Sawyer's kamer

Kenneth voelde zich schuldig, zijn hart klopte zo hard op dit moment. Gewoon omdat hij bang was voor haar reactie, bang voor wat ze zou gaan doen. De moed hem in de schoenen, hij hield zijn hoofd omhoog. Gewoon omdat hij wou zien hoe ze het onderging. Hij wou haar niet zien breken onder iets wat hij gedaan had. Kort slikte hij. Toen hij plots haar handen op zijn gezicht plaatste en haar lippen op de zijne drukte voelde hij zijn hart enkele tellen overslaan. De jongen voelde ditmaal zelf tranen opkomen, hij wou haar niet kwijt. Maar hij kon zijn gevoelens ook niet onderdrukken, al wou hij dat liever wel doen. Voor Sawyer. Uiteindelijk liep het weer af, zijn handen werden door haar vast genomen. Voorzichtig keek hij haar aan en beet even op zijn onderlip. Haar woorden deden hem rillen maar uiteindelijk ademde hij even diep in. 'Ik zal het je zeggen Sawyer. Dit heb je allemaal niet verdiend.' Fluisterde hij zachtjes. Zonder er verder over na te denken legde hij zijn armen om haar heen en trok haar tegen zich aan. 'Het spijt me van alles. Ik wou niet dat dit gebeurde. Ik wil je niet kwetsen, en al zeker niet verliezen, niet als vriendin, maar ook niet als beste vriendin. Al heb ik die beide waarschijnlijk nu wel verpest zeker?' Momelde de jongen zachtjes. Een traan rolde onbewust over zijn wang terwijl hij zijn gezicht echter begroef in aar haren. Dit was moeilijk, en het was nog geeneens afscheid. Alleszins toch niet echt. Hij wou het afscheid zelfs niet meemaken als hij het nu al amper aan kon. Maar uiteindelijk was het zijn stomme schuld. Hij wou haar niet los laten, maar de kans dat hij nu weg werd gestuurd was groot. Of misschien wou ze hem nu net nog meer bij haar? Ergens zou hij het niet weten op dit moment. Alles was even te blurry in zijn gedachten.

"Nee, goh, je meent het.." mompelde ze onverstaanbaar, toen hij zei dat ze het niet had verdiend. Ze zakte een beetje in elkaar. Wat had ze toch een rotleven. Ze had zich nog nooit zo lelijk gevoeld. Vandaar dat hij voor een ander viel.
"Het spijt me van alles. Ik wou niet dat dit gebeurde. Ik wil je niet kwetsen, en al zeker niet verliezen, niet als vriendin, maar ook niet als beste vriendin. Al heb ik die beide waarschijnlijk nu wel verpest zeker?" vroeg de jongen. Ach, hij had blijkbaar al een nieuwe beste vriendin. En een nieuwe vriendin. Ze was binnen tien seconden weer vervangen, als ze het met hem uitmaakte. Lekker dan. Ze had ook zoveel voor hem betekent, not. Ze wou dat ze dood was.
"Volgens mij heb je al een nieuwe beste vriendin, niet dan? En volgens mij ga je ook verkering met d'r nemen zodra ik uit je leven ben. Volgens mij zit jij erop te wachten."

--- next day

Ze stuurde een sms naar Kenneth, probeerde hem te bellen en stuurde nog een sms. Geen antwoord. Hij was waarschijnlijk weer bij Charlene. Ze scrolde door de lijst en klikte uiteindelijk Jelle aan. "Hee Jelle, ben blij dat iemand opneemt zeg.. Zin om vandaag hier rond te hangen?"
Rond acht uur 's avonds liep ze met Jelle naar de deur van haar kamer. Ze maakte samen biri-biri geluidjes, hugde elkaar toen waarna hij de deur uit liep. Op naar zijn eigen kamer. "En hij gaat de grote wereld in.." ze hoorde gelach en nog een 'nou, doei dan' waarna ze zwaaide. Ze liep terug naar haar kamer en liet zich op bed vallen. Wat te doen, wat te doen. Ze bewoog met de muis van haar computer en klikte Facebook aan. Haar profielfoto was een foto van haar en Kenneth die aan het zoenen waren. Ja, was het nog maar zo makkelijk. Haar wal stond vol met prikbord berichten van Kenneth, allemaal even klef. En dat had ze ook op zijn wal gedaan. Ach haar hele leven zat bomvol met hem. 'JEZUS WAAROM IS HET OPEENS ALLEMAAL ZOVEEL MOEILIJKER?! ><' tikte ze in en klikte op enter.

Kenneth had toen hij zijn mobiel weer had aangezet gezien dat Sawyer hem een paar keer gebeld had. Kort fronste hij. Zijn mobiel had zeg maar de hele dag lopen vergaren in de kleedkamer omdat hij vandaag drie trainingen had op een dag en dan nog een straftraining omdat hij bij de laatste niet was komen opdagen. Niet echt gezellig dus, maar ja dan had hij maar moeten komen opdagen. Ergens was hij er wel zeker van dat Sawyer zou denken dat hij bij Charlene had gezeten. Maar hij had nu wel bewijs. Zijn sportzak met zijn kledij nog in. Dus met zijn sportzak nog op zijn rug, zijn haren nog vrij nat omdat hij net uit de douche kwam, wandelde hij in de richting van de living building. Hij zou wel bij haar langs gaan, als hij nog werd binnen gelaten. Kenneth keek kort naar de afgepeigerde jongens van het team die met hem mee waren gaan lopen, alleszins degene die straftraining hadden gehad. Dat was dus samen met Terry, Mike en Manuel. Kort zuchtte hij en sloeg de eerste gang in die hij tegen kwam. De gang van Sawyer's kamer. Kort riep hij nog wat naar Manuel toe, dat ze morgen maar samen op tijd gingen wezen op de training. Waarna hij even diep ademhaalde en klopte op haar deur. Ditmaal bleef hij wel buitenstaan, dat leek hem handiger als hij niet wilde bekogeld worden met kussens of wat dan ook. Kort staarde hij naar de grond en verwisselde zijn sportzak even van schouder, anders kreeg hij zo van die irritante vormjes op zijn schouder en dat stond nu niet echt eigenlijk. De jongen keek even op zijn mobiel, ach facebook was iets wat dagelijks was voor hem. Sawyer had net een status gepost, een status die hem niet beviel. Meteen sloot hij af en liet het apparaat verdwijnen in zijn broekzak en zuchtte eventjes. "Komop, doe nu open please." Schoot er door zijn gedachten heen. Hij moest haar nodig zien, vragen waarom ze hem gebeld had, plus hij moest ook naar de wc, maar dat even terzijde.

Sawyer opende een tabblad, waar ze op youtube klikte. Lang leven Google Chrome, die alles beter maakte en je favoriete sites gewoon in de hotbar propte. Ze krabde even aan haar haar, dat ze roze gekleurd had. Ze tikte het liedje aan, 'who am I to say'. Meteen popte de artiest Hope op en klikte ze het filmpje aan. Ze zette de muziek wat harder en ging op de grond liggen. Haar armen lagen languit gestrekt en haar blik was op het plafond gericht. "Who am I to say you love me? And who am I to say you need me?" haar lippen bewogen mee met de woorden, maar ze sprak ze niet. Ze was op zich vrij hoorbaar als ze zong en dat wou ze liever voorkomen. Niet dat ze onzeker was over haar zang stem, maar waarschijnlijk wouden de andere kamers niet meegenieten. Of was zij nou helemaal gek? "I don't know anything at all. And who am I to say you love me? Don't know anything, at all."
Opeens klonken er drie harde bonken op de deur en ze schrok op. "Ik kom!" riep ze en kwam overeind, waarna ze zich naar de computer toe leunde en het liedje op pauze zetten. Ze knipperde even en klikte toen gewoon heel internet weg. Ze plaatse haar wijsvinger en duim tussen haar ogen en sloot deze, wat een gestreste indruk wekte. Ze liet de computer maar gewoon aan, liet haar hand weer vallen en rende naar de deur. Ze had een wit vest aan met paarse luipaard vlekken, een Drop Dead T-shirt en een kapotte spijkerbroek, skinny fit. Geen schoenen, want ze zat in haar eigen huis. Wel mooie Hello Kitty sokken, maar goed, dat deed er niet toe. Haar sokken waren altijd stom. Ze opende de deur en zag Kenneth, waarna ze een waterig glimlachje opzette. Ach, hoe reageerde je daarop? Wat moest ze doen? Ze pakte zijn handen en drukte een kus op zijn lippen. Vervolgens trok ze hem naar binnen en schopte de deur dicht.
"Goedenavond, meneer Nixon," fluisterde en rustte haar handen op zijn armen. Ze voelde zich altijd heel klein naast hem, aangezien hij anderhalf hoofd boven haar uitstak. Ze liet hem los en liep naar de keuken. Er lag enkel een lang, scherp mes naast de wasbak. De overige afwas was klaar, al zag het mes er niet vies uit. Vandaar dat ze hem even vluchtig afspoelde, er een keer snel langs een theedoek mee ging en hem daarna teruglegde waar die hoorde. Ze ging even met een doekje langs het aanrecht en gooide die daarna in de wasbak, voordat ze weer terugliep naar Kenneth. Vanuit de keuken was dat vier stappen of zo, aangezien het allemaal niet erg uitgebreid was. Wat verwacht je dan ook van een studentenhuis.

Kenneth keek haar aan toen ze de deur opende, de waterige glimlach deed eigenlijk niet echt deugd. Al snel genoeg werden zijn handen vast genomen en werd er een kus op zijn lippen geplaatst, zachtjes kuste hij haar terug zoals hij altijd deed. 'Good day miss.' Grijnsde hij eventje waarna er even een korte stilte was tussen hen enze verdween naar het keukenachtige ding. Daar zag hij een keukenmes liggen, al noemde hij het liever een mes van een moordenaar. Kort slikte hij en voelde zich even heel klein worden. Toen ze echter gewoon het begon af te wassen haalde hij opgelucht adem. 'Ik ben zo terug, ik moet even plassen.' Sprak de jongen droogjes tegen haar. Niet snel daarna zette hij het op een lopen richting haar badkamer en deed daar zijn behoeftes. De jongen waste nog even zijn handen en keek naar zijn evenbeeld, een persoon die het nu beter af zou gaan dan hem waarschijnlijk. Kenneth wandelde weer naar de kamer en zag dat Sawyer ook weer terug was vanuit de keuken. 'Hé, sorry dat ik niet op pakte toen je me belde. Maar ik had vandaag training en tja die werd een paar keer verlengd voor de keren dat we afwezig waren. Mijn mobiel lag in mijn sportzak.' Legde de jongen uit terwijl hij even naar de zwarte nike sportzak keek die hij bij de deur had gezet toen ze hem binnen getrokken had. Even wreeg hij door zijn haren en ademde eventjes in. Ergens vroeg de jongen zich af waarom ze gebeld had naar hem, maar dat zou hij zo wel te horen krijgen, toch? De jongen liet zijn blik over haar heen gaan maar ging weer terug naar haar gezicht. Wat zou er door haar heen gaan? Nou, goeie vraag om te stellen als hij niet eens wist wat er door zich zelf heen ging. Maar dat lag dan wel geheel aan zijn onderbewustzijn dat hem de laatste tijd alleen maar leek tegen te werken, aan wat hij dat kon blaimen. Zijn gevoelens. Een korte zucht schoof over zijn lippen heen. Kenneth keek weer op en besloot daar maar even niet aan te denken, hij was naar haar gekomen omdat ze hemnodig had gehad daar straks. En hij wou weten waarom ze hem nodig had, misschien was er wel iets mis of zo, of misschien wou ze gewoon dat hij bij haar was. Ergens wist hij dat het het laatste was, maar er was ook veel kans dat het het eerste was dus gewoon afwachten wat ze zou zeggen.

Kenneth zei dat hij even naar het toilet moest en ze knikte even. "Veel succes daar, niet in de plee gezogen worden hoor." grinnikte Sawyer kort, voordat de jongen verdween. Het gaf haar wat tijd om na te denken over hoe dingen vroeger waren. Toen ze bijvoorbeeld film gingen kijken, maar nogal weinig van de film zagen. Of dat ze daar zaten en ze zijn arm om haar heen hand, wat ervoor zorgde dat ze een nogal warm omhulsel had. Wie had nog een deken nodig als je dat had?
Ze liep naar haar kamer toe en deed haar haar achter haar oor. Ze vouwde een broek van haar op en gooide een onderbroek in de wasmand. Daarna maakte ze haar bed op, waarbij haar haar weer van achter haar oor viel waardoor ze het opnieuw naar achteren streek en haar kussen weer op bed gooide. Ze liet weer terug naar de andere kamer, waarna Kenneth nog geen drie tellen later alweer verscheen.
"Hé, sorry dat ik niet op pakte toen je me belde. Maar ik had vandaag training en tja die werd een paar keer verlengd voor de keren dat we afwezig waren. Mijn mobiel lag in mijn sportzak." Slappe smoes.. Nou ja, ze kon net zo goed doen alsof ze het geloofde. Ze was nogal wantrouwend en als was het de waarheid; ze zou het nog niet geloven. Hij was vast bij Charlene, keihard aan het batsen. Bah. "Is goed hoor. Jelle is hierheen gekomen en we hebben even gechilled. Hij is pas net naar z'n huisje toe." grinnikte ze even. Waarom was alles opeens zoveel ingewikkelder dan het eerst was geweest? Waarom kon het niet gewoon zo zijn zoals ze wou dat het was? 'T leven zou toch makkelijker zijn als het zo werkte.
"Ik ben blij dat je er bent, 'k heb je echt focking hard gemist de laatste tijd." zuchtte ze en drukte een korte kus op zijn lippen, voor ze weer haar haar achter haar oor vouwde. Ze mistte haar Kenneth meer dan dat ze de nieuwe Kenneth miste. Al kon ze niet zeggen dat ze zelf niet veranderd was. Beide waarschijnlijk, allebei hun innerlijk en hun uiterlijk. De jongen had al z'n langere, zwarte haren ingeruild voor een donker bruin en wat korter kapsel. En hoewel het nog niet eens zo'n hele verandering was en ze zelf meer huppel dan wat dan ook had geleken, miste ze het toch. Hmmn, maar het ging haar toch meer om zijn innerlijk. Of om het feit dat hij met bepaalde mensen omging. Meer dan 'bepaalde mensen' was niet nodig, de meeste wisten dan al over wie ze het had. Ze haatte haar niet persoonlijk, ze haatte die relatie die ze met Kenneth had. Eigenlijk had ze geen behoefte meer aan de nieuwe.. Laat maar. Het was allemaal te ingewikkeld om uit te leggen. Ze wist niet eens wat ze zelf wou.

Kenneth stond met zijn handen in zijn zakken tegenover het meisje. Ze vertelde rustig wat ze gedaan had vandaag. Dus er was een jongen hier geweest, ergens overvoel jaloezie hem. Een gevoel dat niet gepast was, zeker niet in heel de situatie. 'Ik ben blij dat je het leuk had vandaag.' Glimlachte hij naar haar. Tuurlijk was hij er blij mee, misschien niet zo zeer met een jongen maar goed, dat was dan ook maar zo. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, een echte glimlach geen van die tja valse glimlachen of zo. Toen hij haar woorden hoorden en de kus op zijn lippen kreeg grijnsde hij even kort. Hij had haar ook gemist, maar zou ze het geloven als hij het ging zeggen tegen haar, ergens geloofde hij van niet maar ja. 'Ik heb je ook gemist.' Glimlachte hij naar haar waarna hij even zijn armen om haar heen sloeg en haar dicht tegen zich trok. Misschien werd dit de aatste knuffl van de avond, van een lange tijd. Ja, hij zou eerlijk tegen haar zijn, dat had ze tenminste gevraagd van hem, en ditmaal vertelde hij het zelf. Sawyer moest het niet te horen krijgen van een of andere gladde Italiaan of eender wat. Als ze het van hem wou horen, dan kreeg ze het van hem te horen. Ergens kon hij het niet zien, hij zonder Sawyer, Sawyer die niet meer bevriend met hem wou zijn, het was iets waar hij zelf voor gezorgd had. Onbewust toch. 'Sawyer,' Kenneth keek haar even aan en deed een kleine stap naar achteren toe. 'Je wou dat ik eerlijk was. En ik ga het ook zijn. Gisteren liepen ik en Charlene in de hal van het gebouw hier. Een jongen liep langs ons en duwde haar expres tegen mij en zo tja kusten we, het was geheel ongepland, en het was van geen een van ons de bedoeling.' Kenneth keek haar aan en had een drang om zijn armen om haar heen te slaan, maar hij onderdrukte zich. Het leek hem beter dat hij vertrok, maar eerst zou hij gewoon aanhoren wat ze zou zeggen, zou hij haar tranen zien vallen. Wacht, misschien kon hij dan beter weg gaan?

"Ik ben blij dat je het leuk had vandaag." zei Kenneth met een glimlach tegen haar, waarna ze terug glimlachte. Ze kon moeilijk heel nijdig kijken en zeggen 'ik niet, ik haat het als ik het leuk heb gehad!'. "Ik ook, zeg maar." grinnikte ze droogjes. Kenneth stelde vast dat hij haar ook had gemist, al wist ze niet wat ze daarvan moest vinden. Ergens wou ze vragen net zo erg als Charlene of maar daar dacht je zeker niet aan, omdat je bij Charlene was, toch?, maar ze hield haar mond. Ze kon het ook allemaal niet zeker weten, het waren allemaal valse beschuldigingen. Misschien was Kenneth wel echt bij die training, misschien steeg het haar allemaal tot d'r hoofd. Misschien was ze wel een beetje paranoïde bezig. De jongen nam haar in zijn armen en ze knuffelde hem droogjes terug, niet echt begrijpend wat er allemaal aan de hand was.
"Sawyer." begon Kenneth en ze deed zelf ook een stap achteruit. "Je wou dat ik eerlijk was. En ik ga het ook zijn. Gisteren liepen ik en Charlene in de hal van het gebouw hier. Een jongen liep langs ons en duwde haar expres tegen mij en zo tja kusten we, het was geheel ongepland, en het was van geen een van ons de bedoeling." Het duurde enkele seconden voor alles tot haar doordrong. Hij was misschien wel eerlijk tegen haar, maar alsnog. Eerlijk.. Hoe moest ze dat stomme verhaal nou geloven? 'Oh help! Ik val! Op je lippen!' Dat was allemaal wel erg onwaarschijnlijk. "Hou je me nou voor de gek of zo?" gromde ze en keek hem even aan. Iemand botste tegen haar aan en ze belandde op zijn lippen? Dan moest ze al centimeters van hem verwijderd zijn en het beviel haar niks dat die twee zo dicht bij elkaar waren. Godverdomme.

[... Vraag me niet hoe ik nu inspiratieloos kan zijn, maar het is toch zo xD]

Kenneth keek haar aan, de reactie die ze gaf had hij niet meteen verwacht, hij had eerder een klap of wat geroep verwacht maar dat werd het niet. Kort wreef hij over zijn wang. 'Denk je dat ik er een grap over zou maken. Nee, zo is het gebeurd we liepen arm in arm door de gang en de rest weet je.' Sprak hij terug naar haar toe waarna hij even naar de grond keek en zuchtte. Oke, dit werd iets harder dan hij verwacht had. Maar ze wou dat hij eerlijk was dus dan bleef hij ook eerlijk tegen haar. Kenneth wou eerlijk gezegd nu liever naar buiten of zo, want Sawyer zou niet lang meer gewoon staan, oftewel vloog ze uitwat hij betwijfelde oftewel barste ze in tranen en dat was iets waar hij niet tegen kon. 'Zo is het gebeurd Sawyer, niets meer of minder. We maakte beide geen aanstalten om elkaar te zoenen als je dat denkt.' Sprak hij nog. Vervolgens kruiste hij zijn armen over elkaar afwachtend hoe ze nu op hem zou gaan reageren. Wat was hij toch weer eens goed bezig. Als hij zichzelf bezig zou zien zou hij zich nog gaan slaan daar was hij zeker van, en ergens was het net dat wat Sawyer moest doen. Maar hij kende haar, ze zou niet gaan slaan, alleszins de Sawyer die hij in het begin had leren kennen en waarvoor hij gevallen was. Beide hadden ze veranderingen gemaak, zowel innerlijk als uiterlijk. Hij was meer geopend voor andere mensen, en net dat had ervoor gezorgd dat hij Charlene had ontmoet, over haar kon hij niet veel zeggen. Wel had hij zo nu en dan wat woorden gehoord dat ze meer bij de iets populairdere mensen hing nu. Al wist hij niet of hij dat wel moest gaan geoven want uiteindelijk konden het roddels zijn.

Met zijn blik vooruit gericht liep hij de trappen op van de Living Building. Zijn gedachten waren bij de afspraak die hij laatst met Sawyer had gehad. Even glimlachte hij. Het was goed dat hij naar Santa Monica was gekomen, aangezien hij nu de kans had om Sawyer meer te kunnen zien. Haar ontmoeten bij meetings was gewoon heel anders geweest, misschien dat dat kwam omdat er veel mensen bij waren geweest. Jelle haalde even zijn hand door zijn blonde haar en zuchtte toen hij zag dat hij straks nog een trap op zou moeten lopen om bij Sawyer's kamer te komen. En dat alleen omdat hij iets was vergeten. Zijn mobiel. Nogmaals zuchtte hij, wat was hij toch een sufferd. Maar ergens wist hij dat zij daar wel aan gewend was, en anders zou dat nog wel gebeuren.
Even grinnikte hij en versnelde het tempo waarmee hij over de treden stapte, zodat hij sneller boven zou zijn. Voor een moment dacht hij aan wat Sawyer een tijdje terug had gezegd over de mensen die in de buurt van haar kamer ook een kamer hadden. Jelle grinnikte kort en probeerde zich voor te stellen hoe Sawyer's buren eruit zouden zien. Maar toen hij eenmaal boven aan de trap stond, zette hij het maar van zich af. Met nog steeds dat snelle tempo liep hij richting de deur van Sawyer's kamer. Totdat een stem hem stil deed staan. Het kwam duidelijk uit haar kamer. Was ze daar met iemand? Of zat ze tegen zichzelf te praten? Dat kon natuurlijk ook. Hij schudde even zijn hoofd en besloot maar gewoon even op de deur te kloppen, om vervolgens maar gewoon de deur open te doen en in de deuropening te blijven staan. "Hee Soi, ik hem hier m'n mobiel laten liggen. Dus kan ik misschien.. ohh." Voor hem stond Sawyer met een voor hem onbekende jongen. En de sfeer stond hem niet echt aan. Met een aarzelend blik in zijn ogen keek hij de twee aan. Niet wetend wat hij nou precies moest doen of zeggen.

"Denk je dat ik er een grap over zou maken. Nee, zo is het gebeurd we liepen arm in arm door de gang en de rest weet je." vertelde Kenneth en Sawyer keek hem even aan. Ze fronste en haar gedachten gingen als een gek. "Wát?" gromde ze. Arm in arm? Ze kon daar al niet tegen, laat staan dat ze 'omgestoten' werd. "Zo is het gebeurd Sawyer, niets meer of minder. We maakte beide geen aanstalten om elkaar te zoenen als je dat denkt." sprak Kenneth. Moest ze daar dan maar vrede mee nemen? 'Wat gebeurd is, is gebeurd' of zo? Nee, dat zat er niet in. Ze had zichzelf beloofd dat zodra die twee zoende, ze niks meer met hem te maken wou hebben. "Dat het een 'ongeluk' was, maakt het nog niet goed!" riep ze, inmiddels kwader geworden.
De deur ging open en Sawyer staarde even in de deuropening, waar Jelle stond en haar begroette, waarna hij zij dat hij zijn mobiel had laten liggen en dat hij misschien zijn zin niet ging afmaken omdat hij zich realiseerde dat de sfeer niet heel gezellig was. Ze legde haar handen voor haar gezicht en liep opzij, waarna ze met haar vingers in haar ogen wreef. "Ja Jelle, pak het maar. Dit is Kenneth trouwens, al denk ik niet dat je hem nog heel vaak zult zien." verklaarde ze alles, waarna Jelle waarschijnlijk de overige touwtjes aan elkaar kon binden. Ze ging even met haar hand door haar haar en liet zich neervallen op de bank, waar ze haar hoofd naar achteren gooide. "Kenneth, vind je het niet een beetje heel erg toevallig dat als iemand opzij wordt geduwd, diegene d'r lippen precies op die van jou landen? Vind je dat niet een heel slecht excuus?" vroeg ze, duidelijk geïrriteerd. Ze veegde langs haar ogen waardoor haar make-up in een lijntje liep, maar ze huilde niet. Dat kwam nog wel, waarschijnlijk als Kenneth weg was. Waarschijnlijk ging die dan meteen vrolijk naar Charlene toe; 'Het is uit met Sawyer. Neuk me!' Of iets in die richting. En zij had Jelle, maar dat was een heel andere vriendschap. In hoeverre Charlene en Kenneth hun vriendschap nog vriendschap was. 'T was heus wel meer dan dat. "Vooral aangezien jij gevoelens voor haar hebt. Dat maakt het allemaal nog wat erger." gromde ze droogjes, terwijl ze duidelijk maakte dat ze hem niet geloofde.

Kenneth keek haar aan en wachtte af. Kort krabde hij over zijn wang en luisterde naar haar. Ze was kwaad, net was hij verwacht had eigenlijk. 'Ik ben hier ook niet om dat goed te praten.' Reageerde hij rustig op haar woorden. Hij ging niet de hoogte in schieten, want hij wist even goed wat er dan ging gebeuren, dan gingen ze schreeuwend uit elkaar. Oke, het deed pijn om haar zo te horen tieren maar al bij al was het zijn schuld. Toen een jongen de deur open deed draaide hij zich kort om, dat was dus Jelle. Kort knikte hij naar hem waarna hij even naar de tippen van zijn schoenen staarde. 'Je insinueert dat ik lieg? Kijk zo is het gebeurd, ik kan je zo diegene aanwijzen die haar geduwd had, want die dude had maar een doel voor ogen. Die jongen trok een foto van haar en mij kussend, dus ergens was het geen toeval maar gewoon iets om mij terug te pakken door de foto aan jou te laten zien.' Sprak hij in een grote adem. Zo was het gebeurd, en het kon hem feitelijk niet schelen dat ze hem niet geloofde. Hij ging zijn woorden niet weer inslikken, dat was niets voor hem. Kenneth keek haar aan, zijn wenkbrauwen iets opgetrokken. Dit hoefde niet veel langer te duren als het aan hem lag. 'Ja ik heb gevoelens voor haar. Big deal, denk eens terug ik had ook gevoelens voor Emilie en jouw en wat is er toen gebeurd?' Bromde hij naar haar. Een zucht schoof over zijn lipen, dat was oneerlijk. 'Sorry.' Schoof er over zijn lipen heen. 'Maar jij denkt al van in het begin dat ik gevoelens voor haar had. En dat was verdomme niet zo Sawyer. Je spreekt over vertrouwen, maar je hebt me al niet vertrouwd van in het begin en toen was er nog niets tussen haar en mij. En zoals ik al eerder zei. Als er geen vertrouwen is, dan kan dit er ook niet zijn! Jij noemt me hier nu een leugenaar, terwijl ik hier de waarheid spreek. Waar is dat vertrouwen nu hé?' Sprak hij op een geïrriteerde toon. Kenneth draaide zich om en wandelde tot bij Jelle. 'Blijf bij haar, ze heeft iemand nodig die goed genoeg is voor haar, dat verdient ze.' Sprak hij stil tegen de jongen. Even keek hij hem met een licht smekende blik aan, nu had Sawyer een vriend nodig, dat was al. Kenneth liep verder naar de deur en nog een keer aan keek. De jongen opende vervolgens de deur en sloeg ze met een harde klap weer dicht. Rechtstreeks wandelde hij naar zijn kamer iedereen straal negerend, daar zakte hij neer tegen de muur en zuchtte eventjes. Dus zo eindigde het? Het hoorde zo niet te eindigen, maar toch was het gebeurd. Misschien had hij niet mogen weg lopen zo?

Met nog een wat aarzelende houding stond hij nog altijd in de deuropening van Sawyer's kamer. Oké, volgens mij had hij een groot privé moment verpest. Jelle zuchtte even, sukkel dat hij was. Voor een moment liet hij zijn ogen naar Sawyer's gezicht glijden. Hij had aan de sfeer al gemerkt dat hier iets niet helemaal goed was, maar haar gezicht spraken boekdelen. En de toon waarop ze tegen de andere jongen tegenover haar sprak zei hem ook al genoeg. De vraag 'Wat is hier aan de hand?' lag op het puntje van zijn tong, maar nog net op tijd kon hij die vraag in slikken. Dit waren zijn zaken niet, en hij was ook degene die hier opeens binnen kwam. Dus misschien dat hij maar beter zijn mond kon houden.
"Ja Jelle, pak het maar. Dit is Kenneth trouwens, al denk ik niet dat je hem nog heel vaak zult zien." Hij knikte en hij stak zijn hand naar Kenneth op. Voorstellen hoefde blijkbaar niet meer, want als die gast een beetje op haar woorden had gelet dan had hij eruit kunnen opmaken dat hij Jelle was. Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe Sawyer zich op de bank liet zakken, ze stond echt op instorten. Weer brandde de vraag op zijn lippen, en ergens kon hij ook wel raden wat eraan de hand was. En toen Kenneth en Sawyer door gingen met hun gesprek was de vraag eigenlijk onnodig.
Ergens besefte hij dat hij maar beter niet zo sullig kon blijven staan, en eigenlijk beter zijn mobiel kon pakken en weer weg kon gaan. Dit waren echt zaken die hem niks aangingen, dus waarom stond hij hier nog? Jelle liet zijn ogen door de kamer glijden, totdat zijn blik op zijn mobiel viel die op het tafeltje verderop lag. Snel wandelde hij ernaar toe en pakte waarvoor hij was gekomen. Met in zijn achterhoofd dat hij nu net zo goed weer kon vertrekken.
Net toen hij wilde zeggen dat hij hun weer met rust zou laten, begon Kenneth tegen hem te praten. 'Blijf bij haar, ze heeft iemand nodig die goed genoeg is voor haar, dat verdient ze.' Jelle trok zijn wenkbrauw op. Ging hij nou weg? Ergens snapte hij niet helemaal waarom Kenneth nou vertrok. Jelle had wel begrepen dat de jongen iets uit te leggen had tegenover Sawyer, en dan gaat hij weg? Hij zette het maar even van zich af en knikte enkel op de woorden van Kenneth en voor hij het wist werd de deur met een klap dicht geslagen. Het geluid galmde even na en nadat er een paar seconden verstreken waren, richtte hij zich tot Sawyer. In een snelle beweging ging hij naast haar op de bank zitten en keek haar aan. "Soi, wil je erover praten?" Hij wist ook niet precies wat hij moest zeggen. Iets dat ook weer typisch hem was.