Isa’s lange haren waren in een warrige knot gepropt. Het zag er slordig uit, maar als ze eens goed keek naar de meisjes hier was het nog in ook. Een laatste blik wierp ze even op haar nieuwe hakken voordacht ze zachtjes zuchtte. De hoge hakken waren nou niet echt ideaal met de spanning die ze had maar vooruit dan maar. Nu was er geen weg meer terug, of zoals haar vader zei: Wie A zegt, moet ook B zeggen. En dan was een van haar zusjes zo’n lolbroek om te zeggen dat C ook nog moest. Haar mondhoeken krulden omhoog terwijl ze haar schoudertas even goed hing en nog voor een laatste keer op haar mobiel naar de tijd keek. Als ze niet zou opschieten was ze ook nog te laat voor de les! Het zou wel een leuke entree zijn, te laat komen op je eerste dag. Haar ouders zouden er niet echt blij mee zijn, maar kon het haar wat schelen.
Rustig liet ze zich even neerploffen in één van de stoelen van de bibliotheek. Had ze uitval, ofzoiets. Iets slechtgehumeurd nam ze plaats achter een van de computers. Isa, want zo heette ze al zeventien jaar lang, was rond de één vijfenzeventig en had een slank figuur. Ze gaf veel om haar uiterlijk, maar om haar nou écht ijdel te noemen? Nee, ze durfde best haar handen vuil te maken, zolang ze daarna tenminste een warm bad kon krijgen, hoewel ze met een douche ook wel genoegen zou nemen. Haar lange bruine haren waren ontsnapt uit het elastiekje dus had ze haar haren maar losgedaan. Haar blauwe ogen vlogen over de lay-out van de website en tevreden ging ze even achteruit leunen.
Háár club, ex-club wel te verstaan, de Pacific Slides hadden gewonnen. Wat ze hier moest op Monica wist ze eigenlijk niet, maar haar vader beweerde dat deze school beter was. Ach, zolang ze dan maar bij de Monica catch mocht vond ze het best. Ze was, dacht ze althans, een van de weinige meisjes die honkbal speelde. Ze vond het een heerlijke sport, gewoon erop los slaan met die honkbalknuppel en toekijken hoe de bal mijlenver weg werd gelanceerd door de kracht die je achter de knuppel stopte en dan rennen alsof je leven ervan af hing. Ze keek even verward naar de foto van hun team waar ze met een trotse grijns opstond. Die móést ze wel verborgen gaan houden voor de Monica mensen hier, anders kon ze erop rekenen dat ze nooit echt thuis hoorde hier, en dat was eigenlijk haar doel geworden nu.
Nieuwsgierig keek ze even op van een deur die krakend open ging en een grijs muisje, waarvan ze dacht dat ze Mimi heette, of zoiets had ze althans gehoord, een vinger naar haar mond bracht en “shtt..” siste naar het kind. Nog net wist Isa een zacht gegrinnik te onderdrukken terwijl ze snel de site afsloot en daarna ook al snel de computer afsloot. Haar hakken tikten op de vloer en het geluid galmde door de grote ruimte heen. Rustig nam ze plaats aan een van de stoelen bij de tafels en pakte één van de boeken voor zich van de vakken die ze nog had. Biologie, géwéldig zeg. Benieuwd naar wat ze hier op Monica zou aantreffen keek ze even rond naar de leerlingen die nog meer in de bibliotheek zaten.
Open voor iedereen =]
zo okt 17, 2010 9:54 am
