Spring Break's last eve

"Een bacardi cola graag" waren de woorden die de lippen van een blonde jongen passeerden, terwijl hij een vriendelijke glimlach op het meisje achter de bar wierp. Hij schoof een 10 dollar biljet naar haar toe, waarna hij zich een kwartslag op de barkruk draaide en de club inkeek. De beat van de muziek deed de mensen om hem heen dansen -een aanblik waar hij zelf ook dansneigingen van kreeg- maar die hem nou niet bepaald de indruk gaven dat hij niet langer in Jacksonville was. Hoewel dit aan de andere kant van Amerika lag leken de gewoontes hier precies hetzelfde, evenals de muziek die de DJ plaat na plaat draaide. Met een koptelefoon half op zijn hoofd scratchte hij verschillende platen door elkaar, waarop de menigte mensen compleet los ging. Hoewel Chris wel beter wist dan dat elke club hetzelfde was, leken de verschillen op dit moment miniem, alsof hij zijn stad in Florida nooit verlaten had.
Het doffe geluid van een glas dat werd neergezet gevolgd door het gerinkel van ijsklontjes die in de substantie dreven, maakten dat Chris zich draaide om zijn glas te pakken en een dankbare glimlach naar het barmeisje wierp. Terwijl hij een slok nam van zijn baco liet hij zijn ogen opnieuw door de club dwalen, de hossende menigte met een nieuwsgierig oog bekijkend. Het was een gewoonte om naar bekende gezichten te zoeken, al wist hij dat hij die hier niet zou vinden. Zijn aankomst in Monica was vanmiddag geweest, en nadat hij zijn spullen in de lobby van de zogenaamde 'Living Building' had gedropt, was hij de stad in gegaan om uiteindelijk hier te eindigen. Over het feit dat de receptie tegen de tijd dat hij was teruggekeerd allang gesloten zou zijn en hij de sleutel voor zijn kamer wel kon vergeten had hij nog niet echt nagedacht: hij had vandaag gewoon een goed begin van zijn verblijf hier willen maken. En een beter begin van zijn schoolperiode kon de jongen zich niet wensen: de clubs liepen voor de laatste keer deze week vol met studenten die graag gebruik maakten van hun laatste vakantiedag, en hij als nieuwkomer in Santa Monica kon zich geen beter begin wensen dan een avond losgaan. De barmensen leken guller en soepeler met alcohol dan hij gewend was in Jacksonville, een klein feit waar je als student enkel blij mee kon zijn.
Chris leunde wat naar achter op zijn barkruk, met één elleboog op de bar steunend, terwijl hij met zijn vrije hand wat met het stokje in zijn drankje klootte. Het schijfje citroen en de ijsklontjes kolkten heen en weer door de donkere, vloeibare substantie, en nadat hij er voor enkele seconden in had gestaard sloeg hij de mix in één teug achterover. Het lege glas schoof hij de bar op, waarna hij een blik wierp op de mensen om hem heen: het werd tijd dat hij hier eens wat mensen leerde kennen.

Jeah, het was tijd om uit te gaan! Ze ging maar alleen want de vriendschap tussen haar en Naomi was nog wat lichtjes. In d'r eentje kon ze beter op jongensjacht voordat een van haar vriendinnen erop af zou gaan, en dat hoeft nou niet persé. Ze stond voor haar spiegel met een onwijs kort mini-jurkje aan waarin alles goed uit kwam. Haar lange blonde killer lokken hingen stijl naar beneden en haar make-up was ook al ready. Ze wierp nog snel een blik in de spiegel voordat ze haar iPhone pakte en die in haar merktas stopte. Een tevreden zucht verliet haar mond en nog één laatste keer streek ze met haar hand door haar haar. Klaar. Ze liep snel het grote gebouw uit waar ze op school zat, waar ze 'woonde' en liep naar haar scooter die ergens geparkeerd stond. Behendig sprong ze op haar parelmoer-gekleurde Vespa en scheurde weg, op weg naar de Zanzibar.

Nadat ze haar scooter had geparkeerd in de daarvoor bedoelde plekken, haar iPhone uit haar tas had gehaald om zichzelf nog even te bekijken, deed ze de grote deuren open die toegeang boden om naar binnen te gaan. Alsnel werd haar hart er bijna uitgedreund door de harde muziek die goed in haar oren klonk. Dit was tenminste een goede discotheek met goede muziek. Een glimlachje speelde rond haar lippen terwijl ze haar tas aan een van de 'jasophangers' gaf.
Haar hakken die normaal luidkeels tikten op de grond waren nu niet te horen boven de dreunende muziek. Haar blik gleed even over het hele geheel en zag alleen een grote groep mensen dansen en het enige veilige plekje was de bar. Er zat een jongen bij die haar wel opviel, niet slecht. Ze stapte met haar killer look, schouders naar achteren, kin in de lucht, borst naar voren, haar naar achter, richting de bar. Ze zou eerst maar wat gaan drinken voordat ze haar dancemoves ging showen. Ze ging naast de jongen zitten die voor haar -nog- onbekend was en gooide haar haar over haar schouders. Ze keek met een glimlach naast haar naar de jongen die er niet verkeerd uitzag en draaide een kwartslag op haar barkruk. "Hi there, ik wil graag een bacardi cola." zei ze tegen hem en ze glimlachte oogverblindend naar hem. Tsja, ze wist niet hoe het er hier aan toe ging, maar in haar vorige woonplaats kreeg ze van iedereen drankjes aangeboden dus nu ook. Ze speelde wat met haar lokken en keek de jongen nog steeds met een tandpastasmile aan.

Terwijl zijn blik langzaam door de club gleed, merkte Chris dat er niet veel mensen waren die zijn aandacht trokken door -dan wel letterlijk als figuurlijk- uit de menigte te springen. De meesten gingen gewoon op in de hossende massa of hadden hun eigen vrienden waar ze in groepjes bij stonden: mensen die hij niet als aanspreekbaar beschouwde, en waarbij hij er niet eens over nadacht ze aan te spreken. Hij zou het zichzelf alleen maar moeilijker maken door mensen in een groep aan te spreken, omdat er a) als ze geïnteresseerd waren en lang bleven plakken een bunch vrienden aan kwam om hen alsnog weg te slepen, en b) als ze niet-zo geïnteresseerd waren ze sneller smoesjes verzonnen om er weer vandoor te gaan. Mensen die alleen waren hadden vaak niet veel anders op de planning die avond, waardoor hij ze als makkelijker aanspreekbaar doelwit beschouwde.
De leuke brunette aan de andere kant van de bar waar hij al een tijdje oogcontact mee had was echter eentje van het geval 'met vrienden op stap', aangezien ze daarnet werd aangesproken door een groepje meiden, en daar -na hem nog een laatste glimlach te hebben geschonken- nu op af liep. Nadat haar bruine lokken in de menigte waren verdwenen scheurde Chris zijn blik los, om zich weer wat te draaien op zijn barkruk en zijn ogen naar nieuw vermaak liet zoeken. Alsof ze het hele gebeuren in de gaten had gehouden en haar kans had afgewacht kwam er plotseling een blond meisje zijn kant op gelopen, gehuld in een mini-dress waar haar lange, blonde lokken bijna als volmaakt over haar schouders krulden. Chris floot op een bewonderende toon door zijn tanden, waarna hij haar met een glimlach aankeek.
"Hé" begroette hij haar terug, haar voorkomen voor een moment in zich opnemend, waarop hij zich wat meer haar kant op draaide op zijn kurk. Haar begroeting vond hij ietwat typisch, maar voldeed eigenlijk ook wel aan de indruk die ze achterliet. Eisend, alsof ze gewend was dat anderen dingen voor haar regelden: alsof haar leven perfect was, mede doordat anderen dingen voor haar opknapten. Chris liet zich op een avond als deze echter niet door zoiets in de weg staan, en maakte een gebaar naar het meisje achter de bar.
"U hoort het" glimlachte hij naar haar "een bacardi cola voor deze dame hier. Of... maak er maar twee van". Het duurde niet lang voor de jongen deze ook daadwerkelijk zijn kant op geschoven kreeg, waarop hij de een op zijn beurt weer aan Regina gaf, de ander in zijn eigen hand houdend. "Kijk eens... Omdat je het zo aardig vroeg" zei hij haar met een oogverblindende glimlach. Hij vroeg zich af of ze écht niet anders gewend was dan dat anderen de drankjes voor haar betaalden, of omdat ze dacht geen alcohol te kunnen krijgen aangezien je daarvoor voor 21 aangezien moest worden; en in sommige gevallen hielp een aardige barmeid ook een hoop.
"Op een leuke avond" glimlachte hij, waarop hij zijn glas lichtjes de lucht in hief, om er vervolgens enkele slokken van te nemen. Hierna nam hij het glas nonchalant in zijn handen, zijn blik -hoe kon het ook anders- gefixeerd op haar tandpastasmile. Zijn mondhoeken krulden ietwat vertwijfeld omhoog bij het zien van de eeuwige glimlach van de blondine, zich afvragend of deze gemeend was of enkel bedoeld om een baco uit zijn zak te kloppen. Chris was echter niet het type dat er moeilijk over deed of zou doen, en zag enkel de lol in van een wellicht gezellige avond; hij glimlachte daarom vrolijk terug.

Regina draaide haar lichaam even mee in de bocht die haar barkruk ook maakte. Ze zag hoe de grote mensenmassa zich uitbereidde en steeds meer mensen werden geplet tussen die dansende menigte. Ghehe, het was wel grappig om al die mensen te zien. Het liedje werd gewisseld in een superleuk nummer: The Time (dirty bit) van de Black Eyed Peas. Zie je wel, voor de muziek kon je hier wel komen. Haar gedachtes aan de muziek werd afgeleid door de jongen tegen wie ze net had gepraat, van wie ze ditmaal een ge-fjuut-fjuut naar de hoofd kreeg geslingerd. Ze draaide zich met een big smile rond haar mond om en liet haar ogen de jongen nog eens bekijken. "Hé" antwoorde hij terug op haar verwelkom tegen hem en ze knikte even naar hem. "Haaai" zei ze nog een keer tegen hem terug en ze haalde haar hand even door haar lokken. Hij bestelde voor haar een baco, wat hij ook voor zichzelf deed. Ze glimlachte naar hem terwijl ze het drankje van hem kreeg toegeschoven. "Op een leuke avond" Ook zij hield haar glas even kort in de lucht en nam een paar slokken waarna ze haar zwartachtig gekleurde glas weer op de bar zette. "Bedankt hè, en inderdaad. Op een nice avond dan maar toch?" zei ze tegen hem. Laatst was ze hier ook, toen ze een of andere jongen ontmoette die wat tegen haar begon te lullen en even later opeens alle aandacht had voor een of andere blonde trut. Tsja, dat moest hij natuurlijk weten.. Maar ze was er zeker van geweest dat zijn avond veel leuker was geweest met haar erbij en niet met dat domme meisje die zich er opeens mee bemoeide. Nu zou ze binnenkort ook nog met een jongen die ze hier op school had ontmoet, Amestigon, hierheen gaan, dat had hij haar gevraagd.. Ook nog een andere jongen, Tylor, die namelijk óók naar de Zanzibar zou gaan binnenkort. Wow, wat zat ze eigenlijk freakin' volgepland zeg.
Ze knipperde even verleidelijk met haar lange, gemascaradeerde [is dat een woord? :'D] wimpers en liet haar gemaniculeerde nagels tegen het glas tikken om het even later weer op te pakken en een slokje te nemen. Het liedje op de achtergrond veranderde weer in een ander liedje die ook niet verkeerd was als het aan haar oren lag. Ze gooide haar haar even naar achteren en keek de jongen -tot nu toe nog zonder naam- met een verleidelijke glimlach aan. "En van wie heb ik het genoegen?" vroeg ze aan hem. Tot nu toe heette hij in haar gedachtes 'jongen zonder naam', daar zou hij vast niet blij mee zijn. "My name is trouwens Regina." stelde ze zichzelf voor en weer een glimlach plooide haar glansende, gelipglossde mondhoeken omhoog.