Sitting

Nona was ondertussen best wel moe geworden van het lopen. Ze had bij het strand haar schoenen uitgedaan, waarna ze die in haar handen gepakt had en zo verder gelopen was. Ze ging met haar hand door haar bruine haren. De schemering begon al te vallen, waardoor het een best mooie plek was hier. Monica was sowieso wel erg mooi. Al die mensen, feestjes en natuurlijk de grote school die best wel aandacht mocht hebben voor zijn grote bouw. Die aandacht had het gebouw dan ook van Nona gekregen. Ze schudde haar hoofd lichtelijk. Ze keek op toen een meeuw hard krijste. Ze viel bijna doordat ze schrok. Ze volgde de meeuw met haar ogen. Deed haar denken aan de film van Titanic. Alhoewel daar niet echt een meeuw in rondgevlogen had. Het was eerder... een tragische film over een boot die zonk, waarvan de hoofdrolspeler, Jack, overleed aan het vriezen. Ze had niet kunnen nalaten dat ze erom had gehuild, maar misschien kickte de film daar ook wel gewoon op. Dat je huilde na afloop. Maar ach.. Ze schudde haar hoofd opnieuw. Ze dacht eigenlijk aan veel dingen en die waren meestal erg onbelangrijk. Wie ging er nu aan de film van Titanic denken als er een meeuw kwam langs gevlogen? Ze schudde haar hoofd opnieuw. Misschien moest ze gewoon proberen om niet te denken. Maar oké, dat kon dan ook weer niet. Nee, ze moest gewoon niet aan zulke gekke dingen denken. Maar zij was nu eenmaal gek, dus hoe kon ze dan niet aan gekke dingen denken? Houd op! klonk het dwingend in haar hoofd en Nona schoot in de lach. Oh, wauw, dit stuk was mooi! Haar ogen gingen uit naar de horizon van de zee. En daarna keek ze naar de pier. Daar wou ze naartoe. Ze liep richting de pier en trok de laatste afstand een sprintje. Toen ze er eenmaal was, klom ze erop en ging ze zitten.

- Sorry, kort, maar film begint [^^] -
- Vrij om te reageren -