Eerste training sinds terugkomst

Een jong meisje liep de kleedkamer uit. Ze keek rustig om haar heen. Ze was weer terug in de school dus ze kon weer gaan trainen. Ze had er zin in. De wedstrijd was vorige keer slecht afgelopen door het andere team. Ze was ernstig geblesseerd geraakt. Nu zou ze haar zeker niet laten doen. Het maakte haar niets meer uit. Als er iets zou gebeuren zou ze wat terug doen. Ze liep meteen het veld op en keek even naar de rest. Het was nog steeds dezelfde ploeg als vorige keer. De jongens waren erg blij met haar terugkomst en gaven meteen een knuffel. Zélie schrok wel even en begon lichtjes te blozen. De trainer kwam al snel en gaf haar een schouderklopje. "We hebben je gemist" zei deze vriendelijk en knipoogde. Zélie glimlachte naar ze en de training begon. Ze deed zoals altijd enorm haar best. Na een paar goals en het oefenen van trucjes liep ze naar een bankje. Ze plofte meteen neer en rekte haar uit. Ze was best moe na de training en zin om haar om te kleden had ze niet meteen. Ze haalde even diep adem en staarde naar de bal die ze heen en weer duwde met haar voeten uit verveling.

Jazlyn bevond zich al op het veld. Ze hield een bal hoog en probeerde steeds een stapje verder te gaan. De laatste tijd had ze steeds vaker geoefend op haar voetbal techniek. 's Avonds was ze naar buiten gegaan met de jongens en hadden ze allerlei dingen met de voetbal gedaan ... en natuurlijk ook andere dingen. Ze zette zich in voor haar team en voor de hobby waar ze zich zo goed mee bezig hield. Elke avond een andere jongen .. of misschien niet elke avond, als hij beviel hield ze hem een tijdje. Ze zag dat de jongen hun aandacht op iemand hadden gevestigd, daar moest ze het fijne van weten. Ze schopte de bal omhoog en gaf hem een harde trap waardoor hij in het goal terecht kwam. Ze ging bij de jongens staan en zag dat er een meisje was. De coach zei dat ze haar hadden gemist, damn wat kon die man goed liegen zeg. Ze grijnsde en rolde met haar ogen. Een van de jongens had haar inmiddels ook opgemerkt en stak zijn tong plagend naar haar uit. 'Jaloers Jazzy?' vroeg hij. Ze kende de jongen, hij was een van de jongens die ze nog niet had uitgetest. Ze zette haar schijnheilige gezicht op en tuitte haar lippen naar hem. 'Ja, heb je nu medelijden met me?' vroeg ze. Ze was blij dat ze goed kon acteren, zo was er toch wat meer drama in de krijgen. De jongen leek even na te denken en schudde toen zijn hoofd. Hij liep op haar af en sloeg zijn armen om haar middel. 'Ja, heel erg.' antwoordde hij. Ze glimlachte en knipoogde naar hem. De coach gaf aan dat ze begonnen en zo snel als ze kon maakte ze zich los van de jongen en liep ze het veld op. Ze had een paar keer op het doel geschoten en had wat trucs laten zien toen ze uitgeput richting het bankje ging. Ze zag dat het meisje daar inmiddels ook was gaan zitten. 'Hay.' zei ze met een glimlach. 'Goed gespeelt.' antwoordde ze. Jazlyn keek weer naar het veld en beet op haar onderlip terwijl ze de jongen waar ze zojuist mee bezig was geweest opzocht met haar groene ogen.

Zélie keek even rond en zag opeens een blond meisje. Zou die ook bij hun zitten? Of kwam ze gewoon? De woorden van het meisje en de jongen drongen tot haar door. Ze begreep waar het over ging en meteen wendde ze haar blik af. Zoiets wilde ze niet horen. Ze kon niet tegen dat gedoe. Ze zuchtte even en staarde stil voor haar uit. Ze negeerde alles om haar heen en keek op toen het meisje opeens naar haar toe kwam. Ze glimlachte zacht naar het meisje. "Hoi" zei ze zacht met haar warme stem. Ze hoorde de woorden en zweeg even. "Bedankt, jij ook hoor" zei ze dan rustig en keek het meisje aan. Ze zweeg alweer en keek naar het veld. Met haar voeten duwde ze de bal de hele tijd heen en weer. Ze staarde ernaar waarna ze haar heldere bruine ogen weer op het meisje richtte. "Ik ben Zélie" stelde ze haar dan vriendelijk voor waarna ze glimlachte. Ze kende het meisje nog niet maar nieuwe mensen leren kennen was altijd wel fijn. Vond zij toch.

[Inspiloooos xD]

Toen het meisje antwoordde keek Jazlyn weer opzij naar de brunette en glimlachte vriendelijk. 'Dankje' zei ze toen ze ook een compliment kreeg. Ze gooide haar blonde lokken naar achteren en trok haar benen op de bank zodat ze in kleermaker zit kon blijven zitten. Ze zag dat het meisje met een voetbal heen en weer zat te duwen en bleef er een paar seconden naar kijken. Kijk, als je je zo verveelde moest je gewoon actie maken, als je daartoe in staat was tenminste. Ze werd uit haar gepeins getrokken door de stem van het meisje die een naam zei. Jazlyn keek even verward op en had niet door dat het meisje het over zichzelf had. Toen ze zichzelf weer had hersteld kniket ze en keek weer naar voren om de rest van eht team te zien. 'Je suis Jazlyn.' zei ze zonder na te denken. Pas na een paar minuten besefte ze dat ze in eht frans bezig was en schudde ze haar hoofd. 'Grapje .. ik ben Jazlyn.' vertaalde ze haar zin. Zélie had waarschijnlijk wel verstaan awt ze had gezegd, zo moeilijk was de franse taal niet en de zin die ze had gezegd was meestal het eerste wat je leerde op school. 'In welke klas zit je?' vroeg ze verder. Ze bleef naar het veld kijken en voelde een koud briesje langs haar blote armen gaan. Ze had er geen last van, het was lekker om buiten te trainen. Zelfs in de winter zou ze nog naar buiten gaan. Ze grijnsde en wachtte af tot te coach weer wat zou gaan zeggen over de training. Er moest toch nog wat te doen zijn? Dit was een flut training.

[me 2 xd.]