Kluisje 243

Er klonken voetstappen in de gang. Rutger liep naar zijn kluisje toe. De volgende 2 uur had hij geen les, tijd genoeg dus. Hij was nog niet zo heel lang op school, zijn oude school moest vanwege geldproblemen gesloten worden. Alhoewel, dat was het officiële verhaal. Het had er wel voor gezorgd dat hij weg had gemoeten uit Nevada. Zijn stiefvader had erop gestaan dat hij naar een goede school zou gaan. Terwijl hij zelf niet eens school had afgemaakt. Hij bemoeide zich veels te veel met Rutger’s leven. Maar zijn echte vader was weer teruggegaan naar dat ijskoude land in Europa. Rutger was er 1x geweest. In de winter, sneeuw en hagel. Zijn vader had nog gezegd dat dat echt maar zelden voorkwam dat het zo erg was maar Rutger was zo snel mogelijk weer terug gegaan naar de VS. Rutger maakte het cijferslot open. Piepend ging de deur open. Een leeg, grijs kluisje. Daar moest echt wat aan veranderd worden. Eerst gooide hij zijn boeken in de kast. Met een complete bibliotheek rond zeulen, dat was iets voor nerds. Er klonken weer voetstappen in de gang. Rutger duwde de tas achterin het kluisje en deed de deur dicht. Hij keek op naar de persoon die eraan kwam.

Jacky was eindelijk uit, vandaag had ze een vroege dag. Ze droeg jurkje en pumps. Ze kleedde zich misschien met wat duurdere kleren ze was geen kakker. Ze liep met haar boeken in haar handen, haar schoudertas hing op haar rug. Het waren toch maar een paar boeken die ze had vandaag. Ze zag een blonde jongen staan die ze nog niet kon, ze dacht dat hij wel nieuw zou zijn. 'Hooi' zei ze vrolijk. En liep naar haar kluisje toe die er vlak bij in de buurt was. Ze opende haar kluisje haar kluisje had ze laten bespuiten met de naam Jacky wat hartjes en andere tekens. De rest was zo grijs en saai. Ze keek nog eens naar de jongen. 'Ik ben jacky trouwens, ben je nieuw' vroeg ze enthousiast.

Elizabeth liep naar haar kluisje en opende het. Naast haar stonden een jongen en een meisje. Het leek niet of ze elkaar kenden, en Elizabeth vroeg zich af of ze zich zou voorstellen. Ze was de laatste tijd best verlegen en dat zorgde ervoor dat ze eigenlijk geen vrienden had. Het klonk zo zielig, geen vrienden hebben. Dus ze ademde in, sloot haar kluisje en draaide zich naar de jongen en het meisje toe.
'Hey,' zei ze en ze probeerde niet zo onzeker te klinken als ze zich voelde. Ze wachtte even af en probeerde nog wat te bedenken om te zeggen. Toen ze niets vond, zweeg ze maar en wachtte de reactie van de andere twee af.
Ze ritste haar tas dicht en keek weer op. 'Ik ben Elizabeth,' zei ze uiteindelijk. Het was toch normaal dat je je naam zei als je je voorstelde?

Rutger keek naar de meisjes. ‘Rutger’ stelde hij zichzelf voor, Rutger probeerde zijn naam duidelijk uit te spreken aangezien de Nederlandse naam niet gemakkelijk was voor Amerikanen. Jacky leek zelfverzekerder dan Elisabeth. ‘En ja, ik ben nieuw’ zei hij terwijl hij weer naar Jacky keek. ‘Jullie?’ vroeg hij. Nieuw zijn was afschuwelijk, je stond alleen zonder vrienden. Je kende de weg in school niet, en de leuke plekken daarbuiten. Daarom probeerde Rutger nu zo veel mogelijk mensen te ontmoeten en daar vrienden tussen te maken. Al moest je oppassen dat je niet een nerd achter je aan kreeg die dacht dat hij je vriend was. Dan werd jij ook benoemd tot nerd.
(inspi, waar zijt gij?)

Jacky had een beetje moeite met de naam van de blonde jongen. Rutger zou vast een Nederlandse naam zijn. Het andere meisje had een makelijkere naam maar die was veel onzekerder. De jongen was dus nieuw, Jacky wist hoe dat voelde. Zelf was ze er ook nog maar een paar weken, ze wist de meesten plaatsen toch wel al te vinden maar nog lang niet alles. 'Ik ben hier pas een paar dagen' zei ze. Op haar gezicht stond een glimlach, er moest veel gebeuren om die er niet te laten staan. Jacky stelde zich voor aan Elizabeth, 'zullen we ergens gaan zitten ' vroeg ze. Het was zonde om met dit weer binnen te zitten of te staan.

De jongen had een naam die erg moeilijk was om uit te spreken. Elizabeth wist zo al dat ze rodger of zoiets zou zeggen. Nou ja, ze zou het vast wel leren. ‘Ik ben vandaag aangekomen,’ zei Elizabeth en ze glimlachte. Drie nieuwelingetjes bij elkaar, feest! Jacky was hier blijkbaar al het langst.
Plotseling vroeg Jacky of ze ergens zouden gaan zitten en dat vond Elizabeth wel een goed plan. Het was prachtig weer vandaag, geen geschikte tijd om voor de kluisjes samen te troepen. ‘Oké,’ zei Elizabeth, en ze keek Rutger aan om te zien wat hij ervan dacht. Terwijl ze dat deed probeerde ze te bedenken waar hij vandaan kon komen. Hij was duidelijk niet Amerikaans, en Engels ook niet, als ze op zijn naam kon afgaan. Ze besloot dat ze hem het het beste gewoon kon vragen. ‘Hé, Rutger, waar kom jij eigenlijk vandaan? Je hebt een nogal aparte naam,’ zei ze. Daarmee bedoelde ze niet dat zijn naam lelijk was, maar zeldzaam. In Amerika toch... En zou Jacky ook van hier zijn? Zij had wel een typische naam. ‘En ben jij Amerikaans, Jacky?’ vroeg ze dus maar.