Loneliness in a crowded place

Zijn wenkbrauwen waren gefronst uit frustratie terwijl zijn bruine ogen door zijn zonnebril het strand afspeurden, op zoek een naar plek waar hij zijn handdoek neer kon gooien. Eigenlijk was hij naar het strand gekomen om te surfen, maar het water was afgeladen en hij surfte liever als het wat rustiger was. Daarom had hij zijn surfboard maar in zijn auto laten liggen en was hij enkel met zijn handdoek naar het strand gegaan. Nog nooit van zijn leven had hij zo'n druk en vol strand gezien en hij wist niet goed wat hij er van moest vinden. Gelukkig waren er amper kleine kinderen, wat het geluid enigszins op normaal niveau hield. Op zijn blote voeten liep hij over het zand, gehaast, want als hij zijn voeten te lang liet staan brandde het gloeiende zand hem. Een klein open plekje redelijk dicht bij het heerlijke water was prima, dus gooide hij er zijn grote blauwe handdoek neer. In een snelle beweging deed hij zijn shirt uit en gooide het naast zijn handdoek. Bruin worden hoefde niet, zijn Italiaanse moeder had hem een getinte huid meegegeven. Iets waar hij blij mee was, hij vond bleke mensen niet mooi. Mark hield van het strand en het water, maar hij wist niet hoe lang hij het vol zou houden in deze drukte. Twijfelend ging zijn blik tussen het water en zijn handdoek, maar de hitte zorgde ervoor dat hij uiteindelijk richting het water liep. Er liepen veel echte beach boys rond hier in Santa Monica, maar Mark had het idee dat hij niet voor hen onder deed. In ieder geval niet qua kleur en spieren. Het was vreemd om alleen op het strand te lopen, in Houston was hij maar zelden alleen geweest. Het stak hem enigszins om overal vriendengroepen en stelletjes te zien, maar hij wist dat het alleen maar een kwestie van tijd was, voor hij dat zelf zou hebben hier. Tenminste, dat hoopte hij. Het water was een heerlijke verfrissing en hij liep met een tevreden blik het water in. Hij moest eraan denken dat hij niet onderwater zou gaan, aangezien hij dure zonnebril op had. Toen het water net boven zijn blauwe zwembroek uitkwam stopte hij met lopen. Hij voelde zich dwaas, zo alleen in het water en hij wist zich niet zo goed een houding te geven. Kort beet hij op zijn lip, misschien moest hij maar gewoon weer op zijn handdoek gaan liggen..

[Open ]

Een blond meisje , waar elke jongen wel even achterom naar keek, lag op haar buik op een grote badlaken. Samen met wat vrienden hadden ze zich om een radio en een koelbox met drank neergelegd. Wat had ze geluk dat ze bevriend was met iemand die 21+ was. Ze had een dure zonnebril op haar hoofd zitten en haar bikini kleurde er mooi bij. Uit de boksen klonk hotel service. Het meisje schudde haar haren terwijl ze in de lach schoot. Sommige van de jongens waren al ver heen, helaas deed dat niet altijd de sfeer goed. Net zoals nu werd een jonge met zwart gemillimeterd haar heel erg hand tastelijk. Eerst was ze nog aan het lachen en opeens begon die jongen haar te zoenen. Boos duwde ze hem weg maar hij wou niet, de rest deed er niet veel aan die waren te druk bezig met zich zelf. Pas toen ze heb een stomp gaf stopte hij even. Boos maar ook verbaast en geschokt stond ze op, ze moest even afkoelen en helder na denken. Okal was ze ontzet liep ze charmant naar het water toe, het zand brandde haar voeten niet eens meer zo vaak kwam ze op het strand. Bij het water liet ze zich een beetje in schok door haar hurken zakken. Het koele water deed haar goed.

Zijn ogen hadden zich gevestigd op twee mooie meisjes die ongeveer een halve meter schuin van hem in het water stonden te giechelen. Zijn donkere zonnebril verhulde dat zijn ogen op hen gericht waren, dus de meisjes gingen ongestoord door met hun blikken. Uiteindelijk draaide hij zich naar hen toe en glimlachte vriendelijk. Blijkbaar werd dit de meisjes te veel, want ze stormden nog na giechelend het water uit. Grinnikend schudde Mark zijn hoofd, hij zou zich vast wel vermaken op deze manier. Zijn handen bewogen zich over het oppervalk van het heldere water en hij slaakte een zucht van tevredenheid. Omdat hij zich goed genoeg had afgekoeld besloot hij zich maar weer naar zijn handdoek te begeven. Langzaam bewoog hij zich door het water, richting het strand en zijn handdoek. Zijn ouders zouden hem eens moeten zien hier, hoe goed hij het hier had. Hun woorden waren niks dan negatief geweest over zijn grote verhuizing, ze hadden goed weten te benadrukken dat ze écht geen vertrouwen hadden in hem. Hoe graag hij hen ook zou willen opbellen om hen te vertellen dat het goed met hem ging, hij zou het niet doen, hij had beloofd dat hij ze met rust zou laten. Voor altijd. Een plotselinge barricade die hem half deed struikelen haalde hem terug uit zijn gedachten. Geschrokken keek hij naar beneden, waar hij ontdekte dat de 'barricade' een persoon was geweest. "Sorry, ik was er niet bij met mijn gedachtes.", zei hij haastig tegen het meisje dat hij omver had gelopen. Zijn ogen gingen even naar haar nietsverhullende bikini, maar hij richtte zijn ogen daarna weer op het strand. Ongemakkelijk woelde hij even met zijn hand door zijn haar, terwijl hij het meisje verontschuldigend aankeek.

Het koele water maande haar een beetje tot rust, ze was erg geschrokken van wat de jongen had gedaan, dat had ze niet van hem verwacht. Haar blauwe ogen liet ze over de zelfde kleur blauwe zee glijden, ze zuchtte even van verwarring. Het water spoelde zonder moeite om haar dunne maar sterke benen, alsof het niet eens opmerkte dat zij er stond. Even staarde ze terug denkend aan de laatste training vooruit. Haar rode bikini kleurde best goed bij haar iets bruinen lichaam, omdat ze blond was werd ze nooit zo bruin. Maar dat maakte haar niet veel uit, jongens vonden haar perfecte lichaam toch wel mooi. Ze werd brut uit haar gedachten verstoord omdat ze omver werd gelopen door een jonge met bruin haar. Even keek ze een beetje boos naar de jongen, maar toen hij haar verontschuldigend aan keek schoot ze in de lach. "Maakt niet uit" zei ze lachend. Ze vond het wel komisch dat hij zich ongemakkelijk voelde. Haar ogen gleden even naar haar vrienden die niet eens doorhadden dat ze weg was, ze zuchtte even.