I'm just a sucker for girls

Toen een paar cheerleaders hem hadden uitgenodigd om te komen kijken bij hun training was hij daar enthousiast op ingegaan. Welke jongen zou dat nou niet leuk vinden? Pas toen hij met de twee meiden de zaal binnen was gelopen en Ayanna had zien staan realiseerde hij zich dat zij daar ook zou zijn. Omdat hun binnenkomst niet erg subtiel was geweest had hij zich moeilijk kunnen omdraaien, ze had hem toch al gezien. Inmiddels zat hij al bijna een uur aan de zijkant toe te kijken hoe de mooie meiden hun meest ingewikkelde moves oefenden. Al het hele uur probeerde hij Ayanna te ontwijken, maar het was moeilijk, erg moeilijk. Sinds ze het uitgemaakt hadden was er een lange tijd verstreken en ze hadden elkaar nooit meer gesproken. Hoewel hij het allemaal al lang verwerkt had en verder was gegaan met zijn leven was het vreemd om Ayanna te zien. Zijn verliefdheid was over, maar nog steeds gaf hij veel om haar. Heel stiekem miste hij haar ook gewoon in zijn leven, ze hadden veel meegemaakt samen. Daarbij was ze ook nog eens ongelofelijk sexy als cheerleader. Toen hij merkte dat hij weer naar haar aan het staren was richtte hij zich snel op één van de meiden die hem uitgenodigd had, hij had het idee dat ze Rosa heette. Het leek alsof ze extra probeerde te showen voor hem, dus glimlachte hij enthousiast naar haar. Zijn glimlach werd beantwoord met luid gegiechel en hij schudde grinnikend zijn hoofd. Misschien had hij gewoon iets langer moeten nadenken voor hij ja had gezegd op deze uitnodiging, dit zou alles waarschijnlijk niet makkelijker maken voor Ayanna. De meeste cheerleaders stopten en één meisje nam het woord om hen te complimenteren voor de extra inzet deze training. Rosa kwam meteen zijn kant op gesneld en hij stond op van de bank waarop hij had gezeten. "En, hoe vond je het?" vroeg ze hem enthousiast. "Super! Ik zie je zo buiten weer oké?" reageerde hij vrolijk, waarna hij een kus op haar wang drukte en toekeek hoe ze richting de kleedkamer liep daarna. Vervolgens keek hij opzij, waar Ayanna nog steeds in de gymzaal was. Schuldig richtte hij zijn blik op de grond. Ze hadden afgesproken om vrienden te blijven, maar daar was duidelijk niks van terecht gekomen. Hij vroeg zich af of ze een nieuw vriendje had inmiddels, of ze hem vergeten was. Of dat ze hem nog haatte voor wat hij haar aangedaan had. Hij zuchtte en richtte zijn blik weer op. De gymzaal was inmiddels zo goed als verlaten, de meeste cheerleaders waren zich gaan omkleden.

Die middag had ze, zoals zo'n beetje iedere middag, gewoon weer cheertraining. Ze betrad de gymzaal zoals gewoonlijk weer met Mandy. Ze zaten in dezelfde klas, hetzelfde team en daarbij had Mandy haar er min of met bovenop geholpen na de break up met Ty. Niet vreemd dus dat ze veel met elkaar omgingen. Ondertussen waren ze al naar de kleedkamers gelopen, waar ze zich omkleedden en Mandy aan een heel verhaal begon. Na verscheidene pogingen te hebben gewaagd, kon ze er geen draad meer aan vastknopen en maakte ze af en toe maar instemmende of afkeurende geluiden om haar in ieder geval het gevoel te geven dat ze wel degelijk luisterde. Toen ze klaar waren met omkleden liepen ze terug naar de gymzaal waar ze zouden wachten op Ashley. Mandy was nog steeds aan het vertellen, maar nu deed ze niet eens meer de moeite om haar het idee te geven dat ze luisterde, ze keek haar niet eens meer aan. Haar blik was gericht op de deur, waar zojuist twee teamleden en Ty doorheen waren gelopen. "Aarde aan Ayanna, ben je er nog?" sprak Mandy lachend, die blijkbaar Ty nog niet had gezien. Pas toen ze Ayanna haar blik volgde en uitkwam bij Ty, die op een bankje was gaan zitten, begreep ze het. "Heb je überhaupt wel wat van mijn verhaal meegekregen?" vroeg het meisje daarna grinnikend. "Nee, niet echt." beaamde ze, terwijl ze er eindelijk in slaagde haar blik van Ty af te wenden. Ze was blij dat Ashley algauw de zaal binnenkwam, zodat ze haar aandacht op wat anders dan Ty kon richten. De training die volgde ging goed, vandaag oefenden ze onder andere de wat lastigere oefeningen en zelfs die gingen nu goed. "Je wordt bekeken, Ayan. Misschien moet je je net zo uitsloven als Rosa, dan maak je nog meer indruk." grinnikte Mandy, waarop Ayanna haar een geïrriteerde blik toewierp. "Ik hoef geen indruk op hem te maken. Zoals ik al honderd keer gezegd heb: hij wil me echt niet ineens terug." siste ze geërgerd terug. Na de training complimenteerde Ashley hen nog met hun inzet en de meesten vertrokken direct naar de kleedkamer om te douchen en zich om te kleden. Rosa huppelde eerst nog even overdreven vrolijk naar Ty toe en ze kon het niet laten om vanuit haar ooghoeken te blijven kijken. Pas toen Ty de cheerleader een kus op haar wang drukte keek ze weg. Ze slaagde er inmiddels in om haar emoties onder controle in het bijzijn van anderen, maar nu werd het wel heel lastig om dat vol te houden. Toen het huppeltutje haar gepasseerd had en alleen Ty en zij nog in de zaal waren twijfelde ze even. Ze zou nu gewoon naar de kleedkamer kunnen gaan om zich net als iedereen om te kunnen kleden, maar ze zou nu ook naar Ty kunnen lopen en hem aanspreken. Zonder er verder nog bij na te denken liep ze met een vage glimlach naar Ty toe. "Hey," begon ze toen ze voor hem stond. Oh, nu moest ze nog bedenken wát ze eigenlijk tegen hem ging zeggen. "Hoe vond je het? Zijn we goed genoeg om te cheeren voor jouw team?" vroeg ze vervolgens luchtig, alsof er nooit iets gebeurd was tussen hun. Zou ze dat wel laten blijken, dan zou ze waarschijnlijk binnen de kortste keren weer met tranen in haar ogen staan. Daar was ze wel achter gekomen nu. Zolang ze het verdriet wegens de breuk 'gewoon' negeerde, was het een stuk eenvoudiger om zich groot te houden. 

EDIT: Kom er net achter dat m'n telefoon een heel stuk heeft weggelaten. :') Nu klopt 'ie weer! :'D

Het verbaasde hem nogal dat Ayanna naar hem toe liep, eigenlijk had hij verwacht dat ze de rest van de meiden naar de kleedkamer zou volgen. Veel kon hij niet van haar nog steeds haast perfecte gezicht aflezen, hoe erg hij het ook probeerde. "Hé," groette hij vriendelijk terug met een klein glimlachje rond zijn lippen. Het was vreemd om zo weinig te zeggen hebben tegen haar, vroeger hadden ze hele verhalen tegen elkaar. Eigenlijk had hij ook veel te vertellen, maar niks waar hij Ayanna enig goeds mee zou doen. Aan haar houding te zien leek het alsof ze in ieder geval over haar gevoelens voor hem heen was. Hoe egoïstisch het ook was, ergens stak dat Ty. De manier waarop ze tegen hem praatte alsof ze tegen een vage kennis praatte, tegen één of andere leerling waar ze een schoolopdracht mee moest doen en die ze niet goed kende. Niet alsof ze tegen haar ex praatte, de zogenaamde love of her life. Natuurlijk wist hij dat het niet eerlijk was hoe hij nu dacht, zelf gedroeg hij zich net zoals zij. "Jullie waren zeker goed genoeg," reageerde hij droogjes op haar luchtige vraag. Hij krabde in zijn nek en keek haar doordringend aan. De ongemakkelijk stilte die nu zou aanbreken zou waarschijnlijk tergend zijn, dus opende hij zijn mond om een vraag te stellen. "En, hoe gaat het met je enz?" De toon waarop hij praatte was ongewoon aarzelend, meestal wist hij altijd en overal wat hij moest zeggen. Alleen op dit moment was het te ongemakkelijk en hij wist niet goed wat hij wel en niet tegen haar kon zeggen. "Heb je een nieuw vriendje?", gooide hij er brutaal achteraan. Het was misschien een stomme vraag, maar hij moest het gewoon weten. Er gingen altijd roddels de school rond, soms ook over Ayanna. Vaak wist hij wel dat ze niet waar waren, maar je wist maar nooit. De enige die dat echt kon weten was zijzelf, dus waarom zou hij het niet vragen? Misschien maakte dit hem desperate, maar het maakte hem niet eens uit. Waarschijnlijk zou hij Ayanna toch niet heel veel meer spreken na dit gesprek, gezien het hoge awkward gehalte.

Ze had er nu al weer spijt van dat ze naar Ty toe was gegaan, ze had beter gewoon met de anderen naar de kleedkamer kunnen gaan en vervolgens weglopen alsof ze hem niet gezien had. En daarnaast sloeg datgene wat ze tegen hem zei helemaal nergens op. Maar ze kon zich nu moeilijk alsnog omdraaien en weglopen, nu ze hem aangesproken had was het al te laat. Maar toch deed het haar wel goed om gewoon voor hem te staan en tegen hem te praten. Nu alleen nog wat zinnigs bedenken om te zeggen. Zijn begroeting was eveneens.. simpel. Ze had ook niets anders verwacht, al helemaal niet na alle verhalen die rond gingen over hem en Charlene. De glimlach verdween direct van haar gezicht toen de naam Charlene door haar hoofd ging. Hoewel ze best wist dat ze haar óf Ty niks kwalijk kon nemen, vond ze het toch geen fijn idee dat Ty zo snel alweer met een ander meisje bezig was. Het was moeilijk om zo koel tegen hem te doen, maar zolang de rest van haar team nog in de buurt was zou ze proberen om ook zo koel te blíjven doen. Gelukkig zag ze de eerste meiden de zaal al verlaten, ze vond het maar helemaal niks om zo tegen Ty te 'moeten' doen. Het droge antwoord wat Ty gaf op haar vraag was te verwachten, het was ook een vraag geweest die werkelijk nergens op sloeg. De doordringende blik waarmee hij haar aankeek deed haar even wegkijken. Ze was blij dat Ty nu sprak, aangezien er een ongemakkelijke stilte dreigde te vallen. Waarom had ze hem ook alweer aangesproken? "Nou, goed is anders.." beantwoordde ze zijn vraag mompelend, terwijl ze haar blik weer terug op Ty richtte. "En hoe gaat het met jou?" kaatste ze de vraag vervolgens met een klein glimlachje terug. De vraag die volgde deed haar even verbaasd haar wenkbrauwen optrekken. Ze dacht dat ze de vorige keer toch echt heel duidelijk was geweest.. "Nee, zoals ik toen ook al gezegd heb, ik heb geen behoefte aan een vriendje zolang jij het niet bent." antwoordde ze vervolgens naar alle eerlijkheid, zonder haar blik af te wenden. "Maar ik hoorde dat jij je wel vermaakt met je nieuwe kamergenote? En je hoeft het niet te ontkennen, ik heb het gehoord van de bitch herself." sprak ze vervolgens weer wat koeler. Nee, ze had geen goed woord over voor de blondine, ook al had ze feitelijk niets verkeerd gedaan.

Het lieve glimlachje dat haar gezicht sierde verdween plotseling, maar hij kon niet echt een reden daarvoor bedenken. Het zou moeilijk aan hem kunnen liggen, hij had nog niks gezegd wat haar op wat voor manier dan ook van streek had kunnen maken. Vroeger wist hij altijd wat haar dwars zat, maar tegenwoordig wist hij weinig van wat zich in haar leven afspeelde. Hij zuchtte ongemakkelijk na Ayanna's eerlijke antwoord dat meteen een knagend schuldgevoel op riep. Voor het feit dat het niet zo goed ging wist hij de reden jammer genoeg wel.. De troostende woorden die hij meestal paraat had voor haar ontbraken, dus hield hij zijn mond. Toen ze de vraag terugkaatste, keek hij even zwijgend naar de grond, zijn antwoord uitstellend. Hoe pijnlijk zou het voor haar zijn als hij haar hier zou vertellen dat het eigenlijk heel goed met hem ging? "Eigenlijk gaat het wel goed," antwoordde hij voorzichtig. Voor hij verder iets hoefde te zeggen gaf ze zelf antwoord op zijn tweede vraag. Fronsend hoorde hij haar antwoord aan, natuurlijk kon hij zich haar woorden nog goed herinneren. Ze had het hem keer op keer weer verteld, maar eigenlijk had hij verwacht dat ze het niet echt meende. In een paar seconden veranderde zijn semi-bezorgde blik in een verhard gezicht. Natuurlijk had hij niet verwacht dat zijn gerommel met Charlene geheim zou blijven op school, maar dat Ayanna gesprekken voerde met Charlene had hij nooit kunnen bedenken. Als ze het echt van Charlene zelf had gehoord zou ontkennen ook geen zin hebben. De benaming die Ayanna voor Charlene had bedacht schoot echter in het verkeerde keelgat. Inmiddels zag hij Charlene als een hele goede vriendin en Ayanna mocht jaloers of boos zijn hoeveel ze wilde, maar dat gaf haar niet het recht om Charlene te beledigen. "De bítch herself?" herhaalde hij terwijl hij haar hoofdschuddend aankeek. "Ik had jou nooit ingeschat als het jaloerse ex-vriendinnetje Ayanna. Heel laag," voegde hij er aan toe. Hij haalde weer een hand door zijn haren en keek even twijfelend naar de deur. Dit was niet de manier waarop hij gehoopt had dat hun eerste gesprek sinds tijden zou lopen, maar hij zou moeilijk nu zo maar weg kunnen lopen van haar. "Dat was misschien een beetje hard, maar als je op iemand boos zou moeten zijn, dan ben ik het. Laat Charlene er gewoon buiten." De verontschuldigende woorden zouden nodig zijn om dit gesprek niet in een grote onenigheid te laten veranderen. Ayanna had kunnen weten dat hij altijd voor zijn vrienden opkwam, wie het ook was. Eigenlijk was hij al lang blij dat de enige waar ze over begon Charlene was, als ze echt wilde had ze genoeg om hem in zijn gezicht te gooien. Schuldbewust wendde hij zijn blik nog steeds van haar af.

Een beetje ongeduldig wierp ze een blik over haar schouder naar de kleedkamer. Zolang haar teamgenotes daar nog waren wilde ze zich enigszins rustig houden, aangezien ze tegenwoordig erg goed bleek te zijn in flippen zonder dat daar echt een reden voor was. Als het goed was zou nu bijna iedereen weg zijn, en dat was naar goed ook. Ze slaagde erin om een ietwat geforceerd glimlachje op haar gezicht terug te toveren toen Ty even zuchtte. Afwachtend keek ze hem aan nadat ze hem had gevraagd hoe het met hem ging, maar stiekem was ze een beetje bang voor het antwoord. Uiteindelijk was het antwoord wat ze kreeg ook wat ze verwacht had, maar stiekem van had gehoopt dat ze het fout had. "As I expected." mompelde ze binnensmonds. Maar het was niet eerlijk om te hopen dat het niet zo goed met hem ging, deze bevestiging van haar vermoedens had haar hoop dat het ooit goed zou komen dan wel difinitief de grond in gestampt. "Nou, gelukkig." sprak ze tenslotte maar met een kleine glimlach. Nu was de vraag of ze überhaupt ooit nog op een normale manier met elkaar om konden gaan, dit eerste gesprek was nou niet bepaald een groot succes. "Ik kan niet aan andere jongens denken zolang ik jou nog leuk vind.." mompelde ze er achteraan. Zoals het er nu uitzag betwijfelde ze of haar gevoelens voor Ty nog zouden veranderen. Ze beet even op haar lip toen Ty's blik verstrakte toen ze over Charlene sprak. "Vindt je het nou echt héél vreemd dat ik jaloers ben? Natuurlijk ben ik jaloers op Charlene. Op ál die meisjes waar je nou mee zoent of überhaupt omgaat," begon ze zacht. "Net zoals je niet had verwacht dat ik een slet was, blijk je me toch minder goed te kennen dan je dacht. Dat kan ik trouwens andersom ook over jou zeggen." beet ze hem vervolgens toe. Er zou heel wat moeten gebeuren, wilde ze haar mening over Charlene bijstellen. Ze twijfelde even of ze Ty moest vertellen over haar.. ontmoeting met Charlene. Wellicht dat hij het dan enigszins zou begrijpen, maar voor hetzelfde geld werd hij alleen maar bozer. "Je weet best dat ik niet boos kan zijn op jou als ik bij je ben.." sprak ze hem mompelend tegen. Ze was wel eens boos, maar dat zou ze nooit willen en durven uiten waar hij zelf bij was. Kort keek ze even achterom om te checken of de rest van haar teamgenotes al weg waren, en aangezien ze net Ashley door de deur zag gaan ging ze er vanuit dat de rest al weg was, Ashley was altijd als laatste. Twijfelend keek ze even naar de deur van de kleedkamer. Het kon niet anders dan dat ze behoorlijk zweette en dus stonk, en ze wist niet hoe lang dit gesprek nog zou duren. Maar ze kon zich moeilijk om gaan kleden en Ty laten wachten, ze had zo het idee dat hij dat niet voor haar over had. "Ik noem haar dan ook niet helemaal zonder reden een bitch, zo triest ben ik nog net niet." sprak ze, bij de laatste zin met een licht sarcastische ondertoon in haar stem. Ze trok even verbaasd een wenkbrauw op toen Ty zijn blik af wendde. "Waarom kunnen we nou niet gewoon normaal tegen elkaar doen.." mompelde ze binnensmonds, niet geheel zeker of Ty het ook hoorde. 

Misschien had ze het niet zo bedoeld, maar de manier waarop ze reageerde toen hij vertelde dat het goed ging leek haast beschuldigend. Alsof het niet eerlijk was dat het met hem wel goed ging, zo lang het niet goed ging met haar. Hij zuchtte, misschien had ze wel gelijk, misschien was dat ook gewoon niet eerlijk. Toch konden ze moeilijk ongelukkig blijven tot ze misschien ooit weer samen zouden komen. Hij glimlachte toen ze er nog een positieve opmerking achteraan gooide, dit keer duidelijker verstaanbaar. Ze deed in ieder geval haar best om te doen alsof ze hem nog iets goeds toewenste. Hij trok één wenkbrauw op en keek haar serieus aan. "Dat je me nog steeds leuk vind nadat ik je alleen gelaten heb.. Je verdient zo veel beter schat," reageerde hij lichtelijk verontwaardigd. Veel zin om dat te zeggen had dat waarschijnlijk niet, aangezien ze die discussie al zo vaak gevoerd hadden dat hij de woorden kon dromen. Ayanna was één van de meest eigenwijze meisjes die hij kende en hoe leuk dat soms ook kon zijn, het kon ook lastig zijn. Over dat punt waren ze het gewoon nooit eens geworden. Hij schudde zijn hoofd, nee, het was niet heel gek dat ze jaloers was, zeker niet als ze nog steeds gevoelens voor hem had. Bij het horen van de nadruk die ze legde op ál die meisjes beet hij even op zijn lip. Ontkennen zou het er niet beter op maken, dus hield hij zijn mond. De woorden die daarna haar mond verlieten waren hard, fel en totaal niet Ayanna-achtig. Zou hij haar bitter gemaakt hebben? Een schuldgevoel overspoelde hem en schuldiger had hij zich nooit gevoeld. Hij miste haar altijd vrolijke gezicht, de lieve woorden die ze zo vaak in zijn oor fluisterde. Ty knikte, hij wist dat het niets voor Ayanna was, maar hij vroeg zich af wat er tussen Ayanna en Charlene gebeurd kon zijn. "Oké, maar het maakt niet uit, ik vraag later wel aan Char wat er gebeurd is tussen jullie, dat doet er nu niet toe," reageerde hij rustig en zeker niet onvriendelijk. Hij richtte zijn blik weer op toen hij moeilijk verstaanbare woorden over haar lippen hoorde komen. Veel ving hij er niet van op, maar de woorden 'normaal tegen elkaar doen' ontgingen hem niet. Hij haalde zijn schouders op, hij wist het ook niet. "Ik mis je.." zei hij plotseling zachtjes, haar harde woorden vergetend. Misschien was dat de reden, misschien was het zo pijnlijk omdat ze nog van elkaar hielden. Hij pakte haar warme hand vast en keek haar twijfelend aan, terwijl hij een stap dichterbij deed. Hij wist niet wat hij aan het doen was hier.

Er speelde een twijfelend glimlachje rond haar lippen. Het gesprek verliep gelukkig al wat vriendelijker dan de eerste paar zinnen en daarnaast voelde ze zich ook steeds minder ongemakkelijk. De glimlach die op Ty's gezicht verscheen deed haar even nog breder glimlachen. Hij was en bleef zo ontzettend aantrekkelijk, helemaal als hij lachte. Toen hij zijn wenkbrauw optrok en haar weer serieus aankeek voelde ze de discussie al komen. En inderdaad, ze had gelijk. "Ik dénk dat je zelf ook wel kan bedenken wat ik hierop zou antwoorden," sprak ze grinnikend. Toen ze zijn zin nog eens herhaalde viel pas het woordje 'schat' haar op en ze  glimlachte even breed. "Ik verdien absoluut niet 'zo veel beter', iets beters zal ik niet vinden en eigenlijk was jij al beter dan ik verdien." Het klonk een beetje als een opsomming zoals zij het opnoemde. Ze was ontzettend eigenwijs, dat wist ze heel goed, maar eigenlijk was Ty minstens even eigenwijs als zij was, aangezien hij steeds de discussie weer aanging. Bovendien zouden ze het toch nooit eens worden wat dat betreft. Ze was wel blij dat Ty haar jaloezie enigszins begreep, zodat dat niet het volgend onderwerp zou worden waarover ze discussieerden. Ze had direct nadat ze ze had uitgesproken spijt van haar harde woorden, ze wilde helemaal niet zo pissig tegen Ty doen. "Sorry.. Naast een jaloerse slet ben ik blijkbaar ook nog eens een bitch." mompelde ze, terwijl ze haar blik naar beneden had gericht. Ze betwijfelde of Charlene eerlijk het hele verhaal zou vertellen als Ty het aan haar zou vragen, maar daar moest ze dan maar vanuit gaan. "En wat doet er dan wel toe nu?" vroeg ze nadat ze haar blik weer op Ty had gericht. Zijn plotseling rustige en vriendelijke toon verbaasde haar enigszins. Het leek erop dat hij haar binnensmondse gemompel had verstaan en ze zuchtte even toen hij zijn schouders ophaalde. Ze hoopte maar dat dat ooit nog zou veranderen. Na zijn volgende, verbazingwekkende woorden keek ze hem even doordringend aan. "Zeg dat nou niet.." sprak ze met enige tegenzin. Eigenlijk kon ze het niet vaak genoeg horen, maar dat maakte het er niet makkelijker op. Ze was net een beetje aan het idee gewend dat ze nooit meer samen zouden komen. "Ik mis jou ook, heel erg." kreeg ze er fluisterend en met een beknepen stemmetje uit, terwijl ze ietwat nerveus naar hun handen keek.

Het was fijn weer een glimlach te zien op haar engelengezichtje, het sierde haar gezicht en het zag eruit alsof die glimlach daar gewoon hoorde te staan. Instemmend knikte hij, dat wist hij zeker, daarom was deze discussie een verloren zaak zowel voor hem als voor Ayanna. Ze waren beiden niet de types om te toe te geven, zeker niet bij dingen waar ze vol achter stonden. "Ik hoor het al weer, ik hoef niet eens de moeite te doen je te overtuigen van mijn kant van het verhaal," concludeerde hij grinnikend nadat ze haar woorden had uitgesproken. Hoe vaak hij haar dat wel niet had horen zeggen.. Beduusd keek hij haar, ze was nogal hard over zichzelf en daar was hij het niet helemaal mee eens. "Ten eerste ben je geen slet en nou ja, je bent wel een beetje jaloers blijkbaar, maar je bent zeker geen bitch," reageerde hij op nog steeds een vriendelijke toon. Hij haatte het als ze zo laag over zichzelf dacht en sprak, want hij wist dat ze vaak veel te negatief over zichzelf dacht. Iets wat totaal niet nodig was bij haar. Hij haalde zijn schouders op bij haar vraag, hij wist niet wat er nu toe deed. Alleen zij en hij? Er waren niet veel dingen die hem van zijn stuk brachten en hem vanbinnen in verwarring brachten, maar Ayanna was er één van. De tegenzin in haar stem maakte hem er van bewust dat hij verkeerd bezig was. Nu zou hij haar weer in de war brengen, het waarschijnlijk alleen maar moeilijker voor haar maken. Hij zuchtte toen ze toegaf dat zij hem ook heel erg mistte. De behoefte om haar nu in zijn armen te nemen, haar te zoenen, haar mee te nemen naar zijn kamer was groot, maar hij onderdrukte het. In zijn kamer was Charlene.. Hij zuchtte, Charlene, zijn ongelofelijk sexy nieuwe roommate, zijn vriendin, zijn gewone vriendin waarmee hij het bed gedeeld had. Charlene waar Ayanna blijkbaar vanaf wist. Geschrokken liet hij Ayanna's hand los, hij volgde zijn gevoel, maar er was nog steeds niks veranderd. Nu hij weer single was had hij haar goed gebruik van gemaakt, hij zou Ayanna nog steeds alleen maar kwetsen als hij haar nu weer zou zoenen. Het zou haast gebruiken zijn. Deze opwelling kon hij niet toeschuiven aan 'the heat of the moment', er was nog geen heat en er was eigenlijk niet eens een moment nu. "Sorry, ik liet me even gaan. Er is eigenlijk niks veranderd," mompelde hij net verstaanbaar.

Grappig, wekenlang was het haast een dagelijkse opgave om een glimlach op haar gezicht getoverd te krijgen en ze hoefde maar even bij Ty te zijn en ze stond haast continu te glimlachen. Het was ook best grappig dat in vrijwel ieder gesprek dat ze hadden altijd dezelfde discussiepunten weer voorbij kwamen. Ze grinnikte even om zijn volgende woorden. "Hm, dat heeft denk ik even veel zin als de honderd voorgaande keren dat je dat probeerde." antwoordde ze met een grijns. Over het algemeen waren ze allebei te eigenwijs om überhaupt een discussie te voeren, ongeacht over welk onderwerp. Ze zuchtte even toen Ty haar ervan probeerde te overtuigen dat ze geen slet of bitch was. Ze wist zelf wel beter.. "Bij jóu ben ik geen bitch nee, maar ik was anders behoorlijk bitchy tegen die Charlene.." mompelde ze binnensmonds terwijl ze even wegkeek. Het verbaasde haar nog dat hij al die maanden zoveel geduld had met haar, zonder knettergek te worden van haar gezeik over zichzelf. Great, nu kon ze 'zeikerd' ook nog aan het lijstje toevoegen. Een zeikende, jaloerse bitch. Kort gleed haar blik even door de grote ruimte, ze hoopte maar dat er niet nog andere groep sporters moest trainen, het was wel lekker rustig in de gymzaal. Ze wist niet goed hoe ze op de situatie moest reageren, maar ze wist in ieder geval dat de drang om hem te zoenen steeds groter werd. Maar dat kon ze niet maken, hoe graag ze het ook wilde. Ze waren uit elkaar en ze zou hem nooit meer zoenen, daar moest ze maar mee leren leven. Maar het was moeilijk, en verwarrend. Waarom pakte hij haar hand vast en stond hij zo dichtbij? Onbewust was ze ook een stap dichterbij gaan staan zodat ze haast tegen elkaar aan stonden, en met een twijfelend glimlachje keek ze hem aan. Dit deed haar een beetje denken aan de dag denken dat ze elkaar ontmoetten. Toen hadden ze in een min of meer vergelijkbare situatie gezeten: ze wilden wel maar het kon eigenlijk niet. Het verschil was echter dat ze toen aan die behoefte hadden toegegeven en toen had het er min of meer voor gezorgd dat ze een relatie kregen. Ze betwijfelde zeer of het nu weer zo zou werken. Nadat Ty plots haar hand weer had losgelaten zuchtte ze even teleurgesteld, dat wilde ze nou ook weer niet. "Maakt niet uit, denk ik. Al is de behoefte om je te zoenen nu nog groter. Wees niet bang, ik zal je niet zo.. bespringen als toen," mompelde ze met een kleine grijns. "En in welke zin is er niets veranderd, in de zin van dat je nog steeds niets met me wilt?" vroeg ze vervolgens zacht, waarna ze zuchtend naar de grond keek. 

Hij grijnsde en knikte instemmend, ze kenden elkaar gewoon te goed. 'Een verloren zaak..' mompelde hij terug. Misschien was het niet de reactie waar ze op hoopte, maar nadat ze uitlegde waarom ze wel een bitch was, moest hij grinniken. Het ontroerde hem dat Ayanna zichzelf alweer tot bitch benoemd had, enkel omdat ze bitchy tegen Charlene had gedaan. Iets wat voor Charlene vast niet heel vreemd was, hij kon zich voorstellen dat die wel vaker zogenaamde bitch fights had met jaloerse meiden of ex vriendinnen. 'Geloof me, jij bent alles behalve een bitch. Je mag je heus wel gewoon laten gaan voor één keer gekkie!' reageerde hij nog na grijnzend. Natuurlijk geloofde hij best dat ze zich anders gedroeg als hij er niet bij was, maar toch kende hij haar goed genoeg om te weten dat ze echt geen bitch was. Het verbaasde hem niets dat Ayanna hem niet afwees toen hij haar veel te intiem benaderde. Maar het deed hem ergens pijn dat ze hem niet afwees. Ze had hem moeten wegduwen en moeten zeggen dat hij zijn kans gehad had, dat hij een zak was en haar niet verdiende. Dit bewees alleen maar dat ze te goed voor hem was, ze haatte hem niet voor wat hij gedaan had maar gaf nog steeds om hem. En dat was pijnlijk, ze was zo trouw, zo vol liefde en hij had haar pijn gedaan, deed haar nog steeds pijn. De teleurstellende zucht die ze maakte was ook weer de foute reactie. Hij schudde haast onmerkbaar met zijn hoofd en keek haar vervolgens weer aan. 'Me bespringen zeg je?' reageerde hij met een klein glimlachje rond zijn lippen. 'Ik hou je niet tegen..' voegde hij er met een kleine grijns achteraan. Shít. Verkeerde woorden. Het was oneerlijk, hij deed wat hij wilde en met wie hij wilde, genoot van zijn leven en had weinig zorgen en zij had een moeilijke tijd met veel verdriet. Vervolgens kwam hij haar storen bij haar sport en bracht verwarring in haar hoofd, gebruikte haar. Maar hij kon het niet laten, de aantrekkingskracht tussen hen was niet weg, die was sterker dan ooit aanwezig en hij gaf er automatisch aan toe. Zonder rekening te houden met wat dit voor Ayanna allemaal betekende. 'Ayanna, ik ben gewoon geen relatie type, nog niet in ieder geval,' reageerde hij zachtjes op haar woorden. Met zijn duim pakte hij zachtjes haar kin en duwde daardoor haar hoofd omhoog, zodat haar blik niet meer op de grond gericht was, maar op hem. 'Ik geef nog steeds om je en ik zou willen dat ik anders was..' Zijn woorden waren eerlijk, ja, hij wilde echt dat hij anders was, dat hij haar niet zo zou kwetsen.

Deze manier van omgaan met elkaar beviel haar nog best. Het voelde.. vertrouwd, maar wellicht was dat ook wel weer de reden dat het zo moeilijk was. Ze grinnikte even om zijn woorden. "Jep, een verloren zaak." knikte ze grijnzend. Ze trok even een pruillip toen hij grinnikte. Zo grappig vond ze het eigenlijk niet, na een uur douchen hadden haar haren nog naar koffie geroken. Maar Ty's grijns was, zoals altijd, zo aanstekelijk dat haar mondhoeken tegen haar zin in toch omhoog krulden. Zijn volgende woorden deden haar eveneens lachen. "Hoewel ik moet bekennen dat het best goed voelde en opluchtte, was het de eerste en de laatste keer dat ik me 'even liet gaan'. Ik heb het geweten ook.." mompelde ze daarna. Nee, ze zou niet nog eens een koffie douche of iets dergelijks riskeren. Kon ze maar met overtuiging tegen zichzelf zeggen dat ze hem haatte, dat ze niets meer van hem moest weten, het zou alles zoveel makkelijker maken. Dan was ze net als Ty gewoon verder gegaan met haar leven. Die dagelijkse kwelling was haast ondraaglijk. Om zichzelf een houding te kunnen geven trok ze het strakke elastiekje uit haar haren en ging er even met een hand doorheen. Alles om maar even niet aan die sterke behoefte om hem wél te bespringen te hoeven denken. Waarschijnlijk zou ze er toch alleen maar spijt van hebben als ze het wel deed, aangezien ze er toch niets mee opschoot en het voor zichzelf alleen maar moeilijker maakte, Ty zou ze er toch niet mee terug krijgen. Toen Ty sprak richtte ze haar blik weer op hem. Ze zuchtte, nee, dat hielp. Dat maakte de verleiding om hem daadwerkelijk te bespringen alleen maar nog groter. Maar het leek haar geen strak plan, de vorige keer stootte hij zijn hoofd tegen de kluisjes, het zou haar niets verbazen als hij dan nu over die bank struikelde. Kort beet ze op haar lip. "Eikel, deed je dat maar.." verzuchtte ze met een kleine glimlach, terwijl ze haar blik weer op de grond richtte om hem maar niet recht aan te hoeven kijken. Hoewel het alles nog tien keer zo moeilijk zou maken, had ze er stiekem alles voor over om hem nog één keer te zoenen. "Je bracht het er anders erg goed vanaf.." mompelde ze glimlachend. Nee, na hun afgelopen maanden samen zou ze niet zeggen dat hij geen type was voor een relatie, voor haar was hun relatie perfect geweest, maar ze wist dat Ty daar anders over dacht. Toen hij haar hoofd optilde zodat ze min of meer gedwongen werd om hem aan te kijken had ze even de neiging om gewoon heel kinderachtig haar ogen dicht te doen. "Ty, alsjeblieft, hou op." mompelde ze zacht. Haar verstand riep dat ze enige afstand moest bewaren, maar haar hart schreeuwde het tegenovergestelde en ze wist dat vroeg of laat haar hart het zou winnen en dat wilde ze proberen te voorkomen, ook al beweerde Ty dat hij haar niet tegen zou houden..

Het pruillipje dat verscheen zag er lief uit bij haar en hij snapte ook waarom ze die getrokken had. Al maakte het pruillipje al snel plaats voor een mooie glimlach, één die haar gezicht sierde. Er waren veel mooie meiden in Santa Monica en hij kende er meer dan genoeg, maar toch was Ayanna datgene die het voor hem deed, iets in haar fascineerde hem. Hoewel ze het zelf niet toe wilde geven was ze prachtig. Haar woorden wekten zijn nieuwsgierigheid, het klonk alsof het meer was dan een gewone felle woordenwisseling. 'Misschien maar goed ook, het past niet bij je..' concludeerde hij vervolgens, zijn nieuwsgierigheid bedwingend. Toen ze haar bruine haren losgooide deed het hem denken aan de vele keren dat hij daar met zijn handen doorheen was gegaan. Damn, waar was hij mee bezig. Nu was hij zichzelf aan het gek maken. Hij glimlachte en haalde zijn schouders op, ze had gelijk, dat zou hij moeten doen. Hij glimlachte weer, ja tijdens hun relatie was alles goed gegaan, maar inmiddels zou hij zich voorlopig niet kunnen binden. Dat was waarom hij geen relatietype was, hij genoot te veel van het leven dat hij nu leidde. Al miste hij af en toe die goede tijd met Ayanna meer dan hij zou kunnen verwoorden. Wat er ook allemaal gebeurd was daarna, niemand zou hem die tijd kunnen afnemen. Het waren een paar perfecte maanden geweest, hoe het ook afgelopen was. De manier waarop ze hem vroeg te stoppen, zette een soort knop in hem om. Alsof ze hem afgewezen had en hij dat gewoon niet kon verkroppen. Zij wilde het. Hij wilde het. Het enige wat er niet klopte aan deze situatie was dat hij het nu wilde en zij altijd. Zijn ogen wendde hij niet af en bracht zijn mond naar haar oor. "Weet je zeker dat ik moet ophouden?" fluisterde hij zachtjes in haar oor. Nee, hij zou nog niks doen, dat zou hem later alleen maar een enorm schuldgevoel geven. De afstand tussen hun lichamen was minimaal, maar raakten elkaar nog niet aan. Ty voelde het woord 'Asshole' haast op zijn voorhoofd gebrand staan, maar negeerde het. Hij stond op het punt om een stap naar achteren te doen, want hij wist dat hij haar dit niet aan kon doen. Hij wenste dat Charlene er was, om hem enigszins af te leiden van Ayanna. Misschien had hij gewoon behoefte aan een meisje en was dit alles alleen maar aan de gang omdat Ayanna het enige meisje hier was en hij zich altijd tot haar aangetrokken voelde.

Ik haat je, ik haat je, ik haat je, ik haat je, ik haat je. Nee, hoe vaak ze het zichzelf ook voorhield, ze slaagde er niet in om het daadwerkelijk te geloven. Ze dacht een nieuwsgierige blik te herkennen bij Ty, maar ze voelde niet bepaald de behoefte om te vertellen wat er die dag gebeurd was tussen haar en Charlene. Daar zou ze alleen maar chagrijnig van worden. "Als jij het zegt.." mompelde ze binnensmonds, terwijl ze haar schouders even ophaalde. Volgens Ty had ze toch een verknipt beeld van zichzelf, er tegenin gaan zou alleen maar de zoveelste discussie opleveren en daar had ze niet zoveel zin in. Vertwijfeld richtte ze haar blik weer op de grond, af en toe ergerde ze zich echt mateloos aan haar eigen onzekerheid. Even kreeg ze het idee dat hij gewoon een spelletje met haar speelde, maar die gedachte schudde ze al snel weer van zich af. Al zou hij dat doen, ze was allang blij dat hij haar aandacht gaf, op wat voor manier dat dan ook was. Ze miste de tijd dat ze nog een relatie hadden ontzettend, maar als ze altijd op deze manier met elkaar om zouden gaan zou ze het wel overleven. Het was tenslotte nog altijd beter dan helemaal niets. Ze zuchtte even, ze wist dat het verkeerd was, deze enigszins ongemakkelijke situatie. Maar het was als een verslaving, ze kon hem gewoon niet afwijzen. Ze sloot even haar ogen en haalde diep adem toen hij ineens wel heel dichtbij was. Zijn vraag bracht haar aan het twijfelen. Ze zou nu door kunnen gaan met zogenaamd verstandig zijn en hem blijven afwijzen, ze durfde echter met zekerheid te zeggen dat ze daar morgen dan ontzettend veel spijt van zou krijgen. Ze zou ook het eerlijke antwoord kunnen geven, maar dan zou ze zich alsnog rot voelen  omdat ze er toch niks mee opschoot, het zou voor Ty geen verschil maken. "Je weet best dat ik niet wil dat je ophoudt, ik probeer alleen.. Weet ik veel, verstandig te zijn of zo?" Haar woorden waren zacht en bij de laatste zin grinnikte ze even. Het was wel duidelijk dat ze daarin gefaald had, als ze echt verstandig wilde doen zou ze hem nu van zich weg moeten duwen, maar dat kon ze natuurlijk weer niet. "Echt, ik haat je, maar ik hou ook zo verdomd veel van je, ik houd dit niet vol," verzuchtte ze mompelend, waarna ze hem iets naar zich toe trok en even vurig haar lippen op de zijne drukte. Nu had hij toch zijn zin gekregen - al begreep ze niet helemaal wat hij er nou mee wilde bereiken - en had zij dubbel hard gefaald. "Heb je nou je zin?" mompelde ze nukkig, maar stiekem speelde er toch een klein glimlachje rond haar lippen. 

Het was blijkbaar toch moeilijk voor haar om in zijn ogen te kijken, want ze wendde helaas vaak haar blik af naar de grond. Dat was zonde, hij hield ervan om in haar mooie ogen te kijken, maar misschien waren zijn blik of woorden gewoon te confronterend. Zijn vraag was niet goed geweest, hij maakte het haar allemaal zo moeilijk. Ty kende haar goed genoeg om te zien dat ze antwoorden overwoog, diep aan het nadenken was. Al zou iedereen dat op dit moment waarschijnlijk kunnen zien, maar hij had het gevoel dat hij wist wat er zich in haar hoofd afspeelde. Hij knikte begrijpend, één van hen zou eigenlijk de verstandige moeten zijn en weglopen, maar geen van beiden leek dat van plan. Hij nog niet in ieder geval, al wist hij heel goed dat hij dat nu moest doen. Haar woorden raakten hem, ze hield echt nog veel van hem, ook al moest ze hem haten. Ze kon zelfs toegeven dat ze hem eigenlijk haatte, of wist dat ze hem zou moeten haten, maar dat het haar niet lukte. Gewillig liet hij zich door haar naar zich toetrekken en al snel voelde hij haar lippen op de zijne. Er gingen verscheidene dingen door zijn hoofd heen en hij leek eindelijk te snappen waar hij in godsnaam mee bezig was. Nu was zij het, nu was zij de zwakke. Zij had toegegeven aan haar verlangens en hij had niks gedaan, zij had hem gekust en hij had haar alleen niet tegengehouden. Onbewust had hij dat geregeld, nu was hij niet degene die zijn verlangen naar haar niet had kunnen weerstaan. Hij had nooit naar deze fucking cheerleading training moeten komen. Nu was alles weer in de war. Haar lippen raakten die van hem niet meer aan maar hij voelde het nog op zijn lippen branden. Waarom raakte ze hem zo? Waarom na al die andere meisjes voelde het bij Ayanna toch anders? Dat gevoel dat hij vroeger altijd gevoeld had, die vonk, was weg, maar toch hield hij nog van haar. Voor een kort moment sloot hij zijn ogen. Hij wilde gewoon geen relatie, maar hij hield nog wel van Ayanna. “Nee..” reageerde hij verward op haar vraag, “misschien moeten we voorlopig maar bij elkaar vandaan blijven..” Zijn woorden waren aarzelend, hij had geen idee waar hij nou allemaal mee bezig was. Hij deed een paar stappen achteruit, bij haar vandaan en keek haar onderzoekend aan. Zou ze hem gaan aanvallen? Hij was zo zwaar met haar mind aan het kloten. Dat verdiende ze niet. Hij was zo’n eikel. Ze zou hem moeten uitschelden, zweren dat ze hem nooit meer wilde zien. Zou dit de druppel zijn geweest? Nu had hij haar verleid, gezorgd dat ze hem zoende en nu zou hij weer weglopen.. Haar weer alleen achterlatend, voor de tweede keer. Ze zou vast de bedoeling van dit alles niet snappen. Maar hij had gewoon haar lippen nog één keer willen voelen. Het was zonde dat zij samen niet werkten in een relatie.. Een diepe zucht ontsnapte over zijn lippen.

Een korte zucht ontglipte haar toen Ty knikte. Hij begreep haar blijkbaar, maar deed er zelf ook niets aan. Ze begreep niet helemaal wat nou zijn doel was, hij zag toch ook wel dat ze zelf die verstandige beslissing niet zou en kon nemen? Zoals hij al beweerd had wees hij haar niet af toen ze hem zoende, maar ze kreeg verder ook geen reactie. Ergens irriteerde ze zich er een beetje aan, dan had hij het haar zo moeilijk gemaakt, dan had hij haar zo gek gekregen dat ze hem kuste, reageerde hij niet eens.. Toch voelde het goed om hem weer eens te zoenen, weer even die bekende kriebels in haar buik. Het was alleen niet meer wederzijds. Haar verlangen naar Ty was eigenlijk alleen maar nog groter geworden nu ze zijn lippen weer had gevoeld, maar ze was niet van plan om hem nog een keer te zoenen. Ze zou er zichzelf alleen maar meer pijn mee doen en ze betwijfelde of ze überhaupt nóg meer pijn en verdriet kon verdragen. Met een kleine omweg kreeg ze het uiteindelijk voor elkaar om hem recht in zijn ogen aan te kijken, benieuwd naar zijn antwoord op haar vraag. Nu pas kwam er enige reactie van zijn kant, het leek erop dat ook hij enigszins in de war was. Eigenlijk had ze een 'ja' verwacht, maar het tegenovergestelde was zijn uiteindelijke antwoord. Ook in zijn stem klonk verwarring en er ontstond een kleine frons tussen haar wenkbrauwen. Nu begreep ze nog minder dan eerst wat nou zijn bedoeling was. Na zijn volgende woorden zuchtte ze even. Zou het echt verstandiger zijn om weer voor elkaar en in ieder geval haar gevoelens 'weg te rennen'? Een geïrriteerd antwoord brandde op haar tong, maar als ze dat hardop zou zeggen had ze zo het idee dat ze weer opgefokt zou raken en met ruziën loste ze sowieso niks op. "To be continued, ik ga me even omkleden.." mompelde ze verslagen, waarna ze zich direct omdraaide en naar de kleedkamer snelde. Eenmaal binnen plofte ze neer op het bankje naast haar tas. Kort sloot ze haar ogen en zuchtte ze even diep. Toen ze zich echter bedacht dat Ty daar nog in de zaal stond te wachten stond ze vlug weer op en kleedde ze zich direct om, ze zou wel douchen in haar kamer, terwijl ze ondertussen nadacht over een antwoord. Toen ze klaar was en alles weer in haar tas zat liep ze de kleedkamer weer uit, naar Ty. "Nee Ty, dit ga je me niet nog eens flikken. Ik heb ook gevoel en ik heb óók zo mijn grenzen in hoeverre ik over me heen laat lopen en in hoeverre ik dingen maar pik," begon ze toen ze weer voor hem stond, waarna ze haar tas op de grond zette en even een hand door haar haren haalde. "Die kus betekende misschien meer voor mij dan voor jou en ik begrijp niet helemaal waarom je me zo gek probeerde te maken, maar die kus betekende helemaal niet voor mij dat we maar gelijk weer samen moeten zijn. Ja, ik heb nog steeds gevoelens voor je en ja, ik hou nog steeds zielsveel van je, maar na even na te hebben gedacht zou ik niet eens weer een relatie willen, nog niet. Ik zou het risico niet durven en willen nemen om vervolgens na een aantal weken, misschien een paar maanden, weer gedumpt te worden en door diezelfde hel te moeten gaan, dat trek ik niet nog een keer. En waarom kunnen we elkaar niet gewoon blijven zien? Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ikzelf had niet alleen een relatie met je om met je te kunnen zoenen en zo, maar ook omdat je gewoon een hartstikke leuk persoon bent om mee om te gaan en om mee te praten, je was ook gewoon mijn beste vriend.." Na deze woorden liet ze haar blik even onderzoekend over hem heen gaan. Ze was nieuwsgierig naar zijn reactie, het was heel wat, wat ze had gezegd.. 

[Ghehe, en toen had ik even een inspiratie boost! >D]

Op moment als deze zou hij er zo veel voor overhebben om te horen wat er in haar hoofd omging, wat ze van hem dacht en hoe ze zich voelde. Al zou zij dat waarschijnlijk nu ook bij hem hebben, misschien nog wel erger. Als hij zelf maar moeilijk begreep wat hij wilde en voelde, hoe zou zij het dan ooit moeten begrijpen? De frons die op haar gezicht verscheen liet duidelijk zien dat ze inderdaad maar weinig van zijn beweegredenen begreep. Al zou hij het willen, hij zou het nu echt niet uit kunnen leggen. Op de één of andere manier had hij bij Ayanna altijd moeite om te zeggen wat hem dwars zat, of wat er door hem heen ging. Normaal had hij daar nooit een greintje moeite mee, maar bij haar veranderde dat. Er veranderde altijd veel als hij bij haar was, al was het meeste positief.. “Oké, tot zo..” reageerde hij zachtjes op haar woorden. Zijn blik volgde haar toen ze naar de kleedkamer liep, tot ze de deur achter zich dicht deed. Voor een fractie van een seconde vroeg hij zich af of hij achter haar aan moest gaan, maar het besefte direct hoe achterlijk dat was. Wat zou hij in godsnaam bij haar in de kleedkamer moeten doen? Het was niet meer zoals eerst. Als ze nog een relatie gehad hadden was dat best wel een grappige en spannende plek om gemeenschap (^^) te hebben, maar nu zou dat nergens op slaan. Misschien zou hij ooit een ander meisje zo ver krijgen, het had wel iets om het op plekken te doen waar dat niet mocht. Extra spanning of zo. Hij was zo ver weg in zijn vunzige gedachtes dat hij helemaal niet door had gehad dat Ayanna weer binnen was gekomen. Gelukkig had ze zijn gedachtes onderbroken met haar stem, want wie weet hoe ver ze anders waren gegaan. Hij had niet bewogen sinds ze weg was, maar hij verschoof zijn gewicht nu naar een ander been. Bij het horen van haar woorden moest hij de neiging onderdrukken om weg te kijken, hij voelde zich schuldig. Het was eindelijk aangekomen, ze was er klaar mee, klaar met zijn gekloot en wispelturigheid en eigenlijk was dat ongelofelijk goed van haar. Hij vroeg zich af wat er in die kleedkamer gebeurd was, dat ze opeens tot dit besef was gekomen, maar hij betwijfelde of het daar echt iets mee te maken had. Waarschijnlijk was ze er gewoon echt heel klaar mee. Het feit dat hij haar nu weer zo ver had gekregen dat ze hem gezoend had was waarschijnlijk de druppel geweest. Dan was het tenminste ergens goed voor geweest. Af en toe knikte hij begrijpend, maar hij onderbrak haar niet. Toen ze klaar was verscheen er een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. Misschien was dit wat ze nodig gehad hadden. “Nee, ik had niet alleen relatie met je voor dat soort dingen, natuurlijk niet.” reageerde hij oprecht. Voor ‘dat soort dingen’ had hij geen relatie nodig, juist niet. “Gewoon vrienden klinkt goed.” Stemde hij tevreden in, recht vanuit zijn hart. “Al was de manier waarop je hier voor jezelf opkwam hartstikke sexy!” voegde hij er plagend aan toe, de lach op zijn gezicht en de manier waarop hij het zei waren genoeg om aan te geven dat het echt alleen om te plagen was. Geen verdere bedoelingen.. Vervolgens zweeg hij even en keek hij rustig naar Ayanna. Nu pas drong het tot hem door dat hij haar echt gemist had, haar gezelschap en vooral het plezier dat altijd samen konden hebben. Hoewel hun persoonlijkheden soms echt konden botsen, ging het vaak juist uitstekend samen.

Kort wendde Ayanna haar blik af, ze was enigszins nerveus voor zijn reactie. Ze had werkelijk geen flauw idee wat er in Ty omging, zoals ze vooral de laatste tijd wel vaker had. Hij leek niet van plan te zijn om aan haar uit te leggen waarom hij zo gehandeld had, maar ze besloot om er maar niet verder over door te gaan. Ze geloofde hem direct op zijn woord toen hij zei ook niet alleen om dat soort dingen een relatie met haar te hebben gehad, ze kende hem goed genoeg om te weten dat hij niet zo in elkaar stak. "Weet ik wel," reageerde ze dan ook met een glimlach. Ty reageerde uiteindelijk positief op haar woorden en dat luchtte op. Voor hetzelfde geld had hij het minder goed opgepakt en hadden ze in het ergste geval weer ruzie gekregen. Het luchtte ook zeker op dat Ty er toch mee instemde om vrienden te blijven, de vorige keer was hij er nog zo stellig in geweest dat dat niet mogelijk was. "Hm, vast." antwoordde ze lachend op zijn plagende complimentje, terwijl ze even met haar ogen rolde. Ze had zo het idee dat het plagende opmerkingen heen en weer spelen in stand zou blijven, of ze nou een relatie hadden of niet. Er speelde een twijfelachtige glimlach rond haar lippen, de stilte die viel was niet eens zo heel ongemakkelijk. Kort herhaalde ze in gedachten nog eens wat ze allemaal gezegd had. Voor het grootste gedeelte stond ze gewoon helemaal achter wat ze gezegd had, maar over een bepaald punt twijfelde ze nog een beetje. Ze had nu wel gezegd dat ze geen relatie wilde, maar meende ze dat eigenlijk wel? Had ze het niet gewoon gezegd om Ty ervan te overtuigen dat alleen vrienden goed genoeg was voor haar? En daarnaast, mocht hij over een tijdje ineens weer een relatie willen, dan zou zij zonder twijfel ja zeggen. Maar wie zei dat als hij weer klaar was voor een relatie, hij ook weer een relatie met háár zou willen? Het leek er niet op dat hij nog gevoelens voor haar had.. Kort schudde ze even haar hoofd, ze zou wel gewoon afwachten hoe het ging lopen. Voorlopig zou ze genoegen moeten nemen met gewoon vrienden. Ze richtte haar blik weer op Ty en glimlachte even naar hem. "Maar ehm, ik stink en ik wil douchen, dus ik ga naar m'n kamer," sprak ze toen grinnikend. "Ik zie je wel weer." voegde ze er nog twijfelachtig aan toe, waarna ze haar tas oppakte en de gymzaal uit liep.

[Aaah het einde suckt echt, maarja nevermind 8D]