Eerste dag

Met een nietszeggende blik liep Jayda naar de kantine om daar wat te drinken en te eten te halen. Strompelend liep ze naar de lange rij, waar verschillende mensen van verschillende culturen in stonden groot, klein, dik, dun enzovoorts. Wanneer ze aan de beurt was nam ze een broodje gezond en een Ice Tea. Zoekend naar een vrij tafeltje liep ze een paar mensen omver - zonder om te kijken of iets van sorry te zeggen. Eindelijk had Jayda een vrij tafeltje gevonden, ging op de tafel zitten met haar voeten op de stoel. Ze haalde het plastic van haar broodje gezond en propte het broodje in d'r mond. Duidelijk overheerste de tomaat in het broodje, eigenlijk was het meer een broodje tomaat dan een broodje gezond, niet dat het Jayda veel uitmaakte. Nadat ze haar broodje tomaat had verorberd nam ze een grote slok van haar Ice Tea. Langzaam werd het rustiger in de kantine, de lessen waren bijna weer begonnen en aangezien zij een tussenuur had bleef ze zitten.

Dylan staarde droog naar de vrouw die achter de toog stond en rolde kort met zijn ogen. Raar mens. Toen hij eindelijk zijn cola had wandelde hij rustig rond in de kantine en passeerde een meisje dat op een tafel zat. Kalmpjes knikte hij naar haar en keek even rond. Door het feit dat de kantine leegliep zette hij zich aan een nog vrij propere tafel en staarde een lange tijd door het raam naar buiten. Tussen uren waren geweldig hier. Dan had je eindelijk geen last meer van die irritante mensen die er hier altijd wel zaten. Blijkbaar bleef dat ene meisje ook zitten, vast ook een tussenuur. alm draaide hij de dop van zijn flesje eraf en zette het flesje daarna aan zijn lippen en begon er wat van te drinken. Maar hield vrijwel meteen weer op. Er zat geen prik meer in. Wat ranzig. Dylan zette het flesje maar op de tafel en viste even zijn mobiel boven, geen nieuwe berichten. Mooizo, dat stalkerige kind was ook opgehouden uiteindelijk.

'Een broodje kip en een cola,' bestelde Tyler, toen hij éindelijk aan de beurt was. Hij had gelukkig geen lessen meer zodadelijk, dus hoefde hij niet te haasten. Hij zocht een tafel, tevergeefs. Alles was vol. Nou ja, vól was het niet. Aan elke tafel zat gewoon iemand. Dat betekende niet dat hij er niet bij kon gaan zitten. Nonchalant liep hij op een meisje af van middelmatige lengte. Ze had donker haar en een getinte huid. Aan de andere kant van de tafel ging hij zitten. Ze zat schuin, waardoor hij haar gezicht kon zien. Het was een erg mooi meisje, met een fijn gezichtje.
Hij at rustig en kon het niet laten af en toe een blik op haar gezicht te werpen. Toen hij zijn broodje ophad, maakte Tyler zijn blikje cola open. Hij pulkte nog wat aan het lipje en keek toen grijnzend op naar het meisje. 'Hey,' begroette hij haar, niet-nadenkend over hoe het klonk. Hij nam een slok cola en keek haar weer aan.

Ondertussen was er ook een jongen bijgekomen, maar daar besteedde hij niet zoveel aandacht aan. Die had sowieso nog niet echt iets van zich laten horen.

[Je liet mij m'n mooie post aanpassen. xd]

Bij het toenmalige lege tafeltje waar Jayda zat waren twee jongens bij komen zitten. Eerst een jongen met bruin haar en lichte ogen, volgens haar had ze hem de vorige paar uren in de klas gezien maar dat wist ze niet meer zeker. De jongen die er als tweede bij kwam zitten en met z'n lipje van zijn cola zat te spelen. Hij had licht haar en lichte, heldere ogen. Hij had haar overigens wel gedag gezegd toen hij er bij kwam zitten. De andere jongen niet. "Hey, allebei," zei ze grijnzend. Beide jongens zouden best goed dating-material kunnen zijn. Alleen wist Jayda niet of ze nog single zouden zijn, maar dat vroeg je niet nadat je net hallo of zoiets had gezegd. Normale mensen zouden nu iets vragen van alles goed of hoe gaat het. "Alles goed?" vroeg ze niet heel erg geïnteresseerd, wat boeide het haar nou of het goed ging met twee onbekenden.

Na het teruggroeten van hem en de andere jongen, vroeg ze hoe het ging. 'Goed,' antwoordde hij droogjes grijnzend. 'En met jou?' Vroeg hij vervolgens. Lekker cliché gesprek. Maar wat maakte dat nou weer uit. Hij nam weer een paar slokken cola en zette hem daarna met een klap op tafel. Er spatte een paar druppels cola uit, maar daar lette hij niet op, het was toch al bijna leeg.
'Ik ben Tyler,' stelde hij zich spontaan voor. 'En als ik dat mag vragen - wat is jouw naam?' Hij grinnikte even. Hij keek de andere jongen even aan. Die leek met zijn mobiel bezig of zo. Hij wendde zijn blik af en keek het meisje weer aan. Hij vroeg zich af waar ze aan dacht. Het was alleen misschien een beetje opdringerig om dat meteen te vragen nu. Hij keek weer naar zijn cola, grijnzend en al, en begon weer met het lipje te klooien. Wanneer zouden ze zich zodanig aan zijn gepiel gaan irriteren om er wat van te zeggen? Nog een interessante vraag. Daar zou hij waarschijnlijk vanzelf achterkomen.

Dylan keek nog steeds naar zijn display en uiteindelijk kwam er nog een jongen aangezet en die begon een gesprek met dat ene meisje dat aan de tafel over hem zat. Rustig keek hij op en stak zijn mobiel weer weg en glimlachte even. 'Hé, ik ben Dylan.' Zei hij even tussen de twee heen aangezien die andere jongen toch zelf had voorgesteld. Kort streek hij zijn bruine haar uit zijn gezicht weg en keek kalm voor zich. Zijn blik schoot even naar nog enkele andere die er nog waren. Raar, normaal was het alleeen de paar personen die in 11 A of B zaten. Maar ja dat boeide hem niet echt nu. Dat domme gala kwam er ook weer aan. Daar had hij nu echt geen zin meer in. Simpel weg omdat hij niet voordat soort eventen was. Daar was naar zijn zin veel te veel volk. Vriendelijk keek hij naar de twee mensen die er zaten en wachte rustig af op een reactie.


[Inspiloos TwT]

"Ja, je mag vragen hoe ik heet, Jayda is de naam." Zei ze grijnzend tegen Tyler en Dylan, voornamelijk tegen Tyler. Jayda nam een paar slokken van aar Ice Tea en ging voor de gap ook met het lipje van haar drinken spelen, toen ze dat deed keek ze naar Tyler wachtent op een reactie. ''In welke klas zitten jullie, ik in 11 B.''Vroeg ze. Nu zou Jayda weten of Dylan herkent had en kon ze de leefttijd van beide jongens ongeveer inschatten. Ze keek de beide jongens aan eerst naar Tyler, toen naar Dylan en vervolgens weer naar Tyler die ze een stralende glimlach gaf. "Met mij gaat ook alles goed." Antwoordde Jayda. Weer nam ze een paar slokjes en zette haar drinken zachtjes op tafel.

[je bent niet de enige]

Dylan keek haar met een vriendelijke glimlach aan. 'Dan zit ik dus bij jou in de klas.' Zei hij met een grijnsje. Dan sprong hij van de tafel af en wandelde rustig naar de twee toe. Even bekeek hij de jongen die schijnbaar Tyler leek te heten. Ouder als hem zowiezo. Zometeen had hij hockey training. Eindelijk de sport die hij al jaren vrij deed met zijn vrienden toch iets professionelers dan gewoon met zijn vrienden. Binnen kort was er ook een wedstrijd die er aan kwam. 'Wat beoefenen jullie eigenlijk als ik het vragen mag?' Rustig stak hij zijn handen in zijn zakken en wachte rustig af. Om zijn nek heen hong een ketting met daaraan een kruisje, daarboven had hij nog een zilveren ketting aan waar een kleine hockeystick aanhing. Maar dat lag veilig onder zijn shirt verstopt. Nog steeds geen reactie van een van de twee. Ach ja.

Quasi-geïnteresseerd volgde Tyler het gesprek. De twee bleken bij elkaar in de klas te zitten. De andere jongen bleek Dylan te heten. Het meisje heette Jayda. Tyler knikte kort naar Dylan en keek toen weer naar Jayda. 'Mooie naam,' zei hij, waarop hij knipoogde. Ze was een jaar jonger dan hij, en heel erg knap. 'Past bij je,' grijnsde hij erachteraan. Hij nam nog een laatste slok cola en mikte het blikje toen recht in de prullenbak.
'Basketbal,' antwoordde hij Dylan en keek hem even aan. 'Wat doe jij dan?' Vroeg hij, en keek de jongen afwachtend aan. Maar voor die kon reageren keek hij naar Jayda. 'Wacht effe hoor, laat me raden wat jíj doet. Cheering?' Vroeg hij grijnzend.

"Dankje," zei ze tegen Tyler. Toen ze merkte dat ze blosjes op d'r wangen kreeg, keek ze snel achterom. Hij was echt heel erg leuk stiekem hoopte Jayda dat Dylan weg zou gaan zodat ze alleen met hem kon zijn, maar dat zou niet aardig zijn. Snel deed ze de egoïstische gedachten weg."Leuk dat we bij elkaar in de klas zitten, ik dacht dat ik je al herkende maar, wist het niet zeker" Zei Jayda tegen Dylan. Jayda nam de laatste slok van haar drinken en deed een poging door het in de prullenbak te gooien. Mis, Jayda liep naar haar blikje, pakte het blikje Ice Tea op en gooide hem in de prullen bak. Rustig draaide ze zich om en liep terug naar 'hun' tafeltje en ging weer op de tafel zitten. "Basketbal leuk, ja inderdaad ik doe cheering" Antwoorde Jayda verrast omdat hij wist wat ze beoefende. "Hoe wist je dat eigenlijk?" Vroeg ze nieuwschierig. "Maar wat beofende jij Dylan?" Vroeg Jayda oprecht geïnteresseert.

Dylan keek hen beide even aan. Basketbal en cheering. Paste eigenlijk wel bij elkaar. 'Ijshockey.' Zei hij kalmpjes tegen beide en voelde dan zijn mobiel trillen. Die viste hij uit zijn zak en meteen las hij het. Blijkbaar was de training dus een uur vervroegd en was hij te laat. 'Maar goed. Ik moet blijkbaar gaan trainen. Ik zie jullie vast nog wel een keer.' Zei hij kalmpjes. Ergens had hij het gevoel dat hij hier toch al erg overbodig was dus dit was dan het perfecte moment om te gaan. Kalmpjes dronk hij de rest van zijn cola leeg en knikte dan nog naar beiden en wandelde met zijn beiden handen in zijn zakken naar de deur. Dus ze volgde cheering, bij zijn weet de eerste in de gehele klas die dit volgde. Maar echt vrij veel klasgenoten kende hij dus niet. Maar eigenlijk boeide dat hem niet helemaal op het moment. Rustig liep hij de kantine uit en meteen zag hij de jongens van het team met hun spullen richting de ijsbaan gaan. Zelf begon hij te rennen naar zijn kluisje viste daar zijn sportzak uit en rende dan achter hun aan. Zodat de coach niet al te veel kon gaan zagen op zijn laatheid.

Ha, hij had het goed. Natuurlijk. De jongen deed ijshockey. Tyler knikte respectvol. Ijshockey was een vette sport. Dat moest hij Dylan zeker wel nageven. Al gauw meldde hij dat hij wegmoest. 'Laters,' mompelde Tyler, waarop hij weer naar Jayda keek.
'Intuïtie,' antwoordde hij haar, en knipoogde weer. 'Maar vertel eens.. Waarom heb ik jou hier nooit eerder gezien? Iemand als jij zou toch opvallen, zou je denken,' vroeg Tyler geïnteresseerd. Hij keek het meisje vragend aan. Waar zou ze vandaan komen? Waarschijnlijk Zuid-Europa ergens. Zo zag ze eruit en zo klonk ze een beetje wanneer ze sprak.
Wat grappig dat de meeste meiden met wie hij sprak, cheerleaders waren. Misschien was dat wel omdat hij altijd de meest prachtige dames uitkoos om mee te praten. Handig.
Hij keek de kantine door. Het was behoorlijk leeg. Sommige mensen van Jayda's leeftijd zaten er. Waarschijnlijk om dezelfde reden als zij. Maar Tyler zag niemand uit zijn eigen klas meer zitten. Waarschijnlijk waren die al weg, wie bleef hier nou hangen als je uit was?

Ijshockey was ook een leuke sport, alleen had zij meer met basketbal want dat was warmer. Dylan zei dat hij ging "bye bye". Zei Jayda tegen hem. "Je vrouwelijk intuïtie zeker?" Grapte ze met een grijns. Weer knipoogde hij naar haar, zou hij een tik hebben of haar leuk vinden, of zat er iets in zijn oog. Zal ze het vragen? Nee Jayda gaf hem maar een knipoog terug. "Je hebt mij hier nog nooit eerder gezien, omdat het mijn eerste dag is." Legde ze uit met een glimlach. Misschien heeft hij het door dat ze niet van hier komt, hopelijk viel haar accent niet te veel op. Niemand die ongeveer van Tyler's leeftijd was zat in de leeggeraakte kantine. Volgens haar insacttingen was Tyler een jaar ouder als zijzelf. "Hoe oud ben je?", vroeg ze. Er zaten een paar mensen van haar klas in de kantine, Jayda had geen zin om daar bij te zitten en tenslotten was ze nu met Tyler. Jayda keek naar Tyler zijn lichte ogen waar je in kon verdrinken, dat stoppelbaardje dat hem net een iets stoerder uiterlijk gaf. Bij het gesprek blijven Jayda dacht ze bij zichzelf.

'Vrouwelijk? Ja, maar dan meer intuïtie óver vrouwen,' grijnsde Tyler droogjes. Ze vertelde dat het haar éérste dag was hier op school, hij knikte. 'Vandaar.'
'Achttien,' antwoordde hij fronsend. Hij keek haar eventjes aan en keek toen de kantine weer rond. Niemand uit zijn klas was er meer. Dat was natuurlijk logisch, aangezien hij allang vrij was. Hij had geen enkele reden om hier te blijven, maar was wel gebleven. Nou ja, hij zou zo sowieso wel gaan. Op school blijven zitten was zo nutteloos.
'Hey, ik ga zo weg ja, ik ben al vrij,' zei hij uiteindelijk maar, om een beetje een einde aan het gesprek te maken. Hij had nog wel het een en ander te doen, misschien ging 'ie wel effe naar een of andere club vanavond. Dat was écht belangrijk. Hij grijnsde nog eventjes naar Jayda en wachtte nog af op wat zij zou zeggen, dat was wel zo aardig.