. Christian’s hand gleed even naar haar wang waar hij met zijn vingers over streek, om haar vervolgens zelf ook een kus op de lippen te geven. Welliswaar een kleintje om het speels te laten overkomen. Ergens bedoelde hij dit ook allemaal wel zo, maar hoe langer het feit dat de alcohol in zijn bloed bleef stromen gold ervaarde hij zelf ook dat hij de controle over zichzelf aan het verlliezen was.

Dat Christian haar korte zoentje beantwoordde vond ze wel grappig, waardoor ze hem dan ook droogjes aankeek en haar tanden ontblootte met een grijns. Voordat ze hem nog een kusje zou geven, nadat hij dat alweer bij haar terug gedaan had, bedacht ze zich ineens iets wat haar tegenhield en gelijk weer de slappe lach bij haar veroorzaakte. Ze lachte hard, maar wel schattig, waardoor waarschijnlijk vele leerlingen wakker zouden worden die zich ook in deze hal bevonden in hun kamer. ''Pudding.'' Stamelde ze uit, terwijl ze haast niet meer bij kwam van het lachen. Ze greep met haar armen naar haar maag, die inmiddels begon te steken, maar ze kon er gewoon niks aan doen. Inmiddels ontstonden er tranen in haar ogen, waarom was eigenlijk best raar. ''Pud-ding! Lol!'' Het was hard om uit te leggen waarom ze zo moest lachen, maar het was gewoon een grappig woord plus het feit dat het grappig eten was. Als je er tegenaan tikte met een voorwerp, zoals een lepel of vork ofzo, of gewoon met je vinger dan bewoog het heel komisch heen en weer. En dat eten had je in alle kleuren, van pimpelpaars met groene stippen tot aan alle kleuren van de regenboog. ''Vat je hem?'' Tranen liepen over haar wangen heen en gauw veegde ze weg, waarna ze bijna in elkaar zakte tegen de muur aan met haar rug, gewoon omdat het zo grappig was en haar maag zeer begon te doen.

Christian grijnsde eventjes. Toen ze heel plots pudding zei begon zij zich dood te lachen, en hij deed het zelf ook. Hoe je om zoiets dom kon lachen vatte hij helemaal niet. Maar zijn inmiddels bulderde de jongen het ook uit van het lachen. Tranen waren in zijn ogen gevormd, zo veel lachen kon toch niet gezond zijn? De jongen wreef even door zijn ogen. Weer zei ze wat maar de jongen die begon gewoon steeds harder te lachen. Het feit dat zij lachte, deed hem nog harder lachen. Dit was compleet zinloos. De jongen knikte droog op wat ze zei waarna hij even rond keek. Er stonden al een aantal mensen op de gang naar hen twee te staren, met een afkeurende blik. Maar de jongen vond het allemaal gewoon nog grappiger worden ondertussen. Chris zag de tranen over haar wangen lopen, zelfs dat vond hij momenteel zelfs nog grappig. Iets wat normaal dus niet zou gebeuren. Tja dronken zijn, was misschien niet zo heel slim, zeker niet in het bijzijn van Charlene, maar toch. Christian sloeg losjes zijn arm om haar heen en leunde tegen de muur aan, merendeels om niet om te vallen maar goed, dat kwam door het lachen. Anders was het feit dat hij gewoon met een bonk op de grond zou vallen en dan kreeg hij zowiezo wat geroep naar zijn hoofd gesmeten van de mensen die hier in de kamers sliepen, aangezien alles toch lekker hard klonk. En daar had hij niet bepaald heel veel zin in, hoewel hij heel waarschijnlijk zich er toch niets van zou gaan aantrekken.