Terug thuis?

De vaste plaats waar ze uitging toen ze nog op Pacific zat was La Palapa, ze hoopte hier dan ook vrienden te zien waarvan ze twee weken terug nog wekelijks SMSjes ontving. Fay droeg een blauw minijurkje, blauw was immers de kleur van Pacific High School, de school waar ze nog altijd bij wilde horen. Door een brede kale bewaker met een gouden ringetje in zijn oor werd het meisje glimlachend door gelaten. Fay speurde meteen naar bekende gezichten, blauwe gezichten en die zaten er. Twee meiden zaten aan de bar met twee jongens te klooien, het waren Silva en Jade, twee meiden waarmee ze wel eens uitging. Als er meiden waren waarmee ze nu nog uit kon gaan, dan waren die twee het wel. Met een vrolijk gevoel liep Fay naar het koppel om Silva op haar schouder te tikken. Silva draaide zich naar haar toe en zette een arrogante blik op, Fay wist hoe laat het was en voelde haar maag knijpen. ''Je bent van de anderen, verrader!'' siste Silva. De wereld stond stil, secondes leken uren te duren. Waar was ze aan begonnen, ze was nu van Monica en had niets meer met Pacific te maken? Ze had Pacific verraden en die klap kreeg ze nu in haar gezicht.
Een traan sprong uit Fay haar rechteroog, ze draaide zich om en liep bij hen vandaan, richting de zee. Ze voelde even niets meer, geen gedachte spookte door haar hoofd, alles ging vanzelf als een film. Vlak voor de zee ging ze zitten en trok haar knieën op zodat iedere keer als een golfje kwam het net haar tenen kon raken. Ze wist niet hoelang dit alles duurde, secondes, minuten, uren? Ze wist het niet...

Nathan zat bij de club, maar hij zat op het strand. Hij was niet zo'n sociale gozer op sommige momenten en daaar kreeg hij vrij soms zelf last mee. Opeens rende een meisje hem voorbij en meteen fronste hij. Wat was er met haar? Toch had hij niet die drang om naar haar toe te stappen. Ja hij vond het wel raar maar dan nog. Het was zijn zaak niet dus hij ging zich er maar beter niet mee bemoeien. Zijn donker bruine ogen gingen weer naar de zee en zo staarde hij daar enkele seconden naar. Maar toch schoot zijn blik uiteindelijk weer naar het meisje toe. De jongen stond op en hij liep naar haar toe. Misschien kon ze nu toch wel iemand gebruiken om tegen te schreeuwen ofzo. Nathan liep naar haar toe en beet kort op zijn tanden. Toen hij net bij haar was leek dit echt een slecht idee. Meteen stond hij stil en balde zijn vuisten. Doe niet zo kinderachtig man, anders leer je hier nooit iemand kennen. Brulde een stem in zijn hoofd.
Voor het eerst in zijn leven besloot hij er maar naar te luisteren en hij knielde neer bij het meisje. 'Hé, kan je misschien wat hulp gebruiken ofzo?' Vroeg hij iets of wat nerveus aan haar. Met zijn ene arm steunde hij op zijn knie en wachte zo rustig af op een antwoord. Wat hij hoogstwaarschijnlijk toch niet zou krijgen. Maar ja, dan was het zo en zou hij maar weer vertrekken moest het dan toch zo uitdraaien.

Fay werd wakker, opgewekt door een stem. Ze wreef langs haar oog om een traan op te vangen en draaide zich toen naar een de stem. Hij klonk stoerder dan hij eruit zag, klein sproeten, het jochie had duidelijk zijn uiterlijk niet mee evenals de twee mietjes die ze op haar nieuwe school al had ontmoet.
Fay schudde haar hoofd en slikte. ''Get screwed'' snauwde ze met een brok in haar keel in stond op. Aardig van hem om zijn hulp aan te bieden, maar het enige wat Fay wilde was alleen zijn en dat was voor haar een zeldzaam gevoel.
Het meisje voelde eenzaamheid maar ook woede, woede richting die twee. Hoewel ze waarschijnlijk hetzelfde had gereageerd kon ze het niet verdragen. Een wijze les? Misschien, maar daar dacht ze nu niet aan. Zonder verder na te denken liep ze weer richting de twee. Zonder na te denken pakte ze het biertje van één van de jongens naast hen en gooide het zonder na te denken subtiel over het blonde kapsel van Silva. Ze zette het biertje rustig op de bar neer en voelde op dat zelfde moment een enorme klap in haar zei. Het was de hak van Jade, het andere meisje. Fay wilde opstaan om ook haar aan te vallen, dat ging niet en als dat al ging... Fay had door twee lege barkrukken al door dat Silva en Jade ervandoor waren. ''Verdomme!'' vloekte ze nijdig met haar linkerhand op haar rechterzij en haar rechterhand steunend op het zand.

Nathan keek haar even aan en haalde zijn schouders op. Rustig stond hij dan maar weer op en liep weer rechting de club. En niet veel later was ook het ene meisje van net in de club. Alleen wat er dan gebeurde vatte hij niet. Ze gooide een biertje over een van die meisen van Pacific heen. Ze duikelde in elkaar en twee meiden gingen er van door. Meteen rende hij er achter aan en keek hen geirriteert aan. Hij plaatste zijn beide handen om de polsen van de twee en hield hen vast. 'What the hell denken jullie wel niet dat je doet.' Gromde hij kwaad naar hen en zijn greep verstevigde even. De meiden keken hem duidelijk geirriteert aan en voor hij het wist stonden er wat mensen rond hen heen. 'Foute keuze om tegen iemand van Monica te trappen met je hak.' Snoof hij en draaide de arm van het blonde meisje achter haar rug waardoor hij het andere meisje moest lossen. 'En nu ga jij een keer mooi sorry zeggen tegen haar. Maakte het hem wat uit of het meisjes waren. Ja hij deed haar pijn, maar als die domme koe nadacht kon ze perfect weg. Maar ja, blijkbaar lag het niveau van Pacific heel wat lager dan dat van Monica. Nathan had zo'n harde zin om het meisje te slaan, maar dat ging voor hem iets te ver op de een of andere manier. Meisjes slagen was laf, nu sloeg hij niet. Dit was een simpele, maar pijnlijke houdgreep. Niemand deed zo tegen iemand van zijn school en al zeker niet iemand die op Pacific zit.

Fay krabbelde overeind met pijn in haar zij en nog altijd haar hand houdend op de toekomstige blauwe plek. ''Hoorde je niet wat ik zei? Get screwed!'' siste ze. Wat dacht ie wel niet? Als jongen kwam je niet aan meiden, zeker niet met dat uiterlijk. De steek in haar zij verminderde niet en dat was voor de toeschouwers duidelijk te zien. Toch wilde Fay zich niet laten kennen, ondanks dat haar zij eraan ging en dat haar maag in de kreukels lag door het gevoel van eenzaamheid.
Fay draaide zich om en strompelde weg, niet wetend waar naartoe, gewoon weg. Langs de brede kerel doorwie ze naar binnen is gelaten, de straat over, hotelletje of de living building? Ze wist het niet, gewoon lopen. Tranen bezaten haar wangen, pijn bezat haar zij en haar hoofd werd overgoten met hete olie, dat waren de huidige gevoelens.