Komt het terug?

Een 16 jarig meisje liep naar het zwembad toe. Ze had haar spullen in een rugzak en keek even rond. Ze wilde haar angst over winnen. Ze wilde terug normaal kunnen zwemmen zonder dat ze aan haar echte broer dacht. Ze wist dat hij hier niet was. Al maakte het SMSje haar bang. Zou hij komen of deed hij het alleen om haar bang te maken? Ze zuchtte en betaalde in het zwembad. Ze liep naar de pashokjes en kleedde haar om. Ze had een bikini aan met een zwemshort. Het was nu in de mode maar zij.. Zij volgde niet echt de mode. Ze vond het gewoon mooi en het zat lekker. Zélie liep naar een kluisje en stak haar spullen erin. Ze deed het dicht en maakte het bandje vast aan haar enkel. Ze zuchtte en liep naar de douches. Het water was ijskoud en het voelde alsof er een baksteen op haar viel. Ze snoof en liep meteen door haar het zwembad. Ze negeerde de mensen. Nu was haar litteken alleen maar te zien als je dichtbij haar was. Het maakte haar niet uit, dankzij Vincent. Ze glimlachtte bij die gedachte en zette haar aan de rand van het zwembad. Ze keek om haar heen en keek dan naar haar spiegelbeeld in het water. Hier had ze haar broer gezien. Hij had haar toen ook gezien want hij bleef de hele tijd aan de rand staan rondkijken. Duidelijk expres. Zélie snoof en sloot even haar ogen. Ze vond het nog steeds eng, ook al wist ze dat hij er niet was. Of was hij er wel? Haar ogen schoten over de mensen en opeens.. Hij.. Hij was er dus toch. Zélie slikte en liet haar snel in het koude water zakken. Ze dook meteen onder water en zwom een eindje door. Ze bleef nog een tijd onder water maar ze raakte zonder adem. Snel en voorzichtig kwam ze boven en haalde adem. Ze keek rond maar hij was weg. Het was haar broer niet geweest. Het was een man die erop leek. Ze haalde opgelucht adem en zwom wat verder. Ze legde haar armen over de rand en legde haar hoofd erop. Ze zuchtte en was nu echt moe.

Blake was naar het zwembad gekomen, want ze hadden hier afgesproken. Haar vriendin en zijzelf dan. Met een zucht parkeerde ze haar scooter in een rek, waarna ze het grote gebouw binnen liep. Haar vriendin was er nog niet, dus waarom zou ze wachten? Straks zou ze haar wel ergens in het water vinden. Vlug betaalde ze en al snel was ze in een kleedhokje beland. Eigenlijk had ze ergens anders moeten afspreken, want ze had echt een haat aan die veel te kleine hokjes. Al snel had ze zich in haar panter-bikini aangetrokken. Blake raapte al haar kleding bij elkaar en stopte het terug in haar tas. Ze drukte het deurtje open en liep richting de kluisjes. Ze propte haar tas erin, en draaide het op slot. Het bandje maakte ze vast aan haar enkel en liep richting het zwembad. De grond voelde nat aan haar voeten, dus snel beende ze naar het water. Het was gelukkig warm water, want koud water was niet echt haar ding om het zacht uit te drukken. Langzaam liet ze zich op de rand zakken, totdat haar enkels in het lauwe water hingen. Ze keek het zwembad even rond, wat niet zo druk was als altijd. Er waren maar een paar mensen in het water te vinden, vooral van die jongens van rond de vijftien jaar die rotzooi gingen trappen. Blake liet haar groene ogen naar rechts draaien en zag daar een meisje op de kant hangen. Alleen, net als zij. Haar vriendin was er nog steeds niet, dus veel kon ze er niet van verwachten. Ze haalde haar schouders op en stond op, en al snel was ze voor het trappetje te vinden. Rustig liep ze het water in zodat ze eraan kon wennen. Met een elastiekje bond ze haar haar vast in een staart, om het niet nat te laten worden. Ondertussen was ze in het water beland, en al snel zwemde ze baantjes. Ze was nu aangekomen naast het meisje die op de rand zat te hangen. Ze zag er moe uit. Grijnzend keek ze het meisje aan, en streek een plukje haar achter haar oor. "Teveel gezwommen zeker?" vroeg ze aan het meisje, waarna ze haar met een vriendelijke blik aankeek. Ze bleef ze ook aan naast het meisje staan, en liet haar arm op de rand hangen.

Zélie staarde een tijdje voor haar uit. Nu ze weer aan haar broer begon te denken werd het erger. Het SMSje was begonnen en ze piekerde elke keer. Kwam hij echt naar hier om haar te kunnen vermoorden? Of zou hij haar alleen bang maken? Ze hoopte natuurlijk op het tweede. Ze had nu gelukkig de liefde gevonden en vrienden die haar vrolijk maakten. Ze zuchtte eens diep en keek om haar heen. Ze wist het niet maar eigenlijk wilde ze dat de toekomst voorspelt zou worden. Dan kon ze weten wat er nog zou gebeuren. Ze raakte vaak wel eens per maand in de problemen. Ruzie, gevechten of iets anders. Ook al was ze daar juist het juiste type niet voor. Ze was vaak alleen, rustig en stil. Verlegen en onzeker. Al werd het soms beter. Sinds ze Vincent kende kon ze beter losgaan. Wat hield ze toch van die jongen. Zachtjes glimlachtte ze en merktte dan een meisje op. Ze keek op en glimlachtte zwak. "Ja best wel veel.." loog ze dan en keek haar aan. "Ik ben Zélie, aangenaam" zei ze vriendelijk. Beter voorstellen dan een lange tijd stilte, toch? Zélie keek even rond maar de gedachte en het beeld van haar broer was weer even verdwenen. Ze begon haar thuis te voelen hier. De school beviel haar al wist ze nu zeker dat ze ging voetballen. Beter dan het cheerteam. Ze glimlachtte bij die gedachte en keek weer nieuwsgierig naar het meisje.

"Ja best wel veel.." klonk de stem van het bruinharige meisje naast haar. Met een vriendelijke glimlach, richte ze haar blik weer op d'r. Ze was ongeveer van haar leeftijd, schatte ze. En er was een grote kans dat ze ook op haar school zat. "Ik ben Zélie, aangenaam" zei ze. Blake knikte even naar haar. "Aangenaam, ik heet Blake." zei ze vriendelijk terug, net als wat zij deed. Ze streek een pluk haar over haar schouder, en maakte de staart overnieuw. Even later stak ze een hand weer in het lauwe water, terwijl ze de ene arm nog op de rand liet hangen. "Leuke naam trouwens.." zei ze, waarna ze naar haar grijnste. Je moest toch wat zeggen? En inderdaad, ze vond het een leuke naam. Met haar voeten liet ze het water bewegen, zodat het wat warmer werd. Even draaide ze haar hoofd om om te kijken of haar vriendin al in zicht was. But no, ze was er nog niet en blijkbaar zou ze ook niet komen. Of te laat natuurlijk, wat wel vaker bij haar gebeurde. Blake zuchte even en keek daarna Zélie weer aan. "Ben je hier alleen?" vroeg ze aan haar. Het was misschien een beetje domme vraag, want zo te zien was ze hier niet met iemand anders.. Maarja, wat moest ze anders vragen? Haar stralende, blauwe ogen keken door het raam naar buiten, en de zon scheen fel in haar gezicht. Haar blik richte al snel weer naar het meisje, en met een brede glimlach wachtte ze op haar antwoord.

Zélie keek even rond en zuchtte even. Hoe vaker ze stil zat of hing, hoe kouder het water werd. Kippenvel vormde zich op haar hele lichaam. Ze rilde even en keek weer naar het meisje. Ze glimlachtte zacht en vriendelijk naar haar. Ze luisterde naar het meisje dat haar voorstelde als Blake. Ze knikte even vriendelijk naar haar en keek weer rond. Het zwembad was niet meer zo heel druk. Ze keek zwijgend rond tot ze Blake wat hoorde zeggen. Ze keek op en glimlachtte even. "Dankje.. De jouwe vind ik trouwens speciaal" zei ze daarna en glimlachtte naar haar. Ze meende wat ze zei. Ze loog eigenlijk niet vaak of graag. Alleen voor haar verleden dan. Soms moest ze wel liegen omdat ze niet veel vragen meer wilde over het verleden. Ze schudde de gedachte weg en keek weer naar Blake die net wat vroeg aan haar. Of ze hier alleen was. Zachtjes knikte ze. "Ja, ik ben alleen" zei ze dan en zweeg even. "Ben ik wel vaker, jij ook of wacht je op iemand?" vroeg ze dan en keek naar haar. Ze wachtte rustig af op het meisje terwijl ze het nog steeds koud had maargoed. Zo zou ze nog wel even wat gaan rondzwemmen.

Blake kon aan Zélie zien dat ze het koud had, maar zelf had ze het ook niet echt warm om het zacht uit te drukken. "Dankje.. De jouwe vind ik trouwens speciaal" zei ze over haar naam. Ze glimlachte breed naar haar en keek haar dankbaar aan. "Thank you!" zei ze terug. Eigenlijk had ze nog nooit een compliment over haar naam gehad, behalve dan van een jongen die ze laatst was tegengekomen, Damian. Ook Zélie glimlachte terug naar haar, net als wat zij deed. "Ben ik wel vaker, jij ook of wacht je op iemand?" antwoorde ze op haar vraag. "Oké, nou ik ben nu wel alleen.. Mijn vriendin zou komen maar die heb ik in de verste verte nog niet gezien." legte ze aan haar uit. Hm, ze liet haar weer stikken. Haar mobiel lag in het kluisje, dus zo zou ze vast een paar sms'jes zien waarin ze uitlegt dat het haar speet en dat ze iets anders moest doen. Cliché. Het water zorgde ervoor dat ze erg afkoelde, en ook zij had al kippenvel op haar armen. Ze keek weer naar Zélie en opende haar mond om wat te zeggen. "Zit je ook op het Monica High?" vroeg ze aan haar. Tsja, als ze iemand van Parcific [Ik weet niet of ik het goed schrijf :3] was, was het niet zo heel erg.. Maar ja, toch ook weer wel. Het was dan een concurent voor haar, en eigenlijk mocht ze dan niet met haar omgaan. N'ja, eigenlijk ging ze ook niet met haar om, want ze kon d'r niet eens. Ze kletsten alleen wat, en dat hoefte verder niks te betekenen. Maar toch vond Blake haar wel aardig. "Zullen we anders even in het bubbelbad gaan zitten? Daar is het tenminste warm." zei ze met een brede grijns op haar gezicht getekend. Haar roodgekleurde nagel tikte op de badrand, en ondertussen stroomde er wat meer mensen binnen. Toch kon ze haar vriendin er niet in spotten, dus blijkbaar kwam ze echt niet. Dan kon ze dus doen wat ze wou.

Zélie keek haar aan en glimlachtte even. Ze luisterde naar wat ze zei. Ze zweeg even en wist wel hoe Blake haar zou voelen. "Dat is vast niet zo fijn" zei ze zacht en keek haar aan. Ze keek even rond maar herkende niemand meer. Dan moest ze maar wat met Blake doen. Even zwom ze langs Blake en ging aan de andere kant hangen. "Zo warm ik toch iets op" zei ze zacht en grinnikte even. Ze keek weer even rond en dan weer naar Blake die wat vroeg. "Is goed" zei ze daarna en trok haar op. Ze klom uit het water en wachtte even op Blake. Daarna liep ze rustig naar het bubbelbad toe en merktte dat er eentje leeg was. Gelukkig. Dat was vele leuker dan met andere mensen erin. Ze keek even glimlachend naar Blake en ging dan zitten. Het warme water liet het kippenvel al snel verdwijnen. Zélie genoot van het warme water en sloot even haar ogen. Ze keek rond en dan weer naar Blake. "Nog antwoord op je vraag. Ik zit op Monica ja, jij ook?" vroeg ze dan en glimlachtte. "Vast wel he.. Welke sport doe jij trouwens?" vroeg ze dan en keek haar afwachtend aan. Ze was benieuwd wat zij deed.

[Inspi]

Blake volgte Zélie, en stapte het koude water uit. Ook zij nam plaats in het bubbelbad. Het warme water maakte haar huid al snel warm. De bubbels gingen aan, en zorgden ervoor dat ze het nog warmer kreeg. Het koude verdween als sneeuw voor de zon. "Dit is veel beter.." zei ze grijnzend. Zélie vertelde dat ze op het Monica zat. Ze keek haar even aan en streek een pluk haar achter haar oor. "Ja, ik ook.. Ik zit er pas sinds een paar dagen op, dus het is allemaal nog even wennen," legte ze Zélie uit. "Maar het is wel een leuke school, ookal word je door al die bruggers gebeukt." zei ze tegen haar en grinnikte even. Ja, het was een stuk leuker nu Iris ook bij haar op school zat. Nu kon het echt niet leuker worden, en ze zaten ook nog bij elkaar in de klas, wat kon nou beter? Blake antwoorde ook meteen op de vraag welke sport ze deed. "Ik zit op cheerleaden, en wat doe jij?" vroeg ze vriendelijk aan haar terug. Langzaam liet ze zich wat onderuit zakken, totdat haar water er bijna in hing. Cheerleaden had ze meteen al leuk gevonden, en zo had ze meteen meer vrienden. Het was een leuke sport, het paste echt bij haar. Met haar voeten maakte Blake wat bewegingen in het water. Er zat niemand in het bubbelbad, wat wel mooi uitkwam op dit moment. Zo konden ze lekker ongestoord babbelen. Soms waren er van die klojo's die onwijs druk liepen te doen.. Nu was het lekker rustig. Even deed ze haar ogen dicht, maar al snel keek ze weer naar Zélie om op haar antwoord te wachten.

Zélie keek rustig naar Blake die er ook bij kwam en glimlachte even naar haar. Het water was heerlijk warm en voelde goed. Ook de bubbels maakten het aangenaam voor hun. Het was warm en niet druk. Ze sloot even genietend haar ogen en keek weer naar haar. Ze hoorde de woorden en knikte even. "Klopt" zei ze rustig en keek even rond. Ze hoorde de rest en glimlachtte. "Voor mij was het ook wennen toen ik nieuw was.. Ik heb jammer genoeg gala gemist maar nu komt Halloween" zei ze en grinnikte even. Ze wist nog niet echt wat ze zou doen om haar te verkleden. Misschien een heks? Ze grinnikte en keek weer naar Blake die verder antwoordde op haar vraag. "Ik heb cheerleaden gedaan.. Maar de meesten zijn echt barbiepoppen, doen erg onaardig en negeren me vaak.. Ik ben nu overgestapt naar voetbal.. Ik zit bij jongens maar ze accepteren me wegens talent" zei ze en glimlachtte. Ze vond het leuk nu al had ze al eens een harde trap gekregen. Pijnlijk en natuurlijk dankzij de Pacific. Ze snoof even en keek weer naar Blake. Ze gaapte even en keek rond. Ze dacht even aan een paar dingen maar keek weer naar Blake. Ze richtte al haar aandacht weer op haar voor als ze nog wat zou zeggen.