Spring break

Een grote grijns op zijn gezicht was er de hele dag al niet af te vegen. Het was nu eindelijk vakantie. Hij kon weer doen en laten wat hij zelf wilde en was vrij om te gaan en te staan waar hij wilde. Hij had vandaag uitgeslapen en had een T-Shirt aan. Hij had ook een doodgewone jeans aan met zijn schoenen en hij liep stevig door. De winter was al een tijdje over en daarom kon hij makkelijk in een gewoon T-shirt lopen. Hij stopte bij de ingang van de LA Zoo en keek de Kassière aan. Hij betaal de de entree en betrad heg gigantische park. Hij was een van de eerste deze ochtend in het park. De zon brak net door de wolken heen en hij was blij dat hij zijn zonnebril mee had genomen. Zijn portomonee zat in zijn broekzak en hij grimaste. Niets kon zijn dag nu nog verpesten. Later zou hij gaan repeteren met zijn drum en hij dacht even terug toen Alain heb in de band had toegelaten. Hij drumde graag, daar niet van maar hij kon ook gitaar spelen. En een klein beetje piano. Hij had ook een plattegrond meegekregen toen hij het park was binnengegaan en zag dat hij nu richting de vlindertuin liep. Hij haalde zijn camera uit zijn rugzak wat een spiegelreflexcamera camera was. Hij genoot altijd als hij dat ding aanzette en het geluid wat die camera dan maakte.
Hij liep de vlindertuin in en zag grote en kleine vlinders rondfladderen. Sommige zaten op een stukje fruit en zogen daar de sappen uit. Er zaten rode en oranje vlinders. Blauwe en groenen. Het was een groot kleurenspektakel. Hij zette de camera aan en begon te fotograferen.

Andala werd 's morgens wakker, schoot de badkamer in voordat Liahm deze kon gebruiken, lachte naar Liahm, die lag te slapen en schoot toen in een zomers wit jurkje. Haar plannen voor de Zoo vandaag mochten niet gedwarsboomd worden. Lachend ging ze de school uit. Ze nam een bus die richting de Zoo ging, stapte uit en betaalde bij de balie haar eigen kaartje. Daarna liep ze een stukje verder, waarbij ze een prachtige tuin te zien kreeg. Vlinders trokken haar aandacht. En een jongen die daar stond te fotograferen ook. Misschien was het iemand van Monica High. Andala liep op de jongen af, ging ernaast staan en keek naar wat de jongen precies in zijn camera probeerde te krijgen. Ze glimlachte. Mooie vlinders. Toen ze de jongen even zijn camera zag laten zakken, of zo leek het toch tenminste, besloot ze die tijd te gebruiken om tegen hem te praten. 'Hallo,' zei ze rustig, terwijl ze naast hem stond en richting de vlinders keek. 'Zit jij ook soms op Monica High?' vroeg ze aan de jongen, terwijl ze rustig richting de vlidners keek, om daarna haar blik weer te werpen op de jongen. Hij had zwart haar, kort.

Achter zich hoorde hij iemand de gebruikelijke 'hallo' zeggen en draaide zich niet om. Hij nam nog een scherpe foto van een van de voorbij vliegende vlinders. Hij zag ook een hele kleine kolibrie zitten. Hij zoomde in en klikte. Zo die stond erop. Toen werd er nog een vraag aan hem gesteld. 'Zit jij ook soms op Monica High?' Zuchtend draaide hij zich om. Waarom ruïneerde iedereen dit nou altijd? Hij keek haar strak aan met zijn fel blauwe ogen. 'Ja, ik zit ook op Monica High' zei hij kortaf en liep verder de vlindertuin in. Waarom zou hij met iemand een gesprek aankopen. Als het Sarah was of iemand die hij kende was het een geheel ander verhaal geweest. Hij voelde een vlinder op zijn hoofd landen. Hij bleef even stilstaan en hield de camera toen van een afstandje op hem gericht en maakte een foto van de vlinder op zijn hoofd. Het dier vloog weg nadat de foto was gemaakt. Alsof die had geweten wat hij graag wilde zien op een foto. Hij liep de vlindertuin uit richting de amfibie afdeling. Daar zaten axolotl 's. Je zag deze dieren niet in andere Zoo's maar enkele hadden hier een vergunning voor. En gelukkig voor hem had deze dierentuin die. Hij zette de flits van zijn camera uit en keek over zijn schouder heen. Zou dat meisje hem volgen? Hij had haar nog nooit hier gezien, misschien was ze nieuw. Dat kon hij niet weten aangezien hij zich niet zo bezig hield met de schoolpopulatie. Het weer was nog steeds goed en hij liep het reptielen gedeelte in en stopte bij een grote cobra. Het dier keek hem aan en hij keek terug. De slang begon zich wat op te blazen. Hij maakte er een foto van. Dit waren mooie foto's ondanks dat deze dieren achter het glas zaten.

Toen Andala het antwoord hoorde en dan ook nog niet zo enthousiast, wou ze zich omdraaien en weglopen. Deze jongen had duidelijk geen zin in een gesprek. Misschien wou hij wel graag fotograferen zonder pottekijkers. Zijn camera leek wel iets dierbaars voor hem, hoe hij er foto's meetrok. Andala voelde zich aangetrokken om weg te lopen, maar ze bleef toch staan. De jongen liep zelf al weg. Andala wist niet zeker of ze hem moest volgen of niet. Dadelijk was het zo'n macho en ging hij luid tegen zijn vrienden vertellen hoe zij hem had gevolgd. Nee, daar had ze absoluut geen zin in. Als hij een gesprek wou, dan had hij allang anders gereageerd op haar, dat was alvast duidelijk. Ze liep weg. Ze volgde de jongen niet. Wat kon ze anders doen? Het minste kans op roddels was toch op deze manier? Ze wist nu eigenlijk ook niet meer wat te doen. Hier, in elk geval. Ze liep dus het tuintje uit en zocht haar plaats bij enkele rotsen, waar ze ging zitten, om een boterham op te eten. Ze keek rustig voor zich uit. Misschien kwam de jongen hier ook wel fotograferen. In dat geval, zou Andala weer weglopen. Want wat had ze eraan als je genegeerd werd? Een jachtluipaard trok haar aandacht. Dat was nog eens een mooi dier. Andala had geen fototoestel bij, maar wel haar mobiel. Die zou ze dan als achtergrondfoto kunnen gebruiken, als ze dat dier op haar mobiel kreeg. Ze ging er vlak voor zitten. Het dier draaide zijn krachtige kop richting haar, net toen Andala een foto trok. Het zag er mooi uit. Ze glimlachte naar het dier en liep toen weer terug naar de rotsen, waar ze ging zitten en haar foto's bekeek.