Lets go the mall ;D

Het geluid in het stadscentrum stond in z'n volste volume. Iets dat ook wel logisch was, aangezien het hartstikke druk was in de straten. Mensen liepen met volle haast langs je heen, keken je soms een beetje raar aan, of stoten geïrriteerd tegen je aan omdat ze wilde dat je uit te weg ging. Een zucht schoof van Iris lippen. Ze haatte mensen die alleen maar haast hadden. Haast, haast, haast. Het leek alleen maar daarom te gaan. Waar waren de mensen gebleven die gewoon weg naar buiten gingen om er lekker op uit te gaan? In plaats van alleen maar de stress van te laat komen etc. Met haar ogen volgde ze een vrouw die gefrustreerd een klein meisje aan de hand mee trok. Ze gokte dat het haar dochter was. Voor een moment rolde ze met haar ogen, precies hetzelfde verhaal.
Nadat ze even naar de mensen in haar omgeving had gekeken, en zelfs ook nog wat vrolijke blikken terug had gekregen, richtte ze haar blik Jay. Het was leuk dat ze een keer samen gingen winkelen. Hij was onderhand wel een hele goede vriend geworden en omdat Mike nog in Engeland was voor zijn vader kon ze net zo goed wat meer met vrienden doen. Haar gedachten maakte haar de laatste tijd nogal gek en de twijfels over het cheerteam waren ook nog steeds niet verdwenen. En meestal was Mike degene aan wie ze het allemaal kwijt kon. Zacht beet ze op haar lip en dacht even aan het msn gesprek dat ze had gehad met hem. Over zijn vader. Zou hij eigenlijk nog leven? Of zou het leven al van hem ontnomen zijn.. Want als dat zo was, dan.. had Mike zijn zin. Tenminste, ze had begrepen dat hij liever had dat hij dood zou gaan dan dat hij zijn leven door zou zetten. En ze kon het zich ergens ook voorstellen, aangezien zijn vader best veel schulden en andere slechte dingen op zijn naam had staan, en dat zou automatisch bij Mike terecht komen. Maar aan de andere kant kon ze zich nog steeds niet voorstellen dat hij echt wilde dat zijn éigen vader dood zou gaan. Dat wenste je toch niet?
Iris zuchtte voor de zoveelste keer en probeerde het allemaal maar van zich af te zetten. Nu pas besefte ze al die tijd Jay aan had gekeken. Oké, dat kwam lekker raar over. Maar toch maakte ze zich niet zo druk om wat hij ervan dacht. Ze wist dat hij wel tegen haar rare trekken kon, net zoals zij tegen die van hem kon. Een glimlach toverde zich op haar lippen en ze keek hem met een iets minder rare blik aan. "Zo, zullen we gaan?"

[Me&Jay]

Jay had Logan al een hele tijd niet meer gezien. Niet dat het hem veel meer deed, hij was zelf nauwelijks in de kamer te vinden en waarschijnlijk was het voor Logan 'hij had Jay al een hele tijd niet meer gezien'. Het was mede zijn schuld dus hij kon het hem niet kwalijk nemen. Al deed hij dat sowieso niet zo gestoord snel. Hij ging de laatste tijd heel veel met Iris om, het was een goede vriendin geworden. Beste zelfs.
Hij speelde een beetje met een stukje taart dat op zijn bord. Hij vond zichzelf net iets te dik, er kon nog wel vijf kilo van af. En an zat het wel weer goed. Hij was niet dik, maar hij was mollig. "Je moet niet met je eten spelen," hoorde hij en keek Iris even aan. Hij legde zijn vorkje neer en sloeg zijn handen in elkaar, waar hij zijn hoofd op leunde. "Waarom eet je dat niet op?" vroeg ze toen en hij liet zijn handen uit elkaar vallen. "Ik ben te dh-dh-dhik," zei hij zeurderig.
"Jij? Dik?" 'vroeg' ze droogjes. "Ja." reageerde hij simpel en stond tegelijk met haar op. "Rare knul. Maar inderdaad je bent echt een vetzak. Beter dat je twintig kilo afvalt, wijf." grapte ze en hij begon te lachen. Sukkel dat ze was. Gelukkig hadden ze al betaald dus ze konden zo weg.

"Shop until we drop," zei hij heel enthousiast, sloeg zijn arm in die van haar en sleurde haar mee een winkel in. Hij trok haar mee naar de schoenenafdeling en liet haar toen los, voor de laarzen. "En nu ga jij laarzen kopen, want daar heb jij de perfecte benen voor!"

De glimlach op haar lippen werd breder toen ze langer naar Jay keek. Hoe kwam hij erin godsnaam bij dat hij dik was? Ze rolde even met haar ogen en besloot er verder maar niet op in te gaan. Dit zou een leuke middag worden en ze zou het niet laten verpesten, iets dat ze zich wel zag doen. Toen Jay in de lach schoot kon zij het ook niet laten om even wild te grinniken.
"Shop until we drop," hoorde ze hem zeggen. Jay was opgestaan en voor ze het wist had hij zijn arm in die van haar gehaakt. Ze schoot in de lach en nog voor ze kon reageren op zijn woorden, sleurde hij haar mee een winkel in. Gelukkig hadden ze al betaald want anders winkelde de eigenaar van het terras waar ze zonet hadden gezeten ook even gezellig mee. En dat hoefde voor haar part nou ook weer niet.
"En nu ga jij laarzen kopen, want daar heb jij de perfecte benen voor!" Iris keek recht tegen vier grote schoenen rekken aan. Ze waren dus duidelijk in een schoenenwinkel. "Hoezo heb ik daar opeens benen voor? Ik heb nooit benen voor laarzen gehad!" riep ze uit en keek hem raar aan. Vanuit haar ooghoeken keek zag ze hoe een verkoper aan kwam lopen. "Kan ik helpen?" hoorde ze hem achter haar zeggen. Iris schudde haar hoofd en draaide zich naar de man om. "Nee, we kijken nog." antwoordde ze, waarnaar ze zich weer naar Jay omdraaide en een brede glimlach op haar gezicht toverde. "Nou, als jij er zo van overtuigd bent dat ik de benen ervoor heb, ga jij me mooi helpen!" zei ze en ze pakte zijn hand vast en trok hem mee naar één van de rekken.

"Hoezo heb ik daar opeens benen voor? Ik heb nooit benen voor laarzen gehad!" riep ze naar Jay en keek hem raar aan. Hij keek haar net zo raar aan. Maffe meid toch, hoe kwam ze erbij? Niet de benen voor laarzen.. Silly. Ze keken elkaar even raar aan, tot de verkoper kwam en vroeg of ie kon helpen. "Nee vieze leipo, we zijn er net vier seconden," Iris verbeterde hem door te zeggen 'nee, we kijken nog'. De verkoper knikte begrijpend, wierp Jay een vieze blik toe en liep daarna weer weg. Hij haalde zijn schouders op en keek haar aan. "Is toch zo?" vroeg hij droogjes aan haar en krabde even in zijn nek. "En schattie, je hebt er altijd al de benen voor gehad," hij knikte overtuigd door zichzelf.
"Nou, als jij er zo van overtuigd bent dat ik de benen ervoor heb, ga jij me mooi helpen!" riep ze uit en hij knikte, waarna hij haar naar de andere kant van de rekken sleurde. Hij pakte een paar grote zwarte laarzen. Ze zaten strak om de huid heen en hadden een kleine hak. "Deze," zei hij en duwde ze in haar handen, waarna hij bedenkzaam naar het rek staarde. Hij pakte nog een paar laarsjes eruit. Het waren redelijk korte laarzen. Ze hadden een soort van riempje erop met een ijzeren sluiting en een hak. "En deze. Aandoen jij." zei hij en duwde haar naar een bankje. Hij zette haar daar neer en bleef voor haar staan. Hij ging met zijn handen in zijn zij staan en beet op zijn onderlip. "Waar zit jij nou op te wachten? Er komt geen drol voor je neus vallen hoor," zei hij met een grijns.

Blijkbaar kon Jay het niet laten om nog een reactie op de woorden van de verkoper te geven, want van achter haar hoorde ze zijn stem. "Nee vieze leipo, we zijn er net vier seconden." Iris kon het niet laten om in de lach te schieten en ze gaf hem een zachte duw. "Hé, moest dat nou?" reageerde ze lachend op zijn woorden en voor ze wist waren de rollen omgedraaid aangezien hij nu degene was die haar mee sleurde naar één van de duizend schoenenrekken die in de winkel bleken te staan.
Uiteindelijk hielde ze hald bij een rek met allemaal laarzen en ze leunde met haar arm voor een moment over de stalen stang van het rek, terwijl ze toekeek hoe Jay een paar laarzen voor haar uitzocht. Nou keus genoeg in ieder geval, want het rek reikte tot aan het eind van de winkel. Dus Jay zou nog wel even bezig blijven.
"Deze," Sneller dan verwacht duwde hij een paar laarzen in haar handen. "Jezus, da's snel." zei ze, maar op haar lippen speelde een glimlachje. Met een bedenkelijke blik in haar ogen keek ze naar de laarzen in haar handen. Het was een strak model met een hakje, iets dat haar altijd wel aansprak. Maar nog altijd twijfelde ze over het feit of ze de benen wel had voor zoiets. Een rokje bijvoorbeeld vond ze ook niet bij zichzelf passen, en dat terwijl veel mensen tegen haar hadden gezegd dat het goed stond.
Een zucht schoof van haar lippen, terwijl ze naar een bankje in het midden van de winkel liep om de laarzen te passen. Toen ze er één aan had getrokken kwam Jay al met een nieuw paar aan. "Wacht even." reageerde ze en ze liep met één laars aan naar de spiegel. "Wat vind je?" vroeg ze en zelf keek ze nog altijd bedenkelijk naar haar spiegelbeeld.